Ο Εγγλέζος, ο Κανίβαλος και η Benetton

Γνωστό το  ανέκδοτο με τον Φύλαρχο χωριού Κανιβάλων που… δεξιώνεται τον Εγγλέζο Ταγματάρχη,  με μενού, το κρέας των νεκρών πολεμιστών της αντίπαλης φυλής. Κι όταν ο Ταγματάρχης που επαίρεται για τους πολέμους και τις μάχες που έχει συμμετάσχει, αυτές με τους χιλιάδες νεκρούς, αρνείται ως… πολιτισμένος να φάει ανθρώπινο κρέας, ο Φύλαρχος έκπληκτος τον ρωτάει «κι αφού δεν τους τρώτε γιατί σκοτώνετε τόσους πολλούς?»

Δεν ξέρουμε τη συνέχεια αυτής της εποικοδομητικής …συζήτησης μιας που όλα τα καλά παραμύθια τελειώνουν χωρίς ποτέ να εξηγήσουν γιατί τα Πριγκιπόπουλα παντρεύονται Σταχτοπούτες , ή γιατί στα τηλεοπτικά σηριαλ, ο πλούσιος δεν παντρεύεται τελικά την όμορφη, κακιά, πλούσια αλλά την πτωχή πλην τιμία, που κι ασκημούτσικη θα την πεις.

Δεν ξέρουμε αν ο Άγγλος εξήγησε στον Φύλαρχο ότι στο καπιταλισμό η παραγωγή δεν είναι θέμα ικανοποίησης της ζήτησης αλλά θέμα ΑΝΑζήτησης της υπεραξίας.

Και με τι …θεό να εξηγήσει ο Εγγλέζος στον Κανίβαλο την Εκμετάλλευση?

Με ποιον ιεροκήρυκα, να του μιλήσει άλλοτε για την κατανάλωση και το lifestyle, κι άλλοτε για την στέρηση και τον εξαγνισμό  από την προηγούμενη …αμαρτία. Κι όλα αυτά να αγιοποιούνται από τον ίδιο ρήτορα, και να εξαγιάζονται μέσα από τις ίδιες λέξεις.

Κι ο Φύλαρχος, αν δεν είχε προλάβει να μολυνθεί  από παπάδες  και φιλελευθευρίζοντες (sic!) τηλε-ευαγγελιστές του φεουδαλισμού, θα του έδειχνε τη φυλή του, και θα του έλεγε ότι η άκρατη εμπιστοσύνη στο άτομο, εκεί, δεν πουλιέται σαν ένδειξη αυτοπεποίθησης, αλλά σαν ιδεολόγημα για ένα απλουστευμένο σύμπαν. Πιο απλοϊκό  και από του Κανιβάλου.

Γιατί και στη τελευταία Κοινότητα,  του πιο απομακρυσμένου σημείου του πλανήτη, δεν είναι δυνατόν να αγνοήσεις την κοινωνική πολυπλοκότητα.

Ναι, ο Εκμεταλλευτής* θα τσακίζει διαρκώς το κοινωνικό σώμα.  με ηθικολογικές νόρμες, νόμους, και τεχνοκρατισμούς που ακόμη κι όταν φαίνονται ανίσχυροι  κι ειρηνικοί, θα είναι εξόχως επιβλητικοί.

Κι οι κώδικες θα είναι πάντα ίδιοι με τους θρησκευτικούς. Αυτούς που δουλεύουν οι κάθε λογής «παπάδες» για να διαχειριστούν το υπαρξιακό άγος των ανθρώπων  και λέγονται θρησκείες.

 Κι σήμερα στον …ανεπτυγμένο κόσμος  μας, ο μόνος  …υγιής  ανταγωνισμός που υφίσταται είναι αυτός είναι μεταξύ ….φιλελευθέρων και …παπάδων. Με το ίδιο ακριβώς ηθικολογικό υπόβαθρο, με την ρητορεία και για τους ίδιους πελάτες.

Αμάρτησες που μπήκες στον πειρασμό. Εξαθλιώσου να εξαγνιστείς. Φτώχυνε για να αποδείξεις ότι περνάς από την τρύπα της βελόνας μας. Πίστευε-στους ειδικούς- και μη έρευνα.

Μόνο που καλοί κ αγαθοί μου ρήτορες, παπάδες του οικονομικού φιλελευθερισμού, θα έπρεπε να γνωρίζετε αυτό που ο Φύλαρχος …ξέρει. Εκεί που συγκροτείται η εξουσία, ΕΚΕΙ, ακριβώς  στο ίδιο σημείο χτιζονται οι όροι της αμφισβήτησης της.

Είδα…αυτό! Και στο …χριστιανικό “unhate” με την ηθικολογική του νότα,  για τον μόνο που ΔΕΝ ένοιωσα τρόμο ήταν ο Κανίβαλος.

*πολυκεντήσαμε τη λέξη Καπιταλιστής, κι όπως όλα τα πολυχρησιμοποιημένα καταντάμε  στρογγυλές ευνουχισμένες ορολογίες, κι ίσως πια λησμονήσαμε  ότι το ιερό σώμα του καπιταλισμού είναι η εκμετάλλευση.