«Η εξουσία περιορίζεται από την εξουσία»

Δεν υπάρχει «προοδευτικός διανοούμενος» στην Ελλάδα που να μη θρηνεί για το «δημοκρατικό έλλειμμα» της Ευρώπης, και ακόμα και τα πιο δειλά βήματα, για μια πολιτική ένωση ενεργοποιούν απίστευτα φοβικά σύνδρομα που βέβαια εκμεταλλεύονται κάτι γιαλαντζί φασίστες σαν τον Μπουμπούκο, κατι εθνικομμουνιστές και μερικοί ξέμπαρκοι αυτοαποκαλούμενοι σοσιαλιστές.

Άλλωστε στην Ελλάδα η ευρωπαϊκή προσέγγιση είναι μία, μόνη και δεδομένη.

Να παραμείνουμε «επιλέξιμα φτωχοί» ξερογλυφόμενοι για αυτά τα περίφημα 20 δις του ΕΣΠΑ, το οποίο σημειωτέον δεν έχει ανοίξει ακόμα εναμισυ χρόνο μετά από την έγκριση του και με τις πιο ευοίωνες προοπτικές ..συζητάμε να ανοίξει τον Ιούνιο…και αν. Και πιστέψτε με, δεν φταίει η Χουμπνερ για αυτό.

Εμείς χάσαμε και τον Αθεριδη με την βέσπα …που μας φώναζε «ξέρεις απο ΕΣΠΑ;;;»

Από την άλλη τα παραδείσια πτηνά, πολιτικά και δημοσιογραφικά, ναρκωμένα από τους λικνιστικούς χορούς της Αζελ και από την λάμψη Ζορρό και καλογέρων, μας ξεπέταξαν με το …ευρωπακέτο, μας είπαν ε, μην περιμένετε και πολλά, δεν ανέλυσαν καν τις κατευθυντήριες γραμμές των 170 δις που θα εκταμιευτούν απο τους κρατικούς προυπολογισμούς και των 30 απο το ευρωπαικό προυπολογισμό, δεν μας είπαν ότι το πρωταρχικό είναι να ενισχυθεί η απασχόληση και το πιο σημαντικό…. δεν μας είπαν τι είναι αυτός ο Ευρωπαϊκός προϋπολογισμός.

Λοιπόν…το budget της ΕΕ, είναι μόλις το 1,5% του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ.

Είμεθα και αξιοπρεπές blog...και έτσι δεν λέω αυτό που συνήθως λέγεται σε αυτές τις περιπτώσεις... «με ... δεν βάφονται αυγά».

Αυτό το 1,5% βέβαια του ΑΕΠ, κάτι μου θύμιζε...α, ναι...λοιπόν απο τα τέλη του 18ου αιώνα που εκείνες οι 13 Αμερικάνικες Πολιτείες – Ανεξάρτητα Κράτη, ξεκίνησαν με τα «Αρθρα της Συνομοσπονδίας» να σχηματοποιούν την Ομοσπονδία που έμελλε να γίνουν οι ΗΠΑ, μέχρι το 1929, η χρηματοδότηση του ομοσπονδιακού κράτους ήταν της τάξης του 1,5% του ΑΕΠ τους.

Το Αμερικάνικο κραχ είναι αυτό που στην πράξη αλλάζει δραστικά τα πράγματα. Ο Ρουζβελτ με το New Deal, φτάνει άμεσα την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση στο 17% του αμερικανικού ΑΕΠ. Πολύ λίγα χρόνια μετα η αναλογία ομοσπονδιακής σε σχέση με την πολιτειακή χρηματοδότηση φτάνει σε ποσοστό 80%, όπoυ νομίζω ότι και παραμένει.

Αν σήμερα τα πολιτικά κόμματα, ενδιαφέρονταν για το μέλλον της Ευρώπης θα έπρεπε να ανατρέξουν σε εκείνον των διάλογο Ομοσπονδιακών και αντι ομοσπονδιακών που αυτή την στιγμή είναι πιο επικαιρος παρά ποτέ.

Οι αντι-Ομοσπονδιακοί φοβούνταν πάνω από όλα την εξουσία μιας ισχυρής κεντρικής κυβέρνησης και βέβαια την απώλεια της εξουσίας των Πολιτειών. Συζητήσεις για το αν οι αντιπρόσωποι στο Κοινοβούλιο πρέπει να είναι σε αριθμό αναλογικό του πληθυσμού ή μήπως πρέπει να εκπροσωπούν την Πολιτεία τους, ποια πρέπει να είναι η εξουσία του Προέδρου; Αν έχει υπερβολική εξουσία μήπως διολισθήσει σε αυταρχισμό, αλλά πάλι αν δεν έχει πως να δράσει;; Πρέπει να υπάρχει χωρισμός των εξουσιών ή μήπως μια μικτή διακυβέρνηση θα ήταν καλύτερη ιδέα. Έχουν οι ομοσπονδιακές αρχές το δικαίωμα να κηρύσσουν άκυρες τις αποφάσεις των Πολιτειών;

Αυτά που απασχόλησαν την Αμερική όλο τον 19ο αιώνα και ...οικονομικά τουλάχιστον λύθηκαν με το New Deal, μηπως ήρθε η ώρα να τα κουβεντιάσουμε και στα μέρη μας;;

Ασφαλώς έχουν συζητηθεί εξαντλητικά οπουδήποτε αλλού εκτός απο την Ελλάδα...εδώ παιδί μου έχουμε άλλα καυτά θέματα για τον «συνταγματικό πατριωτισμό» του Derrida θα συζητάμε;;

Την επόμενη Προεδρία αναλαμβάνει για πρώτη φορά χώρα, απο το τέως ανατολικό μπλόκ με τον Τσέχο Πρόεδρο να αυτοπροσδιορίζεται «αντιφρονών της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Είναι γνωστός ο Ευρωσκεπτικισμός των νέων χωρών της ΕΕ, καθώς και ο φιλοαμερικανισμός τους (ότι του έλειψε του καθενός...)

Σε επτά μήνες έχουμε ευρωεκλογές, για άλλη μια φορά θα χορτάσουμε, δημοσκοπήσεις, σενάρια, επικεφαλής Ευρωψηφοδελτίων, πολιτικά και κομματικά συμπεράσματα, αν βέβαια μέχρι τότε η Αζελ έχει κουραστεί να λικνίζεται στα γόνατα του Ζορρό, και οι ρασοφόροι με τις BMW, έχουν κουραστεί να μας βγάζουν την γλώσσα.

Ξέρω ότι η συζήτηση των ευρωεκλογών θα εξαντληθεί στα τετραγωνικά της βίλας του Ρουσόπουλου, στους δεκάρικους του Καραμανλή, στον νυχοπάτημα του ΓΑΠ, στις απίστευτες κορώνες των «αριστερών», και στην ...Αλέκα, που τώρα τρέχει να αποκαταστήσει τον Στάλιν...αλλά με αυτήν προσεχώς....

Κανείς δεν πρόκειται να ανοίξει την κουβέντα για το αν πράγματι ο περιορισμός αρμοδιοτήτων μιας εθνικής κυβέρνησης αυξάνει την αποσταση μεταξύ των πολιτών και της εξουσίας ή αυτό είναι ο απόλυτος μύθος.

Κανείς δεν θα ανοίξει την συζήτηση για το αν αυτό το διακυβερνητικό μοντέλο της ΕΕ έχει φάει πια τα ψωμιά του, είναι αναξιόπιστο, απωθεί του πολίτες και απλά χρησιμεύει για να καλύψει τις κυβερνητικές αποτυχίες των εθνικών πολιτικάντηδων.

Κανείς δεν θα ανοίξει την κουβέντα για το αν είμαστε έτοιμοι σε αυτή την φάση της παγκοσμιοποιησης να προχωρήσουμε σε Ομοσπονδιακή Ε,Ε.

Κανείς δεν θα συζητήσει για το αν αυτό το μοντέλο του Ντε Γκωλ, αυτό το μοντέλο της «Ευρώπη των Κρατών» που δίνει προτεραιότητα στα εθνικά συμφέροντα, μπορεί να είναι το καράβι μας σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον ή πρέπει να προχωρήσουμε στο μοντέλο της Ομοσπονδιακής Ευρώπης ή έστω της κοινοτικής προσέγγισης.

Η Ευρώπη πρέπει να αποτελείται απο Κράτη Μέλη ή απλά απο πολίτες;;;

Παλιά τα ερωτήματα. Τόσο παλιά και τόσο αναπάντητα απο την εποχή που ο Monet, ως εξ απορρήτων του Ρούζβελτ τότε ...ονειρευόταν...

Οι ΗΠΑ, για την αντιμετώπιση της Μεγάλης οικονομική Κρίσης μετά το κραχ του 29 ισχυροποίησαν μια ομοσπονδιακή κοινωνικο-οικονομική πολιτική, εμάς οι πολιτικοί μας ταγοί...μπορούν επιτέλους να τελειώσουν αυτό το παραμύθι με τις offshore του Εφραίμ και να ανοίξουν αυτήν την ρημαδοκουβέντα;

Μπορούν να μας πουν τα κόμματα που τουλάχιστον έχουν ευρωπαϊκό προσανατολισμό ποια είναι η θέση τους.

Ισχύει η θέση του ΓΑΠ, όταν ήταν Υπουργός εξωτερικών και αποθέωνε το μοντέλο ομοσπονδιακής Ευρώπης που κατέθεσε ο Γιοσκα Φίσερ επι Γερμανικής Προεδρίας;;

Υ.Γ.Και επιτέλους...πως τα καταφερε το τσάκαλι ο Εφραίμ τα 20 εκατομύρια Ευρω να τα κάνει 200.000 στο χρηματιστηριακό τζόγο;;;