Τους Γάλλους ή τους λατρεύεις ή τους μισείς. Εγώ τους λάτρεψα και εξακολουθώ να τους λατρεύω.Οι Γάλλοι ή μάλλον οι Παριζιάνοι, μιας που το Παρίσι είναι στην πραγματικότητα .....αυτόνομο κρατίδιο, τουλάχιστον πολιτιστικά, είναι τα απόλυτα πολιτικά ζώα.
Οι πιο συνειδητοί Πολίτες του Δυτικού Κόσμου.
Όσοι έζησαν τουριστικά και μόνο το Παρίσι, όταν αφηγούνται τις ταξιδιωτικές τους εντυπώσεις, τους κατονομάζουν ως ....snob.
Οι Γάλλοι, οι Παριζιάνοι στην πραγματικότητα, μιας και είναι οι μόνοι για τους οποίους μπορώ να μιλήσω, δεν είναι snob, είναι απλά περήφανοι. Αλλά γνώστες περήφανοι.
Εντάσσουν τους ξένους, η μεταναστευτική πολιτική της Γαλλίας ήταν πάντα το διαμάντι του Στέμματος της Ευρώπης, αλλά δεν τους αφομοιώνουν ποτέ. Απλά τους ανέχονται.
Στους μόνους που οι Παριζιάνοι παρέχουν γη και ύδωρ είναι στους πολιτικούς πρόσφυγες, και στους ανθρώπους που επέλεξαν το Παρίσι για να μαθητευσουν στην γαλλική κουλτούρα, στον γαλλικό πολίιισμό, στην γαλλικη τέχνη, στην γαλλική ερευνα. Και εκεί σε τιμούν, σε βοηθάνε, σε αφουγκράζονται. Εκεί είσαι δικός τους.
Οι Γάλλοι μου όμως, περνάνε ζόρικες ώρες, ο Πρώτος Πολίτης τους, αμφισβητεί τα ιερά και τα όσια τους. Αμφισβητεί την κουλτούρα τους...Έζησα τις περσινές Προεδρικές εκλογές από πολύ κοντά. Η ανάγκη τους για έναν λαμπερό Ηγέτη ήταν εμφανής, κάποιον να τους ξαναφέρει στο προσκήνιο, κάποιος που να τους ξανακάνει το enfant gatee της Ευρώπης.
Η Segolene, πολύ χλωμή, πολύ αμυντική, πολύ λίγη... και ο Sarkozy ......ο απόλυτος κυρίαρχος.
Οι Παριζιάνοι, ακόμα και οι πιο προοδευτικοί στο βάθος του μυαλού τους, κρυφοχειροκροτουσαν τον Sarkozy όταν τα έβαζε με τους κολασμένους των ....banlieue. Κάποιος επιτέλους να πει δυνατά αυτό που αυτοί δεν τολμούσαν....
Ανέχτηκαν να τους θίξει και τον λατρεμένο τους Μάη.... Και το κλασικό αστείο τους ήταν ότι αν δεν υπήρχε ο Μάης ο Sarkozy, ως διαζευγμένος, δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Ήταν μια από τις λίγες συνταγματικές αλλαγές που έκανε ο Ντε Γκωλ, μετά τον Μάη.
Ο Sarkozy βλέπει την δημοτικότητα του να κατρακυλάει. Ο Sarkozy είναι πολύ ...χυδαίος, πού vulgaire για τους Γάλλους.
Αυτή την εποχή θα περίμενε κανείς, από το πιο πολιτικό ευρωπαϊκό κόμμα, το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, να κάνει ρελάνς και δημοσιοποιώντας την τόσο καιρό αναμενόμενη Πέμπτη του Διακήρυξη, την Πέμπτη του από την ίδρυση του, 100 χρόνια πριν, και την Δεύτερη μετά την πτώση του Τείχους, επιτέλους .....να ταρακουνήσει.
Αντ’ αυτού .....μια σούπα... Να χωρέσουν όλοι.....
Την ίδια στιγμή που αποθεώνει τις αξίες της Κομμούνας και του Λαϊκού Μετώπου, ...απολογείται για τον όρο «ταξική πάλη».
Επιχειρεί η διακηρυξη στην εισαγωγή της, να «αρθρώσει το ιδεατό και να κατανοήσει το πραγματικό»(;;;;), μιλάει για μια «κοινωνική και οικολογική οικονομία της αγοράς»(????), με στρογγυλές λεξούλες, που κανείς δεν θα διαφωνήσει μαζί τους, γιατί πως να διαφωνήσεις με το ...τίποτα...
Σε αντίθεση με τα νεο-προοδευτικά μοτίβα που απαξιώνουν παραδοσιακές κοινωνικές και παραγωγικές λειτουργίες και το τέλος της εργασίας, προς τιμήν του, το PS εξακολουθεί να θεωρεί «την ανθρώπινη εργασία, ατομικό και συλλογικό μέσο ένταξης, αναγνώρισης και χειραφέτησης»
Το PS αυτοπροσδιορίζεται ως ουδετερόθρησκο, μεταρρυθμιστικό, αποκεντρωτικό, διεθνιστικό, λαϊκό, δημοκρατικό που αρνείται να δει το Έθνος ως μια «παράθεση κοινοτήτων» .
Το κερασάκι, μετά από ...πολλές σελίδες αφόρητης μπουρδολογίας, λεξιλαγνείας, και ευρυχωρίας, καταλήγει ότι η υποχρέωση του Κράτους είναι να λειτουργεί ως εγγυητής του γενικού συμφέροντος, της προστασίας από τα κοινωνικά ρίσκα, και ......ευαγγελίζεται την συμφιλίωση της οικονομίας της αγοράς με την δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή.
Ως επίλογο βάζω το σχόλιο φίλων που πόνταραν τα ρέστα της Γαλλικής περηφάνιας τους σε αυτή την διακήρυξη, και τώρα είναι στα πατώματα (για ρωτήστε και εμας mes camarades,) καθως και την δική μου ταπεινή συγνώμη και αυτοκριτική
Η Πέμπτη Διακήρυξη είναι η μόνη ερωτική στάση που συμφώνησαν η Σεγκολέν και ο Ολάντ. Τώρα πια μπορούν να.....
Σύντροφε Μίμη, γονατιστή σου ζητάω συγνώμη. Είσαι Θεός.
Ρε μήπως ο Ανδρουλάκης είναι το συγκριτικό μας πλεονέκτημα;;;
ΠΑΣΟΚ, .......ξεθύμωσα, τελικά σε αγαπάω πολύ...
Ρε μήπως ο Ανδρουλάκης είναι το συγκριτικό μας πλεονέκτημα;;;
ΠΑΣΟΚ, .......ξεθύμωσα, τελικά σε αγαπάω πολύ...
25 σχόλια:
Ωχχχ Παναγιά μου, θα αρχίσει πάλι τα πολιτικά posts!!!!
Εεεε όχι και οι Γάλλοι καλοί. Δεν έχω γνωρίσει πιο σοβινιστή λαό. Και θα διαφωνήσω για την αποτελεσματικότητα της μεταναστευτικής πολιτικής τους. Ας θυμηθούμε απλά όταν το Παρίσι καιγόταν πριν λίγο καιρό από διαμαρτυρίες μεταναστών.
Εγώ θέλω επαναδημοσίευση εκείνου post με την παραβολή της σταχτοπούτας. Το έλαβα στο reader αλλά δεν το είδα ποτέ στο site.
Κακομοίρα μου, μην αρχίζεις να γράφεις για το ΠΑΣΟΚ ξανά και όλη μέρα γιατί δεν ξέρω και εγώ τι. Ααααα και μην μου πάθεις ξανά κατάθλιψη μετά με τα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ γιατί θα γυρίσω να σου πω: "Εγώ σε προειδοποίησα", ή κατά τον Γιώργο "Ι told you so!!!".
Εννοείται τα παραπάνω λέγονται με χιούμορ!!!
vk μου σε αγαπώ πολύ.
Και εντάξει η Σταχτοπούτα το επιδιόρθωσε το στέμμα και επανέρχεται δριμυτερη....
Και το ΠΑΣΟΚ, έλα μωρέ, άσε με που και που να ξεκουράζομαι στις παλιές αγάπες. Αλλωστε, οι παλιες αγάπες ....πάνε πάντα στον Παράδεισο. Ή όχι;;;;
Κοίτα Κατερίνα μου...οι παλιές αγάπες πάνε συνεχώς και αδιαλείπτως σε εκλογές....εκλογές και πάλι εκλογές...
Ομολογώ:
Δεν ξέρω για την 5η διακήρυξη αλλά για τη 5η σύνοδο κάτι γνωρίζω....
αλλά επειδή πάντα μπερδεύεις ηθελημένα τον έρωτα με την πολιτική ...ραντεβού στη γωνία Σαρκοζί και Κάρλα Μπρούνι...πολύ κοντά μας στην Θεσσαλινίκη(τάδε έφη πιστσιρίκος)δλδ οι πιο συνειδητοί πολίτες του κόσμου, οι Παρισιάνοι...ωχριούν μπροστά στις δικές μας πρωτοβουλίες ένταξης...
βλέπεις η Σεγκολέν ήταν άχρωμη ενώ ο Σαρκοζί ο απόλυτος κυρίαρχος....
Αναρωτιέμαι, σοβαρά τώρα, όταν αυτή η φούσκα του θεαθήναι του καπιταλιστικού συστήμτος γενικότερα στην Ευρώπη σπάσει γιατί θα σπάσει πολύ πιο γρήγορα απ' οτι περιμένουμε...τι θα απομείνει....ποιά μετάλλαξη δλδ θα έχει προκύψει....Ιδωμεν!
Πίσω και... στο ΠΑΣΟΚ????
Στις... 11:20 το βράδυ???
Μήπως ...της νύχτας τα καμώματα....
Μην με αποπάρεις... θα κάνω ΠΟΛΥ καιρό να ξαναγράψω... στο υπόσχομαι...
Ελένη μου, έβαλες πολλά πράγματα στο τραπέζι, και θα τα πάρω με την σειρά.
Οι εκλογές, και δεν ξέρω αν εννοείς τις Εθνικές ή ...τις άλλες, πριν ανακυκλωσουν την μιζέρια των προσωπικών φιλοδοξιών και αποθεώσουν τους τακτικισμούς, ας προσδιορίσουν πρώτα την έννοια και την χρησιμότητα των οργάνων. Τις μουσικές καρέκλες τις ...έφτυσε ο κόσμος πια....
Ελπίζω ότι δεν είμαι μια θλιβερή μειοψηφία ...μπερδευοντας τον έρωτα και την πολιτική.
Πιστευω βαθιά, ακραδαντα, φανατικά, ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων που ενεργοποιούνται κομματικά προσβλέπουν στην ηδονή του ...μαζί και στην γλύκα της ...συντροφικότητας. Και μάλιστα επετρεψε μου, να πιστευω ότι και εσύ σε αυτό το ρευμα εντάσσεσαι (πλειοψηφικό ή μειοψηφικό, ότι κι αν είναι....) Αλλωστε πιστευεις ότι εχουμε κανένα άλλο λόγο να ασχοληθούμε έιτε με την πολιτική είτε με τον έρωτα;;;
Το ότι η Σεγκολέν ήταν άχρωμη για το γαλλικο ταπεραμεντο και την γαλλική και όχι μονο ανάγκη εκπροσώπησης, αποδειχτηκε περίτρανα στις εκλογές.
Και το ότι ο λαός, οι ψηφοφόροι δεν κάνουν ΠΟΤΕ λάθος, είναι αξίωμα στην πολιτική Ελένη, είτε μας βολευει είτε όχι.
Το ότι οι Γάλλοι έχρισαν απολυτο κυρίαρχο του παιχνιδιού τον Σαρκοζύ, αλλά και δεν εγκλωβίστηκαν στην περσυνη τους απόφαση καταβαραθρωνοντας την δημοτικότητα του απο το 73% στο 38%, το ότι αναζητουν την λύση στον Φιγιον που σαν Υπουργός Απασχόλησης του Ραφαρέν ξεθεμελιωσε το 35ωρο και το συνταξιοδοτικό τους, κάτι λεει Ελένη.
Όσο για την ....φούσκα του Καπιταλισμού, όταν μετά απο ζυμώσεις 10 μηνών καταθέτεις σαν Διακηρυξη, αοριστολογίες του στυλ το Κρατος θα επιδιώξει την .....συμφιλιωση της οικονομίας της αγοράς με την κοινωνική συνοχή, στην πράξη λειτουργείς ελιτίστικα, γράφεις τον κόσμο σου στα παλια σου τα παπουτσια και εγκλωβίζεσαι στην λογική ότι πολιτική είναι η ενότητα.
Ε, δεν είναι ρε Ελενη.
Στο έγραψα και στο blog σου το βασικό ερώτημα σήμερα στην πολιτική είναι αν δικαιούσαι να σνομπάρεις τον κόσμο.
Αν έχεις την πολυτέλεια να πολιτεύεσαι εναντίον της αίσθησης των πραγμάτων.
Αν έχεις την ευχέρεια να αγνοείς τις προτιμήσεις, τις παραστάσεις, τις προσδοκίες, ακόμη και τα στερεότυπα ή τις φοβίες των πολιτών.
Αλλά και αν είναι δημοκρατικά θεμιτό να το κάνεις.
Αυτή ειναι η λάθος πλευρά των πραγμάτων Ελένη.
Ο γυαλος ποτε δεν ήταν στραβός.....
sxoliasti, η παραιτηση σου δεν γίνεται αποδεκτή.
Αντε, να σου δώσω μια μερα άδεια να .....ακονίσεις τα μαχαίρια
Τώρα τελευταία δεν σε βλέπω πολύ μαχητικό.
Μια μου κάνεις ....επανακοινοποιηση στο ορθό, μια παραιτείσαι...
Που είναι ο Γκοτζαμάνης βρε;;;
Αντε, καβάλα πάλι το τρικυκλο....
Υ.Γ. Μην με αναγκάσεις να καταφύγω στα μεγάλα όπλα και η έπομενη ανάρτηση μου να έχει τίτλο "το ΠΑΣΟΚ είναι εδω ενωμένο δυνατό"....
Αφου εκει δεν θα αντισταθείς.....
Εξηγούμαι, λοιπόν: Εκλογές εννοώ παντί τρόπο εκλογές...για μένα έτσι ίσχυσε...συνδέονται οι εκλογές κι εντός κι εκτός και πράγματι οι 'άλλες' εκλογές ήσαν περισσότερες και δυστυχώς στατικές ως προς τον τρόπο...γι' αυτό και ακολουθεί το τρέιλερ των προσεχών σε επανάληψη....αυτό με τις μουσικές καρέκλες μου άρεσε πάντως...υπάρχει μια αραβοισραηλινή εξαιρετική ταινία (σου τη συστήνω αλλά τίποτα απ' όσα σου συστήνω σε έργα δεν ακολουθείς...ανεβάζεις τα δικά σου συνέχεια...)που λέγεται η μπάντα...το έργο είναι πολυπολιτισμικό και πολιτικό επίσης :)
Ναι για τη συντροφικότητα στην πολιτική θα συμφωνήσω...δεν θα έλεγα, όμως, οτι περνάει οπωσδήποτε και σε ...ηδονή όπως λές.., μη ξεχνάς οτι η εποχή και άνευρη είναι και συντροφικότητα καν δεν εμπεριέχει...αξίζει κάτι καλύτερο ο έρως Κατερίνα μου...κάτι σαν ψίθυρο και η πολιτική σήμερα κάνει φασαρία χωρίς λόγο και ουσία.
Επέτρεψε μου, όμως, να είμαι εν τέλει μειοψηφία και στα δύο μιάς και στον έρωτα αλλά και στην πολιτική δεν έχω αξιώματα σύμφωνα με τα στερεότυπα και δη αυτό που αναφέρεις οτι δλδ:
"Και το ότι ο λαός, οι ψηφοφόροι δεν κάνουν ΠΟΤΕ λάθος, είναι αξίωμα στην πολιτική Ελένη, είτε μας βολευει είτε όχι." και χωρίς να δίνω μια στο τι βολεύει...εμένα το αξίωμα δεν μου κάνει γιατί τα πράγματα δεν είναι άσπρα ή μαύρα σε αυτά τα πράγματα όταν είναι ζωντανά....όταν ξεψυχούν βέβαια ο καθένας μπορεί να αποφαίνεται...άλλωστε η σημερινή στάση των Γάλλων μάλλον αυτό παραδέχεται οτι δλδ έκανε λάθος...ακόμα και για τη Σεγκολέν όπως διάβασα (παρά οτι θα συμφωνήσω για το άνευρο, άχρωμο και άοσμο της)
Η αίσθηση των πραγμάτων Κατερίνα μου, επέτρεψε μου, δεν είναι όσμωση σε μια μόνο γειτονιά...δεν είναι μια αίσθηση, ένα συμπέρασμα, μια προτίμηση, μια παράσταση, μια προσδοκία,μια φοβία και ένα στερεότυπο...είναι πολλά απο αυτά και γι' αυτό ευτυχώς η πολιτική έχει ανατροπές και όχι πάντα συνταγές που να πιάνουν...
Προσωπικά σε αυτή τη πληθώρα των πραγμάτων και επειδή καθόλου δεν έχω πεισθεί οτι τα πράγματα είναι τόσο ξεκάθαρα όπως τα περιγράφεις....δεν βιάζομαι...να εκπληρώσω τις επιταγές της ίδιας ευκολίας που ήδη σήμερα αντιφάσκουν απο την αναξιοπιστία των απο εδώ και των απο εκεί του καπιταλιστικού συστήματος και συμπεριλαμβάνω και τους σοσιαλιστές σε αυτό...προσωπικά ήμουν και παραμένω πάντα μειοψηφία γαντζωμένη γερά όχι στο τι θέλει ο κόσμος ...μόνο αλλά και στο τι μπορεί να θέλει αύριο...αλλιώς δεν απομένει παρά να γίνω πλειοψηφία...και ξέρεις είναι πιο εύκολο....χαιρετώ σε.
Eίναι γεγονός ότι στο Παρίσι νοιώθεις να σε περικυκλώνει (για να μη πω σε πλακώνει) ολόκληρη η ιστορία της Ευρώπης .Όλα όσα έχουν γίνει τους τελευταίους αιώνες έχουν την δική τους γωνιά εκεί Είναι μια πόλη που και γω
την έχω ερωτευτεί και έχει τύχη να έχω ερωτευτεί κάποτε και κει ,ίσως γιαυτο η μάτια μου να είναι συναισθηματικά φορτισμένη και καθόλου αντικειμενική.
Κατά τα αλλά ,μήπως είναι αφελές βρε Κατερίνα μου, να περιμένουμε κάτι σημαντικό και ουσιαστικό από τα βουτηγμένα στη νομή και διαχείριση της εξουσίας σοσιαλδημοκρατικά κόμματα ,δεν ξέρω τι άλλο έχουν να μας πουν και αμφιβάλω αν και κάποτε είπαν κάτι σημαντικό.
Όσον αφορά τον Ανδρουλάκη ναι συμφωνώ ,είναι το συγκριτικό μας πλεονέκτημα αν πρόκειται για διαγωνισμό καιροσκοπισμού και μεταμοντέρνας ανοησίας.
Συμπαθάμε αν ξέφυγα λίγο από τους λεγόμενους καλούς και πολιτικά ορθούς τρόπους αλλά ναι προτιμώ να είμαι political incorrect στη δεδομένη χρονική στιγμή.
Κατερινάκι μου,
αν κατάλαβα καλά προτιμάς τους λεκτικούς ακροβατισμούς του Μίμη από τη σούπα των Γάλλων Σοσιαλιστών....
για τους Γάλλους συμφωνώ απόλυτα από τη μικρή προσωπική μου εμπειρία. Έμαθα κάποια πράγματα και δύο απ΄αυτούς τους θεωρώ δασκάλους μου...
Καλησπέρα Κατερίνα. Έχω κι εγώ ζήσει, αλλά για λίγο, τους φίλους Γάλλους. Έτυχα φοβερής φιλοξενίας και δεν το ξεχνάω. Αγαπάνε πολύ τη χώρα τους, μπορεί ορισμένες φορές να ξεφεύγουν από τα όρια της "εθνικής υπερηφάνιας" αλλά είναι πολύ καλύτεροι από άλλους λαούς. Κι εκτός αυτών, είναι σε μεγάλο βαθμό Φιλλέληνες.
Να σημειώσω επίσης πως ο Σοσιαλισμός τείνει να... "πεθάνει" πλέον στην Ευρώπη. Ακόμα και τα μεγάλα Σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης, έχουν σχεδόν αλλαξοπιστήσει στον αγώνα τους για ψηφοθηρία... Ίσως και να κάνω λάθος.
Καλώς σε βρήκα, το μπλογκ σου είναι πάρα πολύ ωραίο και ενδιαφέρον.
Καλά τώρα. Κανονικά δεν πρέπει να μιλήσω, αλλά με τρώει ο ...
Τι να πω, που μια φορά πήγα Παρίσι ...και παντρεύτηκα. Τι λες ρε Κατερίνα; Το πρώτο πράγμα που μου είπε η ...πεθερά ήταν : "Για να ξέρεις,εμείς είμαστε snob και καυχιόμαστε γι' αυτό." Και το ...χειρότερο; Ο ρημάδης ο γάμος έγινε στο Neuilly, επί Δημαρχίας κ. Σαρκοζύ. Πού να πάω να κρυφτώ, με τόσες μαζεμένες αμαρτίες; Δε λέω άλλα.
Έχεις ένα δίκιο. Άλλο Παρίσι, άλλο Γαλλία. Ωραία ήταν και είναι ακόμα. Το ξαναείδα πέρισυ. Τι είχε αλλάξει; Ο Σαρκοζύ Πρόεδρος. Και μια μικρή πικρή γεύση. Έλειπε ο Αυτοκράτωρ Μιτεράν.
Ελένη μου, μίλησα για το τι προσδοκουμε από τον έρωτα και απο την πολιτική. Όχι τι τελικά αναγκαζόμαστε να ....υποστουμε, για να έχουμε την αίσθηση, και ενίοτε την ψευδαίσθηση είτε του έρωτα , είτε της πολιτικής.
Και ναι θα συμφωνήσω απολυτα μαζί σου ότι σήμερα και οι έρωτες και οι πολιτικες είναι πολύ φασαριόζικες, θελωντας να ...στολίσουν την ανυπαρξία τους.
Ελένη μου, και ο έρωτας όμως και η πολιτική απαιτούν δύο πράγματα. Το όραμα και την επιλογή.
Που θέλεις να πάς και με ποιον θα πας. Και μοιραία για να πας .....με κάποιον πρέπει να αφήσεις ......κάποιον πίσω.
de profundis, εδω στο τσαντίρι το πολιτικώς- και όχι μονον το πολιτικώς- δεν έχει και πολλούς θιασώτες.
Και τελικά, όλων η ματιά είναι συναισθηματικά φορτισμενη για το Παρίσι.
Για αυτό και το Παρίσι έχει πολέμιους και εραστες. "Τουρίστας στο Παρίσι", είναι και αυτό ...ενα σύντομο ανεκδοτο.
Η Σοσιαλδημοκρατία, δεν είναι ζήτημα ...επιλογής, είναι ζήτημα ...αναγκης. Είναι το άλλο σημείο για να έιναι η ισορροπια ...σχετικώς ευσταθής.
Όσο για τον Ανδρουλάκη, στην πράξη αυτό λεω. Όπως η μονη παρηγοριά, των ...χαμένων του Χρηματιστηρίου είναι ότι καταστραφηκαν και οι ....αλλοι, κάπως έτσι ....δικαιολογώ(;;;..μπα...) και τον Μίμη.
Μερόπη μου, με απελπίζουν αμφότεροι.....
Κολυμπάω σε αυτό το ρημάδι το αυγολεμονο απο τους ποταμούς της ...σουπας, ενθεν κακείθεν...
Ναι aerostatik, οι Γάλλοι ....δάσκαλοι, είναι αξεπέραστοι. Αρκει, να μην ξεφύγεις ποντο απο τον δρόμο που σου ανοίγουν.
Καλως ήρθες dr. seeng, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Όσο για τον Σοσιαλισμο;;;;
Ας μην μπερδευουμε τους ιδιοκτήτες με τους έχοντας, κατα καιρους, την επικαρπία του ...Σοσιαλισμου.
Οντυ, σε κατανοώ πλήρως.
Και ...φανταζομαι και τον γάμο στο Neuilly...
Ελένη,
Πολύ καλή η περιγραφή και η ανάλυση αλλά στη πολιτική δυστυχώς τα συναισθήματα υπάρχουν μόνο ως εμπόρευμα ένθεν και ένθεν. Μη πιστεύεις ότι οι σφάχτες των λαών τώρα πονάνε για κάποιον λαό που η χούντα «του» τυχαίνει να είναι σύμμαχος της αντιπάλου Κίνας. Η Κίνα πονάει πολύ για τον Ιρακινό λαό αλλά κάνει πως δεν βλέπει κατά Μιανμάρ, Κορέα, Ιράν, Νταρφούρ… Οι δυτικοί πονάνε πολύ για τους Βιρμανούς αλλά δεν είδα τίποτα στην Αίγυπτο, το Πακιστάν, την Παλαιστίνη (όχι, εδώ είδαν κάτι τρομοκράτες Παλαιστίνιους…) Μα τι να πούμε με τέτοιους όρους; Εμείς θα πονάμε και οι άλλοι θα εκμεταλλεύονται τον πόνο μας;
Για τα 700.000 θύματα νεκρούς ιρακινούς τι βοήθεια να στείλουμε;;; μα εκεί το πρόβλημα είναι απλό: σκοτώστε – σκουπίστε - τελειώσαμε! Δεν χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια!
Ndn …Μήπως οι πιέσεις στις χούντες των ΗΠΑ που τώρα δήθεν κόπτονται για τα δικαιώματα του λαού της Βιρμανίας την ίδια τύχη δεν είχαν και έχουν;;;
Γιατί ρε παιδιά, πριν τη χούντα είστε σίγουροι ότι είχε καμιά καλή δημοκρατία;;;;; εκείνο το τρίγωνο των ναρκωτικών… που τώρα το εκμεταλλεύονται άλλοι….τα ξέρετε;;;
…Οι Βιρμανοί για 60+ χρόνια ήταν σκλάβοι μιας δημοκρατίας, της Αγγλίας, η οποία σκίζει τα ρούχα της τώρα για τη σκλαβιά του λαού από τη χούντα!!!
Η βοήθεια έγινε πολιτικό πρόβλημα και να τα αφήσει αυτά η Κοντολίζα. Θέλει να στείλει τη βοήθεια αλλά με δυνατότητα υπονόμευσης του καθεστώτος. Αυτό είναι το πρόβλημα της χούντας και τα άλλα είναι εκ του πονηρού. Φυσικά να πέσει και να γκρεμοτσακιστεί η χούντα αλλά μη το κάνουμε σαν την «απελευθέρωση» του Ιράκ από τη χούντα του Σαντάμ και της Σερβίας από τη «χούντα» του Μιλόσεβιτς…
Να θυμίσω τη «βοήθεια» των Γιατρών του Κόσμου του κομουνιστή-αριστερού, μετά σοσιαλιστή και κατόπιν υπουργού του Σαρκοζί (και αύριο τίνος πράκτορας;) κ. Κουσνέρ που οι μισοί έκαναν κατασκοπία κατά Μιλόσεβιτς και οι άλλοι μισοί χώριζαν τους τραυματίες σε Σέρβους και κοσσοβάρους για να μη πάει καμία ένεση κατά λάθος σε Σέρβο; Αυτή τη "βοήθεια" ποιος τη θυμάται;;;; Η χούντα της Μιανμάρ πάντως σίγουρα.
Είναι κάποιος που πιστεύει ότι αν η χούντα αυτή ήταν αδελφοπητή του Μουσάραφ θα ξεσηκώνονταν ο ίδιος θόρυβος για τα ανθρώπινα δικαιώματα μαζί με την καταστροφή; Να θυμίσω μήπως το σεισμό στο Κασμίρ που κανένας από πουθενά δεν θυμήθηκε ότι είναι χούντα και μήνες μετά ακόμη, τα πτώματα αποσυντίθονταν και ο κόσμος έμενε σε σκηνές με 15 υπό το μηδέν;;;; ο πόνος για τους Πακιστανούς γιατί δεν συνοδεύονταν τότε από τη σχέση του με την χούντα; Μήπως και τα μέσα ενημέρωσης ε, που δεν είναι καθόλου ανεξάρτητα, παίζουν το βρόμικο παιχνίδι της πληροφόρησης ανάλογα με τον στόχο;
Να θυμίσω και τον τεράστιο ξεσηκωμό υπέρ των εξεγερμένων του Θιβέτ και αντίστροφα κατά των εξεγερμένων ανταρτών του Νεπάλ (!!!) από τους ίδιους πολιτικούς και χώρες και από τα ίδια μέσα, στην ίδια περίπου περίοδο; Τι να πω για την υποκρισία και τις πληροφορίες που κυκλοφορούν ανά τον κόσμο;
Φυσικά καθόλου δεν κατατάσσω τα εδώ γραφόμενα στο ίδιο σύστημα αλλά ας έχουμε την προσοχή γιατί η καλή πρόθεση από το λάθος λίγο απέχει Ελένη…
…και εμείς καταναλωνόμαστε να λέμε το αυτονόητο για τις χούντες αλλά μόνο όταν τους συμφέρει θυμούνται πόσο πονεμένα λόγια λέμε. Προσοχή και στα λόγια μας λοιπόν, κάποιοι τα εμπορεύονται.
Η πολιτική δεν έχει συναισθήματα, το είπα.
Στέργιος
Απίστευτο λάθος... αλού πηγαινε το σχόλιο για την Μιανμαρ και αλλού πήγε! Συγνώμη απο την παρέα. Φαίνεται Κατερίνα πως με επηρεάζεις και απο μακριά...
Στέργιος
Στέργιο, μπορείς να κόψεις και να κολλήσεις το σχόλιό σου στο δικό μου post...εκεί θα μπορούσα να σου απαντήσω γιατί δεν θέλω να κάνω κατάχρηση του χώρου στην Κατερίνα...
Ελένη, σου το έστειλα με e-mail
Στ.
Ομολογουμένως Στέργιε, γνωρίζοντας τον ορθολογισμό σου, δεν καταλαβα το σχόλιο σου, αλλά χαρηκα που σε έιδα απο την γειτονιά.
Για το αν σε επηρεάζω και απο μακρυα.....δεν θα απαντήσω. Τουλάχιστον δημοσίως.
Ελένη όση κατάχρηση θέλεις.
σε καταχραστες επεσα... του δημοσιου υπνου.
Γυρνώντας από ταξίδι (χτες) και φεύγοντας (αύριο) για το επόμενο δεν μπορούσα, Κατερίνα μου, να μην διαβάσω τα γραφόμενά σου...
Λοιπόν:
" Τους Γάλλους ή τους λατρεύεις ή τους μισείς" - δεν τους χωνεύω γιατί είναι φλωρόφατσες και η γλώσσα τους μου τη δίνει (γερμανόφωνος γαρ...). Είναι σωβινιστές και ψοφάνε για μεγαλεία.
Για τα της πολιτικής κουλτούρας τους δεν έχω άποψη, δεν τους έχω ζήσει, ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΩΝΕΥΩ βρε αδελφέ!!
Εσένα όμως σε έχω στην καρδιά μου (και ας είσαι γαλλόφιλη: ξέρεις, το βασικό σημείο που συμφωνήσαμε με την Άννη όταν "τα φτιάξαμε" ήταν η απέχθειά μας προς τους Γάλλους, χαχα...).
Τώρα, αν η επιλογή Σαρκοζί δείχνει πολιτική οξύνοια, μάλλον δεν συμφωνώ, είμαι έτοιμος όμως να σε ακούσω σαν γνώστη του αντικειμένου...
Φιλιά πολλά
Δημοσίευση σχολίου