Ο σώζων εαυτόν σωθήτω... by far

Δεν νομίζω να υπάρχει σε κανέναν η παραμικρή αμφιβολία για το ότι το MONO που ενδιαφερεται να "σώσει" το ΔΝΤ, είναι το χρήμα των δανειστών.

Αυτός ήταν και είναι ο ρόλος του, αυτός ήταν και είναι ο σκοπός του, και ο τρόπος του …γνωστός, ακόμα και στην τελευταία βουνοπλαγιά, ακόμα και στην Γιαννούλα και στην Παναγούλα, καθώς επίσης και στην κατσίκα Νίνα.

Ο Πρωθυπουργός κάλεσε τον κ. Χαιφετζ να μεταλαμπαδεύσει στους Υπουργούς της «Κυβέρνησης» τις γνώσεις του για την διαχείριση της κρίσης που δημιούργησε το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, και το πιο σημαντικό πως ο θύτης θα μπορεί επικοινωνιακά να εμφανίζεται σαν θύμα.

Παρά τα βαρύγδουπα του κ. Χαιφετζ, τελικά ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, σαν την Παναγούλα αλλά στο πιο ...φαρδύ της, αποφάσισε να διαχειριστεί την κρίση ακολουθώντας την διαφήμιση της Cosmote, και μας κατατρόπωσε με το εκπληκτικό επιχείρημα ότι η… Νίνα δίνει περισσότερα και ζητάει λιγότερα. Άλαλα τα στόματα των ασεβών...

Ταυτόχρονα, ανάλογα με την πορεία των «συζητήσεων», των «επιστολών» και της «αλληλογραφίας» με το ΔΝΤ, ο Μαζιώτης έγινε αρχηγός της νέας τρομοκρατίας, η Ρούπα εγκυμονεί κινδύνους για την ...δημοκρατία, διάλογοι που εκφωνούνται και αποσύρονται από τα δελτία ειδήσεων, και ταυτόχρονα ένας λαός που ξέρει πριν και από την αντιτρομοκρατική πότε ΑΚΡΙΒΩΣ θα βρεθούν τα όπλα και οι γιάφκες. Την ίδια στιγμή που θα προσγειώνονται οι υπάλληλοι του ΔΝΤ, με τις λύσεις ...σωτηρίας.

Ταυτόχρονα με την ...Νίνα που απευθύνεται στους πιο ...ορθολογιστές, ταυτόχρονα με την τρομοκρατία που απευθύνεται στους πιο φοβικούς αλλά και στους πιο ...οπαδικούς-που χρειάζονται και μια Κυβερνητική επιτυχία, υπάρχουν και οι ευαίσθητοι ή/και πατριώτες. Διότι συχωριανοί μου, εμείς μπορεί να αυτοπυροβοληθήκαμε, αλλά θα ...σώσουμε τους άλλους. Διότι η μικρή μας χώρα, χάρη στην φωτισμένη ηγεσία της και στο Φιλεα Φογκ προσωπικώς , έγινε η αφορμή να συνειδητοποιήσει η Ευρώπη το έλλειμμα αλληλεγγύης της.

Όπως γραφει και ο Πανταζόπουλος σήμερα
«Τελικά, οι ευρωπαίοι εταίροι υπέκυψαν στον προσωποκεντρικό βολονταρισμό του έλληνα πρωθυπουργού. Με το ΔΝΤ εντός των πυλών, για πρώτη φορά. Το αγωνιώδες τρίμηνο που προηγήθηκε φαίνεται να λήγει με έναν λυτρωτικό στεναγμό ανακούφισης. Η διάσωση της χώρας ήταν υπόθεση ενός «πακέτου» στήριξης, κάτι σαν πακέτο Ντελόρ, όπως θα θυμούνται οι λίγο παλαιότεροι. Ενα ζήτημα αριθμητικής, ποσοστών, αυξομειούμενης κλίμακας επιτοκίων, οικονομετρικής λογικής. Μια υπόθεση επιτελικού σχεδιασμού, δημοσίων σχέσεων, πλανητικής επικοινωνίας, μάνατζμεντ αλληλεγγύης, υπερμοντέρνας ηγετοκεντρικής ευελιξίας. Και βέβαια ψυχολογίας των «αγορών». Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι μισές ανθρωπιστικές επιστήμες κινητοποιήθηκαν προκειμένου να εντοπιστεί το πρόβλημα και να επέλθει η κάθαρση.»

Αν δε το ηφαίστειο στην Ισλανδία είχε εκραγεί κάποιους μήνες νωρίτερα μπορεί να είχαμε γλυτώσει τουλάχιστον όλο αυτό το πρωθυπουργικό συρε και έλα, καθώς και τους διθυράμβους των επαγγελματιών του χειροκροτήματος. Μπα, ακόμα κι αν η Ισλανδία μας έδειχνε την ...αλληλεγγύη της, το επικοινωνιακό κομμάτι της διαχείρισης της κρίσης, δεν το γλιτώναμε με τίποτα.

Τώρα δηλαδή την Κυβέρνηση, την ενδιαφέρει να σωθεί το χρήμα των πιστωτών μας; Ασφαλώς όχι. Ασφαλώς και θα την αδικούσαμε αν ο σκοπός της ήταν τόσο ...ταπεινός. Την Κυβέρνηση την ενδιαφέρει να διασωθεί το πολιτικό σύστημα και βέβαια μέσα από αυτό, και η ίδια. Και το μόνο που φαίνεται να αντέχει ακόμα, είναι ακριβώς ο πραγματικός θύτης του εγκλήματος. Το ίδιο το πολιτικό σύστημα.

Παιδί του πολιτικού συστήματος και ο συνδικαλισμός που προσπαθεί να ισορροπήσει στο τεντωμένο σκοινί, με τον ...ξανα-μανα- Προεδρο της ΓΣΕΕ να διαμαρτύρεται και να παραπονιέται....λέγοντας «ρε παιδιά πάλι εγώ θα φάω το ξύλο;». Και έχει και το δίκιο του ο άνθρωπος, γιατί δηλαδή να ειναι ο Παναγόπουλος και ο κάθε Παναγόπουλος στο ρόλο του καρπαζοεισπρακτορα Τζανετάκου της Κυβέρνησης;

Το άλλο παιδί του πολιτικου συστηματος, οι «δημοσιογράφοι» τηλε-ευαγγελιστές, μας κουνούν το δάχτυλο από το γυαλί και μας απαριθμούν τα κρίματα μας.

Τόσα να κόψουμε από κει, τόσα από αυτούς, τόσα από εκείνους, τόσα από τους άλλους. Το μόνο που δεν παίζει σαν ...σενάριο τρόμου είναι, να βάλουμε στον τρύπιο κρατικό κορβανά τα λεφτά από τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες και την κρατική διαφήμιση. Α, όλα κι όλα, η ενημέρωση είναι δημόσιο αγαθό.

Μα και οι συχνότητες είναι δημόσιο αγαθό, τόλμησε να ψελλίσει κάποιος πολίτης... Αυτές οι συχνότητες, που επι 20 χρόνια, αυτά τα 20 χρόνια που γιορταζει η ...ιδιωτική τηλεόραση, ρυθμίζονται ανά εξάμηνο ...προσωρινώς.

Δισεκατομμύρια αλλάζουν χέρια πουλώντας και αγοράζοντας συχνότητες, η συντριπτική πλειοψηφία των Μ.Μ.Ε. βρίσκεται ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗ στα χέρια ελάχιστων μεγαλοεπιχειρηματιών, που ζουν από τα δημόσια έργα, από την κρατική διαφήμιση και από τα πληρωμένα συμβόλαια.

Και βέβαια... το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δύο το πρόσωπο. Η πρώτη και η τέταρτη εξουσία, χορεύουν σφιχταγγαλιασμένες ένα υπέροχο θεαματικό ταγκό, και κάνοντας φουρλες, μας περιγελούν πετωντας χυδαία στα μουτρα μας το κόκκινο λερωμένο βρακί τους. Όλοι αυτοί που οδύρονται για το ότι ο δημόσιος τομέας είναι μεγάλος στην Ελλάδα, είναι όλοι τους ΚΡΑΤΙΚΟΙ υπάλληλοι. Πληρωνονται απο τις μπιζνες τις δικές τους και του αφεντικού τους με το ...μεγάλο Κράτος.

Η δικαιοσύνη...χα! Μα δεν πρέπει να παυτεί ο Ζαγοριανός από τα καθήκοντα του; Όχι τώρα πέστε μου κ. Καστανίδη μου...

Ο Χριστοφοράκος κατονόμασε 3 ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ για το χρήμα που τους έδωσε στο χέρι για να το μεταφέρουν στα κομματικά τους ταμεία. Ο Βαρθολομαίος σκοτώθηκε ...από το χέρι του συζύγου της ερωμένης του, αυτής που διαφέντευε τις προμήθειες και τους διαγωνισμούς του αμαρτωλού ΙΚΑ. Ο κ. Γείτονας είναι βουλευτής του Κυβερνώντος Κόμματος (άντε βρε και Υπουργός!!) και ο κ. Τσουκάτος που ΟΜΟΛΟΓΗΣΕ ότι τα πήρε, είναι έξω. Ο Μάριος που είχε μαλλιά ράστα, είναι μέσα. Ζαρντινιέρες αυτονομούνται και χτυπάνε πολίτες και οι πολίτες (αυτή την στιγμή που μιλάμε) δικάζονται για αντισταση κατά της αρχής. Μακάρι ο κ. Ζαγοριανός να ήταν το πρόβλημα της ελληνικής δικαιοσύνης.

Το ΔΝΤ, θα διασώσει το χρήμα των δανειστών μας.

Και μαζί με αυτό θα δασωθεί και το πολιτικό σύστημα.

Και μαζί με αυτό θα διασωθούν και όλοι του οι στυλοβάτες και οι επιβιωνοντες μεσα απο αυτό και μαζί με αυτό.

Και βέβαια, και όλοι αυτοί μαζί, θα πετούν τα ψίχουλα ή τα φιλέτα σε επιλεγμένους της δημόσιας διοίκησης που θα λειτουργούν σαν ταμίες και χειροκροτητές τους. Κατά τον ίδιο τρόπο, δεν θα βρίσκονται ποτέ οι επίορκοι, δεν θα τιμωρούνται ποτέ, θα φταίνε όλοι έτσι ώστε να μην φταίει ποτέ κανείς. Και όλοι αυτοί ΜΑΖΙ θα μας κουνάνε το δάχτυλο.

Σε λίγο έχουμε δημοτικές εκλογές. Εύκολο σύνθημα το «κανένας στην κάλπη». Δεν θα τους απασχολήσει ΟΛΟΥΣ αυτούς παρά μόνο το βράδυ των εκλογών, όπου στα τηελοπτικά πανελ με γλάστρες τις διαφορες Τζουλιες, θα ερμηνεύσουν με γελοιωδέστατες αναλύσεις την αποχή, σαν την ιδιώτευση του πολίτη.

Όλοι λοιπόν στην κάλπη. Αλλά ....κανείς να μην ψηφίσει τον ...έχοντα το κομματικό χρίσμα.
Αν υπάρχει αυτή η ρημαδοκοινωνία των πολιτών, ας δείξει την δύναμη, την αντοχή και τα δόντια της. Από πάνω δεν έχουμε να περιμένουμε ΤΙΠΟΤΑ. Μόνο από κάτω.

Στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές η συμμετοχή είναι πιο εύκολη απο τις εθνικές. Ας δημιουργηθούν σχήματα, ας μιλήσουν στο διαδικτυο, ας στηριχτούν από πολίτες που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στις τοπικές κοινωνίες, ας δοκιμαστεί η δημιουργία συμμαχιών, όχι από αυτές τις γνωστές, που θα μοιράζουν οφιτσια, καρέκλες και πίτες αλλά από αυτές που θα μοιράζουν ελπίδα.
Κάποια σχήματα θα δουλέψουν, κάποια πάλι όχι. Κάτι μπορεί να αναδειχθεί, κάτι να κινηθεί, κάτι να εμφανιστεί.
Στις δημοσκοπήσεις καταγράφεται η ανάγκη για το νέο. Αλλά το ...ΝΕΟ, αυτό που θα είναι απέναντι στο σύστημα, όχι παιδί του και στυλοβάτης του.

Αν είμαι αισιόδοξη; ΌΧΙ. Καθόλου. Αλλά η δική μας επιβίωση, η δική μας ζωή προϋποθέτει την δική τους πτώση. Είναι απλά μια προσέγγιση, μια προταση στο τραπέζι μπας και μπορουμε και εμεις να χρησιμοποιήσουμε μια φορά το ...όπλο μας. Μια ρημαδα φορά. Μια αρχή. Ότι... Αλλιώς ο σώζων εαυτόν σωθήτω... by far.