Πολύ προσωπικά...

Προερχόμενη από ένα σχολικό εκπαιδευτικό σύστημα που ο μαθητής απαντούσε στην όποια ερώτηση εξετάσεων, με την απάντηση του βιβλίου και έλυνε τις ασκήσεις με την μεθοδολογία του φροντιστηρίου, βρέθηκα σε ένα Πανεπιστήμιο που δειλά δειλά τότε, κάποιοι από τους καθηγητές μου, είχαν εισάγει το σύστημα multiple choice στις εξεταστικές.

Μπορείς να έχεις, όποια βιβλιογραφία τραβάει η ψυχή σου μαζί σου, κάνε ότι… θέλεις αλλά πες μου ποια είναι η σωστή απάντηση, πες μου ποιο είναι το σωστό και ποιο είναι το λάθος.

Τον Φλεβάρη του πρώτου έτους, στο πρώτο μάθημα που θα εξεταζόμουν έτσι, πετούσα από την χαρά μου. Ξεσήκωσα τρεις τσάντες βιβλία, τα έστησα γύρω τριγύρω μου στο έδρανο, του μικρού αμφιθέατρου που έδινα το μάθημα, επιτέλους οι εξετάσεις αυτής της ζωής γίνονταν εύκολες, και… για πρώτη φορά σε εξετάσεις, απέτυχα.

Να είναι …εφηβικό το τραύμα; Να μην ωρίμασα ποτέ; Δεν ξέρω.
Το μόνο που ξέρω είναι ότι …στο multiple choice της ζωής, το επιλέξτε το σωστό ή λάθος, το τσεκάρετε την …σωστή απάντηση, με αφήνει πάντα σκεπτική, με το μολυβι πάντα αμήχανο να τικάρει αυτό το σωστό ή το «σωστό» σε αυτό το ρημαδόχαρτο της μικρής και μεγάλης μου καθημερινότητας…

Οι δισταγμοί στην ζωή, πληρώνονται πάντα, και μάλιστα πάρα πολύ ακριβά, τα «κουτάκια» τα …τικάρω, με ρυθμούς που πολύ συχνά είναι τόσο ταχείς που με τρομάζουν, περνάω και …το μάθημα, αλλά μένει πάντα μέσα μου, η αμφιβολία …του πόσο σωστό ήταν εκείνο το «σωστό η λάθος». Εκείνο που πίστεψα, εκείνο που είπα, εκείνο που έπραξα. Πολλές φορές, πιάνω τον εαυτό μου να κοιτάει τα αποτελέσματα, τον …βαθμό, και να σκέφτεται ότι τον κορόιδεψα …τον «καθηγητή», με πέρασε το μάθημα, αλλά τελικά η απάντηση ήταν λάθος.

Έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου, να φωνάζει δυνατά, πολύ δυνατά, την άποψη μου, την θέση μου, και η ένταση της …φωνής μου, το μέγεθος του πάθους μου, ήταν σχεδόν πάντα αντιστρόφως ανάλογη της βεβαιότητας μου. Όσο περισσότερο το …μέσα μου, αμφέβαλλε, τόσο το έξω μου… επιχειρούσε να επιβάλλει το να ακουστεί η φωνή μου πιο δυνατά από τις άλλες.

Όπως όλοι μας, πέρασα, περνάω και θα περνάω συνέχεια …εξετάσεις …με multiple choice. Κουτάκια που με βεβαιότητα κάποτε …τσέκαρα σαν σωστά, σήμερα μου φαίνονται ακραία, απαράδεκτα …λανθασμένα.

Έμαθα ότι είναι τόσες πολλές οι παράμετροι, τόσο διαφορετικοί οι συντελεστές βαρύτητας για τον καθέναν μας, τόσο διαφορετικές οι λύσεις που ικανοποιούν… την εξίσωση, που η λέξη «ίσως», η λέξη «σχετικά», η λέξη «μπορεί», είναι η …σωστή απάντηση. Αλλά ποτέ ή σχεδόν ποτέ…δεν υπάρχει κουτάκι για αυτήν. Αν εξαντληθείς στο «ίσως», στο «σχετικά», στο «μπορεί», δεν θα κάνεις ποτέ τίποτα. Και το τίποτα, είναι πολύ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ από το λάθος.
Κι ίσως κάτι να ...επέλεξα, μέσα από αυτήν την πορεία. Ναι, προτιμώ τον ληστή από τον Πόντιο Πιλάτο.

Σήμερα, που βλέπω αυτήν την αμήχανη Αριστερά, αυτήν που ουρλιάζει στα κανάλια της τηλεόρασης, ναι στα κανάλια που αντικατέστησαν τους δρόμους, τους χώρους δουλειάς, την κοινωνία, …το σωστό και το λάθος, σκέφτομαι πάλι εξετάσεις.
Αυτή την Αριστερά, «συστημική» και «ριζοσπαστική», που… τικαρησε λάθος, που επέλεξε επικίνδυνα αδιέξοδα, που επέλεξε να είναι ο Πόντιος Πιλάτος του συστήματος… παραχωρώντας τα πάντα στον ληστή, που επέλεξε να κοιτάζεται αυτάρεσκα στον καθρέφτη…παραχωρώντας την θέση της σε επαγγελματίες λογάδες, που παράγουν μόνο χαριτωμένα τσιτάτα, και πιασαρικα ευφυολογήματα, σήμερα που κάποιος κηδεύεται από το γάζωμα με 24 σφαίρες κάποιων «επαναστατών» μιας σέχτας και που η Αριστερά δεν δεν εχει λόγο, δεν κινητοποιεί τον κόσμο να βγει στον δρόμο και να περιφρουρησει την Δημοκρατία του. Σήμερα που θα έπρεπε να είχαμε τα …Ιουνιανά…

Σήμερα που κάποιος Μανώλης, πρώην εργατοπατέρας, και επαγγελματίας του φτυσίματος, διαπραγματεύεται αν θα ρίξει την παραπαίουσα Κυβέρνηση, για να εκλεγεί βοηθός διαχειριστή της πολυκατοικίας που μετακομίζει ακροδεξιά, σήμερα θα ήθελα, έτσι …για να πάει καλά η μέρα, ο Αλέκος Αλαβάνος, να πει όσο καθαρά και δυνατά γίνεται, «παραιτούμαι γιατί έκανα λάθος».

Σήμερα θα ήθελα, ο Αλέκος Αλαβάνος, να μας δει 12.000.000 ανθρώπους στα μάτια, Έλληνες και μετανάστες (που το πιθανότερο είναι, οι μετανάστες να μην το μάθουν ποτέ, αλλά που αυτοί είχαν και την μεγαλύτερη ανάγκη ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ προστασίας από τη …ριζοσπαστική αριστερά, αυτοί που είναι οι πιο ξεπουλημένοι, οι πιο χαμένοι όλου αυτού του φιάσκου ) και να μας πει ότι η Αριστερά ακόμα και όταν χάνει τον δρόμο της, ακόμα όταν κινείται στα όρια του κινηματικού λαϊκισμού, ακόμα κι όταν η …ριζοσπαστική αριστερά βαλτώνει γιατί στηρίζεται στην απογοήτευση, και στην απελπισία που προκαλεί η σταλινική κομμουνιστική Αριστερά και η ανύπαρκτη σοσιαλδημοκρατία και όχι στην ακτινοβολία του αιχμηρού, του καινούργιου, του καινοτόμου, του διακριτού ιδεολογικού λόγου, έχει τα κότσια, να σηκώσει το κεφάλι και να πει… Έκανα λάθος…

Ελπιζω ότι, για την τιμή σε …ότι έχει απομείνει να οριζεται σαν αξιοπρέπεια, ο Αλαβάνος δεν θα γίνει ούτε ο …Μανωλης του χώρου του, και πολύ περισσότερο… ένας ακόμα Πόντιος Πιλάτος.