Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Πολύ προσωπικά...

Προερχόμενη από ένα σχολικό εκπαιδευτικό σύστημα που ο μαθητής απαντούσε στην όποια ερώτηση εξετάσεων, με την απάντηση του βιβλίου και έλυνε τις ασκήσεις με την μεθοδολογία του φροντιστηρίου, βρέθηκα σε ένα Πανεπιστήμιο που δειλά δειλά τότε, κάποιοι από τους καθηγητές μου, είχαν εισάγει το σύστημα multiple choice στις εξεταστικές.
Μπορείς να έχεις, όποια βιβλιογραφία τραβάει η ψυχή σου μαζί σου, κάνε ότι… θέλεις αλλά πες μου ποια είναι η σωστή απάντηση, πες μου ποιο είναι το σωστό και ποιο είναι το λάθος.
Τον Φλεβάρη του πρώτου έτους, στο πρώτο μάθημα που θα εξεταζόμουν έτσι, πετούσα από την χαρά μου. Ξεσήκωσα τρεις τσάντες βιβλία, τα έστησα γύρω τριγύρω μου στο έδρανο, του μικρού αμφιθέατρου που έδινα το μάθημα, επιτέλους οι εξετάσεις αυτής της ζωής γίνονταν εύκολες, και… για πρώτη φορά σε εξετάσεις, απέτυχα.

Να είναι …εφηβικό το τραύμα; Να μην ωρίμασα ποτέ; Δεν ξέρω.
Το μόνο που ξέρω είναι ότι …στο multiple choice της ζωής, το επιλέξτε το σωστό ή λάθος, το τσεκάρετε την …σωστή απάντηση, με αφήνει πάντα σκεπτική, με το μολυβι πάντα αμήχανο να τικάρει αυτό το σωστό ή το «σωστό» σε αυτό το ρημαδόχαρτο της μικρής και μεγάλης μου καθημερινότητας…

Οι δισταγμοί στην ζωή, πληρώνονται πάντα, και μάλιστα πάρα πολύ ακριβά, τα «κουτάκια» τα …τικάρω, με ρυθμούς που πολύ συχνά είναι τόσο ταχείς που με τρομάζουν, περνάω και …το μάθημα, αλλά μένει πάντα μέσα μου, η αμφιβολία …του πόσο σωστό ήταν εκείνο το «σωστό η λάθος». Εκείνο που πίστεψα, εκείνο που είπα, εκείνο που έπραξα. Πολλές φορές, πιάνω τον εαυτό μου να κοιτάει τα αποτελέσματα, τον …βαθμό, και να σκέφτεται ότι τον κορόιδεψα …τον «καθηγητή», με πέρασε το μάθημα, αλλά τελικά η απάντηση ήταν λάθος.

Έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου, να φωνάζει δυνατά, πολύ δυνατά, την άποψη μου, την θέση μου, και η ένταση της …φωνής μου, το μέγεθος του πάθους μου, ήταν σχεδόν πάντα αντιστρόφως ανάλογη της βεβαιότητας μου. Όσο περισσότερο το …μέσα μου, αμφέβαλλε, τόσο το έξω μου… επιχειρούσε να επιβάλλει το να ακουστεί η φωνή μου πιο δυνατά από τις άλλες.

Όπως όλοι μας, πέρασα, περνάω και θα περνάω συνέχεια …εξετάσεις …με multiple choice. Κουτάκια που με βεβαιότητα κάποτε …τσέκαρα σαν σωστά, σήμερα μου φαίνονται ακραία, απαράδεκτα …λανθασμένα.
Έμαθα ότι είναι τόσες πολλές οι παράμετροι, τόσο διαφορετικοί οι συντελεστές βαρύτητας για τον καθέναν μας, τόσο διαφορετικές οι λύσεις που ικανοποιούν… την εξίσωση, που η λέξη «ίσως», η λέξη «σχετικά», η λέξη «μπορεί», είναι η …σωστή απάντηση. Αλλά ποτέ ή σχεδόν ποτέ…δεν υπάρχει κουτάκι για αυτήν. Αν εξαντληθείς στο «ίσως», στο «σχετικά», στο «μπορεί», δεν θα κάνεις ποτέ τίποτα. Και το τίποτα, είναι πολύ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ από το λάθος.
Κι ίσως κάτι να ...επέλεξα, μέσα από αυτήν την πορεία. Ναι, προτιμώ τον ληστή από τον Πόντιο Πιλάτο.

Σήμερα, που βλέπω αυτήν την αμήχανη Αριστερά, αυτήν που ουρλιάζει στα κανάλια της τηλεόρασης, ναι στα κανάλια που αντικατέστησαν τους δρόμους, τους χώρους δουλειάς, την κοινωνία, …το σωστό και το λάθος, σκέφτομαι πάλι εξετάσεις.
Αυτή την Αριστερά, «συστημική» και «ριζοσπαστική», που… τικαρησε λάθος, που επέλεξε επικίνδυνα αδιέξοδα, που επέλεξε να είναι ο Πόντιος Πιλάτος του συστήματος… παραχωρώντας τα πάντα στον ληστή, που επέλεξε να κοιτάζεται αυτάρεσκα στον καθρέφτη…παραχωρώντας την θέση της σε επαγγελματίες λογάδες, που παράγουν μόνο χαριτωμένα τσιτάτα, και πιασαρικα ευφυολογήματα, σήμερα που κάποιος κηδεύεται από το γάζωμα με 24 σφαίρες κάποιων «επαναστατών» μιας σέχτας και που η Αριστερά δεν δεν εχει λόγο, δεν κινητοποιεί τον κόσμο να βγει στον δρόμο και να περιφρουρησει την Δημοκρατία του. Σήμερα που θα έπρεπε να είχαμε τα …Ιουνιανά…
Σήμερα που κάποιος Μανώλης, πρώην εργατοπατέρας, και επαγγελματίας του φτυσίματος, διαπραγματεύεται αν θα ρίξει την παραπαίουσα Κυβέρνηση, για να εκλεγεί βοηθός διαχειριστή της πολυκατοικίας που μετακομίζει ακροδεξιά, σήμερα θα ήθελα, έτσι …για να πάει καλά η μέρα, ο Αλέκος Αλαβάνος, να πει όσο καθαρά και δυνατά γίνεται, «παραιτούμαι γιατί έκανα λάθος».

Σήμερα θα ήθελα, ο Αλέκος Αλαβάνος, να μας δει 12.000.000 ανθρώπους στα μάτια, Έλληνες και μετανάστες (που το πιθανότερο είναι, οι μετανάστες να μην το μάθουν ποτέ, αλλά που αυτοί είχαν και την μεγαλύτερη ανάγκη ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ προστασίας από τη …ριζοσπαστική αριστερά, αυτοί που είναι οι πιο ξεπουλημένοι, οι πιο χαμένοι όλου αυτού του φιάσκου ) και να μας πει ότι η Αριστερά ακόμα και όταν χάνει τον δρόμο της, ακόμα όταν κινείται στα όρια του κινηματικού λαϊκισμού, ακόμα κι όταν η …ριζοσπαστική αριστερά βαλτώνει γιατί στηρίζεται στην απογοήτευση, και στην απελπισία που προκαλεί η σταλινική κομμουνιστική Αριστερά και η ανύπαρκτη σοσιαλδημοκρατία και όχι στην ακτινοβολία του αιχμηρού, του καινούργιου, του καινοτόμου, του διακριτού ιδεολογικού λόγου, έχει τα κότσια, να σηκώσει το κεφάλι και να πει… Έκανα λάθος…
Ελπιζω ότι, για την τιμή σε …ότι έχει απομείνει να οριζεται σαν αξιοπρέπεια, ο Αλαβάνος δεν θα γίνει ούτε ο …Μανωλης του χώρου του, και πολύ περισσότερο… ένας ακόμα Πόντιος Πιλάτος.

18 σχόλια:

OnWine είπε...

Θα μπορούσα να απέχω από την συζήτηση... απλά μή γράφοντας τίποτα...

Αλλά τότε δεν θα είχα τονίσει την ΚΑΘΕΤΗ άρνησή μου να συζητήσω την ...αξιοπρέπεια του "αριστερού" Αλαβάνου.

Στην χώρα του "είσαι ότι δηλώσεις" ο Αλαβάνος και το τσούρμο του δηλώνουν Αριστεροί.

Αριστεροί δηλώνουν και οι αντιστοιχοι του ΚΚΕ.

Αριστερό δηλώνει το ΠΑΣΟΚ (όταν τους ακούω να αλληλοπροσφωνούνται "σύντροφοι" με πιάνουν τα γέλια... το κάνουν, άραγε, και πάνω στα κότερα?)

Αριστερή δήλωνε και η 17 Νοέμβρη, αλλά και άλλες "επαναστατικές", αντιεξουσιαστικές, τρομολάγνες οργανώσεις, "Σέχτες" κλπ.

Αριστερά δηλώνουν και τα διάφορα γκρουπούσκουλα, αγωνιστές "κουκουλοφόροι" και άλλοι γραφικοί.

Αριστεροί δηλώνουν και οι "άπραγοι" καρεκλοκένταυροι, οι "φιλοσοφούντες μετά άπειρης μαλακίας" και οι αναλύοντες ευφυολογήματα της Γαλλικής αριστερης διανόησης ή του Ζιζέκ...

Αριστερή δηλώνει, Κατερινα, σήμερα ΟΛΗ η Ελλάδα! (πλην κάποιων στελεχών της ΝΔ- τα υπόλοιπα θεωρούν ότι εμφορούνται ακόμα από την "αριστερή" ηθική της νιότης τους, γι' αυτό, άλλωστε δεν υπήρξαν ΠΟΤΕ συνεπείς δεξιοί...)

Είμαστε ένας "αριστερος" λαός που ρέπει προς τον φασισμό, την ξενοφοβία, τους αποκλεισμούς των "διαφορετικών", τον ρατσισμό... και που συνήθως ψηφίζει ...δεξιά.

Επομένως... τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει την "αριστερά" σήμερα... δείξε μου ΕΝΑ κοινό χαρακτηριστικό ΟΛΩΝ αυτών των "αριστερών", λαού, κομμάτων κλπ.

Γιά την "αξιοπρέπεια" που ζητάς από τον Αλαβάνο, μάλλον δεν θα την βρείς πουθενά... γιατι, με την αστική της έννοια, έχει ..καταργηθεί από την "πρακτική" της πολίτικής (αλλά και άλλων "δράσεων") προ πολλού. Γιά έναν δε αριστερό, η αξιοπρεπεια δεν έχει ΑΠΟΛΥΤΩΣ καμμία έννοια... είναι απόλυτα αστική εφεύρεση, και δεν οφειλει να εμποδίζει την δράση του αριστερού στην επιδίωξη των σκοπών της αριστεράς...

Και ειλικρινά απορώ όταν μετά από τόσες συζητήσεις γιά την "Αριστερά" σήμερα, την έννοια που έχει κλπ κλπ. επανέρχεσαι απονέμοντας τον τίτλο του Αριστερού(?) στον Αλαβάνο, και ζητώντας του και "αξιοπρέπεια" από πάνω. Γιατί αν ήταν πράγματι αριστερός -με την έννοια που είχε η λέξη κάποιες πολλές δεκαετίες πριν-, με τις υπηρεσίες που έχει προσφέρει σε ΠΑΣΟΚ-ΝΔ τα τελευταία χρόνια, αλλά και με την συμβολή του στην εδραίωση του "συστήματος" μέσω της προβοκάτσιας που τοσο "ευφυώς" άσκησε, μάλλον θα έπρεπε να αυτοκτονήσει, παρά να παραιτηθεί...

cynical είπε...

Κατερίνα καλησπερα,

και ομως ο Αλαβανος στο debate είχε παραδεχτει (με κομπιασμα ειναι αληθεια και ξαφνιασμενος) το λαθος,οταν τον ρωτησε καποιος δημοσιογραφος γιατι στην Κουμουνδούρου εχουν παρει 50 δελτια εισοδου στο δακτυλιο.

Πριν απο λιγο ακουγα στο αυτοκινητο τις ειδησεις οπου έλεγαν οτι "θεσμοθετείται ενα δεκαημερο προσφορών πριν από τις κανονικές εκπτώσεις". Δηλ. άλλο οι προσφορές και άλλο οι εκπτώσεις; Και σε αυτο το τόσο ανώδυνο θεμα μισόλογα και στραμπουλήγματα του μυαλου; Τι να περιμενουμε τοτε απο τη γλωσσα των πολιτικών; Δεν γυριζει Κατερινα, δεν γυριζει. Γιαυτο και την ονομαζουνε και ξυλινη, αλλωστε.

katerina είπε...

Σχολιαστή καλησπέρα,

Κατ’ αρχάς, η προσωπική αξιοπρέπεια του Αλαβάνου, και του κάθε Αλαβάνου, με αφήνει παγερά αδιαφορη. Όχι όμως η αξιοπρέπεια πολιτικών χώρων, και κοινοβουλευτικών κομματων, ιδιαιτερα σε εποχές σαν αυτές που ζουμε.

Το ποιος ειναι Αριστερός, επισης ειναι κατα δήλωση. Αλλά ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ, περίπτωση δεν θα βάλω στον ίδιο κορβανά τρομοκρατικές οργανώσεις, ΦΟΝΙΑΔΕΣ, αλητες του κοινου ποινικου δικαίου, με κοινοβουλευτικά κομματα.
Αντιθετα, θα περιμενα απο τους κατα δήλωση αριστερους, να αρθρωσουν λόγο, να κινητοποιησουν τον πολυθρονατο κοσμο, και να κατεβει σε ...Ιουνιανά. Θα περιμενα, να απομονώσει δημολρατικά, όλους τους ...κουκουλοφορους, τρομοκρατες ..τζαμιών και ανθρωπινων ζωών. Αλλά προφανώς και η αξια της κάθε ζωής... ειναι επισης διαπραγματευσιμη και ...κατα δήλωση.

Σημερα, που η Δημοκρατία μας κλεινει πονηρά το ματι, και ετοιμάζει μπαγκάζια, σήμερα που βασικά ανθρωπινα δικαιωματα ειναι και πάλι υπο διαπραγματευση, σήμερα που «επιχειρησεις σκουπες», στρατοπεδα, κάμερες, και ταυτοτητες στα ...δόντια, μας φαινονται ... οικείες, την Αριστερά, ειμαστε υποχρεωμενοι να την ...επανεφευρουμε.

Χωρίς κινηματικους λαικισμούς, που καμια σχεση δεν έχουν με εργατικά κινηματα, αλλά... για τους επαγγελματίες αριστερους, «κινημα» ναναι, πελατεια και ακροατηριο να εχει, και μεσα και εμεις, με ουσιαστικές κοινωνιοκεντρικές προτάσεις για την οικονομια και όχι αυτό τον στειρο καταγγελτικό λογο (ο νεοφιλελευθερισμός φταιει για όλα, ώραια «συντροφοι» και μετα;;; ποια ειναι η προταση σας για μια μακροοικονομική διαχειριση των πραγματων... κεντρικοι σχεδιασμοί;;; κρατική και μονον επιχειρηματικότητα;;; να γινουμε όλοι δημοσιοι υπάλληλοι;;; ποιος στο διαβολο θα παραγει σε αυτον το τόπο;;; όχι τίποτα αλλο δηλαδή, αλλά τον "σοσιαλισμό" τους, τον βλέπω να τα φτυνει στον μακρυ ανηφορικό του δρομο...) και βέβαια, ...απαλλαγή απο αυτά τα εθνικοκεντρικά μοντέλλα. Αχ, αυτή η καραμελα της παγκοσμιοποιησης. Ωραία, πισω στα εθνικοπατριωτικά και στους προστΑτευτισμούς...

Εγώ Σχολιαστή, δεν εχω άλλη εναλλακτική λυση, περα από τα υπάρχοντα Κομματα. Απο αυτά περιμένω, απο αυτά απεχω, και το ακομα πιο μιζερο... αυτά εχω να συγκρινω.
Σε αυτήν την φάση, ως πολίτης απλά επιλυω το ...αινιγμα... τι ειναι πιο βαρυ, ένα κιλο βαμβακι ή ένα κιλό νερο... Ως προς το παρόν... το μονο που βλέπω να βαραινει ειναι η αστειρευτη παπαρολογία τους, και η αστειρευτη χυδαιότητα τους.

Νομιζω ότι ο Αλέξης με το τσουλουφι στεμμα, μπορεί να παραστει φετος στην γιορτή της Δημοκρατιάς στην Σιερα Λεόνε. Μιας που έχει και την γνωριμάι με την γλυκυτατη εκεινη συνοδό του περσυ. Και πιθανότατα η Δημοκρατια στην Σιερα Λεόνε, να εχει κάτι να γιορτασει. Η δική μας πάλι ...όχι...

Και για μενα, εχει σημασία, να πει δημοσια ο Προεδρος ή ότι στο καλό ειναι, του ΣΥΡΙΖΑ, της ...κατα δηλωση ριζοσπαστικής αριστεράς, έκανα λάθος. Ειναι ένα πρωτο βήμα. Την σταλινική αριστερά, την αφηνω στην απολυτη ευθεια της...

katerina είπε...

Cynical, ειχα και εγώ αυτήν την τυχη να δω το ...εκπληκτικό debate, των καραγκιοζηδων. Τοτε με ειχε εντυπωσιασει, ότι ...δεν ντρεπονταν.
Αν χρειαζοταν να παιξω αυτήν την παντομιμα, μπροστα σε 3 εκατομυρια συμπολιτών μου, θα απαγορευα τουλαχιστον στο παιδί μου να με δει, σε τετοια καταντια...

Θυμαμαι λοιπόν, ότι στον Στροιτερ, που τον ρωτησε, για τις ...άδειες δακτυλίου... παραδεχτηκε το ...λάθος.
Αντι ο Προεδρος Κομματος, να τον ξεχεσει πατωκορφα για τον απιστευτο λαικισμό του, κατεβασε το κεφάλι στον δημοσιογραφο- παραγοντα και ειπε...ναι θα πηγαινουμε στην Κουμουνδουρου με το μετρό...

Αυτός ο αδιανοητος λαικισμός όλων, μου ανεβάζει το στομαχι στα αυτια. Αυτοι οι συλλογοι, «πνευμα και ηθική», ειλικρινά με ανατριχιαζουν.

Cynical, σημερα σκεφτομουν, ...ετσι πολυ προσωπικά, όπως εγραψα... γαμωτο ο Αλαβάνος ειναι 65 χρονών, κάθεται και βγαζει τα ματια του σε χυδαιες κοκορομαχίες, «μου έκανες’, «σου έκανα», «με ακουμπισες», «σε πάτησα»... λίγη τσιπα γαμωτο... Εναν δικό τους ανθρωπο, μια γυναικα, ένα παιδί, ένα φίλο, δεν εχουν να τους παρει απο το μανικι και να τους πει... κοφτο ρε γαμωτο, βγες και πες, έκανα λάθος. Τελεία.

Ξερεις, δεν ειναι ζητημα... ηθικής. Ειναι πια ζητημα αισθητικής.

Στέργιος είπε...

Κριτική, κριτική, κριτική… Βλέπω οι περισσότεροι ξέρουν τι δεν είναι Αριστερά. Άραγε εγώ ξέρω τι είναι Αριστερά και είμαι αριστερός; Αναρωτιέμαι και ας δέχομαι ακόμα υπόγεια τις σκληρές συνέπειες της συνέπειας στην ιδεολογία μου.

Θανασης Ξ. είπε...

Μεγάλη κουβέντα άνοιξε η ανάρτησή σας Κατερίνα..

Εμείς, λοιπόν, οι λίγο μεγαλύτεροι -ευτυχώς ή δυστυχώς-, εμείς που εκεί στα 14 μας βρήκε η μεταπολίτευση στο φτερό, που μας ξύπνησε το Πολυτεχνείο και στα 12 μας έμαθε τη λέξη 'χουντα' γιατί μέχρι τότε οι γονείς φοβούνταν να την πούνε ακόμη και μέσα στο σπίτι, εμείς που στραβοκατάπιαμε τον Μαρξ, να πουλιέται στα παγκάρια των πανηγυριών, δίπλα-δίπλα με την Ψυχολογία της Ερωτικής Ζωής του Σίγμουντ, και παραδίπλα με την έγχρωμη Εγκυκλοπαίδεια της Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης, εμείς που όμως είχαμε θύματα του εμφυλίου στις οικογένειες, θύματα κι από εδώ κι άπο εκεί, και που η ιστορία αυτή ήταν μόλις των πατεράδων μας, μόλις χθεσινή πάει να πει, που πήγαμε να βγάλουμε ταυτότητα και στην ασφάλεια μας ρώτησαν 'πού ήταν ο παππούς το 45' -λες και δεν το 'ξεραν-, κι όμως: Αποδείχθηκε πως είχαμε παντελώς θολή άποψη για την Αριστερά.

Μας είχαν μπει μερικοί ψύλοι στ' αυτιά, αλλά είχαμε πείσμα. Προβοκάτσιες, λέγαμε, μαύρη αντίδραση. Κι επιμέναμε. Επιμέναμε να έχουμε 'ιδεολογία', κι ας γινόμαστε σιγά-σιγά όλο και πιό αστοί, επιμέναμε να είμαστε κρυφά με την ομάδα της ΕΣΣΔ στο μουντιάλ, επίμέναμε να δακρύζουμε με τον Μισα, το αρκουδάκι της Ολυμπιάδας της Μόσχας, επιμέναμε να ξεχνάμε ηθελημένα την Γιάλτα, οι συνθήκες λέγαμε, κι όταν ήρθε κι εκείνος ο 'λαοπλάνος', και μας ανέμισε την Ελλάδα που ανήκει στους Έλληνες, είχε κάνει και η Δεξιά τις μαλακίες της, μας πήρε -εμάς των Αριστερών- και τα σώβρακα, σχεδόν κλαίγαμε που βγήκε στο Ζάππειο και ανέλαβε την 'ευθύνη', το 'χρέος', τη συνέχεια την ξέρετε..

Η -έστω θολή- όμως 'αριστερή ιδεολογία' επέμενε. Άλλοι γύρισαν στο παραδοσιακό γιαούρτι, άλλοι προτίμησαν το βελουτέ, άλλοι έμειναν στην πράσινη Σοσιαλ-Δημοκρατία (ήταν και η γαμημμένη η ανάπτυξη βλέπετε, το color tv, το inverter και τα ρέστα) και μετά: ΠΑΘΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΣΟΚ ! Όλοι οι 'αριστεροί', όπου και να βρέθηκαν. Μείναμε να κοιτάμε τα υπόγεια τούνελ κάτω απ' το Βουκουρέστι και να μην τα πιστεύουμε.
Και μετά το πρώτο σοκ, κάτι πήγαμε να ψελίσουμε, δεν ήταν ώριμες οι συνθήκες, 'είπε η πόρνη η ιστορία πως νικηθήκαμε' γράψαμε και τραγούδια που μιξοκλαίγανε, κι όταν παραξεχάστηκε το σοκ, επανήλθαμε, κι αρχίσαμε να λέμε τις παλιές, ολόϊδιες μαλακίες, 'ο καπιταλισμός σε συνθήκες κρίσης' -λες κι πούστης ο 'καπιταλισμός' δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι- με το τζιπ, την πλατινέ γκόμενα και το 'σκάφος' στην παραλία- λες κι ήταν κάτι αφηρημένο, μια κούκλα, ένα ομοίωμα που θα μπορούσαμε να το κάψουμε στο κέντρο της πλατείας- ε, λοιπόν παιδιά, ακόμη δεν είναι ώριμες οι συνθήκες, ακόμη ανώριμες είναι, ίσως πολύ πιό ανώριμες απ' όσο 35 χρόνια πριν.
Τι τα λες αυτά θα πείτε.
Έλα ντε..

katerina είπε...

Καλημερα Στεργιε. ΚΡΙΤΙΚΗ;;; Σε τι αν κάνεις κριτική ρε Στεργιε;. Η Αριστερά... ή αυτοψυχαναλυεται επι δεκαετίες ή απολυτα, δογματικά σιγουρη για την...ανωτεροτητα της, παραμυθιαζει όποιον έχει διαθεση να παραμυθιαστεί.

Θα μου επιτρεψεις να θεωρώ την σταλινική "αριστερά", απλά τραγική. Όσο για την ...άλλη, κουραστηκα Στεργιε...Κουραστηκα με τα κουφια λόγια. Κουραστηκα με τα κουφια μονοπωλια ανθρωπισμού. Θα μπορε΄σει ποτε να προτεινει λυσεις στα υπαρκτα προβλήματα των πολιτών, ή θα μεινει στα ψευτοδιλληματα και στο φαυλο κυκλο μιας αδιεξοδης ενδοσκοπησης που απλά σημαινει εναλλγή καρεκλων και οφιτσιων σε μια βάρκα που μπαζει νερά απο παντου;

katerina είπε...

Θανάση καλημέρα,
Δεν αντισχολιαζω στο τόσο ενδιαφερον σχολιο σου, γιατί απλά ...θα το χαλάσω.

Μονο μια παρακληση. Ή θα πρέπει να γραφουμε και οι δυο στον ενικό ή και οι δυο στον πληθυντικό.
Λεω να προτιμησουμε τον ενικό.

katerina είπε...

"ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ-ΚΚΕ-ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

Εγκαίνια στην επιχειρηματική λειτουργία ακόμη και των αρχαιολογικών μουσείων με στόχο την ολοσχερή εμπορευματοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς σηματοδοτούν οι λαμπερές εκδηλώσεις για την έναρξη λειτουργίας του νέου μουσείου της Ακρόπολης.
Το ΚΚΕ ακόμη μια φορά καταγγέλλει ότι το νέο μουσείο, εκτός από κτήριο-χοάνη που καταπίνει όλους τους ελεύθερους χώρους καθώς και την αρχαία και νεότερη ιστορική και αρχιτεκτονική μνήμη από την ευρύτερη περιοχή, αποτελεί τον πολιορκητικό κριό για την επιβολή των νόμων του κέρδους στη λειτουργία των κρατικών μουσείων και την παράδοση τους σταδιακά στην «ιδιωτική εκμετάλλευση».......................................................
Στην υπόθεση του μουσείου της Ακρόπολης συγκρούονται και πάλι δύο πολιτικές: Η μία θεωρεί τον πολιτισμό χρυσοφόρο κέρας για το τουριστικό κεφάλαιο και τη βιομηχανία του θεάματος κλεισμένο σε αστραφτερά κέντρα με πανάκριβες υπηρεσίες για λίγους. Η άλλη επιδιώκει ο πολιτισμός να γίνει κτήμα των πολλών, που τον διαφύλαξαν, τον ανέπτυξαν και εξακολουθούν με το μόχθο τους να τον δημιουργούν. Ο λαός έχει έναν ακόμη λόγο να συνταχθεί δραστήρια με τη δεύτερη πολιτική, στον αγώνα για την ελεύθερη πρόσβαση όλων στα μουσεία, που πρέπει να μετατραπούν σε κοινωνική ιδιοκτησία στο έδαφος της φιλολαϊκής ανάπτυξης του πολιτισμού, στις συνθήκες της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας

ΑΘΗΝΑ 19/6/2009 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ


Ειλικρινά δνε αντεχω άλλο αυτήν την μιρλα, αυτήν την ισοπεδωση, αυτήν την ΜΑΛΑΚΙΑ...
Ευτυχώς δεν λες που το σιδεροφρακτο μεγαρο του Λαου, στον Περισσό, ειναι το διαμαντι της Αττικής. Άσε που θα μπορουσε κάλλιστα χρησιμοποιηθεί και για μουσείο ...φυσικής ιστορίας...
Που εισαι ρε Δαρβίνο;;;;
Oλα τα ειδη εξελλισονται, αυτοι γιατί ειναι ακομα στο στάδιο του βροντοσαυρου;;; Που έκανες λάθος γαμώτο;

apos είπε...

Κατερίνα μου, μακάρι το Μουσείο να ήταν χοάνη και να κατάπινε ό,τι πιο άσχημο υπάρχει γύρω μας. Και όλο το Λεκανοπέδιο αν γινόταν, μήπως και το φτιάχναμε από την αρχή. Θα ήταν πραγματικά ένα ακόμα επίτευγμα της αθηναϊκής δημοκρατίας...

Κατά τα άλλα, να με συμπαθάς αλλά σε αυτή τη συζήτηση για την Αριστερά δεν θα συμμετάσχω.

Θα πάω για μπάνιο.

Στέργιος είπε...

Είσαι άπαικτη βρε Κατερίνα. Η ισοπέδωση πάει σύννεφο, πολιτικαντίζεις κιόλας επί παντώς επιστητού της Αριστεράς - αθώα και αγανακτισμένα δήθεν, ξέρεις τα πάντα για την Αριστερά και ας μην είσαι αριστερή, μιλάμε για μεγάλη δόση αλαζονείας και έπαρσης.

Μπορεί να μη το παραδεχτείς αλλά κατά τη κρίση μου έτσι λειτουργείς αντικειμενικά, το συνειδητοποιείς ή όχι.

Ευτυχώς απλά δεν ξέρεις την Αριστερά. Με αυτούς του όρους είσαι ελεύθερη να λες ό,τι θες για το Μουσείο ,το «σπίτι», την Αλέκα, τον Αλέκο…. Αυτό δεν είναι όμως απόδειξη καμιάς αλήθειας. Μη μου βγάλεις πάλι τη ψυχή λέγοντας ότι δεν κατέχεις την απόλυτη αλήθεια και αυτό είναι προνόμιο «άλλων» κλπ, κλπ το έχεις ξαναπεί, το εμπέδωσα, το βαρέθηκα, πάμε παρακάτω.

Και για να μη μου πετάξεις πάλι κανένα απόσπασμα της Αλέκας ή του Αλέκου για να με κάνεις «σκόνη» ως αριστερό, δογματικό, σταλινικό ή ρεβιζιονιστή, να θυμάσαι (και το ξέρεις) ότι είμαι πάντα πολύ σκληρότερος στη κριτική μου εγώ, μόνο που αυτή πατάει σε αριστερή μαρξιστική βάση, όχι σε αφοριστική του συρμού που τη βρίσκεις σε πληθώρα εντύπων παλιών, πολύ παλιών και τρεχόντων και δεν χρειάζεται να ψάξεις το blog Κατερίνας για τα τη βρεις σαν δήθεν καινοτόμα. Το «καινοτόμα» είναι δικιά μου κρίση μην αρχίσεις να λες ότι σου βάζω λόγια που δεν είπες και είσαι μια σεμνή και ταπεινή μπλογκογχωριανή… τα βαρέθηκα αυτά.

Αναμένω νέο καταχέριασμα αλλά τουλάχιστον να έχει λίγη ποιότητα. Και γω βαρέθηκα τις Μ…. του συρμού για την Αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ. Τα βρίσκω όπου θέλω με το κιλό. Κάτι νέο στο χώρο των ιδεών υπάρχει; Αν ναι καλώς αν όχι δεν αντέχω να ακούσω τίποτα για τη τσάντα και το τακούνι της Αλέκας ή για το βαθμό προστασίας των αντηλιακών τζαμιών του Περισσού.

Πειράζει να ανέβει λίγο η ποιότητα των απόψεων και των θέσεων; Πειράζει αντί για κατανάλωση να κάνουμε και λίγη παραγωγή ιδεών;

apos είπε...

Και γιατί φίλε Στέργιε δεν ξεκινάς εσύ την παραγωγή ιδεών;

gyristroula2 είπε...

κατερίνα, ξέρω πολύ καλά πως όσα γράφεις δεν είναι μια απλή κριτική. Ξέρουμε ότι κάθε μέρα θάβουμε και μια ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο κι αυτοί που μας έκαναν να τον ονειρευτούμε, σφυρίζουν άλλους σκοπούς παράφωνους.
Γράφεις λοιπόν και παραιτείσαι, γράφεις και "ενηλικιώνεσαι" πολιτικά, δεν έχει γη της επαγγελίας, δεν έχει ιδέες που να πείθουν και να εμπνέουν, δεν έχει ανθρώπους που να μπορούν να μας πάνε ένα βηματάκι έξω από το τέλμα.
Πριν να πεις ο σώζων εαυτόν σωθήτω, σκέψου ότι αριστερά είναι ακριβώς αυτό, να μην νοιάζεσαι μόνο για την πάρτη σου, να αγωνιάς για το μέλλον του κόσμου, να ελπίζεις ότι θα βρεθεί μια νέα γλώσσα να αρθρώσουμε τα όνειρά μας καιθα υπάρξουν άνθρωποι γεννημένοι από μας, οδηγημένοι από τα λειψά μας οράματα, να τα πραγματοποιήσουν. Ναι...έχω κρατήσει από την αριστερή μου ταυτότητα, την αγιάτρευτη αισιοδοξία.

Στέργιος είπε...

Κατερίνα,

Θα έλεγα ότι έτσι το ζήτημα (της παραγωγής σύγχρονων ιδεών στην Αριστερά, από την Αριστερά, για την Αριστερά κλπ) μπαίνει σε νέα εντελώς διαφορετική και πολύ απαιτητική βάση από το να αναλωνόμαστε στη γιγάντωση του μικρού γιατί δεν έχουμε το ζητούμενο μεγάλο.

Φυσικά στα blog έχεις πολλούς περιορισμούς και μόνο συμπερασματικά ή συνοπτικά μπορείς να καταθέσεις κάποιες ιδέες. Θα έλεγα ότι έχω δει πολλές παρόμοιες ιδέες να έχουν κατατεθεί κατά καιρούς και θα άξιζαν περεταίρω συζήτησης και ανάλυσης. Δεν εννοώ ότι εδώ βρήκαμε την λύση της κρίσης της Αριστεράς ή του συστήματος αλλά μέσα σε έναν παγκόσμιο προβληματισμό είναι ένας κόκκος εποικοδομητικός.

Να μη ξεχνάμε ότι εκατομμύρια άνθρωποι έχουν τους ίδιους προβληματισμούς με εμάς. Σε μια πορεία στο χρόνο και με την επίδραση των κοινωνικών αντιθέσεων που απαιτούν λύσεις σε βάθος, και όχι τυφλές μεταθέσεις που αναπαράγουν το ίδιο πρόβλημα σε άλλο επίπεδο, οι ιδέες αυτές θα αρχίσουν να έχουν άλλη αξία και να στοιχειοθετούν ένα νέο οικοδόμημα αριστερής διεξόδου στην εξέλιξη του κόσμου. Τότε και η σημερινή μικρή ιδέα μπορεί να αποκτήσει μεγάλη σημασία.

Παρακολούθησα σε ένα blog συζητήσεις νεοφιλελευθέρων και μαρξιστών για διάφορα σύγχρονα θέματα και χάρηκα το επίπεδο. Εκεί εξαναγκάζονταν η κάθε πλευρά να τεκμηριώσει λογικά τις θέσεις της γιατί κινδύνευε να αποδεκατιστεί. Στα σημερινά προβλήματα δεν μπορείς να απαντάς με τσιτάτα του παρελθόντος ή αφορισμούς.

Φυσικά οι αναρτήσεις είναι το έναυσμα για μια ποιοτική συζήτηση και όχι τόσο τα σχόλια. Ωστόσο δεν θα παραλείψω να κάνω πράξη αυτό που ζητάς, με χαρά μάλιστα. Λυπάμαι μόνο που τώρα αδυνατώ να αρχίσω κάτι, παρότι υπάρχει το υλικό, λόγω μεγάλου φόρου εργασίας.

Odyssey είπε...

Σα να ξέχασες τι έγραφες όταν ο Τσίπρας έγινε πρόεδρος και είδωλο. Κι όταν απόρησα για το τι καινούργιο φέρνει, ...εκτός από την ηλικία του, με ψιλοαποπήρες.
Και λίγο πιο εκεί, όταν έκανες ένα αφιέρωμα στον κ Κουβέλη, ίσως θυμάσαι την χυδαιότητα ενός "τσιπρικού" σχολιαστή κατά του κ. Κουβέλη.
Ήταν καθαρό το τι "έφερνε".
Ο κ. Αλαβάνος το είπε:
"Έκαμα λάθος". Προφανώς, δεν ενημερώνεστε από τα κατάλληλα μέσα.
Καιμας κοίταξε όλους στα μάτια. Και τον ένιωσα. Ένιωσα τον άνθρωπο. Την τραγικότητα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μέλλον.
Με δική του ευθύνη.
Οι νεοσταλινικοί θα το διαλύσουν το μαγαζί, γιατί αυτοί δεν κάνουν ποτέ λάθος.
Γιατί δεν ρώτησες το ίδιο και τον κ. Τσίπρα;
Δεν κατάλαβα την "απαίτηση" κάποιου, που ύμνησε την αναρρίχηση του παιδιού στην ηγεσία.
Όποιο λάθος έκανε ο κ. Αλαβάνος, το ίδιο έκανες κι εσύ, προσδοκώντας κάτι που δεν το έφερνε μαζί του.
Το πολιτικό ένστικτο ενός προγέροντα δεν μου επέτρεψε να χαρώ.
Το κείμενο του πρώτου σχολιαστή, με κάνει να δηλώσω "αριστερός", χωρίς να είμαι. Όπως, οι πράξεις των Ισραηλινών με κάνουν να δηλώσω "Παλαιστίνιος", χωρίς να είμαι.
Στη ζωή μου δεν υπήρξα άκαπνος και προφανώς ουδέποτε αλάνθαστος.
Ως εκ τούτου, έμαθα να σέβομαι ανθρώπους και περισσότερο τους "αντιπάλους", που το άξιζαν.
"...Ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι από την στιγμή που έγινε πρόεδρος ο Αλ. Τσίπρας κόπηκε η οποιαδήποτε δυνατότητα συνεργασίας μεταξύ των δύο ανδρών. Έδωσε την εντύπωση ότι το αποδίδει περισσότερο στο «περιβάλλον» Τσίπρα παρά στον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΥΝ για τον οποίο όμως άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι έχει μετανοιώσει που τον επέλεξε. «Κατά κάποιο τρόπο πήρε την πολιτική ευθύνη για αυτό», σχολίασε στο Tvxs ένας από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ."
http://www.tvxs.gr/v14642

Αν και, όπως είπε η cynical, το έχει πει πολλές φορές, με εκείνο τον τρόπο, που του επιτρέπει η αξιοπρέπεια.
Ο Αλέκος Αλαβάνος θα παραμείνει μάχιμος και θα δω σε λίγο καιρό τους "τσάμπα μάγκες" τι θα λένε όταν βρεθούν μπροστά σε ένα κίνημα, που δεν θα δηλώνει "αριστερό".
Σήμερα, τα παραληρήματα κα΄ποιων που εύκολα ξεχνάνε, με έκαναν να δηλώσω "αριστερός", χωρίς να είμαι.
Από σεβασμό στο Στέργιο, θα πω ότι η αριστερά και οι μαχητές της, σαν ιστορία και σαν ήθος δεν χρειάζονται τη συνηγορία μου. Σαν πολιτική θα τις φάω τα μουστάκια, που έχει ακόμα, σαν απομεινάρι στου Στάλιν.
Κατερίνα, πήγαινε να διαβάσεις τι έλεγες για τον Τσίπρα και πες "έκαμα λάθος".

katerina είπε...

Ναι Γυριστρουλα μου, ειναι αυτό ακριβώς που περιγραφεις. Και επειδή, ακριβώς ο καθενας μας καλειται να κάνει την υπερβαση του, την ελαχιστα μικρή ή την τεραστια, ψάχνει συνοδοιπόρους. Στα υπάρχοντα μαγαζια, το εμπορευμα ...εκποιηθηκε...

katerina είπε...

Οδυσεα καλησπέρα.
Όδυσεα μου,δεν εχω το παραμικρό προβλημα να ομολογήσω λάθος. Αυτή εινια η μεγαλυτερη ευκολία μου. Αλλά στην συγκεκριμένη περιπτωση, δνε καταλαβαινω τι μου λες.
Στις 11 Φεβρουαρίου του 2008, τις μέρες του συνεδριου του ΣΥΡΙΖΑ, έγραψα ένα ποστ με τίτλο "μεγάλες εποχές". και το αντιγραφω αυτολεξει.

"Πολλές λέξεις ανταλλάσσονται στις γειτονιές μας, στους μαχαλάδες μας, τον τελευταίο καιρό για την Αριστερά.
Μέσα στα λόγια να δώσω και μια εικόνα.
Πριν κάποια χρόνια βρέθηκα σε μια μάζωξη.
Παρών και ο Φώτης Κουβέλης.
Η συζήτηση ανάλαφρη και βαθιά πολιτική.
Έτσι όπως πρέπει να είναι η πολιτική. Γλυκιά.
Με μάγεψε ο Κουβέλης.
Δεν έτυχε να τον ξαναδώ από τότε.
Μόνο στο γυαλί.

Αλλά και αυτός ο φακός; Βιαστής, όσο κι αν κρύβεις τη ψυχούλα σου, αυτός την εκθέτει.
Την απογυμνώνει έτσι φόρα παρτίδα. Όσο κι αν περιορίζεσαι στα τετριμμένα, στα πολιτικώς ορθά, ο φακός, μάγος, διαβάζει το μυαλό σου.
Τις τελευταίες μέρες, που οι αλάνθαστοι δημοσκόποι προανήγγειλαν τη συντριπτική νίκη Τσίπρα, εγώ ήλπιζα, ξέρετε τώρα, με αυτή την άλογη ελπίδα, ότι ο Κουβέλης θα βγει νικητής.
Όχι γιατί με ενδιέφεραν οι Ρευματικοί, οι Ανανεωτικοί, οι Κοκκινοπράσινοι ή τα Δίκτυα, αλλά γιατί ο Κουβέλης σε μια εποχή που δεν γουστάρει τους «Ηγέτες», είχε να πει......
Είπαμε όμως, οι δημοσκόποι έχουν πάντα δίκιο.
Όπως άλλωστε η επιστήμη έχει πάντα δίκιο.
Όπως άλλωστε στους καιρούς που ζούμε, και η επικοινωνία φαίνεται να έχει πάντα δίκιο.

Ας μου επιτρέψει ο σύντροφος, Σύντροφος της Αριστεράς μου, Φώτης Κουβέλης να θυμηθώ τις «ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ», του Τάσου Λειβαδίτη.

Κάθε που νυχτώνει ο αέρας μυρίζει αγιόκλημα, σα να ‘χουμε από
καιρό λησμονηθεί
το τραμ μ’ ένα θόρυβο από σίδερα που αδειάζουν στρίβουν τη γωνία
και χάνονται- παραίσθηση, βέβαια:τα τραμ έχουν από καιρό καταργηθεί.

Και αυτοί που διάβηκαν το δειλινό σκυφτοί, ήταν ωραίοι γιατί είχαν νικηθεί.


Με μπερδευεις Οδυσέα...
Αν πάλι κάτι άλλο εννοείς, εδώ ειμαστε.

Odyssey είπε...

Aμα ξαναπώ καλή κουβέντα για πολιτικό ή κόμμα να ....(μπιπ)
Θα φτιάξω δικό μου. Με φρέσκες ιδέες. Νέες , νεώτατες.
Και σκασίλα μου για τις ψήφους.
Ρεζίλι, επειδή έδωσα πίστη σε ...(μπιπ), δεν ξαναγίνομαι.
Υ.Γ. Σε σχόλια τα λέγαμ, αλλά δεν έχει καμιά σημασία πια. Καμία.
Ευτυχώς, που δεν είμαι αριστερός. Είναι η "σέχτα" και διαβάζοντας την είδα ότι κινδυνεύω. Στα (μπιπ) μου. Αν δεν είναι πράκτορες της Μοσάντ αυτοί εγώ είμαι κινέζος.