Χυλόπιτα...

Ναι, το ξέρω... θα ορθοποδήσω, θα το ξεπεράσω και θα σταθώ πάλι στα πόδια μου... Ο παντοτινός σύμμαχος κάθε πόνου... ο πανδαμάτωρ χρόνος.... Ναι, θα σβήσω το μήνυμα του, αυτό το «δεν σε θέλω πια», και θα προσπαθήσω να τον ξεχάσω...
Ο έρωτας είναι τυφλός; Μπορεί... Μόνη μου παρηγοριά μου αυτό το παλαιικό τραγουδάκι της Βέμπο...
Δεν είναι γόης/ δεν είναι ωραίος/ και κολυμπάει/ μέσα στο ...χρέος/ γιατί;

κι όλο τα πίνει/ κι όλο τα σπάει/ κι όλο σε μένα/ μετά ξεσπάει/ γιατί;

Τον ...πήγα από την πρώτη στιγμή... Όχι, δεν τον εκτίμησα ποτέ, δεν τον πίστεψα ποτέ, δεν με συγκίνησε ποτέ. Αλλά γέλασα, με έκανε και γέλασα. Αλήθεια υπάρχει μεγαλύτερο προσόν από το χιούμορ σε έναν άνδρα; Μην απαντήσετε...ρητορική ήταν η ερώτηση....

Επαγγελματίας γκαφατζής, επαγγελματίας loser, δεν εργάστηκε ποτέ πουθενά αλλού παρά μόνο στην πολιτική showbiz. Αλλά εκεί δεν τα πήγε και άσχημα από άποψη καριέρας...και μόνον. Ακόμα και διάδοχος κόντεψε να χριστεί, αν πέρναγε μια μικρή δοκιμασία. Να νικήσει κάποιον... να κερδίσει ένα τίποτα.
Απέτυχε, το έβλεπε, κι όταν το συνειδητοποίησε το κάζο που ερχόταν, μη αντέχοντας ο καλός μου να χάσει από ένα ...τίποτα, έκανε μια ηρωική έξοδο. Αποφάσισε ότι είναι καλύτερα να γίνει ένας πληθωρικός γραφικός, κάποιος που δεν μπορεί να ελέγξει το υποτιθέμενο ...πληθωρικό ταμπεραμέντο του, παρά ένα ...τίποτα, που θα έχει φάει χώμα από ένα ...τίποτα.

Επαγγελματίας της γκάφας, επαγγελματίας της συγνώμης, σε ...ιθαγενείς και αλλοδαπούς, έκανε κάτι παλληκαρισμούς, κάτι ταρζανιές ο άνθρωπος μου, και μετά μάζευε τα βρεγμένα του, και ψέλλιζε την συγνώμη.

Ανεξάντλητος, όταν η καρδάρα με το γάλα δεν είχε σταγόνα μέσα, της έδινε μια κλωτσιά και την πέταγε κάτω. Καυγατζής με καλό timing... όποτε ένοιωθε ότι η επικαιρότητα τον ξεπερνούσε, έκανε ένα τζερτζελο, διεκδικώντας και αυτός τον χρόνο του χαβαλέ του.
Δεν έπληξα ποτέ μαζί του. Και υπάρχει μεγαλύτερο προσόν σε έναν άνδρα από το να μην πλήττεις ποτέ; Μην απαντήσετε λέμε...ρητορική η ερώτηση.

Και πάνω που κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια μεταξύ μας, έτσι ...για μια συμπεριφορά μου, για ένα ΤΙΠΟΤΑ, μου έστειλε τελεσίγραφο. Δεν σε θέλω πια, μην έρθεις ποτέ σε εμένα, μην τολμήσεις ούτε σταυρό να βάλεις κοντά στο τιμημένο όνομα μου...
Και για να επισημοποιήσει και το τέλος της ...σχέσης μας... μου αφιέρωσε και μια φράση από τον Επιτάφιο... Μόνοι γαρ τον τε μηδέν τωνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα, αλλ' αχρείον νομίζουμε.
Δεν είμαι καλή στα αρχαία του είπα πνίγοντας τους λυγμούς της απόγνωσης μου. Καταδέχτηκε, έτσι σαν ένα τελευταίο αντίο, να μου το μεταφράσει. Θεωρούμε αχρείο κι όχι απράγμονα όποιον δεν μετέχει στα κοινά.

Εμένα Θόδωρε; Εμένα ...Πάγκαλε μου; Εμένα φτύνεις έτσι; Εμένα δεν χρειάζεσαι; Σε εμένα λες ότι με είδες με το τζιπ και την Φιλιπινέζα μου να κάνω μπάνιο στην Ελευσίνα, αντί να πράττω το καθήκον μου, ψηφίζοντας εσένα και τους ομοίους σου; Δεν με είδες καλά Θόδωρε μου, δεν ήμουν εγώ στην πλαζ της Ελευσίνας...

Και εγώ καλέ μου, μαζί με εσένα Επιτάφιο διάβαζα. Εσύ για να τον προβάρεις στα κανάλια και εγώ ..ε, όσο να πεις ένας ...Επιτάφιος, πάντα χρειάζεται. Και κοίτα τι βρήκα Θόδωρε...

«Φιλοκαλούμεν τε γαρ μετ' ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας». Ναι, ασφαλώς να στο ....μεταφράσω καλέ μου... Αει και πηδήξου ρε Πάγκαλε... λέει ο ...Θουκυδίδης... Εγώ πάλι... ΤΙΠΟΤΑ.