Ούτως ή άλλως η πορεία και η νίκη του Ομπάμα, έχει χίλιες αναγνώσεις.
Έχει εκατομμύρια λεπτομέρειες, έχει δισεκατομμύρια ελπίδες.
Κι ίσως πολύ σημαντικές, να είναι οι ελπίδες αυτών που μπορεί να μην μάθουν ποτέ το όνομα του.
Έχει εκατομμύρια λεπτομέρειες, έχει δισεκατομμύρια ελπίδες.
Κι ίσως πολύ σημαντικές, να είναι οι ελπίδες αυτών που μπορεί να μην μάθουν ποτέ το όνομα του.
Αν κάτι θα κράταγα από την ομιλία του Ομπάμα, θα ήταν το «For that is the true genius of America - that America can change».
Όχι δεν θα κράταγα, το «I will never forget who this victory truly belongs to – it belongs to you».
Ναι και αυτό αλήθεια είναι, αλλά είναι η αλήθεια των καιρών και όχι η αλήθεια των ανθρώπων.
Όπως και δεν θα κράταγα το «the failure is mine, not yours», του McCain.
Υποκλίνομαι στην αξιοπρέπεια του ηττημένου, όπως υποκλίνομαι σε κάθε ηττημένο. Ιδιαίτερα αν ο ηττημένος είναι ένας εβδομηντάχρονος.
Όχι δεν θα κράταγα, το «I will never forget who this victory truly belongs to – it belongs to you».
Ναι και αυτό αλήθεια είναι, αλλά είναι η αλήθεια των καιρών και όχι η αλήθεια των ανθρώπων.
Όπως και δεν θα κράταγα το «the failure is mine, not yours», του McCain.
Υποκλίνομαι στην αξιοπρέπεια του ηττημένου, όπως υποκλίνομαι σε κάθε ηττημένο. Ιδιαίτερα αν ο ηττημένος είναι ένας εβδομηντάχρονος.
Ιδιαίτερα αν ο ηττημένος έχει τα δημοσκοπικά αποτελεσματα στην τσάντα του και σε 22 ώρες, περιοδεύει σε 3 πολιτείες. Τα πραγματικά, τα αξιόπιστα δημοσκοπικά δεδομένα, όχι αυτά που οι Αμερικάνοι λένε "δημοσκόπηση ευρείας κατανάλωσης".
Αλλά ο McCain δεν τόλμησε, δεν μπορούσε να πει την αλήθεια, τουλάχιστον όσο ξεκάθαρη είναι. Και η αλήθεια δεν ήταν η δική του ανεπάρκεια.
Η αλήθεια ήταν ότι η Αμερική ήθελε να αλλάξει.
Ναι ο Νότος, οι χαμηλής μόρφωσης λευκοί, οι μεσήλικες μικροαστές γυναίκες, ζητούσαν την Πέιλιν τους.
Δεν φαντάζομαι ότι πιστεύει κανείς, ότι δεν υπήρχαν χιλιάδες ποιοτικές μετρήσεις, που απαιτούσαν ένα προφίλ σαν αυτό της Σάρας. Και το είχαν.
Αλλά ακόμα και αυτοί, ήξεραν ότι η Αμερική φτάνει στα όρια της. Και ακόμα και αυτοί επίσης, ξέρουν ότι η Αμερική μπορεί. Ξέρουν ότι η Αμερική πρέπει να κάνει την υπέρβαση. Ξέρουν οτι η Αμερική πρέπει να ονειρευτεί.
Δεν φαντάζομαι ότι πιστεύει κανείς, ότι δεν υπήρχαν χιλιάδες ποιοτικές μετρήσεις, που απαιτούσαν ένα προφίλ σαν αυτό της Σάρας. Και το είχαν.
Αλλά ακόμα και αυτοί, ήξεραν ότι η Αμερική φτάνει στα όρια της. Και ακόμα και αυτοί επίσης, ξέρουν ότι η Αμερική μπορεί. Ξέρουν ότι η Αμερική πρέπει να κάνει την υπέρβαση. Ξέρουν οτι η Αμερική πρέπει να ονειρευτεί.
Δεν πίστεψα ποτέ, ότι οι ηγέτες κάνουν τις εποχές. Αντίθετα πιστεύω ακράδαντα ότι οι εποχές ...αναδεικνύουν του ηγέτες.
Δεν πίστεψα ποτέ στα πρόσωπα. Πίστευα και θα πιστεύω μόνο στο ιδεολογικό πλαίσιο και στις ιδεολογικές συγκρούσεις. Οι περιστάσεις απλά αναδεικνύουν τους ανθρώπους.
Η Αμερική ήθελε, έπρεπε να αλλάξει. Και αποφάσισε να το επιχειρήσει.
Αυτό είναι και το μεγαλείο της, αυτή και η αυτοάμυνα της.
Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει, πόσες από τις ελπίδες θα ευοδωθούν, πόσα από όλα αυτά που ο φορτισμένος Ομπάμα του Σικάγο απαρίθμησε, θα κάνει ή και μπορεί να κάνει.
Αλλά αυτός την ευκαιρία του και εμείς την ελπίδα μας, την έχουμε. Αν η ευκαιρία του και η ελπίδα μας θα κονταροχτυπηθούν ή θα συμπλεύσουν μένει να το δούμε.
24 σχόλια:
συμφωνώ με το μεγαλύτερο κομμάτι του ποστ. απλά έχω μια επιφύλαξη ως προς την πίστη στις ιδεολογίες και ότι οι εποχές αναδεικνύνουν ηγέτες.
στις βασικές κατευθυντήριες γραμμές κοινωνικοοικονομικής πολιτικής δεν υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές άξιες λόγου (αναφέρομαι φυσικά σε κόμματα εξουσίας). διαφορές υπάρχουν σε θέματα τύπου διαχωρισμός εκκλησίας κράτους, αν πρέπει να σηκώνουν σημαία ξένοι, γάμοι ομοφυλοφίλων κλπ. αλλά και σε αυτά τα θέματα, που δεν αποτελούν κεντρικές κυβερνητικές πολιτικές βλέπεις ότι υπάρχουν αντιγκρουόμενες απόψεις και μέσα στα στελέχη από το ίδιο κόμμα.
όσον αφορά τις εποχές και τα πρόσωπα νομίζω το ένα αλληλεπιδρά στο άλλο. και η προσωπικότητα του ηγέτη παίζει και αυτή το ρόλο της. αν ας πούμε αντί του ομπάμα ήταν η χίλαρυ θα ήταν ίδια τα ποσοστά;θα ήταν ίδια η δίψα για αλλαγή; αμιφιβάλλω λίγο.
Εχεις απόλυτο δίκιο, Κατερίνα.
Η Αμερική ήθελε να αλλάξει, αναζητούσε την αλλαγή, και βρήκε πειστικό φορέα αυτής της απαίτησης τον χαρισματικό Ομπάμα...
Ημουν στην Αμερική γιά αρκετό διάστημα, έζησα αυτή την απαίτηση της αλλαγής, υπήρχε παντού... στις συζητήσεις, στα γραφεία, στα μπάρ, παντού. Εζησα και τον Ομπάμα από κοντά, σχεδόν τρείς ώρες ...ανέχθηκε καμμιά δεκαριά ευρωπαίους φωτογράφους.
Εχω δει αρκετούς "σημαντικούς" αυτού του κόσμου, μπορώ να σε βεβαιώσω ότι η αίσθηση που μου άφησε ο Ομπάμα είναι ότι δεν θα είναι "περαστικός" από την ιστορία.
Η ανάρτησή σου έχει πιάσει το αίσθημα της Αμερικής γιά αλλαγή σαν να ήσουν εκεί.
Αναμονή, αλλά με καχυποψία. Φοβού τους Δαναούς κλπ. Σίγουρα τα στερεότυπα και οι μύθοι δοκιμάζονται αλλά εδώ δε μιλάμε μόνο για ιδέες αλλά για ζεστό χρήμα.
Συμφωνώ, για να μην επαναλαμβάνω, σε μεγάλο μέρος με τα 3 πρώτα σχόλια που αναφέρονται στο τελευταίο μέρος της ανάρτησης που νομίζω είναι όλη η αξία της.
Και τώρα επί τ’ αυτά…
Η κρίση δυναμώνει. Τα χρηματιστήρια προεξόφλησαν τη νίκη Ομπάμα και τώρα ακολουθούν ή και προδιαγράφουν τη πραγματική οικονομία. Τα προβλήματα οξύνονται. Ελπίδες και αντοχές του συστήματος θα συγκρουστούν.
Σήμερα το CNN άρχισε τα πισωγυρίσματα. Σταδιακά αναδεικνύει τις δυσκολίες και υποβαθμίζει τις υποσχέσεις και τις παροχές. Είναι η τέλεια διαδικασία απαξίωσης των ονείρων να μη μείνει καμία ελπίδα σε μερικούς μήνες. Θα αντιταχθεί ο Ομπάμα σαν πρόσωπο ή θα είναι πολύ λίγος για κάτι τέτοιο; Θα γίνει για τη τάξη που κυριαρχεί και τη χώρα που ελπίζει ο Ρούσβελτ, ο Ντε Γκωλ, ο Αντενάουερ;
θα δείξει…
Δεν είμαι αισιόδοξος, βλέποντας και την ιστορία.
Στέργιος
Ούτε έγω είμαι αισιόδοξος ,αλλά θέλω πάρα πολύ να κάνω λάθος ,βλέπεις είμαι ποτίσμένος απο το Αν οι ελογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα θα ηταν παράνομες.
Θα δείξει.
Το μεγάλο θέμα δεν είναι η αλλάγη αλλά η απαλλαγή.
Αλλαγή είχαμε και στην Ελλάδα το 81 καί τότε ο κόσμος ήταν γεμάτος ελπίδα ωσπου καταλήξαμε στον Μητσοτάκη και στο Σημίτη.
Εμεινε κάτι δεν νομίζω.
Ας δούμε λοιπόν το περιεχόμενο της αλλάγης του Ομπαμα και τα ξαναλέμε,μέχρι τότε ας κρατάμε μικρό καλάθι.
Γεια σου Κατερίνα,
Εχεις απόλυτο δίκιο. Η Αμερική θέλει να αλλάξει. Το είδα στις συζητήσεις μου με συναδέλφους Αμερικανους που συνήθως είναι φειδωλοί στις πολιτικές τους συζητήσεις.
Μόνος του βέβαια ο Ομπάμα δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα, αλλά εγώ πιστεύω πως θα κάνει αρκετά πράγματα για την Αμερική και τον Αμερικανό πολίτη, αλλά και τον πολίτη του κόσμου.
Οσον αφορά τον ηγέτη. Σίγουρα παιζει μεγάλο ρόλο η εποχή. Οι έξυπνοι άνθρωποι κάνουν κινήσεις εκεί που "τους παίρνει". Λίγοι πήραν το ρίσκο και ακόμα λιγότεροι νίκησαν.
Για να κρίνουμε τον Ομπάμα δεν θα παρει δα και χρόνο. Θα πρέπει να διαχειριστεί μία πολύ δύσκολη κατάσταση από την πρώτη μέρα.
Καλά να είμαστε να τον κρίνουμε και αυτόν...
Καλό βράδυ!
Πολλά μένει να δούμε.
Ουτε και εγω ήμουν ποτέ τόσο προσωπολάτρης να περιμένω να μου αλλάξει την εποχή ενας "θεός" και πάντα ήξερα οτι οι εποχές ευνοούν ή όχι εναν ηγέτη να αναδειχθεί μάλλον περισσότερο σε σχέση με την ικανότητα του ηγέτη να κατανοήσει την εποχή και να κινηθεί σε αυτην χρησιμοποιώντας τα χαρακτηριστικά της για εφαλτήριο σε ενα μελλοντικό μεγάλο όραμα.
Η Αμερική ήθελε να αλλάξει και σκέφτομαι πόσο και πώς θέλει η Ελλάδα να αλλάξει -ξανά- μετα΄το μεγα σύνθημα του Ανδρέα "Αλλαγή".
Την "αλλαγή" αδιαδέχθηκε μια αποτυχημένη "επανίδρυση" κι ετσι τωρα εχω δίκιο να φοβάμαι τις αλλαγές εγω ο απλος πολίτης μικρομεσαίας μόρφωσης και χαμηλού εισοδήματος.
Θα πάω λοιπόν να συσπειρωθώ με την συντήρηση, να σώσω κατι, μην τυχόν ερθει άλοος και το αλλάξει με αυτη τη μανία για αλλαγές που τους πιάνει.
Ετσι νιώθω πως κάτι αλλάζω ενω δεν μένω καν στα ίδια, αλλα οπισθοδρομώ.
Θα φανεί αυτο σε ενάμισι χρόνο απο τώρα, θα φανεί τι θα αλλάξει στην Αμερική που λίγο απείχε απο το να βλέπαμε μια Σάρα σε θέση πλανητάρχη Β'.
Καλημερα.
Tovene,
νοιωθω έντονη την αναγκη να αντιστρέψω την ερώτηση.
Μπορούσε να κερδίσει η Χίλαρυ τον Ομπάμα;;; Η δική μου, ΚΑΘΑΡΑ ΔΙΑΙΣΘΗΤΙΚΗ άποψη, λέει πως όχι.
Θα μου πεις ...σιγά ρε φιλενάδα.... τώρα μας λες την διαίσθηση σου ...δεν την έπαιζες στα ιντερνετικά στοιχήματα, και τώρα να είσαι να λιάζεσαι στην Χαβάη.
Όχι tovene δεν λέω αυτό.
Θα σου φανεί παράξενο αυτό που θα πω, αλλά έχω την αίσθηση ότι ακόμα και αν δεν υπήρχε ο Ομπάμα, η Αμερική έπρεπε να τον εφεύρει..... για να ονειρευτεί. Για να ταρακουνηθεί.
Και αυτό αν θέλεις για μένα είναι και το μεγαλείο της Αμερικής. Ότι μπορεί να αλλάζει.
Όταν ξεκίνησε η Χίλαρυ, ανήκε στην ... «αριστερή» πτέρυγα των Δημοκρατικών, ήταν η πρώτη που μίλησε για ένα Εθνικό σύστημα υγείας, για κρατικές επιχορηγήσεις στην πράσινη ενεργεια, περισσότερα χρήματα για υποδομές, για σχολεία, δρόμους και γέφυρες, κρατικά χρήματα για να απαλλαγούν από τις υποχρεώσεις τους οι ενυπόθηκοι οφειλέτες, 25 δις δολάρια για προγράμματα συντάξεων και άλλα πολλά. Όμως η Χίλαρυ ήταν government junkie.
Αναγκάστηκε να μετακινηθεί προς το κέντρο για να αντιμετωπίσει τον Ομπάμα και χρεώθηκε ένα οπορτουνισμό.
Και όταν τα σπίτια με τους άσπρους φράχτες άρχισαν να κινδυνευουν, ο κόσμος ήξερε πια ότι η πολιτική Κλίντον ...δεν άντεχε.
Ονειρεύτηκε ο Ομπάμα. Και τους παρέσυρε στο όνειρο, τους ξεσήκωσε. Αν θέλεις μέσα μου πιστευω ότι δεν εξέλεξαν τον Ομπάμα οι Αμερικάνοι, τον εφηύραν.
Δυστυχώς de la mettrie, δεν ήμουν Αμερική. Αν και θα το ήθελα πολύ. Αν και το θέλω παρά πολύ να ζήσω και να δουλέψω 3- 4 χρόνια στις ΗΠΑ. Και κάποια στιγμή ελπίζω να το κάνω.
Την αγαπάω πολύ την Αμερική και αγαπάω πολύ και τους Αμερικάνους. Αυτή η παντελής έλλειψη πονηριάς, αυτή η παντελής έλλειψη επιφυλακτικότητας, ελιτισμού, που τους χαρακτηρίζει, ακόμα και τους Νεοϋορκέζους του Μανχάτταν, μου αρέσει πολύ.
Αυτή η συνισταμένη τόσων πολλών και τόσο διαφορετικών, αυτό που είπε ο Ομπάμα, «είμαστε Εθνος», αυτό το να μην νοιώθεις ποτέ ξένος, ακόμα και αυτή την περιέργεια που έχουν για το όποιο ευρωπαϊκό, είναι συναρπαστική.
Οι Αμερικανιές στην Αμερική δεν με ενοχλούν.
Και καταλαβαίνω και κάτι άλλο. Νοιώθουν πολύ μόνοι οι Αμερικάνοι. Έχουν ανάγκη τον στρατό, την θρησκεία, την βεβαιότητα (την συντήρηση), το μεγάλο. Νοιώθουν έντονη την ανάγκη προστασίας. Του μεγάλου που εγγυάται για αυτούς. Δεν έχουν μάθει να λειτουργούν συλλογικά. Ακόμα και οι όποιες κοινότητες τους δεν λειτουργούν όπως οι Ευρωπαικές.
Και για αυτό ο Ομπάμα, ήτνα η μεγαλη υπέρβαση τους. Αυτό το ένστικτο αυτοσυντήρησης που τους οδήγησε να γυρίσουν πάλι τον τροχό.
Τι καταντησε να είναι η Αμερική;;; Μια δύναμη φονική από τους ατελείωτους πολέμους της, από την ηττημένη εικόνα της, από το πρωτοφανές μίσος που δημιούργησε η κυβέρνηση Μπους. Εκανε μικρή την Αμερική ο Μπους, και από την λευκή εξηντάρα στο Κεντακυ μέχρι τον μαυρο αποφοιτο του Yale, το κατάλαβαν.
Είναι περίεργα συντηρητικοί οι Αμερικάνοί, όχι με την κλασική ενοια του όρου. Η Αμερική, δεν χρειάστηκε προσχήματα. Το εγραψα και στο προηγουμενο σχόλιο, αν θέλεις μέσα μου πιστεύω ότι δεν εξέλεξαν τον Ομπάμα οι Αμερικάνοι, τον εφηύραν.
Την αλλαγή χρειάζονταν, το να είναι μεγάλοι χρειάζονταν.
Και για αυτό πιστευω ότι η Αμερική είναι μεγάλη, γιατί μπορεί να ανατρέψει τον εαυτό της.
Μα και εγώ δεν ποντάρω πολλά sobraluz.
Η Αμερική χρειάζεται εχθρούς και θα τους έχει, κι όταν δεν τους έχει θα τους εφευρίσκει.
Μα ουτε εγώ είμαι αισιόδοξη Στεργιε.
Τουλαχιστον με αυτή την αισιοδοξία, που εμεις εννοουμε.
Η αναρτηση μου, δεν μιλάει για τον Ομπάμα, απλά και μόνο για αυτό που είπε «For that is the true genius of America - that America can change».
Ναι de profundis, τα συμφέροντα είναι εκ των πραγματων αντικρουόμενα. Και η ιστορία έχει δείξει ...ποιος είναι ο ευνοουμενος πελατης ...της ιστορίας.
Λες να αλλάξει προτιμήσεις τώρα που έγινε πια και αυτή (η ιστορία) μεγαλοκοπέλλα;;;
Λοιπόν NdN, εγώ νομίζω ότι θα πάρει πολύ χρόνο για να κρίνουμε τον Ομπάμα.
Θα δεις ότι αυτοί που τώρα ζητωκραυγάζουν, θα είναι από τους πρώτους που θα πετροβολήσουν αν ο Ομπάμα, πολιτευτεί και δεν γίνει και αυτός έρμαιο των γνωστών άλλων.....
Και το ξέρει πολύ καλά, είδες τι είπε, θα ακούσω με προσοχή, με ακόμα μεγαλύτερη προσοχή, όσους θα διαφωνίσουν.
Τζονάκο, το μοντέλο εξομοίωσης στα καθ’ ημάς, το βρίσκω λίγο παρακινδυνευμένο.
Όσο για την Σάρα, μωρέ να σου πω την αμαρτία μου, πιστευω ότι η κοινωνιολογία θα εξετάσει το μοντέλο Σαρα Πειλιν, με ιδιαίτερη προσοχή.
Δες το αναποδα.
Ένα κομμάτι, ένα μεγάλο κομμάτι της Αμερικής …..είναι η Σαρα Πειλιν.
Και μην βλέπεις πως την αντιμετώπισε ο Ευρωπαικός τύπος και τα ευρωπαικά ΜΜΕ, αλλά ο Αμερικάνικος.
Και μόνο τα ποσοστα αναλφαβητισμού να δεις στις ΗΠΑ, και μόνο τις χιλιαδες αιρεσεις και θρησκευτκές κινήσεις, και μονο όλους αυτους του ευαγγελιστές κηρυκες στα τηλεοπτικά κανάλια να δεις, χρειαζοταν η Αμερική και το μοντέλο Σαρα. Δεν πιστευω ότι είναι τόσο τυχαίο και χυδαίο όσο εμείς το αντιλαμβανόμαστε.
Καλημερα Κατερίνα, μου άρεσε η σπιρτάδα και η ζωντάνια του Ομπάμα, αλλά πιο πολύ το πουκάμισο με τα γυριμένα μεχρι τους αγκώνες μανικια. Κυριολεκτικά εδειχνε ενα ανθρωπο που ειναι αποφασισμενος να σηκωσει τα μανικια και να ριχτει στη δουλεια. Δεν θελω να κανω προβλεψεις. Οταν βγηκε ο Κλιντον στην Αμερικη ημουν Ουασιγκτον και εβλεπα το κλιμα ευφοριας παντου. Οπως και τον πρωτο χρονο την προσπαθεια για την περιθαλψη. Μετα, δεν ξερω τι εγινε και το ολο θεμα πατωσε.
Σιγουρα θα εχει να παλεψει με τα θηρια.
Ξέρεις βρε Cynical, μας έχουν ευνουχίσει.
Το καταλαβα και με την περίπτωση των δύο δικαστικών που παραιτήθηκαν για την υπόθεση του Βατοπεδίου και τώρα με την εκλογή Ομπάμα.
Όλοι μιλούσαμν για τους αξιοπρεπεις, έντιμους δικαστικούς, και εγώ αναρωτιόμουνα ενδόμυχα, μωρέ μήπως έχει λάκο η φάβα;;
Δεν είμαστε πια κριτικοί πολίτες Cynical. Νοιωθω ότι είμαστε ...επιφυλακτικοί πολίτες....
Αλλά τίποτα δνε μπορεί να προχωρήσει, χωρίς την ελπίδα, χωρίς τον ενθουσιασμό, χωρίς αυτό "το μπορουμε".
Λοιπόν, τα έχουμε πει και ξανά ότι έχουμε γίνει πια καχύποπτοι με όλους και με όλα. Όπως λες μας έχουν ευνουχίσει!!
Δεν ξέρω αν ο Ομπάμα θα είναι καλός τελικά. Το μόνο που ξέρω είναι ότι τον προτιμούσα από τον Μακέιν.
Όσο αφορά την Απερική και το λαό της, νομίζω ότι ήθελε μια αλλαγή. Τα έχει φάει τα στραπάτσα του μαζεμένα. Αλίμονο αν δεν ήθελε και μια αλλαγή για να έρθει στα ίσα του. Ο Ομπάμα το υποσχέθηκε.... Τώρα μένει μόνο να το δείξει και στην πράξη. Τώρα αρχίζει νομίζω το δύσκολο Κατερίνα μου!!!
Κατερίνα,
Η αμερικανική οικονομία βρίσκεται ήδη σε ύφεση, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν για την ανεργία σήμερα. Τον φετινό Οκτώβριο χάθηκαν 240.000 θέσεις εργασίας. Αυτοί δεν θα δώσουν πίστωση χρόνου στον νέο πρόεδρο. Επίσης οι πετρελαϊκές Αμερικάνικες εταιρίες που απασχολούν εκατομμύρια εργαζόμενους στον κόσμο. Οι πετρελαϊκές δεν ήταν ποτέ φίλα προσκείμενες στους δημοκρατικούς, η τιμή του πετρελαίου είναι σε καθοδική πορεία καταλαβαίνεις που το πάω. Τα πράγματα είναι δύσκολα και θα γίνουν δυσκολότερα. Οι αποφάσεις που θα παρθούν θα πρέπει να είναι άμεσα εφαρμόσιμες και οι προσδοκίες που έχουν καλλιεργηθεί είναι πολύ μεγάλες. Επομένως η ανοχή στον νέο πρόεδρο θα είναι μικρής διάρκειας. Γι αυτό επιμένω ότι θα κριθεί πολύ γρήγορα.
Kι όπως έγραψε και κάποιος (;) έξω από μια ορθόδοξη εκκλησία στις ΗΠΑ, "vote Obama. The other is malakas!!!"
Άντε καλό βράδυ να έχουμε!!
@cindy
Τεχνητό κόλπό είναι το συγκεκριμένο, απλά την πάτησαν οι δημοσιογράφοι μας και το αναμετάδοσαν σαν είδηση.
@Κατερίνα
Θα συμφωνήσω με την αλλαγή, αλλά θα μείνω σε άλλα σημεία της ομιλίας.
"It grew strength from the young people who rejected the myth of their generation's apathy..."
"There will be setbacks and false starts... but I will listen to you, especially when we disagree"
"And when we are met with cynicism and doubts and those tell us that we can't, we will respond with that timeless creed that sums up the spirit of a people: YES WE CAN"
Και κάτι τελευταίο, χωρίς τα πρόσωπα οι ιδεολογίες δεν μπορούν να διοχετευτούν όσο γρήγορα ή σωστά θα μπουρούσαν.
Ξέρεις ρε VK, δεν έχει έννοια να μπει κανείς στην λογική της προφητείας.
Αλλωστε αν κάτι χορτάσαμε αυτήν την εποχή...είναι προφήτες....
Το μόνο που αυτή την στιγμή, θέλω να κρατήσω, είναι ότι η ΝΙΚΗ του Ομπάμα, ναι με κεφάλαια, γιατί για ΝΙΚΗ, μιλάμε, είναι μια υπέρβαση θάρρους και αισιοδοξίας σε μια περίοδο τόσου φόβου και τόσης εσωστρέφειας.
Νομίζω ότι αυτό, είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της Αμερικής, που την κάνει να είναι μεγάλη. .
NdN,
σου έγραψα και στο blog σου τι πιστευω, αλλά ....πιάνομαι απο αυτό που είπες για τις πετρελαικές εταιρίες, για να επιμείνω ότι μάλλον θα κριθεί πολύ αργότερα ο Ομπάμα, απο όσο βιαζόμαστε να τον κρίνουμε.
Θυμάσαι βέβαια τι έλεγε ο Ομπάμα όταν το πετρέλαιο ήταν στα 120 δολάρια. Πόσες φορές άλλαξε θέση για τα ενεργειακά ο Ομπάμα, πόσες παλινωδίες, πόσα ευχολόγια. Ποια είναι η διακριτή θέση για τα ενεργειακά του Ομπάμα απο τον Μακειν.
Και μην μου πεις για την φορολόγηση των πετρελαϊκών εταιριών. Ακόμα και τα σποτ για τα ενεργειακά, μια ψιλομαυρη διαφημιση ήταν, απλά έλεγε ότι ο Μακειν είναι ο άνθρωπος των πετρελαιάδων...αλλά για την ταμπακέρα ...τίποτα.
Ποσες φορές τα βρήκε και τα έσπασε με τους "οικολόγους".
Κοιτα πόσο πετρελαιο εισάγει η Αμερική απο την Αφρική.
Δες πως αντιμετώπισαν οι Ρώσοι, την εκλογή Ομπάμα...
Θα δούμε NdN, ιδιαίτερα στα ενεργειακά και στο περιβάλλον...θα δούμε...και δεν πιστεύω ότι θα δούμε αμέσως.
Πριγκηπέσα μου,
Εσένα σε είδα πολύ σκεπτική.
Και επειδή σε ξέρω... καταλαβαίνω..
Ξέρω πως γαντζώνεσαι από το όνειρο, από την ελπίδα, και πως της κλείνεις το μάτι, την προκαλείς, την χαϊδεύεις και την ξορκίζεις ...γνωρίζοντας πόσο πολύ ακριβή είναι.
Κι αν θέλεις δεν σχολίασα την ανάρτηση σου, γιατί θα έπρεπε να αντιπαρατεθώ στην δημόσια ορθολογίστρια Cindy που λέει «Πείσε με», γνωρίζοντας όμως ...νομίζω καλά, την ματιά, το κουράγιο, και την .....εμπλοκή της κοριτσάρας μου.
Matrix,
Δεν διαφωνώ καθόλου.
Αλλά πιστεύω ότι η εποχή αναδεικνύει τα πρόσωπα.
Ναι, τα πρόσωπα υλοποιούν, ναι τα πρόσωπα εμπνέουν, ναι τα πρόσωπα κινητοποιούν.
Δεν είχε και μεγάλες ιδεολογικές διαφορές η Χίλαρυ απο τον Ομπάμα. Και τελικά ίσως να λέμε το ίδιο. Η Αμερική χρειαζόταν το μοντέλο Ομπάμα, και είχε τα κότσια να το αναδείξει.
Στην Αμερική, είδαν ότι δεν έχουν την πολυτέλεια να είναι ρατσιστές. Αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν είναι. Ότι δεν είμαστε.
Δεν αλλάζει η κουλτούρα, η ιδιοσυγκρασία ενός λαού μέσα σε λίγο καιρό. Δες τι έλεγαν οι δημοσκοπήσεις για το ποιος θα κερδίσει τους Ρεπουμπλικάνους, κάποιους μήνες πριν.
Δημοσίευση σχολίου