Τετάρτη 22 Ιουλίου 2009

Η Άννα, η Έμμα, η Ναστάζια, η Ζαν και η Άλκηστη πίνουν mojito

«…Αυτός κοιτούσε συνέχεια το αιδοίο της, αυτό το ελάχιστο μέρος που με θαυμαστή οικονομία χώρου εξασφαλίζει τέσσερις υπέρτατες λειτουργίες: διέγερση, συνουσία, γέννηση, ούρηση…»

Όχι, ο Κούντερα δεν ήταν απόψε εδώ. Και η «Άγνοια», δεν έχει πια πέραση. Κανείς δεν γουστάρει πια τα παραμύθια, όλοι ιστορίες, στέρεες ιστορίες με πολύ «μέλλον», ψάχνουν να χτίσουν.

Το μπαρ στην παραλία έχει δυνατή μουσική, μια μουσική που πνίγει τους ψίθυρους. Μάλλον όχι, δεν τους πνίγει, απλά τους αντικαθιστά. Η μουσική χρησιμευει για να καλύψει την ανυπαρξία ψίθυρων.

Τα φουστάνια να φωσφορίζουν, τα μάτια να έχουν την αστραπή του πάγου, τα χαμόγελα με άγνωστους αποδέκτες, αποδέκτες που αν όλα πάνε ...καλά, μπορεί να γίνουν λίγο, αλλά για ..πολύ γνωστοί. Όχι, εδώ, σε αυτή τη σκηνή, δεν παίζεται καθόλου το μαγικό, «no names, no personal stories». Εδώ, με ένα ποτό, όλα θα ανακοινωθούν... όλα τα ασήμαντα. Τίποτα από τα σημαντικά.

Ο Πωλ δεν ειναι εδώ, δεν θέλει να πηδήξει το φάντασμα της ζωής του, ... ούτε καν τη Ζαν. Σε αυτή τη καλοκαιρινή σκηνή, only …names, only ...personal stories. Ιδιαίτερη πέραση έχουν τα success stories. Χαρίζω το ακριβό μου πακέτο, θα κρατήσω εμένα για τον εαυτό μου. Εδώ, το ...κουκλόσπιτο κάνει τις θηλυκές ορμόνες να εκρήγνυνται. Το φάντασμα της φωτεινής Νόρας πολύ αχνό.


Μικρά μαύρα φουστάνια να εναλλάσσονται με λευκά μακριά διάφανα, οι γυμνοί ώμοι να γυαλίζουν, η σάρκα λαμπερή εκτεθειμένη, τα τακούνια ψηλά , οι κινήσεις επαγγελματικές, η παράσταση της σαγήνης...

Το βλέμμα μου φεύγει από τη σκηνή και ακολουθεί τη θάλασσα.

Και εκει μεσα στην θάλασσα, η Άννα να βυθίζεται στα χερια του Βρόνσκυ, η Μπλάνς να χλευάζεται από τον σκληρό-κάποιοι τον είπαν και προσγειωμένο- Στάνλευ, η Έμμα να προκαλεί τον Ροδόλφο, η Έντα να βάζει λαμπερή φωτιά στο σκοτεινό χειρόγραφο του Λέβμποργκ, η υπέροχη Ναστάζια Φιλίποβνα να παραδίνεται στον παθιασμένο Ράγκοζιν.
«Ποιος σκότωσε την Ναστάζια Φιλιποβνα» φωνάζει ο «αλλοπαρμένος» σύντροφος μου, Μίσκιν...

Στη σκηνή οι άνδρες να πίνουν για να περάσει η ώρα, απλά για να είναι εκεί. Εκεί αλλά απόντες. Ακόμα και...ανιαρός Σαρλ, ο αυστηρός, πονεμένος Καρένιν, ο τόσο λίγα υποσχόμενος Τέσμαν, ακόμα και αυτοί ...απόντες από τη σκηνή...

Οι δυο κόσμοι χωριστοί, να ανακατεύονται χωρίς να συναντιούνται.
Οι επιθυμίες βαριές στην ατμόσφαιρα, να μην μπορούν να συντονιστούν.
Η θηλυκότητα εξαντλείται στην παράσταση, λείπει η επιθυμία, ο πόθος. Υπολογιστικά βλέμματα, τα μάτια των γυναικών περιγράφουν με ακρίβεια ...χιλιοστού αυτό που ψάχνουν. Η γλώσσα του σώματος κάνει πολύ συγκεκριμένη, την διαπραγμάτευση. Οι προδιαγραφές του διαγωνισμού -ενός διαγωνισμού που θα καταλήξει... άγονος-, πολύ ασήμαντες, πολύ μικρά αλλά και πολύ σαφή ...τα ζητούμενα. Άλλωστε οι γυναίκες συγχωρούν πάντα όποιον εκμεταλλεύεται την ευκαιρία, ποτέ όμως κάποιον που την χάνει.

Οι άντρες να νιώθουν τον πόθο αλλά να αγχώνονται μπροστά στις προκαταβολικές απαιτήσεις... Πίσω από κάθε χορεύτρια κρύβεται ένας εισαγγελέας, ένας λογιστής, πολύ συχνά και ένας εφοριακός...

Οι γυναίκες είναι ίσες γιατί δεν είναι πια διαφορετικές, λέει ο Φρομ στην τέχνη της αγάπης. Σουτιέν που κάηκαν, για να επιστρέψουν σαν wonderbras, τάζοντας νύχτες ελεγχόμενου πάθους που θα έχουν όμως απαραίτητα... «αύριο», αξύριστες μασχάλες και γάμπες που μετατράπηκαν σε brazilian bikini, γυναικείες ιστορίες επιτυχίας και άλωσης κάθε ανδρικού οχυρού, η Μεγάλη Μητέρα, η Μεγάλη Γυναίκα, να κραδαίνει ψαλίδι για να απαλλάξει τους μαχητές από την επικράτεια του φαλλού, οι άνδρες να προσπαθούν φιλότιμα και πάση θυσία να ξεπεράσουν τα συμπλέγματα και τις ενοχές που τους προκαλεί η προπατορική προεξοχή του σώματός τους.
Υπόσχεση... Η μόνη γυναικεία υπόσχεση, σχεδόν πάντα ψευτικη, προδομένη, η Αλκηστη...
Η Άλκηστη να πεθαίνει από φυσικά αίτια. Η Άλκηστη να πεθαίνει από αγάπη... «Μακάρι να είχαν όλοι οι γάμοι τέτοια τύχη» να φωνάζει δυνατά, με την δύναμη που προσφέρει η ανακούφιση, ο πατέρας του Άδμητου. Μπορεί πια η ...Άλλη να σώσει τον γιο του. Ο Χάρος βολικός, δεν έχει αντίρρηση, μάλιστα επιχειρηματολογεί… «Όταν πεθαίνουν οι νέοι, κερδίζω πιο πολλά».
Το κορμί της να παίζει με τις σκιές της γρίλιας, ένα σκοτάδι που θυμίζει μήτρα αλλά και θάνατο. Την ανδρειοσύνη μην την κλαις... κάποιος Ηρακλής θα της προσφέρει και αυτής το happy end… Αλλά το happy end είναι μόνο για τους θεατές. Αυτή πια θα φοράει μόνο πέπλο, κανείς, και πολύ περισσότερο ...ο διασωθείς, δεν θα μάθει αν κρύβει πίσω από αυτό, το πρόσωπο της Μέδουσας ή του ξωτικού. Όλοι θα βλέπουν αυτό που θέλουν να δουν.

Οι λέξεις χαμένες μέσα στο θόρυβο της μουσικής, αλλά το έργο με πρωταγωνίστρια την διπλανή μου, τόσο χιλιοπαιγμένο. Και οι ατάκες…γνωστές, τόσο προβλέψιμες. «Μου είχες υποσχεθεί ότι θα είναι όλα τέλεια». Αυτός με κατεβασμένο κεφάλι, ακούει σιωπηλός.
Κάθε άντρας είναι ένοχος για την απογοήτευση μιας γυναίκας.

Πάει να φύγει, το βλέμμα του συναντάει τα μάτια της, διάφανα από τα δάκρυα που λάμπουν. Ή ...που ίσως θα μπορούσαν να λάμπουν...
Είναι τόσο όμορφες οι γυναίκες μετά τον θυμό, είναι τόσο διεγερτική η αίσθηση του τέλους. Ευάλωτα πρόσωπα, το δάκρυ να παρασύρει την μάσκαρα και να χαράζει μια μαύρη γραμμή μέχρι τα χείλη.

Γυναίκα κουρσάρος. Κανείς άντρας δεν μπορεί ν’ αντισταθεί σε μια δακρυσμένη γυναίκα. Είναι εργοστασιακό το ελάττωμα.
Κοντοστέκεται να της απαντήσει, τον φαντάζομαι να της λέει το μεγαλύτερο ψέμα «θα είναι όλα τέλεια».
Ξαναγυρίζω στην θάλασσα... Η Έμμα μου κλείνει το μάτι, χαμογελάει. Η Ζαν κρατάει το περίστροφο του πατέρα της. Όλα θυσιάζονται στον βωμό της Μεγάλης Χίμαιρας, της Μεγάλης Μέγαιρας που συνήθως την φωνάζουν χαϊδευτικά ...Ασφάλεια

Ο Ιούλιος να παλεύει να κρατήσει μεγάλες τις μέρες και μικρές τις σκιές. Ένας ήλιος που καίει κορμιά και εξατμίζει κραυγές. Κραυγές που δεν εξατμίζονται σε ψίθυρους, ούτε καν σε σιωπές. Εξατμίζονται σε κονσερβαρισμένα γέλια και δυνατή μουσική.
Λίγο το ξόδεμα… μικρό το κόστος… μεγάλη η επενδυση, ασημαντη και ασφαλής. Το ασήμαντο, που ζητάει απεγνωσμένα να το βαφτισεις σημαντικό. Ονόματα, στοιχεία, ιστορίες... Να ξέρεις καλά, με λεπτομέρειες, όλα τα ασήμαντα, όλα αυτά που ξέρουν όλοι. Τα πάντα... τίποτα.
Υπέροχος ο σκηνογράφος, ενδιαφέροντα τα κοστούμια, μέτριος ο σκηνοθέτης. Ο συγγραφέας …φίρμα της σειράς, ίσως από αυτούς που υπογράφουν τα low budget τηλεοπτικά σήριαλ.
Η συλλογική μας «ευαισθησία», η ισότητα που χάνει κατά κράτος, στο παιχνίδι με την ομοιότητα...
Η πολιτική ορθότητα, να έχει ευνουχίσει πια τον Τολστόι, από τα «φυλετικά» του χαρακτηριστικά, και έτσι … η Άννα Καρένινα, να έχει γίνει η κολλητή της Κάρεν Μπράντσω.


Καλό καλοκαίρι... ή ακομα καλύτερα όμορφο καλοκαιρι

14 σχόλια:

Θανασης Ξ. είπε...

Ας μην το ..προσγειώσουμε αυτό το κείμενο.
Καλό καλοκαίρι Κατερίνα.

Ι.Σ. είπε...

Θα προτείνα να διαβαστεί το κείμενο με μουσική υπόκρουση το "νυχτερινό παλιών ερώτων", (Πιο γνωστό ως "Ό,τι κι αν πω δεν σε ξεχνώ").
Καλό καλοκαίρι!

Ανώνυμος είπε...

Γυναίκα είναι εύκολο να φτιάξεις έναν άπιστο. Δείξε του ότι ντρέπεσαι να του πεις
την αλήθεια για τους τυχόν γάμο(ους) σου και πόσο απελπισμένη είσαι από την έλλειψη απλότητας
και γλυκύτητας. Φανέρωσέ του δίχως εγκράτεια το μαζοχισμό σου και την απελπισία σου
για σωτηρία. Μη ξεχάσεις να φανείς αχάριστη και ανήμπορη. Κρίνε ανυπόφορα με ό,τι σε βαραίνει
ξεχνώντας τα καθήκοντα στη δουλειά σου και μην πεις ποτέ "ευχαριστώ", "συγγνώμη" και "σ'αγαπώ".
Έτσι θα είσαι γεννημένη για φιλμ οσκαρικό!

Οι άνθρωποι λερώνουν. Φυσικά και λερώνουν και οι μάχες δεν είναι άλλοθι. Αν δε θες να λερωθείς
απέφυγέ τους ή μπλέξε τους στα ίδια τους τα πάθη με χιούμορ και ειρωνεία. Γίνε εκείνοι.
Δε θα κατορθώσεις να τους αλλάξεις γιατί θα λερώσουν άλλους, αλλά εσύ δε θα πάψεις να είσαι αντικειμενικός.
Η μυρωδιά της χλωρίνης τους φτιάχνει και η ζωή τους χαρισάμενη μακριά σου.

Στους ανθρώπους που καυχιούνται για τα πλούτη τους, δείξε τους πόσο καλύτερα περνάς εσύ
με τα δικά τους και με πόση χάρη τα χρησιμοποιείς. Μη ξεχάσεις να φανείς ευγνώμων. Θα έχουν
να θυμούνται ένα καλό παράδειγμα σε τρόπους.

Όποτε παραβαίνεις το νόμο συστηματικά ακόμη και για τα πιο ασήμαντα πράγματα, αν δεν τιμωρείσαι
ή έστω αν δεν σε προειδοποιούν, να γνωρίζεις πως δε θα φτάσεις τους στόχους σου. Να περιμένεις πως το μόνο
που θα λάβεις είναι επιτήρηση και έλεγχο. Η απόδοση ποινής είναι το παιδί μιας αξιοπρεπούς κοινωνίας
που σέβεται την ατασθαλεία σου και το χαρακτήρα σου. Κάπου ενδιάμεσα συμβαίνουν τα πιο υπέροχα
που αναδιαμορφώνουν τα άκρα και κι εμπορευματοποιούν τις ακρότητες.

Οι άνθρωποι που έφυγαν νωρίς ζούσαν μοναχά με ένστικτο. Διδάξου δίχως να υπακούς.
Αν ζεις μονάχα με ένστικτο, μάλλον δεν τους έδωσες και ιδιαίτερη σημασία. Σε παρακαλώ,
αν είναι έτσι μην κρύβεσαι. Σε χρειάζομαι.

Όσοι σε ρωτούν για τις σεξουαλικές σου προτιμήσεις αναρωτιούνται για τις δικές τους ή απεγνωσμένα
ψάχνουν απαντήσεις. Δείξε τους λογική στη θρασυδειλία της αδιακρισίας τους. Είναι το μόνο που μπορείς να
κάνεις απέναντι στην απελπισία και τη φτώχεια της αυτοέκθεσής τους.

Η κλειστή τηλεόραση είναι το έργο τέχνης του 21ου αιώνα. Άνοιξέ την επιλεκτικά. Δε γίνεται η ζωή
να εμπεριέχει μοναχά την τέχνη. Η ποικιλία είναι απαραίτητη.

Όσοι σε αντιμετωπίζουν σύμφωνα με ό,τι έχεις εκφράσει προφορικά ή γραπτά απλά αδιαφόρησε.
Δεν έχεις να ακούσεις τίποτε καινούργιο. Έχεις ήδη το φόβο και την προκατάληψη δίπλα σου. Αν είναι
χεσμένοι ακόμη καλύτερα μακριά τους γιατί λερώνουν. Αν είναι παιδιά χαμογέλασέ τους. Τους έχεις ήδη
κατακτήσει, κατά κάποιον ανείπωτο τρόπο. Δεν ταξινομούμε τους ενήλικους, πόσο μάλλον τα παιδιά.

Η ψυχολογία και η ψυχανάλυση είναι ο έρωτας του ορθολογισμού με τη λογοτεχνία. Αν βουτήξεις
να έχεις κατά νου μια αγκαλιά να χρειαστείς. Αν σε βουτήξουν να προσέξεις μη χαθείς. Αλλά κι αν
χαθείς μη ξεχάσεις όσους έχουν ζήσει με ένστικτο.

Αν σου τύχει με το έτερο φύλο να συζητάς και να ξεδιπλώνεται λογοτεχνία μη φοβηθείς.
Θα σταματήσει ο χρόνος, θα παγώσουν τα συμβάντα γύρω σου αλλά αυτό που ζείς θα
είναι κάτι που θυμάσαι για πάντα.

YOURS TRULY,

HUDSON

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=zlHezko8SBA

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=jmZWWQ6lUAk

Στέργιος είπε...

Δεν πειράζεις τέτοια κείμενα. Μόνο τα διαβάζεις και τα αφήνει ανέγγιχτα. …γιατί αμέσως μετά κάνεις τα δικάσου γραμμένα και άγραφα… είναι γενεσιουργή πρόκληση…

John 25aris είπε...

Katerina mou kalo kalokairi na exeis! Sorry gia ta apaisia greeklish alla vriskomai se ena hostel sth Geneyh kai h epikoinwnia einai ligo diskoli!To keimeno sou me aggikse kai gia enan akoma logo:proxtes vriskomoun sto Parisi diavazontas Kountera...
Na peraseis kala kai ta leme apo Septembri!

Ατρεύς είπε...

Να σέ δούμε κι από τη Μεσοχώρα, αν σέ φέρνει ο δρόμος.
Τουλάχιστον το σαββατοκύριακο 8-9/8...

Κατά τα άλλα...

Καλές και ...αδιάκοπες Διακοπές!

Στέργιος είπε...

Μιας και άρχισαν οι διακοπές πολλών, για να πω την αλήθεια, περιμένω ακόμη μια ανάρτηση διακοπών με φοίνικες και σιλουέτες ανθρώπων…

Άντε Κατερίνα, με το κουβαδάκι της παραλίας, ρίξε τα χρώματα του Καλοκαιριού στο blog και στη ζωή μας….

Καλές διακοπές για να πούμε…

thamnos είπε...

Καλές ξάπλες και επιστροφή με υγεία και δροσία!

Ανώνυμος είπε...

O Αντίχριστος έχει ήδη κατέβει στη Γη.
Κατέβηκε το 1968 σ'ένα ροκ εν ρολ τσίρκο και πήρε τη μορφή του Μικ Τζάγκερ. Έβγαλε τη μπλούζα του στη μέση της σκηνής και έμοιαζε με ανδρόγυνη ύπαρξη!
Κατέβηκε επίσης την ίδια χρονιά στη Γαλλία και μετουσιώθηκε σε λάγνα κοπέλα που από Παριζιάνα έγινε Παρτιζάνα τι να λέμε.
Πήρε το μουτράκι και το σώμα της κανονικά δηλαδή, τους καλούσε να κάνουν έρωτα ασυστόλως στα οδοφράγματα. Οι συντηρητικοί την είπαν ξεδιάντροπη και οι σταλίνες αναρχοσυνδικαλίστρια, πάντως αμφότεροι συμφωνούν ότι επρόκειτο περί Σατανά.
Επίσης η θεία Παναγιώτα στη γειτονιά λέει ότι τα τσογλάνια σίγουρα πίνουν ναρκωτικά, αλλιώς πως θα κατάφερναν να χτυπιούνται στα οδοφράγματα ένα μήνα τώρα, με πιάνεις;Ξέρεις ποιός δεν κοιμάται τα βράδια ετσι;
Ο Σατανάς, προσπαθεί επίσης να διαλύσει το εμπόριο, να καταργήσει τα σύνορα και να τους εξαναγκάσει όλους να γαμηθούν και να φτιάξουν κεφάλι!
Ευτυχώς που υπάρχει ο εξορκισμός της προπαγάνδας και ο αληθινός θεός υπερισχύει.
Πως αλλιώς θα πείθονταν όλοι αυτοί ότι αυτή η μισθωτή σκλαβιά θα ονομάζεται "ελεύθερη αγορά";
Πως αλλιώς θα πείθονταν ότι ξεκληρίζουμε ανήλικα με φωτιά και τσεκούρι και τους "ελευθερώνουμε";
Γιατί ως γνωστόν ΘΕΟΣ=ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Ένας Γερμανός ψυχάκιας φίλος μου με παχύ αντιτουριστικό μουστάκι είπε ότι οι ιδέες πρέπει να περιπλανηθούν πρώτα πάνω στη γη με το πιο τρομερό τους πρόσωπο, ή κάπως έτσι το είπε. Ε εγώ αυτή την ιδέα την έχω πάρει γραμμή που έρχεται πολύ καιρό. Χορεύει ρυθμούς πρωτόγονους και δεν υπάρχει περίπτωση να μην την βρίσκουμε ξανά και ξανά μπροστά μας, γιατί ο εξορκισμός δεν μπορεί να είναι ποτέ πλήρης και οριστικός.
HUDSON

προφήτηs είπε...

τόσοι άνθρωποι ενωμένοι με ένα κοινό χαρακτηριστικό... τόσοι άνθρωποι, τόσες σκιές μέσα στη θάλασσα με μια κοινή ελπίδα, με ένα κοινό πιστεύω, κ τόσες διαφορές...

γυναικείες παρουσίες να μεθούν από τον αέρα, από τις παρουσίες τις άλλες που διάλεξαν...

γυναικείες παρουσίες να μαγεύουν, να σαγηνεύουν... κ να ψάχνουν...
με ένα ποτό στο χέρι, κ με μια εκπλήρωση για συνέχεια αφήνουν κάθε απλό παρατηρητή τους...

καλησπέρα... κ καλό καλοκαίρι να έχεις...

υ.γ.: είναι υπέροχο το κείμενο...

Στέργιος είπε...

Έχει ο τούτος ο Αύγουστος 2 φεγγάρια; Δεν ξέρω αλλά αν έχει μ αρέσει γιατί δίνει εκ νέου προοπτική. Και όπως τραβάει σε μάκρος μου φέρνει στο νου ένα ονειρικό τραγούδι που μοιάζει σημείο και ευχή στο σήμερα και στο αύριο.

Αύγουστος ελούζονταν
μες στην αστροφεγγιά
κι από τα γένια του έσταζαν
άστρα και γιασεμιά.

Αύγουστε μήνα και Θεέ
σε σένανε ορκιζόμαστε
πάλι του χρόνου να μας βρεις
στο βράχο να φιλιόμαστε

Άντε και στο υπόλοιπο του Αυγούστου και του χρόνου η Άννα, η Έμμα, η Ναστάζια, η Ζαν, η Άλκηστη και όλοι εμείς εδώ και στο όνειρο να πίνουμε ξανά mojito"….

Καλή συνέχεια στις διακοπές για όσους….

Μαύρος Γάτος είπε...

!!!!!!!!!

Απόλαυσα κάθε λέξη, κάθε σκέψη

καλά να περνάς κ καλή επιστροφή

Σ:ο))))