Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

Βγάζοντας την γλώσσα στον Ηρώδη...

Προσωπικά σιχαίνομαι τις σημαίες. Προσωπικά μισώ τις σημαίες. Πίσω από αυτά τα κομματάκια πανιού, που κυματίζουν ...αγέρωχα σε κτίρια, σε ιστούς, σε χέρια, σε μυαλά, εντάσσονται «κατηγορίες» ανθρώπων, λατρεύονται οι διαχωρισμοί ανθρώπων. Διαχωρισμοί, εθνικοί, θρησκευτικοί, πατριωτικοί. Μίζερες φοβίες με περιτύλιγμα ένα πανί.

Μαθήτρια, 16 χρονών, πορεία για την ...μυθική στα εφηβικά μάτια μου, επέτειο του Πολυτεχνείου, κάψιμο της Αμερικάνικης σημαίας. Οι απέξω από τα κάγκελα πολλοί, ψιλοβρόχι, η φωτιά δεν ανάβει εύκολα... Ενθουσιασμός, τραγούδια, κράτημα σφιχτό, χέρι με χέρι. Και ξαφνικά στο μυαλό μου, στα μάτια μου, ο Nelson Algren…Εγώ που δεν είχα πατήσει το πόδι μου μέχρι τότε στην Αμερική, εγώ αυτήν την Αμερική ήξερα απο τα γραφτά του, εγώ αυτό το Σικάγο του Algren γνώριζα, καλύτερα από κάθε άλλη πόλη, καλύτερα και από την δική μου πόλη, καλύτερα και από την Αθήνα μου. Έβλεπα ένα πανί να καίγεται, βούτηξα, χάθηκα, μέσα στην αγκαλιά του πλήθους, σκεφτηκα ότι και ο Algren αν ήταν εδώ, αν έχωνε τον αγκώνα του στα πλευρά μου, με το άλλο χέρι θα πεταγε το σπιρτο του τσιγάρου του, στα αποκαΐδια της ...σημαίας.

Με τρομάζουν οι ταξινομήσεις ανθρώπων.
Με τρομάζουν οι κατηγοριοποιήσεις ανθρώπων.
Με τρομάζουν οι αριθμοί όταν αναφέρονται σε «κατηγορίες» ανθρώπων.
Ακόμα και όταν οι εφημερίδες, οι τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα, τα blogs μιλούν για 10, 100, 1000, 250.000 ανθρώπους, για 1.000.000 ανθρώπους, για 10, 100, 900 εκατομμύρια ανθρώπους εγώ για να ...καταλάβω την «είδηση» πρέπει να φέρω στο μυαλό μου τον ΕΝΑΝ
Αυτός ο ΕΝΑΣ... Αυτός ο ένας και μοναδικός, αυτές οι θαυμαστές μονάδες, που συγκροτούν τις «κατηγορίες». Αυτός ο ΕΝΑΣ, με την τόσο διαφορετική ιστορία, με τόσο διαφορετικά βιώματα, με τις τόσο διαφορετικές παραστάσεις, χαρές, λύπες, θριάμβους, βάραθρα, ηρωισμούς και αυταπάτες, χτίζει την «κατηγορία».

Κατηγορία: Μετανάστες.
Χώρα: Μικρές πατρίδες, πολύχρωμες κουκίδες στον χάρτη, δυσκολοπροφερτα ονόματα.
Τόπος: Το χώμα που πατάμε, η Κυψέλη, ο Άγιος Λεύτερης, οι Αμπελόκηποι, η Ν. Ιωνία, ο Βοτανικός, η Ομόνοια, η πόλη μου.

Νοσοκομείο Αλεξάνδρα. Διάδρομος με πορτοκαλί πλαστικές καρέκλες, αλλά λίγοι, ίσως μόνο οι εξουθενωμένοι απο την αργοπορία, κάθονται. Έξω από τα χειρουργεία, πίσω απο τις πρασινες πόρτες, εκει που παλευει να έρθει στον κόσμο, ο Αχμέτ, η Ζιρά, η Φάσα, ο Μπάι, η Μαλου. Οι απεξω ξέρουν ότι περναει πιο γρηγορα ο χρόνος αν βηματιζεις στο διαδρομο. Μέλλοντες πατεράδες που το χαμογελο στο στομα παιζει ζάρια με την αγωνία στα μάτια, σκουροι φίλοι, που συμπαραστεκονται στην μεγάλη στιγμή, στον καινουργιο ερχομό, ευχές σε γλώσσες άγνωστες. Μειοψηφία...εμείς. Εμεις οι ξένοι, στον κόσμο τους, εμεις δικοι στην χαρά τους.
Και ο Αχμέτ, η Ζιρά, η Φάσα, η Μπάι, η Μαλού, που θα ανοιξουν σε λίγο για πρωτη φορά τα μαυρα σαν πυρωμένο κάρβουνο ματάκια τους, που θα βγάλουν την πρωτη κραυγή τους, που θα ρουφήξουν τα σκουροχρωμα φουσκωμένα, γεμάτα γάλα στηθη, μεχρι χθες...ανιθιγενείς. Απο αυριο...με ιθαγενεια.
Δεν τους χαριστηκε τίποτα. Δεν θα τους χαριστεί τίποτα. Αλλά τουλάχιστον, θα έχουν ένα κομματάκι γης, δικια τους γης, «πατρίδας» γης, για να πατήσουν και με μοχλό την δύναμη τους, να σηκώσουν πιο ψηλά αυτήν την νέα πατριδα.

Εγώ, την ψήφο μου στις εκλογές, την ...εξαργυρωσα. Την πηρα πισω ...διπλή και τρίδιπλη. Έμαθα σε αυτήν την μιζερη χώρα, να μην εμπιστευομαι υποσχέσεις. Αλλά για αυτήν που τηρήθηκε, είμαι πραγματικά υπερήφανη. Και δεν θα μεμψιμοιρησω- τουλάχιστον σήμερα- ουτε αν οι προυποθέσεις, ειναι πολλές ή λίγες, ουτε αν τα αποτελεσματα θα ειναι επαρκή ή ανεπαρκή, ουτε για αριθμούς, ούτε για «κατηγορίες» ανθρώπων. Η πόρτα άνοιξε... ακόμα κι αν προκειται για χαραμάδα, εμεις θα την ανοιξουμε διαπλατα..

Καλά μας Χριστουγεννα. Φέτος βγάλαμε την γλώσσα, στον Ηρώδη.

Υ.Γ. Αφιερωμένο από καρδιάς, στον ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΗΡΩΑ. Στον Αντώνη Καρρά. Ναι, Αντώνη μου, φέτος την βγάλαμε την γλώσσα στον Ηρώδη.

27 σχόλια:

de profundis είπε...

Αντί για κάλαντα και σχόλιο ενα τραγουδάκι
Σημαίες απο Νάυλον σηκώνουμε σημαίες Πλαστικές....


Αντε βρε νάμαστε όλοι καλά πάντα να ανταμώνουμε και να.....ζευγαρώνουμε.

Ανώνυμος είπε...

καλα χριστουγεννα και ευχομαι να αποκτησουν συντομα και οι ελληνες του εξωτερικου ψηφο

Ανώνυμος είπε...

ΕΚΦΡΑΖΕΙς ΤΗΝ ΧΥΔΑΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
που με προσχημα την ευαισθησια,
θα αφανισει οτι ελληνικο σαυτον τον τοπο

πρωην αριστερος

Υ.Γ
ΧΕΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΤΣΑΟΥΣΕΣΚΟΥ
το κολλητο μας
με το ΚΚΕ εσωρερικου

Κούκος είπε...

Kατερίνα συγνώμη.
Ανώνυμε, εκφράζεις την μαλακία προσωποποιημένη. Είναι αυτό που φράφει η ανάρτηση: Αυτός ο ΕΝΑΣ... Αυτός ο ένας και μοναδικός...


Χρόνια πολλά και καλά σε σένα μοναδική μας Κατερίνα και σε όλο τον κόσμο!!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Κατερίνα μου γλυκειά...
Χρόνια καλά κι' ευτυχισμένα!
Με ψυχή παλλόμενη πάντα...
Ετοιμη να δεχτεί και το δάκρυ και το χαμόγελο...
Με νίκες και με ήττες καλοδεχούμενες...
Με ψυχή παλλόμενη, όμως!
Σαν τρελλό καρδιογράφημα!
Για να θυμόμαστε ότι ΖΟΥΜΕ!
Καλές Γιορτές να έχεις!

Meropi είπε...

Κατερινάκι μου,
Επιτέλους και μια ανάρτηση, με την οποία συμφωνώ! Τι να σου πω? Τις τελευταίες μέρες έχει φοβηθεί το μάτι μου με τις ανοησίες που έχω διαβάσει σχετικά με το νομοσχέδιο που προωθείται για την ιθαγένεια σε παιδιά μεταναστών που γεννώνται εδώ. Να π.χ. διάβασε εδώ . Τους άφησα και σχόλιο και μου είπανε ότι πρέπει να παίρνω ληγμένα!!! Χα χα χα!!!
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ σου εύχομαι

elf είπε...

Καλά Χριστούγεννα, Κατερίνα μου! Γεμάτα αγάπη!

Ανώνυμος είπε...

Καλά Χριστούγεννα Κατερινάκι..ακόμα και στους δυστυχισμένους .."πρώην" που μπέρδεψαν τα "φύκια" της "εθνικής συνείδησης" με τις "μεταξωτές κορδέλες" του ΚΚΕεσ.και του..Τσαουσέσκου!!ΔΕΝ ΣΕ/ΜΑΣ ΑΓΓΙΖΕΙ ΟΥΤΕ Η ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΟΥΤΕ ΤΟ ΑΝΩΝΥΜΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ!
ΠΕΡΙΚΛΗΣ απο το real χωριό σου!

Ανώνυμος είπε...

Παραθέτω μια ανάρτηση από http://vasiliskos2.blogspot.com/2009/12/blog-post_24.html

ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΚΡΟΥΤΖ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΝΑΝ ΥΠΕΡΟΧΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΕΦΙΑΛΤΗ!

Θά ήθελα πάρα πολύ να αναρτήσω μια όμορφη χριστουγεννιάτικη κάρτα, να σας ευχηθώ καλά χριστούγεννα και να βάλω και την άγια νύχτα να παίζει.

Δυστυχώς δεν έχω καμμιά διάθεση να το κάνω. Χθες μίλαγα με μια συνάδελφο. Ηταν πολύ στεναχωρημένη. Η καλύτερή της φίλη έχει μείνει άνεργη εδώ κι ένα χρόνο. Ο άντρας της επίσης. Εχουν δυο μικρά παιδιά. Φέτος τη περνάνε χωρίς καν να έχουν θέρμανση. Κυκλοφορούν με μπουφάν μέσα στο σπίτι και προσπαθούν να κρατήσουν λίγη αξιοπρέπεια. Δεν ζητάνε καν δανεικά από τους φίλους..

Χιλιάδες συμπατριώτες μας δεν θα κάνουν τίποτα τις γιορτές. Θα τη περάσουν όπως όλες τις άλλες μέρες. Ζόρικα. Με μόνη διαφορά να βλέπουν κόσμο να κυκλοφορεί γεμάτο με πακέτα γιορτινά, άλλους να κανονίζουν που θα κάνουν σκι, άλλους να κλείνουν πρώτο τραπέζι στα καψουρομάγαζα, κι η τηλεόραση να παίρνει τη γελοία γλυκανάλατη φάτσα και να μοιράζει ευχές...

Και όχι δεν υπάρχει "κάνουμε ένα διάλειμμα στη δυστυχία". Ενα "έλα μωρέ τώρα για μια μέρα χαμογέλα". Γιατί να υπάρχει? Το χρωστάμε σε κάποιον? Αυτές οι αμπελοφιλοσοφίες του είδους ημέρες αγάπης είναι κι ακόμα και οι δυστυχισμένοι πρέπει να αφήσουν τη καρδιά τους να γεμίσει χαρά και ελπίδα είναι για όσους έχουν το περιθώριο να αμπελοφιλοσοφούν. Η καρδιά έτσι κι αλλιώς των ανθρώπων που αγωνίζονται, που παλεύουν, που βλέπουν ακόμα γύρω τους και άλλους εκτός από τη πάρτη τους, έχει αγάπη, έχει όνειρα, φαντασία. Νοιώθουν τι είναι συνάνθρωπος, αλληλεγγύη, βοήθεια σε κάποιον που έχει ανάγκη. Κι αυτό όχι μια φορά το χρόνο σαν να είναι η αγάπη 24 ωρών αφύπνιση. Οσοι δηλώνουν παρόντες τη κάθε στιγμή δεν έχουν ανάγκη να το θυμηθούν ξαφνικά. Γι΄αυτό και μπορούμε να επιλέξουμε να πούμε τα Χριστούγεννα φέτος κύριοι όπως και τις επόμενες γιορτές που θα οργανώσετε εμείς θα είμαστε απόντες σε μέρη που δεν είμαστε υποχρεωμένοι να σας αποκαλύψουμε.

Σκεφτείτε πόσο οδυνηρά είναι τα πανηγύρια σας για όσους υποφέρουν. Για τους γονείς που δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στα παιδιά τους σ΄ενα κόσμο που ξερνάει συνέχεια κι άλλα προϊόντα που έχει πάθει μια ακράτεια κατανάλωσης. Σκεφτείτε τους άνεργους που είναι σε απόγνωση κι ενώ οι άλλοι μιλούν για κάποιες χιλιάδες ευρώ που θα ξοδέψουν για τη πλάκα τους σ΄ενα βράδυ, εκείνοι μετράνε τα ψιλά για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαί. Για τα γερόντια που πέρασαν όλη τη ζωή δουλεύοντας και λίγο πριν το τέλος, καθώς μετράνε τη ψωροσύνταξη, βλέπουν ότι κόλαση είναι ο κόσμος που θα βρουν τα εγγόνια τους . Για εκείνα τα παιδιά όλου του κόσμου, που η συνολική αδιαφορία τα έχει αφήσει έρμαια σε κάθε πιθανό σενάριο τρόμου.... Δεν είναι η εποχή που ήμασταν φτωχοί μεν αλλά όλοι μαζί νοιώθαμε κοντά. Στο χωριό ή στη φτωχογειτονιά που υπήρχε μια συμπαράσταση με το συγχωριανό σου με το γείτονά σου.

Εκείνη την εποχή που κάναν τη καρδιά τους να χαμογελάσει οι ανθρωποι μαζεμένοι γύρω από ένα κρασί και μια κατσαρόλα φασολάδα και γλένταγαν μέχρι το ξημέρωμα στο φτωχόσπιτο, με μια σόμπα να καίει και τα παιδιά να κάνουν σκανδαλιές. Κι υπήρχε μια ελπίδα στον ορίζοντα ότι κάποια μέρα οι λαοί δεν θα είναι σκλάβοι.. Τώρα είναι η εποχή που οι επαναστάσεις πέρασαν, τα τουφέκια μπήκαν στο χρονοντούλαπο, οι νικητές αποθρασύνθηκαν περισσότερο και οι χαμένοι χάθηκαν ακόμα κι απ τη μνήμη των ανθρώπων..


Οχι οι δυστυχισμένοι συμπατριώτες μας (όπως και όλοι οι δυστυχισμένοι συνάνθρωποι σ΄αυτό το πλανήτη) δεν έχουν περιθώρια για διακοπές. Δεν έχουν περιθώρια για ένα "δε βαριέσαι κι αύριο μέρα είναι". Δεν είναι κλόουν για να φορέσουν τη μάσκα με το χαμόγελο έτσι ώστε να μην μας δημιουργούν ενοχές για καμμιά βδομάδα για να φάμε τη γαλοπούλα μας με την ησυχία μας.

Ανώνυμος είπε...

...και τώρα η συνέχεια

Είναι τα φαντάσματα της χριστουγεννιάτικης ιστορίας. Πρέπει να προκαλούν και ενοχές και βαρυστομαχιά αν και χλωμό το βλέπω έως αδύνατο (είναι τόσο χοντρόπετσοι μερικοί που μπορύν να μασήσουν τις ενοχές σαν τη καρδιά ενός μαρουλιου) Κανείς δεν ξέρει τι είναι πόνος αν δε πονέσει. Κανείς δεν ξέρει τι είναι αρρώστια αν δεν αρρωστήσει. Κανείς δεν ξέρει τι είναι πείνα αν δεν πεινάσει. Και το χειρότερο? Κι όσοι ξεκίνησαν μες τη μιζέρια αλλά κατάφεραν να φτάσουν κάπου πιο ψηλά απλά δεν θέλουν να θυμούνται. Ισα ίσα που όσοι κάποτε υπήρξαν "παξιμαδοκλέφτρες" και τώρα είναι καλά όχι μόνο δεν θυμούνται αλλά ενοχλούνται αφάνταστα. Οι αισχροί νεόπλουτοι. Οι αρχοντοχωριάτες , οι γελωτοποιοί του συστήματος!

Η ευχές μου λοιπόν θα είναι αντίθετες. Εύχομαι σε όλους τους ΣΚΡΟΥΤΖ αυτής της ζωής, σε όσους δεν νοιάστηκαν ποτέ για τον ανθρώπινο πόνο, σε όσους παριστάνουν το καραγκιόζη στέλνοντας μας ευχές ενώ στην ουσία αδιαφορούν εντελώς τι θα απογίνουμε, σε όσους θεωρούν τις πατρίδες τσιφλίκι τους και το πλανήτη παιχνιδάκι τους, τους εύχομαι να τους επισκεφθούν τα φαντάσματα των περασμένων των τωρινών και των επόμενων Χριστουγέννων και μάλιστα σε ψηφιακή μορφή και με ηχοσύστημα 5προς1!! Κι οχι μόνο να τους επισκεφθούν αλλά να γίνουν ο δεύτερος ευατός τους.

Οσο για εμάς. Θα γιορτάσουμε όπως στη ταινία του Μπάρτον τα Χριστούγεννα αλα Χαλογουην για να ξεκαθαρίζουμε τη θέση μας. Αυτοί εκεί κι εμείς εδώ. Εκείνοι με τα χαρούμενα λαμπάκια και τα πολύχρωμα πακέτα κι εμείς οργισμένοι σ΄ενα σκοτάδι που όμως έχει τους δικούς μας κανόνες κι αφού το εισπράξαμε θα το χειριστούμε όπως νομίζουμε καλύτερα εμείς. Και προσοχή μη περάσει κανένας από το δάσος μας. Το δώρο μας αυτά τα χριστούγεννα εύχομαι να είναι η συνειδητοποίησή μας.


This is Halloween!!!
http://www.youtube.com/watch?v=sj2H-YyiSgE&feature=player_embedded

apopano είπε...

χρόνια πολλά Κατερίνα

Ανώνυμος είπε...

Πολύ δυνατό. Καλή Χρονιά να έχεις.

ο κύριος "αμ" είπε...

Καλημέρα και Χρόνια Πολλά σε σάνα και στους αναγνώστες / επισκέπτες .
"Βήμα" , ναι είναι ένα "βήμα" και δεν μπορεί παρά να είμαστε ικανοποιημένοι , αλλά δεν θα είναι γκρίνια αν σκεφτούμε πως ότι κερδίζουμε , στην συνέχεια μας αφαιρείτε συνήθως πολλαπλασιασμένο και με άλλη μορφή . Χρειάζεται , να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά . Ορθάνοικτα !
Καλά Χριστούγεννα για μας και όσο γίνετε και γι' αυτούς !

katerina είπε...

de profundis μου, ας κρατήσουν οι χοροι...

Πολλά φιλια, πολλές ευχές...και εξαιρετικά επικαιρος ο Νιόνιος, μιας που σήμερα το βράδυ, θα μας ταξιδεψει απο το Παλλάς.

katerina είπε...

valamonte, τις ευχές μου γα τα ...καλυτερότερα και σε σένα.

Κατα την ταπεινή, μη τεχνοκρατική και καθόλου εξειδικευμένη μου άποψη, μακάρι να ψηφιζουν όσοι ενδιαφερονται για την κατασταση στην Ελλαδα. Όσοι ζουν εδώ, και όσοι την κουβαλάνε όπου κι αν ζουν.

Η προβλεψη μου; Σε λίγο θα μας δίνουν κάποιο δωρο (καμια τηλεόραση, κανένα ταξιδι, κανένα μιξερ), για να πάμε να ψηφίσουμε, ακόμα και εμεις που έχουμε "δικαιωμα" ψήφου.

katerina είπε...

Ανωνυμε... καλές γιορτές.

katerina είπε...

Κουκε μου, εσυ που ταίζεις με άνοιξη τα μυαλά και την ψυχή μας, ....keep bloging.

Χρόνια πολλά και πάντα τόσο ευαισθητα.

katerina είπε...

Βιολιστρια μου, blog σαν τον κήπο σου, ευαισθητο σαν τα λουλουδια σου, ζεστό σαν την ανασα των ζωντανών σου, μυρωδάτο σαν τα γλυκά σου.
Καρδουλα μου να είσαι καλά. Κάθε καλό να στρογγυλοκάθεται στην ζωή σου.

katerina είπε...

Μεροπάκι μου, πολλές ευχές για ότι καλό σε σένα και στους δικούς σου ανθρώπους.

Τα διαβασα... και ξέρεις εντυπωσιαστηκα. Και αν κάτι διεκρινα (σήμερα το παιζω και κοινωνιολογος και ψυχολόγος ...άνευ διδασκάλου) ήταν ΦΟΒΟΣ.

Ο φόβος, φέρνει το μίσος. Κάποιοι πιστευουν ότι το μίσος, η χολή, το δηλητηριο, ξορκίζει τον προσωπικό τους τρόμο, για την δική τοςυ προσωπική ζωή, για την δική τους προσωπική πραγματικότητα. Αυτό που δνε τολμούν να δουν στον καθρέφτη τους.

Ο φόβος κάνει τους μισερούς ανθρωπους να γινονται χυδαίοι, μίζεροι, ο φοβος και τα κόμπλεξ κάνουν ...όσους κάνουν να χυνουν χολή και δηλητηριο για μια μικρή ανακουφιση, για να ξεφευγουν απο την γκριζα πραγματικότητα τους, απο την ίδια τους την ζωή. Ένα ...ναρκωτικό που αποσπά την προσοχή τους...απο αυτό που δεν ανεχονται, τους εαυτούς τους, ειναι όλη αυτή η χολή.

Σκορπιοι ειναι Μερόπη μου. Στο τέλος, δηλητιαριάζονται απο το ίδιο τους το δηλητηριο.
Απλά ας τους λυπηθούμε...

katerina είπε...

elfακι μου και για σένα και τους δικούς σου, τις πιο πιο ζεστές ευχές μου, για χαρά και ευτυχία.

katerina είπε...

Φιλιά real συχωριανέ μου. Κια ευχές για τα καλύτερα.

Υ.Γ. Όποια κι αν ειναι, όπως κι αν έρχονται, όπως κι αν μας χτυπάνε την πόρτα... έστω κι αν αναρωτιομάστε άν ειναι όντως τα καλυτερα. Βουταμε στο κύμα... και ότι βρέξει ας κατεβάσει φίλε, τα έχουμε ξαναπει.

katerina είπε...

silena καλως ήρθες. Πολλές ευχές για όμορφα χρόνια. Κια ...ευαισθητα. Διαβασα το blog σου και με ταξιδεψε. Να είσαι καλά.

katerina είπε...

Χρόνια πολλά apopano, και πολλές ευχές για ότι επιθυμείς.
Σε ευχαριστώ πολύ για την αναδημοσιευση.

katerina είπε...

Καπιταλιστικό κομούνι, καλή χρονιά και σε σένα. Keep blogging!!!

katerina είπε...

Καλημέρα κ. Α.Μ.
Να ευχηθώ και απο εδώ, τα καλυτερα για σένα και τους ανθρώπους σου.

Ναι, Α.Μ.μου, τα μάτια ορθάνοιχτα, αλλά καμια φορά πρέπει ακαι λίγο να τα μισοκλεινουμε, έτσι για να απολαυσουμε καλύτερα το όνειρο, την ελπιδα, αυτό που περιμένουμε, ονειρευομάστε και ελπίζουμε.

Φιλια... και σε ευχαριστώ ΠΟΛΥ

Στέργιος είπε...

Πράσινη κάρτα για τη Κατερίνα!

Κάρτα της παραμονής, της ιθαγένειας, της συνέχισης του αγώνα γιατί πολλά ωραία στη πορεία αλλάζουν… Τι να γίνει, ακόμη και για τα αυτονόητα σήμερα πρέπει να δίνουμε μάχη και να θεωρούμε στη σημερινή κοινωνία επιτυχία αυτό που θα έπρεπε να είναι το φυσικό της. Και αν έχουμε διαφορές με πράγματα της ανάρτησης, σ αυτό μάλλον όλοι συμφωνούμε πλην ενός… ε, και δεν γίναμε ομάδα επειδή συμφωνούμε ούτε σημαία αποκτήσαμε…

Χρόνια πολλά σε όλους

«Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που με προσχημα την ευαισθησια, θα αφανισει οτι ελληνικο σαυτον τον τοπο..»! Με την ευκαιρία μιας μνημόνευσης στη πατρίδα, για έναν παλιό αντάρτη (του Θ. Παπαθανάση για όσους είναι από Νιγρίτας μέρη), θυμήθηκα την αφήγησή του γι αυτά που έλεγε για τη συγκρότηση της πρώτης αντάρτικης ομάδας στα Κερδύλια (περίπου Ιούν- Ιούλ 1941) όταν κάλεσε, Έλληνες, Σλάβους, Εβραίους, Αρμένιους, ρουμανόβλαχους και Αρβανίτες να ενταχθούν στο αντάρτικο για να πολεμήσουν αυτόν που θα «αφανίσει ό,τι ελληνικό σαυτον τον τοπο..»! Και ενάχθηκαν, και πολέμησαν, και έσωσαν «ό,τι ελληνικό»… Και ήταν και αριστεροί… που «δεν είχαν πατρίδα»… που «δεν είχαν εθνική συνείδηση» κατά τους τότε πολέμιούς τους! Αν η εθνική συνείδηση ήταν ταμπέλα για το μέτωπο, πολλούς θα είχε αποτελειώσει χτυπώντας κατακούτελα αλλά έλα που τη γλυτώνουν και τη καπηλεύονται… Και επιτίθενται σε αυτούς που ανοίγουν την αγκαλιά τους σε κάθε άνθρωπο, όπως οι παλιοί αντάρτες.

Α ναι, οι καιροί είναι διαφορετικοί. Ε, και οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Η πράξη ίδια.

Άντε, καλή χρονιά

ΥΓ silena, συγχαρητήρια που έφερες ένα τόσο θαυμάσιο κείμενο.

ΦΙΛΙΠΠΟΣ είπε...

Είμαστε ένα νέο blog ανοιχτό προς όλους τους blogger ευχόμαστε και ελπίζουμε και στην δική σας στήριξη και είμαστε πάντα στη διάθεσή σας για ότι χρειαστείτε
Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων
..esi pou pou ksereis poio kala apo emas tous bloggerw se parakaloume na steileis kai se allous an theleis tin diefthinsi mas...to blog mas einai gia olous
www.ksipnistere.blogspot.com
email : ksipnistere1@gmail.com