Ποιος θεωρείται πλούσιος;Αυτός που έχει …πόσα ακίνητα;
Αυτός που έχει …πόσο κομπόδεμα;
Αυτός που έχει …πόσες πολυτέλειες;
Αυτός που έχει …πόσα αυτοκίνητα;
Αυτός που έχει...πόσα....
Πείτε μου ρε συχωριανοί. Και για να το κάνω πιο εύκολο το ερώτημα να μιλήσουμε εδώ για τα μέρη μας, γιατί πλούσιος στις υποσαχάριες χώρες μπορεί να είναι αυτός που έχει ένα ποτήρι καθαρό νερό για το παιδί του. Αλλά …εδώ, σε εμάς, σε αυτά τα χώματα, σε αυτά τα μάρμαρα. Ποιος επιτέλους θεωρείται πλούσιος;
Και πότε μπορεί να πει κάποιος …"ρε μάγκες, τώρα πια είμαι πλούσιος".
Την απάντηση για το μέγεθος του ….πλούτου- ίσως η μόνη απάντηση που με κάλυψε ποτέ- μου την είχε δώσει ο Αχιλλέας, ένας Αλβανός που πριν είκοσι χρόνια πήρε την γυναίκα του και τα 3 μικρά τότε αγόρια τους και κατηφόρισε στα μέρη μας. Τότε που οι Αλβανοί για να αντέξουν το ρατσισμό έλεγαν ότι είναι …Βορειοηπειρώτες, και ζούσαν αυτές τις απίστευτα εξευτελιστικές σκηνές του βαφτίσματος τους. Βαφτίσματα με νονές κάτι κυρίες- ξανθές με ανταύγειες συνήθως- που θεωρούσαν ότι εκτελούν το χρέος τους στην Πατρίδα και στο Θεό όταν βουτούσαν στις κολυμπήθρες και έβαζαν λάδι σε κάτι ταλαίπωρους Αλβανούς, που μαζί με το …λάδι της ενορίας, εξοικονομούσαν και κανένα πενιχρό και ασφαλώς ανασφάλιστο μεροκάματο.
Πείτε μου ρε συχωριανοί. Και για να το κάνω πιο εύκολο το ερώτημα να μιλήσουμε εδώ για τα μέρη μας, γιατί πλούσιος στις υποσαχάριες χώρες μπορεί να είναι αυτός που έχει ένα ποτήρι καθαρό νερό για το παιδί του. Αλλά …εδώ, σε εμάς, σε αυτά τα χώματα, σε αυτά τα μάρμαρα. Ποιος επιτέλους θεωρείται πλούσιος;
Και πότε μπορεί να πει κάποιος …"ρε μάγκες, τώρα πια είμαι πλούσιος".
Την απάντηση για το μέγεθος του ….πλούτου- ίσως η μόνη απάντηση που με κάλυψε ποτέ- μου την είχε δώσει ο Αχιλλέας, ένας Αλβανός που πριν είκοσι χρόνια πήρε την γυναίκα του και τα 3 μικρά τότε αγόρια τους και κατηφόρισε στα μέρη μας. Τότε που οι Αλβανοί για να αντέξουν το ρατσισμό έλεγαν ότι είναι …Βορειοηπειρώτες, και ζούσαν αυτές τις απίστευτα εξευτελιστικές σκηνές του βαφτίσματος τους. Βαφτίσματα με νονές κάτι κυρίες- ξανθές με ανταύγειες συνήθως- που θεωρούσαν ότι εκτελούν το χρέος τους στην Πατρίδα και στο Θεό όταν βουτούσαν στις κολυμπήθρες και έβαζαν λάδι σε κάτι ταλαίπωρους Αλβανούς, που μαζί με το …λάδι της ενορίας, εξοικονομούσαν και κανένα πενιχρό και ασφαλώς ανασφάλιστο μεροκάματο.
Ο Αχιλλέας της ιστορίας μου- που τα προηγούμενα 40 χρόνια της ζωής του άκουγε στο όνομα Μπεχάρ, και όταν εγώ τον γνώρισα το είχε και αυτός σχεδόν ξεχάσει- στην αρχή έμενε μαζί με την οικογένεια του σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου με κοινόχρηστη τουαλέτα λίγο κάτω από την Ομόνοια. Κάποιο συχωριανοί του είπαν ότι αν πάει σε κάποιες πιάτσες θα μπορέσει να βρει κανένα μεροκάματο σε καμιά οικοδομή. Δεν τα πολυκαταφερε, τα τρία του αγόρια ζούσαν με λίγο γάλα και περισσότερο ψωμί, και κάποτε έκλεψε και δυο τυρόπιτες από το ζαχαροπλαστείο «Λαύριο».
Η γυναίκα του, μου διηγήθηκε χρόνια μετά, πως … έβγαλε τις τυρόπιτες από τη τσέπη του, αλλά πια είχαν κρυώσει και δεν μοσχομύριζαν όσο την στιγμή …της κλοπής. Τα 3 παιδιά του γεύτηκαν επιτέλους αυτή την …έστω και παγωμένη λιχουδιά, που αναρωτιόντουσαν «τι είναι αυτό μπαμπά;» κολλώντας τις φατσούλες τους στην βιτρίνα του ζαχαροπλαστείου.
Ο Αχιλλέας-με εντυπωσίαζε το όνομα, τον ρώτησα αν η …νονά του ήταν …αρχαιολάτρης αλλά δεν ήξερε να μου απαντήσει, δούλεψε, πρόκοψε, έφτιαξε το δικό του σπιτικό, σπούδασε τα παιδιά του. Είχε πια παραχώσει στο μυαλό του και τον εξευτελισμό της …βάφτισης του και τις κλεμμένες τυρόπιτες απο το ζαχαροπλαστείο Λαύριο.
Ο Αχιλλέας-με εντυπωσίαζε το όνομα, τον ρώτησα αν η …νονά του ήταν …αρχαιολάτρης αλλά δεν ήξερε να μου απαντήσει, δούλεψε, πρόκοψε, έφτιαξε το δικό του σπιτικό, σπούδασε τα παιδιά του. Είχε πια παραχώσει στο μυαλό του και τον εξευτελισμό της …βάφτισης του και τις κλεμμένες τυρόπιτες απο το ζαχαροπλαστείο Λαύριο.
Δούλευε σε ένα εργοστάσιο που έφτιαχνε κόλλες κάπου στο Βοτανικό, όταν το αφεντικό αφού έφαγε κάτι μεροκάματα από κάτι Πακιστανούς, αποφάσισε να τους διώξει κιόλας από τη δουλειά όταν διαμαρτυρηθηκαν. Ο Αχιλλέας, αρχιεργάτης πια, στην αρχή προσπάθησε να ρίξει στο φιλότιμο το αφεντικό να μην τους απολύσει, ύστερα θύμωσε, ύστερα μάζεψε και τους άλλους και τους είπε να μην δουλέψουν, να απεργήσουν, κι ύστερα τον απείλησε.
Όταν το αφεντικό προσπαθώντας να σπάσει την ιδιότυπη αυτή …απεργία, φώναξε τον αρχιεργάτη Αχιλλέα στο γραφείο του, έβγαλε από το συρτάρι ένα φάκελο με λεφτά και του είπε… «για τα παιδιά», ο Αχιλλέας θυμήθηκε ότι στην εφηβεία του, εκει λίγο έξω απο τα Τιρανα, σε ένα υποτυπωδες γυμναστηριο πάλευε και ονειρευόταν να γίνει αρσιβαρίστας. Βούτηξε το αφεντικό από τα πέτα του σακακιού, του έρριξε μια στα μουτρα και τον σαβουρντιξε στον απέναντι τοίχο. Τον άφησε εκεί, με τη μύτη να τρέχει αίμα, άνοιξε την πόρτα και έφυγε.
Ο Αχιλλέας θεώρησε τότε, ότι ήταν τόσο πλούσιος που μπορούσε να χάσει την δουλειά του. Εκτίμησε ότι ακόμα και χάνοντας το δικό του σίγουρο μεροκάματο, και χωρίς να ξέρει καν πόσα ήταν τα χρήματα μέσα στο φάκελο, η αξιοπρέπεια του ήταν πια πολύ ακριβή.
Τελικά ο πλούτος του καθενός έχει μέτρο. Πολύ συγκεκριμένο. Είναι η αξία της αξιοπρέπειας του, όταν το στομάχι των παιδιών του ειναι γεμάτο .
Ο Αχιλλέας θεώρησε τότε, ότι ήταν τόσο πλούσιος που μπορούσε να χάσει την δουλειά του. Εκτίμησε ότι ακόμα και χάνοντας το δικό του σίγουρο μεροκάματο, και χωρίς να ξέρει καν πόσα ήταν τα χρήματα μέσα στο φάκελο, η αξιοπρέπεια του ήταν πια πολύ ακριβή.
Τελικά ο πλούτος του καθενός έχει μέτρο. Πολύ συγκεκριμένο. Είναι η αξία της αξιοπρέπειας του, όταν το στομάχι των παιδιών του ειναι γεμάτο .
Ο Αχιλλέας που είχε πια σπίτι, που μπορούσε να μείνει λίγες μέρες και χωρίς μεροκάματο μέχρι να βρεθεί κάτι άλλο, που τα παιδιά του είχαν γευτεί όχι μόνο τυρόπιτες αλλά και όλα τα καλούδια …που προσφέρουν οι διάδρομοι των super markets στη γη της επαγγελίας, κοστολογούσε την αξιοπρέπεια του, την συναδελφικότητα του, την ιστορία του, τη ζωή του, πολύ ακριβά. Ήταν πια πλούσιος.
Συχωριανοί μου, σκέφτομαι ότι δεν έχει έννοια να είσαι ..πλούσιος, αν δεν το ξέρεις. Όλοι αυτοί οι μεγαλοδημοσιογραφοι που κατακλύζουν το «γυαλί» της ζωής μας, που μας κηρύσσουν από εφημερίδας, τηλεοράσεως, ραδιόφωνου, διαδικτυου ή ότι το ..ηθικόν, το δίκαιον, το νόμιμον, είναι φτωχοί άνθρωποι. Μην τους συνερίζεστε…
Στην χθεσινή απεργία στο ΔΟΛ και στο Μπομπολαίικο, απεργία για να μην απολυθούν οι συνάδελφοι τους, χαμηλόμισθοι, διοικητικοί και γενικώς αναλώσιμοι δημοσιογράφοι μιας που δεν είναι …φίρμες, μέτρησαν το έχει τους και το βρήκαν λίγο. Όση ακριβώς και η αξιοπρέπεια τους.
Γιατί έτσι τελικά μετριέται ο πλούτος του καθενός. Όσο ακριβώς ΤΙΜΟΛΟΓΕΙ την αξιοπρέπεια του. Και ζάπλουτος είναι μόνο, όποιος εκτιμά ότι ΚΑΝΕΙΣ δεν διαθέτει τόσο χρήματα, τόση εξουσία, τόση δύναμη …ώστε να μπορεί να του αγοράσει την αξιοπρέπεια.
Οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της απέραντης… πενίας, αυτής της πραγματικά αξιολύπητης φτώχειας των μεγάλων διακόνων της δημοσιογραφίας, των ελεγχόντων την ...εξουσία, εδώ και εδώ.
Συχωριανοί μου, σκέφτομαι ότι δεν έχει έννοια να είσαι ..πλούσιος, αν δεν το ξέρεις. Όλοι αυτοί οι μεγαλοδημοσιογραφοι που κατακλύζουν το «γυαλί» της ζωής μας, που μας κηρύσσουν από εφημερίδας, τηλεοράσεως, ραδιόφωνου, διαδικτυου ή ότι το ..ηθικόν, το δίκαιον, το νόμιμον, είναι φτωχοί άνθρωποι. Μην τους συνερίζεστε…
Στην χθεσινή απεργία στο ΔΟΛ και στο Μπομπολαίικο, απεργία για να μην απολυθούν οι συνάδελφοι τους, χαμηλόμισθοι, διοικητικοί και γενικώς αναλώσιμοι δημοσιογράφοι μιας που δεν είναι …φίρμες, μέτρησαν το έχει τους και το βρήκαν λίγο. Όση ακριβώς και η αξιοπρέπεια τους.
Γιατί έτσι τελικά μετριέται ο πλούτος του καθενός. Όσο ακριβώς ΤΙΜΟΛΟΓΕΙ την αξιοπρέπεια του. Και ζάπλουτος είναι μόνο, όποιος εκτιμά ότι ΚΑΝΕΙΣ δεν διαθέτει τόσο χρήματα, τόση εξουσία, τόση δύναμη …ώστε να μπορεί να του αγοράσει την αξιοπρέπεια.
Οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της απέραντης… πενίας, αυτής της πραγματικά αξιολύπητης φτώχειας των μεγάλων διακόνων της δημοσιογραφίας, των ελεγχόντων την ...εξουσία, εδώ και εδώ.
12 σχόλια:
Σωστή!!!! Ο καθένας μετρά τον "πλούτο" του με το δικό του μέτρο αξιών. Και ο πραγματικός πλούσιος δεν το κραυγάζει, ούτε επιδεικνύει τον πλούτο του ως τσίρκο. O δημοσιοκάφροι που ενδίδουν σε βράχους ηθικής, όπως ο Ψυχάρης, υπογράφουν ουσιαστικά την εξαφάνισή τους. Αλλά, ως κάφροι, δεν το καταλαβαίνουν.
Το ίδιο δυστυχώς μου είχε τύχει και εμένα στον εργασιακό μου χώρο στην παλιά μου δουλειά με κάτι Ινδούς που τους είχε πάρει το αφεντικό για 2 βδομάδες και ενω δούλευαν 12ωρα ήθελε να τους πληρώσει τελικά για 8ωρο.
Δυστιχώς εκανα ενα μεγάλο λάθος που το έχω μετανιώσει, όταν ήρθαν και μου ζήτησαν το πρόγραμμα με τις ώρες που είχαν δουλέψει(εγω τις κρατούσα) τους είπα ότι δεν το έχω επειδή ήξερα ότι μετά θα είχα μεγάλο πρόβλημα μιας και ήμουν ο μόνος που είχε πρόσβαση σε αυτό και θα ήξερε κατευθείαν ο εργοδότης ποιος τους το έδωσε. Κίοτεψα δηλαδή.
Παρόλα αυτά τους υποστήριξα απέναντι στον προσωπάρχη λέγοντας του ότι δεν είχατε συμφωνήσει στα 35 ευρώ το μεροκάματο για όσο κάτσετε όταν τους είχατε προσλάβει όπως αυτός υποστήριζε, αλλά 35 ευρώ για 8ωρο.
Τελικά τους δώσαν μερικά παραπάνω λεφτά, όχι όσα θα έπρεπε, υπο την απειλή ότι δεν θα τους ξαναπάρουν αν χρειαζόταν εργάτες(λες και αυτοί μετα απο αυτό που πέρασαν θα ήθελαν να ξαναπάνε).
Πάντως το ότι δεν τους έδωσα το χαρτί στο οποίο θα έβλεπαν τις υπερωρίες το έχω βάρος στην συνείδηση μου και ξέρω ότι ήταν λάθος. Ελπίζω αυτό το πάθημα να μου γίνει μάθημα.
Exo kairo na peraso apo edo, alla einai krima poy katelixe se blog gia tous metanastes.
Ο ανώνυμος δεν κατάλαβε τίποτα απολύτως. Προφανώς δεν γνωρίζει τι θα πει ανθρώπινη αξία, τη νομίζει αλλοδαπή!
Ο τόπος μας είναι γεμάτο με τέτοιες ιστορίες. Ωστόσο τις τελευταίες δεκαετίες όλο και λιγότερο προβάλλονται. Ενοχλούν τα μάλα την άρχουσα τάξη. Αν παλιά εκθείαζε και η ίδια την εντιμότητα έστω της τήρησης των στα χριστιανικών ηθών, σταδιακά δεν θέλει να ούτε να τα ακούει. Πολύ δε περισσότερο για πραγματικές αξίες σήμερα. Έχασε και το τελευταίο κόκκο πλούτου που της έμεινε. Τον αντικατάστησε με ομόλογα, μετοχές, μίζες, διαπλοκή.
Κι εγώ Κατερίνα ανήκω στους πλούσιους, χωρίς εισαγωγικά, αυτού του τόπου. Ξέρεις εσύ την ιστορία… Το ξέρουν και αυτοί που λαμβάνουν λευκό απο αποκτημένο υλικό πλούτο Ε9.
Το έχω ξαναπεί όμως. Κοστίζει πολύ αυτός ο πλούτος. Και χλευάζεται παντοιοτρόπως. Εκεί καταντήσαμε. Ευτυχώς χιλιάδες άσημοι πλούσιοι υπάρχουν και κρατούν τη τιμή αυτού του τόπου.
Στέργιος
Η αθλιότητα που επικράτησε στη συνέλευση του Πήγασσου Κατερίνα δεν έχει προηγούμενο και στους τραμπουκισμούς δεν πήραν μέρος μόνο τα καλοπληρωμένα τσιράκια της εργοδοσίας....
Δυστυχώς!!!
Swell καλή σου μέρα.
Μπορεί να φαίνομαι ιδιαίτερα αισιόδοξη- αν και την αισιοδοξία δεν θα το συγκατέλεγα στα προτερήματα μου- αλλά πιστεύω ότι αυτό το ...βουβό κύμα, που βρυχάται μέσα στην κοινωνία αυτή τη φορά δεν θα μπορέσουν να το χειραγωγήσουν ουτε οι Ψυχαρηδες,ουτε οι Μπόμπολες, ούτε οι Πρετεντέρηδες. Και βέβαια ουτε τα τσιράκια τους.
Και δεν εννοώ τους διάφορους Καψο-Χασαποπουλους. Σε αυτούς ριχνουν στη σχισμή ένα πεντοευρω και παιζουν ...καρσιλαμάδες.
Εννοώ τους διάφορους Παπακωσταντινου, Ραγκούσηδες, και λοιπούς συγγενείς. Γιατί βέβαια δεν ειναι ο Μπομπολας τσιράκι του κάθε Ρεπα του κάθε Σουφλιά ούτε ο Κουρής του κάθε Παπακωσταντίνου.. Ο κάθε Ρέπας και ο κάθε Σουφλιάς ειναι τσιράκι του κάθε Μπομπολα και ο κάθε Παπακωσταντίνου του κάθε Κουρή. Όποιος είχε και την παραμικρή αμφιβολία ...το διαπίστωσε προσφάτως,απο την νομοθετική ...πρωτοβουλία της Κυβερνησης.
Ε, ακόμα και τα πιο προηγμένα πλυντήρια μυαλών φίλε μου, στομάχια δεν γεμίζουν.
Poexania, ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω.
Όποιος ισχυρίζεται ότι στην ζωή του δε φοβήθηκε, δεν κιότεψε ή και δεν αδίκησε ακόμα, ή είναι πολύ ψεύτης (χαρακτηριστικό των ηθικολόγων μιας που η ηθικολογία είναι το κρησφύγετο των απατεώνων) ή εξαιρετικά ηλίθιος.
Την καλημέρα μου.
Εσύ αποκλείεται να μην ξέρεις ότι η αυτοκριτική και μάλιστα δημόσια (δηλαδή όχι μόνο στα ...όργανα) είναι ο πιο γοητευτικός δρόμος εξαγνισμού.
...Ανώνυμε, έτσι είναι ...αν έτσι νομίζεις. Άλλωστε ο πλούτος της ...ευφυΐας είναι αυστηρά προσωπικά μετρήσιμη έννοια.
Και ναι, προφανώς θεωρείς την λέξη αξιοπρέπεια ...αλλοδαπή έννοια.
Καλημέρα Στέργιε. Το ξέρω.
Σκέψου τι δυστυχία όμως να είσαι πλούσιος και να μην το ξέρεις. Σκέψου να μην μπορείς να χαρείς ένα πιάτο φαΐ, ένα ποτήρι κρασί, ένα κρεβάτι, γιατί περιδινιζεσαι σε αυτό το αδυσώπητο άγχος ότι το πιάτο το φαΐ δεν φτάνει να σε χορτάσει, το ποτήρι το κρασί δεν φτάνει για να σε μεθύσει, το κρεβάτι δεν φτάνει να σε ταξιδέψει.
Αυτός ο πένης πλούτος. Και από την άλλη τι ομορφιά, τι γαλήνη αλλά και τι εξιτάρισμα ταυτόχρονα να βάζεις το δικό σου «θέλω» στόχο, και όχι να παλεύεις να προσεγγίσεις ή να ξεπεράσεις το «μέσο θέλω».Αυτό το "μέσο θέλω" το τόσο ανυπαρκτο. Τι ξόδεμα δυνάμεων, τι ξόδεμα ζωής, τι σπάταλη χρόνου.
Λύκε μου, τα διάβασα, τα άκουσα, τα έμαθα. Και τι έγινε στον ΠΗΓΑΣΟ αλλά και ακόμα περισσότερο τι έγινε στο ΔΟΛ.
Τι κατάντια, τι ντροπή, τι σιχασιά.
Ξέρεις, όταν βλέπω που μπορεί να φτασει το κατρακυλισμα της αξιοπρέπειας αναρωτιέμαι πάντα για κάτι. Γράψε στα παλιά σου τα παπούτσια ρε καθήκι(μιας που αυτοευνουχιζόμενος στερειται άλλου τόπου ...συγγραφής) και τους φίλους, και τους συνάδελφους, και τους αναγνωστες και τους πάντες. Ρε παλιοτόμαρο, πως θα αντέξεις να δεις τα παιδιά σου στα μάτια;
Αναρωτιόμουν πάντα ρε Λύκε, ποια γυναίκα αντέχει να κοιμηθεί ένα βράδυ με έναν ευνουχισμένο Χατζηαβάτη; Τώρα θα μου πεις ποια να πρωτορωτήσεις. Σωστό και αυτό,αποκλειεται να είναι όλοι αυτοί...παρθένοι.
« Και πότε μπορεί να πει κάποιος …"ρε μάγκες, τώρα πια είμαι πλούσιος". »
Όταν έχει ότι χρειάζεται. Η απάντηση, λοιπόν, είναι στο τι πιστεύει ο κάθε άνθρωπος οτι «χρειάζεται».
Ο Ράμφος επανέφερε πρόσφατα κάτι, ήδη γνωστό στους φιλοσοφικούς και ψυχαναλυτικόύς κύκλους. Ο άνθρωπος στην πρωταρχική του δομή χαρακτηρίζεται από το «έχω άρα υπάρχω».
Συμπληρώνω εγώ τώρα. Το μήκος της διαδρομής που έχουμε διανύσει απομακρηνόμενοι από την βασική μας δομή, η οποία είναι το «έχω άρα υπάρχω», δείχνει και τον βαθμό της εξέλιξης μας στην πορεία της ζωής.
Αυτή είναι πάντα μια μικτή εξέλιξη (αξίωμα), δλδ εξέλιξη όχι μόνο στο πότε θεωρούμε τον εαυτό μας «πλούσιο» αλλά και σε όλα τα υπόλοιπα.
Στην ζωή άλλοι μένουν στάσιμοι, σε αυτό, και άλλοι κάνουν άλματα. Οι περισσότεροι είμαστε κάπου ανάμεσα.
Δημοσίευση σχολίου