Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Η δική μου ..γκόμενα

Η Αθήνα δεν είναι ...σύζυγος, ...γυναίκα για ...σπίτι, για νοικοκυροσύνες, για σταθερές και γι ασφάλειες . Η Αθήνα είναι γκόμενα. Δεν την ...παντρευεσαι. Την ερωτευεσαι.
Η Αθήνα είναι ζόρικη γκομενα. Αφοσιωμένη σε αυτούς που την αγαπούν. Πιστή στους πιστούς της. Γαλαντόμα και γενναιόδωρη σε αυτούς που τα καπρίτσια της τα μολογούν για πάθη κι όχι για ....παθήματα.
Η Αθήνα δεν ειναι στέρεα, δεν ειναι ...compact. Δεν είναι καν υγρη, ...ρευστή. Η Αθηνα δεν σε καταπίνει. Η Αθήνα ειναι αερια, αν την ρουφηξεις, αν την ...καπνισεις αυτή καταλαμβανει όλο το χωρο μες σου. Στο Παρίσι ακόμα και ο τουρίστας γίνεται υποσυνείδητα Παριζιάνος. Αλλάζει το βημα, αλλάζει το βλέμμα. Στην Νεα Υόρκη, στη Ρώμη, στη Φραγκφούρτη το ίδιο. Στην Αθήνα μπορείς να είσαι όποιος θέλεις. Δεν σε ...υποβάλλει σε ταυτότητα.


Με τη πόλη μου αγαπιόμαστε. Αγαπιόμαστε παράφορα. Κι όταν ζορίζομαι, ξέρω ότι εμένα χατίρια δεν θα μου χαλάσει ποτε. Θ με χαϊδολογήσει, θα με κανακέψει, θα μου δείξει τα κρυμμένα της, θα με ανακουφίσει.

Τη σεργιανάω απόψε χαλαρά, οδηγώντας έτσι χωρίς πρόγραμμα, απλά να πατάω στα χνάρια της, απλά να την ακουμπάω.
Η Αθήνα, ακόμα κι αν οι μέρες της φωτίζουν τις πληγές της, τη νύχτα φοράει βαρύτιμα κοσμήματα τους χιλιάδες προβολείς αυτοκινήτων που πλημμυρίζουν τους δρόμους της και καμώνεται ότι ...όλα είναι καλά.

Κατεβαίνω την Πανεπιστημίου. Μπροστά μου γαλάζιο- απόχρωση wc- παλιο opel χιλιοτρακαρισμένο που κινείται ανάμεσα στις λωρίδες σαν ατιμόνευτο. Κορναρίσματα απο παντού, δεν βλέπω αλλά σχεδόν αισθάνομαι τις μούντζες των οδηγών για αυτό το ...ακραίο καβούκι που κάνει ...κουφά σλάλομ. Μένω παρά πίσω να περάσει το ...κακό και ...ξανασυναντιόμαστε στο φανάρι στα Χαυτεία...όπου στα καλά καθούμενα ξεκινάει με κόκκινο. Στο φανάρι της Αγ. Κωνσταντίνου ...ξέρω ότι ΚΑΙ απόψε η πόλη μου κλείνει το μάτι. Κύριος βαθύτατα ηλικιωμένος, με το κεφάλι κυρίας βαθύτατα ηλικιωμένης ακουμπισμένο στον ώμο του. Ξεμένω να τους κοιτάω. Παρακαλώ να γυρίσουν το βλέμμα τους. Να τους δω. Ασυναίσθητα κορνάρω. Ο κύριος ...ξαναορμαει με κόκκινο... Γαμώτο μου, τι έκανα!!!! Του ...σβήνει. Γυρίζουν και μου χαμογελάνε.... Η ...πόλη μου.... Τους στέλνω φιλί.... και φεύγω.

Στην επιστροφή χαζεύω τους ματατζήδες απέναντι απο τη Βουλή. Χαλαροί ρόμποκομπ, που χαβαλεδιάζουν να περάσει η βάρδια, παίζουν με τα κινητά τους, ζεσταίνουν τα χέρια τους στο άσπρο πλαστικό ποτήρι του καφέ, λες κι η νύχτα της πόλης μου, εκανε κι σε αυτους μάγια κι ανθρώπεψαν πάλι.

Φιλια γκομεναρα μου...αυριο πάλι.... Τα θαυματα σου! Σε χρειαζομαι...


24 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν ζητήσαμε ...σύζυγο, ...γυναίκα για ...σπίτι, για νοικοκυροσύνες, για σταθερές και γι ασφάλειες. Γκόμενα και μάλιστα ζόρικη ζητήσαμε να την ερωτευτούμε και να μας παθιάσει.
Αλλά πολύ στη μοναξιά και στην ομφαλοσκόπηση έχετε εντρυφήσει παρ' όλο που αν κοιτάξετε στο κάθισμα του συνοδηγού θα δείτε τόσους πολλούς επίδοξους συνεπιβάτες που θέλουν να συμμετέχουν στον γύρο του κόσμου σας σε 80*x/y λέξεις.
Κατρίνα, δημιουργική καταστροφή, όλοι εμείς οι συνεπιβάτες υπαρκτοί και φανταστικοί σας αγαπάμε και περιμένουμε ένα κορνάρισμα σας…

σ.

Νέστορας είπε...

είναι ζωή και πληγή συνάμα, η πιο όμορφη άσχημη πόλη, η πιο διαστροφική και η πιο ελκυστική ερωμένη για να χαθείς μέσα της...

katerina είπε...

Φεμινιστρια δεν υπηρξα ποτε. Με εσωσε πολύ νωρίς, απο την αγουρη εφηβεία μου, ο Στρινμπεργκ. Με προστατεψε απο τις εξισωτικές μιζέριες και τις ευνουχιστικές-δι αμφοτερα τα φυλα-ομοιομορφίες : Η γυναικα δεν πρέπει να συμμετεχει στη διαμόρφωση των νόμων γιατί παραμένει υπεράνω του Νόμου.

Η Αθηνα σ.μου, ειναι η κατα Στριμπεργκ γυναικα. Μισει και λατρευει με την ίδια ευκολία, Αφηνεται κι Αποκλειει με τον ίδιο ζηλο, πολύ κοινωνική με εξαιρετική ιδιωτικότητα, πολυ μοναχική χωρίς να γνωριζει την έννοια της μοναξιας. Η Αθηνα γενναει. Η Αθηνα γεννιεται και πεθαινει. Η Αθηνα δεν διαπραγμτευεται. Δεν συμμετεχει σε "νομους", κανόνες, και αλισβερισια συμβιβασμών. Χαριζει αλλά δεν πουλάει.

Η Αθηνα επιτρεπει σε όλους ν δουν το σκηνικό. Αλλά ειναι η μόνη πολη που σου επιτρεπει να φτιάξεις το δικό σου σενάριο.

Αρα στην Αθηνα ...δεν ομφαλοσκοπεις ποτε. Στην Αθηνα Ζεις.

Εμενα προσωπικά, τα βουνα, τα λαγκαδια, οι ακρογιαλιες, και τα περιγιάλια, με κάνουν να πληττω αφορητα. Η μόνη ...Φυση που με ιντριγκαρισε ποτε ειναι η Ανθρωπινη Φυση. Ίσως κι η ...Θαλασσα. Η βαθεια, μακρυνη, Απανθρωπη θαλασσα. H Αθηνα ειναι αφορητα Ανθρωπινη κι φορητα Απανθρωπη ταυτοχρονα. Μια Πόλη....Ωκεανός. Κι όχι μια πόλη...τυφωνας. Δεν σε καταπινει. Αφηνει να την καταπιεις, να την πινεις, χωρις να τελειωνει, χωρις να ...σωζεται ποτε.

katerina είπε...

Καλως ηρθες Νεστορα.
Ναι έτσι ειναι. Την ωρα που σε αφηνει να χαιδεψεις την χαινουσα πυοροουσα πληγή της, ανακαλυπτεις απο κάτω το βελουδο της. Ειναι η πόλη για ιδανικους και αναξιους εραστες. Μια Παναγια ντυμενη με τα ρουχα Μαγδαληνής.

Πολλοι προσπαθουν με σχεδια επι χάρτου να την κάνουν κοκοτα πολυτελειας. Δεν θα γινει. Η Αθηνα συμποναει τους ανθρωπους της. Πονάει κι φθειρεται μαζίτους. Δεν θα γινει ποτε μια ...μουσειακή πόλη. Δεν θ γινει ποτε ...τουρισταδικο.

monahikoslikos είπε...

Μα τι διάολο ακόμα με την ίδια γκόμενα είσαι?
Άντε ξεκόλα.

ασωτος γιος είπε...

η αθηνα κοπελια ειναι θρησκεια
ζω στο κεντρο της που με πληγωνει αλλα δεν την αλλαζω με τιποτα
να σαι καλα για το κειμενο μαρεσε

Νέστορας είπε...

κατερίνα, όχι, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ μουσειακή πόλη, βιτρίνα για διψασμένους τουρίστες. θα συνεχίσει να είναι ωμή, σαν τη ζωή.
καλώς σε βρήκα λοιπόν!

Ανώνυμος είπε...

παντως τό ότι σέ κάθε ευκαίρια την κταστρέφεται δείχνει οτι όι περισσότεροι τήν αντιμετωπίζουν εχθρικα δέν τήν βλέπουν σάν δική τους πολη .
γ.λευκαδα

kanaliotis είπε...

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών
Εξάρχεια Πατήσια Μεταξουργείο Μέτς.
Κάνουν ότι λάχει.
Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών
φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν έρημους
Διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος
επαγγελματίες επαναστάτες
παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν
τώρα παίρνουν χάπια
και οινόπνευμα για να κοιμηθούν
αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται.
Εμένα οι φίλοι μου είναι σύρματα τεντωμένα
στις ταράτσες παλιών σπιτιών
Εξάρχεια Βικτόρια Κουκάκι Γκύζη.
Πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια μανταλάκια
Τις ενοχές σας αποφάσεις συνεδρίων
δανεικά φουστάνια
σημάδια από καύτρες περίεργες ημικρανίες
απειλητικές σιωπές κολπίτιδες
ερωτεύονται ομοφυλόφιλους
τριχομονάδες καθυστέρηση
το τηλέφωνο το τηλέφωνο το τηλέφωνο
σπασμένα γυαλιά το ασθενοφόρο κανείς.
Κάνουν ότι λάχει.
Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή
Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα
γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
γράφουνε σε συνθηματική γλώσσα
γιατί η δικιά σας μόνο για γλείψιμο κάνει.
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα
στα χέρια σας. Στο λαιμό σας.
Οι φίλοι μου.



Από μια άλλη αγαπημένη Κατερίνα

agrampelli είπε...

Αυτή είναι η "Κατερίνα μου"...

Kος Μηδενικός είπε...

Δεν θα μπορούσα να λείπω από αυτό το post! Μου λείπει η γκόμενά μου! Αυτό απλά...

apos είπε...

Θα ήθελα πάρα πολύ να είμαι συνοδηγός σε αυτό το σεργιάνι. Ή τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα: σωφέρ! Με μια κυρία σαν την Κατερίνα μου, στο πίσω κάθισμα.

(ή και δίπλα μου ακόμα καλύτερα)

katerina είπε...

Λυκε μου, τετοιο ξεκολημα ...δεν προβλεπεται. Η Αθηνα δεν ειναι ...ερωμενη για όσους μπλεκουν στα διχτυα δεν ειναι αναλωσιμη, δεν ειναι για ένα στα ορθια, δεν ειναι για one night stand.

katerina είπε...

Καλημερα Ασωτε! Σε καταλβινω απολυτα. Η Αθηνα μας δεν ειναι γι αυτους που ψάχνουν να ...σωθουν. Ειναι για επαγγελματιες ...άσωτους. Καλη ώρα η ...υπογραφουσα.

katerina είπε...

Όταν βλέπω Νεστορα, τουριστες μπουζουριασμενους μες σε τουριστικα πουλμαν να ξεναγουνται απο ξεναγους με φωνη Παπαδημου δεν ξερω αν πρεπει να κλαψω ή αν γελασω.
Πως μπορει να εχεις δωσει ένα σκασμό λεφτα, για να πας να δεις μια φωτογραφία φορμολικου πτωματος, όταν εχεις το λαχταριστό σωμα να σε περιμενει;
Τι να δεις απο την Αθηνα αν δεν εχεις ΖΗΣΕΙ Τραγωδια και Κωμωδία; Αν δεν μπορεις να δεις τον Ευρυπιδη και τον Αριστοφάνη σε κάθε γωνια της να τα πινουν μαζί....
Διαχρονικοι και Αιωνιοι.

katerina είπε...

Γιωργο καλημερα,
Σε όσους λένε ότι η Αθηνα ...πρέπει να παραμεινει ...ίδια, αναλοιωτη, μια ...ευρωπαική πολη δηλαδή ένα τζουρασικ παρκ όπως έχουν καταντησει οι ευρωπαικές πολεις, απαντώ ότι δεν ξερουν για πιο πραγμα μιλάνε.

Ναι η Αθηνα κταστρεφεται. Όπως ακριβώς και οι Ανθρωποι της. Η Αθηνα δεν ειναι μουσειακή και άψυχη. Ζει και πεθαινει με τα πάθη των Ανθρωπων της. Κι αυτο ειναι που την κάνει ξεχωριστή

katerina είπε...

Καλη σου μερα Καναλιωτη,
Πολυ ευαισθητη για να επιβιωσει η Γωγου. Πολυ Πριγκηπισα για να γινει γραφική Βασιλισα. Κάποιοι πεθαινουν για να μας κάνουν τη χαρη να Ζησουν όπως τα ονειρα μας. Ακεραια. Θα μπορουσε άραγε οι Πριγκηπες που έφυγαν τοσο γρηγορα, Ο Νικόλας, η Κατερινα, ο Παυλος να υπάρξουν σε άλλη πολη; Δυσκολα! Στους ...φίλους μας λοιπόν...όσους εφυγαν μενωντας εδω. Ν φυλάνε τους ...άλλους

katerina είπε...

Αγραμπελη μου....σε ευχαριστω που με βρισκω!

katerina είπε...

Μηδενικέ θα γυρισεις. Κάποια στιγμη οι εικονες δεν θα χωράνε στις βαλιτσες. Θ ξεχειλάνε. Θ σου ζητάνε. Θα απαιτουν. Κι ...όταν μετα απο χρονια θα σου λένε ...«γιατι γυρισες;», θα ψάχνεις λέξεις να το πεις. Αλλά ...δεν θα υπάρχουν. Αλλωστε όταν οι ερωτες μπορουν να ...περιγραφουν, εχουν ηδη τελειωσει. Στην Αθηνα μας λοιπόν, την ...ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ

katerina είπε...

Καλη σου μερα Απος,
Πάμε να σεργιανισουμε! Μμμμ, πάω να ψάξω την καπελιερα μου! Υποσχομαι ότι θα φοράω στο σεργιάνι το καφέ μου το καπέλο, που ακόμα και εγω ...κομπλαρω να το φορεσω. Υπερπαραγωγή!!!!

Ανώνυμος είπε...

Ρε παιδιά συγγνώμη κιόλας αλλά είστε τουλάχιστον αφελείς,γλυκανάλατοι και βαρεμένοι. Κι όπως θα έλεγε κι ένας Αθηναίος... Ε είστε τελείως μαλάκες ρε παιδί μου! Κάποιο κόμπλεξ έχετε!

Κωνσταντίνος Δ.

Ανώνυμος είπε...

H Athina einai h Athina... toso apla.
Sorry gia ta greeklish, prwth moy episkepsi edw alla o blogger exei thema apopse...

τσότσος είπε...

Νά που βρίσκουμε κοινό σημείο σύγκλισης Κατερίνα!

Προσυπογράφω...

Ανώνυμος είπε...

25 ΜΑΪΟΥ
Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα
και θα βγω στους δρόμους
όπως και χτες.
Και δεν θα συλλογιέμαι παρά
ένα κομμάτι από τον πατέρα
κι ένα κομμάτι από τη θάλασσα
-αυτά που μ' άφησαν-
και την πόλη. Την πόλη που τη σάπισαν.
Και τους φίλους μας που χάθηκαν.
Ένα πρωί θα ανοίξω την πόρτα
ίσα ολόισα στη φωτιά
και θα μπω όπως και χτες
φωνάζοντας "φασίστες!!"
στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας πέτρες
μ' ένα κόκκινο λάβαρο
ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο.
Θ' ανοίξω την πόρτα
και είναι -όχι πως φοβάμαι-
μα να, θέλω να σου πω, πως δεν πρόλαβα
και πως εσύ πρέπει να μάθεις
να μην κατεβαίνεις στο δρόμο
χωρίς όπλα όπως εγώ
- γιατί εγώ δεν πρόλαβα-
γιατί τότε θα χαθείς όπως και εγώ
"έτσι" "αόριστα"
σπασμένη σε κομματάκια
από θάλασσα, χρόνια παιδικά
και κόκκινα λάβαρα.
Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα
και θα χαθώ
με τ΄όνειρο της επανάστασης
μες την απέραντη μοναξιά
των δρόμων που θα καίγονται,
μες την απέραντη μοναξιά
των χάρτινων οδοφραγμάτων
με το χαρακτηρισμό -μην τους πιστέψεις!-
Προβοκάτορας.

Κατερινα Γωγου