Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Καλησπέρα Έλσα...

«Ο εξεγερμένος άνθρωπος με το να λέει ΌΧΙ, επιβεβαιώνει την ύπαρξη ενός συνόρου, ενός απαράδεκτα παραβιασμένου ορίου. Διατυπώνει αιχμηρά μια αξιολογική κρίση, που είναι ταυτόχρονα για αυτόν το πάν και το τίποτα, αλλά στο όνομα της αξίζει σε κάθε περίπτωση τον κόπο να διακινδυνεύσει.» Καμύ / Εξεγερμένος Άνθρωπος

Σήμερα, πάρα πολλά πρόσωπα, πολλοί Άνθρωποι, κάνουν ξεχωριστά και ατομικά ο καθένας, τον λογαριασμό του με την κρίση. Και οι πράξεις στους λογαριασμούς, οι ...όροι είναι πολλοί. Συχνά διαφορετικοί. Συχνότατα και …διαιρετικοί. Αλλά για όλους ...Απώλειες.

Απώλειες αξίας, πατρίδας, πολιτικής αλλά και όρων ζωής, επιβίωσης, ταυτότητας, κοινωνικού ρόλου. Και πάνω από όλα απώλεια εργασίας. Την έχασαν, τη χάνουν ή δεν κατορθώνουν καν να τη βρουν για πρώτη φορά. Και χωρίς εργασία, και με όσα αυτό συνεπάγεται, χάνεται και κάθε ενδιαφέρον για δημόσιο λόγο, για συλλογικές υποθέσεις για δίκιο και για άδικο, για χώρες και πατρίδες.

Κι αυτή η καραμέλα της «δημοκρατίας», αυτή που μάθαμε να πιπιλάμε με ...λαγνεία υποκατάστατου, αυτή που είπαμε ...μάννα, για να αποδειχτεί μια γλυκανάλατη ...μαμά, και που τώρα πια τράβηξε το προσωπείο αναδεικνύοντας το πρόσωπο της μητριά της ...Σταχτοπουτας. Μια μητριά που βάλθηκε να ΒΙΑΣΕΙ το νου μας με Πρίγκιπες, τάζοντας Γοβάκια...

Η λέξη Βία, καταδικάστηκε σε μιντιακά, διαδικτυακά και λοιπά λαϊκότροπα, αλλά διόλου λαϊκά, δικαστήρια. Έδρα και Ένορκοι, την καταδίκασαν με συνοπτικές, αφοριστικές διαδικασίες. Ποινή; Να κουβαλάει αρνητικό πρόσημο.

Αντίθετα ...η λέξη Εξέγερση ξανάρχισε να κυκλοφορεί ακολουθώντας τα γεγονότα. Μόνο που ...συμπαθάτε με συχωριανοί αλλά η Εξέγερση είναι η κομψή, η λουστρινένια και η λουτρινένια comme il faut φορεσιά της Βίας.

Την Εξέγερση συνηθίζουμε πια να την ορίζουμε κατ΄αντιδιαστολή με την Επανάσταση. Η Εξέγερση είναι τυφλή, απροετοίμαστη, ανεξέλεγκτη, ενώ η Επανάσταση συνειδητή, ξέρει πού και πώς θέλει να φτάσει, ξέρει ακόμα και να διασώζει την Εξέγερση. Να την κάνει ένα στάδιο της πορείας της.

Η Εξέγερση είναι παράκαιρη. Η δική της μέρα έρχεται τυχαία, από μια σπίθα που έπεσε πάνω σε ένα λάστιχο αυτοκίνητου ή φυσικά, σαν μια καταιγιδα, σαν ένας σεισμός...

Η Εξέγερση δεν χρειάζεται καμιά δικαιολόγηση. Ξαφνικά ...απορρίπτεις την απάτη. Όταν σου αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι, όταν σε βάζουν στο σκοτεινό τούνελ του φόβου, όταν τσαλαπατάνε την αξιοπρέπεια σου...γίνεσαι ...έτσι απλά μια σπίθα. Μπορεί να καταλήξει ένα πατημένο αποτσίγαρο, μπορεί να γίνει πυρκαγιά. Το τυχαίο, που εκ των υστέρων, η ιστορία κατεβάζοντας τα γυαλιά της ...πρεσβυωπίας στη μύτη, την ονομάζει δασκαλίστικα ...αναγκαίο. Αλλά ...εσύ είσαι ...σπίθα.

Ο καιρός των επαναστάσεων μοιάζει μακρινός, το παλιό βρυχάται με επιθανάτιους ρόγχους, το νέο δεν βλασταίνει κι η απόσταση τους μεγεθύνει το συναίσθημα της απόγνωσης των ηττημένων. Κι εμεις καταφέραμε να χρεοκοπήσουμε το ιερότερο που μας παραδόθηκε για να συν-κοινωνήσουμε. Τις λέξεις. Την Επανάσταση την κάναμε ...ουδέτερη, συνώνυμη λες μιας αλλαγής. Κι άντε και στα ...αμπιγιέ της η Επανάσταση να ταυτολογείται με μια ...καινοτομία. Στη Κηφισίας καθημερινά, μας βγάζει χυδαία περιπαικτικά τη γλώσσα, η γιγαντοαφίσα της ...«Επανάστασης στη καρτοκινητή».

Τώρα όμως που το χρήμα υπερβαίνει τα όρια, τωρα που ο καπιταλισμός σπάει το δεσμό που για όλο τον προηγούμενο αιώνα τον είχε συνδέσει με την εργασία, τώρα που δίχως φραγμό ιδιοποιείται κοινωνικά αγαθά σαν εμπορεύματα, ορθώνεται πια ΑΜΕΙΛΙΚΤΟ το ΜΟΝΑΔΙΚΟ ερώτημα που μετράει για τους αποκλεισμένους.

Ποια είναι, τελικά, η αποτελεσματικότητα της δημοκρατίας, η ικανότητά της να δώσει απάντηση, το όριο της ευαισθησίας της; Πόσους ...χωράει;

Ποια πολιτική μπορεί να παράγει η δημοκρατία αντί να χρησιμοποιεί η πολιτική τη δημοκρατία σαν τοτέμ, αποκλειστικά για δική της χρήση; Ποια είναι η σχέση με το Κράτος, με την Ελευθερία, με την Εξουσία. Κουφάρια λέξεων να πετροβολούνται μεταξύ τους κι τα θραύσματα από τις πέτρες να χτυπάνε τους πάντες. .

Εξεγερθείτε ...ησύχως, εκφέρεται η ...διαταγή. Μην θορυβηθείτε. Μην βιαιοπραγείτε. Ο Ξέρξης να δίνει την εντολή. Ο Ξέρξης να τα βάζει με τη θάλασσα. Να την χτυπάει, να την μαστιγώνει, να την ...τιθασεύει με καυτά σίδερα. Μάταια... Η θάλασσα θα ανταριάζει. Δικαστές και Γραμματικοί να εκφωνούν δεκάρικους... Ευαγγελιστές και τηλεψυχολογοι να την καταριούνται με ξόρκια. Τη Βία. Όχι...όλες τις Βίες. Όχι τις μανάδες της. Όχι αυτές που ουσιαστικά τη γεννούν. Αλλά τη...Βία.

Ναι, η Βία πιθανότατα είναι εξ ορισμού ηττημένη. Πυροδοτεί πάθη ατόμων και πλήθους, και αφήνει πίσω της μοναχικά πρόσωπα να πενθούν ή μοναχικά πρόσωπα στην ουρά μπροστά από δεσμοφύλακες, να βηματίζουν σε μιαν αυλή φυλακής.

Αλήθεια, η Εξέγερση, το επώνυμο της Βίας είναι ... μηδενιστική; Και πώς να μην είναι γαμώτο μου, αφού της έχουν αφαιρέσει τα πάντα, ακόμα και την ελπίδα της Επανάστασης.

Μιας λοιπόν και η ηθικολογική υποκρισία είναι πια η μόνη που ....επαναστατεί σε αυτό το τόπο, ας μην σε ονοματίσω ...Βία.

Κι αυτό το ΟΧΙ, το όριο που θέτει ο Εξεγερμένος Άνθρωπος του Καμύ, να μην το πω καν Εξέγερση.

Αλλά ...κάτι μ’ αρρωσταίνει σ’ αυτή τη πολιτεία. Μ’ αρρωσταίνει βαριά να κλείνω τα μάτια και σκαρφαλωμένη σε άμβωνες, κουνώντας το δάχτυλο, να ψελλίζω ή να βλαστημάω ξόρκια. Και έτσι, παίρνω σβάρνα τα ...φαρμακεία. Απλώνω τα χέρια και σε ακουμπάω, σε αγγίζω, σε ψηλαφώ, και σε ...ονοματίζω. Ίσα για να συνομιλήσω μαζί σου. Να ...συστηθούμε. Σε βαφτίζω λοιπόν... Έλσα. Καλησπέρα ...Έλσα.

.

Κάτι μ' αρρωσταίνει σ' αυτή την πολιτεία
και παίρνω σβάρνα τα φαρμακεία
Νοιώθω για σένα κάτι τρομερό
και ήρθε η ώρα να στο πω


Έλσα σε φοβάμαι, Έλσα σ' αγαπώ
μια στιγμή μαζί σου είναι μακελειό
Κι όταν χορεύεις στην πίστα μοναχή
ντουβάρια πέφτουν και σπάζει η οροφή.


Έλσα σε φοβάμαι σα φωνή Κυρίου
σ' ένα δωμάτιο φτηνού ξενοδοχείου
ξάπλωσαμε κι ακούμε σειρήνες, βογκητά
τι να σημαίνουν όλα αυτά


Νόμιζα πως ήμουν ελεύθερο πουλί
κι όμως ελεύθερη είσαι μονάχα εσύ
Και όλα τ' άλλα φήμες και ψευτιές
και ανοησίες και στατιστικές


Έλσα σε φοβάμαι για όσα μ' αναγκάζεις
γι' αυτό το αίμα γι' αυτές εδώ τις φράσεις
είναι μια παγίδα και μια υποταγή
είν' η αγάπη μου η τρελή

Υ.Γ. Ορφανή από τον ...πατέρα της έμεινε η Έλσα. Ο Νιόνιος εζηλωσε δοξα νέου Κανελλόπουλου που ονειρεύεται... νέους Παρθενώνες. Ζητούνται Σκαλούμπακες... Προσόντα... ανθρωποφύλακα επιθυμητά .


12 σχόλια:

kanaliotis είπε...

Είναι στη πρώτη παράγραφος του “Κομμουνιστικού Μανιφέστου”, αυτή η θρυλική φράση που αρχίζει με το “η ιστορία είναι ιστορία της πάλης των τάξεων”.

Επίσης είναι πολύ γνωστή η φράση του Μαρξ “Η βία είναι η μαμή για κάθε παλιά κοινωνία που εγκυμονεί μία νέα” που το ακούμε πολλές φορές σαν “η βία είναι η μαμή της ιστορίας”.

Από την άλλη η δημοκρατία των αστών καταδικάζει απερίφραστα την βία.

Αλλά είναι πραγματικά έτσι;

Η Βία το sex. Η Εξέγερση η Καψούρα. Η Επανάσταση ο έρωτας.

Αλήθεια η δημοκρατία δεν είναι διαδραστικό σύστημα; ή τουλάχιστον δεν οφείλει να είναι; Τι κάνουν αυτοί που δεν τους χωράει; Τι κάνουν όταν δεν έχουν αντικείμενο καψούρας και πολύ περισσότερο έρωτα;
Όχι δεν κάνουν sex. Βιάζουν!

Ανώνυμος είπε...

Είμαι η Έλσα
που με φοβάσαι
που με αγαπάς
που μια στιγμή με εμένα είναι μακελειό
που είμαι μια παγίδα
μια υποταγή

αλλά το ξέρεις
καλύτερα από εμένα
ότι η Έλσα είσαι... ΕΣΥ


Έλσα

katerina είπε...

Καλή σου μέρα Καναλιώτη,

Ναι η Πολιτική ειναι απο την φυση της συγκρουσιακή. Δεν ειναι χυλός, ειναι πάλη. Η Πολιτική οριζεται σαν ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ. Σύγκρουση κοινωνικών συμφερόντων. Και κατ’ επεκταση σύγκρουση κοινωνικών δυνάμεων. Γιατί εγώ επιλέγω να χρησιμοποιησω τον Καμύ; Μια ευκολη απαντηση θα ήταν ότι ξαφνικά …πουλάει. Πουλάει σαν φρεσκο ψωμάκι. Πουλάει τωρα… Και τι περιεργο, τον αγαπάει ΤΩΡΑ-μετά την πτωση του τειχους- η Αριστερά και ταυτοχρονα του κλείνει το μάτι και η Δεξιά -παλευει να τον οικειοποιηθεί ακόμα και ο …Σαρκοζυ, επιχειρώντας να μεταφερει τη σωρό του στο Πάνθεον και να του αποδώσει τις…τιμές. Εκ των υστερων τον διεκδικούν …όλοι.

Στις ζόρικες μέρες του λοιδωρηθηκε άγρια απο την τοτε πνευματική ελιτ, της οποιας ηγειτο ο Σαρτρ, σαν σκληρός αντικομουνιστής. Στο ερωτημα, που και τότε- την εποχή του Ψυχρου Πολέμου, διαγραφόταν ακραια επιτακτικό- και διατυπωνοταν ως «με ποιον θα πας και ποιον θα αφησεις», εκεινος έγραφε τον Εξεγερμένο Άνθρωπο. Διατυπωνε την διαρκή Εξεγερση ως το αεναο ζητουμενο. «Εξεγειρομαι άρα Υπάρχω». Λοιδωρουσε τις Επαναστασεις που δεν ανανεωνονται με διαρκεις Εξεγερσεις απεναντι στις διαμορφούμενες Ελιτ. Έκλεινε το μάτι απεναντι στην ιδιωτική Βια. Την ιδιωτική Βια κοντρα στη Βια του ...συστηματος. Ποιου συστηματος; ΟΛΩΝ.

Ο Μερσω, ο Ξένος ειναι ο Ανθρωπος που …δεν χωράει. Δεν χωράει στη κοινωνία, δεν χωράει στην Πολιτεια, δεν χωράει στο Κράτος, δεν χωράει στο συστημα απονομής δικαιου, δεν …χωράει πουθενά… Είναι …Ξένος. Αποστασιοποιείται ακόμα και απο το ίδιο του έγκλημα. Δεν τον αφορά.


Ο Καμύ έγραφε «σταθηκα σε ίση αποσταση απο την άθλιοτητα και τον ήλιο. Η αθλιοτητα δεν με αφησε να πιστεψω ότι όλα πάνε καλά κάτω απο τον ήλιο και μέσα στην ιστορία. Ο ήλιος μου έμαθε ότι η ιστορία δεν ειναι το παν». Και ...Ιστορία ας ειναι η νομοτελεια… Το δογμα… Το ...ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ. Η νομοτελεια της …άθλιοτητας. Κι η ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ να αποτρεπεται μόνο απο την Εξεγερση. Απο τη Βια απεναντι στη Βια. Απο την Εξουσια απεναντι στην Εξουσία. Ισοδυναμες οι ...Εξουσίες; ΌΧΙ.

Τη Βία που μοιραία μεσα στη μοναχικότητα της απεναντι στο Τερας…νικιεται. Η ήττα. Το ΟΧΙ που συνθλιβεται κάτω απο τα γκρειντερ της «κοινής λογικής», της «αστικής δημοκρατίας»,του «σταλινισμου», του «κοινου συμφεροντος»,της «πολιτικής ορθοτητας»,της ηθικολογίας και γιατί όχι…ακόμα και της ηθικής.

Ο Μερσω εγκληματεί, δεν αρνειται το εγκλημα του, απλά δεν το κατανοεί. Ο Γιοζεφ Κ. του Κάφκα συνθλιβεται και πηγαινει «σαν το σκυλί». Ο Μπερανζέ στο Ρινοκερω φωνάζει «Ε, λοιπόν, τόσο το χειρότερο! Θα πολεμήσω ενάντια σ' όλο τον κόσμο. Η καραμπίνα μου, πού είναι η καραμπίνα μου; Ενάντια σ' όλον τον κόσμο! Θα υπερασπίσω τον εαυτό μου ενάντια σ' όλο τον κόσμο... δεν θα καθίσω με σταυρωμένα χέρια, θα πολεμήσω... Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος... και μέχρι να 'ρθει το τέλος θα παραμείνω άνθρωπος! Όχι, δεν θα συνθηκολογήσω!...ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ!».
Και εκει το ...εργο τελειωνει. Και δεν μαθαίνουμε ποτε...αν τελικά ο Μπερανζέ γίνεται και αυτός ...ρινόκερος ή μπάχαλος, αντιεξουσιαστής, φρικιό...δολοφονος

συνεχιζεται

katerina είπε...

συνεχεια

Η πιο γκροτεσκα αντιφαση, η γελοιοτητα της εικονας. Θεατρο. Όρθιος ο κόσμος του χειμωνιατικου Σαββατόβραδου να χειροκροτεί τον ηθοποιό που υποδύεται τον Μπερανζέ. Αυτόν που θα πυροβολήσει τη ΚΟΙΝΩΝΙΑ, αυτόν τον …μόνο του, απεναντι στους …ρινοκερους. Εξαιρετικές παρατηρησεις υψηλής τεχνης, φορμας, μανιερας και τεχνικής για τη παρασταση, συγκινηση που φτανει στα ορια του καλλιτεχνικου οργασμού, και φαγητό στη Brasserie. Αλλωστε ο μόνος οργασμός που επιτρεπεται ειναι ο ...καλλιτεχνικός. Την ίδια ώρα ο ...Μπερανζέ, καιει τον κάδο. Καιει το αυτοκινητο. Καιει το μπάτσο. Και η κοινωνία τον ...μαστιγώνει. Τον αποδεχεται μονο στη ...σκηνή. Εκει ειναι ...τεχνη. Στο δρόμο ειναι ...Βία. Ο άτυχος Μπερανζέ των Εξαρχείων δεν κατορθώνει να ...συν-ουσιαστεί με το νου μας. Τον Βιάζει. Βιάζει τις μπετοναρισμένες «αρχές» και μανιερες μας. Η Εξεγερση αποθεωνεται μόνο σαν περιχαρακωμενο οικοπεδο. Σε μια ...σκηνη. 5X5. Η σκηνη της επιβιωσης μας, που παραμυθιαζεται αχρωμα, αοσμα αγευστα με ψευδαισθησεις γιατί οι αισθησεις απεργουν. Κι οι παραισθησεις; Α, οι παραισθησεις ειναι πια ασθενεια που εξετάζουν οι ...ειδικοι. Η Καψουρα δεν εχει Ζωή. Ειναι ...τεχνη. Ακινδυνη. Ασφαλής. Εξαντλειται σε μια θεατρική παρασταση Σαββατου, 10-12μμ. Ο Έρωτας ...Επανασταση στην ...καρτοκινητή τηλεφωνία. Ρινοκεροι.

Υ.Γ. Θα μπορουσες να μου πεις Καναλιώτη ότι αποδομώ εγώ η ίδια την ...αναρτηση μου. Ένα ισορροπημένο ...κειμενο. Κοινωνικά αιτια και αιτιατά... Ναι, δίκιο θα εχεις. Αλλά προκειται για την προσωπική μου αναπηρία εκτεθιεμένη σε δημόσιο χωρο. Στο χτισιμο δεν τα καταφερα ποτέ. Όλο και κάποιο ...τουβλο δεν καθοταν στη θέση του. Όλο και το...οικοδομημα έγερνε. Και μετά την ώρα της ..αρχιτεκτονικής δόξας του,...πουφ κατεδαφιζόταν. Μα χρειαζομοστε ένα ..οικοδομημα για να πορευτουμε στο βιο μας με ..ασφαλεια. Ένα ...κεραμιδι πάνω απο το κεφάλι μας ρε αδερέ, μια στεγη να μας ...προστατευει απο τις ..τσιριμονιες του Ουρανού. Κι ασφαλώς ως γνησιος ρινοκερος, έχω και εγώ το δικό μου ...οικοδομημα, με ωραιοτατη ταμπέλα κρεμασμένη απεξω, γραμμενη μάλιστα με καλλιτεχνικά γραμματα : «διατιθεται απογνωσις εις αρίστην καταστασιν και ευρυχωρο αδιεξοδο».

katerina είπε...

Ανωνυμε καλημέρα,
Ποιος διαδιδει αυτές τις ψευτιές; Ο καθρεφτης μου ειναι γυρισμένος σε ορθές ...στρογγυλάδες. Κι αν καμμια φορά ξεφυγει λίγο, ε, τον επαναφερω αμέσως στην ...τάξη. Μέσα κοιλιά, έξω στηθος, ψηλά το κεφάλι, μαζί με το πληθος. Ταρατατζουμ...

Ανώνυμος είπε...

Μία λύση θα ήταν να μεταφερθούν οι παράνομοι μετανάστες σε μισοαφημένα νησιά ή χωριά, για να καλλιεργήσουν τη γη και να ζήσουν με τη βοήθεια του ΟΗΕ, γιατί μόνοι μας δεν μπορούμε. Κι όταν επιτέλους δεήσει η Ευρώπη να σχεδιάσει κοινή πολιτική για τους μετανάστες και φύγουν οι άνθρωποι, τότε οι ιδιοκτήτες των εγκαταλελειμμένων σπιτιών σε χωριά και νησιά μας, θα 'χουν το σπιτάκι τους συντηρημένο κι απ' έξω κανένα αμπέλι ή χωράφι καλλιεργημένο(...)Πότε είπα εγώ για ξερονήσια και εξορίες; Ξερονήσι είναι τώρα το κέντρο της Αθήνας. Σε άθλια γκέτο, στοιβαγμένοι ζουν αυτοί οι δυστυχείς

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=277003

katerina είπε...

Κοιτα τώρα Ανωνυμε που με πετυχαινεις και σε …κακή στιγμή. Είπα, εγραψα και κανα δυο σχόλια για τον Σαββόπουλο και λες και εξαντληθηκε όλος μου ο καθωσπρεπισμός. Αυτός μωρέ του… διαλόγου. Με ωραίες λέξεις, με επιχειρηματα με price vs performance, me αναγκαιοτητες, με μονοδρομους, με οφέλη... με... Κι έτσι μιας και δνε ξέρω και ποιος εισαι, κι ειναι και αδικο να πάρουν τα σκάγια τον ...αγγελιοφόρο, ας μην μιλήσω περι διαγραμματου.
Μόνο ένα θα πω και αυτό αφορά ΠΡΟΣΩΠΙΚΆ εμένα. Είναι η δική μου η ουσία. Τη μουρη μου λοιπόν, προτιμώ να την δω αλειμμένη με αίματα παρά με σκατά. Το δικό μου, το προσωπικό ρε αδερφέ...το φιλελευθερο που ειναι και της ..μοδός στις μερες μας, ΩΣ ΕΔΩ, μα μονη μου, μα με έναν, μα με πολλους θα το πω. Κια ότι βρέξει ...ας κατεβάσει. Και ξερεις ρε Ανωνυμε γιατί. Όχι γιατί ειμαι ...φιλανθρωπη. Αλλά γιατί αγαπαω εμένα. Και φοβάμαι, τρεμω, καρδιοχτυπω μπας και συνηθισω να ειμαι πασαλλειμένη με σκατα. Μπας και συνηθισω, εθιστώ όπως ο κάθε Νιονιος να περιφερομαι νομιζοντας τα σκατα ειναι κολωνια. Σκέψου λέει κάποια στιγμή να βρεθει μπροστά μου και κανενας καθρετης ...ξεσπεπαστος απο τα κρέπια που τους κάλυψε η λογική μας των μονοδρομων. Price vs performance και εγώ. Η δική μου price, η δική μου ...performance.

kanaliotis είπε...

@Κατερίνα
Κατάφερες να το γκρεμίσεις, να το αποδομήσεις και έτσι όπως τώρα όλα τα υλικά είναι στο πάτωμα, ξαφνικά όλα είναι πιο ξεκάθαρα. Κράτα το λόγο σου, την δική σου καραμπίνα, γεμάτο από λέξεις που δεν χαρίζονται και μην κάνεις εκπτώσεις. Κράτα μας σε εγρήγορση...

Ανώνυμος είπε...

Ξερεις ποιος ειμαι.
Βιαζομουν και δεν το θεωρησα αναγκαιο να γραψω το γνωστο, για την αντιγραφη: Γιαννης Σιδερης.
Η διαστρευλωση που εκανες ΚΑΙ στα λογια του Σαββοπουλου(τον οποιο δεν συμπαθω) εχει σημασια

celin είπε...

Κατερινα, ολα αυτη τη στιγμη που μιλαμε ειναι χυλος, οχι μονο η Πολιτικη. Ενας μεταμοντερνος χυλος ολα ατακτως ερριμενα, ολοι ειναι ολα, ολοι ειναι εναντιον ολων και ουσιαστικα κανεις δεν ειναι εναντιον κανενος γιατι το μοναδικο πραγμα που πολεμαμε με την απραξια κ τη σιωπη, ειναι ο εαυτος μας.

Ο λογος που ως τωρα δεν εχουμε διακινδυνευσει για κατι ειναι διοτι μεσα μας σαλευει κατι φρικτο που περνιεται για αληθεια, οτι για τιποτα δεν αξιζει να διακινδυνευσουμε.

Δε φταιει η γλωσσα της εξουσιας κ των καθεστωτικων παπαγαλων της που καταδικαζει τη βια η την εξεγερση, αυτο ελειπε κιολας, να βγαιναν οι Πασχοντες κ να φωναζαν venceremos λαε, στα οπλα.
Αν και ετσι οπως πανε τα πραγματα, ακομα και να βγουν οι ιδιοι οι κυβερνητικοι στα μεγκα-σκαι
και να φωναξουν
"ΛΑΕ ΕΙΧΕΣ ΔΙΚΙΟ ΤΕΛΙΚΑ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ Κ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΕ ΣΚΛΑΒΩΣΟΥΜΕ, ΕΛΑ ΝΑ ΜΑΣ ΞΕΣΚΙΣΕΙΣ ΓΡΗΓΟΡΑ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΔΕ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ, ΘΑ ΣΕ ΞΕΣΚΙΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ",

και παλι, δε θα κουνηθει φυλλο.
Θα γυρισει ο ενας στον αλλον και θα λεει,"Τι λενε αυτοι στη κυβερνηση;καποιον λακκο εχει η φαβα, μας παραμυθιαζουν αλλα εμεις δε θα τη πατησουμε, καθηστε ρε εκει στα αυγα σας, μια χαρα ειστε εσεις εκει κ εδω εμεις"

Σα φαρσα μου φαινονται ολα, σαν μη-πραγματικα.

Σορυ για τον κυνισμο, θα μου περασει..

katerina είπε...

Χαχαχαχα δεν ήξερα ρε Γιάννη ότι ήσουν εσυ,γιαυτό και ήμουν ...κομψη. Λέω κάποιος μπορεί να με ενημερώνει... για τις αθλιοτητες του Νιονιου. Αν το ήξερα ότι ήσουν εσυ, θα στα εχωνα.

Γιάννη δεν με αφορά να ... διαστρεβλώσω τα λόγια του Σαββόπουλου. Ουτε δινω σε αυτά τα θέματα μάχες οπιθοφυλακής. Τις αποψεις μου, τις θέσεις μου τις ξέρεις, δεν μετακινουμαι βήμα απο αυτές. Ότι κι αν γινει.

Αυτό ασφαλώς και δνε σημαινει ότι τα τραγουδια του Σαββοπουλου δεν εξακολουθούν να με γοητευουν. Πολύ απλά,γιατί οι μουσικές και τα τραγουδια του Σαββοπουλου είναι οι δικες μου οι στιγμές.Σιγά που θα του τις χαρίσω...

katerina είπε...

Celin, στο έχω ξαναπεί,δεν ειμαι αισιοδοξη για το ...τελικο αποτελεσμα. Φοβάμαι πολύ τοσενάριο των μεγάλων αυταρχισμών,των μεγάλων φασισμών,τοςυ νοικοκυραίους,μια κοινωία που διαρκώς γινεται και πιο συντηρητική.

Αλλά... αν για κάτι ειμαι απειρως αισιοδοξη ειναι τα ...ενδιαμεσα. Θα γινει Celin. Δεν ξέρω αν θα ειναι νικηφορα- αμφιβάλλω- αλλά θα γινει. Μόνο που ...ποτέ τιποτα δεν προγραμματιστηκε,δεν οργανωθηκε,δεν προδιαγραφτηκε.