Ποιος έκαψε χθες την Αθήνα; Μια λάθος ερώτηση που ζωνεται μιντιακές απάντησεις.
Μια πόλη που βρίσκεται σε ανθρωπιστική κρίση, μια πόλη που …κοσμείται από την ανθρώπινη δυστυχία, την ανθρώπινη απαξίωση, την φτωχοποιηση, την ανεργία, την απελπισία, την αρρώστια…δεν καίγεται.
Η Αθηνά δεν καίγεται. Η Αθηνά φλέγεται. Η Αθήνα λειώνει. Φλέγεται και λειώνει όπως ακριβώς οι άνθρωποι της. Στην Αθήνα που η αντοχή γίνεται απάνθρωπη και η απαντοχή γίνεται θαύμα. Στην Αθηνα που η δύναμη γίνεται συνήθεια. Στην Αθηνα που ο φόβος έχασε την αξία του γιατί η επιβίωση χάνει τη δική της. Στην Αθηνα που το μέτρο παραμενει Ανθρώπινο..
Οι πόλεις είναι ζωντανοί οργανισμοί, δεν είναι μουσειακοί χώροι.
Αναπνέουν, ζουν, αισθάνονται, πονάνε, διαλύονται, γονατίζουν, ξανασηκώνονται.Κι η Αθηνα είναι Όλα. Μια Παναγία. Μια Μαγδαληνή. Μια Παρθένα. Μια Πουτάνα. Μια Μάννα. Μια Μήτρα. Μια Αδελφή. Μια Γυναίκα που πληγώνεται όπως οι Εραστές της. Όπως όλοι Εμείς.
Η απέραντη γοητεία της πόλης μου είναι ότι ξέρει να Ζει. Ξέρει να Ζει ακόμη και κόντρα στην …επιβίωση της.
5 σχόλια:
Κακά τα ψέμματα όλα ξεκινούν και τελειώνουν στην Αθήνα. Και δεν μιλάω για τον πολιτισμό, τις τέχνες και τα γράμματα ως ιδέες αυτόνομες. Η επαρχία έχει τη δική της ταυτότητα, τη δική της κουλτούρα. Μιλάω για την πολιτική από την οποία εξαρτώνται οι θεσμοί, οι ελευθερίες, τα δικαιώματα και οι αξίες. Όταν λοιπόν δεν υπάρχει μία καθολική ισορροπία σε αυτά τα ιδανικά, η Αθήνα είναι αυτή που θα κυρήξει την έναρξη μιας μάχης χωρίς προηγούμενο. Η Αθήνα είναι αυτή που θα πληγώνεται περισσότερο ή λιγότερο κάθε φορά..
η αθηνα ειμαστε μεις που ζουμε εδω...
η αθηνα θα μαζεψει τα κοματια της και παλι..το ξερω.
εχει ζησει πολλα
έτσι ακριβώς. δεν πάει στο διάολο και η αθήνα με τα τσιλερικά νεοκλασικά της; οι άνθρωποι που λιώνουν μέσα της είναι πάντα σε πρώτη μοίρα..
Η πιο ανθρώπινη και συνάμα πολιτικά σωστή προσέγγιση. Για τα χθεσινά.
Η Αθήνα θα λευτερωθεί και θα κοσμεί τις καρδιές μας όταν πάψει να έχει στους δρόμους της και έξω από τα Τσιλερικά ανάκτορα άστεγους, πεινασμένους και επαίτες.
Ο "πόνος" και το "κλάμα" για τα νεοκλασικά δεν είναι παρά μια υποκρισία. Που ρίχνει και μπόλικο νεράκι στο μύλο των προπαγανδιστών των αγορών.
Η πόλη είναι το σώμα, και ο άνθρωπος η σκέψη...Δεν θα'πρεπε να κοιτάζουμε ποτέ χωριστά τι συμβαίνει σε αυτό το σώμα, απ'το πώς σκέφτονται και νιώθουν οι δομικοί λίθοι του.
Δημοσίευση σχολίου