Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008

Χρόνια πολλά συχωριανοί, καλή χρονιά!!!

Τα καλοκαίρια με χαλάνε πάντα.
Ίσως γιατί για μένα η Πρωτοχρονιά ήταν πάντα .....τον Σεπτέμβρη.

Ή αρχή ήταν πάντα τον Σεπτέμβρη, κι όσο να πεις με το ...τέλος, όποιο τέλος, είχα πάντα μια περίεργη σχέση.


Συνήθισα να έχω τους δικούς μου κανόνες, τις δικές μου νόρμες, το δικό μου χρόνο, το δικό μου Θεό, ε, σιγά που θα κόλλαγα σε έναν μήνα.

Ο Ιούλιος είναι πάντα ο ......δικός μου Δεκέμβριος.

Έτσι και τώρα παρά τις διακοπές -ευτυχώς σε δόσεις, σας έχω πει ότι η Αθήνα, είναι η μεγάλη μου ……γκόμενα- με έπιασε αυτή η θλίψη, σαν την τελευταία μέρα του σχολείου.

Παιδί και μετά έφηβη, καλοκαίρι, κλείσιμο σχολείου, να μου κλείνουν το μάτι 3 μήνες διακοπών, τρεις μήνες σε ένα σπίτι μέσα στην θάλασσα, με μια παλιοπαρέα παιδικών φίλων, και εγώ την τελευταία μέρα του σχολείου, να νοιώθω θλίψη. Μια θλίψη που κάποτε έφτανε στα όρια της κατάθλιψης.
Το τέλος της εφηβείας, που με άφηνε φοβισμένη, αμήχανη αλλά γεμάτη με μια σαρκοφάγα διάθεση για το καινούργιο. Ένας δύσκολο τέλος, ένα δύσκολο καλοκαίρι, ένα καλοκαίρι πολύ μοναχικό, που όμως προστατεύτηκε, βρήκε τυχαία καταφύγιο, σε έναν τόπο που έμελλε να είναι πάντα το καταφύγιο μου. Την Αιγιάλη....

Αλλά για την Αιγιάλη της Αμοργού, την Αιγιάλη ΜΟΥ, θα πω άλλη φορά ή ίσως ....ποτέ. Γιατί η Αθήνα μπορεί να είναι ... H γκόμενα, αλλά η Αιγιάλη είναι ... O έρωτας.

Πανεπιστήμιο, τέλος εξεταστικής, λατρεμένη Οδύσσεια με τα υπέροχα .....lux πλοία της άγονης γραμμής, ώρες ατελείωτες σε ένα κατάστρωμα, τότε που από τις 10 Ιουλίου μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου, χόρευα στο φτερό των καρχαριών όλου του Αιγαίου, φρικιό, με μόνη αποσκευή ένα σαμπουάν που ... υποτίθεται έλουζες τα μαλλιά σου στο θαλασσινό νερό (έχω ρυπάνει με αφρούς όλα τα παράλια της Αμοργού, της Αστυπάλαιας, της Νίσυρου, της Φολέγανδρου, της Καρπάθου, της Σύμης, της Ηρακλειάς, κλπ, στο Ιόνιο μπορείτε να κολυμπάτε άφοβα, εκτός από τους Παξούς, τα ...θέλγητρα των Επτάνησων δεν με ενέπνευσαν ποτέ), καλοκαίρια έντονα, που όμως περίμενα πάντα τον Σεπτέμβρη να ξαναρχίσω....

Απέφυγα να ορκιστώ καλοκαίρι, έφυγα με ένα απλό πιστοποιητικό αναλυτικής βαθμολογίας από την Γραμματεία, και κάποια στιγμή, σε κάποιες .....χειμερινές διακοπές του νέου μου Πανεπιστήμιου, επέστρεψα στην Ελλάδα, ίσα 2 μέρες, για να ορκιστώ και να ξαναφύγω. Μόνη μου, γρήγορα, εύκολα, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά. Να μην καταλάβω ότι κάτι τελείωσε....

Το ίδιο έκανα και από το νέο μου Πανεπιστήμιο, πολλά χρόνια μετά. Έφυγα ένα απομεσήμερο και φτάνοντας αργά το απόγευμα στο παλιό μας Ελληνικό, βγαίνοντας στην παραλιακή, αποφάσισα να μείνω εδώ.
Ένα τέλος που αποφασίστηκε παρέα με ένα τσιγάρο, σε ένα ταξί στην παραλιακή. Δεν πέτυχα ποτέ, ξανά τον ταξιτζή που με ρώτησε «και θα μείνεις καιρό κοπελιά στην πατρίδα;;». Ίσως να μην θυμάμαι καν το πρόσωπο του, μπουκωμένη απο αυτόν τον λυγμό που αρνιόταν πεισματικά γαμώτο να ξεσπάσει σε κλάμα, όταν του απάντησα «για πάντα».
Ένα για πάντα, που αποφασίστηκε κάπου στο Φάληρο. Μόνη μου, γρήγορα, εύκολα, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά.

Όλα αυτά τα χρόνια, δεν αποχαιρέτισα ποτέ φίλους, σχέσεις, σχέσεις τυχαίες ή σχέσεις ζωής. Τελεία δεν έβαλα ποτέ. Τις τελείες που έβαζε η ζωή, εγώ τις στρογγύλευα σε ...παρένθεση. Ίσως ένα κόμμα, ίσως μια άνω τελεία.
Σαν αυτή του Σεφέρη.
Με έναν γλυκερό, λιγωτικό, αποχαυνωτικό τρόπο, με μια γλυκιά ένεση ελαφρού αναισθητικού.
Παράγραφο δεν άλλαξα ποτέ, η μια πρόταση, η μια φράση της ζωής μου, μπλεκότανε με την επόμενη και έδεναν όλες μαζί σε ένα κουβάρι που το ξεδιάλυνα μόλις φέτος την άνοιξη. Αυτήν την φορά δεν ήμουν μόνη μου, αλλά πάλι, γρήγορα, εύκολα, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά.

Αλλά τι καλά, σήμερα δεν είμαι στην τελευταία τάξη, και ελπίζω να έχω χρόνια μπροστά μου, πριν την διαδικτυακή .....αποφοίτηση.
Το πιθανότερο είναι να μένω συνέχεια στην ίδια τάξη.
Εντάξει έχει μια ...θλίψη το να κλείσω το υπολογιστή μου, αλλά από αυτές τις χαρούμενες θλίψεις που είναι χαρούμενες γιατί ......δεν έχουν μέσα τους απόφαση.

Και έτσι δεν υπάρχει κανένας λόγος για να την κάνω γρήγορα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά.. Αντίθετα θα την κάνω γλυκερή με ένα τραγούδι του Δεληβοριά.....που πολύ αγαπάω.





Και τι έχει ο ήλιος που δεν έχω να σου δώσω
Αυτός την νύχτα κλείνει
Εγώ μένω ανοιχτός

Χρόνια πολλά λοιπόν.... «Καλή χρονιά» συχωριανοί

32 σχόλια:

Unknown είπε...

Καλή χρονιά, ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος :).

Matrix είπε...

...σε ένα κουβάρι που το ξεδιάλυνα μόλις φέτος την άνοιξη...

Είσαι τυχερή γι αυτό.

Κάποιοι θα μείνουν στη "γκόμενα" σχεδόν όλο τον Αύγουστο.

Όσο και να τη βρίζω και να θέλω να τη χωρίσω ώρες ώρες, είναι και δικιά μου "γκόμενα"

:)

thamnos είπε...

Περαστικός είμαι αλλά μου ξύπνησες ωραίες αναμνήσεις, πρωτη φορα στην Αμοργο το ΄89 διακοπες για 2 μήνες!!! απίστευτο για τα σημερινά δεδομένα, αυτη η ΄γκόμενα΄ μας τρώει μέρα με την μέρα αλλά δεν γίνεται να την αφήσω εχει χαράξει βαθιές μαχαιριές στην καρδία μου...
καλή χρονια εύχομαι

τσότσος είπε...

Καλά να περάσεις όπου πας Κατερίνα μου,

Για μένα το φως του ήλιου και του καλοκαιριού είναι το παν και έτσι η αρχή του "χρόνου" μου είναι πάντα ο Μάρτιος (ισημερία γαρ) και η αποθέωση ο Ιούνιος! Μετά τον Ιούλιο/μέσα Αυγούστου που μειώνεται αισθητα η μέρα, άστα, "μαυρίζω" ψυχικά...Ο Σεπτέμβρης γίνεται καταθλιπτικός και μετά το παίρνω απόφαση...

Θα τα πούμε και τηλεφωνικά!

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
katerina είπε...

Lily μου, ευτυχισμένη η καινούργια χρονιά. Γαλοπούλα δεν θα φάμε, κανένα ψαράκι....
Και αντί μελομακέρονα...καρπουζάκι.
Αντε γεια μας τις ρακές...

katerina είπε...

Matrix ναι, είμαι τυχερή....

Και όσο για την ....κοινή μας γκόμενα, πρώτον είναι η μονη γκόμενα που είναι πολύ ωραίο....να την μοιράζεσαι με άλλους και δευτερον ....έτσι είναι οι γκόμενες ρε matrix μου, δύσκολες, ζόρικες, άπιστες, βασανιστικές αλλά.....τι γόησες γαμώτο!!!

katerina είπε...

Α, καταλαβα thamne, Αιγιαλόπληκτος και εσύ!!! 'Η δεν ξαναγύρισες ποτέ απο το 89;;;
Γιατί τότε ...ξεχνάς πολύ ευκολα τους έρωτες....
Ξαναπήγαινε, μάγισα αλλά και μάννα η Αιγιάλη....
Περιμένει πάντα να αγκαλιάσει όσους την αγαπάνε.
Και όχι εγώ δεν θα παω.

katerina είπε...

Τσότσο εγώ είμαι παιδί του χειμώνα.
Η ηλιοφάνεια δεν...μου πάει.
Αγαπάω τον χειμώνα, την μικρή μέρα, το γρήγορο σκοτάδι, το κρύο, την βροχή (όχι στην Κηφισίας...)

Ο Σεπτέμβρης μήνας ...μαγικός.....

Και Τσότσο πέρα απο τα δικά σου, μην ξεχάσεις να δώσεις και τα δικά μου φιλιά στις υπέροχες γυναίκες σου.

Unknown είπε...

Ομπρέλλα-ξαπλώστρα στολίσαμε φέτος :P?

Ανώνυμος είπε...

Ελαφρώς μελαγχόλησα,γιατί παρόλο που λες οτι δε σου αρέσουν οι αποχαιρετισμοί,εμένα με βαραίνουν αυτοί οι "καλοκαιρινοί" τέτοιοι, με το καλοξυσμένο πενάκι σου, ιδιαίτερα τώρα τελευταία!!Γιατί μας κάνεις τη ζωή δύσκολη σε μας τους βλάχους Γαλάτες φίλους σου του real χωριού σου;;Θα φωνάξω μου φαίνεται τον Δρουίδη-ιερέα για κανα ευχέλαιο!!Δηλαδή τόσο με "μάγεψε" το σχόλιό σου!!
Κακοφωνίξ alias Περικλής

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο κείμενο Κατερίνα μου. εξαιρετικό. Σε πολλά απ΄αυτά που λες είμαι κι εγώ μέσα. Απόλυτη ταύτιση. Να σου πω και ένα νέο ακόμα. Και στα Δικαστήρια το Σεπτέμβριο λέμε "καλή χρονιά" γιατί αρχίζει η δικαστική περίοδος από Σεπ. μέχρι και Ιούνιο.
Καλή χρονιά λοιπόν φιλενάδα!
Φιλιά κοραλένια!

katerina είπε...

Lily μου, αχ και σε έψαχνα!!!

Ομπρέλα - ξαπλώστρα δεν στολίζουμε σε αυτή την φάση των διακοπών.

Στην επόμενη....Αν και κάνουμε μπάνιο μονο το βράδυ και το φεγγαρι μου είπανε δεν χρειάζεται ομπρέλα.

Αλλά για άλλο σε ήθελα καλή μου. Πως είναι δυνατόν κάποια τόσο ....τσίου όσο εγώ να μην ακούει συγχρόνως την μουσική του blog σου όταν θέλει να ακούσει το βιντεκλιπάκι που έχεις ποστάρει;;;

Οδηγίες παρακαλώ. Και ξέρεις τώρα. Πολύ απλογραμμένες. Να μην έχω άγνωστες λέξεις..... Αν και συνήθως όταν μου δίνουν οδηγίες για τις νεες τεχνολογίες....όλες οι λέξεις είναι αγνωστες και για να μην δείξω την ηλιθιοτητα μου...απλά την 10η φορά που μου το εξηγούν, λέω ...ναι βεβαίως κατάλαβα....και μετα....

katerina είπε...

Βρε καλως τον real φίλο μου.
Ακόμα εδω;;;
Βρε καμάρι της διανοησης, σήκω βρε απο τα βιβλία σου, σήκω απο τα πολιτικοπολιτιστικα σου και ....φύγε λίγο απο το ...χωριό. Δεν μας το παίρνει κανείς.
Οι εχθροί ...την κάνανε...

katerina είπε...

Καλως την μου, και εσένα σε χαλάει το καλοκαίρι, το άγxος του ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΩ ΔΙΑΚΟΠΕΣ, και ακόμα χειρότερα πρεπει να περάσω και...υπέροχα...
Αυτή η κλασική ερώτηση από όλον τον κόσμο, που θα πας, και πως πέρασες....με τρελαίνει...
Τι καταναγκασμοί Θεε μου.... Και να τους επιλέγεις κιόλας...

Spy είπε...

Η Αμοργός κι όλα τα νησάκια απέναντι μου σημάδεψαν τρία καλοκαίρια. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια συγκλονιστική έκλειψη ηλίου σε μια παραλία της Αμοργού (δε θα σας πω πότε, όποιος θυμάται, θυμάται...)

Σας εύχομαι να ξεκουραστείτε όσο περισσότερο μπορείτε και να μείνετε μακρυά από τη "γκόμενά" σας όσο περισσότερο αντέχετε. Καλό καψόνι είναι αυτό, λένε οι παλιοί (εγώ είμαι νιάνιαρο, δε ξέρω).

Ευτυχισμένος ο καινούργιος Πάσχας...

apos είπε...

Η Αστυπάλαια, φίλη συνιοδιοκτήτρια της νέας Ρομίλντας, έχει σημαδέψει κυριολεκτικά τη ζωή μου. Και η Αμοργός. Και η Νίσυρος.
Μου αρέσει ο τρόπος που μετράς την αρχή και το τέλος του χρόνου.
Κάπως έτσι είμαι και εγώ με τις δύο πατρίδες: Νοέμβριο παίρνω τα κοντομάνικα και πάω στην Αργεντινή όπου πλησιάζει καλοκαίρι.
Ιούλιο (το έχω κάνει μόνο μία φορά) πήγα στο αεροδρόμιο με το... μπουφάν στο χέρι, γιατί όταν θα έφτανα εκεί, χιόνιζε...
Την καλημέρα μου και την αγάπη μου.

tractatus είπε...

Οκ. Αν είσαι Αμοργό πιές και ένα κρασί στα Θολάρια στην "Καλή Καρδιά" κι άσπρο πάτο....συνοδεία του πατατάτου είναι ο,τι πρέπει...
Οσο για τα ρακόμελα δεν το συζητώ...λίγο πιο πάνω εκεί στις καμάρες με τη καλύτερη μουσική παρέα....Καλό καλοκαίρι, Κατερινιώ και να περνάς καλά!
Ανε ξεκουράσου γιατί προβλέπεται δύσκολος πολιτικός χειμώνας και βάλε.....

Albus Genius είπε...

Γράφεις:

Τα καλοκαίρια με χαλάνε πάντα.
Ίσως γιατί για μένα η Πρωτοχρονιά ήταν πάντα .....τον Σεπτέμβρη.

Ή αρχή ήταν πάντα τον Σεπτέμβρη, κι όσο να πεις με το ...τέλος, όποιο τέλος, είχα πάντα μια περίεργη σχέση.

Συνήθισα να έχω τους δικούς μου κανόνες, τις δικές μου νόρμες, το δικό μου χρόνο, το δικό μου Θεό, ε, σιγά που θα κόλλαγα σε έναν μήνα.

Καμιά φορά ο καθένας μας νομίζει ότι έχει τις δικές του νόρμες, όταν δεν τις έχει, ενώ ακολουθεί μια παλιά ,πολύ παλιά παράδοση. Και επειδή πιστεύω ότι καλό είναι να αναρωτηθεί κάποιος στιγμή πώς βρέθηκε μέσα του "φυτρωμένη" αυτή η παράδοση σου θυμίζω:Από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου (313μ.χ.) η εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως μέχρι σήμερα γιορτάζει την 1η Σεπτεμβρίου ως αρχή του έτους. «Ινδικτον ημιν ευλόγει νέου χρόνου, ώ και παλαιέ και δι' ανθρώπους νέε". Επίσης στη περιοχή της Ανατολής τα περισσότερα ημερολόγια είχαν «ως πρωτοχρονιά την 24η Σεπτεμβρίου, ημέρα της φθινοπωρινής ισημερίας. Επειδή όμως η 23η ήταν η γενέθλια ημέρα του αυτοκράτορα της Ρώμης Οκταβιανού, η πρωτοχρονιά μετατέθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου, η οποία και καθορίστηκε ως αρχή της Ινδίκτου. Έτσι Ίνδικτος κατάντησε να σημαίνει αργότερα το έτος και αρχή της Ινδίκτου την Πρωτοχρονιά… Το 462 μ. Χ.., για πρακτικούς λόγους και για να συμπίπτει η πρώτη του έτους με την πρώτη του μηνός, η εκκλησιαστική πρωτοχρονιά μετατέθηκε την 1 η Σεπτεμβρίου.»

Ακολουθείς λοιπόν μια αρχή που καθιερώθηκε πάρα πολύ παλιά.

Yannis Petsas είπε...

Σαλτιμπάγκε, τι έπαθες; Τι εξομολογήσεις είναι αυτές; Δεν είπες πως οι σαλτιμπάγκοι δεν σταματάνε πουθενά; Τι κόλπα είναι τώρα αυτά;

Sinistra Radicale είπε...

Κατερίνα μήπως είσαι παλιοημερολογίτισα;;;;; ΜΠΟΥΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!!!!!

spyros1000 είπε...

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ,ΕΙΧΑ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΩ....

PN είπε...

Καλή χρονιά τότε...!!!! Το έζησα και αυτό μαζί σου. Να εύχομαι καλή χρονιά μέσα στο κατακαλόκαιρο. Τι μου μένει τώρα; Να πω καλή άνοιξη Δεκέμβρη μήνα...;

Νομίζω ότι τα χρειάζεσαι τα μπάνια σου και εσύ, γιατί με την γκόμενα που έχεις μπλέξει δεν σε βλέπω και πολύ καλά. Γιατί ξέρεις...η συγκεκριμένη τύπισσα είναι και λίγο παρτόλα. Πάει με πολλούς!! Για να καταλάβεις, θα σου εκμυστηρευτώ κάτι. Και εγώ την έχω γκόμενα εδώ και πολλά χρόνια, αλλά που και που χωρίζουμε για να μην βαριόμαστε ο ένας τον άλλον....!!!!

Φιλιά κοριτσάκι και να περνάς καλά!!!!

cynical είπε...

Kατερίνα καλημέρα, αν βρεθείς κατά Αιγιάλη μεριά, να μου χαιρετήσεις τον μπαμπά του Βούλη που έχει την ταβέρνα στα Θολάρια. Αφασία...
Και αν περπατησεις κανενα μονοπάτι, να με θυμηθεις. Έχω βαλει και γω το χερι μου στο άνοιγμά τους.

tractatus είπε...

Συμπεραίνω οτι η Κατερίνα είναι ηδη στην Αμοργό...και όλοι έχουν απο κάτι να της συστήσουν. Τα συγχαρητήριά μου στη/στον cynical για τα υπέροχα μονοπάτια. Περπάτησα απο τα Θολάρια προς πολύ ερημικές παραλίες αλλά και για χωριά μερικά και πράγματι είναι εξαιρετικά 'γραμένα'. Μπράβο!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Τίποτα δε τελειώνει οριστικά. Μπαίνει στο κάδο ίσως, αλλά στο "σκληρό" μας, παραμένει.
Μπορεί και ν'αναδυθεί ξανά, μετά από χρόνια, με τη μορφή αναμνήσεων, για να υπενθυμίσει ότι τίποτε δε σβύνεται μιά κι'έξω.
Καλές διακοπές!

cynical είπε...

Γεια σου Tractatus και σ' ευχαριστώ. Η ολη πρωτοβουλία ανήκε στον ΕΠΟΣ Φυλής, (ορειβατικος πολιτιστικος σύλλογος), το προπέρσινο καλοκαιρι. Περσι ανοιγανε μονοπάτια στη Χαλκη και φετος Νισυρο. Ολα σε εθελοντικη βάση.

tractatus είπε...

Μπράβο cynical! Εχω φίλους που κάνουν την ίδια δουλειά στη Λέσβο αλλά και στην Ιθάκη....:) μερακλήδες φυσικά....:)

wilma είπε...

Κατερινιώ Χρόνια ΠΟλλά για τη νέα χρονιά που έρχεται! Να περάσεις καλά όπου κι αν πας και να μαζεύεις θύμησες για να τις απλώνεις έτσι όμορφα στο blog σου. Θα σε περιμένουμε.

irlandos είπε...

Καθυστερημένα Χρόνια Πολλά κι από εμένα.
Αν και τόσες μέρες μετά, κόντεψαν να γίνουν "παλιοημερολογίτικες" οι ευχές μου.

Εύχομαι να περνάς καλά, όπου κι αν είσαι.

Αν είσαι όντως στην Αμοργό, δεν την έχεις ανάγκη την ευχή αυτή.
... καλά θα περνάς.

Spy είπε...

ΓYPIΣATE!!!

Γυρίσατε!!!

Ξέρω εσείς δεν θα είστε και τόσο ευχαριστημένη, αλλά εμείς χαρήκαμε που επιστρέψατε. Eίχαμε μείνει τόσοι λίγοι πια...

katerina είπε...

Γυρίσαμε για μια βδομάδα (όχι που θα σας αφήναμε την γκόμενα να μας την ξεζουμίσετε μονοι σας!!!) και θα ξαναφύγουμε. Και αν και κατάσκοπος αγαπητέ μου, δεν καταλάβατε ότι χαρήκαμε πολύ που γυρίσαμε ...και δυστυχώς θα ξαναφύγουμε...αλλά ευτυχώς για λίγο...