Πίστευε.
Κλείσε τα μάτια και Πίστευε.
Υπάρχει, Πίστευε.
Μην ζητήσεις ποτέ να ακουμπήσεις το δάχτυλο εις τον τύπο των ήλων και Πίστευε.
Πόσο γλυκιά, πόσο ελπιδοφόρα, πόσο ...ορθή λέξη η Πίστη, πόσο ...αποδεκτή, πόσο light λέξη, η Απιστία και πόσο τυραννισμένη λέξη η Προδοσία;;
Η Πίστη προϋποθέτει Ελπίδα ή και την ...Απελπισία. Ο Παράδεισος.....
Η Πίστη προϋποθέτει Ελπίδα ή και την ...Απελπισία. Ο Παράδεισος.....
Η Απιστία προυποθέτει την Αμφισβήτηση. Το Καθαρτήριο.....
Η Προδοσία όμως προϋποθέτει τη Ζωή αλλά δικαιώνεται μόνο μέσα απο τον Θάνατο. Η Κόλαση.....
Η Προδοσία όμως προϋποθέτει τη Ζωή αλλά δικαιώνεται μόνο μέσα απο τον Θάνατο. Η Κόλαση.....
«Ω, εσύ που οικτρά καταπάτησες τους όρκους σου!» ουρλιάζει η Μήδεια στον Ιάσονα και ...μπορεί να μην δικαιώνεται, αλλά δικαιολογείται
Οι όρκοι σου....
Οι όρκοι σου....
Ο Κάσσιος, ο Βρούτος, ο Ιούδας, κι ο ταλαίπωρος ο Θωμάς που ο κακομοίρης απλώς ήταν λίγο πιο ρεαλιστής, πιο ορθολογιστής από το ζητούμενο. Αυτός τζάμπα πήγε χαμένος.....
Η Πηνελόπη, διαχρονική παρηγοριά για τους απανταχού ερωτευμένους ή έστω ....για τους απανταχού συζύγους....
Η Ελένη, τροφή για το απανταχού boulevard, ούτε παντελώς πιστή ούτε γενναία άπιστη. Δεν είναι καν μοιραία αφού και τον σύζυγο σκέφτεται και προς τον εραστή δυσπιστεί...
Για μια Ελένη, ένα αδειανό πουκάμισο...
Για μια Ελένη, ένα αδειανό πουκάμισο...
Η Κλυταιμνήστρα, η μεγάλη Προδοσία που δεν αντέχεται χωρίς μια δικαιολογία, που η Ιφιγένεια θυσιάζεται για να στηρίξει την επιλογή της για τον Αίγισθο και το Θρόνο, και δεν φτάνει καν η δικαιολογία της θυσίας της Ιφιγένειας, πρέπει να έρθει και ο Ορέστης για να ικανοποιηθεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα .....
Κανείς δεν αντέχει την Προδοσία, όλοι ομνύουν στην Πίστη...
Πίστη στον Έρωτα, στην Αγάπη, στο Δόγμα, στις Αξίες, στις Αρχές, στους Αγώνες, στους Κανόνες, στην Πατρίδα, στους Όρκους...
Πίστη στον Έρωτα, στην Αγάπη, στο Δόγμα, στις Αξίες, στις Αρχές, στους Αγώνες, στους Κανόνες, στην Πατρίδα, στους Όρκους...
Όλοι δικαιώνονται μέσα από την Πίστη...
Όλοι ελπίζουν μέσα από την Πίστη....
Όλοι ελπίζουν μέσα από την Πίστη....
Έρημη, Αιώνια, Υπερτιμημένη Πίστη.....
Απιστία, μια Πίστη ή μια Προδοσία .....με λίγες θερμίδες.
Γλυκιά, Ζωντανή, Υποτιμημένη Προδοσία που θα χρειάζεσαι, θα στηρίζεσαι, θα παλευεις να να αιτιολογηθείς πάντα μέσα από μια ...δικαιολογία. Και ούτε αυτή θα φτάνει ποτέ.....
Τι περίεργο την ζωή να την ......ξεπλένει μόνο ο θάνατος; Κι ίσως ουτε καν αυτός...
Γλυκιά, Ζωντανή, Υποτιμημένη Προδοσία που θα χρειάζεσαι, θα στηρίζεσαι, θα παλευεις να να αιτιολογηθείς πάντα μέσα από μια ...δικαιολογία. Και ούτε αυτή θα φτάνει ποτέ.....
Τι περίεργο την ζωή να την ......ξεπλένει μόνο ο θάνατος; Κι ίσως ουτε καν αυτός...
21 σχόλια:
Πίστευε και μη ερεύνα, Κατερίνα
Και...για πιά πίστη? Τι κοινό εχει η πίστη του Θωμά, με αυτή του Κάσσιου και του Βρούτου?
...ή η πίστη που αναφέρεται στον ερωτα... πιά η σχέση του "πιστός" σύζυγος, εραστής, με το ρήμα "Πιστεύω"
Ποιά η σχέση της "απιστίας" στον έρωτα, με τον άπιστο της εκκλησίας? Και πόσες οι εννοιες της προδοσίας....
Προδίδω φίλο... πατρίδα... ιδανικά... ποιά η σχέση του προδότη με τον απιστο?
Προδίδω θρησκεία? Ποτέ. Απιστος, ναι, αλλά προδότης, οχι...
Πιστεύω στην Πατρίδα, αλλά απιστος δεν γίνομαι ποτέ...προδότης, ίσως...
Προδότης στον ερωτα?... μάλλον οχι... άπιστος, σίγουρα...
Λεξεις, Κατερίνα... λέξεις που κουβαλάνε βάρη, νοήματα διάφορα, διάφορα ανάλογα με την θέση, την στιγμή, τον αναγνώστη, τον συγγραφέα.... και που ανθρωποι με ταλέντο, σαν και εσένα, τις κουβαλάνε με οπλο το οποιο νόημά τους, τις βάζουν εκεί ... δίπλα σε αλλες... και θεμελιώνουν επιχειρήματα, ξυπνάνε συναισθήματα... μονο που, Κατερίνα, το νόημά τους ειναι αλλο σε εσένα, αλλο σε εμένα... το σημαντικό διαφέρει... τα συμφραζόμενα καθορίζουν ... η προδοσία κουβαλάει το νόημά της... ο προδότης το ίδιο... ακόμα και δίπλα στον ερωτα... εκεί που το απιστος θα ταίριαζε σε εμένα, το προδότης με ΟΛΑ του τα κιλά, που κουβαλάει ομως από αλλού, Κατερίνα, ταιριάζει σε εσένα... και η πρόταση, και τα συναισθήματα που ξυπνάει, παίρνουν αλλο βάρος... αλλο για σενα, αλλο γιά μενα, αλλο γιά τον κάθε ενα...
"Τη νύχτα αυτή την λέμε εμείς φωτιά,
εσύ την είπες δέντρο"
Και το συμπέρασμα?... Αλλο γιά εσένα, άλλο γιά εμένα, άλλο για τον κάθε ένα .... Θυμίσου το κόμμα στον Σεφέρη....
Απλά, Κατερίνα, απλά....
Πίστευε και μη ερεύνα... ναι... κάπου, κάπως, κάποτε... και αυτό ακόμα... είναι, μερικές φορές, η απλούστερη λύση...
και τότε... ίσως..."Οι μέρες που λαχτάρησες θα 'ρθουν...."
Από μικρή ηλικία θεωρούσα το Θωμά σαν τον πιο έξυπνο και τον...πιο πιστό μαθητή του Χριστού!
Ποτέ δεν πίστεψα στο ¨πίστευε και μη ερεύνα¨ και πάντα αντιπαθούσα όλους αυτούς που ακολουθούσαν αυτή τη θεωρία.
Αυτή η στάση ζωής δεν σε κάνει σίγουρα πιο ευτυχισμένο, σε κάνει όμως να ξεχωρίζεις από τα πρόβατα που δείχνουν απόλυτη εμπιστεύονται στον τσοπάνο,ο οποίος τα μεγαλώνει με προορισμό το χασάπη!
Καλημέρα Κατερίνα.
Βρε κατερίνα μου....εδώ είχε άλλο post....και ήταν αφιερωμένο στην σταχτομπούτα....είχαμε και σχόλια εκεί Κατρερίνα μου....που πηγαν αυτά; πουλάκια έκαναν τα μάτια μας;
Μα sxoliasti, δεν υπάρχει συμπέρασμα.
Και ποιος το ψάχνει άλλωστε;;;
Πάντως όχι εγώ…
Και η μόνη γοητεία των λέξεων είναι ασφαλώς το διαφορετικό νόημα που έχουν για τον καθένα. Και ασφαλώς, διαφορετικό το φορτίο που έχουν για τον καθένα.
Αλλά μιας και αναφέρθηκες σε μένα προσωπικά, η ουσία της ανάρτησης και της προσωπικής μου θέσης είναι ότι με γοητεύει περισσότερο το Πάθος της Προδοσίας, από την Ευτυχία της Απιστίας, και ακόμα περισσότερο από την Ευδαιμονία της Πίστης.
Όμως τα αποδέχομαι και τα τρία, τα τιμώ και τα τρία, και τα ...πράττω και τα τρία.
Άρα δεν με θίγει προσωπικά ο χαρακτηρισμός «προδότης με ΟΛΑ του τα κιλά», που θεωρείς ότι μου ταιριάζει και μου αποδίδεις.
Και Πηνελόπη, και Ελένη, και Κλυταιμνήστρα… ίσως ποτέ να μην τα καταφέρω με την Μήδεια, μιας που δεν θεώρησα ποτέ κανέναν a priori δικό μου.
Και όσο για τις «μέρες που λαχτάρησες θα έρθουν», θα σου απαντήσω με ένα στίχο του Σαββόπουλου….
«τα όνειρα σου μην τα λες
γιατί μπορεί μια μέρα
ακόμα και οι φροϋδιστές
να έρθουν στον αέρα»
Το μόνο που δικαιούμαστε να προδίδουμε είναι η Πίστη μας, με την έννοια ότι πάντα πρέπει να διατηρούμε και να διεκδικούμε ,για τον εαυτό μας το δικαίωμα για να μην πω και καθήκον να αλλάζουμε γνώμη.
Αυτό ισχύει περισσότερο για όσους ,σαν και σένα, διακονούν τις θετικές επιστήμες.
Σε καμία περίπτωση όμως δεν εννοώ ότι θα πρέπει να έχουμε μια καιροσκοπική αντίληψη για τα δρώμενα.
synea, ο καθένας μας αλλάζει ρόλους, αλήθειες, προσεγγίσεις κάθε στιγμη. Και αν κάτι με εξιτάρει στον Θωμά, είναι ότι τον γιορτάζει η Εκκλησία, γιατί ακομα και στο απόλυτο δόγμα, χρειαζεται η ψηλάφηση της αμφισβήτησης.
Ελένη μου, η Σταχτοπούτα όπως κοιταζόταν στον καθρέφτη της, ανακάλυψε μια ρωγμή στο Στέμμα. Επιδιορθωνεται και θα επιστρέψει.
de profundis, κι o Γαλιλαίος ....προδότης ήταν. Και όχι του εαυτού του, της δουλειάς του, του θάρρους του να εκδόσει το "Διάλογο" στα ιταλικά για όλο τον κόσμο και όχι στα λατινικά, αλλά του μεγάλου Κοπέρνικου. Και για αυτό εμεινε στην ιστορία.
Πόσο μάλλον εγώ, που δεν διακονώ τίποτα ή μη μόνον το μεροκάματο μου και που όταν ...διεκόνισα τις θετικές επιστήμες, εκανα το ολέθριο λάθος να πιστέψω ...στις Γραφές. Αν τότε είχα το κουράγιο να προδώσω και όχι απλά να αμφισβητήσω, σήμερα θα ήμουν με λιγώτερους εφιάλτες. Αλλά Ελένη και εγω de profundis, ...δυστυχώς πολύ λιγη για να γίνω Κλυταιμνήστρα.
Ειδες, Κατερίνα, ακόμα και εδώ οι λέξεις... παρεξηγούνται...
Εγραψα "εκεί που το απιστος θα ταίριαζε σε εμένα, το προδότης με ΟΛΑ του τα κιλά, που κουβαλάει ομως από αλλού, Κατερίνα, ταιριάζει σε εσένα..." σαν παράδειγμα, και ΒΕΒΑΙΑ δεν το εννούσα προσωπικά.... Σκέψου τώρα, που θα πηγαινε (η που πήγε) η συζήτηση, εφ' όσον το πήρες σαν ...προσωπική αναφορά...
Προς διόρθωση... απλώς...
Σε ευχαριστώ για την διόρθωση sxoliasti, αν και δεν ήταν αναγκαία.
Έτσι παίζεται το παιχνίδι στα blogs.
Αλλωστε, αν εγώ με προβοκάρω, και τολμάω να πω ότι πάντα ευρισκα πολύ πιο συναρπαστικο το πάθος και το θάρρος της Κλυταιμνηστρας από την τζάμπα μαγκιά της Ελενης και την βαρεμάρα της Πηνελόπης, εχω ήδη απενεργοποιήσει την δική σου ....προβοκάτσια.
Sxoliasti μου συγνώμη που στο χαλασα, αλλά ...δεν θύμωσα.
σε βρίσκω λίγο μπλεγμένη...
Δε μου κάθεται ο συνδιασμός Πηνελόπης, Ελένης και Κλυταιμνήστρας.
Ακόμα και το στίχο του Σαββόπουλου άλλαξες...
οι φροϋδιστές στην εξουσία (στον αέρα εννοείς τα κανάλια ?)
Τον προδότη πολλοί συγχώρεσαν την προδοσία κανείς… έτσι και ο Πέτρος. Πάντως εραστές της προδοσίας και της απιστίας είναι πάντα οι πιστοί. Αλλιώς πως;;;
Στέργιος
Εγώ παααάλι εκτος θέματος...
Να ευχηθώ στο καλό μου αερόστατο Καλή Άνοιξη, να το ρωτήσω πως πάει με το γυμναστήριο!
και να πω...τσίου-τσίου!!!
Μέχει πιάσει η άνοιξη...
xxxm
-'Asxeto; σκέψου ναχω μαθήτρια την κόρη σου!?!
aerostatik, η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι η Πηνελόπη, η Ελένη και η Κλυταιμνήστρα αλλά και η Μήδεια εκφράζουν την διαχρονική άποψη των Γυναικών για τον ...Άλλον. Στην πράξη εγώ τις βλέπω σαν μια γυναίκα που απλά ψηλαφίζει τα θέλω και τα μπορώ της. Και πράττει.
Και βέβαια η πίστη, η απιστία συνυφασμένη με την αμφισβήτηση, και η προδοσία πάλι οι όψεις του ίδιου νομίσματος είναι. Απλά η προτιμώ την προδοσία από την …..αμφισβήτηση και με εξουθενώνει η ....πίστη.
όντως Στέργιε, έχεις απόλυτο δίκιο. Οι προδότες είναι πάντα αυτοί που ομνύουν ....στην τυφλή Πιστη. Φαμφαρόνοι, φαρισαίοι, λάτρεις των Αρχών, και των ...όρκων.
Αλλωστε υπάρχει μεγαλύτερη προδοσία από τον να προδίδεις τον εαυτό σου;;;; Αν τον προδίδεις τον έρημο που κουβαλάς μαζί σου, με τόση ευκολία, με τόση πίστη, στον ...Αλλον ή το ...Αλλο θα κωλώσεις;;;
miamiam, καλώς την.
Αν έχεις μαθήτρια την κόρη μου, θερμη παράκληση, στις σχολικές παραστάσεις να της δίνεις ρόλους Αγγελου, Μαγδαληνής, Μαντώ Μαυρογένους, και γενικώς .....πιασάρικους. Το να είναι ντυμένη Σουλιώτισσα, μέσα στο πλήθος των μαυροφορεμένων, δεν το άντεξε ο εγωισμός της ουτε η δική μου....ψυχραιμία.
Eγω στο "πίστευε και μη ερεύνα" δεν συμφωνώ καθόλου.
Απο κει και πέρα, περιέργως μετά θάνατον πολλοί "ξεπλύθηκαν" απο τις απιστίες και τα λάθη τους, ενω όσο ζούμε, όλοι θέλουμε πίστη, εμπιστοσύνη, θάρρος, ειλικρίνεια και το αυτό επιθυμούμε απο τους άλλους, μόνο που στη ζούγκλα που ζούμε δεν μπορείς να απαιτήσεις πίστη.
Προτιμώ να πιστεύω σε κάποιον, κάποιους, παρά να καταπιέζομαι να είμαι πιστός σε αυτόν.
Αν τον/την πιστεύω τότα αυτόματα θα ειμαι πιστός. Αν δεν ειμαι, τοτε κατι άλλο πάει στραβά.
Μπορεί ο γιαλός, μπορεί εμείς.
«Δεν είχατε ψάξει να βρείτε τον εαυτό σας και τότε βρήκατε εμένα. Και πιστέψατε σε μένα. Έτσι κάνουν όλοι οι πιστοί, γιαυτό κι η πίστη αξίζει τόσο λίγο...»
"Τάδε έφη ζαρατούστρα"
Κουράγιο συναγωνιστές, συναγωνίστριες, συναγωνιστάκια μου.
Καλή μου, ο έρωτας δεν έχει αξίες, δεν έχει κανόνες, δεν έχει ούτε αρχές...
Γι' αυτό άλλωστε δεν είμαστε αμετανόητοι αμοραλιστές...?
Ναι sun w knight, έχεις απολυτο δίκιο.....
Καλα τι πινεις;
Δημοσίευση σχολίου