Λατρεύω τον κόσμο, τους ανθρώπους, την βαβούρα, το στριμωξίδι, τα πανηγυριώτικα.
Αυτό, το ....
Αχ να ηρεμήσω...
Αχ, να ξεκουραστώ...
Αχ, να ενωθώ με την φύση...
Αχ, να ακούω τα πουλιά, τα κύματα, ή ότι άλλο εκ φύσεως ορμώμενο και παραγόμενο.... δεν το κατάλαβα ποτέ. ΠΟΤΕ!!!!!!!!!
Το πράσινο, οι ακρογιαλιές, οι απλοχωριές, τα γυαλιστερά, τα πεντακάθαρα, με αγχώνουν....
Ανάμεσα στο Κάιρο και στον Άγιο Μαυρίκιο δεν έχω την παραμικρή αναστολή να διαλέξω πιο γουστάρω περισσότερο......
Περίεργος μήνας ο Ιούλιος.
Ζεστός, ιδρωμένος, μεταβατικός, πριν τον Αύγουστο που όλοι εγκαταλείπετε την πόλη μου, ε, και τι να κάνω φεύγω και εγώ μαζί σας, γιατί πολύ απλά ....δεν αντέχω την εγκατάλειψη....
Αν δεν φεύγατε όλοι, δεν θα πήγαινα και εγώ διακοπές ΠΟΤΕ.
Δηλαδή μεταξύ μας, δεν πάω διακοπές, απλά μεταναστεύω και εγώ για κάποιες μέρες για να σας βρω, .... άπιστοι ....εκεί που πάτε και εσείς.
Την ησυχία του Αυγούστου στην πόλη την εισπράττω σαν εγκατάλειψη, σαν την προσωπική σας προδοσία σε μένα.
Όχι, ρε συχωριανοί θέλω να μου πείτε είναι καλύτερος ο καπουτσίνο στην Άνω Παναγιά, Πέρα Ραχούλα, άντε βρε, ακόμα και στην Αιγιάλη, από .......
Όχι, ρε συχωριανοί, θέλω να μου πείτε είναι καλύτερη η μεσημεριανή μπύρα στο Κάτω Περδικοχώρι, στον Άνω Βουτηχτή, άντε βρε, ακόμα και στην Νίσυρο, από .....
Όχι ρε συχωριανοί, θέλω να μου πείτε είναι καλύτερο το πανηγύρι παρέα με την – πως την είπαμε ρε Cindy αυτή την τραγουδιάρα;;; Ντουκουνα – στο Πέρα Φαλακρό, στο Δώθε Μαλιαρό, άντε βρε ακόμα και στην Αστυπάλαια, από.....
Όχι ρε συχωριανοί, θέλω να μου πείτε, είναι καλύτερη τα μεταμεσονύκτια ξύδια μιας Πέμπτης, στον Άνω- Κάτω- Πέρα Μαχαλά, άντε βρε, ακόμα και στην Φολέγανδρο από ....
Που πάτε ρεεεεεεεεεεε;;;;;;;;;;;;;;;
31 σχόλια:
Καλημερα Κατερινα.
Να ρωτησω κατι, η θαλασσα και τα μπανια σου αρεσουν;
Γιατι για μενα αυτος ειναι ενας πολυ ουσιαστικος λογος για να φυγω λιγες μερες απο την Αττικη και οχι οι καπουτσινο και οι μπυρες. Να βρω μια καθαρη θαλασσα.
Εδω που να παω για μπανιο;;;
Αντώνη μου, όλα μου αρέσουν.
Αλλά πιο πολύ από όλα, πάνω απο όλα, μου αρέσει η ...μυρωδιά των ανθρώπων. Η Ανθρωπίλα... όλα τα άλλα, ...έπονται.... μακράν...
Εγώ πάντως δεν πάω πουθενά εδώ θα μείνω κι αν θέλεις μου κάνεις παρέα τον Αύγουστο για να μην νοιώθει μοναξιά ο monahikoslikos στην έρημη πόλη μας.
Η Αθήνα μου αρέσει τον Αύγουστο...έχει ακριβώς όσους πρέπει. Τα πεζοδρόμια και οι δρόμοι καίνε έρημοι απο αυτοκίνητα κι εγω διασχίζω πάνω κάτω απο το Σύνταγμα -Ομόνοια...αυτό μου λείπει καμια φορά αλλά ευτυχώς δεν ζητώ και τίποτα δύσκολο...Για ανθρωπίλα προτιμώ το Λονδίνο και τις φυλές να παρελαύνουν αδεισώπυτα, διαφορετικά, πολιτισμικά, πολύγλωσσα και αισθητικά....
Προς το παρόν πάντως φεύγω απο το ένα νησί για τ' άλλο.... Καλό καλοκαίρι σε όλους ανεξαρτήτως τόπου....άλλωστε κι ο τόπος είναι δική μας εφεύρεση...:)))
Ασε καλή μου την τραγουδιαρα και που να τρέχουμε τώρα σε πανηγύρια, με χτυπάει και το 36 νούμερο γοβάκι του πρίγκιπα. Πάμε Μύκονο που έχει γκλαμουριά, ανθρωπίλα, στριμωξίδι και daquiri φράουλα.
Είναι τυχαίο που εγώ από πόλη φεύγω και σε πόλη πάω; Που το νησί μου πολλοί κακεντρεχείς δεν το θεωρούν νησί; Που με καράβι θα κατέβω και με αεροπλάνο θα γυρίσω γιατι δεν προνόησα για την επιστροφή και τώρα δεν βρίσκω ούτε κατάστρωμα;
Πάμε λοιπόν καλή μου ένα 3ήμερο στη Μύκονο αλλά όχι παραπάνω γιατί πολύ φοβάμαι οτι η πολύ γκλαμουριά θα μας χαλάσει. Πάμε μετά και Παξούς. Έτσι των άκρων είμαι η τρελή. Πάμε Παξούς, μια πατιά νησί με τους πριγκηπές μας να λιώσουμε στη θάλασσα και στις αγκαλιές. Και στα κρασιά. Η Αθήνα μας δεν φεύγει.
Υ.Γ. Εγώ θα φύγω αλλά αυτό ας μην το συζητήσουε ακόμα...
Υ.Γ.2 Στο blog του NdN συμπλήρωσα μερικά sos που είχες ξεχάσει.
Υ.Γ.3 Στο blog του Λιολιόπουλου σου ζήτησα αντιηλιακο. Μάλλον σε έχω πάρει στο κατώπι. Δεν εξηγείται αλλιώς!!
Λύκο, άκουσε με.
Η αρώστια αντέχεται.
Η μοναξιά σκοτώνει.
Μάζεψε τα, θα σου βάλουμε και μια προβιά να μοιάζεις αρνάκι, άλλωστε ο κοσμος έμαθε στις υαινες...με τους λύκους θα τρομάξει;;; Και ...παμε...
Τραπεζάκια έξω...
Ξέρεις οι άνθρωποι είναι ...πολύ γοητευτικό είδος....
Λενιώ μου, να περάσεις καλά...
Εμένα η άδεια Αθήνα, που τόσο αγαπώ πολύβουη...με καταθλίβει άδεια. Όπως και κάθε τι ..ήσυχο.
Και δεν θα διαφωνήσω ότι ο "τόπος" είναι σχετική ένοια. Αλλά ποια δεν είναι σχετική έννοια;;;
Λέξεις και ντεκόρ όλα... Έτσι βρε καλη μου...and the show goes on...
Φιλιά.
Ας όψεται η κωλοδουλειά, αλλά που θα πάει θα ρθει και η ώρα μου
Cindoυλα μου,
φέτος είναι μια απο τις λίγες χρονιές που δεν θα πάω το τριήμερο προσκύνημα στην Μυκονο. Έχασα και την σαιζόν, συνηθως πάω Ιουνιο για χάζι.
Αλλά βρε κοριτσάρα μου, είναι που είναι πολύ λίγοι οι άνδρες, πέρσυ ..τα έπαιξα...
Πολύ metrosexual ρε φιλέναδα. Και το metrosexual στην καλύτερη των περιπτώσεων. Όλη αυτή η μασκαρα, όλο αυτό το άτριχο, απο τα laser Πρίνου, στήθος με χαλάει λίγο ρε Σταχτοπούτα
Ασε που έχω και μια κόρη να σκεφτώ. Πολύ μικρή ακομα, αλλά η ....μαμά ανησυχεί και έτσι και συνεχίσει έτσι η δουλειά...σε τράπεζες σπέρματος μας βλέπω να τρέχουμε...
Γιατί καλη μου, σιγά μην φοβηθώ το πως θα ζήσει η κόρη μου, με τα 700 ευρώ τον μήνα. Μην ξυπνάει το πρωι δίπλα σε κανένα μοντελάκι ....Λάκη Γαβαλά τρέμω. Με φανταζεσαι πεθερά του Τρυφωνα Σαμαρά;;;
Όσο για τους Παξούς....ναι...απλά ΥΠΈΡΟΧΑ...
Τα των Πριγκήπων, αγκαλιών, και φιλιών...με το επόμενο κρασί, πολύ κρασί, πάρα πολύ κρασί... κι άμα δεν φτάσει το κρασι (τι να σου κάνουνε 8 αλκοολικοι βαθμοι;;;) ανοιγουμε και τα Αμοργιανά ρακόμελα
Όσο για τα Υ.Γ. σου, ακολούθησα τα ψιχουλάκια σου κοντορεβιθούλη μου και ξαναβρήκα ...τα σπίτια.
Σε αφήνω τώρα, ψάχνω το mail της Πάμελα να φυλάει τον Λιολιοπουλο.
Τι θα τα κάνεις τόσα λεφτά, εσύ μοναχικός Λύκος;;;
να μαι και γω!
Για μένα μιλάτε
να γιατι είχα λόξιγκα σήμερα...
Κατερίνα ... η Πάμελα αναβάλεται , για γνωστούς λόγους! Η ΠΑΝΤΌΦΛΑ ΠΟΝΑΕΙ!
Δηλάδη τι θα θελες για γαμπρο βρε Κατερίνα καμιά τριχωτή αρκουδα απαπαπα.
καλύτερα ο Τρίφωνας!
ΚΑΤΕΡΙΝΑ-Cyndy : Amazed ΚΥΡΙΕΣ ΜΟΥ!
Το εγραψα και στα δικά μου...
Κρίμα ρε Νίκο και το βρήκα το mail της Πάμελα. Με ρώταγε μάλιστα αν η Μελίκη έχει θάλασσα.
Όσο για τον ...σύντροφο της μικρής, thanks God, ακομα και τόσο μικρή, είναι τόσο αδιανόητα ξεροκέφαλη όσο και η μαμά της.
Ποτέ δεν θα αναρωτηθεί "μα...", ποτέ δεν θα ρωτήσει κανέναν.
Θα κάνει τα υπέροχα λάθη της ...μονη της...
Και θα τα υποστηρίξει, και θα γλεντήσει, και θα τα ζήσει όσο και όπως η μαμά της.
Κι αν κάτι φοβάμαι περισσότερο από όλα Νίκο και Κστερίνα είναι μια αποστειρωμένη ζωή. Βαλμένη σε κουτάκια, σε συρτάρια, γραμμένη χωρίς σβησίματα με ωραία γράμματα σε λευκό χαρτί. Με τρομάζουν οι αποστειρωμένες ζωές. Οι άνθρωποι που οργανώνουν ακόμα και τις σχέσεiς τους. Πείτε τους να μην με πλησιάζουν...με τρομάζουν...
Και μακρια κι από την Κατερίνα junior.
Μα αν δεν ταιριάζαμε δεν θα ....συμπεθεριάζαμε Σταχτοπούτα μου.
Αν κάτι μετράω σε αυτήν την ζωή, είναι ΛΑΘΗ.
Υπέροχα, τρανταχτά, αδιανόητα λάθη.
Συλλέκτρια λαθών Σταχτοπούτα μου.
Και το φοβερό είναι ότι δεν μετανοιώνω για κανένα απο αυτά. Γιατί τα έζησα...Γιατί τα λατρευω...Γιατί ...με λατρευουν...
Για το μονο που μετανοιώνω είναι για αυτά που ...φοβήθηκα να κάνω.
Αυτά ...με στοιχειώνουν.
Όσο για την Κατερίνα jounior, μέσα απο τα μάτια της μπαλατζάρω ανάμεσα στο "σπάσε το κρύσταλλο καρδιά μου" και "πρόσεχε καρδιά μου, αν κοπείς θα πονέσεις"
Ζόρικη ιστορία Cindy. Ζόρικη να είσαι αποστασιοποιημένος παρατηρητής του ανθρώπου που λατρευεις πιο πολύ απο οτιδήποτε στον κόσμο, που τρελαινεσαι να προστατεψεις και να απελευθερώσεις ταυτόχρονα.
Ισορροπία του τρόμου....
Ισορροπια τόσο ΜΑΓΙΚΗ.....
Κατερινάκι, εγώ δεν έχω πάει ποτέ στη Μύκονο. Ούτε φέτος θα πάω και το ρεκόρ απουσίας μου από τη θάλασσα είναι 9 χρόνια... και θα μπορούσα να σου πω κι άλλα τέτοια όμορφα.
Κερδίζω τίποτα;
Ασφαλώς Γιάννη μου κερδίζεις. Πρώτον την σωτηρία της ....αισθητικής σου και δευτερον την αμέριστη εκτιμηση μου.
Εγώ ...πάω Γιάννη.
Γιατί, ...γιατί....μμμμμμμμμ δεν έχω λόγο, πάρα μονο ...το ότι λατρευω να χαζευω το πιο ενδιαφέρον πράγμα του κόσμου. Τους ανθρώπους.
Σαλτιμπάγκε, δεν θα προσπαθήσω να σε κάνω ν’ αλλάξεις απόφαση, μπορείς να πας όπου θες να ταλαιπωρηθείς... αυτά τα νησιά είναι δραματικά το καλοκαίρι και κυρίως τα πλοία, μ’ αυτή τη μυρουδιά της λαμαρίνας... που τρελαίνει τις γάτες που λέει ο Καββαδίας.
Εντάξει κι εγώ θα φύγω, στη θάλασσα αλλά με μέτρο και με το αυτοκίνητο, όχι καράβια και καυτές αμμουδιές, χοντρές και πιτσιρίκια... με στέλνουν όλα αυτά.
Και μην τολμήσει να μου πει κάποιος πως είναι γεμάτες οι παραλίες με κουκλάρες εικοσάρες που κάθονται και περιμένουν εμένα, γιατί θα τον πάρει και θα τον σηκώσει.
... και τώρα που το σκέφτομαι οι κουκλάρες δεν περιμένουν κανέναν. Αυτές που περιμένουν είναι ασ’ τα να πάνε... άρα προς τι όλο αυτό το ταβατούρι, όλος αυτός ο ερωτικός προ-οργασμός;
Γιάννη και εγω πια δεν πάω Αυγουστο σε νησιά. Τα "νησιά" μου (Αμοργός, Φολέγανδρος, Νισυρος, Αστυπάλαια, Σύμη, μου τα κάψανε trendy ηλίθιοι.
Το ετήσιο τριήμερο "προσκυνημα" στην Μυκονο γίνεται πάντα απο την παλιοπαρέα των φοιτητικών μου χρόνων και πάντα Ιουνιο, και πάντα για το υπέροχο χάζι και το τρελό γέλιο και τις αναμνησεις μιας παρέας 18 ατόμων που ακόμα αντέχει. Και μετράει τις αντοχές της, δύο φορές τον χρόνο. Την μια τον Ιουνιο στην Μυκονο.
Φέτος δεν πήγα μαζί τους λόγω ...προβλημάτων.
Φέτος θα πάω ...βόρεια, και ..μακρυα.
Όσο για το αν κάποιες ή κάποιοι περιμένουν να βρούν ταίρι σε ...καυτές παραλίες....συμφωνά απολυτα μαζί σου. Είναι η αποθέωση της μιζέριας. Σε κανέναν δεν αξίζει τέτοιο ριζικό....
Γεια σου ρε αθηνοκεντρική (συμφωνώ!) Κατερίνα,
Γουστάρω τη φύση, γουστάρω άδεια/ γεμάτη την Αθήνα μας (να ξεκουμπιστούν όσοι τη βρίζουν να βρούμε και μεις τις ρέγουλές μας...), αντιπαθώ τη θεοποίηση της άδειας ("αν δε φύγω θα πεθάνω"), αντιπαθώ τους Ελληνάρες που όλα τους βρωμάνε...
Τα νησιά σου είναι πανέμορφα, πήγαινε να τα απολαύσεις εκτός Αυγούστου που πάνε οι "κοσμικοί" (παίρνουν την Πόρσε τους στο Κουφονήσι των 2 χλμ. μήκος...), ο Σεπτέμβριος είναι πανέμορφος.
Δεν παίζεται η Ελλάδα μας, ρώτα και την Άννη που τρώει τη βρόχα της ζωής της καλοκαιριάτικα στο Ταλλίν...).
Πότε πας "βόρεια";
Φιλιά
Τσότσο μου, μην διώχνεις τον κόσμο. Του αρέσει δεν του αρέσει η Αθηνα καλά θα κάνει να κάτσει εδω. Εμένα η Αθήνα, όπως και κάθε πόλη μου αρέσει με κοσμοσυρροή. Να ποδοπατιέμαι.
Βόρεια;;; αναχωρώ 27 Ιουλίου.
Και ναι έχεις απολυτο δίκιο για τα νησάκια μας. Αυτά τα νησάκια που δέκα χρόνια πριν ζησαμε τόσο παρείστικα, και τώρα γεμίσανε τρεντιές...
Και ναι έχω δει κάτι τερατώδη Jeep στην Δονούσα. Και πιάτο ημέρας....κάτι που μα τον Θεό ακουγότανε πολύ εντυπωσιακό και εξωτικό αλλά ήτανε φασολάκια με κάτι σαν ....ρυζόγαλο απο πάνω.
Πολλά φιλιά στην γλυκεια και ...βρεχόμενη Αννη
Και πάλι αδιάβαστος.
Ωραία, σ' αρέσει η βαβούρα, το κρασί, η παρέα, ο μπαχαβράς. Κι εμένα (σε πιο μικρή κλίμακα).
Αποκλείεται, όμως, να μη θέλεις ποτέ να μείνεις κάποια ώρα μόνη, να συγκεντρωθείς και να σκεφτείς.
Μήπως εσύ κι η σκέψη είσαστε ... δύο;
(χτυπώντας το πόδι νευρικά στο πάτωμα) περιμένω απάντηση
Ε, αφου μου χτυπας νευρικά το πόδι, να βιαστώ να απάντήσω.
Αντίθετα Σπύρο μου, ο κόσμος, η βαβούρα, το κρασί, ο μπαχραβάς με βολευει ακριβώς για να μην ...σκέφτομαι.
Ξέρεις κάτι ...βολικότερο απο αυτό;;;
Γεια σου βρε Κατερίνα μας που πας κι έρχεσαι και ποτέ δεν σταματάς! Νάσαι πάντα καλά, έστω κι αν προσπαθείς τώρα τελευταία να κρυφτείς πίσω από το δάχτυλό σου...
Την λατρεύω την Αθήνα μας, έχει απ'όλα: παραλίες, φαγάδικα, ποτάδικα, συνεχή κίνηση, όλα τα'χει πανάθεμά την, γι'αυτό είμαι σε κατάθλιψη όποτε λείπω μακρυά της... Αποστειρωμένος είναι ο βορράς της ευρώπης μας (ναι, ευρώπης μας! έτσι την νιώθω), όλα προχωρούν με τους προκαθορισμένους ρυθμούς των νοσοκομειακών θαλάμων. Ακόμα και τα συνεχή μεθύσια τους είναι μοναχικά, αθόρυβα, καμιά φορά μόνο ακούς και κανένα ουρλιαχτό που μοιάζει με επιθανάτιο ρόγχο. Ακόμα και οι γλάροι εδώ πάνω έχουν διαφορετική φωνή, στριγγιά... Και η βροχή, αχ αυτή η βροχή! Εχθές το απόγευμα καθόμουν να ζεσταθώ μπροστά στο αναμένο τζάκι του εστιατορίου που έτρωγα.
Παρ'όλα αυτά και παρ'όλη την αγάπη μου στην πόλη μας, έπιασα τον εαυτό μου αυτή τη φορά να σκέπτεται ότι πιθανόν θα μπορούσα να ζήσω στο εξωτερικό. Τόσο απογοητευμένη είμαι πλέον από τα τεκταινόμενα στην μεγάλη ανατολιτικο-ευρωπαία χώρα μας...
Υ.Γ. Το σιχαινόμουνα το παλιό αεροδρόμιό μας. Μου αρέσει πολύ το Ελ Βενιζέλος μας! Καλά, ρε παιδιά, μην βαράτε...!
Το παλευω το "καλά" Άννη μου, αλλά νομιζα ότι δεν ...φαινότανε ...ότι το παλευω.
Και μην διανοηθείς να φύγεις!!!
Ένας απο τους ήλιους αυτής της πόλης είναι το γέλιο της Άννης. Συχωριανοί, όποιος δεν το έχει δει....
Ποια είναι αυτή η Άννυ ρε παιδιά; Και που γελάει και δεν ξέρω τίποτα;
Άστο φίλε yanni... Η Κατερίνα πάλι υπερβάλλει. Γελάω με τα ωραία της Κατερίνας κι εκείνη θέλει να με κάνει να πιστέψω ότι το γέλιο μου είναι μοναδικό. Χα, χα ας γελάσω :)
Αυτά από την Άννη.
Εντάξει ρε Κατερινάκι, υπερβάλεις λίγο... αλλά πάλι μπορεί να κάνω και λάθος... αν μας χάριζε ένα ακόμα χαμόγελο; Ζητάω πολλά ο παλιάνθρωπος...
Ζητάς τα ...πάντα Γιάννη.
Και δεν υπερβάλλω καθόλου.
Η Αννη, εχει το πιο γλυκο, το πιο μαγικό χαμόγελο που έχω δει ποτέ. Γελάνε τα μάτια της. Θα σου έλεγα και για τα υπέροχα μάτια της, ....αλλά η Αννη, είναι πάντα ερωτευμένη με έναν άλλο μαγικο φίλο μου. Οπότε....
Αχ, καλέ μου, δεν είσαι καθόλου παλιανθρωπος...απλά άτυχος....
Σαλτιμπάγκε, νομίζεις πως είμαι άτυχος; Σε ρωτάω γιατί όλες οι γυναίκες που ξέρω έχουν όμορφα μάτια... εντάξει όχι όλες, πολλές.
Το γέλιο ομολογώ, είναι κάτι που μου λείπει... άρα μπορείς να με πεις και άτυχο.
Γιάννη, όχι, ο ...σαλτιμπάγκος νομίζει ότι είσαι πολύ τυχερός.
Κι είναι τυχερός όποιος ...ζωγραφίζει με χρωματιστές λέξεις τον κόσμο του.
Ζωγράφισε ένα γέλιο Γιάννη. Αλλά ένα γέλιο, που να φαίνεται στα μάτια, όχι στα δόντια...
Μπορείς;;;
Βολικότερο από το να μη σκέφτεσαι;
Να κοιμάσαι.
Δημοσίευση σχολίου