“And , If we should fail?”.

Στο απόγειο της καριέρας του ως Σαιξπηρικός ηθοποιός ο sir Αλεκ Γκίνες, εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 60, αποφασίζει να ανεβάσει Μάκβεθ.

Κι αυτό το θεατρικό γεγονός από μόνο του, ίσως θα ήταν ένα ακόμη διαμάντι στο στέμμα του, αν δεν αποφάσιζε να προτείνει το ρόλο της Λαίδης Μάκβεθ στη Σιμόν Σινιορέ. Σε μια Σινιορέ, που τότε κάνει χολυγουντινή καριέρα, και που οι θεατρικές της εμπειρίες είναι λιγοστές, οι δε Σαιξπηρικές της είναι ...ανυπαρκτες. Κι ακόμα χειρότερα μια Σινιορέ που δεν μιλάει καν αγγλικά αλλά αναμασάει τα στοιχειώδη αμερικάνικα των κινηματογραφικών της ρόλων.

Πρεμιέρα. Κατάμεστο το Royal Court Theatre, από ένα κοινό, τόσο καλά εκπαιδευμένο που γνωρίζει τους Σαιξπηρικους διάλογους ... «από καρδιάς».

Κάπου στη μέση της Πρεμιέρας εκείνης της τόσο πολυδιαφημισμένης παράστασης, του θεατρικού ...γεγονότος της εποχής, η Σιμον Σινιορέ, η Λαίδη Μάκβεθ ...χάνει τα λόγια της. Μπερδεύεται, παγώνει και μένει άλαλη πάνω στη σκηνή. Σε αυτά τα δευτερόλεπτα που ο χρόνος διαστέλλεται, ματώνει και καθορίζει τα ...χρόνια.

Ο sir Αλεκ Γκινες, μέσα στο βροντερό βουητό της σιωπής του κοινού, την πλησιάζει, πιάνει τα χέρια της, την κοιτάζει στα μάτια ... «πηδάει» όλη την επόμενη σκηνή, όλο τον επόμενο διάλογο, όλη την επόμενη στιχομυθία και ...απαγγέλλει... “And , If we should fail?”.

Η Σινιορε εξακολουθεί να τον κοιτάζει στα μάτια παγωμένη και άλαλη. Κι ο Γκινες ...συνεχίζει. Συνεχίζει λέγοντας την ατάκα που πρέπει να πει η Λαίδη Μάκβεθ: “We fail”.

Και η Σινιορέ ...ξεκοκαλώνει και συνεχίζει...

Κάποιοι από το κοινό σηκώνονται όρθιοι και χειροκροτούν αλλόφρονες, απο ενθουσιασμό. Κάποιοι άλλοι από το κοινό, σηκώνονται και αποχωρούν επιδεικτικά από την αίθουσα του Royal Court Theatre.

Η παράσταση κατέβηκε μετά από δυο μέρες. Οι κριτικές τους ξέσκισαν.

O sir Αλεκ Γκινες δεν ξανάπαιξε ποτέ πια Σαιξπηρικό ρόλο. Η Σινιορέ δεν ξανάπαιξε ποτέ στο θέατρο.

Ο Γκίνες στα απομνημόνευματα του έγραψε ότι αυτή η παράσταση ήταν η πιο μεγάλη στιγμή της καριέρας του. «Κατάλαβα τότε, έγραψε, τι σημαίνει τελικά να είμαι Ηθοποιός. Τελικά ναι, υπήρξα ...καλλιτέχνης»

Η Σιμον Σινιορε περιγράφοντας τη σκηνή στο ‘La nostalgie n'est plus ce qu'elle était’, λέει ότι έζησε ελάχιστα τον προορισμό του Ηθοποιού, το Θέατρο. Ναι, Απέτυχε. Αλλά το Έζησε...

Υ.Γ. “All of old. Nothing else ever. Ever tried. Ever failed. No matter. Try gain. Fail again. Fail better”