Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Αποφόρια

Θυμάμαι πριν καμιά δεκαριά χρόνια αν πέρναγες πήγαινες από την Ομόνοια, εκει κατά τις 10 το πρωί, έβλεπες κάποιους κυρίους με πρόσωπα γωνιώδη, μάτια μάλλον κουρασμένα αλλά το βλέμμα διερευνητικό, που φορούσαν κάποια κουστουμάκια. Τα λέω κουστουμάκια γιατί φαινόταν από μακριά ότι αποφόρια άλλων ήταν. Και δεν ήταν αυτή η γυαλάδα του πολυφορεμένου ρεγιόν ή του ταλαιπωρημένου cool wool, δεν ήταν ο μαύρος ο γαμπριάτικος ο αλπακάς που φάνταζε περίεργος ένα πρωινό στην πλατεία Ομονοίας, δεν ήταν το παράταιρο το παντελόνι και η γυαλάδα του στα γόνατα, δεν ήταν ο τριμμένος ο γιακάς του πουκαμίσου, δεν ήταν το μεγεθος που δεν εφάρμοζε, μιας που ο ...μακαρίτης ήταν είτε πιο σωματώδης είτε πιο λιπόσαρκος. Ήταν ο τρόπος που τα φορούσαν. Το ξένο, όταν το φοράς ...φαίνεται.

Διαβάζοντας άλλοτε με προσοχή και άλλοτε με απόλυτη βαριεστιμάρα, την πληθώρα των πληροφοριών αλλά και των απόψεων που εκφράζονται για την διάσπαση του ΣΥΝ και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ακόμα περισσότερο για την μη ενότητα της Αριστεράς, ήρθε σαν φλασιά εκεινη η εικόνα, των κουστουμαρισμένων με τους γυαλισμένους μαύρους αλπακάδες που περιφέρονταν στην Ομόνοια προσπαθώντας να αδράξουν μια ευκαιρία για επιβίωση.

Εκείνοι και επιβιώσαν και έχτισαν και πρόκοψαν. Με πολύ πόνο, με πολύ κόπο, με πολύ ιδρώτα, με πολύ πείσμα, με πολύ φόβο, με πολύ δάκρυ, με πολλή απελπισία, με πολύ πείνα. Κάποιοι και με πολύ αίμα. Έπιασαν το ...τίποτα, και το έκαναν πολλά. Και για αυτούς δεν θα έχω παρά μόνο συναισθήματα σεβασμού.

Άλλωστε, εγώ εκ πεποιθήσεως...ασεβής, πολύ λίγα πράγματα έμαθα να σέβομαι σε αυτή τη ζωή. Τον πόνο, τον κόπο, τον ιδρώτα, το πείσμα, το φόβο, το δάκρυ, την την απελπισία, την πείνα...και το αίμα. Προπαντός το αίμα. Εκείνοι ήταν οι Αλβανοί, οι Πολωνοί, οι Βούλγαροι, οι Ρουμάνοι, που σουλατσάρανε στην Ομόνοια, ψάχνοντας ένα μεροκάματο. Ψάχνοντας από κάπου να αρχίσουν.

Κι οι άλλοι; Αυτοί που παλεύουν σήμερα να αδράξουν μια ευκαιρία για επιβίωση;

Μεγάλη η κουβέντα Αριστερά. Κι όσο μεγαλύτερες οι κουβέντες, τόσο πιο μεγάλος ο κίνδυνος, για το φορτίο που κουβαλάνε. Κι αν το φορτίο είναι ...αέρας; Και όχι από αυτόν τον φρέσκο, αλλά αυτόν τον μπαγιάτικο, το μουχλιασμένο, τον ..κοπανιστό.

Και οι Αριστεροί; Μεγάλη κουβέντα και αυτή. Ποια να είναι άραγε η σχέση ανάμεσα στο να είσαι εξόριστος στην Γυάρο ή να είσαι καλεσμένος τηλε-ευαγγελιστής σε ένα τηλεοπτικό πάνελ; Ποια να είναι η σχέση ανάμεσα στο να πεινάς κάτω από καθεστώς παρανομίας ή να έχεις τον μισθό του επαγγελματικού στελέχους. Δεν ξέρω. Ειλικρινά σας λέω, δεν ξέρω.
Μετά από τους προηγούμενους μεγάλους πολέμους, που ντύθηκαν με εθνικές προβιές, σήμερα βιώνουμε και άλλον έναν μεγάλο πόλεμο. Το μέγα θύμα; Ο μεγάλος πληγωμένος ...η εργασία. Και έπονται και άλλα θύματα, το κοινωνικό κράτος, τα δημόσια αγαθά, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η δημοκρατία, η ισονομία και η ισοπολιτεία, η ενημέρωση. Σήμερα που η πληροφορία τρέχει με απίστευτους ρυθμούς, σήμερα την εποχή της υπερπληροφορησης, όλα καταλήγουν να ανακυκλώνονται σε ένα βούρκο μη ουσιαστικής ενημέρωσης, όλα αποβλέπουν σε ένα διαχειριζόμενο θυμικό φόβου, σε ένα βάλτο που αναπαράγει τσιτάτα χειροκροτητών. Σε ένα παιχνιδάκι ηθικολογίας και πατριωτισμού, που αναπαράγεται απο πονηρούς πολιτευτές και εθελοντές ανόητους.

Δεν νομίζω ότι είναι η ώρα να μιλήσουμε για τις τεράστιες αποτυχίες της Αριστεράς όποτε αυτή πήρε την Εξουσία, όπου έκανε το δικό ΤΗΣ Κράτος, όπου εγκαθίδρυσε το δικό της καθεστώς. Αυτή η Αριστερά κακά τα ψέματα...νικήθηκε. Και μάλιστα σε αυτήν την ήττα χρεώθηκε εν πολλοίς και το ψευδοεπιχείρημα ότι η γραμμή ανάμεσα στην αριστερά και στην δεξιά είναι θολή. Κάποιοι ακόμα θρασύτεροι, είπαν και ανύπαρκτη. Κάπου εκεί άρχισε η θεωρία του τέλους των ιδεολογιών και η αποθέωση της «κοινής λογικής» και της περίφημης «αποτελεσματικότητας».

Σήμερα, σε αυτόν τον πόλεμο που ζούμε, δεν έχει έννοια να μιλήσουμε για τις αποτυχίες, όταν οι επιτυχίες που έχει στο ενεργητικό της η Αριστεράς, είναι πολλές και θριαμβευτικές. Και πότε ήταν αυτές; Όποτε η Αριστερά ήταν ένα μαχητικό κίνημα. Ας σκεφτούμε όλοι, πως θα ήταν η μετά ναζιστική δυτική Ευρώπη αν η αριστερά δεν υπήρχε.

Η ελληνική αριστερά όσο κι αν φώναζε είτε στους δρόμους, ειτε στα τηλεπαραθυρα, είτε στα κομματικά γραφεία, ότι όχι μωρέ, η ...Ιστορία δεν τελείωσε κ. Φουκουγιάμα, χαυνώθηκε, επαναπαύτηκε δημιουργώντας κόμματα εκλογικούς αυτοσκοπούς, φαραωνικούς μηχανισμούς και γραφειοκρατικά μορφώματα. Βολεύτηκε σε θεολογικά σχήματα, και ξυνόταν αμέριμνη συζητώντας ατέρμονα για το φύλο των αγγέλων.

Διαβάζοντας όλη την φιλολογία, παραφιλολογία, μυθολογία, παραμυθολογία, και θεολογία, για τη διάσπαση του ΣΥΝ, θυμήθηκα όλους αυτούς τους οικονομικούς μετανάστες που τριγύριζαν στην Ομόνοια με τα γυαλισμένα ξένα κουστουμάκια. Φορώντας οι άνθρωποι αυτοί αυτά τα παράταιρα αποφόρια καταμεσής της Ομόνοιας, προσπαθούσαν να καταρρίψουν στα μάτια μας, όλους εκείνους τους μύθους που κυκλοφορούσαν για τους μετανάστες κλέφτες, αλήτες, αποβράσματα, που ...άδειασαν μαθές οι Κυβερνήσεις τους τις φυλακές και τους ξαπόστειλαν σε εμάς τους ενάρετους για να μας κλέψουν το βιος και να μας βιάσουν τα γυναικόπαιδα.

Αυτά τα γυαλισμένα από τον καιρό και το πολυφόρεμα κουστουμάκια φοράνε σήμερα και οι λογής λογής ιδιοκτήτες της Αριστεράς, άλλα φαρδιά κι άλλα στενά , ανάλογα με τον σωματοτυπο του υποτιθέμενου ...μακαρίτη. Μόνο που αυτοί πάνε να καταρρίψουν τους μύθους που υπάρχουν μόνο στο μυαλό τους. Μόνο που αυτοί, χωρίς πόνο και φόβο, αλλά με διαγκωνισμούς, άλλοτε πολιτισμένους και άλλοτε στο πιο ...vulgair, κοιτάνε ποιος θα πρωτοσηκώσει το φερετρο. Αλλά ...ευτυχώς αερα κοπανιστό έχει το φέρετρο, τα δικά τους τα ...μετάλλια και τα παράσημα έχει το φέρετρο, η Αριστερά σε πείσμα τους δεν έχει πεθάνει. Σήμερα είναι πιο ζωντανή και πιο επικαιρη από ποτέ. Πιο αναγκαία απο ποτέ. Πιο γοητευτική κοπέλα από ποτέ.

Δεν μ’ αφορά στο ελάχιστο η ...διάσπαση. Ήμουν πάντα υπέρ των διασπάσεων. Παντού και πάντα. Μέσα από κάθε διάσπαση ελευθερώνεται και ενέργεια και καινούργιες υγιείς δυνάμεις. Οι επετηρίδες και οι ιεραρχίες σπάνε. Τα παλιά σαρώνονται, το αίμα κυκλοφορεί. Η Αριστερά δεν έχει ανάγκη αυτή την στιγμή του πολέμου, να λύσει τα θεολογικά προβλήματα της ενότητας της, έχει να φτιάξει συμμαχίες. Κινηματικές συμμαχίες. Τα άλλα είτε έπονται είτε δεν θα έρθουν ποτέ.

Το μόνο καλό που θα κάνει το ΔΝΤ, θα είναι να διασπάσει όλα τα ιστορικά κόμματα. Το πιστεύω ακράδαντα, το λέω από τον Δεκέμβρη που φάνηκε πια καθαρά για το που πάει τη δουλειά ο διεκπεραιωτής. Μπορεί σήμερα να μην μας αφορά στο ελάχιστο τι θα κάνει η Ντόρα σαν πρόσωπο, αλλά ακόμα και αυτή η Ντόρα, ακούσια μεν, αλλά θα μετακινήσει τις πλάκες.

Δεν έχουν καμιά σημασία τα πρόσωπα. Κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή, θέλω να πιστεύω ότι όλους αυτούς θα τους ξεπεράσουν τα γεγονότα. Θα τους φτύσουν οι ίδιοι οι καιροί. Τα Κόμματα πια, με τον σημερινό τους χαρακτήρα είναι κόμματα αυτοσκοποί. Δεν εξυπηρετούν κανέναν και τίποτα πέρα απο συμφέροντα (που βέβαια θα σπεύσουν να ακροβολιστούν στα καινούργια κόμματα, για να μην έχουμε και αυταπάτες), και κάποιες κομματικές νομενκλατούρες που νέμονται κυβερνητικές, παρακυβερνητικές, ή προσωπικές εξουσίες, μυστηριες ιεραρχίες και ιδιοτροπες επετηρίδες. Το σημερινό είναι σκηνικό προαναγγελθέντος θανάτου. Και η Ν.Δ. θα διασπαστεί, και το ΠΑΣΟΚ θα διασπαστεί.

Και καμία έννοια δεν έχει το να μετράμε πρόσωπα και τις έωλες συμπαρατάξεις γύρω από αυτά. Αυτά δεν είναι η αντίδραση. Οι καταλύτες είναι, ίσα για να γίνει η αντίδραση. Και μέσα από την καρδιά μου εύχομαι αυτή η αντίδραση να είναι ισχυρότατα εξώθερμη.

Ας μου επιτραπεί λοιπόν η ασέβεια να μην είμαι διόλου θλιμμένη με την διασπαση της ...Αριστερας. Η Αριστερά μια χαρά ειναι στην υγεία της και περιμένει τους καινουργιους εραστες της. Όσο για την ...ιδιοκτησιακή Αριστερά, νομίζω ότι ο Μαρκ Τουαίν θα ξαναέλεγε σαρκάζοντας: «Δεν παρέστην στην κηδεία, αλλά έστειλα ένα γράμμα που έλεγε ότι την εγκρίνω».

42 σχόλια:

αντωνης είπε...

Εχω μια απορια, την οποια και εχω θεσει σε διαφορες συζητησεις (και στα blogs).
Γιατι ο ΣΥΝ (ή για να ακριβολογω τα ηγετικα του στελεχη) ή ο ΣΥΡΙΖΑ ή ξερω γω πως λεγονται ειναι αριστεροι; Επειδη ετσι δηλωνουν;

Και ως γνωστον στην Ελλαδα εισαι οτι δηλωσεις;


Αυτη η ερωτηση θα μπορουσε να αφορα, με παραλλαγες, πληθωρα ελληνων πολιτικαντηδων και κομματων. Αλλά επειδη το θεμα της αναρτησης ειναι η Αριστερα, το περιοριζω εκει.

stefanos είπε...

Κι έχω 37.5 όλη μέρα και οι κλειδώσεις μου χτυπάνε σαν παλιό φορτηγό, και διαβάζω "Η Αριστερά δεν έχει ανάγκη αυτή την στιγμή του πολέμου, να λύσει τα θεολογικά προβλήματα της ενότητας της, έχει να φτιάξει συμμαχίες. Κινηματικές συμμαχίες. Τα άλλα είτε έπονται είτε δεν θα έρθουν ποτέ. "
Γαμώ την περιέργεια μου να διαβάζω (για διάφορους λόγους) μερικά "selected blogs"...
Από αύριο θα ψάξω τους παλιούς φιλοτροτσκιστές πασόκους φίλους μου, για να σκαρώσουμε καμιά οργανωσούλα και στην επόμενη απεργία της ΓΣΕΕ κάπου έξω από του Τσαντίλη να δημιουργήσουμε κινηματική κατάσταση με κάνα άλλο συμπαθητικό γκρουπάκι…
Οπωσδήποτε, όμως, δε θα λησμονήσω να ρωτήσω τη Νάνση αν έχω διολισθήσει προς τα δεξιά και τη συντήρηση (που είναι και ο ιδεολογικός τρόμος μου - κι ας μη το μολογάω)...

katerina είπε...

Αντωνη καλησπέρα,
Να σου πω την δική μου προσεγγιση και για τα δύο θέματα που βάζεις.

Οι διαφορες ιδεολογίες ειναι όμορφα οικοπεδα, άλλα πιο ευαερα και ευηλια, άλλα λίγο πιο σκοτεινά, αλλά εν πάση περιπτωση ελκυστικά. Τα κόμματα πάνε και χτιζουν λογής λογής αυθαιρετα. Κτισματα συνηθως αντιαισθητικά, λειτουργικά μόνο για τοςυ ιδιοκτητες, και συνηθως παντελώς ‘ασχετα με την ...τοπογραφια του οικοπέδου.

Μετά κάνουν χρησικτησία και τρωνε αποτην αξία που το οικοπεδο είχε. Κια μετά κανείς πια δνε θυμάται, τι στο διαβολο αφορουσε, όλοι πιστευουν ότι αυτό το άθλιο οικοδομημα ταυτιζεται με το οικοπεδο. Αντε μετά οι πραγματικοι ιδιοκτητες να το απαλοτριώσουν. Σχεδόν σπάνιο. Συνηθως κατεδαφιζεται.

Τωρα για την Αριστερα. Όσο κι αν οι ιδιοκτητες της φωνάζουν ότι η Αριστερά ειναι μια, οι Αριστερές ειναι πολλές. Κομουνιστικές, ορθοδοξες, ρεφορμιστικές, ελευθεριακές, κοκ.
Κια για την Αριστερά ισχυει ..η λογική της ιδιοκτησίας του οικοπέδου, αφου στεριωσε το αυθαιρετο.

katerina είπε...

Λοιπόν Στεφανε, σεβόμενη τα δέκατα σου, δνε θέλω να σε τρομάξω. Μην πάθεις και κανένα σοκ. Θα στο πω γλυκα, προσεκτικά.

Κάποτε κάποιος πηγαινοντας ταξίδι στο εξωτερικό ‘αφησε την γατα του και την γιαγιά του στις φροντιδες ένος φίλου.
Την άλλη μέρα ο φίλος του τον πηρε τηλεφωνο και του λεει, δυστυχώς η γάτα έπεσε απο τα κεραμίδια κυνηγωντας μια μπαλα και σκοτωθηκε. Τρελαμενος αυτός του λέει, καλά δεν μπορουσες να μου το πεις πιο γλυκά, να μου πεις, σημερα να ξέρεις η γάτα ανεβηκε στα κεραμίδια, και έπεσε, αλλά είναι καλά. Αυριο να μου πεις ξέρεις η γάτα, εχει κάποιες επιπλοκές. Μεθαυριο να μου πεις ότι ειναι σοβαρά και στο τέλος να μου ομολογησεις το μοιραίο. Καλά του λεει ο φίλος του και του ζητάει συγνωμη για το σοκ.

Δυο μέρες μετά τον ξαναπαιρνει τηλεφωνο και του λεει. Γιωργο η γιαγια σου κυνηγουσε μια μπαλα στα κεραμιδια και έπεσε.

Όπως καταλαβαινεις φίλε Στεφανε, ...ο τρόμος μου ειναι απολυτως βάσιμος. Η γιαγιά ...σου ανεβηκε στα κεραμιδια κυνηγώντας μια μπαλα.

stefanos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
stefanos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
LeftG700 είπε...

Φίλη Κατερίνα,


Ακόμα κι αν κάποιος χωρίς μηχανικές γνώσεις, πιστεύει ακράδαντα ότι το τουκ-τουκ που ακούει κάθε φορά που βάζει τη δεύτερη σημαίνει πως το αυτοκίνητό του τα έχει φτύσει, το πιο λογικό είναι να το πάει στον μηχανικό ή, αν έχει τα φράγκα, να βάλει μπρος για καινούργιο.

Πάντως, ένα είναι το σίγουρο: δεν ξεκινάει να ανακαλύψει εκ νέου τον τροχό!...


Τα λέμε

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

Η Αριστερά μπορεί και να τραγουδάει…

«Τους ανθρώπους της ζωής μου
κάθισα να τους μετρήσω
τους παρόντες, τους απόντες
κάνα δυο περαστικούς.
Όσους ήρθαν για να μείνουν
όσους έφυγαν πριν γίνουν,
τους κοινόχρηστους, τους ξένους,
τους πολύ προσωπικούς.

Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει
ό,τι με μελαγχολεί.
(……)
σ' ένα μέτρημα που ανοίγει
την παλιά μου την πληγή».

Η Αριστερά συνεχίζει Κατερίνα με διασπάσεις, συνενώσεις και στο τέλος με νέα γεννητούρια. Τη πορεία ζωής ενός ζωντανού κινήματος κανένας «ιδιοκτήτης» δεν μπορεί να τη σταματήσει. Μπορεί μόνο να καθυστερήσει ή να επιταχύνει…

Από το «Η κρίση και οι αντιφάσεις στην Αριστερά» http://aristeripolitiki.blogspot.com/

«Δεν είναι ώρα για θεωρίες και ιστορίες. Η εικόνα της Αριστεράς στο λαό που εναγωνίως αναζητά τη «ψυχή του» δηλαδή την ίδια την Αριστερά ως οργανωτή και πρωτοπόρο της δικής του πάλης, είναι αντιστρόφως ανάλογη των σημερινών αναγκών του. Η διάσπαση αυτή (του ΣΥΝ) απλά επιβεβαίωσε ότι κάποιοι αδυνατούν ακόμη να λάβουν το μήνυμα.



Παράλληλα όμως μπορεί να σημαίνει ότι σε στιγμές κρίσης οι παλιές δομές των κομμάτων που αδυνατούν να προσαρμοστούν καταρρέουν. Δεν αποκλείεται αυτή η διάσπαση να είναι η αρχή μια τέτοιας διαδικασία στην Αριστερά που δεν θα αφήσει τίποτα από μια δομή ανίκανη να ανταποκριθεί στα αιτήματα των καιρών.



Δεν γνωρίζω ποιος λαός έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή να μάθει ότι είναι «ζήτημα κορυφαίας σημασίας η απεμπλοκή του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ» (!!!) και άλλα παρόμοια και απίστευτα που ακούσαμε απ τον κ Κουβέλη. Το σίγουρο είναι πως η απαίτηση του λαού είναι σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτό που άκουσε.


Η αποκοπή της κορυφής ενός μέρους της Αριστεράς από τις ανάγκες του λαού σε στιγμές κρίσης είναι εμφανής.


Όμως μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει σε όλη τη Αριστερά; Το μήνυμα της ενότητας στη δράση για την άμεση αντιμετώπιση της καταστροφής που μας απειλεί, το οποίο από το Δεκέμβρη του ’08 στέλνει ο λαός συνεχώς δεν έχει παραλήπτη. Η Αριστερά δεν έχει διεύθυνση! Αντίθετα έχει τόσες διευθύνσεις που τρελαίνουν τον αποστολέα.



Η Αριστερά ως πολιτικό υποκείμενο της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού ποτέ δεν ήταν ενιαία και μονολιθική, άσχετα αν έτσι φάνταζε σε κάποιες ιστορικές φάσεις. Ούτε είναι ανάγκη να είναι μονολιθική και ενιαία και χωρίς πολλές και διαφορετικές ιδέες στο εσωτερικό της για το πώς θα επιτελέσει το σκοπό της εργατικής τάξης. Όμως μπορεί να επιτυγχάνει κατά καιρούς ενότητα στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή που απαιτεί η κάθε ιστορική στιγμή. Ομοίως μπορεί να επιτυγχάνει ενότητα έναντι του κοινού αντιπάλου, του καπιταλισμού, και είναι όνειδος το ότι στις γραμμές της έχουν εμφιλοχωρήσει απόψεις που θέλουν να μπλοκάρουν την ενότητα σε μια τέτοια βάση, πίσω από μεγάλα λόγια για καθαρή δημοκρατία κλπ, κλπ.»

Άλλα σχόλια περιττεύουν

celin είπε...

Kατερινα,αυτη ειναι η γνωμη μου για τα γεγονοτα στην Αριστερα,

εγω θεωρω οτι καλως εφυγαν οι Ανανεωτικοι,
καλα να ειμαστε να ζησουμε να τους θυμομαστε,
αν η προμετωπιδα του ΠΑΣΟΚ ειναι το
"yes we can,καπιταλισμος με ανθρωπινο προσωπο",
η προμετωπιδα των ανανεωτικων ειναι
"yes,we can,ΠΑΣΟΚ με ανθρωπινο προσωπο"

Συνειδητα η αθελα τους,οι Ανανεωτικοι ολα αυτα τα χρονια για μενα ειναι ενα δεκανικι του ΠΑΣΟΚ[ισως κ του δικομματισμου στο συνολο του],
εβλεπα τον Κουβελη πρωτο στασιδι σε πανελ στη ΝΕΤ η στο ΜΕΓΚΑ,
τον ακουγα που τα ελεγε κομψα,ψυχραιμα,συγκρατημενα,
κ καταλαβαινα γιατι συγκαταλεγοταν στους αγαπημενους προσκεκλημενους καθε Καθεστωτικου δημοσιογραφου.

Γιατι εκπροσωπουσε μια Αριστερα ακινδυνη,μια Αριστερα ξεδοντιασμενη,του "Κολωνακιου",
που ενας βασικος σκοπος της ηταν να φτασει μεχρι Υφυπουργος του ΠΑΣΟΚ.

Δεν καταλαβαινω τι σοι Αριστερα ειναι αυτη,
κ ουτε θελω να μπω σε διαδικασια κατανοησης,
ιδου πεδιο δοξης λαμπρον για τον Τσιπρα.
Η φυγη των Ανανεωτικων δεν ειναι διχασμος κ εμφυλιος,
διχασμος κ εμφυλιος ειναι που η μαχομενη Αριστερα δεν εχει καταφερει να βρει ακομα εναν τροπο να συνεννοηθει.

santa maura είπε...

ναι κι΄γω ειμαι υπερ των διασπασεων , γιατι οι διασπασεις ειναι ενδεικτικο της υπαρξης της αριστερας , και μαλιστα ισως θα επρεπε και να τις επιδιωκη ...(στο ΚΚΕ επιτρεπετε να υπαρχει αυτη η ηρεμια? ολα καλα πανε γι΄αυτους?) το θεμα ομως ειναι αυτες οι καταστασεις να αποβαινουν προς οφελος της αριστερας και οχι προς οφελος της δεξιας οπως δυστυχως συμβαινει μεχρι σημερα...αποδειξη τα ποσοστα , η αριστερα "παιζει με τον χειροτερο αντιπαλο και οχι μονο δεν μπορει να βαλη γκολ αλλα ουτε μεσα στη μικρη περιοχη δεν μπορει να μπει!" αραγε παρα τα χαλια που εχει η δεξια ...τα χαλια της αριστερας ειναι ακομα μεγαλυτερα . καλο απογευμα παω να παρω λιγι οπιο χχχ (μουντιαλ)

katerina είπε...

Φίλοι left,

Επειδή το αυτοκινητο με το ντουκου ντουκου,δεν σε πάει πουθενά, απλά έχεις ένα σαραβαλο ....και την απολυτη αυταπατη ότι έχει...μεταφορικό μεσο-του οποιου πληρωνεις και τα ...τέλη κυκλοφορίας-το αποσυρεις.

Ή ακομα καλυτερα του βγαζεις τις πινακίδες, και το πετάς.

Αν μπορείς να αποκτησεις ...άλλο μεταφορικό μέσο, πιο ...αξιοπιστο, έχει καλώς . Αλλοιως το κοβεις ποδαρατο.

katerina είπε...

Στεργιε, σε γενικές γραμμές νομιζω ότι λέμε περίπου τα ίδια πραγματα, για το συγκεκριμένο θέμα(χαχαχα σαφής ε;;;)

Μόνο μια κουβέντα για την ανανεωτική πτερυγα. Και όχι για αυτή καθ’ αυτή, αλλά για την κινηση της να ανεξαρτοποιηθεί.

Διαβασα διαφορα πονεμένα και φορτισμένα κειμενα και άλλα ...εισαγγελικά και με καταγγελτικά επιχειρηματα. Και ...γελασα.

Στεργιε νομιζω ότι το τελευταίο πραγμα που αφορά στο μεγάλο χτυπημενο αυτής της περιόδου, τον εργαζομενο, ειναι αν ο οποιοσδηποτε ειναι με τον οποιονδηποτε στον ίδιο κομματικό ή τελος πάντων συμμαχικό σχηματισμό ή αν χωρισαν συναινετικά, πολεμικά ή ότι άλλο. Πιστευει κανείς ότι θα σοκαριστουν πολλοι εργαζομενοι αν πάρει την ΚΟΕ του ο Ρινάλντι, ή το ΔΗΚΚΙ του ο κ. Πάντζας, ότι έχει ο Νταβανέλος και τα περιφερουν κάπου άλλου;

Είναι πολύ έντονη η εικόνα που έχω για την αποχωρηση του ...όποιου απο ...όπου. Φανταζομαι ολες αυτές οι μωρές παρθένες στον ρόλο της Σκαρλετ Ο’ Χαρα, στο όσα παιρνει ο άνεμος και στον ρόλο του κόσμου που απομονωμένος απο όλους, περιθωριοποιημενος απο τοςυ ...προστατες του, στον ρόλο του Ρετ Μπατλερ. Και εκει υπάρχει μια εξαιρετική ατακα που λεει ο Ρετ ...στην μετανοουσα Σκάρλετ,αυτό το θρυλικο «Frankly, my dear, I don't give a damn”

katerina είπε...

Φίλε μου Celin, προσωπικά δεν μπαινω στον πειρασμό να συζητησω για τον Κουβέλη, δε θα ειμαι αντικειμενική.
Όχι για την όποια πολιτική του θέση, αλλά για το προσωπο του. Σε καθαρά προσωπικό επιπεδο, ο Φωτης ο Κουβέλης ειναι ένα προσωπο που αγαπώ και εκτιμώ ιδιαίτερα, και θα έλεγα το ίδιο ειτε ήταν στο ΛΑΟΣ, ειτε στο ΚΚΕ, είτε οπουδηποτε, ειτε δεν ειχε αναμιχθεί ποτε στα πολιτικά δρωμενα, ειτε ήταν χασαπης της γειτονιάς μου, ειτε μηχανικός,ειτε υδραυλικός ή παρεμενε δικηγόρος. Παρομοια συναισθηματα, έχω και για την Αννα την Φιλίνη, πάντα σε καθαρα προσωπικό επιπεδο. Αλλά αυτό ειναι καθαρα προσωπικό θέμα και εντελώς απολιτικό.

Αποφευγω γενικώς να κάνω δικες προθέσεων, αυτό που εμενα με ενδιαφερει αυτή την στιγμή ειναι να σπάσουν, να διασπαστουν τα ιστορικά κομματα. Μετά θα ταρακουνηθούν οι πάντες. Ότιδηποτε διευκολυνει αυτό, καλώς γινεται.

Δεν πιστεψα ποτε στις απολυτες αλήθειες Celin,όπως δεν πιστεψα και στις ...προσηλώσεις. Εργαλεια ειναι τα Κομματα, ο πολιτης μπορεί να τα ασπαζεται και να τα σφιχταγκαλιαζει ή να τα ψηφιζει και να τα ακολουθεί συγκυριακά ή να τα πετάει κατα βουληση.

Μόνο τα ίδια τα Κομματα πιστευουν ότι ειναι αυτοσκοποι

katerina είπε...

Γιωργο, είναι η Αριστερά ή οι ...διαχειριστες της;

Κια αυτό δνε συμβαινει μόνο μετην Αριστερά. Συμβαινει και με τις ...Δεξιές. Μην φανταστείς ότι και εκει οι διαχειριστές δνε έχουν χασει τα αυγα και τα πασχάλια.

Συζητωντας με τον Αντωνη λίγο πιο πάνω, έγραφα ότι όλοι χτιζουν αυθαιρετες κατασκευές, και μετά ανακυκλωνονται μεσα στα γαφειοκρατικά τους μορφωματα, στις ιεραρχίες, στις φατρίες και στις ετεροκλητες προσωπικές συμμαχίες. Αλλο η Αριστερά και άλλο οι διαχειριστες της.

Για το ΚΚΕ, δεν θα απαντησω. Γιωργο μου μετά απο περίπου δέκα χρονια που ξερω τον Στεργιο ειναι απο τις λιγες φορές που συμφωνησαμε. Ε, αφήνω να απολαυσω αυτήν την συμφωνια, μεχρι ...την επομενη αναρτηση.

Καλό ματς και καλες μπυρες!!!

celin είπε...

οκ,Κατερινα,σεβομαι την αγαπη κ την εκτιμηση σου προς τον συγκεκριμενο ανθρωπο,
η κριτικη μου παντως ηταν πολιτικη,
ο ανθρωπος Κουβελης ειναι σιγουρα ενας αξιοπρεπης ανθρωπος,

κ κατι τελευταιο,
ισως να φανει λιγο οξυμωρο αυτο αν το συγκρινεις με αλλα σχολια μου,αλλα ουτε κ εγω πιστευω στην εξ αποκαλυψεως αληθεια κ στον δογματισμο,
η παραδοχη ομως αυτου του πραγματος μπορει να οδηγησει στο φαινομενο του μεταμοντερνου σχετικισμου,
οπου ο καθενας θα θα εχει δικιο σε αυτα που λεει κ ο καθενας θα εχει αδικο,
με αποτελεσμα να παψουμε να αναζηταμε το Ιδεωδες
αφηνοντας τη διαχειριση των πραγματων στους "ειδικους",
γινομενοι ετσι παθητικοι δεκτες.

Δε ξερω αν ειμαι σαφης,
αυτο που εννοω ειναι οτι πρεπει να συνεχισουμε να ελπιζουμε,
να συνεχισουμε να πιστευουμε σε μια Ιδεα,
γνωριζοντας βεβαια το ενδεχομενο της αυταπατης,
γνωριζοντας ακομα οτι πολλες αυταπατες μαζι δημιουργουνε νεες πραγματικοτητες,
πως το λες κ εσυ?
try again,fail better!

katerina είπε...

Αν δουμε διάφορες εριόδους της κινηματικής αριστεράς θα δουμε το πάθος ανθρωπων, συμμετεχόντων, που μπορεί και αν μην ειχαν καν εικονα για τα δευτερευοντα συνθηματα.

ίσως απο τα πιο χαρακτηριστικά παραδειγματα είναι ο Μάης του 68. Δεν θέλω αυτή την στιγμή να μιλήσω για τον Μαη, αυτό καθ' αυτό, αλλά μέσα σε ένα μήνα απο ένα μάλλον αστείο περιστατικό στο Πανεπιστημιο της Nanterre,παρελυσε η Γαλλία. Το 68, δεν κατορθωσαν κάν τα συνδικάτα να χαλιναγωγήσουν τοςυ εργαζομενους. Ποτε άλλοτε στην Γαλλία δεν εγιναν πιο μαζικές απεργίες (10.000.000 άνθρωποι, με αντιθετη αποφαση των συνδικαλιστων τους).

ήταν Αριστεροί όλοι αυτοί,τουλάχιστον με την ..οικονομιστική έννοια της Αριστεράς; Ασφαλώς όχι. Στις εκλογές που αναγκάστηκε να κάνει ο Ντε Γκωλ ...σαρωσε. Νια ...αλλά εκεινες οι 40 μέρες άλλαξαν ολοκληρωτικά την Γαλλία. Ποια ήταν η πολιτική ακόμα κια του Ντε Γκωλ πριν και μετά τον Μάη. Ξέρεις ότι ακόμα, σχεδόν 40 χρονια μετά κανείς δεν διανοείται να μιλήσειγια ιδιωτική παιδεία στη Γαλλία. Σε κανένα επιπεδο. Κάποια ελαχιστα σχολεία της εκλησίας υπάρχουν.

Δεν προβλέπεται η ιστορία Celin. Έρχεται απο εκει που δνε το περιμένεις, και ξεπερνάει ακι κομματα και συνδικάτα και δομές και θεσμούς και τα ΠΑΝΤΑ.

Ας μη μιλησουμε και για την Πραγα της ίδιας χρονιάς. Είπαμε μια φορά συμφωνησα και εγώ με τον Στεργιο, ας το κρατησω...

katerina είπε...

Και κάτι τελευταίο. Το μεγαλυτερο προβλημα αυτή την στιγμή για το ξεσηκωμα του κόσμου, δνε ειναι οι ενοτητες και οι ψευτοενοτητες της Αριστεράς. Είναι η ΜΗ συμμετοχή των νεολαιων και των φοιτητών. Αυτό ναι ειναι ένα τεραστιο προβλημα. Μόνο με την δική τοςυ συμμετοχή, πάθος, κραυγή, μπορουν να πυροδοτηθουν εξελίξεις.

LeftG700 είπε...

Φίλη katerina,


Εν μέρει έρχεσαι στα λόγια μας:

"Αν μπορείς να αποκτησεις ...άλλο μεταφορικό μέσο, πιο ...αξιοπιστο, έχει καλώς".

Ε, αυτό λέμε! Αφού έτσι κι αλλιώς χρειάζεσαι μεταφορικό μέσο (δεν λες ότι τα κόμματα είναι εργαλεία;) βάζεις μπρος για άλλο. Διαφορετικά, τι νόημα έχουν οι καταγγελίες;

Το ποδαράτο δεν το συζητάμε! Είναι χειρότερο κι από το να βαλθείς να ανακαλύψεις τον τροχό!


Τα λέμε

αντωνης είπε...

"Είναι η ΜΗ συμμετοχή των νεολαιων και των φοιτητών."

Αυτη ακριβως ηταν η κουβεντα που εκανα ενα απογευμα σε καποια πορεια.
Μηδεν συμμετοχη νεων.

Δεν ξερω, εγω ειμαι σε άλλη γενια και ισως να μην μπορω να τους καταλαβω, αλλά δεν μπορω να δικαιολογησω την απαθεια αυτη.

ο κύριος "αμ" είπε...

"...Αλλά ...ευτυχώς αερα κοπανιστό έχει το φέρετρο, τα δικά τους τα ...μετάλλια και τα παράσημα έχει το φέρετρο, η Αριστερά σε πείσμα τους δεν έχει πεθάνει..."

Μ' αυτό τα λες όλα Κατερίνα μου !

Η Αριστερά δεν πέθανε και ξέρεις γιατί ; Γιατί ζω , παρά τις φήμες που διασπείρουν αυτά τα κοράκια και τους παρακαλώ αλλά και τους προκαλώ , μην με/μας (εμένα και τους ομοίους μου) μας πρεσάρουν , γιατί είμαι ήδη στα όρια . Δεν θα με νοιάξει καν , αν μέσα την ιδεολογική τους θολούρα και κατρακύλα , με πουν και πράχτορα . Αυτοί ξέρουν πολύ καλά ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΑΧΤΟΡΕΣ* !

* έτσι με Χ , νομίζω πως το κάνει χειρότερο !
φιλιά

celin είπε...

Kaτερινα συμφωνω σε ολα,κ για το Γαλλικο Μαη[αριστη περιγραφη του οποιου δινει ο Αλεν Μπαντιου στη "Κομμουνιστικη υποθεση"]
κ για τη Πραγα
εγω να ξερεις στην ανοιξη της Πραγας,συντασσομαι με το παιδι που αυτοπυρποληθηκε

katerina είπε...

Ναι Κύριε Α.Μ. εσύ ζεις, και όσο θα ...ζεις, το φερετρο που περιφερουν και γυροφέρνουν οι νεκροθαφτες, μόνο το μέλλον τους κουβαλαει. Όχι την Αριστερά.

Και ξέρεις γιατί δεν σε ...φοβουνται; Γιατί ξερουν πολύ καλά, ότι εσυ δεν εισαι σαν τα μουτρα τους.

Την αγάπη μου και τα ...σεβη μου.
Φιλιά.

katerina είπε...

Αντωνη,
αν περασεις λίγο απο καμια συνελευση, κανένα τραπεζάκι, και ακομα χειροτερα φοιτητικές εκλογές, θα έχεις την εικονα...

Δεν μου αρεσουν οι αφορισμοι και πολύ περισσότερο δε μου αρεσουν τα τσιτατα για ...παρελθόντα. Οι επομενες γενιές δεν μπορεί να ειναι παρα καλυτερες απο τις προηγουμενες, δαρβινική εξελιξη, απλά ειναι άλλα τα ζητουμενα τους. Μπορεί και να έχουν δίκιο; Ποιος ξέρει;

akrat είπε...

μάλιστα...

αριστερά είναι ο συν ??

επειδή κάθετε στα αριστερά έδρανα?

και στην Κομμούνα του Παρισιού η κοινοβουλευτική αριστερά ήταν στο κοινοβούλιο στην Βαστίλη...

τι να πω...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Δεν είμαι πολιτικοποιημένο άτομο, απλή πολίτης είμαι που ψήφιζα χρόνια την ιδεολογία μου.Με απογοήτευσαν όλοι και με έκαναν να μη πιστεύω οτι θα βρεθεί κάτι που θα οδηγήσει πέρα απο τα προσωπικά τους συμφέροντα.Δεν πιστεύω στην Αριστερά γιατί είναι όπως ο Χριστιανισμός. Τέλεια θεωρία μα δυστυχώς...ανεφάρμοστη.Βρες μου ένα Χριστιανό που θα χαρίσει απο τα ..ιμμάτεια του τα μισά η και όλα , βρες μου ένα Κουμμουν. που θα μοιράσει την ακίνητη περιουσία που έχει ή θα δώσει τη θέση του σε άλλον.Τώρα όταν πάω να ψηφίσω ψηφίζω πλέον απλά γιατί για το ψήφο μου αυτό, για να έχω εγώ το δικαίωμα να τον κάνω αγωνίστηκαν άνθρωποι και πάλεψαν γυναίκες μα πολιτική συνείδηση.Καλημέρα φίλη μου.

katerina είπε...

Καλημερα Αχτιδα,και σε ευχαριστώ που σχολιασες σε αυτή την αναρτηση, για να μου δωσεις την ευκαιρία να πω κάποια πραγματα, που δεν χωρουσαν στην αναρτηση,λογω μεγέθους.

Προφανώς όλοι αγαπαμε την φαντασιακή αριστερά, που έχει αναφορά στον κοινωικό χριστιανισμό και έχει το ίδιο ήθος και το ίδιο πνευμα της θυσίας. Την θυσιας όχι του σφαξε με αγα μου να αγιασω, του άδικου χαμου, αλλά της προσφοράς.Που μεσα της ανθούν οι αγωνες για την ζωή, για την αξιοπρέπεια, για την αλληλεγγυη, για την δημιουργία. Εκει που μετρο πάντων ειναι ο άνθρωπος.

Αχτιδα μου ξαναχαζευω βιβλία, γραφές και τεφτερια, και μου αρεσει να χάνομαι σε λεπτομερειες της ιστορίας, να κουτουλάω πάνω σε ιστοριουλες που μάλλον πια ειναι παραγεγραμμενες απο τα μεγάλα τεφτερια.

Πριν λίγες μερες ξαναπεσα πάνω στον Varlet της εποχής Ροβεσπιερου, που αυτοαποκαλειτο “πολίτης Varlet, παριζιάνος, απόστολος της Θεάς Ελευθερίας, Ιακωβίνος και Αβράκωτος”, και σε εκεινο που το συνθημα που πρωτακουστηκε πολύ περιεργα, και σημερα ειναι και πάλι παραπεταμενο στα άχρηστα της ιστορίας. «Ζητω η δικτατορία των δικαιωμάτων του ανθρωπου».

Του ανθρωπου Αχτιδα. Όχι των ανθρωπων. Του ανθρωπου. Κια εκει ειναι το κονταροχτυπημα. Αυτός ο Ενας να ενταχθεί με αξιοπρέπεια, με ελπιδα, με αλληλεγγυη, με σεβασμό στην συλλογικότητα. Κια αυτή η συλλογικότητα να τον σεβεται σαν Εναν.

Όπως πολλές φορές έχω πει, ειμαι ασεβής απο κουνια, σιχανομαι τα πάσης φυσεως Κοράνια και Ευαγγέλια, τα manual ανθρωπων και εποχών. Ακόμα και τωρα που διαβαζω απο τις εσχατολογικές οικονομιστικες προσεγγισεις και αναλύσεις μεχρι τις απιθανες παραμυθιαστικες αισιοδοξες προσεγγισεις, ένα πραγμα εισπραττω. Ότι κανείς δεν μετραει στις ...εξισωσεις του, αυτον τον ρημαδι τον Εναν.

Αλλά αυτός ο Ενας, ο κάθε Ένας, ειναι πια απεναντι. Αυτός ο ...κάθε Ενας βρισκεται μόνος του πια, ερμαιο παλιατσων και ληστων.

Σε ευχαριστώ Αχτιδα μου, γιατί εσυ εξεφρασες με τον καλυτερο δυνατό, με τον πιο κατανοητό τρόπο, αυτή την μοναξιά που ουρλιαζει... αει σιχτιρ.

Και κάτι τελευταίο Αχτιδα, γιατί πολλοι παραβλέπουν ότι η Ιστορια ειναι γυαλινη μαγική σφαιρα κι αν την κοιτάξεις καλά, στοργικά, θα σου πει τα μελλουμενα. Αυτός ο Ενας, ο κάθε Ενας, όταν βρεθεί μόνος του, περιθωριοποιημένος, φτυσμένος απο τους αυτισμούς όλων, των επαγγελματιών προστατών του και των επαγγελματιών σφαγεων του, ξέρεις τι θα πει ρε Αχτιδα μετά το αει σιχτιρ... όταν το ψωμί θα ειναι λιγο, η ελευθερία ακομα λιγοτερη και η αξιοπρεπεια πεταμένη στα σκουπιδια;

Ε, τότε θα πει Αχτιδα μου, Αποθανετω η ψυχή μου μετα των αλλοφύλων .
Και εκει πια γυρισμός δεν υπάρχει.

katerina είπε...

Ακρατ,
Δεν με πολυκόφτουν τα καλλιστεία αριστεροσυνης,δεξιοσυνης, και σοσιαλιστοσύνης,στις πασαρελες των κουφαριών.

Σκυλες, χάρυβδες και άλλα τερατα που λυμαινονται παραγκες και όνειρα ανθρωπων.
Δεν θέλω καν να μπω σε αυτές τις λογικές. Εμένα η ερωτηση μου είναι μόνο μία; Υπάρχει άλλη λυση εκτός απο την κινηματική αριστερά για το σημερινό μεγάλο πληγωμενο που ειναι η εργασία;

Πιστευει κανείς ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων, των εργαζομενων που βλέπουν να χάνονταιοι εργασιακές κατακτησεις δεκαετιών, που βλέπουν να καταστρατηγουνται και ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΑ πια τα δικαιωματα τους για μια αξιοπρεπή απασχόληση, που βλέπουν την ανεργία να τους βουταει απο το λαρυγγι στα σιχαμενα δόντια της, ότι δεν θέλουν να αντισταθούν;

Πιστευει κανείς ότι αποδέχονται να θεωρουν την ζωή τους μια παραπλευρη απωλεια όλου αυτου του σκυλολογιου;

Ωραία τα μεγάλα λόγια για τις πληρωμένες δημοσκοπησεις. Αλλά όλο αυτός ο κόσμος που αναδεικνυει σαν πρωτο Κομμα το Κομμα που δεν υπάρχει, όλος αυτός ο κόσμος που θα ξαναεπιλέξει τους σφαγείς του, ειναι ηλίθιος; Δεν κατεχει την αληθεια που κατεχει το ΚΚΕ, δεν καταλαβαινει; Ειναι μαζοχιστής; Τι στο διαολο είναι;

Αν σημερα η αυτοαποκαλουμενη αριστερά δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι ποιος διαολε φταει; Ο κόσμος; Οι πολίτες; Η κοινωνία;

Και τότε ποιον και τι εξυπηρετουν τα Κομματα; Ποιον στον διαβολο εκφραζει αυτη η «Αριστερα» περα απο τον εαυτό της;

Αυτό ρωτάω Ακρατ. Εμένα η δική μου προσεγγιση, ειναι ότι η αυτιστική ιδιοκτησιακή Αριστερα εξυπηρετεί μονο τον εαυτό της και αυτό ο κόσμος το οσμιζεται. Αυτη την μποχα του σιτεμένου πτωματος την καταλαβαινει. Αν κάποιος άλλος έχει άλλη εξηγηση, προσεγγιση, οπτική, ας την πει.
Και αν πάλι κάποιος μου πει ότι η «Αριστερα»...θα εκπαιδευσει τους ανθρώπους να την αγαπάνε... ε, λυπάμαι αλλά θα διαφωνησω σε κάθε δυνατο επιπεδο. Τα κομματα ειναι απλά εργαλεια.

Ο Ανώνυμος είπε...

Η Αριστερά έχει πεθάνει όχι μιά, αλλά πολλές φορές. Εχει μείνει το όνομα. Με τρομακτικά ....φορτία και συνειρμούς νοημάτων, συναισθημάτων, ταυτίσεων και ταυτοποιήσεων.

Κάθε φορά που δολοφονείται η Αριστερά, κάποιος σηκώνει το πτώμα, το βαλσαμώνει και το χρησιμοποιεί σαν παντιέρα. Ωστε να κληρονομίσει τα φορτία της λέξης. Γιατί τα φορτία ποτέ δεν πεθαίνουν. Και δεν πεθαίνουν απλά γιατί προέρχονται από την εποχή της αγνότητας.

Ισότητα, δικαιοσύνη, δίκιο του αδυνάτου. Επανάσταση, σοσιαλισμός (και αυτός ο δύσμοιρος με την αρχική του έννοια), όλα αυτά έρχονται σαν συνειρμοί να βελτιώσουν την εικόνα του "Αριστερού", να του δώσουν χρώμα που δεν έχει, αξίες στις οποίες δεν πιστεύει.

Αριστερά ο Σύριζα, αριστερά το ΠΑΣΟΚ, αριστερά το ΚΚΕ.

Με την ταμπέλα του αριστερού στο κούτελο πορεύονται σήμερα τα χειρότερα λαμόγια της ελληνικής κοινωνίας, οι άθλιοι των αθλίων.

Λέξεις... αυτές δεν εξελίσσονται ούτε "ελίσσονται". Παραμένουν ίδιες, αλώβητες από τον χρόνο. Ελίσσονται οι καταχραστές τους, οι εκμεταλλευτές των νοημάτων τους.

Γελάω όταν διαβάζω ότι η αριστερά εξελίσσεται. Γελάω γιατί τα ίδια νοήματα, συναισθήματα, αξίες και συνειρμούς εκμεταλλεύονται οι ελισσόμενοι "Αριστεροί". Παρά το γεγονός ότι μπορεί να διαφέρουν οι απόψεις τους και -κυρίως- οι πολίτικές τους παρασάγγες, αριστεροί ονομάζονται οι μεν, οι δε και οι ...ΔΕΝ, όλοι τους κάπηλοι αιώνιων αξιών που πέθαναν... όχι, δεν υπάρχει αντίφαση στο παραπάνω. Ο νοών νοήτω....

ΥΓ: Δηλαδή, τώρα που άνοιξα λογαριασμό, έπαψα να είμαι.... ανώνυμος κουκουλοφόρος;. Τώρα δηλαδή έχω δικαίωμα να λέω "Αφήστε την Μαλβίνα ήσυχη" ή να έχω αντιρρήσεις για την αισθητική του Blog, χωρίς να δέχομαι καταιγισμό ύβρεων, χωρίς να μου λές ότι ...βρωμάει ακόμα και η μασχάλη μου; Τώρα δηλαδή έπαψα να είμαι ...κουκουλοφόρος;

Ετσι... ρωτάω... για να επιβεβαιώσω την δημοκρατικότητα (ή αριστερωσύνη) αυτού του Blog...

Θανασης Ξ. είπε...

Κατερίνα, φωτιές άναψες με την ανάρτηση..

Και ενώ, η ίδια η ανάρτηση είναι μια σκληρή και 'αντικειμενική' πολαρόϊντ του σήμερα, στα σχόλια και στην συζήτηση που ακολούθησε, όρμησε όλη η ανθρώπινη ιστορία απ' την Γαλλική επανάσταση και εντεύθεν..

Επί του μικροπολιτικού ζητήματος, από αυτά που διαβάζω εδώ κι εκεί, μου φαίνεται, πως η κίνηση των τεσσάρων, πιθανώς θα συμπαρασύρει ΚΑΙ κάποιο κόσμο μαζί της. Βρίσκω τοποθετήσεις και υπέρ και κατά (περισσότερες κατά)..

Τώρα, καλύτερα να μην την ξύνουμε την ιστορία παιδιά, στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί ! Το ποτάμι του κόσμου τους έχει ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Κατερίνα μου σαρώσει, μόνο που δεν το έχουν καταλάβει. Μουτζοκλαίνε μόνο τραγουδάκια 'είπε η πόρνη η ιστορία οτι ξοφλήσαμε' κλπ κλπ...
Ε. Αφού ΟΝΤΩΣ ξοφλήσανε. Τί να κάνουμε τώρα;; Να βάλουμε τη γάτα μας να κλαίει;;...

Η παρέμβαση -τέλος- της 'αχτίδας' απασχόλησε ποτέ, (ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΝΟΩ TO ΠΟΤΕ) την 'αριστερά';; Τι έχει να της πει ο αρμόδιος ινστρούκτορας (εκτός απ' το να την βάλει στο κατάλληλο συρταράκι του μυαλού του);; Θα της πάρει την κατσικούλα της ο 'κουμουνισμός' ναί ή όχι, γιατί έχουμε και δουλειές...

(Την βλέπω την ταμπέλα να μου έρχεται :))))))

το τελευταίο θρανίο είπε...

Μου άρεσε Κατερίνα η αναφορά σου στους κουστουμαρισμένους με αποφόρια μετανάστες που έρχονταν από τους κατεστραμμένους τους σοσιαλιστικούς παραδείσους, στη γη της επαγγελίας. Και επιχειρούσαν τότε ενδεδυμένοι τα αποφόρια μας, να μας μοιάσουν. Και εμείς με τα αποφόρια μιας επίπλαστης ευμάρειας αντιμετωπίσαμε την αριστερά. Την αφήσαμε γιατί τότε δεν την χρειαζόμαστε. Τότε μάλιστα χλευάζαμε τα θύματα της καθεστωτικής αριστεράς. Στην πραγματικότητα την εκχωρήσαμε στους ειδήμονες, ως αχρείαστη.

Και εμείς που τότε την εκχωρήσαμε, σήμερα που την χρειαζόμαστε, θα την ξαναβρούμε. Γιατί η αριστερά είναι αυτό που ήταν πάντα. Η μόνη λύση για τους πολλούς στα χέρια των πολλών. Κανείς πεινασμένος δεν χρειαζόταν να έχει εντρυφήσει στο κεφάλαιο. Άκουγε μόνο το στομάχι του, τον ξεσήκωνε η έλλειψη μεροκάματου, το ράπισμα της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας του, από τον χορτάτο εργοδότη και το αχόρταγο αφεντικό. Αυτή την αριστερά ήξερε πάντα ο άνθρωπος.

Για τον τόσο ανιστόρητο αλλά τόσο σίγουρο για την άποψη του ανώνυμο, θα σχολιάσω χρησιμοποιώντας την ίδια βεβαιότητα, ότι κανένα κίνημα, καμία ανατροπή, καμία επανάσταση, ειρηνική ή βίαιη δεν χαρακτηρίστηκε από αγνότητα και αθωότητα. Ούτε καιτώρα θα γίνει έτσι. Και ασφαλώς έχει κάθε λόγο για να ανησυχεί, το τέλος της Ιστορίας δεν θα έρθει ποτέ.

Ο Ανώνυμος είπε...

Απο το τελευταιο θρανιο, πως να δει κανεις τα πραγματα καθαρα;

Αγνες και αθωες ειναι ολες οι ιδεες ολων σχεδον των κινηματων στην αρχη τους, οι επαναστασεις εχουν καθε δικαιωμα να χρησιμοποιουν ΟΛΑ τα μεσα.

Η αριστερα που θα ...αναστηθει κατα τα τελευταια θρανια, θα εχει το ονομα, θα καπηλευθει και αυτη συνειρμους, και θα πραξει ασφαλως οτι βολευει τις συνιστωσες της. Η δικη μου απορια ειναι γιατι θα πρεπει, σωνει και καλα, να λεγεται Αριστερα. Ας λεγεται οπως θελει, ας διατυπωσει αρχες, ας καθορισει μεθοδους, και ας αφησει τις λεξεις με τα βαρια φορτια ησυχες... οπως η Κατερινα την Μαλβινα.

Αυτα απο εμας τους ανιστορητους, αλλα απο τα εμπρος θρανια

katerina είπε...

Ανωνυμε,
1ον. Τσακωνεσαι με την ουρά σου.

2ον. Έγραψα «Δεν νομίζω ότι είναι η ώρα να μιλήσουμε για τις τεράστιες αποτυχίες της Αριστεράς όποτε αυτή πήρε την Εξουσία, όπου έκανε το δικό ΤΗΣ Κράτος, όπου εγκαθίδρυσε το δικό της καθεστώς. Αυτή η Αριστερά κακά τα ψέματα...νικήθηκε. Και μάλιστα σε αυτήν την ήττα χρεώθηκε εν πολλοίς και το ψευδοεπιχείρημα ότι η γραμμή ανάμεσα στην αριστερά και στην δεξιά είναι θολή. Κάποιοι ακόμα θρασύτεροι, είπαν και ανύπαρκτη.

Αλλά όσοι κατα καιρους της κάνουν την κηδεία, περιφερουν το άδειο φερετρο της δικής τους ματαιοδοξίας καθώς και της αφέλειας των προυχόντων.

3ον Δεν καταλαβαινω αν θέλεις να μιλήσουμε για την Αριστερα, όπου σαν κινημα πάντα σαρωνε στο περασμα της τις ...αφέλειες πολλών , εγγραφοντας ιστορικούς θριαμβους ή για τους σημερινούς διαχειριστές και φερόμενους ως ιδιοκτητες της στην Ελλαδα. Τειλειως διαφορετικά πραγματα.

Απο την άλλη όλος αυτος ο αφοριστικός βερμπαλισμός, του στυλ «οι άθλιοι των αθλίων», ε, ειναι ελαφρός σόλικος. Δοξα να εχει ο Θεός, υπάρχει πολύ αθλιοτητα γυρω τριγυρω για να αναδειξουμε τους έστω και διαχειριστές της αριστερας στο πρωτο βάθρο. Αλλά δνε έχουν έννοια και τα καλιστεία.

4ον .Αν ρωτάς γιατί να την πουμε αριστερά και να μην την πουμε αλλιως, θα πρέπει να ανατρεξουμε πολύ παλια (ο Θανασης παρακατω μου ...την λεει για την Γαλλική επανασταση, αλλά θεωρητικά απο εκει πρέπει να αρχισουμε, τουλάχιστον για την ορολογία )και να δουμε αν τα (έστω αδρα) περιγραμματα, οι αντιτιθέμενες ιστορικές ταυτοτητες -οι οποιες ασφαλώς και εξελισσονται με τις εποχές και τις συνθηκες- μπορουν ακόμα να αντεξουν.

Αριστερά λοιπόν ήταν πάντα η σημαια της προοδου, η αγάπη για τον ορθό λόγο, η συλλογική πολιτική δραση, η αξία της ισοτητας, της διακιοσυνης, η μάχη για ατ ανθρωπινα δικαιωματα, ο αγωνας της αυτοδιαθεσης, η προγραμματική αλλά και η βουλησιαρχική πάλη για τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Και ασφαλώς το Ισοτητα, Ελευθερία, Κοινωνική Δικαιοσυνη.

Κια για να μιλησουμε για το ένα, πρέπει να μιλήσουμε και για το αλλο. Τι είναι η δεξιά. Η δεξιά λοιπόν ειναι η συντηρηση, η προσηλωση στην παραδοση, η αποδοση αξιας στις ανισότητες, η ιεραρχική τάξη, η ετερονομία, η εχθροτητα απεναντι στον ορθολογισμό. Το σημερινό Πατρις, Θρησκεια, Οικογενεια.

(συνεχιζεται)

katerina είπε...

Και βέβαια ακομα και στην αριστερα αλλά και στην δεξιά απο τότε οριοθετουνταν και ξεχωρισζαν τρεις τάσεις σε κάθε μια, αλλά παρότι εξακολουθούν να έχουν εξαιρετικό ενδιαφερον, δεν νομιζω ότι η τωρινή μας συζητηση, αξιζει να επεκταθεί τόσο πολύ.

Σημερα λοιπόν, τόσους αιώνες μετα, όλα αυτά παραμενουν εξωφρενικά επικαιρα. Αρα απο που και ως που η Αριστερά αλλά και η Δεξιά πρέπει να αλλάξουν ...όνομα;

Νομιζω ότι στο αν πεθανε ...όπως πολλοι φιλοδοξουν ότι συνεβη η Αριστερα, την καλυτερη μακραν απαντηση έδωσε ο κ. Α.Μ.

4ον.Αν τωρα θέλεις να μπουμε σε κουβέντες του στυλ, μα ο Αλαβάνος έχει μεγαλο σπιτι, η Αλέκα έστειλε την κόρη της σε ιδιωτικό σχολείο και η συντροφος του Τσιπρα γεννησε σε ιδιωτικό μαιευτηριο... αυτό δνε ειναι συζητηση για την αριστερά, αυτό ειναι κουτσομπολιό, στα πεζουλια της γειτονιάς. Αλλά ακομα και έτσι, προσωπικά δεν γωνρισα κανενα πολιτικό της αριστερας που πλουτισε ...λόγω ιδεολογίας. Μην τρελαθούμε.

5ον. Το blog διαθετει δια τοςυ σχολιαστας όλα τα κομφορ. Δεν χρειαζεται αν ανοιξει κανείς blog. Ειναι ανοιχτα τα ανωνυμα σχολια αρκει na χρησιμοποιησει καποιος ένα ψευδωνυμο. Προφανώς ανωνυμε δεν το προσεξες.
Ο λόγος ειναι πολύ απλός. Υπαρχουν πολλών ειδών ανωνυμοι. Ειναι μάλλον λογική η απορία της οικοδεσποινας αν απανταει σε ποιον ανωνυμο, και σε τι κάθε φορά. Διότι αν απανταει όπως στην προηγουμενη αναρτηση στα σχολια για τα ..μπουτια της, ή για την αισθητική των χρωμάτων του blog της, απανταει αναλόγως.

6ον. Υποθετωντας ότι εσυ εισαι ο ανωνυμος της προηγουμενης αναρτησης(για αυτό και μόνο το λόγο χρειαζοαμαι ένα απλο nick) σου θυμιζω ότι δεν έβαλα εγώ καμια Μαλβινα στην κουβέντα. Οταν την ανεφερες σου απαντησα. Και ασφαλώς αν ξανακάνεις αναφορά σε κάποιον για τον οποίο γωνριζω, ως καλη οικοδεσποινα οφειλω να σου ξαναπαντησω επι της ουσίας. Αλλά επι της ουσίας, όχι επι των διαφορων παραμυθιών. Ε, για αυτή την ουσία, έτυχε να ξερω και κατι τις ...παραπανω-τουλάχιστον απο όσο θα ήθελα, και όχι για την μακαριτισα. Για το ρεμάλι.

katerina είπε...

Θαναση μου,
Αν θελουμε να μιλήσουμε για την αριστερα, μάλλον οφειλουμε να πάμε τόσο πισω, τουλάχιστον απο άποψη ορολογίας. Παλιοτερα..ήταν αριστεροι, αλλά δεν το γνωριζαν.

Θαναση, εγώ δεν μπηκα στην ονοματολογία για αυτοςυ τοςυ 4 ή για τους άλλους δεκατεσερεις. Θεωρώ ότι ήταν μια απο τις αρχές.

Ναι, οι περισσότεροι σε μεγαλο βαθμό τελειωσανε, και ειναι και λογικό, ειναι πάρα πολλά χρονια στο προσκηνιο κια ακομα περισσότερα στο παρασκηνιο. Ειναι και λογική η φθορα.

Αλλά άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Τα πολιτικά προσωπα «τρεφονται»- όχι με την έννοια του διατρεφονται- απο την αριστερα όχι η Αριστερά απο αυτούς.

Όσο για την κατσικούλα της ...Αχτιδας, τι μου θυμισες τωρα; Λοιπόν για τον Λεωνιδα, που πρωτακουσα σε μια μάζωξη, ...η φοιτητριουλα λοιπόν τότε δνε ήξερε ποιον πονηρο πολιτευτή να ερωτευτεί. Έχω γραψει και μια αναρτηση για τον Κυρκο, όταν καταδεχτηκε να τον κάνουν μασκωτ.


Υ.Γ.Εχει μια πολύ ωραία αναρτηση η Cynical, για την «δυσκολία του να είσαι αριστερός». Ειδα ότι την ειδες.

katerina είπε...

Τελευταιο θρανίο, καλως ήρθες. Νιοφερτος ειδα είσαι στο χωριό. Στους νιοφερτους λοιπόν δινω πάντα μια ευχή. Ειθε το χωριό αυτό να αποδειχτεί για εσας τόσο γαλατικό όσο το φανταζοσαστε και πριν ανοιξετε το blog.

Επι της ουσία δεν διαφωνω καθόλου μαζί σου,αντιθετα νομιζω ότι το σχολιο σου συμπληρώνει την αναρτηση,και έχεις δίκιο, απο εκει ξεκινησαν τα ...κουστουμάκια της αναρτησης, με αυτήν την οπτική. Οι ...χαμενοι που έρχοντας στοςυ ...κερδισμένους.

Τελευταιο θρανίο, εδώ η οικοδεσποινα παλευει να κρατησει τους σχολιαστές να μην τσακωνονται μεταξυ τους, με προσωπικους χαρακτηρισμούς. Αλλιως, με επιχειρηματα ασφαλώς να χυθεί αιμα.
Και όχι γιατί την ενοχλεί. Διολου. Ουτε ειναι θέμα καθωσπρεπισμού. Το δε κρανος του τροχονόμου σε διαβεαιω δεν μου παει καθόλου. Απλά προσπαθώ, στο μέτρο του δυνατου να μην νοιωθει κανεις σχολιαστής αφιλοξενα.

celin είπε...

Κατερινα,μια τελευταια παρεμβαση κ συγχωρεσε με προκαταβολικα γιατι το παραξηλωσα σε αυτη σου την αναρτηση,

λες
"Αλλά όλο αυτός ο κόσμος που αναδεικνυει σαν πρωτο Κομμα το Κομμα που δεν υπάρχει, όλος αυτός ο κόσμος που θα ξαναεπιλέξει τους σφαγείς του, ειναι ηλίθιος; Δεν κατεχει την αληθεια που κατεχει το ΚΚΕ, δεν καταλαβαινει; Ειναι μαζοχιστής; Τι στο διαολο είναι; "

Ας υποθεσουμε οτι ο κοσμος ειναι σοφος που δεν επιλεγει το ΚΚΕ η τον ΣΥΡΙΖΑ,
το οτι ο ιδιος κοσμος εχει επιλεξει κατα καιρους,τον Μητσοτακη,τον Κωστακη,τον Σημιτη,τη Ντορα,τον Αλογοσκουφη,τον Λιαπη,τον Παπαντωνιου,τον Βουλγαρακη,τον Πολυδωρα,τον Σιουφα,τον Μαντελη
κ last but not least,
τον τιτανοτεραστιο Τσοχατζοπουλο,που λογω της πρωτοφανης δημοτικοτητας που απολαμβανε στις ταξεις των συμπαθων οπαδων του ΠΑΣΟΚ,
παραλιγο να μας κατσικωνοταν κ ως prime minister,

to οτι τα εγιναν ολα αυτα,πως χαρακτηριζει αραγε τη πλειοψηφια?μηπως οτι εχει κανα πολιτικο αισθητηριο της προκοπης?
η μηπως το οτι ειναι ο πρωταθλητης των αστοχων επιλογων?

ειναι ο ιδιος κοσμος που εβλεπε τη χουντα κ σφυριζε αδιαφορα,
οκ,υποθετουμε οτι η Παπαρηγα δεν κανει,ουτε ο Αλαβανος,ουτε ο Τσιπρας ουτε κανενας,

δηλαδη οταν η Αριστερα ειχε αξιους ηγετες,οπως ο Ηλιου,μηπως τοτε κυβερνησε καμια Αριστερα κ δεν το θυμαμαι?

Δεν αμφισβητω τη Δημοκρατια,προφανως κ αυτος που εκλεγεται απο αυτον τον κοσμο,αυτος κ θα κυβερναει,
κ ετσι πρεπει,
αμφισβητω ομως ΑΠΟΛΥΤΑ το κριτηριο που ψηφιζει ο κοσμος.αμφισβητω το αθλιο πολιτικο του αισθητηριο,γιατι ακομα κ αν θεωρησουμε δεδομενο το οτι πρεπει να κυβερνωμαστε απο τον δικομματισμο,
υπαρχουν πολλα αξια κ ικανα στελεχη του δικομματισμου,τα οποια καταψηφιζονταν,
κ ξερεις γιατι?
γιατι δεν ηταν κλεφτες,απατεωνες,λαοπλανοι,δημαγωγοι κ πουλημενοι στο Κεφαλαιο,το οποιο ψιμμυθιωνε την ασχημια κ την ανικανοτητα τους,
παρουσιαζοντας τους ως στιβαρους πολιτικους,
στον ιδιο κοσμο αυτο που μια ζωη καταπινει αμασητα τα παραμυθια που του σερβιρουν.

katerina είπε...

Celin, όταν ήμουν παιδί παρακολουθούσα τις ατελειωτες συζητησεις του πατερα μου με γνωστό τότε πολιτικό, που έλεγε ότι και για μοτοποδηλατο ακόμα ένα διπλωμα το χρειαζεσαι, ειναι δυνατόν να μην χρειαζεσαι κανενος ειδους εκπαιδευση (εκεινος βεβαια μιλουσε και για εξετασεις) για να είσαι πολίτης- με την έννοια του εκλεγειν και εκλεγεσθαι.
Ευτυχώς όλα αυτά τα ερωτηματα, είναι ...άνευ λόγου. Δεν θυμάμαι αν μαζί το συζητουσαμε αλλά π΄ντως το συζητουσαμε πρσφατα, αυτό που λεει ο Μπρεχτ για τον λαό και για τον πληθυσμό. Δεν ψηφιζει ο ...λαός Celin, ο πληθυσμός ψηφιζει. Ο λαός δνε ειναι ένας κυριος με ένα καπέλο, με ένα συμφερον, με μια οπτική, με ένα θυμικό, με ένα επιπεδο, και με μια οικονομική και κοινωνική κατασταση. Και πάνω απο όλα με μια ιστορική μνημη.

Ποσος κόσμος εκ μεταφοράς ‘εχει μνημη του εμφυλίου; Ποσος κόσμος έχει απαξιωσει την πολτική, έχει παραιτηθει απο ότιδηποτε, νομιζει ότι οι οποιες πολιτικές αλλαγές είναι σαν τις φυσικές καταστροφές. Πηγαινε στη Λακωνία, πηγαινε στη Σητεία, πηγαινε και στην Ικαρία. Χοντρικά οι εκει πληθυσμοι σε παρομοιες κοινωικοοικονομικές συνθηκες ζουν. Οι παλιοι έχουν πεθάνει ή ειναι σε ιδρυματα με αλτσχαιμερ, αλλά η ..ιστορική ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ μνημη, μεταβιβαζεται.
Απο την άλλη δεν μπορουμε να ισοπεδωνουμε ατ παντα. Αυτή η ελλαδα, του μεροκαματου της πεινας, της φτωχειας, της μεταναστευσης, εφτασε σε ένα βιοτικό επιπεδο υψηλό και σε έναν βαθμό δημοκρατίας που αν το έβλεπαν οι προπαποι μας, δνε θα πιστευαν στα ματια τους. Κια όλα αυτά αυτό το συστημα του δικομματισμου τα έκανε. Ας μην το ξεχνάμε αυτό. Η αριστερά ειχε ηττηθεί. Η αριστερά δεν καταφερε ουτε στο κατ’ εξοχήν προνομιακό της χωρο, στον συνδικαλισμό να παιξει μπαλα.
Ναι την φουνταρανε την πατριδα πατριωτη και το ΠΑΣΟΚ και η Νεα Δημοκρατία.. Αλλά τωρα. Όχι χθες, που εκατομυρια οικονομικοι μεταναστες, ένοιωθαν τον πλουτο ή τον «πλουτο» και ερχοντας να φανε ψωμί.

katerina είπε...

συνεχεια

Κια που ήταν η αξιοπιστη η μαχητική αριστερα. Χαυνωμενη, κλεισμενη στο καβουκι της και στα του οικου της. Την νοιωθαμε αχρειαστη λεει το τελευταιο θρανίο. Κια έτσι ειναι. Τωρα ...την φωναζουμε, αλλά ...εμεις θα την φτιαξουμε, δεν ερχονται ουρανοκατεβατες οι αριστερες.
Ποια ειναι η ...εκπαιιδευση του πολιτη; Η ενημερωση, τα media. Ειανι πάντα στα χερια των εξουσιων, διαπλεκονταν πάντα μαζί τους, για τις μεγαλυτερες πλειοψηφιες του πληθυσμού, αυτές ...του προβλέπουν τα μελλουμενα. Ποτε κανείς χορτατος δεν ξεσηκωθηκε Celin. Ας μην το ξεχναμε αυτό. Σημερα οι μεγάλοι αντιπαλοι ειναι δυο. Ο φοβος για το ...αυριο- το κάλιο πεντε και στο χερι, ο ψευδοπατριωτισμός- το βλεπεις...η πατριδα μας, καραμελα στο στομα όλων- και απο την άλλη ο θυμός, η οργή και η απογνωση. Που θα πονταρω; Στο δευτερο. Αλλά ... πάντα εξαρταται και απο το χαρτί...

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

Διαβάζω τον «ανώνυμο» και χαίρομαι. Υπάρχουν και πολύ πιο καθυστερημένοι άνθρωποι από εμάς τους αριστερούς και αφού δεν μπορώ να τα βάλω με καλύτερους ας χαρώ με τους χειρότερους.

Στέργιος

Ο Ανώνυμος είπε...

Symastev:
Μπα, δεν νομίζω. Πήγα μάλιστα και απο το Blog σου, και σε βεβαιώνω ότι δεν πρέπει να ανησυχείς. Είσαστε (ειδικά η δική σου αριστερά) η πιό καθυστερημένοι από όλους. Και ξέρεις γιατί? Γιατί αντιπροσωπεύετε τις πρωταρχικές ιδέες της αριστεράς. Μόνο που η "αριστερά" εξελίχθηκε: Αριστερά οι μεταρρυθμιστές, αριστερά το ΚΚΕσ, Αριστερά το βαθυ ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, αριστερά η σοσιαλδημοκρατία, αριστερά η 17 Νοέμβρη, αριστερά ακόμα και το ΠΑΣΟΚ του ΔΝΤ!

Αριστερός θα δηλώσει και ο τυπικός έλληνας... στην θεωρία,βέβαια. Γιατί στην πράξη, ότι φάμε ότι ποιούμε, και με την ηθική του λαμόγιου εγκατεστημένη από την εποχή της "αριστεράς" του Ανδρέα.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, είτε αρεστή είτε όχι. Οσο και να αστρίβετε, να τεντώνετε, να "κάμπτετε" (το σύνηθες) την αριστερά, είναι αδύνατον να την χωρέσετε στις πρακτικές των όσων σήμετα την καπηλέυονται.

Κατερίνα, μάλλον από τεχνικά του Blog δεν σκαμπάζεις. Το Blog σου ΔΕΝ επιτρέπει ανώνυμα σχόλια. Και δεν μου απάντησες γιατί το υβρεολόγιο της προηγούμενης ανάρτησης.

katerina είπε...

Ανωνυμε, κλωτσας ανοιχτες πόρτες. Έχω πει πολλες φορές, ότι οι νεες τεχνολογίες δεν είναι το δυνατό μου σημείο. Δεν νομίζω ότι είναι τόσο σοβαρό το να σχολιαζει ο κάθε ανωνυμος με ένα ψευδωνυμο.

Δεν θα ελεγα ότι οι πολλες …δημοκρατίες στο blog μου, μου έχουν βγεί σε καλό. Εδώ μεσα από την μερα που το άνοιξα, έχουν αφοδευσει δεκάδες ανωνυμοι, άλλοι με ρατσιτικά σχόλια, άλλοι με εθνικιστικά παραληρήματα, άλλοι με χερια κοκινισμένα από το χειροκρότημα σε ηγεμόνες-που δεν έχουν και τα κότσια να χρησιμοποιησουν τον λογαριασμό τους, άλλοι με προσωπικες επιθεσεις, άλλοι με διαθεση για τσαμπουκάδες, και πολλοι άλλοι που αποφασιζουν να μετρησουν τις αντοχές μου.

Παρόλα αυτά …η πορτα παραμενει ανοιχτή, ακόμα και για τον …έναν, όποιον έναν, που θέλει να καταθέσει την άποψη του, σε δημόσιο χωρο. Εξακολουθώ να πιστευω στην δημοκρατία, ακόμα και όταν αυτή καταστρατηγείται καταφωρα, εσκεμένα και τσαμπουκαλιδικα.

Αλλά, αν και θεωρω συμπεριφορά ήττας το να φτανεις στο επιπεδο του αντιπαλου σου για να τον αντιμετωπισεις, από την άλλη με ενοχλεί επισης το να εκλαμβάνεται συστηματικά η ευγενεια σαν αδυναμία. Όταν ο άλλος δεν αντιλαμβάνεται το όριο οφειλω να το βάλω.

Οι δρόμοι λοιπόν είναι δύο για να αντιμετωπισω την προσωπική επιθεση που δεν έχει σχεση με το θέμα της συζητησης, εκει που το ξιφος και η έλλειψη του γινεται απλα λάσπη. Ή θα απαξιωσω να απαντησω όπως δηλαδή το κλασικό…η σιωπή μου προς απαντηση σας, πχ στο τελευταίο σχόλιο του ανωνυμου της προηγουμενης αναρτησης , για τα μπουτια μου, ή θα απαντησω με τον ίδιο τρόπο που προκαλουμαι.
Πότε ο ένας και ποτε άλλος δρόμος; Καθαρά ζητημα θυμικου της στιγμής.

Εκτιμώ ότι η απαντηση μου αυτή, είναι απολυτως σαφής και απολυτως ειλικρινης. Η ειλικρινεια τέλος είναι κάτι που επισης δεν συνηθιζεται αλλά …και πάλι, τα κινητρα του καθενός, δεν με αφορουν. Οι δε δίκες προθέσεων με χαλάνε. Εξακολουθώ να παραμένω λάτρης της καθαρής ατόφιας συζήτησης και αντιπαραθεσης απόψεων… Και έτσι με δύο κουβέντες σε απλά ελληνικά, για όλα τα άλλα… frankly, my dear, I don't give a damn.

Ο Ανώνυμος είπε...

Θα μου επιτρέψεις, μια και θεωρητικολογείς επί του πως αντιμετωπίζεις τους Ανώνυμους, να σου πω ότι πιστεύω οτι δεν είναι (επιεικώς) σωστό επειδή κάποιος ή κάποιοι ανώνυμοι "έχουν αφοδευσει ......, άλλοι με ρατσιτικά σχόλια, άλλοι με εθνικιστικά παραληρήματα", να επιτίθεσαι και να "αφοδεύσεις" και εσύ επί άλλων επειδή σου είπαν "αφησε την Μαλβίνα ήσυχη" ή επειδή κριτίκαραν το blog σου! Στο τέλος-τέλος είναι και κάπωςυπερφίαλο να νομίζεις ότι όλοι ...ανατρέχουν στα γραπτά σου από δημιουργίας του κόσμου, για να ξέρουν πως αντιμετωπίζεις τους ανώνυμους!

Εν πάσει περιπτώσει, μπορείς πολυ απλά να κλείσεις (οριστικα καιόχι από μέρα σε μέρα) την δυνατότητα των ανωνύμων να γράφουν, και να αφήσεις...ποιούς αλήθεια; Τους επώνυμους; Μα... εκτός από ελάχιστες εξαιρεσεις, όλοι είναι ανώνυμοι: Γιατί και ο "αντώνης" ή ο "στέφανος" ανώνυμοι είναι. Το ότι χρησιμοποιούν ψευδώνυμο (όπως και εσύ άλλωστε) δεν τους κάνει επώνυμους! Ουτε εσένα!

Πολύ απλά, και χωρίς να χρειάζονται όλες αυτές οι ατέλειωτες θεωρητικολογίες, ειτε αντέχεις την κριτική, είτε όχι. Και αν την αντέχεις, βρίσε αυτούς που σε βρίζουν, και μην τσουβαλιάζεις τοτς πάντες από τους οποίους δέχεσαι κριτική. Και θυμήσου ότι τα Blogs έχουν ακριβώς αξία επειδή επιτρέπουν στον κάθε ανώνυμο πολίτη να λέει χωρίς φόβο την άποψή του. Αν δεν υιοθετείς αυτή την άποψη, ανοιξε κλειστό club αναγνωστών σου!

Τώρα... αν πράγματι "you did not give a damn", ε... δεν θα έβγαινες στον αέρα...