Δράκους έχω δει πολλούς στην ζωή μου. Πολύ περισσότερους από όσους θυμάμαι, και πολύ περισσότερους από όσους θέλω να θυμάμαι.
Δράκοι με βρήκαν και εδώ σε αυτό το σημείο του Διαδικτυου. Από την πρώτη στιγμή.
Τους αντιμετώπισα με το μόνο αποτελεσματικό όπλο που μπορώ να διαχειριστώ. Την αδιαφορία, την ειρωνεία και την απαξίωση.
Ναι, αδιαφόρησα, ακόμα και όταν με βομβάρδισαν με mails. Ακόμα και όταν έστειλαν mails στην φίλη μου. Ακόμα και όταν μου επιτέθηκαν, και δια ζώσης, με κρυμμένα τα χαρακτηριστικά τους.
Δράκοι με βρήκαν και εδώ σε αυτό το σημείο του Διαδικτυου. Από την πρώτη στιγμή.
Τους αντιμετώπισα με το μόνο αποτελεσματικό όπλο που μπορώ να διαχειριστώ. Την αδιαφορία, την ειρωνεία και την απαξίωση.
Ναι, αδιαφόρησα, ακόμα και όταν με βομβάρδισαν με mails. Ακόμα και όταν έστειλαν mails στην φίλη μου. Ακόμα και όταν μου επιτέθηκαν, και δια ζώσης, με κρυμμένα τα χαρακτηριστικά τους.
Κατά καιρούς έχω ζηλέψει πολλά προσόντα, πολλών ανθρώπων. Αλλά αν κάτι ζήλεψα πιο πολύ από όλα, είναι τους ανθρώπους που θυμώνουν. Ναι ζηλεύω τον ανθρώπινο θυμό. Αυτόν από τον οποίο, αυτοευνουχιστικά παραιτήθηκα.
Και ναι, ...ΣΗΜΕΡΑ θύμωσα.
Εγώ δεν φόρεσα ποτέ κουκούλα, εγώ δεν υπήρξα ποτέ ανώνυμη. Και για φίλους και για ...μη φίλους. Και δεν χρειαζομαι κανέναν. Εγώ είμαι εδώ, στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Σε αυτήν την πραγματικότητα από την οποία εσύ Δράκε κρύβεσαι. Δεν είμαι στις ταμπελίτσες, δεν είμαι στις ψευτομαγκιές, δεν είμαι στα ανώνυμα ανύπαρκτα blogs. Είμαι στην πραγματικότητα, σε αυτήν τόσο σε τρομάζει ανθρωπάκι. Και σε αυτήν την πραγματικότητα σε ΧΑΙΡΕΤΩ ΔΡΑΚΕ.
Αν έχεις τα κότσια ανθρωπάκι, ξέρεις πολύ καλά και το όνομα μου, και το ...τηλέφωνο μου, ...και το σπίτι μου, ... και το αυτοκίνητο μου. Οριστε λοιπόν ΔΡΑΚΕ. Γιατί το παιχνίδι, που ταΐζει εδώ και μήνες, την άρρωστη ζωή σου... ήταν μέχρι ΕΔΩ.
Σε χαιρετώ λοιπόν ΔΡΑΚΕ και σε περιμένω....
Αν πάλι δεν τολμησεις να βγάλεις την κουρελιασμένη κουκούλα που φοράς, μείνε στους βούρκους που κρύβεσαι.
Το τέρας, σε πείσμα όλων, εγώ δεν θα το συνηθίσω.
15 σχόλια:
Σε θαυμάζω (και σ' αγαπώ) γιατί το ξέρεις το τέρας, αλλά δεν το συνηθίζεις. Και αυτό σε κάνει να διαφέρεις.
Πολλοί από εμάς γινόμαστε ένα με αυτό. Γιατί νομίζουμε ότι αυτό μας κάνει πιο σπουδαίους.
Απ' οτι διαπιστώνω, αν βάλεις μoderation, θα εισαι απολύτως δικαιολογημένη..
Κατερινα, ασχετως των τελευταιων διαφωνιων μας, εχεις την στηριξη μας -και νομιζω οτι μιλω εκ μερους ολων που παρακολουθουν το ιστολογιο σου-, και αν υπαρχει καποιος τροπος πιο ενεργους συμπαραστασης ειμαι φυσικα προθυμος.
Ως ...ομοιοπαθής, εκφράζω και εγώ την αμέριστη συμπαράστασή μου στην συντονισμένη επίθεση που δέχεσαι.
Τα "τρελά" και ασυνάρτητα κείμενα δεν εξαπατούν κανένα σχετικά με τις σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω τους.
Προσωπικά, αποφάσισα να τα αγνοήσω, και να συνεχίσω το Blog με moderation, ώστε να μην αναμιγνύονται σχόλια σοβαρών φίλων με ανοησίες και χυδαιολογίες.
Συνιστώ το ίδιο και γιά εσένα.
Και μην τους δώσεις την χαρά που περιμένουν: Να σταματήσεις να γράφεις... θα είναι κρίμα γιά το Blogging γενικώτερα, και μιά προσωπική απώλεια γιά όλους τους φίλους σου...
Είχα επισημάνει κάποια αρρωστημένα φαινόμενα με μικρό σχόλιό μου στην ανάρτηση "Ποιος φοβάται την ...Αλέκα Woolf;" Είχα πει τότε: «Είναι δύστυχο να αντιλαμβάνεσαι ότι κάποιος θέλει να ξεφεύγει από τα όρια της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης γιατί δεν ικανοποιείται με όσα γραφεί ή διαβάζει. (…) Εδώ δεν είναι χώρος για πέρα από έναν καλό μπλογκπολιτισμό. Θα λυπόμουν πολύ αν οι όποιες αντιπαραθέσεις μας στα σχόλια μετατρέπονταν σε προσωπικά μίση και αντιπάθειες».
Φαινόταν πατρικό και γλυκανάλατο τότε αλλά αντανακλούσε αλήθειες. Τα blog τύπου Κατερίνας δεν είναι χώρος απαράδεκτων, και με προσωπική εμπάθεια, σχολίων.
Άλλωστε οι φίλοι που μπαίνουν εδώ έχουν τη δημιουργική διάθεση να χτυπήσουν τις ιδέες τους και όχι τους ανθρώπους με τους οποίους βέβαια δεν γνωρίζονται προσωπικά στη πλειονότητα.
Δυστυχώς δεν σκέφτονται όλοι έτσι. Και δεν εννοούν να μη παρενοχλούν τους άλλους. Κρίμα. Πάντως θα προτιμούσα τη μηχανή προελέγχου των κειμένων παρά την απώλεια του blog. Όσο και αν αυτό είναι κατάντια για ελεύθερους ανθρώπους, βλέπετε καμιά φορά επιλέγουμε με βάση το μικρότερο κακό και τη μικρότερη απώλεια ενώ θα έπρεπε να επιλέγαμε με βάση τη μεγαλύτερη ωφέλεια.
Πάντως Κατερίνα, είμαι βέβαιος πως έχεις τη συμπαράσταση όλων των καλών φίλων που έχουν κατά καιρούς σχολιάσει ή περιδιαβεί το blog σου.
Καλή δύναμη.
Κατερίνα μου, το έχασα το επεισόδιο, αλλά τέτοια περιστατικά συμβαίνουν σε όλους του χώρους που "ανθούν" οι κάθε λογής θρασύδειλοι. Τα Blogs είναι ένας από αυτούς.
Θα σου έλεγα ότι δεν υπάρχει λόγος να βάλεις moderation ότι και να αφήσει, θα το σβήσεις μετά από κάποια ώρα. Σίγουρα πάντως όπως είπε και ο Στέργιος Πθα προτιμούσα το moderation των σχοίων παρά την απώλεια του blog.
Να είσαι καλά!
Ρε αλλε μια εκφραση συμπαθειας και συμπαραστασης εκδηλωσαμε σε μια κατασταση που την ενοχλησε και ενιωσε την αναγκη να μας την μεταφερει...
Δεν πρόκειτα να απαντήσω σε άλλη μιά από τις μεταμφιέσεις του Δρακονάριου. Εχω προ πολλού δηλώσει ότι δεν συζητώ μαζί του. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά μου. (Το σχόλιο διαγράφτηκε στο μεταξύ)
Με εκπλήσσειόμως η "ηθική" του Στέργιου.... "κάποιος θέλει να ξεφεύγει από τα όρια της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης"... καλά να πάθει! Που ξεφεύγει από τα δικά του ασφαλώς "προκαθωρισμένα" όρια.
Πέρα από όποιες αντιπαραθέσεις είχα στο παρελθόν με τον Στέργιο, ειλικρινά ΛΥΠΑΜΑΙ που ένας αριστερός, που έχει υποστεί όσα λέει ότι υπέστη ΑΚΡΙΒΩΣ γιατί ΔΕΝ τήρησε κάποια όρια, καταφεύγει σε τέτοια επιχειρήματα.
Στέργιε, ούτε και τότε, ούτε και τώρα "θα συμμορφωθώ προς τας υποδείξεις"...
Και κάτι ακομα... ας σκεφτείς, Κατερίνα, ότι είναι εξαιρετικά δυσάρεστο (και κωμικό γιά τον αναγνώστη) να προσπαθεί να γράψει ένα σοβαρό σχόλιο, ανάμεσα από τρελά και παρανοικά σχόλια των "ανθισμένων ρωγών"(!) και άλλων ...γλαφυρών.
Προσωπικά στο Blog μου έβαλα Moderation. Στο συνιστώ και εσένα, και η δημοκρατία γιά τους δημοκράτες... μόνο.
Καλημέρα Κατερίνα!
Katerina
Η δημοσιοποιηση απο πλευρας σου,γεγονότων που εμπίπτουν στον ποινικό κώδικα (αναφερομαι στο τελος της αναρτησης) ,νομίζω οτι δείχνουν και την λύση.
Μπορείς να υπολογίζεις σε κάθε βοήθεια,αν κινηθεις σε τετοια κατευθυνση.
Λοιπες ιστολογικές ασυναρτησίες που είναι συμφυτες με την φύση του μέσου,κατα την γνωμη μου αντιμετωπιζονται με χιουμορ και αδιαφορία.
Δημοσίευση σχολίου