Κυριακή 17 Μαΐου 2009

Η ομορφιά της ...αμαρτίας και ...ακριβώς αντίστροφα

Μου αρέσουν πολύ οι όμορφοι άνθρωποι. Μάλλον, αγαπάω πολύ τους όμορφους ανθρώπους.
Όχι, όχι, αυτοί οι όμορφοι...με τον όμορφο εσωτερικό κόσμο. Αυτοί οι όμορφοι άνθρωποι... με τον όμορφο ...εξωτερικό κόσμο. Με αυτόν που βλέπεις, έτσι εκεί φάτσα κάρτα, με αυτόν που αγγιζεις, που ακουμπάς, που ψηλαφίζεις, με αυτόν που απολαμβάνεις, και όχι με αυτόν, τον ...εσωτερικο(;;;) που ...υποψιάζεσαι, αλλά απλά πάντα ...θα υποψιάζεσαι. Αλλωστε το συνώνυμο του «υποψιάζομαι», είναι το «παραμυθιάζομαι»

Στην κλασική... και ελαφρώς έως βαρέως απαξιωτική ερώτηση... «και τι είναι όμορφο», δεν θα απαντήσω...

Είναι μια κλασικά προβοκατόρικη ερώτηση...του στυλ «και πόσο κόκκινο είναι το καρπούζι, αφού εγώ κάποτε που έφαγα ένα ροζ ήταν ...νόστιμο». Αυτά τα ...μεταφυσικά και ...υπαρξιακά ερωτήματα, αυτή την στιγμή, είμαι στη φάση του απόλυτα αυτονόητου για να με απασχολήσουν.
Η ομορφιά... είναι ομορφιά. Είναι αντικειμενική, είναι εκεί... και όποιος δεν την βλέπει, δεν την αντιλαμβάνεται ή την αμφισβητεί με σοφιστείες...απλά δεν την ακούμπησε ποτέ. Κοινώς θα τρώει πάντα «νόστιμα» τα ροζ καρπούζια... γιατί τα κόκκινα... δεν του βρέθηκαν ποτέ. Και ακομα πιο κοινά ... όσα δεν φτάνει η αλεπού... τα κάνει κρεμαστάρια.

Και οι όμορφες ...που είναι χαζές; Λυπάμαι, θα σας απογοητεύσω...

Ποτέ οι όμορφες δεν είναι χαζές. Αντίθετα είναι ευφυέστατες.

Έχουν την ευφυΐα και την δυνατότητα του ...ρίσκου. Ξέρουν ότι οτιδήποτε και αν πάει στραβά, αυτές θα έχουν ...και μια επιπλέον ευκαιρία. Ενίοτε και περισσότερες. Ξέρουν ότι θα βγουν στην ...πιάτσα, και θα τα καταφέρουν. Ξέρουν ότι θα πουν εκείνο το συγνώμη... που λιγώνει, εκείνο το βλέμμα, που μπορεί να επιτύχει να έρθουν τα πάνω κάτω, ότι κάποιος, οποίος, θα τους αρνηθεί... πιο δύσκολα τα ...δύσκολα. Και... η ζωή είναι ρίσκο. Και όσο λιγότερο φοβάσαι την αποτυχία, τόσο πιο έξυπνος είσαι, κι αν αυτή-η αποτυχία ντε, ...κατά λάθος χτυπήσει την πόρτα σου... κολοκύθια, θα την πείσεις... ότι έκανε λάθος στην πόρτα.

Θα εξομολογηθώ, μια μεγάλη... αμαρτία μου, ναι κλασική κατινιά μου. Μου αρέσει, να κρυφάκουω συζητήσεις σε διπλανά τραπέζια στα restaurants, στα cafés, στα taxi, στα πηγαδάκια στα διαλείμματα ημερίδων και συνεδρίων, όπου τελικά μπορεί να βρεθούν άγνωστοι σε εμένα, που συζητούν μεταξύ τους για άλλους επίσης άγνωστους σε μένα....

Πως άλλοι μαγεύονται να χαζεύουν τα δάση, την θάλασσα, τα δέντρα και τα λουλούδια; Εγώ τρελαίνομαι να χαζεύω ανθρώπους. Αυτά τα ... κάπου απόμερα, πωπω τι κόσμος, πωπω τι φασαρία... δεκτά για όποιον είναι λάτρης της ησυχίας, αλλά εγώ, πολύ απλά ...δεν είμαι.
Πανηγυρτζού από κούνια, δωσμου ...πλατεία και πάρε μου την ψυχή... Να χαζευω ανθρώπους...
Από παιδί αρνήθηκα κατηγορηματικά, πάτησα πόδι και τα κατάφερα να μην διαβάζω στο δωμάτιο μου. Ακόμα και για τις πανελλήνιες, διάβαζα στο τεράστιο τραπέζι της κουζίνας του σπιτιού μας, με τις δυο γαλιάντρες Σμυρνιές μου, να κουτσομπολεύουν... ασύστολα. Και άμα το πράγμα... πήγαινε σε μεγάλες λεπτομέρειες για ...γιαβουκλουδες*... το γυρίζανε στα τούρκικα.
Σιγά... που δεν καταλάβαινα, κι άμα είχα και καμιά άγνωστή λέξη... αν κάτι δεν καταλάβαινα από τα συμφραζόμενα, αν κάτι φαινόταν πολύ ενδιαφέρον ...για να το προσπεράσω, χωρίς να σηκώσω το βλέμμα από την γεωγραφία ή αργότερα την χημεία, ...ρώταγα... «muagşaka»;... και μετά την διευκρίνηση και την ...μετάφραση συνέχιζα ...να διαβάζω για την αρχή Le Chatelier.

Όταν ...ξεπερνούσαν τα όρια, όταν η Μπουργκινα Φασο, ήταν αδύνατον να πάρει έστω και το ελάχιστο κομμάτι της προσοχής μου που της αναλογούσε, όταν το βλέμμα μου γινόταν ...άπληστο... οι Σμυρνιές (γεροντοκορη η μια, χήρα ή άλλη), αναφωνούσαν ταυτόχρονα... με απολογητική αλλαζονεία...«ας μην τα κάνανε, να μην τα λέγαμε».

Αν κάτι κατάλαβα από όλα αυτά τα χρόνια... που διάβαζα στο τεράστιο τραπέζι της κουζίνας, είτε για την Μπουργκινα Φασο, είτε για τον έρημο τον Van’ Hoff, ήταν ...ότι οι όμορφες, κάνουν πολύ ...ενδιαφέροντα πράγματα... Πραγματα, άξια κουτσομπολιού...

Αν μου δοθεί η ευκαιρία, να επιλέξω τραπέζι... ή θέση σε πηγαδάκι ...(taxi, δεν επιλέγεις, αρπάζεις όποιο σου κάτσει) σε όποιο μέρος οι άγνωστες διπλανές μου, ναι, σε αυτές τις άθλιες γυναικοπαρεες, που αυξανονται και πληθυνονται σαν τις κατσαρίδες σ' αυτήν την πόλη, ...κουτσομπολεύουν ασύστολα... φροντίζω να κάτσω κοντά σε άσκημες.
Οι όμορφες ...κάνουν τα όμορφα πράγματα, και όταν τα ...εξομολογουνται...τα σιγοψιθυριζουν μεταξυ τους, τις όμορφες, δεν χρειαζεται αν τις ακους, αρκεί να βλέπεις αυτό το υπεροχο, χορτασμένο ύφος. Και οι άσχημες... ε, γενναιόδωρος ο Πλάστης... παραχώρησε και σε αυτές μια ηδονή.... Την ηδονή να τις μοχθούν και να τις κουτσομπολεύουν δυνατά... Μην ακούσω...τςτςτς...τα καλύτερα με περιμένουν...

Ε, είπαμε... κρυφάκουω.... δεν κρυφοβλέπω...
Όταν ξεπεράσω...τα «όρια», αν ...ή όταν φτάσω ... να κρυφοβλέπω... τα ενδιαφεροντα, ε, καταλαβαίνετε βέβαια, ότι θα επιλέξω να ...είμαι κοντά σε όμορφες.... Αυτές μωρέ που κάνουν τα ενδιαφέροντα.... αυτά τα άξια κουτσομπολιού...


Σιγά που θα ββάλω ετικέτα... σαρκαστικά! Βιωματικά, εχει μαεστρο;

20 σχόλια:

τσότσος είπε...

Γεια σου Κατερίνα μας, τί κάνεις, όλα καλά;
Άσχετο με την ανάρτησή σου (πού τα βρίσκεις αυτά τα "μαγικά" θέματα, αποκαλύπτομαι...): η "καναπετζού" έκλεισε το blog της;
Φιλιά πολλά από Σόφια!

b|a|s|n\i/a είπε...

ε κοινωνική κριτική σαν να λέμε. :)
δεν ξέρω πραγματικά αν υπάρχει αντικειμενική ή υποκειμενική ομορφιά. ίσως αντικειμενικά όμορφοι είναι οι άνθρωποι που η ομορφιά και η "πληρότητα" της ψυχής τους ακτινοβολεί στο βλέμμα τους. είτε είναι όμορφο (υποκειμενικά) είτε όχι.

katerina είπε...

Ολα καλά Τσοτσο μου. Την όμορφη την εχεις μαζί σου, ή εισαι εκει μονος με τις ...Βουλγαρίδες;

Ναι η καναπετζου... το εκλεισε. Εγινε σοκκακτζου... Κια έχει πάρει τον δρομο τον μεγάλο, για τα μεγάλα.

katerina είπε...

Λες basnia; Κοινωνική κριτική... Μωρέ να το πουμε με το όνομα τους, κουτσομπολιο του κερατά...

Αχ και μην μου λες και εσυ, αυτά τα πολιτικά ορθά... Αυτά που λένε οι ανδρες στις συντροφους τους, για την άλλη γυναικα, την φίλη, την συνεργάτη, την ...γνωστή. "Πολύ έξυπνη, πολύ ενδιαφερουσα...αλλά τι να σου πω, καλή μου... τερας ασκημιας". Και το ...τερας ασκημιας, δεν χρειαζεται να κάνει ποτέ ακτινογραφία. Της κάνουν κάθε μερα όλοι, με τα μάτια...και όχι μονο.

Φιλε μου, η ομορφια, ειναι ομορφιά. Αντικειμενική...αντικειμενικότατη. Και δεν ...συνηθιζεται.
Αντιθετα, η ασκημια...με τον καιρό συνηθιζεται. Μετά...έρχεται ο υπεροχος...εσωτερικός κοσμος. Ο εξωτερικός... ειναι αλλού...

fvasileiou είπε...

Τι άνθρωποι όμως που έχουμε γίνει: Να μην μπορούμε να αναγνωρίσουμε, να μην μπορούμε να παραδεχτούμε την ομορφιά, αλλά όλα να τα σχετικοποιούμε, όλα να τα αμφισβητούμε.

Πρώτη φορά στα μέρη σου, μαγεμένος και από το ορθό και από το αντίστροφο...

katerina είπε...

Καλως ήρθες, απο τα μερη μας.

Δεν τα σχετικοποιουμε, τα κουτσουρευουμε, τα πετσοκοβουμε να τα φέρουμε σε μιζερα μετρα.

Αποθεωνουμε μάλλον...τα μη μετρησιμα, όλα τα άλλα...είναι ειτε απαξιωμενα...ειτε ανηθικα...

Δεν πειράζει...αυτά και "απαξιωμενα' και 'ανηθικα'...μας κλεινουν το μάτι, και χαμογελανε ειρωνικά.

alex_m είπε...

Καλησπέρα ,
μερικές φορές , ξέρεις , την "ομορφιά" , την φέρνουμε στα μέτρα μας , εκεί που την θέλουμε κι εκεί που μας βολεύει .
Σφάλμα Μέγα ;
Ισως .
Το ερευνώ πάντως κι όταν και άμα θα καταλήξω σε συμπεράσματα , θα προχωρήσω σε ανακοινώσεις .
Προς το παρών , παραμένω πιστός οπαδός και θαυμαστής του "εξωτερικά" ωραίου κι αν κάνω λάθος , δεν πειράζει , θα μου έχει μείνει η "γλύκα" !

Καλή βδομάδα νάχεις Κατερίνα !

τσότσος είπε...

Ναι, μαζί μου είναι η Άννη (για το Σαββατοκύριακο μόνο όμως...). Ακίνδυνες οι "Βουλγαρίδες"...
Φιλιά πολλά!

cinderella είπε...

Μια από αυτές...γύρισε!!
τα σέβη μου
και τα φιλιά μου!

gyristroula2 είπε...

Η πραγματική ομορφιά, Κατερίνα, αυτή που είναι αυταπόδεικτη, που μαγνητίζει τα βλέμματα κάθε φύλου, που συγκεντρώνει τα πυρά ή τους αίνους με το ίδιο πάθος, είναι ευχή και κατάρα.
Μπορεί να γίνει παγίδα, αυτοεγκλωβισμός, να προκαλέσει μεγάλα πάθη απρόσκλητα και ανεπιθύμητα, να απωθήσει ακριβώς αυτούς που δεν θα ήθελες να απωθήσει, λόγω ανταγωνισμού, να σε βάλει στη διαδικασία να αποδεικνύεις συνεχώς ότι δεν είσαι ελέφαντας εσωτερικής ασχήμιας ή ανικανότητας. Ναι, ναι και η ομορφιά υφίσταται ρατσιστικές διακρίσεις!
Από την άλλη, αν βρεθεί στο κατάλληλο περιβάλλον και της δοθούν οι σωστές διαστάσεις, μπορεί να γίνει ευλογία, χαρά. Να ανοίξει πόρτες, που όμως θα τις κρατήσουν ανοικτές άλλα προσόντα. Να ανοίξει καρδιές και χαμόγελα, να βγάλει το καλύτερο από τους ανθρώπους γύρω της.
Όσο για τις αμαρτωλές όμορφες...σιγά...άλλες έχουν το όνομα κι άλλες τη χάρη!
Τις πιο...αμαρτωλές που ξέρω και έχουν κολάσει και μητροπολίτες, μόνο ωραίες δεν τις λες!
Οι Σμυρνιές σου σίγουρα θα ξέρουν τα κρυφά... προσόντα της αμαρτίας.

katerina είπε...

Καλημέρα Κακο,
Ετσι μπράβο, για να μας πουν την αλήθεια... οι εκπροσωποι του ..."ισχυρού φύλλου"!!!!(λέμε τωρα και καμια... μ@λ@κι@ να περάσει η ώρα Δευτεριατικα). Ακου προς το παρόν ερευνα αν ειναι λάτρης του ωραιου... Και σε ειχα και για ειλικρινή...

katerina είπε...

Ακινδυνες ...οι Βουλγαρίδες;;; Περιεργο Τσοτσο.
Πηγα προσφατα στο Σαντανσκυ... και μου φάνηκαν εξαιρετικά επικινδυνες. Μωρέ μπας και πρέπει να πας πιο νότια;

Μπα όχι, ξερεις τι γινεται; Η Αννη ειναι πολύ ομορφη, και τα στανταρ σου ειναι πια τόσο, μα τόσο ψηλα...

katerina είπε...

Καλώς την μου, την Πριγκηπέσα,

Δεν αφηνεις τις χαιρετουρες στις ρουγες λεω εγώ, να πας να πετάξεις εκεινες τις κουρτινες που λέγαμε και στο σπίτι σου;
Ναι και εκεινα τα ψοφια νουφαρα...

katerina είπε...

Γυριστρουλα μου, για άλλη μια φορά, εχεις απολυτο δίκιο.
Παντου υπάρχει ρατσισμός, σε ότι δεν ειναι στα μετρα μας.

Αλλά ξερεις, με κουρασε λίγο...αυτη η δήθεν απαξιωση.
Ναι υπάρχουν και όμορφοι, υπάρχουν και εξυπνοι, υπάρχουν και πλουσιοι, υπάρχουν και ικανοί, υπάρχουν και ταλεντα, υπάρχουν και χαρισματικοί. Αυτή η ισοπεδωση προς τα κάτω με τρελαινει.

Στα πλαισια της ...ίσοτητας... φτασαμε στην ομοιοτητα. Αλλά ...η ισότητα ειναι μονο ως προς τα δικαιωματα. Εκει αρχιζει και εκει τελειωνει. Και σε καμια περιπτωση δεν ειναι ομοιομορφία.

Τα ειπα και στους Πουριτανους... δεν την αντεχω πια αυτήν την ...προς τα κάτω ισοπεδωση όλων. Αυτόν τον προοδευτισμό, που λεει παιρνω κεφάλια για να ειμαστε όλοι στο ίδιο ύψος. Αυτήν την μιζερια, του ειμαστε όμοιοι. Μην τολμησει να ξεχωρίσει κανεις.

Αν έτυχε να δεις την Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. στο Συγχρονο Θεατρο, ειναι ...τόσο... αυτό που ήθελα να βγάλω
Μια γυναικα, ...ψιλοχορτασμένη απο όλα, που ζει στην πολιτικά ορθη μετριοτητα, χωρίς εξαρσεις, χωρίς πάθη, στο βολεμενο trendy συστημα. Ειναι ...«ψιλοκαλά»

Δεν τολμάει...να ξεχωρίσει.... δεν τολμάει να αμαρτησει... κι όταν παιρνει το χάπι Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. για να αυτοκτονησει, να ξεβολευτεί, να δει το παρακατω ρε αδελφέ, αυτό το εργο το χορτασε, το βαρεθηκε, να ειναι ...ή καλά ή κακά... ανακαλυπτει, ότι και εκει ...απεναντι... πάλι το ίδιο μετρια ειναι.
Γιατί βέβαια, αυτοι που φευγουν απο εδώ...που να βολευτουν...ε, περνανε την Αχερουσία... και πάλι μετρια και ...απεναντι. Ουτε Κολαση, ουτε Παραδεισος... Ψιλοκαλά....

Γυριστρουλα, αυτή η γενια που εχει να αποδειξει, ότι ειναι και ...εξυπνη για να δουλεψει, να κάνει καριερα, να ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ.... έβαλε την μπουργκα, να κρυψει ότι ναι ρε γαμωτο... ειναι και γυναικα και όμορφη γυναικα. Η ισορροπια... τους πηραμε τα σωβρακα στις σπουδες, στην καριερα, στο ...πετυχαινω... και αυτοί, το ισχυρό φυλλο... μας κλεινουν το μάτι και ειρωνευονται... αν τολμάτε...βγάλτε τα παντελονια μας φωνάζουν... Θα τολμησουμε; .

Υ.Γ. Οσο για τους μητροπολίτες...ε, αυτοί τωρα κολάζονται και πολύ ευκολα βρε καλή μου. Δεν θελει και καμια ιδιαιτερη επιδεξιοτητα...

apos είπε...

Συμφωνώ με το αντικειμενικό της ομορφιάς, Κατερίνα μου.
Αλλά μετά καλείσαι να την διαχειριστείς αυτή την ομορφιά. Και εκεί αρχίζει να γίνεται υποκειμενικό: αρχίζουν οι εκπτώσεις, οι απογοητεύσεις, οι συμβιβασμοί.
Ενδεχομένως και το κουτσομπολιό: ευλογημένο. Οξυγόνο. Το ξέρεις, με ξέρεις...

tovenito είπε...

το κουτσομπολιό είναι υγεία διάβασα σε μία έρευνα.
είναι φυσιολογικό να σχολιάζεις τά "ενδιαφέροντα" του άλλου, αλλά όταν αυτό γινεται εμμονή ευχαριστώ δεν θα πάρω.
συνήθως στα χωριά όλο αυτό γίνεται στο μέγιστο βαθμό. και δεν το αντέχω. στην αρχή το απολαμβανώ κι εγώ με τις δικές μου αντίστοιχες "σμυρνιές" αλλά πολύ γρήγορα με πνίγει.
όσο για την ομορφιά νομίζω είναι πολύ υποκειμενική. τόσο υποκειμενική όσο δε γίνεται.
γιατί ποιος είναι αυτός που θα ορίσει τα κριτήρια; ειδικά όταν η ομορφιά αφορά πχ. έναν ωραίο πίνακα, ή ένα τραγούδι ή ένα βιβλίο; ακόμη και για τον άνθρωπο. ο δικός σου ο άνθρωπος δεν είναι ο ωραιότερος στα μάτια τα δικά σου;

katerina είπε...

Καλημέρα Απος,
Το ...κουτσομπολιό....

Ξερεις καμια φορά, σκέφτομαι ότι το κουτσομπολιό, εχει αντικαταστήσει, το λαικό δικαστηριο. Αυτό το λαικό δικαστηριο, που δεν εχει την δυνατότητα να επιβάλει ποινή, αλλά και ανισχυρο ...δεν το λες.

Ξεκαθαρίζω, ευθύς εξ αρχής την θέση μου. Ναι ειμαι κουτσομπόλα.
Μάλλον, εδω΄, τώρα σήμερα, τολμάω να πω ότι και εγώ κάνω, αυτό που κάνουμε όλοι μας. Αλλά ...το ομολογώ. Δεν λέω ότι ειμαι ...υπεράνω. Και ...μεταφερω, και θέλω να μαθαινω τι μεταφερουν οι άλλοι για μενα. Ασε που ...ελπίζω, να λένε και καλά πραγματα για μενα. Κια μερικές φορές ...όταν δεν ειναι «καλά», προτιμώ να μην τα ξερω. Να στρουθοκαμηλήσω.

Κάποτε, κάποιος φίλος μου είπε, ...μα τα «καλά», ειναι ότι τους μοιάζεις, Θέλεις να τους μοιάζεις;
Όχι δεν ήθελα... Όχι, δεν θέλω. Αλλά, ήθελα και να ειμαι ξεχωριστή αλλά και να μου το αναγνωριζουν. Αδυνατον. Το ξερω.

Σκεφτομαι ότι αυτό που λέμε «κουτσομπολιό», ειναι το μετρο μας. Αλήθεια, πόσες φορές ειναι πιο ισχυρό το κινητρο... του τι θα πουν οι άλλοι, ...ο κοσμος, , απο αυτό που ναι, ξερουμε ότι οφειλουμε να κάνουμε. Για μας.

Για αυτό λέω ότι ...το λαικο δικαστηριο, μπορεί να μην εχει την δυνατότητα να «επιβάλει» ποινές, αλλά τελικά...για την «καλη» κριση, για την βολική αποφαση αυτου του δικαστηρίου, εμεις κάνουμε πολύ μεγάλες εκπτωσεις ...σε εμας.
Ναι, να μην αδικησουμε κάποιον, αλλά να μην αδικησουμε και τον εαυτό μας για να μπουμε και εμεις...στον βολικό μεσο όρο.

Και κάτι άλλο... οι κουτσομπολιστικες δημοσιες εκπομπές. Πουλάνε, πουλάνε τρελα΄. Και αυτό σημαινει Απος, ότι ΕΜΕΙΣ, τις αγοράζουμε. Μπορεί, να φαινονται ακινδυνες, αλλά ...ποτέ το ένα τόσο ισχυρό μεσον όσο η τηλεοραση δεν ειναι ακινδυνο. Και αυτό δνε σημαινει...κλεινω την τηλεοραση. Μακρυα απο εμενα αυτά τα στρεβλά. Αυτό σημαινει, ότι μαθαινω να ξεχωριζω, να χειροκροτω, να απορίπτω, να ΚΡΙΝΩ.
Ακομα και το παιχνιδι της αλήθειας, σου λεει... δωσε μας τα ...περιεργα, αυτά που τελικά όλοι κάνουμε(και ψέματα εχουμε πει στους γονείς μας, και μπορεί να απατησαμε τον συντροφο μας, και φαντασιώσεις να ειχαμε, και το κουλουρι του συμμαθητή μας να τσιμπησαμε) , αλλά εσυ θα τα πεις δημοσια, και εμεις θα σου δωσουμε λεφτα. Και μαθαινουμε τα περιεργα αλλά τόσο οικεια τελικά, άγνωστων ανθρώπων... που μας ανοιγουν την καρδια και το μυαλό τους για 10.000 ευρώ.

Το κουτσομπολιό, αυτο που όλοι το ξορκιζουμε, αλλά όλοι το κάνουμε, ειναι ή μπορεί να ειναι το φράγμα της κοινής λογικής. Και η κοινή λογική, μπορεί να ειναι το απαυγασμα όπιων πραγμάτων κουβαλαμε σαν εποχή, σαν μνημη, σαν παραδοση, σαν λογική, σαν αισθητική... αλλά μπορεί να ειναι απλά και η «κοινή», προσυχη, χυδαια, εξισωτική προς τα κάτω ...κοινη λογική. Ότι δνε μας μοιαζει... το λιθοβολουμε.

katerina είπε...

Tovene… όχι.
Ο δικός σου άνθρωπος, ειναι ...δικός σου. Εχει τα όποια μυρια ελαττωματα, τα χιλιαδες κακά, ...ότι, αλλά ειναι αυτός που αγαπάς.
Τα βλέπεις, αλλά τα βλέπεις ...γλυκά. Τα βλεπεις ...αγαπησιαρικα. Παλευεις, να μην ειναι αιχμηρά, αλλά και όταν ειναι... δεν τα νοιωθεις να σε τρυπάνε.
Όταν κάποτε, σε τρυπησουν... και δνε μιλάω για θυμό, για εκνευρισμό, για τα καθημερινά, που σε όλους συμβαινουν (οι άνθρωποι μας, ειναι και οι σάκκοι του box μας, δεν εγινε κάτι τόσο φοβερό), όταν αυτά τα .... ελαττωματα( ποτέ αντικειμενικά) πάρουν στο μυαλό σου, γιγαντιαιες διαστασεις, όταν ...δεν τα αντεχεις, τότε παυει να ειναι ο δικός σου άνθρωπος.

Ο δικός σου άνθρωπος δεν ειναι ...ο όμορφος. Ειναι ο δικός σου. Που μπορεί να ειναι και πολύ άσκημος. Περι ορεξεως...κολοκυθοπιτα. Αλλά η ομορφιά ειναι αντικειμενική, συμφωνα βέβαια κάθε φορά με τα κριτηρια της εποχής.

Ασφαλώς μπορεί να μην υπάρχει ...διαχρονική και δια- πολιτισμική ομορφιά. Κάποτε οι τροφαντες, ήτνα δειγμα καλής ζωής, ότι ο κυρης, ειχε να θρέψει την καλή του. Σημερα, στην εποχή της υπεραφθονίας των βρωσιμων στην Δυση, όμορφες ειναι οι αδυνατες. Εκφραζουν την αντισταση στην βουλιμική εποχή μας.
Αλλά ...το όμορφο το ξερουμε.

Ειπα και παραπάνω στον Απος. Το κουτσομπολιό... ειναι και μετρο και εξισωση, εξομοιωση. Το όριο δικό μας.

Υ.Γ. Στην εφηβεια μου, θυμάμαι ατελειωτες διαπραγματευσεις με την μαμα μου για το ...τι ώρα θα γυρισω σπιτι. Στο αντρανταχτης λογικής επιχειρημα μου...μα και στις 6 το απογευμα μπορώ να κάνω αυτό που ...δεν πρέπει και στις 4 το πρωί... και αφου τα αντεπιχειρηματα της κινουνταν μεταξύ... του έτσι θέλω εγώ και τι θα πει ο κόσμος... καταλαβα ...τωρα ότι ειχε δικιο.
Αυτός ...ο κοσμος... που δνε ήξερα ποιος διαβολο ειναι... βάζει το όριο. Δηλαδή, ότι ενα παιδί, κατακτά την ελευθερια του, και διευρυνει τα όρια του, με αγώνα, με πειθώ, όταν αποδειξει ότι μπορεί να το κάνει. Τωρα αυτά ...μπορεί να ειναι και αμπελοφιλοσοφίες. Θεωρίες... Ελπίζω ...να κριθώ στην ορθοτητα αυτών που λεω, και εργαστηριακά... εχω αγωνα μπροστά μου. Έχω παιδί.

de profundis είπε...

Και μένα μου αρέσει η...ομορφιά το ζήτημα είναι να της αρέσουμε και μεις

katerina είπε...

Αγαπητέ de profundis, άμα σας αρεσει, θα της αρεσετε.