«Όλα βαριά, εχτός να 'σαι των θεών αφέντης, κι έξω από το Δία κανείς ελεύθερος δεν είναι» λέει το Κράτος.
Εκεί στα ψηλά του Καυκάσου μαζί με τη αδελφή του τη Βία, υπηρετούν τις εντολές του Δια. Κι ανυπόμονα επιτηρούν τον Ήφαιστο, μπας και από συγγενική φιλευσπλαχνία αφήσει πιο λάσκα τα δεσμά του Προμηθέα. Το Κράτος προσωποποίηση της ωμής εξουσίας. Το Κράτος να μπορεί να διαχειριστεί μόνο ένα σύστημα Αξιών, μόνο μια Δικαιοσύνη, αυτή που επιβάλλει ο Δίας.
Στις μέρες μας πυκνοί καπνοί από τις σπονδές των Ιερατείων του ...Δία, σκοτίζουν τους ουρανούς. Βγάζουν δελτία τα ιερατεία, επικοινωνούν, τη ...νέα εποχή, τους νέους ...καιρούς, τις νέες ...ερωτήσεις, και μοιράζουν ...σκονάκια με τις ...πανάρχαιες απαντήσεις της ηθικής της υπακοής. Υπακοής στο ...Θεό.
Και Θεοί... Πολλοί Θεοί... Πάρα πολλοί Θεοί...
Ο Θεός της Δημοκρατίας. Ο Θεός των Αγορών. Ο Θεός του Σκοπού. Ο Θεός της Ανάπτυξης. Ο Θεός του Λαού. Ο Θεός της Πατρίδας. Ο Θεός του Νομίσματος. Ο Θεός του ...Αυτονόητου. Ο Θεός του Μονόδρομου.
Θεοί μίζεροι, Θεοί ανάπηροι, Θεοί πόρνοι, Θεοί νταβατζήδες.
Κι οι καιροί ίδιοι κι απαράλλαχτοι... Κι ο Δίας να μακιγιάρεται σιγοψιθυρίζοντας στα καμαρίνια των αιώνων ότι μαθές βαρέθηκε να ...αλλάζει πρόσωπα και προσωπεία...Θεών.
Οι Φωτιές των Ανθρώπων να καίνε τους Θεούς. Κι άλλοι Θεοί να φτιάχνονται, για να καούν και αυτοί, και μόλις οι Φωτιές καταλαγιάσουν, καινούργιοι Θεοί να ξεπροβάλλουν ...εις τους αιώνες των αιώνων. Μιας κι η Φωτιά, ένα ξέρει. Να την κρατούν οι Άνθρωποι πάντα αναμμένη. Κι αυτοί...να ξεχνιούνται. Να παραμυθιάζονται, να εφησυχάζουν, να την εκχωρούν ...σε Θεούς, να τους την κρατήσουν ...αναμμένη Κι άντε πάλι από την αρχή...
Κι οι ερωτήσεις να είναι πάντα οι ίδιες, χαμένες, σκονισμένες λες πια, στα βάθη των αιώνων. Όπως ...και οι απαντήσεις στην τιμωρία της ....ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ του κάθε Προμηθέα. Γιατί και η ΦΩΤΙΑ είναι πάντα επικίνδυνη.
Όπως επικίνδυνη είναι και η σταύρωση του Προμηθέα στο βράχο, αυτή που η βολική ανάγνωση μουνούχισε σε προσκυνήματα θεών, Τιτάνων και Χριστών, γιατί θα σκιάζονται πάντα τα Ιερατεία μπας και διαβαστεί στο πραγματικό της μέτρο. Τον Άνθρωπο.
Κι έτσι πορεύεται η Ιστορία, με τη μυρωδιά της τσίκνας από την Ανθρώπινη σάρκα, να μεθάει ακόμα κι αυτούς που οδηγούνται στους βωμούς σιδεροδέσμιοι. Κομπάρσοι ...του χορού. «Κι είναι να ελπίζεις πως ποτέ θα πέσει ο Δίας; ...Και δε φοβάσαι εσύ να πετάς τέτοια λόγια; ....Μα ίσως και σ' άλλους πιο σκληρούς σε ρίξει μόχτους, ....Είναι σοφοί, μπρος στην Αδράστεια όσοι σκύβουν.»
Ο ...Ερμής, του Δία ο ταχυδρόμος, πρόθυμος υπηρέτης θα φέρνει πάντα το μήνυμα της ...συνδιαλλαγής. Και να αντηχούν μεσ’ τους αιώνες της Γης, από στόματα Ανθρώπων οι απαντήσεις του Προμηθέα «Αλαζονεία και κομπασμός τα λόγια σου καθώς ταιριάζει στων θεών τον υπηρέτη. Καινούργιοι και νεόκοποι στην εξουσία θαρρείτε πως κρατάτε πύργους άπαρτους. Θ’ αξιωθώ να δω τον κυβερνήτη αισχρά να πέφτει, Βίαια. Μάθε το μια για πάντα. Δεν την αλλάζω την δυστυχία μου με την σκλαβιά σου.»
Κι η Αριστερά στην τραγωδία της εποχής... Ω, η Αριστερά, να παραιτείται από τον ρόλο του Προμηθέα και να ψελλίζει υποκριτικά τα λόγια του Ήφαιστου: «Κράτος και Βία, για σας η προσταγή του Δία τέλειωσε και πια τίποτα δε στέκει 'μπόδιο, μα εμέ, δε μου βαστά η ψυχή θεό συγγενή μου στ' άγριο τούτο ποροφάραγγο να δέσω. Όμως να σφίξω την καρδιά μου ανάγκη πάσα, γιατί βαρύ 'ναι ν' αψηφώ του Δία το λόγο.»
Του Δία το λόγο. Ευνουχισμένη από το κοφτερό σουγιά της επικοινωνιακής πολιτικής ορθότητας των νέων ευαγγελίων, με ορθάνοιχτα τα πόδια να την βιάζει ο τρόμος ...νούμερων και αριθμών, του ...λόγου του Δία, να βυθίζεται περιδινιζόμενη στον άξονα του αυτισμού της. Σε μια αέναη ερωτική καντρίλια γύρω από τον εαυτό της, λες και ο αυνανισμός γεννάει παιδιά και όχι τέρατα. Να ναρκισσεύεται φιλοτεχνώντας το είδωλο της, σε λίμνες που μοστράρει για υδάτινες, αλλά είναι λίμνες αίματος.
Και τα άλλα τα ..ιερατεία να καρφώνουν στους ...γυάλινους τους τοίχους του περίκλειστου σπιτιού τους, σε έναν ανίερο και σιχαμένο αχταρμά, τα βρωμερά μαζί με τα άγια .....πορτραίτα της ιστορίας, σε ...στάση Προμηθέα.
Χάλκευε εικονίσματα, φιλοτέχνησε εικόνες. Και πρόσεχε να τα κρεμάς μαζί, το ένα πάνω στο άλλο, να μην διακρίνονται, να μην ξεχωρίζουν, παρθένες και σατανάδες ανταμα. Αλλά να ξέρεις χαραμοφάισα των τόκων και του Κεφαλαίου της Ιστορίας των Ηρώων σου, ο ...Προμηθέας θα διαλαλεί πάντα για το ποιος τον σταύρωσε στα βράχια «Του Δία είναι η βουλή και του Ηφαίστου το χέρι.»
Κι οι φωνές του χορού να αντηχούν στα παρασκήνια ξεψυχισμένα: «Γιατί καινούργιοι κυβερνούν θεοί το δοιάκι τ' ουρανού, κι ο Δίας που εξουσιάζει τώρα δυνατά, με νέους νόμους τους παλιούς αντικατάστησε θεσμούς, κι όσες δυνάμεις ήταν πριν, τώρα ποδοπατά.»
Αυθαδιάζεις λέει ο Ερμής, αγγελιοφόρος του Δια, στον Προμηθέα «Βλάβη έχει ο νους σου όχι μικρή μ' αυτά π' ακούω»
Κι ίσως για το ...νου που έμαθε πια, να ασπάζεται και να ποδοφιλά τα προσωπεία των ...Θεών, ε, να είναι ...βλάβη, η ΦΩΤΙΑ.
Αλλά και ...κανείς Θεός, όσο ...Θεός κι αν φάνταζε στις μέρες του θρόνου του, δεν γλίτωσε ποτέ, από το να καεί στις φλόγες της... ΦΩΤΙΑΣ. Κι αυτό, είναι το μόνο που «η πόρνη η Ιστορία», γρικάει σαν ...μονόδρομο.
14 σχόλια:
"Ξέρ' ότι 'ναι σκληρός και στα χέρια του
πως το δίκιο κρατεί• μα στοχάζομαι
θα γενεί έναν καιρό μαλακόγνωμος
σαν του πέσει η βαριά στο κεφάλι•
μα μερώνοντας τότε την άκαμπτη
την οργή του σε αγάπης συνταίριασμα
μ' εμέ πρόθυμο πρόθυμα θα 'ρθει."
Προμηθέας
αμ δε
Σ
"Μα έξω απ' αυτά και τα κρυμμένα μες στα σπλάχνα
της γης, χαλκό και σίδερο, χρυσάφι, ασήμι,
του ανθρώπου βοηθήματα, ποιος από μένα
πως τα ήβρε πρώτος θενά πει; βέβαια κανένας,
εκτός να φλυαρεί αν θέλει έτσι του βρόντου."
Προμηθέας
Χιλιάδες χρόνια και σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα
Σ
Καλημέρα Σ,
Είδες βρε παιδί μου πόσους αιώνες πριν είχε ...ψυχανεμιστεί ο Αισχύλος τους ...Πάσχους,και βάζει τον ... Ερμή να ρωτάει τον Προμηθέα "τι βλάβη νου έχει";
Σε όλα τα ...νέα,στις "νέες" εποχές,στους "νέους" καιρούς,στις "νέες" ερωτήσεις και στις "νέες" απαντήσεις,υπάρχει αυτό το τόσο παλιό,το πανάρχαιο. Ο Άνθρωπος. Η Ανθρώπινη Φύση. Που ακόμα κι οι ποιητές τον εμφανίζουν Τιτάνα, Ημίθεο,και Αθάνατο,προκειμένου να διαχειριστούν, να τον ... βολέψουν σε ένα ... μέτρο.
Τρομάζει πάντα ο Άνθρωπος τους ποιητές...Κι ακόμα περισσότερο τρομάζει τους Θεούς. Άλλωστε μέσα στους αιώνες οι Θεοί "πεθαίνουν".
"Μου έχει μείνει λίγος χρόνος και δεν ήθελα να τον σπαταλήσω στο Θεό." λέει ο Μερσώ του Καμύ στον Ξένο. Πόσο με παρηγορεί ο Μερσώ
Το Κράτος να μπορεί να διαχειριστεί μόνο ένα σύστημα Αξιών, μόνο μια Δικαιοσύνη, αυτή που επιβάλλει ο Δίας.
Απίστευτα αληθινό ανά τους αιώνες!!
Καλησπέρα Μαριάννα. Αλλωστε αυτό εσύ μπορείς να το επιβεβαιώσεις με ...μαρτυρίες. Στον ...κόσμο που όλα...αλλάζουν κι όλα ίδια μένουν.
Πολύ σκληρη η έννοια Κράτος. Αδελφια με τη Βια. Σε αντιθεση με την τόσο ζωογόνα και δημιουργική έννοια της Πόλης. Με τους Πολίτες. Εκει όπου οι Εξουσίες χάνουν την Θεική τοςυ υποσταση,γινονται ανθρωπινες και ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ.
Εχω σκετεί να μπω σε κανέν ααπο αυτά τα ...εργαλεια διαβουλευσης να κάνω και εγώ την ...προταση μου στην Υπουργό ...δεξιοτητων. Στην Υπουργό που δεν ντρεπεται να καυχιεται ότι επιθυμει διακαώς να κάνει την Παιδεια...δεξιοτητες.
Θέλω λοιπόν να της προτεινω να κάνει απευθειας αναθέσεις τα σχολικά βιβλία στον κάθε Γιωργελέ.
Να κινειται επιτέλους βρε παιδί μου η εκπαιδευση στην ηθικολογία της εποχής. Στους γραφιάδες του life style Κλικ που γιναν τωρα οι ευαγγελιστές της ...ηθικής μας.Και να διδασκονται πια οι μαθητές την Athens Voice, to Status, τη Lifo και το Nitro. Γελάω ρε Μαριάννα. Τι άλλο να κάνω;
επιθυμει διακαώς να κάνει την Παιδεια...δεξιοτητες.
Σήμερα το μεσημέρι στην ΕΛΕ έκανε τοποθέτηση ένας φοιτητής γι' αυτό το θέμα.
Σ
Αχ μαύρο γέλιο Κατερίνα μου, μαύρο γέλιο...
:(
φαι ψωμι δεν ειχαμε... ραπανακια για την ορεξη (λαικη παροιμια απο τα μερη μου)
Γιαννης Σιδερης
Προς Κατερινα και οχι προς υπουργο το ανωτερω
Γιαννης Σιδερης
'Μισώ όλους τους θεούς'. Αισχύλος.
Ο θεός μένει πάντα με τους θεούς. Προσωρινά νοιάζεται για τους θνητούς και όταν το κάνει είναι είτε από οίκτο είτε για να παίξει. Ακόμη και του Ερμή του Τρισμέγιστου που από αρωγός του ανθρώπου με τις τόσες ανακαλύψεις, της γλώσσας, του αλφαβήτου, της γεωμετρίας, της μουσικής, της ιατρικής, της αριθμητικής, της αστρονομίας, του χορού, και γενικά κάθε τέχνης και επιστήμης να του καταλογίζονται, κατέληξε από τους ανθρώπους στα ερμητικά κείμενα του μεσαίωνα και της αλχημείας.
Με αυτές τις σκέψεις έρχονται συνειρμικά οι στίχοι του Πρεβέρ.
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς
Κάτσε εκεί
Κι εμείς θα μείνουμε στη γη
Που μερικές φορές είναι τόσο ωραία
…
Με τις φριχτές αθλιότητες του κόσμου
Τις λεγεώνες
Με τους δικούς τους λεγεωνάριους
Με τους δικούς τους βασανιστές
Με τους κυρίαρχους αυτού του κόσμου
Τους κυρίαρχους με τους ιερείς τους και τους προδότες τους
και τους γαλονάδες τους
…
Σου αφήνω αυτό το σχόλιο επειδή γνωρίζω Κατερίνα, οτι πολύ θα χαρείς μόλις ακούσεις τον συγγραφέα του κειμένου που θα επεξεργαστούν οι μαθητές στις σημερινές Πανελλαδικές εξετάσεις :)
Είναι δεδομένο ότι το διαδίκτυο έφερε μια πιο ισότιμη πρόσβαση στη γνώση. Ζούμε ένα κύμα εκδημοκρατισμού της γνώσης. Παλιότερα, για να δει κανείς τη βιβλιοθήκη του Κέμπριτζ, έπρεπε να ταξιδέψει χιλιάδες χιλιόμετρα. Σήμερα, μπορεί να βρει τα βιβλία της από το γραφείο του. Παλιότερα, έπρεπε να έχει κάποιος λεφτά για να παρακολουθήσει μαθήματα του ΜΙΤ1. Σήμερα, έρχονται διαδικτυακά στο σπίτι του.
Σ’ αυτόν τον υπαρκτό εκδημοκρατισμό της γνώσης ορθώνονται τρεις γκρίνιες. Η μία είναι η άρνηση της τεχνολογίας, εξαιτίας των πιθανών κινδύνων που έχει η ανάπτυξή της. Ο Πολ Βιρίλιο, για παράδειγμα, έγραψε την «Πληροφοριακή Βόμβα». Είναι σίγουρος ότι η κοινωνία της γνώσης ενέχει κινδύνους, αλλά άγνωστους. Δεν τους ξέρει, αλλά...υπάρχουν. Η δεύτερη γκρίνια έχει να κάνει με τα «παιδάκια της Αφρικής». Το ακούμε για κάθε νέα τεχνολογία: «Τι να το κάνω εγώ το εμβόλιο για το Αλτσχάιμερ2, όταν τα παιδιά της Αφρικής δεν έχουν ούτε ασπιρίνη για τον πυρετό;». Το επιχείρημα έχει εν μέρει λογική. Πραγματικά «τι να το κάνεις το εμβόλιο για το Αλτσχάιμερ, αν δεν έχεις Αλτσχάιμερ;». Αν όμως αποκτήσεις, το πρώτο που ξεχνάς είναι τα «παιδάκια της Αφρικής». Η τρίτη γκρίνια έχει να κάνει με το διαβόητο «ψηφιακό χάσμα». Βέβαια, καμιά τεχνολογία, καμιά επιστημονική επανάσταση δεν διαχέεται αμέσως σε όλη την υφήλιο. Ο Γουτεμβέργιος τύπωσε την πρώτη Βίβλο το 1455· ωστόσο στην Ελλάδα η τυπογραφία ήρθε στις αρχές του 19ου αιώνα. Όσο για το τυπωμένο βιβλίο, ακόμη πασχίζουμε να γίνει κτήμα του ελληνικού λαού. Το σημαντικό, όμως, είναι ότι η επανάσταση έγινε και ακόμη προχωρεί. Εξάλλου, αυτοί που μιλούν για ψηφιακό χάσμα στην Αφρική πρέπει να αναλογιστούν ποιο είναι το τυπογραφικό χάσμα του δυτικού κόσμου με την Αφρική.
Πολύ περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να μετέχουν ισότιμα στην κοινωνία της γνώσης και πλέον όχι μόνον ως αναγνώστες, αλλά και ως συγγραφείς. Στον κυβερνοχώρο, οικονομικά και τεχνολογικά, όλοι βρίσκονται στο ίδιο σημείο εκκίνησης. Στο διαδίκτυο, το άρθρο ενός δημοσιογράφου είναι εξίσου προσβάσιμο με το άρθρο ενός πιτσιρίκου. Δηλαδή, τα δίκτυα επικοινωνιών ισοπεδώνουν παλιές ιεραρχίες της βιομηχανικής κοινωνίας και απομένει να δούμε αν θα συνθέσουν νέες. Στον κυβερνοχώρο λειτουργεί καθένας σύμφωνα με τις ανάγκες του και τις δυνατότητές του. Αυτό όμως δημιουργεί έναν κατακερματισμό της εμπειρίας που τρομάζει πολλούς. Η κοινότητα χρειάζεται την κοινή εμπειρία για να είναι κοινότητα. Από την άλλη, όλη αυτή η πληθώρα διαθέσιμων πληροφοριών μετατρέπεται σε άγχος. "Πληροφοριακό άγχος" το ονομάζουν κάποιοι ψυχολόγοι: "να προλάβω να δω το ένα, να διαβάσω το άλλο, να μη χάσω το τρίτο, ώστε να μην είμαι εκτός θέματος και εκτός της κοινότητας όπου ζω και λειτουργώ". Αυτό το άγχος είναι λογικό να υπάρχει και να μεγεθύνεται, όσο μεγαλώνει το ποσό των πληροφοριών που όλοι έχουμε διαθέσιμες.
Όλα αυτά είναι πραγματικά, αλλά το ίδιο θα έλεγε κι ένας μοναχός του Μεσαίωνα βλέποντας την πλημμύρα των αιρετικών κειμένων που άρχισαν να βγαίνουν από τις τυπογραφικές μηχανές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πληροφορική επανάσταση είναι σε μετάβαση και κάθε επανάσταση σε μετάβαση διασπείρει σύγχυση. Το παλιό δεν έχει πεθάνει και το καινούριο δεν έχει γεννηθεί.
Πάσχος Μανδραβέλης. Από τον ημερήσιο τύπο ( διασκευή ).
Εγώ ο άσχετος σου έλεγα ότι δεν θα τολμήσουν να βάλουν θέμα για την κρίση.
Το έβαλαν έμμεσα.
Αν βάζουν θέμα με συγγραφέα τον Πάσχο πως να μην σου έρθει στην μνήμη το άρθρο στην καθημερινή
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_21/03/2010_395039
και η φράση
"στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν και αθώοι. Γι’ αυτό το χάλι όλοι κουβαλάμε κάποιο μερίδιο ευθύνης. "
Μάλλον, ο Προμηθέας δεν δημιούργησε τους πρώτους ανθρώπους πλάθοντάς τους με πηλό (στη Θεογονία του Ησίοδου αναφέρεται σαν ευεργέτης της ανθρωπότητας κι όχι δημιουργός) αλλά σίγουρα είναι το σύμβολο της μεταφοράς της γνώσης από τους “θεούς” στους ανθρώπους.
Αυτός ο μύθος συγκεντρώνει περίπου 5000 χρόνια εμπειρία σε μια ιστορία (και είναι όμορφη ιστορία παρ’ ότι έχει και πόνο και πάθος).
Λέμε ότι σήμερα διανύουμε την εποχή της πληροφορίας.
Ο Προμηθέας πριν χιλιάδες χρόνια παραβίασε τον εμπορικό know how των θεών, μεταφέροντάς το στους θνητούς. Εμπορική κατασκοπία λέγεται σήμερα και τιμωρείται όχι όσο τότε, αλλά τιμωρείται.
Εδώ προκύπτει μια ερώτηση. Είναι ο Προμηθέας προδότης;
Ο Προμηθέας που αγνόησε την εντολή των θεών και μετέφερε την γνώση στους ανθρώπους δεν πρόδωσε αλλά μετέφερε γνώση.
Η μεταφορά πηγαίας γνώσης είναι καλοδεχούμενη αν εξυπηρετεί το κυρίαρχο μοντέλο ηθικής, οικονομίας και ανάπτυξης. Σε κάθε άλλη περίπτωση αποτελεί αίρεση και σε πολλές περιπτώσεις διώκεται δια νόμου!!!
Δημοσίευση σχολίου