Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

«Η νάρκωση θα περάσει»

"Ω εσύ, πατρίδα μου, το ουράνιο τόξο
της ομορφιάς σου μας γεμίζει χαρά
και ο καθένας πρέπει με τη δουλειά του
να πλημμυρίζει χαρά την πατρίδα μας"
έγραφε ο 16χρονος Σοσέλο, μαθητής Ιερατικής Σχολής στο Γκόρι.

«Η σωστή μέθοδος ήταν ποτέ να μη λες, να μη γράφεις και, προπάντων, να μη σκέφτεσαι τίποτα που να ξεπερνάει τον ορίζοντα ενός σκουπιδιάρη. Κάναμε αβαρία στις αποσκευές ενός διανοουμένου, όπως οι επιβάτες ενός πλοίου που βουλιάζει -ως το απαραίτητο μίνιμουμ στερεότυπων φράσεων, διαλεκτικών κλισέ και τσιτάτων μαρξιστικών που αποτελούν τη διεθνή τζουγκασβίλεια αργκό". Αρθουρ Καισλερ

Κι ίσως ο Νικολάι Ρουμπασώφ, ο ήρωας του «Μηδέν και Άπειρο» να είναι η πιο «ρεαλιστική» …φιγούρα της εποχής. Ο Ρουμπασώφ θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε από τα στελέχη του Κόμματος, της εποχή των Δικών της Μόσχας. Εκεί που η αλληλοφαγία γίνεται καθεστώς. Στην αλυσίδα των εχθρών προηγούνται οι...σύντροφοι. Στελέχη άχρηστα πια στο καθεστώς που οικοδομεί ο Στάλιν. Ο ..Ατσάλινος δεν αρκείται στην τυφλή υποταγή, ρίχνει τα μπετα του πύργου της προσωπολατρίας.

Ο Ρουμπασώφ είναι Θύτης και Θύμα ταυτόχρονα. Ο ίδιος δεν έχει διστάσει να θυσιάσει …άλλους μέχρι να συντριβεί και αυτός στις μυλόπετρες του Κόμματος. Άλλωστε ο Κόμμα είναι ο μόνος φορέας της Αλήθειας. Τραγικός ήρωας ο Νικολάι Ρουμπασώφ, που ξέρει, ότι το τέλος του είναι προδιαγεγραμμένο. Δεν υπερασπίζεται καν τον εαυτό του. Κι ίσως ο θάνατος του να είναι η μόνη του κάθαρση.

Ο Αραγκόν ζητάει από το φίλο του τον Πικάσο να σκιτσάρει για το εξώφυλλο του «Les Lettres Francaises» μια προσωπογραφία του …Ατσάλινου (Στάλιν). Οι αναγνώστες της επιθεώρησης, γνωστοί αλλά και μη επώνυμοι διανοούμενοι, διαμαρτύρονται πολύ έντονα. Στα cafés γύρω απο το St Germain ξεσπάει πόλεμος. Ο Pierre Daix απειλεί με την παραίτηση του και κοβοντας βόλτες στο γνωστό σαλόνι του σπιτιου του Αραγκον και της Ελσας Τριολέ φωναζει «μα δεν είναι και ο Θεός, μα δεν είναι ο Πατέρας, ο Στάλιν», Κι εκείνοι του απαντούν «μα είναι ακριβώς αυτό….»

Απεχθανόταν λένε τους διανοούμενους αλλά γνώριζε πολύ καλά τη δύναμη τους. Ακόμα περισσότερο είχε την δύναμη να τους χειραγωγήσει. Άλλωστε την τραγική δεκαετία 30, ο Ναζισμός ανεβαίνει με φόρα τα σκαλοπάτια της ιστορίας και η ΕΣΣΔ …είναι μια κάποια λύση για την δυτική διανόηση.
Συνέδρια για την υπεράσπιση της Κουλτούρας στη Μόσχα αλλά κι αντιφασιστικά συνέδρια σε όλο το κόσμο. Τα τέρατα της διανόησης δίνουν το παρόν και τον τόνο. Μαν, Μπρεχτ, Χάξλευ, Πάσος, Φρόυντ, Σαρτρ, Αινστάιν...
Ο Μπάμπελ γνωρίζεται στο Παρίσι μεσω του Έρεμπουργκ με τον Μαλρό που εντυπωσιασμένος απο την προσωπικότητα του, αλλά και απο τα βιώματα του γραμμένα στο «Κοκκινο Ιππικό», πρωτοστατεί στο να συμμετέχουν μαζί με τον Πάστερνακ στο Διεθνές Αντιφασιστικό Συνέδριο των Συγγραφέων στο Παρίσι. Λίγα χρόνια αργότερα ο Εβραίος Μπάμπελ, ήρωας της Οκτωβριανής εκτελείται με προσωπική διαταγή του Στάλιν. Η ...κατηγορία «κατασκοπεία». Λουμπλιάνκα!!1Η Δίκη δεν δημοσιοποιείται. Ούτε και η εκτέλεση. Το 1954 ...αποκαθιστάται από τη Σοβιετική Ένωση. ... «Ανεξακρίβωτες αιτίες θανάτου»...

Με άλλους το καθεστώς υπήρξε ...δημοκρατικότερο. Τους επέτρεπε να επιλέξουν το είδος της ενοχής τους. «Κατάσκοπος» ή «μέλος τροτσκιστικής ομάδας». Αν ήσουν πολύ εξασθενημένος προτιμούσες το «κατάσκοπος» Εκτέλεση. Η δεκάχρονη εξορίασε στρατόπεδο συγκέντρωσης- η αντίστοιχη ποινή για την άλλη κατηγορία- ίσως να ήταν τρομακτικότερη προοπτική.

Ο Πάστερνακ επιβιώνει γραμμένος πάντα στα μαύρα κατάστιχα του καθεστώτος. Είναι ο πάταγος που κάνει ο “Δρ Ζιβάγκο» όταν εκδίδεται στην Ευρώπη, αυτός που τον διασωζει. Αυτός που του επιτρέπει να βιοπορίζεται σαν μεταφραστής.
Ο Μαντελστάμ σβήνει το 38 σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, πληρώνοντας τελεσίδικα την αμεριμνησία του να γράψει σατυρικό ποίημα. Αυτός δεν εχει πέρασμα στη Δύση.

Όταν ο Κομματικός Καθοδηγητής της Ένωσης Λογοτεχνών θέλοντας να τονίσει τη δυσκολία του...έργου του, και την ψυχολογική ...κουραση του στο να ...συμμαζευει την «τεμπελιά» και την «ασωτεία» των ...επίλεκτων Σοβιετικών λογοτεχνών, ο Στάλιν του απαντάει δημόσια «Σύντροφε κανόνισε να κάνεις σωστά τη δουλειά σου με αυτούς, δεν έχω άλλους»

Ο Έρενμπουργκ, δεινός ...ισορροπιστής όλων των...εποχών, ...καιροσκόπος κατά πολλούς, maitre των συμβιβασμών κατα άλλους και μαέστρος στο να στηνει το παιχνιδι...σύμφωνα με πολλούς, φρόντιζε να τονίζει με μεγάλο κυνισμό σε όσους Δυτικούς διανοητές ...ενδιαφερονταν ότι η ...αχανής Σοβιετική αγορά μπορεί να τους προσφέρει …τεράστια αναγνώριση αλλά και τεραστιο...τιραζ του έργου τους.

Κι είναι ο Μπρετόν που αρνείται. Κι ειναι ο Καμυ που αντιστέκεται. Κι είναι ο Ζιντ που τρομάζει απο τα εκατομμύρια αντιτυπα του εργου του στην ΕΣΣΔ και κάνει δειλα την αυτοκριτική του.

Η Σβετλάνα Αλληλουγιεβα πέθανε προχθες σε έναν οικο ευγηρίας στο Ουισκονσιν. Η κορη του Ατσαλινου ...έκλεισε μαζί με τα μάτια της έναν αιωνα.
Τον έκλεισε σχεδόν αθορυβα, χωρίς ιδιαίτερη δημοσιοτητα, αν και εμβληματικό γεγονός η αυτομοληση της, την ώρα που ο έφηβος 21ος κουνιεται συθεμελα απο ιστορικές μετακινησεις.
Κι είχε απέραντη βια ο 20ος. Αλλά ας μην λησμονούμε με εύκολες ισοπεδώσεις ότι είχε ΚΑΙ απέραντη ...λατρεία.

Η Αχμάτοβα, η νιόνυφη του ποιητή Γκουμιλιόφ-εκτελέστηκε κι αυτός ως εχθρός του Λαού- η μαγική Άννα που στο ταξίδι του μέλιτος της γνωριζει τον Μοντιλιάνι και ζει τον υπεροχο θυελλωδη ερωτα της μαζί του, εισπρατωντας,βιωνωντας κι ...ανιχνευοντας το πραγματικό λαϊκό πενθος, βλέποντας να κλαινε γοερά για το θανατο του Στάλιν, αυτοι που στερηθηκαν τα παιδιά τους, τουφεκιστηκαν οι πατεράδες και οι άντρες τους, φυλακιστηκαν οι μάννες και οι αδελφές τους, έγραψε «Η νάρκωση θα περάσει»

14 σχόλια:

grsail είπε...

Ελπίζω να περάσει σ' αυτήν τη ζωή κι όχι στην άλλη ...
.

ένας στρατολάτης είπε...

Κάπως μονοδιάστατη η αναφορά στον Έρενμπουργκ. Συστήνω ανεπιφύλακτα το "Άνθρωποι-Χρόνια-Ζωή". Μου πήρε βέβαια καμια διετία να συγκεντρώσω όλους τους τόμους αλλά πρόκειται για καταγραφή από πρώτο χέρι με εξαιρετικό ενδιαφέρον.

akrat είπε...

ήταν ο σταλινισμός... μια ΚΑΤΑΜΑΥΡΗ σελίδα...

kanaliotis είπε...

Η φάρμα των ζώων

Ανώνυμος είπε...

εντάξει...είχε μία αλλεργεία στή δημοκρατία , αλλά λαμβάνοντας υπ' όψη τίς συνθήκες της εποχής καί τό τί πέτυχε ( κέρδισε εναν παγκόσμιο πολεμο καί εγινε καί υπερδύναμη ) δέν μπορεί κανείς παρά νά τόν παραδεχτη .
γιωργος -λ.

katerina είπε...

grsail καλησπέρ,
Όταν ειχα διαβασει εφηβη ακόμα τα παιδιά απο το Αρμπατ με ειχε αφησει καταπληκτη αυτο που πολυ αργοτερα διαβασα απο την Αχματοβα. Αυτόπου τωρα πια περιγραφεται σαν Συνδρομο της Στοκχολμης. Οιεξοριστοι στα στρατοπεδα συγκεντρωσης έκλαιγαν για το θανατο του Πατερουλη ανησυχώντας την...τυχη τους.

Εντυπωσιασμένη ...ακόμα απο κάποιους!

katerina είπε...

Καλησπέρα στρατολάτη,
σφαλώς πρέπει να διαχωρίζουμε το έργο του καθενός απο το βίο του. Λέωπ΄ντα στη κόρη μου,ότι ο Lavoisier ήταν ένας απο τοςυ στυγνοτερους φοροεισπρκτορες του Λουδοβίκου-πολύ παλιο το...καινοτοικό τροικανό να εκχωρουμε τη συλλογή φορων σε ιδιώτες- που δεν απεφυγε την γκιλοτινα. Αλλά αυτό δνεσημαινειότιοπρωτος νόμος της Χημειας που διατυπωσε δεν ήταν τεραστια τομή.

Γοητευτικός ο Ίλια Ερενμπουργκ, αλλά κ εξιρετικός γνωστης της τεχνης του προσεταιρισμου των ισχυρών. Με το...αζημιωτο. Και βέβαια ο πιο κλασικός συνδεσμος μεταξυ των δυτικών λογοτεχνών και των...ταξιμάτων του Στάλιν σε αυτούς.

katerina είπε...

Γεια σου Ακρατ!
Ο 20ος αιώνας ειχε πολυ βία. Είχε πολύ αιμα. Ειχε πολλά ιερατεία. Αλλά ειχε και πολύ λατρεία. Ενθεν κακειθεν!

Η δυτική επικοινωική προπγάνδα εστιαστηκε στο αν αποδωσει τα ναζιστικά εγκληματα στον Χιτλερ και την ομάδα του. Τ Σταλινικά τα φορτωσε στον Κομμουνισμό.

katerina είπε...

Καλησπέρα σου Καναλιωτη
Εξαιρετική η Οργουλιανή αναλογία!!!
Ειναι σχεδόν αδυνατον να παραβλέψεις και τη φυση των ανθρωπων-εξουσια-Υποταγή- έστω και στο...γουρονοειδες τους. Όπως ειναι και αδυνατον να παραβλέψεις τη κουλτουρα των Λαών. Κ ο Στάλιν αν και Γεωργιανός, ηξερε,γνωριζε πολύ καλα -αν και διασθητικά-την Ρωσικη ψυχή. Στα τσαρικά ...χναρια πάτησε, αναπροσαρμόζωντας τα ...δεδομένα.

katerina είπε...

Τον 20 αιώνα διαχειριζομαστε ακόμα Γιωργο. Μετά το Στάλιν η ΕΣΣΔ δεν μπορουσε πια να βρει βηματισμό. Οι μηχανισμοι που ειχαν στηθεί, δεν μπορουσαν να ξεπερστουν. Χρησιμοποιουνταναναπροσαρμοσμένοι στις αναγκες της κάθε νομενκλατουρας.

Το αντιπαλο δέος ...κοιτιοταν στον καθρεφτη -όχι σαναρκουδα αλλα σαν υαινα-ανισχυρο πια. Μέχρι την καταρευση του. Σαν χαρτινος πυργος. Την δική του κατρευση ακολουθησε ελαχιστα χρονια μετα και η Δυση. Κι αυτο βιωνουμε εμεις ΑΚΡΙΒΩΣ τωρα.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

Προς τι άραγε το ξαναζεσταμένο αίμα; Μήπως και οι αστοί με τη «Μαύρη Βίβλο» και τα Αντικομουνιστικά Μνημόνια παρέλειψαν κάτι και τρέχουμε να το συμπληρώσουμε με την πρώτη ευκαιρία, όπως αυτή του θανάτου της κόρης του Στάλιν;

Αν Κατερίνα δεν σε ήξερα, θα έλεγα ότι τώρα που ο καπιταλισμός βρίσκεται σε πλήρη κλονισμό και σε κάθε τύπου ηθική και ιδεολογική αποδόμηση στη συνείδηση των λαών, ήρθες να του προσφέρεις χέρι βοηθείας. Όμως δεν θα έκανες ποτέ κάτι τέτοιο γιατί έχεις πει πολλές φορές ότι χέ..@ες για τον καπιταλισμό. Γιατί όμως αυτή η τόσο λεπτομερής ανάρτηση που ξεπερνά τα όρια μιας υπόμνησης μιας εποχής; Γιατί η υπερπροβολή ατομικών περιπτώσεων, αληθινών ή μη δεν είναι ώρα για νέες δίκες, ως να ήταν η αρχή και το τέλος του κόσμου; Τη στιγμή που στο πίσω μέρος του μυαλού των σκεπτόμενων πολιτών έρχεται η δεκαετία του ’30, ως την αντίστοιχη δική μας εποχή πρό-πολέμου και προ-φασισμού; Δεν έρχεται ο Στάλιν ούτε το φάντασμά του αλλά το φάντασμα του Χίτλερ έχει βρικολακιάσει στον βαθύ καπιταλισμό και κάνει γύρους πάνω από τα κεφάλια μας.

Αν και εγώ δεν ήξερα ότι εκείνη η εποχή ήταν μαύρη εποχή για τον σοσιαλισμό θα ήταν απλό να κάνω έναν αφορισμό και τελειώναμε. Όμως εκείνη η εποχή πονάει στους κομμουνιστές ό,τι και να λέμε. Πονάει γιατί κάτι πολύ μεγάλο και ας λένε ό,τι θέλουν, ήταν μεγάλος ο άθλος του σοβιετικού λαού στην έφοδό του στον ουρανό, αντάμωσε με το πολύ μικρό, αιματηρό και απαράδεκτο. Όχι ότι πρέπει να αποδεχτούμε όλα όσα λέει η δυτική προπαγάνδα για τον Στάλιν, ούτε να σβήνουμε τα πάντα και μετά τα πάντα να είναι όλο κι όλο ένα έγκλημα. Δεν πρέπει να μη ξεχωρίζουμε τι έγινε και στο ένα πεδίο και τι στο άλλο αποσιωπώντας πότε το ένα και πότε το άλλο.

Όμως να πω την αλήθεια με ξένισε η ανάρτηση. Δεν έπε τίποτα καινούριο αλλά με ξένισε γιατί με ανατριχίλα ένοιωσα να ξαναζεσταίνεται το εξαϋλωμένο πλέον αίμα την ώρα που ρέει φρέσκο σε πολλές γωνιές του πλανήτη και μας πλησιάζει.. μας πλησιάζει. Δικαίωμά σου η επιλογή αλλά…

Όσο για τη Σβετλάνα δεν ξέρω αν κατάλαβε πως η «ελευθερία» την έστυψε σαν λεμονόκουπα εν όσο είχε ζουμί για τη προπαγάνδα του κεφαλαίου κατά του σοσιαλισμού. Γιατί κατά του σοσιαλισμού ήταν και είναι όλες οι επιθέσεις κατά του Στάλιν, όχι κατά του ίδιου του Στάλιν για τον οποίο δεν δίνει δεκάρα κανένας καπιταλιστής.

Θα έλεγα ότι πολύ σωστά στο σχόλιό σου αναφέρεις την αμετροέπεια του «ελεύθερου κόσμου» που κατακεραυνώνει τα εγκλήματα του Στάλιν γράφοντας: «Η δυτική επικοινωική προπγάνδα εστιαστηκε στο να αποδωσει τα ναζιστικά εγκληματα στον Χιτλερ και την ομάδα του. Τα Σταλινικά τα φορτωσε στον Κομμουνισμό». Αυτή είναι όλη η ουσία και των αντικομοουνιστικών μνημονίων και των αντισταλινκών εκστρατειών. Άλλος ο στόχος άλλο το όχημα.

Θυμίζει την ίδια την προπαγάνδα των αντιδραστικών κατά της 1ης γαλλικής (αστικής) δημοκρατίας που ήθελαν να την ταυτίσουν με τα πρόσωπα, το αίμα και την γκιλοτίνα χωρίς κανένα άλλο περιεχόμενο. Τουλάχιστον αυτή η δημοκρατία απαλλάχθηκε στο εσωτερικό της από αυτή τη μοχθηρή κατηγορία γιατί στο εξωτερικό της το επιβεβαίωσε πλήρως με τα εκατοντάδες εκατομμύρια νεκρών, δούλων και χωρίς κανένα δικαίωμα λαών των αποικιών και των εξαρτημένων χωρών. Πολλοί Στάλιν ωχριούν μπροστά στα τεράστια και αποσιωπημένα εγκλήματα του Καπιταλισμού και όχι βέβαια απλώς κάποιων προσώπων ή κυβερνητών του συμπεριλαμβανομένου και του Χίτλερ.

Καλή σου μέρα.

LeftG700 είπε...

Φίλη Κατερίνα,


Δεν θέλουμε να γράψουμε πολλά. Εξ άλλου, ο symastev κάλυψε το θέμα επαρκώς. Επιγραμματικά λοιπόν:

Ένα άρθρο με θέμα του τον "σταλινισμό", μπορεί να αφήνει δυο "γεύσεις", χοντρικά:

Η μια: να το ξανακάνουμε, αλλά όχι ακριβώς έτσι.

Η άλλη: αφού ήταν έτσι, να μη το ξανακάνουμε, γιατί πάλι έτσι θα καταλήξουμε.

Την πρώτη γεύση δεν την ανιχνεύσαμε.


Τα λέμε

katerina είπε...

Στεργιε, Λεφτηδες,
δεν μπηκα ποτε στη λογική του να ζυγισω και ακομα περισσοτερο να συμφηφισω. Στην πράξη το θέμα το εχει λυσει η Ιστορία όχι μόνο του 20ου αιώνα αλλά απο την εποχή του Ηροδοτου. Η Εξουσια που δεν εχει έλεγχο και συμμετοχή, γινεται Τυρανία.

Αν για κάτι γραφω εδω ειναι για τη διανοηση στα χρόνια του Σταλινισμου. Κ ακομα περισσοτερο όχι τόσο τη Σοβιετική- εν πολλοις ελεγχομενη αλλά για την ...δελεαζομενη Δυτικη

grsail είπε...

Κοίταξε με πόσο ανατριχιαστική πιστότητα επαναλαμβάνεται η ιστορία

http://old-boy.blogspot.com/2011/12/blog-post_19.html
.