Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Μια σκύλα που ξαπλώνει όπου της αρέσει

Το είχα κρατησει στα ....αγαπημένα* μου. Στα ...αποθηκευμένα μου.
Με τρόμαξε. Το ξόρκισα. Δεν θα του επέτρεπα να με αφορά.

Δεν αγάπησα ποτέ τις φωτογραφίες. Δεν αγάπησα ποτε τα videos. Στατικά. Μουσειακά. Άβια. Προ-πεθαμένα. Αναλλοίωτα. Πλαστικά. Να μένουν εκεί, χωρίς να ζουν, χωρίς να αλλάζουν, χωρίς να ωριμάζουν, χωρίς να γερνούν, χωρίς να μπορούν να πεθάνουν. Ολέθριο πράγμα η ...Αθανασία!

Λάτρεψα μόνο τις «σκηνές» και τις «στιγμές» που ...αποθηκεύει ο νους μου.
Αυτές που η Μνήμη κρατάει, αυτές που τις επεξεργάζεται κάνοντας τες Αναμνήσεις. Αυτές που καλλιεργεί ο χρόνος. Αυτες που ζυμώνει η Ζωή. Αυτές που η ήττα, ο πόνος, η χαρά, η ηδονή, η πίκρα, η επιτυχία, η νοσταλγία, τις φωτίζει ...αλλοιώνοντας τες. Μνήμη ...κρασί. Κάποτε και ...ξύδι.

Δεν πάλεψα ποτέ να «κρατήσω» την κοινή αλληλουχία των ...στιγμών. Μόνο το άρωμα τους. Εγώ μέσα στο...κόσμο. Ο κόσμος μέσα μου. Εσένα.

Οι ...αρρώστιες έχουν περίεργα ονόματα. Αυτή τη λένε Google effect.
Η χρηση του Internet από τον Άνθρωπο σαν μια εξωτερική τράπεζα μνήμης. Παρά πολλοί άνθρωποι να γνωρίζουν όλο και λιγότερα για όλο και περισσότερα πράγματα. Μια ...γνώση σαν πανδημία ...άγνοιας.
Οι άνθρωποι από διαχειριστές και ύψιστοι καλλιτέχνες της μνήμης τους να γίνονται απλοί ...ταξιθέτες. Η «γνώση» να εξαπλώνεται σε τεράστιες επιφάνειες. Να χαλαλίζει το βάθος της, για να απλωθεί.

Google effect. Η «γνώση» σαν επιδημία. Αταξική. Αχρονική. Άπατρις.
Κανένα συνορο να μην μπορει πια να διακοψει την εξαπλωση της. Κι ο Ανθρώπινος εγκεφαλος να αλλάζει πλεύση. Να μην γεμιζει το κουμπαρά του, να μην αφηνει να γινει η ωσμωση, η αντιδραση, το πεταγμα, η αλλοιωση. Μόνη δεξιοτητα πια η ...ταξιθεσία.
Η μνήμη να χάνει την γοητεία της. Να μην ειναι πια ... «μια σκύλα που ξαπλώνει όπου της αρέσει».

Google effect παρακαλώ σε, άφησε με να ... Θυμηθώ ... Αλλοιώνοντας.
Google effect παρακαλώ σε, άφησε με να ...Ζησω... Ξεχνωντας.
Google effect παρακαλώ σε άφησε με να ...πεθανω... σπαζοντας τον κουμπαρα μου

Δαρβίνε ξέρεις πόσο σε λάτρεψα, και έτσι έχω θαρρητα, χάρη μεγάλη να σου ζητήσω . Μην μου την εκφυλίσεις την...αχρηστη. Τα εχω βρει απο καιρό με τον Κερβερο. Το νομισμα του για να με περάσει απεναντι στην Αχερουσία ειναι μόνο ένα. Ότι ...θυμάμαι. Όπως το ...θυμάμαι.

*κλικ στην εικόνα για το άρθρο "searching for the Google Effect on the people's memory"


5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η γνώση μέσα σε λίγα χρόνια έφυγε από τα μοναστήρια πέρασε στο λαό έγινε όπλο αλήθειας και εξέγερσης τοποθέτησε τον άνθρωπο σε καλύτερη θέση. Αυτά μέχρι σήμερα, που η «γνώση» εμφανίζεται σαν επιδημία. Αταξική. Αχρονική. Άπατρις. Αταξική λόγω της εύκολης προσβασιμότητάς της, άχρονη εξαιτίας της ταυτόχρονης διαχρονίας και συγχρονίας της και άπατρις γιατί ποια σύνορα μπορούν να ανακόψουν την πορεία της;
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν όλο και λιγότερα για όλο και περισσότερα πράγματα.
«Η εξάπλωση της γνώσης πάνω στη μέγιστη δυνατή επιφάνεια. Κι όποιος πατινάρει πάνω σ' αυτόν τον φτενό πάγο πνίγεται στα παγωμένα νερά»
Τι νόημα, λοιπόν, έχει σήμερα ακόμη μια φράση όπως αυτή: «η μνήμη είναι σαν σκύλα, ξαπλώνει όπου της αρέσει» όταν επιστημονικές έρευνες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι «το Ιντερνετ έχει καταστεί η κύρια εξωτερική μας μνήμη»;


Δεν πάλεψα ποτέ να «κρατήσω» την κοινή αλληλουχία των ...στιγμών. Μόνο το άρωμα τους. Εγώ μέσα στο...κόσμο. Ο κόσμος μέσα μου. Εσένα.
Έτσι ακριβώς!!!

Καλή σου μέρα

σ.

katerina είπε...

Καλη σου μερα σ.
Ένα τρομο έχω. Το...όμοιο. Το φασισμό της ομοιομορφίας. Όλοι να ξέρουμε το ίδιο, όλοι να αντιλαμβανομαστε το ίδιο, όλοι να αντιδρουμε το ίδιο.

Πιστευα πάντα ότιοιεπικτητες ιδιοτητες ειναι πολύ ισχυροτερες απο τις γονιδιακές. Σημερα γνωριζουμε ότι κι οι ...επικτητες κληρονομουνται.

Αυτο το ...λιγο απο όλα, το ίδιο, το επιφανειακο, το ακατεργαστο, το μπουκωμένο,το απεπτο,το ευκολο, το απλοικο, το αβαθές με τρομάζει. Το όχι,προχωρησε πάντα την ανθρωποτητα. Η διαφωνία. Η ανυπακοή. Απο Ευας...

Με τρομάζει η κοινη "τηλεοπτική" εικονα απο την οποια όλοι βομβαρδιζομαστε. Η κοινη αντιληψη. Η Ηθική ως ...θεοπνευστη εντολή κι όχι ως χρηστική και διαρκώς εξελισσομενη για την μειωση του κοινωνικου κόστους. Η κοινη έννοια των λέξεων και της επικοινωνίας. Η υπερπληροφορηση που ακυρώνει την κριτική αξιολογηση της πληροφορίας.
Ο ...θαυμαστός καινουργιος κόσμος. Ο πραγματικός Φασισμός.

Ανώνυμος είπε...

(άλλες 5 αράδες πληροφορίας στο διαδίκτυο)

Φοβερό το κείμενο σου και πραγματικά αληθινό. Ως θέμα με έχει απασχολήσει πάρα πολλές φορές.
Ακόμα και ο τηλεφωνικός κατάλογος στο κινητό με τα 200 νούμερα από τα οποίο μόνο 10 χρειαζόμαστε, είναι μια προέκταση του προβήματος αυτού.

Το να μπορείς να διακρίνεις το χρήσιμο από το άχρηστο θα είναι το ταλέντο της εποχής που ξεκινήσαμε να ζούμε πρίν από 15 - 20 χρόνια. Η φύση πάντα θα ξεχωρίζει του ποιό καλά προσαρμοσμένους τις ανάγκες της εποχής ;) .

katerina είπε...

Αυτη και η ουσία της εξελιξης των ειδων. Επικρατεστερος ο ...προσαρμοστικοτερος. Η άχρηστη κακοχωνεμενη ΚΟΙΝΗ γνωση. Εδω κι αν η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ειναι επιβαλλομενη. Σε αυτη τη φάση, διπλα στο μαξιλάρι ο Χαξλευ.

Υ.Γ.Κάποτε δουλεψα σε ένα ευρωπαικό προγραμμα με παιδια τσιγγάνων. Με εντυπωσιαζε πως αυτα τα παιδια που δεχονταν τα ίδια τηλεοπτικά ερεθισματα με όλα τα άλλα-παρκαρισμένα διπλα στην τηλεοραση- προστατευαν την διαφορετικότητα τους. Όταν τσακισα τα μουτρα μου, επιμενοντας ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, όπως ...ήξερα η ηλιθια, να ενταξω πχ κανόνες υγεινής που εγω θεωρουσα αυτιστικά ως θεσφατο, συνειδητοποιησα ότι ΑΝΤΕΧΑΝ γιατι προσαρμοζονταν στην πραγματικοτητα, ΑΡΝΟΥΜΕΝΟΙ φανατικά την αφομοιωση. Εκεινη η "θρησκευτικη" θαρρεις τηρηση της διαφορετικότητας, πηγαζε απο το ότι αρνουνταν την απαξιωση. Ζουσαν σε ένα κοσμο, που ταυτοχρονα τον αρνουνταν. Προσαρμογή χωρις αφομοιωση. Εξαιρετικά σκληρη υποθεση.

ήταν σωστό; ήταν λάθος; ήταν ...δικαιο; ήταν άδικο; ήταν ...εντυπωσιακό. ήταν απλά ΔΥΝΑΤΟ.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Να πω απλά οτι λάτρεψα το ήφος του κειμενου σου.. έχεις απόλυτο δίκιο ..πολλές φορές τρομάζω όταν βλέπω το μεσαίο εγγονό μου μόλις 8 ετών να χειρίζεται και να προστρέχει στο διαδύκτιο για απλές πληροφορείες που εμείς ανοίγαμε ένα σωρό βιβλία να δούμε και να διασταυρώσουμε..