Κράτος ασυστόλων και πεσμένων κώλων

Σειλινοί του κράτους /που ξερνάει και να`τους, /τσιφτετέλληνες/ με γονείς ληστές των συντρόφων τους θύτες/για αμνηστία οι αλήτες/τώρα διοικητές.

Το έχω ξαναπεί, μπορώ να γράψω ΜΟΝΟ όταν μια εικόνα με μαστιγώσει. Και σήμερα μια τέτοια τηλεοπτική εικόνα με ΜΑΣΤΙΓΩΣΕ.
Συνεργείο τηλεόρασης ορμάει σαν ταύρος σε υαλοπωλείο σε δημόσια υπηρεσία, και ρωτάει εργαζόμενες κοπέλες «είστε stagers;»

Πρόσωπα που απαντούν μονολεκτικά «ναι», πρόσωπα που κατεβάζουν τα μάτια με ντροπή αλλά και με προσμονή. Από την μια λούζονται την δημόσια καταδίκη του θύτη, του γαλάζιου παιδιού, αυτού που ο βουλευτής το έχωσε στην θεσούλα, πηδώντας (κυριολεκτικά και μεταφορικά) οποιαδήποτε έννοια αξιοκρατίας και αξιοπρέπειας, πηδώντας τον διπλανό, τον φίλο, τον παλιό συμμαθητή, τον συμφοιτητή, και από την άλλη προσμονή. Είμαστε πολλοί. Το κοινωνικό κόστος, αλλά και το πολιτικό κόστος μεγάλο, θα βρεθεί…λύση. Για μια δουλειά… Για ένα μεροκάματο… Για μια ανασφάλιστη εργασία των 500 ευρώ…

Αν κάτι με σοκάρει είναι ότι χιλιάδες(στην μπανανία που ζούμε βέβαια κανείς δεν ξέρει βέβαια πόσοι!!!!) νέοι άνθρωποι, 20, 25, χρονών, υποτιμούν τόσο, μα τόσο πολύ τον εαυτό τους, ώστε να φυλάνε τα παπούτσια του κάθε λιγδιάρη που θα τους πετάξει το χυδαίο, μεροκάματο των 500 ευρώ χωρίς ένσημα, και που θα τους τάζει τον παράδεισο της μόνιμης ασφαλούς εργασίας.

Το πρώτο που με κάνει έξαλλη, που μου γυρίζει το μάτι, είναι ότι αυτή η κωλοχώρα ευνούχισε τα παιδιά της, τα έκανε ζήτουλες και πουτάνες. Τα κατάντησε θύτες του διπλανού του και θύματα του νταβατζή.
Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές, ποιος διαφθείρει ποιον; Οι πολίτες τους πολιτικούς ή οι πολιτικοί τους πολίτες. Το ερώτημα βέβαια έχει την ίδια ακριβώς απάντηση που έχει και το ερώτημα αν το αυγό έκανε την κότα ή αντιστρόφως.
Οι ελληνική πολιτική και κοινωνική παθογένεια, έγινε μια βαριά μπετονενια πλάκα και μας καταπλάκωσε όλους. Κανείς δεν έχει δίκιο και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ κανείς δεν έχει άδικο.
Θα ήθελα πάρα πολύ το μαγαζί που λέγεται Ελλάδα, να μπορούσε εκτός από …μεταφορικά, να είναι και πραγματικά ένα μπουρδέλο. Να πεις το κλείνω για ένα διάστημα, και το φτιάχνω από την αρχή. Κανείς όμως δεν έχει την πολυτέλεια να κλείσει μια …χώρα, να την γκρεμίσει, να την ανακαινίσει και να κάνει εγκαίνια σε ένα χρόνο…

Και άριστη λύση στο πρόβλημα των Stagers δεν υπάρχει. Και αφού δεν μπορούμε να το κλείσουμε αυτό το μπουρδέλο που λέγεται Ελλάδα, ας αναζητήσουμε την βέλτιστη λύση αυτήν την στιγμή. Και όχι η βέλτιστη αυτής της στιγμής, δεν θα είναι καλή και για αύριο.

Ναι, είναι κοινωνικά ανάλγητο να πετάξεις στο δρόμο …χιλιάδες ανθρώπους με μισθό 500 ευρω. Η Πολιτεία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι εκδικητική. Μας αρέσει ή όχι, αυτοί οι θύτες-θύματα, έπαιξαν με τους «κανόνες» του παιχνιδιού που η Πολιτεία-Νταβατζής έβαλε.
Ναι, δεν μπορείς να νομιμοποιήσεις μια κατάφωρη αδικία, ο νόμος για την μοριοδότηση της μονιμοποίησης τους, είναι μαφιόζικος.

Αν μια λύση θα μπορούσα να δω, είναι η άμεση (ΑΛΛΆ άμεση!!!) προκήρυξη των αναγκαίων και πάγιων θέσεων της Δημόσιας Διοικησης μεσω ΑΣΕΠ (προφανώς χωρίς έξτρα μοριοδοτηση των stagers), η επιδότηση των θέσεων των ήδη υπαρχόντων stagers για να δουλέψουν στον ιδιωτικό τομέα, και ταυτόχρονα ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΤΕΡΟ, επιδότηση για επιχειρηματικότητα ευκαιρίας.

Πως στο διάβολο μια χώρα που είχε παράδοση στην επιχειρηματικότητα, που επιχείρησε σε όλο τον πλανήτη, εμείς την κάναμε μια χώρα άθλιων υπαλλήλων.
Πως στο διάβολο καταφέραμε το μοναδικό προϊόν που παράγουμε, να είναι ευνουχισμένους, κακομοιριασμένους, και διεφθαρμένους υπαλλήλους;
Περισσότερο από τα 500 ανασφάλιστα ευρώ τον μήνα, αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται όνειρα και αξιοπρέπεια. Και αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα. Όχι η κάθε είδους εκδίκηση.

Υ.Γ. Αυτή η χώρα, που επιτρέπει στον Παυλοπουλο, σε αυτό το άθλιο ανθρωπάκι, να είναι ακόμα στη Βουλή, εκλεγμένος βουλευτής παρακαλώ… και να κάνει ακόμα διαγγέλματα για τους stagers υπερασπιζόμενος και υπεραμυνόμενος της χυδαίας πολιτικής του, ε, είναι άξια της μοίρας της.