Η ...έρευνα, για ...τον διαδικτυακό «συναισθηματισμό*», με βρήκε...απροετοίμαστη...Εμείς όλη μερα, διαμαρτυρόμαστε ότι είμαστε συνέχεια στο ..δρόμο... Και ...συνεχεια στον δρόμο...πέρα από λεφτά, πέρα από άγχος, πέρα από καριέρα, πέρα από στρες, πέρα από ...ότι, σημαίνει ΚΑΙ ...γνωριμίες, σημαίνει ΚΑΙ επαφές, σημαίνει ΚΑΙ ...επικοινωνία. Γνωρίζουμε κάθε μέρα, δεκάδες, εκατοντάδες ανθρώπους, στις επαγγελματικές μας συναναστροφές, στις κοινωνικές μας συναναστροφές, στον δρόμο...
Ποιος δεν έχει ανταλλάξει αλκοολικά ...βλέμματα στα μεταμεσονύχτια φανάρια, της Παραλιακής, της Κηφισίας, της Μεσογείων; ok... κανείς...
Τι χρειαζόμαστε λοιπόν τόσο εντονα την διαδικτυακή ... «επαφή»;
Δεκάδες, σωρός από έρευνες περιγράφουν, μιλούν μια τεραστία διαδικτυακή ...πλατεία(επιεικώς...), όπου ο καθένας με τις πιζάμες του, με ένα ποτήρι κρασί, ουίσκι, μπύρα (μπα, ποιος νοιώθει αισθησιασμό με μπύρα;;;) δίπλα στο laptop του, επικοινωνεί, φλερτάρει, μιλάει και «μιλάει», με κάποιον ...άγνωστο.
Δεδομένα για την Ελλάδα δεν βρήκα, και έτσι εμείς μπορούμε να πούμε ...τς, τς, τς, ...πφ... μμμμμμμμ... «κοίτα βρε...», μπορούμε να μιλήσουμε αποστασιοποιημένα.... εμάς ...ως Έθνος, δεν μας αφορά...
Οι μελέτες, δίνουν συντριπτικά ποσοστά, τεραστια δείγματα, τουλάχιστον για τους ευρωπαίους, και καταλήγουν λίγο πολύ ...ότι όποιος έχει σύνδεση... κάποτε μιλησε, επικοινωνησε... τουλάχιστον μια φορά...
Αυτό πια θεωρείται δεδομένο. Αυτό είναι μη διαπραγματεύσιμο...κατά τας γραφάς. Όλοι, λένε οι ερευνητές, επικοινωνούμε, με πολλούς και ποικίλους τρόπους... Με πολλά και ποικίλα αποτελέσματα. Με πολλές και ποικίλες δικαιολογίες.
Η συγκεκριμένη ερευνα, έρχεται απλά να περιγράψει, να μετρήσει, την απογοήτευση... όταν όλες αυτές οι «επαφές» από εικονικές, φτάνουν να γίνουν και πραγματικές. Όταν αυτές οι ...επαφές, κάποια στιγμή, δεν αρκούνται στις λέξεις, αλλά ζητάνε και το βλέμμα, κάποιες και την αφή, κάποιες και την μυρωδιά και κάποιες και την γεύση....
Και εκεί...τα πράγματα ζορίζουν πολύ... τουλάχιστον για τους άλλους Ευρωπαίους, γιατί είπαμε ...στην Ελλάδα...δεν ξέρουμε...και ότι δεν ξέρουμε ...δεν υπάρχει.
Και έτσι... το 58% των Ευρωπαίων δηλώνει απογοητευμένο από την ...πραγματική συνάντηση, με τον μέχρι εκείνη στιγμή, εικονικό παρτενέρ ...με τον οποίο επικοινωνούσε, ...φλέρταρε...
Οι Ιταλοί ...είναι οι κατ’ εξοχήν απογοητευμένοι σε ποσοστό 72%, οι Γερμανοί με 58%, οι Γάλλοι με 56% και οι Βρετανοί με 55%.
Οι Ολλανδοί πάλι...φαίνονται πιο ειλικρινείς(;;;) και έτσι μόνο το 48% δηλώνει ότι ...ξεγελάστηκε.
Ποιος δεν έχει ανταλλάξει αλκοολικά ...βλέμματα στα μεταμεσονύχτια φανάρια, της Παραλιακής, της Κηφισίας, της Μεσογείων; ok... κανείς...
Τι χρειαζόμαστε λοιπόν τόσο εντονα την διαδικτυακή ... «επαφή»;
Δεκάδες, σωρός από έρευνες περιγράφουν, μιλούν μια τεραστία διαδικτυακή ...πλατεία(επιεικώς...), όπου ο καθένας με τις πιζάμες του, με ένα ποτήρι κρασί, ουίσκι, μπύρα (μπα, ποιος νοιώθει αισθησιασμό με μπύρα;;;) δίπλα στο laptop του, επικοινωνεί, φλερτάρει, μιλάει και «μιλάει», με κάποιον ...άγνωστο.
Δεδομένα για την Ελλάδα δεν βρήκα, και έτσι εμείς μπορούμε να πούμε ...τς, τς, τς, ...πφ... μμμμμμμμ... «κοίτα βρε...», μπορούμε να μιλήσουμε αποστασιοποιημένα.... εμάς ...ως Έθνος, δεν μας αφορά...
Οι μελέτες, δίνουν συντριπτικά ποσοστά, τεραστια δείγματα, τουλάχιστον για τους ευρωπαίους, και καταλήγουν λίγο πολύ ...ότι όποιος έχει σύνδεση... κάποτε μιλησε, επικοινωνησε... τουλάχιστον μια φορά...
Αυτό πια θεωρείται δεδομένο. Αυτό είναι μη διαπραγματεύσιμο...κατά τας γραφάς. Όλοι, λένε οι ερευνητές, επικοινωνούμε, με πολλούς και ποικίλους τρόπους... Με πολλά και ποικίλα αποτελέσματα. Με πολλές και ποικίλες δικαιολογίες.
Η συγκεκριμένη ερευνα, έρχεται απλά να περιγράψει, να μετρήσει, την απογοήτευση... όταν όλες αυτές οι «επαφές» από εικονικές, φτάνουν να γίνουν και πραγματικές. Όταν αυτές οι ...επαφές, κάποια στιγμή, δεν αρκούνται στις λέξεις, αλλά ζητάνε και το βλέμμα, κάποιες και την αφή, κάποιες και την μυρωδιά και κάποιες και την γεύση....
Και εκεί...τα πράγματα ζορίζουν πολύ... τουλάχιστον για τους άλλους Ευρωπαίους, γιατί είπαμε ...στην Ελλάδα...δεν ξέρουμε...και ότι δεν ξέρουμε ...δεν υπάρχει.
Και έτσι... το 58% των Ευρωπαίων δηλώνει απογοητευμένο από την ...πραγματική συνάντηση, με τον μέχρι εκείνη στιγμή, εικονικό παρτενέρ ...με τον οποίο επικοινωνούσε, ...φλέρταρε...
Οι Ιταλοί ...είναι οι κατ’ εξοχήν απογοητευμένοι σε ποσοστό 72%, οι Γερμανοί με 58%, οι Γάλλοι με 56% και οι Βρετανοί με 55%.
Οι Ολλανδοί πάλι...φαίνονται πιο ειλικρινείς(;;;) και έτσι μόνο το 48% δηλώνει ότι ...ξεγελάστηκε.
Συχωριανοί μου, υπενθυμίζω ότι όλοι οι Ολλανδοί μιλούν...καλά το «μιλούν» δεν μας πολυενδιαφέρει, γράφουν τέλος πάντων, εξαιρετικά καλά αγγλικά... αν λέω, ...αν, να τους προτιμήσουμε.
Οι Ιταλοί πάλι, εκτός του ότι είναι, και μεγάλοι ψεύτες... τα αγγλικά τους είναι άθλια... μην γίνει και καμιά παρεξήγηση... Ε, όσο να πεις, την ώρα που ...τα μεταξωτά ανεμίζουν να σου πει... περίμενε... ψάχνω στο λεξικό, δεν είναι και ότι καλύτερο. Άσε που μπορεί να νομίζει ...ότι ξέρει την ...λέξη και να σε κόψει στο καλύτερο...
Για όσους το ...συνήθιζαν πάλι ..σκοτεινά, και με κλειστά μάτια... η «στάση» ονομάζεται ...αλα παντρεμένα... καλά θα κάνουν να τα ανοίξουν τα ματάκια τους. Εκτός αν έχουν σύστημα ανάγνωσης τυφλών...
Εντάξει... ανταλλάσσουν, μεταξύ τους φωτογραφίες... αλλά δυστυχώς είναι ρετουσαρισμένες... κοινώς εκείνο το ...«this is last year», που έλεγε και η διαφήμιση, ταιριάζει γάντι στην περιπτωση.
Πάντως η Logitech καταλήγει ότι μια webcamera… είναι περίπου αναγκαία...για την συνομιλία, αν σκοπεύετε... (δηλαδή οι άλλοι Ευρωπαίοι, είπαμε εμείς ...δεν), να τον γνωρίσετε και δια ζώσης τον ...συνομιλητή.
Αν πάλι...η φαντασία ειναι το δυνατό σας σημείο, αν αρκείστε στις ...λέξεις, τότε φροντίστε να μάθετε το συντομότερο τυφλό σύστημα.
Κάποτε η didacta απαξιώθηκε, νομίζαμε τρομάρα μας, οι επιστήμονες ότι το τυφλό.... είναι μόνο για γραμματείς... Όχι συχωριανοί μου, ή μαθαίνετε τυφλό, ή ...θα τα πετάξετε τα μάτια έξω του «συνομιλητή» σας. Διότι και το ...timing, έχει την σημασία του. Τώρα ...να του πεις...περίμενε να βρω το «κ», ...α, το δικό μου πληκτρολόγιο δεν έχει ... «κ», ε, όσο να πεις θα την χαλάσεις την μαγεία.
Επιπλέον, μέχρι τώρα τα σκάγαμε στον Αεράκη (οι πιο ...ρομαντικές), γιατί και Anais έπαιζε...για τις πιο τολμηρές, και να ...τα ασορτί, και να ...τα μαύρα, και να ...τα κόκκινα, που όσο και να το απαξιώσεις το περιτυλιγμα, χρειάζεται...
Οι Ιταλοί πάλι, εκτός του ότι είναι, και μεγάλοι ψεύτες... τα αγγλικά τους είναι άθλια... μην γίνει και καμιά παρεξήγηση... Ε, όσο να πεις, την ώρα που ...τα μεταξωτά ανεμίζουν να σου πει... περίμενε... ψάχνω στο λεξικό, δεν είναι και ότι καλύτερο. Άσε που μπορεί να νομίζει ...ότι ξέρει την ...λέξη και να σε κόψει στο καλύτερο...
Για όσους το ...συνήθιζαν πάλι ..σκοτεινά, και με κλειστά μάτια... η «στάση» ονομάζεται ...αλα παντρεμένα... καλά θα κάνουν να τα ανοίξουν τα ματάκια τους. Εκτός αν έχουν σύστημα ανάγνωσης τυφλών...
Εντάξει... ανταλλάσσουν, μεταξύ τους φωτογραφίες... αλλά δυστυχώς είναι ρετουσαρισμένες... κοινώς εκείνο το ...«this is last year», που έλεγε και η διαφήμιση, ταιριάζει γάντι στην περιπτωση.
Πάντως η Logitech καταλήγει ότι μια webcamera… είναι περίπου αναγκαία...για την συνομιλία, αν σκοπεύετε... (δηλαδή οι άλλοι Ευρωπαίοι, είπαμε εμείς ...δεν), να τον γνωρίσετε και δια ζώσης τον ...συνομιλητή.
Αν πάλι...η φαντασία ειναι το δυνατό σας σημείο, αν αρκείστε στις ...λέξεις, τότε φροντίστε να μάθετε το συντομότερο τυφλό σύστημα.
Κάποτε η didacta απαξιώθηκε, νομίζαμε τρομάρα μας, οι επιστήμονες ότι το τυφλό.... είναι μόνο για γραμματείς... Όχι συχωριανοί μου, ή μαθαίνετε τυφλό, ή ...θα τα πετάξετε τα μάτια έξω του «συνομιλητή» σας. Διότι και το ...timing, έχει την σημασία του. Τώρα ...να του πεις...περίμενε να βρω το «κ», ...α, το δικό μου πληκτρολόγιο δεν έχει ... «κ», ε, όσο να πεις θα την χαλάσεις την μαγεία.
Επιπλέον, μέχρι τώρα τα σκάγαμε στον Αεράκη (οι πιο ...ρομαντικές), γιατί και Anais έπαιζε...για τις πιο τολμηρές, και να ...τα ασορτί, και να ...τα μαύρα, και να ...τα κόκκινα, που όσο και να το απαξιώσεις το περιτυλιγμα, χρειάζεται...
Πάνε πια αυτές οι εποχές. Τώρα ο ...αισθησιασμός θέλει την ορθογραφία του. Συντροφοι και Συντρόφισσες, αγαπητά εν πληκτρολογιω αδελφια μου, αφήστε τα ...ασορτί και πιάστε τα ορθογραφικά λεξικά....
Από την άλλη μπορεί το πάθος να παραβλέπει τα ορθογραφικά... Η έρευνα δεν το αναλύει. Θα χαρώ ιδιαίτερα να μου το διευκρινίσετε αυτό το σημείο... αν λέω αν σας έτυχε βρε παιδί μου κάποτε, να έτσι εκεί που ψάχνατε στο διαδικτυο μια εξειδικευμένη έρευνα για την καρετα καρετα... ή κάτι άλλο εξίσου...ανατριχιαστικό.
Και επειδή η τεχνολογία, προχωράει, και επειδή σιγά που θα μας άφηνε στις ...λέξεις, άντε και εικόνα.... φτάσαμε και στο Mutsugoto. Εντάξει το όνομα του project δεν είναι και πολύ αισθησιακό... αλλά το αποτέλεσμα...
Από την άλλη μπορεί το πάθος να παραβλέπει τα ορθογραφικά... Η έρευνα δεν το αναλύει. Θα χαρώ ιδιαίτερα να μου το διευκρινίσετε αυτό το σημείο... αν λέω αν σας έτυχε βρε παιδί μου κάποτε, να έτσι εκεί που ψάχνατε στο διαδικτυο μια εξειδικευμένη έρευνα για την καρετα καρετα... ή κάτι άλλο εξίσου...ανατριχιαστικό.
Και επειδή η τεχνολογία, προχωράει, και επειδή σιγά που θα μας άφηνε στις ...λέξεις, άντε και εικόνα.... φτάσαμε και στο Mutsugoto. Εντάξει το όνομα του project δεν είναι και πολύ αισθησιακό... αλλά το αποτέλεσμα...
Το Mutsugoto, «a body-drawing communicator for distant partners», προσφέρει έναν ...εναλλακτικό και θερμότερο τρόπο επικοινωνίας συγκριτικά, με τα απρόσωπα και ...παγερά e-mails, sms, msn, chats ή ότι τέλος πάντων... Αυτό το καινοτόμο σύστημα, που βασίζετε σε δέσμες φωτός, δίνει την δυνατότητα στους ...συνομιλητές να αγκαλιάζονται αφήνοντας φωτεινά σημάδια, ο ένας στο κορμί του άλλου...
Αντε, και η υπέροχη αφή... το λύσαμε και αυτό...
Τώρα για την γεύση... δεν βρήκα κάτι. Επίσης ούτε για την όσφρηση.
Κρίμα, γιατί προχθές έδωσα μισό μηνιάτικο σε body lotions, κολόνιες, σαπούνια, αφρόλουτρα και όλες αυτές τις απίστευτες ...καταναλωτικές ανοησίες(φτου μου!!!!), που τελικά θα περιμένω να χρησιμοποιήσω όταν η τεχνολογία...προχωρήσει ακόμα περισσότερο. Λοιπόν καλή ...adsl, εγώ σας αφήνω τωρα, πάω να δω την ημερομηνία λήξης τους... Μην δηλητηριασουμε και κανεναν ...διαδικτυακώς...
*μωρέ «ηλεκτρονικό καμάκι» το λέει, σε απλά ελληνικά, η logitech, αλλά μετά τον Στάλιν ...ε, είπα να μην σας ….τρομάξω περισσότερο, έτσι από την αρχή, έτσι με το ...καληνύχτα σας...
Υ.Γ. Το videaκι που ακολουθεί... το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Επίσης...για ρίξτε μια ματιά, στο call for participation, μπορεί να κανονίσετε τις διακοπές σας στο Εδιμβούργο... ωραιότατη πόλη το Εδιμβούργο...
Τώρα για την γεύση... δεν βρήκα κάτι. Επίσης ούτε για την όσφρηση.
Κρίμα, γιατί προχθές έδωσα μισό μηνιάτικο σε body lotions, κολόνιες, σαπούνια, αφρόλουτρα και όλες αυτές τις απίστευτες ...καταναλωτικές ανοησίες(φτου μου!!!!), που τελικά θα περιμένω να χρησιμοποιήσω όταν η τεχνολογία...προχωρήσει ακόμα περισσότερο. Λοιπόν καλή ...adsl, εγώ σας αφήνω τωρα, πάω να δω την ημερομηνία λήξης τους... Μην δηλητηριασουμε και κανεναν ...διαδικτυακώς...
*μωρέ «ηλεκτρονικό καμάκι» το λέει, σε απλά ελληνικά, η logitech, αλλά μετά τον Στάλιν ...ε, είπα να μην σας ….τρομάξω περισσότερο, έτσι από την αρχή, έτσι με το ...καληνύχτα σας...
Υ.Γ. Το videaκι που ακολουθεί... το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Επίσης...για ρίξτε μια ματιά, στο call for participation, μπορεί να κανονίσετε τις διακοπές σας στο Εδιμβούργο... ωραιότατη πόλη το Εδιμβούργο...
Mutsugoto from Distance Lab on Vimeo.
Για κάποιον άγνωστο σε μένα λόγο, αυτή η αναρτηση, άλλοτε μου εμφανιζει τα σχόλια και άλλοτε όχι. Εγώ πάντως τα σχόλια, τα εχω ανοιχτά....
Όπως καλώς διαγνωσατε, δεν τα πάω και πολύ καλά με τις νεες τεχνολογίες, αλλά ...το παλευω...
23 σχόλια:
Στην Ελλαδα, σαν χωρα κι οχι σαν "εθνος", εχουμε και το αλλο: να ξερουμε αλλα να αρνουμαστε.
Ε ρε προξενιο που μας χρειαζεται..
Αν υποψιαστώ ότι η ορθογραφία θα είναι το...αφροδισιακό του μέλλοντος, Κατερίνα, θα αναβαθμισθώ και ως άνθρωπος και ως φιλόλογος, άσε που θα έχω ένα επιχείρημα καλό για να στρώσω τους ανορθόγραφους μαθητές!
Σοβαρά τώρα, όσο και ευτράπελο και προαγωγό αμηχανίας να είναι το θέμα, σηκώνει πολλή και σοβαρή συζήτηση.
Σήμερα οι νέοι εργαζόμενοι είναι στην πλειοψηφία τους καθηλωμένοι σε έναν υπολογιστή για πάνω από 8 ώρες στη δουλειά τους. Παράλληλα, ο κύκλος τους περιορίζεται εκ των πραγμάτων λόγω υπεραπασχόλησης, στο εργασιακό τους περιβάλλον. Δύσκολες εποχές και για καμάκι στο δρόμο ή στα μπαράκια. Ναι, Κατερίνα, υπάρχει πρόβλημα. Οι σημερινοί τριαντάρηδες, κυρίως, είναι πιο μόνοι ερωτικά από ποτέ. Αν δεν το έχουν ήδη κάνει, να αφήσουν τα ταμπού και να γνωρίσουν ανθρώπους μέσω του διαδικτύου, όπως ακριβώς ψάχνουν για όλα τα άλλα που ψάχνουν επισταμένως.
Να γνωρίσουν ανθρώπους επί της ουσίας, στη βάση κοινών ενδιαφερόντων, επικοινωνίας, προσωπικότητας και ναι, μπορεί να απογοητευθούν από την εμφάνιση κάποιων, αλλά δεν τους είπαμε και να αρραβωνιασθούν διαδικτυακώς. Αυτός/ή που θα γνωρίσουν στο μπαράκι, δια των αισθήσεων και των παραισθήσεων, αποκλείεται να τους απογοητεύσει στην πορεία;
Μην ξεχνάς πόσο η δική μας η γενιά πλήρωσε τους έρωτες εκείνους που πιάνονταν από τα μάτια και μετά τα σφάλιζαν για τα καλά και ντουγρού για τον γκρεμό. Δε λέω, ωραίες πτώσεις, αλλά ωχ τα παΐδια μου!
Το θέμα είναι να μην παραιτηθούν από τον έρωτα, τις σχέσεις, τους δεσμούς, τις αγάπες, γιατί προς τα εκεί πάνε.
Αν είναι να τους ξεκουνήσει το διαδίκτυο, ας είναι ευλογημένο...
Είναι το διαδίκτυο κάτι παραπάνω ή κάτι λιγότερο από τα άλλα "μεσα" με τα οποία βρίσκεται ο ερωτικός σύντροφος? Και οι "ερωτικές συνομιλίες" μεσα από το διαδίκτυο είναι κάτι διαφορετικό από αυτές μέσω τηλεφώνου, που υπάρχουν και ...ανθούν εδώ και πολλά χρόνια?
Και είμαστε έτοιμοι(εμείς οι μεγαλύτεροι, γιατί οι νέοι είναι) να δεχτούμε και μεθόδους και τρόπους πρωτόγνωρους (μέσω Virtual reality και των αντίστοιχων ...αισθητήρων, που είναι ήδη σε beta testing) της ερωτικής πράξης?
Η δική μου αντίδραση όταν κάποιες φορές, σε πρώτη φάση, σοκάρομαι από το νέο, είναι να προσπαθήσω να θυμηθώ την δική μου αντίδραση σαν νέου παιδιού στον σyντηρητισμό της ...μάνας μου... που έβρισκε τότε φοβερά και ...τρομερά τα νέα ήθη, το νέο ντύσιμο, την χύμα εμφάνιση, τις ελεύθερες σχέσεις κλπ. κλπ.
Ολα προχωρούν προς τα εμπρός... και γιά τους τεχνοφοβικούς, τίποτα και ΠΟΤΕ δεν σταμάτησε και δεν θα σταματήσει την εξέλιξη της τεχνολογίας... και το λέω αυτό όχι γιά τις σχέσεις και τον έρωτα μέσω internet, αλλά και γιά πολύ πιό σημαντικά θέματα, όπως γιά τις εφαρμογές της βιοτεχνολογίας, τους ανθρώπους-κλώνους... τίποτα δεν αποφεύγεται, όλα εξελίσσονται, όλα αλλάζουν... καθώς και η ηθική μας απέναντι σε αυτά....
Αρα.... καλό ταξείδι στο Εδιμβούργο... και σας συνιστώ, πέρα από τον ...εθελοντισμό στις νέες τεχνολογίες του έρωτα, να αφιερώσετε και λίγο χρόνο στις εκδηλώσεις του περίφημου Φεστιβάλ... που μπορείτε (όσοι ...σεμνοί και ντροπαλοί) να το χρησιμοποιήσετε και σαν άλλοθι γιά το ταξείδι εκεί...
Καλημέρα agit8d,
μου άρεσε πολύ η προσεγγιση...προξενειό.
Γυριστρουλα καλή σου μέρα,
Να σου πω την αλήθεια, και εγώ το θέμα της διαδικτυακής επαφής που σιγά σιγά υποκαθιστά σε μεγάλο βαθμό την πραγματική, ναι, ακόμα και μεταξύ πραγματικών φίλων και γνωστών, θεωρώ ότι είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα σε επίπεδο κοινωνιολογίας.
Κι αν το έγραψα χιουμοριστικά ή "σαρκαστικά", είναι γιατί στην πραγματικότητα με αφήνει αμήχανη. Είναι αυτό που λέμε ότι τα πιο σοβαρά πραγματα τα λεμε αστεία.
Και μιας που θέλω να λεω τα πραγματα με το όνομα τους (όσο και εγώ το αντεχω, και ...σπάνια το αντεχω), με αφήνει αμηχανη και κοινωνιολογικά ιδωμένο αλλά και προσωπικά. πχ. Όσες βολικές εξηγήσεις, και να δίνω στον εαυτό μου, άλλοτε πιο ...βαρύγδουπες, κι άλλοτε πιο απλοϊκές, εγώ προσωπικά, δεν ξέρω στην πραγματικότητα γιατί διατηρώ blog. Ποιες ανάγκες μου καλύπτει.
Τώρα, μακριά από εμένα οι Κασσάνδρες που μιλούν για τους φοβερούς κινδύνους κοινωνικής απομόνωσης και πραγματικής μοναξιάς, που κρύβει πίσω του το διαδικτυο. Πολύ δε περισσότερο, για τους όλους αυτούς τους κίνδυνους, που περιγράφονται από ειδήμονες και ...τηλεοπτικούς «ειδικούς».
Αλλά είναι θέμα Γυριστρουλα μου. Δεν είναι μόνο ότι η τεχνολογία μας παρέχει την δυνατότητα και εμείς την εκμεταλλευόμαστε.
Με έχουν εντυπωσιάσει -πραγματικά εντυπωσιασει- δύο πράγματα. Το ένα είναι αυτό που βλέπω με τα μάτια μου. Η δυσκολία προσέγγισης των δυο φύλων μεταξύ τους.
Σε καμιά περίπτωση, δεν έχω την δυνατότητα να βγάλω κοινωνιολογικά συμπεράσματα, δεν είμαι ειδική, δεν ξέρω και δεν μπορώ να ερμηνεύσω.
Αλλά όπου κι αν πας, σε χωρους που ...διαχρονικά προσφέρονται για διασκέδαση, για κοινωνικές αλλά και προσωπικές γνωριμίες, βλέπω... ότι ο καθένας είναι στον κόσμο του.
Βλέπω κοπέλες 20-22 χρονών, αγόρια συνομήλικα τους, σε ξεχωριστές παρέες, χωρίς καμία επαφή, ούτε καν φιλική.
Αν πάμε και σε μεγαλύτερες ηλικίες, ...ε, αυτό το περίφημο κλισέ, «μα που πήγαν όλοι οι άνδρες;» και αντίστοιχα «μα δεν υπάρχουν γυναίκες», φαντάζομαι ότι θα το έχεις ακούσει και εσύ. Αυτές οι μιζερες γυναικοπαρεες, που μου θυμίζουν τις γριές που κουτσομπολευαν στα πλατυσκαλα του δρομου...Μιλάμε για την απολυτη μιζερια. Τι εγινε ρε παιδια;
Η δική μου, απλοϊκή εξήγηση Γυριστρουλα, είναι πια ότι και οι άνδρες και οι γυναίκες ... «δουλεύουν» με ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ. Βάζουν τις προδιαγραφές τους, «πλούσιος, όμορφος, με καλές σπουδές, με κοινωνικό prestige, με καλό αυτοκίνητο, με ...» και ...αντίστοιχα...
Και βέβαια όσο ποιο αυστηρές προδιαγραφές έχει ένας ...διαγωνισμός, τόσο πιο εύκολα κηρύσσεται άγονος.
Με εικόνες λειτουργούμε πια. Νομίζω ότι τα «δεδομένα», έγιναν πιο ουσιαστικά απο τις αισθησεις.
Και ναι βρε Γυριστρουλα μου, και απο τις παραισθήσεις. Υπάρχει έρωτας χωρίς παραισθησεις;;;;
Ψάχνοντας, χαζεύοντας, βρήκα εκατοντάδες, ακατανόητα (για μένα που η τεχνολογία δεν είναι το δυνατό μου σημείο), «εργαλεία» για επαφή, για επικοινωνία. Είδα δεκάδες φωτογραφίες... ανεύρεσης αισθησιασμού, κάτι απίστευτους ντυμένους σαν βατραχανθρωπους, σαν αστροναυτες, με μάσκες, καλωδια, ακουστικά, που επικοινωνουσαν διαδικτυακά.
Μήπως Γυριστρουλα μου, απλά επικοινωνούμε με την εικόνα μας; Μήπως στην πραξη, «πουλάμε» έναν ανυπαρκτο εαυτό, για να τον αγαπησουμε πρωτα απο όλα εμεις;
Και είναι δυνατόν να μιλάμε για ασφάλεια στον έρωτα;
Όποιος δεν σπάσει και τα παΐδια του, και το κεφάλι του, και την καρδια του σε χιλιαδες κομματια, όποιος δεν ρημαξει την ζωή του, μπορεί να ισχυριστεί, ότι εζησε ποτέ τον ερωτα;
Ξαφνικά ο έρωτας εγινε «ασφαλής»; Υπάρχει πιο σαρκοβορο, πιο εξοντωτικό, συναισθημα απο αυτόν; Μπαινει σε καλουπια και προδιαγραφές; Απομονωνεται ποτέ απο τις αισθησεις;
Ξέρεις βρε Γυριστρουλα μου, αυτό που ζούμε σήμερα, είναι σαν τα προϊόντα, για διαβητικούς, περίπου ζαχαρη, περίπου σοκολάτα, περίπου σαντιγύ.
Αλλά υπάρχει ...περίπου έρωτας;
Και ακόμα χειρότερα, υπάρχει ...περίπου πάθος; Ή και το πάθος πια είναι ντεμοντέ;
δεν θεωρώ ότι αλλάζει η ουσία. η δική μας ουσία. ότι μέσο και να χρησιμοποιηθεί. είναι κυρίως θέμα ισορροπιών. το κάθε μέσο έχει τον "καλό" και τον "κακό" χειρισμό.
ασφαλώς τίποτα δεν αντικαθιστά την αύρα του καθενός που συναντάς και αγγίζεις σε όποιο επίπεδο σχέσης.
διαζώσης. ακόμα και τα νέα παιδιά που η πραγματικότητά τους μοιάζει να είναι μόνο αυτή, αργά ή γρήγορα καταλαβαίνουν. ότι ο πραγματικός είτε έρωτας, είτε αγάπη, είτε φιλία, βιώνεται και μαθαίνεται μέσα από την πραγματική επαφή ενός βλέμματος και μίας αύρας.
Σχολιαστή καλή σου μέρα,
Ωραίο θέμα ανοίγεις, Ηθική vs ηθικολογίας.
Ναι η Ηθική έχει κάποιες στοιχειώδεις, απλές κατά βάση, νομίζω και σχετικά διαχρονικές Αρχές και εξελισει όχι τις Αρχές, αλλά τους «κανονες» της, μαζί με την εξελιξη της κοινωνίας.
Και κινδυνεύει πάντα από τον διαχρονικό εχθρό της, την Ηθικολογία.
Σήμερα, βλέπουμε να εξελίσσονται επιστήμες όπως η Βιοηθική, η κοινωνική νευροβιολογία, ακριβώς γιατί η τεχνολογία προχωράει με τέτοιους ρυθμούς, που οι άνθρωποι προσπαθούν να επαναπροσδιορίσουν ...όρια. Και βέβαια, πάντα μένουν πίσω. Και εγώ προσωπικά, δεν έχω γνώμη, αν καλώς μένουν πίσω...
Ειναι εξαιρετικό θέμα, και αν θέλεις κατα την προσωπική μου άποψη, εκει θα παιχτεί και το παιχνίδι του νεου φασισμού. Όχι στον πλουτο αυτό καθ’ αυτό, αλλά στην εξουσια των κατεχόντων τα τεχνολογικά μεσα, στην ευγονική, στην ομοιομορφία.
Σίγουρα είμαι πολύ ακατάλληλη, δεν έχω τις γνώσεις, στην πραγματικότητα χαζεύω, πολλές φορές άναυδη, αυτό το νέο τοπίο, των εξ αποστάσεως ...αισθήσεων.
Πολλές φορές έχω σκεφτεί, ότι μπορεί να είναι και πιο ενδιαφερον, μιας που οι αισθησεις, γινονται πιο ευκολα παραισθησεις, μιας που η φαντασία, παιζει πιο ενεργό ρόλο.
Και ναι, λογικό δεν είναι, ανθρώπινο δεν είναι να «φοβάσαι», να στέκεσαι ...στην άκρη χαζεύοντας, το καινούργιο, το νέο, αυτό που σου αναποδογυρίζει τα μεχρι τωρα δεδομένα σου;
Ισχυρή η αρχή της αδράνειας. Ισχυρά τα κλισέ και ακόμα ισχυρότερα τα ταμπού.
Ειπα και παραπάνω στην Γυριστρουλα, ότι βλέποντας φωτογραφίες ανθρωπων που «επικοινωνούν» ντυμένοι με μάσκες, ακουστικά, κάσκες, περίεργα τεράστια γυαλιά σαν αυτά των μοτοσυκλετιστών, ντυμενοι αστροναυτες ή βατραχανθρωποι, ειλικρινά γέλασα.
Αλλά απο την άλλη και η κορη μου αρνειται να πιστεψει, ότι εγώ στην ηλικια της δεν ειχα κινητό. Της φαινεται ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ!!!!
Ειναι έτσι Basnia; Δεν ξέρω.
Περα απο το ότι δεν εχω γνωσεις κοινωνιολογίας, ειμαι και εξαιρετικά επιφυλακτική σε όλες τις ερευνες, σε όλες τις δημοσιευσεις και στην βιομηχανία τους, ακομα και για θεματα που εχω την θεωρητική καταρτιση να εμβαθυνω.
Οι μελέτες πια, προσπαθούν, να υποκαταστήσουν και πολύ συχνά το καταφερνουν, την κοινη αισθηση. Ξαφνικά, δε η κοινή λογική, η κοινή αισθηση, υποκαθισταται απο ...τον ειδημονα, τον ειδικό και την ...μελετη του. Και πια οι μελέτες, σου αποδεικνύουν αυτό που ο παραγγελων ... θέλει. Ότι κι αν ειναι αυτό.
Τα λεω αυτά, γιατί σε πολλες μελέτες που χαζεψα (δεν θα πω διαβασα, εντρύφησα, δεν έχω ουτε αυτήν την δυνατότητα, αλλά ουτε και τον χρόνο), το συμπερασμα ειναι ...ότι τα συντριπτικά ποσοστά των ανθρωπων, τελικά δεν επιθυμούν να γνωριστουν μεταξυ τους. Κια όταν γνωριζονται (πολύ μικρά ποσοστά) θεωρουν ότι ξεγελάστηκαν. Και σε αυτό ακριβώς υποτιθεται ότι στηριζεται και η ερευνα αλλα και η παραγωγή εργαλειων, για εξ αποστασεως ...αισθησεις.
Αν μπορώ να το εκφρασω σωστά, εγώ ειμαι μονη μου, εγώ νοιωθω, και ο άλλος ειναι απλα το σκηνικό μου.
Διαβαζα ότι αυτου του ειδους οι σχεσεις (οι virtual) ειναι μακροβιοτερες κατα 35% απο τις πραγματικές.
Προφανώς και όταν βγηκε το αυτοκινητο, οι άνθρωποι καταστροφολογουσαν. Όταν αποκωδικοποιηθηκε το DNA, μιλουσαν για την συντελεια του κοσμου. Και όταν καταφεραμε να επιτυχουμε την εξωσωματική συλληψη, όλοι ελεγαν ότι ειναι το τελος του οργασμού...
Ο τύπος πάει στο φαρμακείο του φίλου του και του λέει:
-Φιλαράκο δώσε κάτι καλό, γιατί σήμερα έχω ραντεβού με Σουηδέζα. Να δοξάσουμε τον Ελληνικό ανδρικό πληθυσμό, έτσι;
Του δίνει λοιπόν τα τελευταίου τύπου viagra , παίρνει μια φούχτα ο δικός μας και περιμένει.
Την άλλη μέρα του τηλεφωνεί ο φαρμακοποιός.
- Τί έγινε φίλε μου; Πόσες φορές τόκανες;
-Οκτώ! απαντά ο δικός μας.
-Μπράβο μας δόξασες! Και η Σουηδέζα;
-...Δεν ήρθε!!!
Κάποτε λέγαμε:
"Καλός ο αυνανισμός, αλλά με το κανονικό σέξ γνωρίζεσαι καιμε κόσμο!"
Πάει κι΄αυτό! Η τεχνολογία καταφέρνει να γνωρίζεσαι με κόσμο αυνανιζόμενος και ερωτευμένος με την εικόνα του(ης) ερωτικού συντρόφου, που θα βρίσκεται πιθανόν στην άλλη άκρη του κόσμου! Όχι φίλοι μου. Είναι δυνατόν να αντικατασταθεί το φαγητό με διαδικτυακά εδέσματα όσο δελεαστικά κι αν είναι; Σαφώς όχι! Έτσι είναι και ο έρωτας. Συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις! Η όραση, η αφή, η οσμή, ο ήχος , το σώμα, η ψυχή, το μυαλό, η καρδιά. Όταν λείπει ένα απ΄αυτά.... να φαντάζεσαι καλύτερα τη Σουηδέζα!
οσο περναει ο καιρος πεφτουμε στην λουμπα της αποξενωσης και του ευκολου αυνανισμου
ισως επειδη αυτο ειναι η ευκολη λυση
μια λυση που την εχουμε οποτε θελουμε οταν θελουμε και οπως την θελουμε
Δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο με τον Χρήστο Χ. όταν γράφει:"Είναι δυνατόν να αντικατασταθεί το φαγητό με διαδικτυακά εδέσματα όσο δελεαστικά κι αν είναι; Σαφώς όχι! Έτσι είναι και ο έρωτας. Συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις! Η όραση, η αφή, η οσμή, ο ήχος , το σώμα, η ψυχή, το μυαλό, η καρδιά." Εχει απόλυτο δίκιο. Από την άλλη.... ο Καρνεάδης μέσα μου ξυπνάει... και με αναγκάζει να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου.
Ολα όσα περιγράφει δεν παύουν να είναι οι αντιδράσεις του εγκεφάλου μας σε πολύπλοκα σήματα που ερχονται από τα αισθητήρια όργανά μας... αν -ή μάλλον όταν- αναπαραχθούν τα σήματα αυτά με τεχνητά μέσα, η αισθηση θα είναι η ίδια... ήδη από χρόνια πριν ηλεκτρικές διεγέρσεις του εγκεφάλου, προκαλούν διαφόρων ειδών οσμές.... και είναι βέβαιο ότι σε λίγα χρόνια οι αντιδράσεις του ενός θα συλλαμβάνονται από διάφορες συσκευές και θα μεταδίδονται στις αντίστοιχες του άλλου ατόμου, και θα ...προκαλούν τα όσα οι αισθήσεις προκαλούν σήμερα. Ηδη τλέτοιες συσκευές υπάρχουν, το αποτέλεσμα βέβαια είναι πρωτόγονο, αλλά οι εικόνες virtual reality είναι ήδη πραγματικότητα, και μην ξεχνάμε ότι και ο κινηματογράφος είναι μιά μορφή ψευδαίσθησης.
Αλλά...μπορεί κανείς να πάει και πιό μακρυά... η πραγματικότητα του καθ' ενός μας υπάρχει ΜΟΝΟ μέσα στον εγκέφαλό μας... αυτό που έρχεται μεσω των αισθήσεών μας είιναι η ερμηνεία του εγκεφάλου μας σε διάφορα "σήματα"... και ΤΙΠΟΤΑ δεν αποδεικνύει την αντιστοιχία της "ερμηνείας" αυτής με κάποια "πραγματικότητα"... δηλαδή, το Matrix, αν αφαιρέσουμε τα ...εφφέ, μπορεί να είναι ...πρασγματικότητα και ΤΙΠΟΤΑ δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει γιά το άντίθετο. Αν κάποιος είναι κλεισμένος μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, και βλέπει να τοπίο μέσα από ένα παράθυρο, είναι αδύνατο να αποδείξει αν το τοπίο είναι αληθινό ή προβολή ινηματογραφική υψηλής ανάλυσης.... τα "οράματα" που βλέπει ένα "πειραγμένο" μυαλό είναι ΑΠΟΛΥΤΑ πραγματικά γιά αυτό...
Ξέρω... τρομακρικά όλα αυτά,ίσως και ...θλιβερά, αλλά η τεχνολογία κάποτε θα μας πάει εκεί... αν ήδη δεν βρισκόμαστε εκεί προ πολού χωρίς να το γνωρίζουμε....
Χρηστο καησπέρα, το ανεκδοτο πάρα πολύ καλό.
Βεβαια, ξερεις ότι υπάρχει και ο αντιλογος... με το πολύ γνωστό... και επιτυχημενο ενιοτε..«αν πετυχει...
Πολλά πράγματα θεωρουσαμε αναντικαταστατα αλλά αποδειχτηκε ότι δεν ήταν.
Ειχα διαβασει παλιοτερα μια ερευνα που επιχειρουσε να αποδειξει, ότι η τηλεοραση... συμβάλει στην ρυπανση του περιβαλλοντος. Ελεγε λοιπόν ο επιστημων, ότι πριν απο την «εισβολή» της σε κάθε σπιτι, οι άνθρωποι σπανιοτερα ζουσαν μονοι τους, αυτό σημαινε λιγωτερα νοικοκυριά, λιγωτερα σπιτια, λιγοτερη σπατάλη νερου, ρευματος. Ακομα και ο Αθανασοπουλος είπε ότι τα διαζυγια αυξάνουν το ενεργειακό μας προβλημα.
Αν λοιπόν η τηλεοραση κατορθωσε να αναπληρώνει την αναγκη για την ανθρωπινη συντροφιά, την παρέα, αν έκλεισε τα καφενεια, αν το κουτσομπολιο μας για τον φίλο, για τον γνωστό, για τον γειτονα, έγινε το κουτσομπολιο της τηλεορασης για τον Ρουβα... αυτό δεν ειναι ένα πρωτο δειγμα ...ότι όλα υποκαθιστανται.
Γεια σου γνωστέ άγνωστε,
και εγώ εχω σκεφτεί ότι εχουμε γινει πολύ απαιτητικοί, πολύ εγωιστές, αρνουμαστε να επενδυσουμε.
Ναι φανταζομαι ότι οι διαδικτυακες επαφές αυτου του ειδους ειναι χαμηλού συναισθηματικού κόστους.
Σήμερα εδω, αυριο εκει, μεθαυριο παραπερα. Δεν επενδυεις, και μολις βαρεθείς, χωρίς προβλημα, λες απλά στον διαδικτυακό συντροφο σου...συγνωμη μου έπεσε η συνδεση...
Για να προσπαθησω τώρα εγώ να τα βάλω με τον Καρνεαδη.
Χαμενη απο χερι, αλλά ...ενδιδω στον πειρασμό.
Πραγματικά Σχολιαστη εχεις απολυτο δίκιο, όταν λες ότι η πραγματικότητα ειναι μονο στον εγκεφαλο του καθενός μας, και τελικά τα πάντα ειναι ζητημα της διαβιβασης του ερεθισματος μεσω των νευροδιαβιβαστών. Σημερα με την εξελιξη των fMRI τομογράφων, τα πάντα ειναι ποσοτικοποιημενα, ακομα και το ποσο ερωτευμενος εισαι...λενε οι ειδικοί. Και μάλιστα μετρωντας την ντοαπαμινη κάθε στιγμής, βγάζουν τον μεσο όρο της εξαρτησης. Περνας απο το ταμειο και παιρνεις τα αποτελεσματα. Κυρια μου, ειστε 67, 5% ερωτευμενη με τον Γιωργο... (το 100 ειναι το ανωτατο όριο πριν την σχιζοφρενεια κατα τους ειδικούς)
Ναι φανταζομαι, ότι ειναι υποθεση λίγου χρονου να υποκατασταθεί η πραγματική επαφή με την εικονική. Αλλά δνε θα αλλαξει τελειως το τοπιο των κοινωνικών σχεσεων; Γιατί βεβαια δεν θα ειναι μονο ο ερωτας, θα υποκατασταθούν όλες οι ανθρωπινες σχεσεις. Φανταζομαι ότι ακομα και η εργασια θα γίνει τηλεργασία, τουλάχιστον σε πολλά επαγγελματα.
Αλλά το ερωτημα μου, ειναι σήμερα, τωρα, γιατί γνωριζει τόση άνθηση όλη αυτή η virtual επικοινωνια; Αφου και η πραγματική ειναι γενικά ευκολη, δεν υπάρχουν πια ταμπου, ο κοσμος ειναι πολύ απελευθερωμενος.
Ποια αναγκη μας καλυπτει, να ζησουμε τον άλλον μονο μεσα απο εμας; Αυτό δνε ειναι περιεργο; Ειναι απλά το καινουργιο;
Ειχα διαβασει και μια αναρτηση της Γυριστρουλα; για το facebook. Τι αναγκη εχουμε να ενημερωνουμε τους ...5000 φίλους μας, για την διαθεση μας κάθε στιγμή, για το που ειμαστε (απιστευτο το twitter), για το τι ακριβώς κάνουμε εκεινη την στιγμή, ποιο τραγουδι ακουμε, να δινουμε αυτό το απιστευτα λιγο σε πάρα πολλους;
Διάολε! Θ΄ αφήσω ένα ομοίωμά μου να συνουσιάζεται με το pc και γω θα κυνηγάω τις ηλεκτρονικά αναλφάβητες! Δε μπορεί στα επόμενα 40-50 χρόνια κάποιες θα μείνουν κι΄απο δαύτες! Κι αν τσακώσει η γυναίκα μου στα πράσσα το ομοίωμα, τότε τι γίνεται ρε παιδιά; Θεωρείται απατημένη; Ιδού το ερώτημα , που πρέπει να απαντήσουμε.
(Σκέπτομαι ότι θα με οδηγήσει κατ΄ευθείαν στο μηχάνημα να με μετρήσει κι΄αυτό με σώζει...)
Ωραία εξελίχθηκε αυτή η κουβέντα!
Ναι, ομολογώ ότι ο Σχολιαστής με έκανε να δω μια πλευρά που της είχα βάλει την ταμπέλα: "cybersex, και λοιπά παράγωγα= ο παλιός καλός αυνανισμός με μοντέρνο ένδυμα" Ίσως να μην είναι κι έτσι, αλλά ευτυχώς δεν θα το μάθουμε οι περισσότεροι της γενιάς μας.
Τώρα, πριν να πάμε στο κυβερνοσέξ και στις εικονικές σχέσεις μέσω καλωδίων, δεν αξιοποιούμε λίγο αυτό το θαυμάσιο εργαλείο με πιο παραδοσιακό τρόπο;
Γιατί να μην έχει την ευκαιρία ένας νέος άνθρωπος να γνωρίσει το σύντροφό του, επιλέγοντας όχι από τον περιορισμένο κύκλο του ή τις τυχαίες γνωριμίες, αλλά μέσω διαδικτύου; Εκεί μπορεί: να συνομιλήσει περί παντός του επιστητού, να μάθει βασικές πληροφορίες από την αρχή, να δει φωτογραφίες, να δει τον άλλον ζωντανά μέσα από κάμερα. Και μετά εννοείται ότι δεν μένουν εκεί, βγαίνουν, γνωρίζονται κανονικά, κάνουν παρέα, επαληθεύουν δια ζώσης όσα πρωτοείδαν στην οθόνη τους. Εδώ και πολλά χρόνια, οι νέοι άνθρωποι κυρίως, σε όλον τον κόσμο γνωρίζονται έτσι, αλλά στην Ελλάδα ακόμα είναι ταμπού να το πεις! Ναι, αυτό πιστεύω, Κατερίνα, συμβαίνει συνεχώς γύρω μας, ιδιαίτερα στους πολύ νέους, αλλά οι λίγο μεγαλύτεροι ντρέπονται να το παραδεχτούν.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την έκπληξή μου πριν από 9 χρόνια περίπου, όταν μια καινούρια καθηγήτρια στο σχολείο που ήμουνα, μου είπε ότι γνώρισε τον αρραβωνιαστικό της στο διαδίκτυο. Ζούσαν η μία στη βόρειο Ελλάδα, ο άλλος στη νότια και ήρθαν κάπου προς το κέντρο, για να είναι μαζί. Από τότε το μόνο που με εκπλήσσει είναι που ελάχιστοι έχουν το θάρρος να το ομολογήσουν αυτό έτσι απλά και αφήνουν τους τεχνοφοβικούς να καλλιεργούν ένα κλίμα καχυποψίας και προκατάληψης για το διαδίκτυο ως μέσο γνωριμιών.
Για μένα, απειλή είναι μόνο η μοναξιά που συντηρείται με τεχνολογικά υποκατάστατα και κυρίως η όλο και μεγαλύτερη συμφιλίωση των νέων με αυτή.
Το όλο πρόβλημα είναι μια σχέση ισορροπίας ασφάλειας και ρίσκου, στάσης και κίνησης, ονείρου και πραγματικότητας, παραμονής και φυγής. Το γιατί όμως το όμορφο όνειρο είναι πάντα στα μυαλά των ανθρώπων ισχυρότερο από το αρνητικό και γιατί ο κίνδυνος εμφανίζεται μικρότερος από το ασφαλές μόνο καμιά ανάλυση της φυσιολογίας του εγκεφάλου από τη Cynical θα μπορούσε ίσως να το αναλύσει.
Πάντως έτσι και αλλιώς οι άνθρωποι πάντα θέλουν και επιθυμούν κάτι που τους λείπει και εναγωνίως ψάχνουν να το καλύψουν με τους εφικτούς τρόπους κάθε εποχής. Από τα μυστικά προξενιά με άγνωστες νύφες, στα γραφεία συνοικεσίων, μετά στα περιοδικά τύπου «Φαντάζιο», μετά στις αγγελίες (ροζ και μη) και τα τελευταία χρόνια στο διαδίκτυο. Καμιά πρωτοτυπία.
Αν δεν ξέρετε, στη πατρίδα μου έχουμε το γνωστό τραγούδι «Ο ΣΤΕΡΓΙΟΣ» που η ιστορία του διαδραματίσθηκε σε διπλανά από το δικό μου χωριά και είναι διδακτική για το «άγνωστο» πρόσωπο. Θα το βρείτε στο διαδίκτυο με απλή αναζήτηση στο όνομα. Να σημειώσω ότι έριχνα μεγάλο κλάμα όταν μου το τραγουδούσαν μικρός, γιατί ήθελαν να με ανεβάσουν στη «γριντιά» - «ριβενιά» ή αλλιώς πασχαλιά τη λέει το τραγούδι αλλά «γριντιά» ήταν που σήμαινε το κεντρικό δοκάρι της σκεπής του σπιτιού και εννοούσε «κρύφτηκε στο ταβάνι».
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Οι ελλείψεις ήταν πάντα ίδιες, απλά σήμερα παρουσιάζονται πολύ περισσότερα μέσα να επιχειρήσουμε τη κάλυψή τους. Έχουμε και την απενοχοποίηση και απελευθέρωση τέτοιων επαφών από τη γνωστή καταπίεση θρησκειών, εθίμων, ηθικοφάνειας και οικογένειας, έχουμε και το ανεξέλεγκτο ε, όλα αυτά διογκώνουν τη συμμετοχή στο παιχνίδι των γνωριμιών με τον «άγνωστο» που μπορεί να είναι ο διπλανός μας ή από το Σιατλ ή παίζοντας το γνωστό «Έχετε μήνυμα στον υπολογιστή σας».
Ο άντρας και η γυναίκα πάντα πριν γνωρίσουν το επιθυμητό ταίρι κατά το ίδιο ποσοστό ανεξαρτήτως εποχών έπλαθε την εικόνα του ονείρου που ήθελε. Μετά ερχόταν η απογοήτευση. Ξεχνούσαν πάντα την γύρω πραγματικότητα και νόμιζαν ότι ο νέος σύντροφος είναι από άλλον, όμορφο κόσμο. Έλυναν μάλιστα με το μυαλό τους και σωρεία προβλημάτων σεξ, συζύγων, συντρόφων, φίλων κλπ μέχρι να έρθει η σκληρή αλήθεια.
Σχεδόν κανένας δεν σκέφτηκε ποτέ ότι το μελλοντικό άγνωστο πρόσωπο θα είναι χειρότερο των γύρο του προσώπων και πολύ πιθανό ότι δεν θα καλύπτει το όνειρό του. Το αποτέλεσμα είναι αρχικά να συνθλίβουν την πραγματικότητα στο όνειρο και κατόπιν να συντρίβεται το όνειρο στη σκληρή πραγματικότητα.
Μα αυτά δεν γίνονται μόνο στις διαπροσωπικές σχέσεις. Πόσα και πόσα οράματα των ανθρώπων, όταν ήρθε η ώρα της πραγματικότητας δεν διέψευσαν, αν δεν συνέτριψαν, αυτούς που τα πίστεψαν. Και δυστυχώς ή ευτυχώς η ανθρωπότητα, όπως οι νέοι του διαδικτύου, μυαλό δεν έβαλε. Και συνεχίζει να ονειρεύεται με όλους τους κινδύνους.
Και εγώ αθεράπευτα αισιόδοξος, λέω ότι οι απώλειες από το όνειρο είναι πολύ μικρότερες από αυτές που θα είχαμε αν η ανθρωπότητα ζούσε χωρίς όνειρα, οράματα και επιθυμίες. Χαλάλι…
Χρήστο λές να πρέπει πάλι να ξαναπροσδιορισουμε την μοιχεία;
Θυμάμαι εκεινη την ταινία (νομιζω η Βιλα των Οργίων) με τον Κωνστανταρα, που τον βουτουσαν και αυτόν και την παρτενερ με τα σεντονια να τους πάνε στο Τμημα.
Αν δω κάποιον με χειροπέδες και το laptop υπο μάλλης ...θα καταλάβω...
Λοιπόν, κάνε εσυ καλου ένα test έρωτα -αν δεν βουλιάξουν τα Ταμεία, μπορεί να συνταγογραφειται σε λίγο καιρό, και να καλυπτεται και το κοστος του, απο τα Ταμεία μας- δωστο στην γυναικα σου, και εξερευνησε το διαδικτυο.
Αν πάλι έχεις προβλημα με τα ηλεκτροδια, αν δεν εισαι και πολύ fun των εξετάσεων, αγορασε της ένα καινουργιο μονοπετρο. Πιθανότατα θα το εκτιμήσει περισσότερο απο ένα test λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας.
Ασφαλώς Γυριστρουλα, ειναι και αυτό ένα μεσο.
Λοιπόν θυμηθηκα, ότι στις πρωτες τάξεις του Γυμνασίου, η μεγάλη μας διασκεδαση με την κολλητή μου φίλη, ειναι να παιρνουμε τηλεφωνα στην τυχη και να κανουμε πλάκα. Κάποτε, περα απο κουρασμενες νοικοκυρές, παπουδες, γιαγιάδες και παιδάκια, πετυχαμε και κάποιον... με προδιαγραφές.
Αφου τον παραμυθιασαμε ότι ειμαστε φοιτητριες, αφου του ειπαμε τα διάφορα εντυπωσιακά περί της καθημερινοτητας μας, που τότε νομιζαμε ότι έχουν οι φοιτητριες, αφου του περιγραψαμε την εξωτερική μας εμφανιση, αφου μάλλον μας παραμυθιασε και αυτός ...αντιστοιχως, έφτασε η ώρα να γνωριστουμε.
Δεν εμπαινε θέμα να μας δει, ζητημα αν ειμαστε 13 χρονών. Ε, για 22άρες δεν παιρναγε η μπογιά μας με τίποτα. Δωσαμε λοιπον ραντεβου στο Άλσος της Κηφισιάς, πηραμε και άλλη μια φίλη μαζί για να μην κάνουμε μπαμ οι δυο μας, ...για ξεκάρφωμα το λένε τώρα, και στηθηκαμε να το παιξουμε ανηξερες...
Ο επισης φοιτητής, που μας ειχε περγράψει, τα εξωτερικά του προσόντα... κατα τα γνωστά, ψηλός, ξανθός, γαλανοματης... ουδεποτε εμφανιστηκε.
Αργότερα, υποψιαστηκαμε ότι δυο ...μάλλον ...ψωραλεοι συνομιληκοι μας, στο απεναντι παγκάκι... ήταν ο υπεροχος ξανθός γαλανομάτης φοιτητής της Ιατρικής...
Αν για κάτι μετανοιωσαμε, ήταν που δεν μειναμε με την αυταπάτη...
Στεργιε καλημερα,
Έχω την αισθηση ότι η αυτή η άνθηση στηρίζεται στο ότι σήμερα, είναι δύσκολο να φτιάξεις μια επικοινωνία με έναν άνθρωπο που είναι μπροστά σου, πρόσωπο με πρόσωπο.
Είναι τόσο πολλά αυτά που κουβαλάμε. Είναι τρομερές οι απαιτήσεις, κάπου περιμενουμε ότι θα βρουμε την τέλεια φιλία ή τον τέλειο έρωτα. Δεν υπάρχει η αξία των δύο, είμαστε μονάδες.
Και κάπου ειναι και όλα αυτά τα στερητικά α-. Αυλα, άφυλα, σαν να μετράει μονο ο λόγος, ή ίσως ο λόγος ξαναβρισκει την γοητεία του.
Τωρα όσον αφορά στο πολιτικά ορθό, προσφατα μια φίλη μου ειπε το εξής ανεκδοτο, ...ανιχνευοντας το ...ποσο... για να μην θεωρηθείς...ευκολη, αλλά και πολύ δυσκολη. Αυτή η περιφημη ισορροπια, που ναι μεν οι εποχές προχωρουν, τα ... «ταμπου πεφτουν», αλλά ζεις πάντα στην ισορροπια μεταξυ απελευθερωμένης και κυνικής, μηδενιστριας, ισοπεδωτικής... Κοινώς να βρείς το άλλοθι της ...απελευθερωσης.
Ένας κόκορας κυνηγάει μια κότα με ανήθικους σκοπούς. Κι εκείνη σκέφτεται: «Αν σταματήσω να τρέχω, θα με πει πόρνη. Αν συνεχίσω να τρέχω, θα χάσω το σεξ. Το βρήκα. Θα σκοντάψω!»Το πολιτικά ορθο Στεργιε.
O Mαιος μας εφτασε εμπρος βημα ταχύ.
Ασχετο? ισως αλλά οπωσδήποτε επίκαιρο.
de profundis, διακρινω μια ψυχική αναταση, μια ευφορία, μια αγαλλιαση.
Προφανώς εσυ τον Μαη τον έπιασες για τα καλά...
Λοιπόν...αυτό το κείμενο περίμενα πολύ καιρό τώρα να το δω κάπου. Και πάλι δεν το βλέπω στη διάσταση που εγώ θα ήθελα, αλλά μπορώ να το πάω προς τα εκεί.
Δηλώνει κάτι το γεγονός ότι έχει στραφεί πολύς κόσμος σε αυτή τη μορφή επικοινωνίας και γνωριμίας; Και αν ναι τι είναι αυτό; Είναι η ευκολία του να βρεις κάποιον; Η αμεσότητα της επικοινωνίας; Η παράκαμψη της δειλίας να τον προσεγγίσεις Live; Ίσως όλα αυτά μαζί!
Νομίζω ότι το είπες και μόνη σου στο σχόλιο στο Στέργιο. Για μένα εκεί είναι το ζουμί. Έχουμε κάνει δύσκολο να επικοινωνήσουμε με έναν άνθρωπο face-to-face. Έχουμε βάλει περιορισμούς και κανόνες οπότε δεν μπαίνουμε καν στη διαδικασία.
Στο διαδικτυακό όμως είναι αλλιώς. Μπαίνεις στη διαδικασία να φτιάξεις εσύ τον άλλον όπως είναι. Δεν βάζεις περιορισμούς γιατί δεν μπορείς. Εντάξει έχεις μια φωτό (που πολλές φορές και αυτή λείπει), αλλά την εικόνα την πλάθεις με τα λόγια και με την επαφή που είναι πιο εύκολη. Βέβαια το γεγονός της ανωνυμίας σε κάνει να είσαι και πιο ανοικτός σε πλευρές που στον έξω κόσμο στερείσαι. Και εκεί έγκειται ο μεγάλος βαθμός απογοήτευσης όταν φτάνετε στο live. Δεν μπορεί ένας από τους δυο ή και οι δυο να ανταποκριθούν στη διαδικτυακή περσόνα που έχουν κατασκευάσει. Αλίμονο... οϊμέ...αυτό κι αν είναι καταστροφή!
Και να πω και κάτι πιο προβοκατόρικο; Να ανάψω λίγο φωτιά; Τα blogs...θεωρείται ότι δεν έχουν γίνει τέτοιες μορφές επικοινωνίας; Εγώ ανοιχτά το λέω ότι έχω βρεθεί σε τέτοια κατάσταση. Δεν το κυνήγησα...δεν λέω...αυτό, αλλά με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο έγινε! Ειλικρινά πιστεύω ότι πλέον μπορεί να βρει κάποιος blogs που συντηρούνται αποκλειστικά προς εύρεση γνωριμιών ή ως γενικότερα μέσα δικτύωσης.
Κατερινιώ μου, το είχαμε πει και μια άλλη φορά. Στο μέλλον όλοι θα ανοίγουν ένα blog, ένα facebook και ένα msn για να βρουν γκόμενο ή γκόμενα! Ανατριχιαστικό; Γνώμη μου...πως ναι!
Δημοσίευση σχολίου