Η Εξουσία στην …Φαντασία

Οι επικοινωνιολόγοι εκτίμησαν ότι οι γλωσσικές ικανότητες, οι ικανότητες επικοινωνίας και οι ικανότητες κατανόησης βελτιώθηκαν. Τώρα …βελτιώθηκαν, μια κουβέντα είναι. Τέλος πάντων το πήραν απόφαση, σου λέει η Καλομοίρα τα …έμαθε, ο Γκμοχ, που δεν είναι και της διασποράς, τα κατάφερε, τούτος δω ούτε στην άλλη ζωή. Αλλά εμάς αυτός ο πελάτης μας έλαχε, αυτό το προϊόν πρέπει να πουλήσουμε, αφού 35 χρόνια δεν τα έμαθε, δεν υπάρχει ελπίδα. Σκληρό το μεροκάματο…

Αποφάσισαν λοιπόν να κάνουν το απονενοημένο διάβημα, μετά τις λέξεις, να τολμήσουν το μεγάλο άλμα, και έτσι μετά από μία μεγάλη και πολύωρη σύσκεψη αποφάσισαν να τον προχωρήσουν σε πιο σύνθετα νοήματα. Δηλαδή από τις λέξεις «Τιτανικός», «πιστόλι», «πατριώτης», «κόκκινη γραμμή», «πουκάμισο», «Οδύσσεια» αποφάσισαν ότι ο …μαθητής μπορεί να υποστηρίξει και ολόκληρη πρόταση.

Έψαξαν σου λέει και που δεν έψαξαν.

Τον Καβάφη τον απέκλεισαν με την μια. Σου λέει όχι, ο Αλεξανδρινός αλλά και ο Όμηρος θα σηκωθεί από τον τάφο. Μην σου πω και ο Οδυσσέας μετά το κάζο στο Καστελόριζο. Διότι ο μεν Οδυσσέας έφτασε μετά από δέκα χρόνια στην Ιθάκη άσε το χειρότερο… έφτασε μόνος του.

Από Καβάφη το μόνο που ταίριαζε ταμαμ στο προφίλ του πελάτη ήταν ο «Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης», αλλά δεν ταίριαζε στο προϊόν που προμοτάριζε, που έπρεπε να πουλήσει ο πελάτης.

Διονύσιο Σολωμό ούτε να το σκεφτούν, αυτά τα αληθή και τα εθνικά, Κύριος οίδε τι θα καταλάβαινε…

Την είχαν πατήσει με τον Καστοριάδη και τη Ρόζα, διότι σου λέει μετά από 1207395837 πρόβες, το έμαθε το παιδί της διασποράς και το άρθρωσε, «Σοσιαλισμός η Βαρβαρότητα».

Αλλά έλα μου ντε που δεν κατάλαβε την έννοια κάθε λέξης. Αυτός εφαρμόζει την βαρβαρότητα και χαίρεται σαν μικρό παιδί το γλυκό μου, ότι κάνει…σοσιαλισμό. Άμα τώρα σου λέει, του βάλουμε τα αληθή και εθνικά, ποιος ξέρει διάβολε αύριο ποια σημαία θα κυματίζει στη Χίο. Και να είναι στη Χίο, πάει στο διάβολο, στην Ύδρα μην είναι, που έχουμε και εξοχικά.

Κάποιος πέταξε κάτι για Σαίξπηρ. Αλλά ο πελάτης το κλασικό ερώτημα το είχε απαντήσει στους υπηκόους του πολύ νωρίς. Με περικοπή στην σύνταξη των 430 ευρώ, δεν κάνεις ρητορικές ερωτήσεις για ζωή και θάνατο.

Πάνω που τους είχε πιάσει απελπισία τους επαγγελματίες του είδους, πάνω που είχαν περάσει από τον εσπρεσο στο ουίσκι, κάποιος εκεί στη γωνία έκανε και ένα μπαφο, ένας άλλος το είχε ρίξει στα πιο βαριά, ένας άλλος Παρισοσπουδαγμένος χάζευε την μαγιάτικη λιακάδα από το παράθυρο. Και …κλικ, το βρήκε. Μάης…68, λοιπόν το καινούργιο μότο του πελάτη για αυτήν εβδομάδα, θα ήταν το «η φαντασία στην εξουσία».

Βούτηξαν τον πελάτη, τον έστησαν μπροστά στους καθρέφτες, βρήκαν το dress code που πήγαινε με το σύνθημα- γαλάζιο oxford πουκάμισο- και ξεκίνησαν οι πρόβες. Αυτή την φορά υπήρξε μια μικρή μεν, αλλά σταθερή βελτίωση. Στις 1207395836 πρόβες τα κατάφερε.

Η εταιρία έδωσε ένα day off στα στελέχη που εκπόνησαν την επικοινωνιακή καμπάνια του νέου συνθήματος, και ξαμόλησαν τον πελάτη σίγουροι πια ότι θα τα καταφέρει. Θα το επικοινωνήσει το ρημαδομηνυμα.

Το πρωί ο κ. Μ. μέλος της ομάδας των επικοινωνιολόγων, απολαμβάνοντας το ρεπό του, άνοιξε την τηλεόραση. Και τι βλέπουν τα μάτια του Παναγιά μου;

Τον πελάτη, με το γαλάζιο oxford πουκάμισο, τα μανίκια σηκωμένα στο στυλ τώρα θα σας βαφτίσουμε- να επιβλέπει το γκρέμισμα ενός ΓΚΡΕΜΙΣΜΕΝΟΥ τέως νυχτερινού κέντρου, από το οποίο δεν υπήρχαν εδώ και χρόνια παρά μόνο μπάζα και λαμαρίνες, ενός κτιριου εγκαταλελειμμένου, με το πρωτόκολλο κατεδάφισης να έχει εκδοθεί εδώ και 7 χρόνια.

Πριν λιποθυμήσει το μάτι πήρε την πινακίδα που κρεμόταν από μια λαμαρίνα «ΦΑΝΤΑΣΙΑ». Αντί για το «η φαντασία στην εξουσία», ο πελάτης είχε κατανοήσει «η Εξουσία στη …Φαντασία».

Ο κ. Μ. έκλεισε την τηλεόραση, πέταξε το εταιρικό κινητό στην λεκάνη της τουαλέτας, και δίστασε αν θα πρέπει να επικοινωνήσει με κέντρο ψυχικής υγιεινής ή με αεροπορική εταιρία που ειδικεύεται σε ταξίδια σε πολύ μακρινούς προορισμούς. Αποφάσισε το μακρινό ταξίδι.
Η υπάλληλος του ταξιδιωτικού γραφείου που εξυπηρετούσε συνήθως την εταιρία επικοινωνίας στην οποία ανήκε ο κ. Μ., τον ρώτησε έκπληκτη. Μα τι πάθατε όλοι σήμερα, μόλις τώρα με πήραν άλλοι τρεις συνάδελφοι σας και μου ζητησαν να τοςυ εκδώσω εισιτήρια χωρίς επιστροφή για την… Δυτική Λιβύη.

Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης

Άρεσε γενικώς στην Αλεξάνδρεια,

τες δέκα μέρες που διέμεινεν αυτού,

ο ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης Αριστομένης,

υιός του Μενελάου.

Ως τ' όνομά του,

κ' η περιβολή, κοσμίως, ελληνική.

Δέχονταν ευχαρίστως τες τιμές,

αλλά δεν τες επιζητούσεν·

ήταν μετριόφρων.

Αγόραζε βιβλία ελληνικά,

ιδίως ιστορικά και φιλοσοφικά.

Προ πάντων δε άνθρωπος λιγομίλητος.

Θάταν βαθύς στες σκέψεις,

διεδίδετο, κ' οι τέτοιοι

τόχουν φυσικό να μη μιλούν πολλά.

Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν,

μήτε τίποτε.

Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.

Πήρε όνομα ελληνικό,

ντύθηκε σαν τους Έλληνας,

έμαθ' επάνω, κάτω

σαν τους Έλληνας να φέρεται·

κ' έτρεμεν η ψυχή του

μη τυχόν χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσι

μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά,

κ' οι Αλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,

ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι.

Γι' αυτό και περιορίζονταν σε λίγες λέξεις,

προσέχοντας με δέος τες κλίσεις και την προφορά·

κ' έπληττεν ουκ ολίγον

έχοντας κουβέντες στοιβαγμένες μέσα του.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης