Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Μεγάλη η χάρη σου Αγιε μου, κάνε εσύ την ...δουλειά σου

Ποτέ δεν τα κατάλαβα αυτά τα ροζ που σου φοράνε. Πόλεμος και σεισμός είσαι του λόγου σου.
Φωτιά που καίει τα πάντα στο πέρασμα σου. Να καούν, να λειώσουν τα πάντα, και εκεί πάνω στην καμένη γη, που αφήνεις στο κατόπι σου, εκεί να ξαναβλαστήσουν.
Και περνάς και ξαναπερνάς… Κύρης κι Αφέντης, Τρομοκράτης και Άρχοντας της Ζωής. Και ξανακαίς τα βλασταράκια που άνθισαν μετά την μεγάλη φωτιά. Και ξανα...
Αρχή και Τέλος είσαι του λόγου σου. Και μετά το Τέλος, μια καινούργια Αρχή. Και άντε πάλι από την Αρχή...

Εσύ σκοτώνεις τον Θάνατο, Θεέ μου φτερωτέ, Θεέ μου άσπλαχνε, Έρωτας το όνομα σου
Εσύ που είσαι η θάλασσα που ανταριάζεις μέσα μου. Εσύ που είσαι ο μόνος ωκεανός που λαχταράω να περνοδιαβαίνω τα τεράστια κύματα σου με καρουδότσουφλο το κορμί μου, με μόνο πηδάλιο την ψυχή μου και με το απαγορευτικό του νου μου, να φωνάζει, και να απαγορεύει...
Πόσα απαγορευτικά του νου μου παραβίασα; Πιο πολλά από όσα αντέχω να ξέρω. Πιο πολλά από όσα αντέχω να θυμάμαι.

...Από τα θρανία μέχρι το ...θα του θανάτου, στα θαύματα σου να παραδίνομαι.

Έρωτα μου Εσύ, Θεέ μου φτερωτέ, Θεέ μου άσπλαχνε, Εσύ που κάνεις τους γκρεμούς παράδεισους και τους παράδεισους ...γκρεμούς.
Εσύ που πλήττεις, που βαριέσαι ανυπόφορα, που ξορκίζεις τις κάλμες και τις ησυχίες, τις κτητικότητες και τις ιδιοκτησίες, τους θεσμούς και τους νόμους, εσύ που παραβιάζεις κάθε Τάξη και κάθε Νόρμα, εσύ που ποδοπατάς στο διάβα σου κάθε Κανόνα και κάθε Συνήθεια, εσύ που μόλις η ανάσα πάψει να είναι λαχάνιασμα, πάψει να είναι συριχτή, πάψει να είναι ξέφρενη, μόλις πάει να βρει το ρυθμό της, ξαναβουτάς το τόξο, ακονίζεις το βέλος και δωστου πάλι να με ξαναχτυπάς και να με πετυχαίνεις. Μόνο για σένα Έρωτα μίλησα, ρωτώντας ...Έζησα;

Έρωτα εσύ που μόνο ελληνικά γνωρίζεις, άλλη γλώσσα δεν έμαθες του λόγου σου; Αλήθεια γιατί όλοι οι άλλοι σε λεν …αγάπη( amour, amore, love), αλήθεια γιατί όλοι σε υποτιμούν και σε φωνάζουν με τα ξέφτια σου; Τα ξέφτια σου, τα ξεφτια του κοκκινου λαμπερου μανδυα σου Έρωτα μου, είναι η ...αγάπη.

Θεέ μου φτερωτέ, Θεέ μου άσπλαχνε, Μεγάλε Δημιουργέ, της ζωής και του θανάτου μου, του κλάματος και του γέλιου μου, του πόνου και της χαράς, της ηδονής και της οδύνης, της μνήμης και της λήθης, Εσύ Θεε μου φτερωτέ, που κι όσες φορές σταύρωσα τα χέρια να προστατέψω το στήθος από τα βέλη σου, βρήκες την ίντσα του δέρματος μου την απροστάτευτη, να με ξαναχτυπήσεις. Αχιλλέας εγώ, με έμαθες ότι ..αθάνατη δεν είμαι. Αθάνατη με κάνεις Εσύ.

Θεέ μου φτερωτέ, Θεέ μου άσπλαχνε, Εσύ και μόνο Εσύ με δίδαξες στα ...θρανία σου, την μόνη εξίσωση που άξιζε να μάθω σε αυτή την ζωή.

Κωμωδία = Τραγωδία + Χρόνος


Αλλά Εσύ και μόνο Εσύ, ρίχνεις κάθε φορά τα πέπλα της θειας λήθης για να με κάνεις να την ξεχνώ τη γνωση, να παραβλέπω την εξισωση, έτσι για να μου δώσεις κάθε φορά την μαγική ευκαιρία να ...ξαναζήσω.

Έρωτα εσύ, που σε μασκάρεψαν με τα ροζ, όλοι αυτοί που Εσύ αγνόησες, διάλεξε Εσύ τους ζωντανούς και κέντα τους με τα βέλη σου.
Χρόνια σου πολλά Θεέ φτερωτέ, Θεέ μου άσπλαχνε, να είναι πάντα η φαρέτρα σου γεμάτη, καλοακονισμένα βέλη, αυτά σου τα βέλη που γεννούν ...Ζωή.

Σε φιλώ

Κατερίνα

22 σχόλια:

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Κατερινάκι τρυφερό ποιητικό μου πλάσμα καλημέρα....

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Καλημέρα φίλη μου, σουλατσάροντας πρωί πρωί στο διαδύκτιο βρήκα πόρτα και μπήκα..μου άρεσε, θρονιάστηκα , διάβασα , συμφώνησα και λέω να ξανάρθω γιατί ...αγαπώ το πάθος και την ελευθερία έκφρασης του λόγου σου!

katerina είπε...

Αντιγονη μου, καλημερουδια.
Τον ξέρω τον Άγιο, ξέρω πόσο ευαισθητος, πόσο μυγιαγκιχτος ειναι. Και λέω, μην κάνει καμμια βόλτα πρωί πρωί και δεν βρει το ΔΗΜΟΣΙΟ καντηλι του αναμενο.

Και έτσι ξημερωματα, που πηγα να κοιμηθώ, ξαφνικα ...σκιαχτηκα. Λεω κι αν; Ξανασηκωθηκα τρεχοντας λοιπόν απο το κρεβάτι, να του αναψω το κερακι του, μην και με γραψει στα μαυρα του τα καταστιχα. Αλοιμονο μου αν οργιστεί, αλοιμονο μου, αν με σνομπάρει...

katerina είπε...

Καλως την αχτιδα. Βάλε καφέ, έχω ετοιμο, να ριξω λιγο νερό στο προσωπο μου και κάτσε να τα πουμε.

Όπου θες αχτιδα μου, αλλά νομιζω ότι εκεινη η πολυθρονα ειναι πιο άνετη...

Στέργιος είπε...

Έρωτας στα χρόνια της χολέρας (κρίσης). Βάλσαμο στις ψυχές μας… «….έτσι για να μου δώσεις κάθε φορά την μαγική ευκαιρία να ...ξαναζήσω».


Για όσους «γιορτάζουν» σήμερα φιλιά και ευχές πολλές….

Ανώνυμος είπε...

Τόσα κι άλλα τόσα και λίγα είναι τα κέρια για τον άγιο...
Ο μόνος που μας σκέφτηκε, σε τέτοιες εποχές λιτότητας.
Όλοι του κόσμου οι θεοί, σε έναν....

Φιλιά

Odyssey είπε...

δεν γιορτάζω ξενέρωτους αγίους.
προτιμώ τον άη γιάννη τον λαμπαδάρη.
φωτιά και καλοκαίρι.
άγιος του έρωτα κι όχι των ερωτευμένων.

εκεί πήγε και κρύφτηκε ο Θεός που υποβαθμίστηκε σε άγιο.

άγιος έρωτας. έρωτας θεός.
τώρα και πάντα.
νυν και αεί.

agrampelli είπε...

Χρόνια Πολλά Κατερίνα!Μαζί σου θαυμάζω και γιορτάζω...

"έρωτα εσύ, που μόνο ελληνικά γνωρίζεις"(!)

Υποκλίνομαι...(και το δημοσιεύω και γώ,με την άδειά σου...)

Φιλί...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Καλή Σαρακοστή φίλη μου, έκανα μια τάρτα σοκολάτας ( προσεχώς η συνταγή) μούρλια και είπα να σου φέρω ένα πιατάκι..κάπου ανάμεσα στον έρωτα ..ανεβάζει τις αποδόσεις καλέ!

prasino liker είπε...

Eχει φτερα και πεταει.Δεν τον αγγιζει κανεις.Δεν τολμαει να τον σκοτωσει .Η εκδικηση του αν συμβει αυτο ,ειναι να μας ριξει τα βελη του.
Θα μας ισοπεδωσει διχως καλα καλα να το καταλαβουμε.
Καληνυχτα !

gyristroula2 είπε...

καλά καλά, δε σου το πειράζουμε το κωλόπαιδο, αλλά πες του να μην κάνει τόσες ζημιές, γιατί...δώσαμε, δώσαμε!

katerina είπε...

Στέργιε εσυ δεν γιορταζες;;;;
Μην γίνω απο Κατερινα ...Κατίνα και βγάλω τα άπλυτα στη φορα!!!!

katerina είπε...

Φοραδα μου, τι να συμπληρωσω εγώ; Ναι όλοι του κόσμου οι Θεοι ...σε Εναν...

katerina είπε...

Οδυσεα πνευμα αντιλογίας...

Τον έρωτα γιορταζουμε και οι ερωτευμένοι, απλά οι ταπεινοι Δουλοι του.

Η μόνη δουλεια που αξιζει τα πάντα. Νυν και αεί...

katerina είπε...

Καλημερα Αγραμπελλη,
ζορικη η αρχή της βδομάδας αν και κουτσουρεμένη. Πως να αναλογιστείς την ...Σαρακοστή, οταν έχεις γιορτασει μόλις το τέλος της ειδωλολατρικής Αποκριάς και συναμα έχεις αναψει και το κερί σου στον Αγιο...

Ευτυχώς αρχίζει απο Τριτη...

katerina είπε...

Εχει και ξηροκαρπια η συνταγή της ταρτας σοκολάτας Αχτιδα μου;
Γιατί μονη της η σοκολάτα, το μόνο που ...ανεβάζει ειναι τον σωαμτικό δεικτη λίπους...

katerina είπε...

Πρασινο λικερ μου εκει πονταρω και εγώ. Στο ότι απο καταβολής κόσμου, κανείς δεν μπορεσε να τον σκοτωσει. Αλλωστε αυτός κραταει και τα κλειδια της ζωής.

No sex, no life...Ακομα δηλαδή, γιατί οι εποχες της τεχνολογιας μάλλον θα τον τσακισουν και αυτόν.
Κατι οι virtual ερωτες, κάτι οι εξωσωματικές, κάτι ο Karim στο Newcastle, προστατευομενος Θεός θα γίνει σε ελόγου του και αυτός. Κάτι σαν την καρετα-καρετα.

Υ.Γ.Έχω αποψη για τους κινδυνους που διατρεχει, τεκμηριωμένοςυ, ιδιατερα για όσους ειναι ενθερμοι υποστηρικες του μακαρίτη του Δαρβινου...

katerina είπε...

Ρε γυριστρουλα, αχορταγο το κωλοπαιδο. ότι και να δωσεις, κι άλλα χρωστας.

Μάλιστα μόλις του ανοιξεις την όρεξη και δει ότι εισαι και ...εθελοντής, γινεται κολτσιδα...
Σου λεει που να ψαχνω τωρα και νεους πελάτες, τοςυ παλιους που τοςυ ξερω και με ξερουνε.

Ι.Σ. είπε...

Έρωτα εσύ, με περισσή
όταν λαβώνεις δύναμη
μηδ' όνομα καλό από σε
μηδ' αρετή μπορεί να βγει

Μα μετρημένα αν πορευτεί
η Κύπριδα, άλλη σαν αυτή
θεά δεν έχει νοστιμιά

Ω δέσποινά μου, απάνου μου
με το χρυσό δοξάρι σου
μη ρίξεις την αφεύγατη
σαγίτα, που 'χει την αιχμή
βαμμένη στην αποθυμιά.

Ευριπίδης

Unknown είπε...

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΚΕΣ :
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!

Ι.Σ. είπε...

Δεν κατηγορώ άδικα τον Έρωτα΄ αντίθετα είμαι επιεικής μαζί του.
Μάρτυς μου η ίδια η Αφροδίτη΄ με χτύπησε τόξο δολερό
και γίνομαι στάχτη΄ το ένα καυτό βέλος μετά το άλλο ρίχνει
και δε σταματά καθόλου να τοξεύει.
Εγώ ο θνητός θα εκδικηθώ τον αλητήριο, έστω κι αν είναι
φτερωτός θεός΄ θα είμαι εγκληματίας αν προστατέψω τον εαυτό μου;

Παλατινή Ανθολογία, 187

Kος Μηδενικός είπε...

Ωδή παράκρουσης στον Έρωτα; Αυτή την ωδή μου την έχεις πει τόσες φορές που έχει εντυπωθεί στο μυαλό μου. Παραδόξως...δεν λέω ακόμη να τη μάθω!