Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

A sip of wine, a cigarette... and then it's time to go . . .

Το κορμί στυλιζαρισμένο. Η πλάτη ίσια, άκαμπτη, ίσα να αγγίζει τον καναπέ, αλλά να μην αφήνεται να χαλαρώσει στην δερμάτινη αγκαλιά του. Τα χέρια αδέξια, να προσπαθούν να απασχοληθούν με το άναμμα ενός τσιγάρου. Τα μάτια να μην βρίσκουν το μονοπάτι της συνάντησης με τα δικά της. Το βλέμμα του καρφωμένο στο σημάδι του κραγιόν πάνω στα χείλη του ποτηριού της.

Θέλει πολύ άλλο ένα ποτήρι. Άλλο ένα ποτήρι από αυτό το υπέροχο κόκκινο, κόκκινο, στο ...αίμα του ταύρου- κρασί, έχει μεγάλη ανάγκη να καταπιεί γρήγορα, άγρια, βάναυσα ότι απέμεινε στο ποτήρι του και μετά να το ...ξαναγεμίσει.
Ξέρει ότι δεν μπορεί, ο χρόνος πια μετράει αντίστροφα, όταν τελειώσει τις λίγες σταγόνες που απέμειναν, πρέπει να σηκωθεί, και να την αποχαιρετήσει. Το φέρνει μέχρι την μύτη, ίσα το αγγίζει στα χείλη του και μετά το ακουμπάει πάνω στο τραπέζι, εκεί δίπλα από την καράφα που αναπαύεται το κρασί που περιμένει τον επόμενο να το γευτεί. Ρισκάρει ένα βλέμμα της.... Τα μάτια της δεν πια έχουν βάθος, στην ίριδα τους δεν ζωγραφίζεται πια η αναμονή της ηδονής, ίσως μόνο ανία, ίσως πάλι κάποια βιασύνη για την σκηνή του αποχωρισμού.

Το ξεκίνημα της κίνησης του διστακτικό, και μετά αποφασιστικό. Απλώνει το χέρι του στην καράφα, την αδράχνει... Απλώνει το δικό της, καλύπτει το στόμιο, αλλά όχι πια τρυφερά, όχι πια ηδονικά. Εκνευρισμένα, βίαια.

-Πρέπει να φύγεις, είναι πια αργά...
-Ένα ποτήρι ακόμα, ένα μικρό, μόνο λίγο...
-Για το δρόμο; τον προκαλεί ειρωνικά.
Κλείνει τα μάτια του, ηδονικές εικόνες ορμάνε, ξεχύνονται, από κάθε κύτταρο του, τον κατακλύζουν, τον πνίγουν στην θύμηση τους. Δεν θέλει, δεν αντέχει να την χάσει. Δεν αντέχει τις εικόνες της που έχει κρατήσει η μνήμη του, το κορμί του, τα χέρια του, οι αισθήσεις του. Δεν αντέχει όμως πια και την εικόνα της, εκεί απέναντι του, να βιάζεται να τον ξεπροβοδίσει...
Σκύβει να της πιάσει το χέρι, αυτό το λεπτό αλλά τόσο στιβαρό χέρι που το γνωρίζει τόσο καλά. Τον αφήνει... Αναθαρρεύει, θα κάνω τα πάντα για σένα είναι έτοιμος να της ψιθυρίσει στο αυτί.
Τον σταματάει. Πρέπει να φύγεις τώρα. Αντίο.

Σηκώνεται βαρύθυμα. Ξέρει ότι ο χειρότερος φόβος δεν είναι ο αποχωρισμός, αλλά ...ο φόβος του αποχωρισμού. Να τελειώνει. Μαζεύει τα τσιγάρα του, πίνει βιαστικά την τελευταία γουλιά από το ...αίμα του ταύρου, και σηκώνεται. Στέκεται μπροστά της και προσπαθεί να βρει το βλέμμα της. Απλώνει το χέρι του να χαϊδέψει τα φλογάτα μαλλιά της ...αλλά το μετανιώνει. Σηκώνει με τα δάχτυλα του το πηγούνι της, την αναγκάζει να τον κοιτάξει κατάματα και χάνεται για κλάσματα δευτερολέπτου στους ανταριασμένους ωκεανούς των ματιών της.
-Θα ξανάρθω, θα με περιμένεις;
Αυτή χαμογελάει. Χαμόγελο αυταρέσκειας, κι όπως όλα τα ...αυτάρεσκα χαμόγελα ούτε αυτό δεν φτάνει στα μάτια. Μένει ζωγραφισμένο, ξεκρέμαστο θαρρείς στα γεμάτα, σαρκώδη χείλη. Σε αυτά τα κατακόκκινα βαμμένα χείλη, που έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους στο ποτήρι της, στο πουκάμισο του, στη ζωή του, στο παρελθόν και στο... μέλλον του.
-Δεν συνηθίζω να περιμένω παρά μόνο τον κατακτητή μου. Το ξέρεις.
-Πουτάνα
Σηκώνεται όρθια, είναι πια πολύ πιο ψηλή από αυτόν, το στήθος της που πάλλεται διακρίνεται έντονα μέσα από το κόκκινο φόρεμα της. Κόκκινο, όπως τα χείλη της, κόκκινο, όπως το σημάδι στο ποτήρι, κόκκινο όπως το κρασί στην καράφα.
-Ήσουν ένας ακόμα εραστής, ένας από τους πολλούς που πέρασαν, ένας από τους πολλούς που θα έρθουν. Εμένα με ρώτησε κανείς τι καρτεράω, τι αναζητάω, τι ποθώ; Να σου πω λοιπόν εγώ. Αναζητώ αυτόν που θα με κατακτήσει. Εσύ δεν ήξερες καν το λόγο για να με υποτάξεις. Αντίο λοιπόν ...Ηγέτη
- Αντίο Εξουσία.

Ο Ηγέτης, βγαίνει στον βραδινό, κρύο, καθαρό αέρα. Τα ραδιόφωνα, οι τηλεοράσεις, ο κόσμος, ο κόσμος του, συζητούν αναλύουν, φωνάζουν και ψιθυρίζουν νούμερα σκληρά, λέξεις που τον τσακίζουν, φράσεις που περιγράφουν τον χωρισμό του από ...Εκείνη. Από κάπου μακριά ακούγεται ο λυγμός του Cohen.
I'm what I am, and what I am,
Is back on Boogie Street
.


Leonard Cohen - Boogie Street
Found at bee mp3 search engine


Τυλίγεται με το παλτό του, ψάχνει τα τσιγάρα του, ανάβει ένα και ο πικρός καπνός ανακατεύεται στο στόμα του με την στυφή τελευταία γουλιά του κρασιού.
A sip of wine, a cigarette... and then it's time to go . . .

Μόνη της πια η Εξουσία, βάζει λίγο ακόμα κρασί στο ποτήρι της. Κουρασμένη ...μαινάδα μαγνητίζεται από τις λαμπερές κόκκινες ανταύγειες του κρασιού, το κόκκινο ...αίμα του ταύρου, και το πίνει μονορούφι. Κλείνει τα μάτια και κουρνιάζει σαν έμβρυο, κουλουριάζεται σαν φίδι, περιμένοντας τον νέο Ηγέτη που θα πιει, θα ρουφήξει, την ηδονή της.


33 σχόλια:

Swell είπε...

Μπράβο Κατερίνα, τώρα κατάλαβα γιατί κάποιοι τρελαίνονται και δεν μπορούν να ξεκολλήσουν απ΄αυτήν.

Θανασης Ξ. είπε...

Αυτή η κυρία θα τρέξει πίσω απ' αυτόν που θα αδιαφορήσει πραγματικά για 'κείνη..

katerina είπε...

Swell μου, ειναι μαγικό το κρασί της, ειναι ανταξιο των θελγητρων της. Όλοι την ξορκίζουν, όλοι την ...περιγρονούν λεκτικα, τι κλισε "η Εξουσια δεν ειναι αυτοσκοπός", και όλοι σφαζονταιστα πόδια της. Κι αυτή η έρημη... τι περιμένει. Κάποιον απλά να την κατακτησει... και όχι απλά να την πηδηξει...
Δεν γραφω περισσότερα, γιατί μετά θα πρέπει να βάλω στο ποστ την ετικέτα ...τσοντες... Σεμνα...σεμνα και ταπεινά...

katerina είπε...

Α, χα φίλε μου Θαναση. Κλασικό το ΚΟΛΠΟ και πολύ διαχρονικό (πιο παλιο και απο τις λάσπες) και βέβαια unisex. Στο φτυσιμο ...κολλάς.

Ξέρεις όμως τι γινεται με αυτή τη Θεά; Η Ιστορία απεδειξε ότι κανείς δεν την έφτυσε ποτέ... και πολύ λίγοι την υποταξαν.
Ναι αυτό ειναι ίσως το ζητουμενο, ο Ηγέτης να υποτάξει την Εξουσία. Κι ίσως όχι μονο ο ...Ηγέτης, κι ίσως όχι μόνο την ...Εξουσια

Ι.Σ. είπε...

Είναι τελικά η εξουσία ένα παιχνίδι πάθους για τους ηγέτες;

fisherman είπε...

Η εξουσία είναι αυτή που δίχνει ποιός αντέχει και ποιός όχι. Είναι το ξεγύμνωμα της ψυχής. Είναι το τρελό αμάξι που θέλει συνεση και υπομονή, ικανότητα και σεβασμό. Είναι η άγρια γκόμενα που αν δεν προσέξεις θα σε ρήξει στο πουθενά το χάος.

Sommelier είπε...

Η αλήθεια είναι οτι έψαχνα να βρώ κάποιο μπλογκ σχετικό με το κρασί γιά να διαφημίσω το eshop που μόλις ανοίξαμε.

Και βρέθηκα εδώ. Και βέβαια, ο αρχικός σκοπός πήγε περίπατο!

Η περιγραφή της εξουσίας εξαιρετική. Ασφαλώς έτσι την βλέπουν οι πολιτικοί, ολοι θέλουν να την κατακτήσαουν, και κανείς δεν την χορταίνει, ποτέ.

Το θέμα είναι πως την βλέπουμε εμείς. Εμείς που είμαστε όχι οι εραστές της, αλλά οι υπηρέτες της. Δυστυχώς, υπηρέτες. Και ας μας υπόσχονται οι πολιτικοί ότι και εμείς, μαζί με αυτούς, θα απολαύσουμε τα κάλλη της εξουσίας.
Την μεταχειρίζονται σαν δόλωμα, μας προκαλούν με αυτή, την αναγκάζουν να φερθεί σαν πουτάνα.

Και την προδίδουν, γιατί ποτέ δεν την αγάπησαν γιά αυτό που είναι, αλλά γιά αυτό που περιμένουν να τους φέρει, ναι, την χρησιμοποιούν όπως ο νταβατζής την πουτάνα. Γιά να τους φέρει πελατεία, σαν μέσο γιά την εκπλήρωση του σκοπού της.

Δεν είχα ξαναέρθει εδώ. Αλλα θα έρχομαι συχνά, με ένα ποτήρι καλό κρασί. Γιατί διάβασα και προηγούμενες αναρτήσεις σου, οι περισσότερες ταιριάζουν με κάποιο δυνατό, κόκκινο. Αλλες πάλι, απαλές, γλυκειές, με κάποιο ευγενικό, δροσερό λευκό.

Θα τα ξαναπούμε, Κατερίνα.

katerina είπε...

Γιάννη μου, στο μόνο που θα διαφωνήσω ειναι στην λέξη ...παιχνίδι. Νομιζω ότι ειναι λίγο αθωα η λέξη "παιχνίδι", για αυτό το σαρκοφαγο πάθος.

de profundis είπε...

τουλάχιστον ας μην πίνουν το κρασί μας και ας μην καπνίζουν τα τσιγάρά μας.

Υ.Γ Δεν πιστεύω το post να είναι αυτοβιογραφικό εεεεεε? χα χα

katerina είπε...

Ψαρα μου,
δεν θα διαφωνήσω καθόλου... Και ίσως για αυτό στο μυαλό μου την έχω την Εξουσία να αναζητά τον κατακτητη της, και όχι τον εφήμερο εραστή της. Αυτόν ξέρει ότι θα τον τιναξει απο πάνω της, αυτόν ξερει ότι θα τον πεταξει στον γκρεμό

katerina είπε...

Προβοκάτορα de profundis!!!

Ακριβώς αυτό. Ας πάρουν την γκομενα, αλλά να μας αφήσουν το κρασί και τα τσιγάρα μας. Μπορουμε και μόνο με αυτά.

ο κύριος "αμ" είπε...

...εγώ πάλι , γιατί νοιώθω ότι μου πήραν κι αυτά τα λίγα ...
Τίποτα δεν μ' άφησαν κι ότι στεκόταν όρθιο , σκοτώνονται ποιός θα το γκρεμίσει πρώτος .
Να αντισταθώ ;
Δεν ξέρω .
- παρακαλώ πόσος χρόνος μου απέμεινε , ρώτησε ο "κύριος ΑΜ" .
Φυσικά απάντηση δεν πήρε .
Μονάχα κάποιος από την κερκίδα , που κι αυτός τα έχασε όλα , ψιθύρισε , "σου έμεινε η βοήθεια του κοινού , χρησιμοποίησέ την επιτέλους " .

katerina είπε...

Sommelier καλώς μας ήρθες,

Μου άρεσε πολύ η ...αθώωση της Εξουσίας. Και με έκανε να δω μια άλλη παράμετρο της. Ίσως μου βγηκε λίγο «σκληρη» στην αναρτηση. Βλέπεις και εγώ, όσο κι αν προσπαθώ να αποστασιοποιηθώ απο την τρεχουσα υποκριτική παραφιλολογία, ότι μαθές η Εξουσία ειναι “vulgaire”, τελικά πεφτω και εγώ στη λουμπα. Δεν την βλέπω παρα σαν την μοιραια γυναικα...αθωωνοντας τον πολιτικό που έπεσε στα διχτυα της και γευτηκε το υπεροχο κρασί της.

Δεν σου κρυβω ότι το Sommelier, σαν nick name, με έβαλε στον πειρασμό να ανατρεξω στο blog σου.

Γιατί δεν ξέρω βέβαια πως διαβαζονται οι αναρτησεις μου, αλλά μπορώ να σε διαβεβαιωσω για το πως γραφονται.
Και γραφονται παντα συνοδεία κρασιου.
Αυτου του μαγικου ποτού, του μαγικού «ζωμου» που οξυνει τις αισθησεις, που αναδεικνυει τις προεκτασεις, το βάθος και τις διαστασεις των πραγμάτων, των αισθημάτων και συναισθημάτων, της ζωής, που γλυκαινει το βελουδο και οξύνει το σιδερο.

Για μένα το κρασι, δεν ειναι μονο μια τεραστια γευστική απολαυση, ειναι ταυτοχρονα τα γυαλια που αναδεικνύουν τη γοητεία της ζωής.

Αλλά τι να πω τωρα εγώ σε εσένα;;;; γιατί μπηκα στο blog σου και απο εκει στο site του Σπιτιου του Κρασιου.
Και ...βρεθηκα στη σπηλιά του Αλλαντίν.
Και το χαζεψα, το απολαυσα με τις ώρες ...και εν ώρα δουλειας (αμαρτια εξομολογημένη....).

Για όσους έχουν απολαυσει ακομα και ένα ποτηρι κρασί στην ζωή τους (συμπεριλαμβανόμενων και των γαμηλιων ...γουλιών πριν από τον χορό του Ησαία), αλλά και για όσους έχουν αναρωτηθεί (ακόμα και μόνο διανοητικά) για την μαγεία του κρασιου, για την ιστορία του, για την δυναμη του μεσα απο τους αιωνες, μεσα απο τους πολιτισμούς, μεσα απο την τεχνη, μεσα απο την λογοτεχνία, μεσα απο την τραγωδία, μεσα απο τους βαρείς συμβολισμούς που μεταφερει, ...συνιστώ να προσέξουν πολυ μπαινοντας στο σπιτι που επιτελους αξιζει το κρασί. Θα βγουν «μεθυσμένοι» απο μαγεία.

Υ.Γ. Sommelier, μπορώ να χρησιμοποιησω αυτή την υπεροχη καρδουλα του blog σου που χτυπάει στον ρυθμό της μαγείας του κρασιου;;;;

katerina είπε...

Κυριε Α.Μ.
"..Η χαρά είναι ατομική..
..να το θυμάσαι όταν ονειρεύεσαι.."


Αφού ξέρεις τι σε πληγώνει, παραμέρισέ το...
κι αν δε μπορείς, αντιμετώπισέ το...
κι αν πάλι δε μπορέσεις, ξέχασέ το!!!!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Λές να την κατακτήσει ο επόμενος ηγέτης;
Και να την κρατήσει;
Λές;

katerina είπε...

Βιολιστρια μου, ναι μωρέ εσένα που σ' αγαπώ τόσο πολύ, εσυ που με ταξιδευεις τόσο όμορφα, εσυ που με γαληνευεις τόσο γλυκά, ...όχι δεν το πιστευω.

akrat είπε...

καλημέρα Κατερίνα
είναι ωραία η εξουσία αλλά έχει μια μάσκα την οποία ΜΟΝΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΙ τολμούν ή μπορούν να δουν...
οι υπόλοιποι ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΙΝΟΥΝ

Xavier είπε...

Ωραίο, ντελικάτο, film noir σκηνικό. Εγώ όμως την εξουσία τη φαντάζομαι φτηνή πόρνη σε επαρχιακό σκυλάδικο, όπου διάφοροι της πιάνουν τον κώλο, 2-3 της πουλάνε προστασία και οι υπόλοιποι χαζεύουν την ορχήστρα.

Ανώνυμος είπε...

gennethlia komfoukiou...
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CF%86%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CF%82

BERGHOF

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=3C9CH3q9PLI

BERGHOF

Μάγισσα Κίρκη είπε...

Γράφεις πολύ όμορφα θα σε διαβάζω! :)

katerina είπε...

akrat μου, τελικά την έχουμε ενοχοποιήσει την εξουσία.
Μα η εξουσία σε γενικές γραμμές, ειναι ...σταθερή αξία, ο Ηγέτης ειναι η παραμετρος.
Δυσκολα μπορεί κάποιος να απεμπλακει απο την ανθρωπινη φύση.
Και... να σου πω και την αλήθεια, έχω την αισθηση, ότι η περιεργεια και η φιλοδοξία ειναι αυτά που πηγαν την ανθρωποτητα μπροστά.

katerina είπε...

Δεν ξέρω Xavier, αλλά νομιζω ότι πάνω κάτω και εσυ και εγώ κάνουμε ίσως το ίδιο λάθος.
Την ενοχοποιούμε και την ξορκίζουμε, με μια πολιτικά ορθή προσεγγιση.

Δεν θα σφαζοντουσαν ...παλληκάρια στην ποδιά της, αν ήταν μια φτηνή πόρνη σε κωλαδικά και μπουζουκσίδικα...

Ίσως δεν μπορώ να την προσδιορισω, να την περιγράφω, όπως την έχω στο μυαλό μου, αλλά εγώ την θεωρώ σαν την επιτομή της γυναικας, που έχει την πιο μεγάλη ανάγκη των γυναικών. Να βρεθεί καποιος να του υποταχτει...

Ακομα και ιστορικά να το δουμε, αυτή η μικρή ποσότητα γυναικείων ωαρίων, σε σχεση με τα εκατομυρια σπερπατοζωάρια, αναδεικνυει ότι η γυναίκα, διεκδικεί τον ύψιστο επιβήτορα. Αυτόν που θα γονιμοποιησει με τον καλυτερο δυνατό τρόπο, το γένος της.

ίσως τα έχω ψιλοπιεί για τετοιου ειδους αναλύσεις...αλλά ειναι μια κουβέντα που κάποιια στιγμή θέλω να την κάνω.

katerina είπε...

Berghof να σου πω την αληθεια οι Pearl Jam ...δεν με τρελαινουν...όσο για τον Κομφουκιο... δεν διαθετω αυτή τη στιγμή την διαυγεια για να κατανοησω τον συνειρμό σου.

katerina είπε...

Σε ευχαριστώ μαγισα μου. Υποκλινομαι και παρακαλαώ για την ευνοική μεταχειριση μου απο μια Κιρκη σαν και εσένα.

Ανώνυμος είπε...

Pearl Jam

Do The Evolution

Woo..
I'm ahead, I'm a man
I'm the first mammal to have hands, yeah
I'm at peace with my lust
I can kill 'cause in God I trust, yeah
It's evolution, baby

I'm a beast, I'm the man
I'm the stocks on the day of the crash yeah,
On the loose, I'm a truck,
All the rolling hills, I'll flatten 'em out, yeah
It's herd behavior, uh huh
It's evolution, baby

Admire me, admire my home
Admire my son, he's my clone
Yeah, yeah, yeah, yeah
This land is mine, this land is free
I'll do what I want irresponsibly
It's evolution, baby

I'm a thief, I'm a liar
There's my church, I sing in the choir:
(hallelujah, hallelujah)

Admire me, admire my home
Admire my son, admire my clones
'Cause we know, appetite for a nightly feast
Those ignorant Indians got nothin' on me
Nothin', why?
Because... it's evolution, baby!

I am ahead, I am advanced
I am the first mammal to make plans, yeah
I crawled the earth, but now I'm higher
2010, watch it go to fire
It's evolution, baby
It's evolution, baby
Let's do the evolution
Come on, come on, come on

BERGHOF

Ανώνυμος είπε...

pearl jam-eddie vedder kai komfoukios,tous thewrw epigeious
xamotheous,lene ta panta ola.
o katheis me ton tropo tou...

BERGHOF

Ανώνυμος είπε...

o komfoukios milaei,gia to pws tha prepei na douleyoume me ton eayton mas,gia na mhn parameinoume sphlaianthrwpoi,enw oi pearl jam,tragoudoun ta deina tou kosmou,omoiws gia to ti prepei na kanoume gia na diathroume apethanto,kathario,eilikrines to vlemma mas...

p.s san xthes htan ta gennethlia tou komfoukiou.

YOURS YOURS,

BERGHOF

Ανώνυμος είπε...

YOURS TRULY,

BERGHOF

Xavier είπε...

"Δεν θα σφαζοντουσαν ...παλληκάρια στην ποδιά της, αν ήταν μια φτηνή πόρνη σε κωλαδικά και μπουζουκσίδικα..."

Μα δε σφάζονται παλικάρια. Κατά κανόνα μόνο μεσήλικοι, ανίκανοι να κάνουν κάτι άλλο στη ζωή τους. Δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου αξιόλογο άνθρωπο να διεκδικεί την εξουσία.

Η εξουσία είναι διαφθορά. Κακώς την παρομοιάζουμε με γυναίκες.

katerina είπε...

Berghof, σε ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σου.

Στην φάση που βρισκομαι τωρα, νομιζω όμως ότι θα ακολουθήσω πιο δραστικά μέσα.
Μεσα σε 5 μερες που καλουμαι να ....ερωτευτώ (ναι πρέπει να ερωτευτώ για να ψηφισω), δεν προλαβαινω να ασκηθώ στον Κομφουκιο και επειδη... I can feel it coming back again...όπως περιγραφουν οι φίλοι μας (όχι τόσο δικοι μου, για να εξομολογηθώ την αμαρτία μου), θα ...τραγουδησω στο επόμενο post μου, τον δικό μου τρόπο να το κάνω να πετυχει.

Καλημερα είπα;

katerina είπε...

Α, μη μου τα κάνεις αυτά φίλε μου. Μη μου αρχιζεις και εσυ τα πολιτικά ορθά. Η εξουσία δεν ειναι μόνο η πολιτική εξουσία. Ή μάλλον η πολιτική εξουσια ειναι μια απο τις πολλες γκομενες.
Ρε Xavier, ποια ειναι αυτά που διακρινουν την ανθρωπινη φυση απο όλα τα θηλαστικά, αν όχι η περιεργεια και η ...ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ;;;

Μπορείς να με θεωρησεις πολύ κυνική, συχνά με τρομάζω και εγώ με το πόσο ειμαι, αλλά οι κανόνες ηθικής γραπτοι και άγραφοι, οι θρησκειες, και όλα τα άλλα περιτυλιγματα που δημιουργηθηκαν μεσα στους αιώνες, απο τι μας προστατευουν μόνο, σε τι αποβλέπουν αν όχι να περιορισουν, να καλουπωσουν, να ελεγξουν(για λόγους επιβιωσης και μόνο)... τα ανεξελεγκτα κυρια χαρακτηριστικά της ράτσας μας;

Xavier είπε...

Δεν αναφέρομαι σε πολιτική εξουσία μόνο. Οποιαδήποτε μορφή εξουσίας στα χέρια ενός ανθρώπου είναι φθορά. Και δε μίλησα για όλους τους ανθρώπους γενικά. Είπα ότι οι πραγματικά αξιόλογοι άνθρωποι συνήθως δεν καίγονται για εξουσίες. Και αυτή την έλλειψη ενδιαφέροντός τους για εξουσία, ίσως την πληρώνει η υπόλοιπη κοινωνία.

Κατα τ'άλλα, δεν ξέρω πως συνδέεται η ανθρώπινη περιέργια με την ανάγκη εξουσίας. Για τη φιλοδοξία είναι πιο δύσκολα τα πράγματα, γιατί ορίζεται βάση δεδομένων κοινωνικών δομών και συστήματος αξιών (που κι αυτό εδώ που τα λέμε διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από την κοινωνία). Άλλου είδους φιλοδοξία αναπτύσει κανείς στη σημερινή κοινωνία, και άλλου είδους φιλοδοξία σε μια υποθετική κοινωνία λιγότερο ανταγωνιστική πχ (ή περισσότερο αν προτιμάς).