α μικρό και Α Κεφαλαίο

Ηλιόλουστο το πρωινό.
Σόλωνος και Ασκληπιού δυο με στολή και τρεις με πολιτικά κάνουν έναν βαριεστημένο χαβαλέ καπνίζοντας. Άραγε θα κληθούν να …δράσουν;

Στο πεζόδρομο της Μασσαλίας απλωμένα δεκάδες καλώδια από κάμερες, και κάτω από την τέντα σε καρέκλες παραταγμένες στη σειρά, πρόσωπα σκούρα, πρόσωπα γωνιώδη, πρόσωπα ανδρικά, που εναλλάσσονται κατά ομάδες στον ήλιο. Ξαφνικά όλες αυτές οι φιγούρες των μέχρι τώρα ανύπαρκτων… λαθραίων ανθρώπων, νοιώθουν τα φλας να αστράφτουν στο πρόσωπο τους. Όχι ούτε χυμό. Τσάι και νερό μόνο.

Ζητούν, …απειλούν, …εκβιάζουν, χρησιμοποιώντας το μόνο μέσο που διαθέτουν. Την απόφαση τους. Για Ζωή. Ή για Θάνατο. Η πιο μεγάλη απειλή. Να πεθάνει κάποιος από απεργία πείνας, εκεί. Μπροστά στη μόστρα της πόλης. Εκεί στο Πανεπιστήμιο. Εκεί στην Νομική. Εκεί …που εκπαιδεύονται στον Νόμο. Στην λογική, στο πνεύμα, στο γράμμα, στην εφαρμογή, στην ουσία του …Νόμου.

Αποφασισμένοι να πεθάνουν στην αγκαλιά του Νόμου. Ούτως ή άλλως οι θάνατοι των μεταναστών είναι πάντα …Νόμιμοι.

Πρόεδροι, Πρωθυπουργοί, Υπουργοί, Πρυτάνεις, Κοσμήτορες, Αρχηγοί Κομμάτων, Κατσαπλιάδες και Τσατσόνια σπουδαστικών οργανώσεων που τους έκαναν μπουυυυ οι Κομματικοι Μπαμπάδες τους και τρέξαν αν κρυφτούν, Καναλάρχες, Εκδότες, οι μπράβοι τους οι δημοσιογράφοι. «Να βρεθεί μια λύση». Απειλή… της πολιτειακής ηγεσίας. Να εφαρμοστεί ο ...Νόμος!Χασέδες και καλσόν σκιζονται στα παρακειμενα του Μεγάρου Μαξίμου και της Βουλής, οικοδομικά τετραγωνα.

Κι όμως, αυτοί οι σκούροι Άντρες, αυτοί με τα γωνιώδη πρόσωπα, για να εφαρμοστούν οι Νόμοι, απειλούν με τη ζωή τους.

Την εφαρμογή της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ διεκδικούν.

Θα μου πεις συχωριανέ, αυτοί οι …Νόμοι, δεν είναι το fast track για τα φρουτάκια και τους κουλοχέρηδες, δεν είναι αμαρτωλές συμβάσεις, δεν έχουν μίζες, δεν έχουν φράγκα, δεν έχουν ισχύ, εξουσία, συναλλαγή. Τι δύναμη να έχουν τέτοιοι Νόμοι; Τι λογιώ Νόμοι είναι δαύτοι;

Οι άλλοι κλέβουν τις ζωές μας με νόμους, με γραφές, με διαδικασίες, με εξεταστικές, με δίκες, με δικαστές, με προμήθειες, με μνημόνια . Ο στρατιώτης το όπλο του και ο δικαστής το νόμο. Κι αυτοί; Ποιοι είναι μωρέ αυτοί που μας χαλούν την νομιμότητα;

Γιατί εσείς οι σκούροι, με τα ξενικά πρόσωπα, μας …απειλείτε, γιατί μας εκβιάζετε;

Εμείς μωρε, δεν σας αφήνουμε να πεθάνετε με την ησυχία σας;

Να πριν λίγες μέρες ο όμοιος σας, δεν …πήδηξε από το παράθυρο που καθάριζε Κυριακή βράδυ στο Υπουργείο μας, στο Υπουργείο μας της …Εργασίας; Του είπε κανείς τίποτα; Τον ενόχλησε κανείς; Λίγοι γραφικοί μαζεύτηκαν την άλλη μέρα κάτω από εκείνο το παράθυρο, 10 μπάτσοι βαριεστημένοι παραδίπλα…μπας και, και μετά… Να ούτε μια κάμερα δεν στείλαμε. Ανάξιος λόγου ο Νόμιμος θάνατος του μετανάστη.

Να πάτε αλλού. Να πεθάνετε αλλού. Όχι στο Πανεπιστήμιο μας. Όχι στη Νομική μας. Όχι μπροστά στα μάτια μας. Και πάνω από όλα, όχι μπροστά στις κάμερες μας.

Ξεφωνίζουν οι εργολάβοι των τανκς μυαλού. Και κοίτα πλάκα, πριν αρχίσουν την παρόλα τους στα κανάλια, στα ραδιόφωνα, στις εφημερίδες, στο διαδικτυο, ξεκινούν με την βαρύγδουπη δήλωση τους:«Μακρυά από εμενα η ρετσινιά του ρατσιστή» και συνεχίζουν την παρόλα… «οι καημένοι οι μετανάστες», …«οι φουκαράδες οι λαθρομετανάστες», …οι ταλαίπωροι «άνθρωποι».

Κι εκεί… εκεί έχουν προβοκάρει όλο τον βαρύγδουπο συλλογισμό τους. Οι «άνθρωποι». Αυτοί το εννοούν με …εισαγωγικά. Αυτοι το εννοούν με α μικρό. Κάποιοι άλλοι το λένε και το εννοούν με Α κεφαλαίο. Κι ίσως να είναι αυτή η μεγάλη μας η διαφορά.

Αυτοί που όσο είναι κρυμμένοι, άγνωστοι, ανασφάλιστοι, των 12 ευρώ εργάτες … είναι ένα «πρόβλημα» και μόλις πουν …υπάρχουμε ρε, ναμαστε στη μόστρα σας, και θέλουμε, απαιτούμε, διεκδικούμε …μια Ζωή, ένα όνομα, μια γωνιά να σταθούμε, ζητάμε να μην είμαστε σκλάβοι εργάτες χωρίς ένα δικαίωμα στην ύπαρξη, ζητάμε να μην είμαστε κυνηγημένα ζώα. Δηλώνουμε ότι είμαστε Άνθρωποι ρε. Κι αν δεν το καταλαβαίνετε…εμείς θα πεθάνουμε. Εκεί ρε στη Νομική σας. Εκεί ρε μπροστά στα μάτια σας. Εκεί ρε μπροστά στις κάμερες σας.

Χαμένες οι …εξουσίες, παραντουρανε. Χαμένοι οι …αρμόδιοι.
Αψηφώντας όλους τους φοβισμένους ιθαγενείς που βλέπουν να τους κλέβουν τη ζωή, τα δικαιώματα, την ανάσα, το μυαλό, οι …αρμόδιοι, κάποιοι άντρες απο ...αλλού, με σκούρα χρώματα και γωνιώδη πρόσωπα, είπαν «εμείς… αποφασίσαμε ότι αν δεν μπορούμε να Ζήσουμε, θα Πεθάνουμε». Στη Νομική σας. Μπροστά στα μάτια σας. Και τι φρικτό! Μπροστά στις κάμερες σας.

Μήπως είναι αυτό που δεν αντεχουμε; Μήπως την αψηφισιά, το κουράγιο και το αντριλίκι τους που μας ξεφτιλίζει, είναι ότι αυτό που δεν χωράει το …μυαλό μας; Μήπως δεν αντεχουμε ότι κάποιοι τολμούν αυτό το α το μικρό να το κάνουν Α Κεφαλαίο!!!!!

Το άσυλο της Νομικής, 300 …μετανάστες.
Το άσυλο της Βουλής, 300… Βουλευτές.
Πριν …καμιά 40αριά χρόνια, διηγούνται κάποιοι παλιοί, ότι κάποιοι …άλλοι, έλεγαν ότι το Πολυτεχνείο είχαν καταλάβει …300 προβοκάτορες.

Δόξα τω Θεώ, Δόξα και στην Τρίτη ελληνική Δημοκρατία, πολλοί από αυτούς τους …προβοκάτορες, πρόκοψαν στην ζωή τους. Φτιάχνουν Νόμους. Κάποιοι άλλοι ...δικάζουν με αυτούς τους Νόμους. Και οι …καλύτεροι από αυτούς, τους …εκτελούν κιόλας.
Κι οι μπράβοι τους, οι εργολάβοι της ...αλήθειας τους, με επαγγελματική άδεια …μικροπωλητή και ντελάλη, διαλαλούν στο γυαλί της ζωής μας, την πραμάτεια των ανωτέρω…αρμοδίων.

Υ.Γ. Θυμήθηκα μία σκηνή απο μία παλιά γαλλική πολιτική ταινία, που λες και αναφερεται προφητικά στην ...εμπλοκή "αρμοδιοτήτων", για την διαταγή του πυροβολισμού...