Ελλάδες

Μη λέμε τώρα κοινοτυπίες. Πως περιμένεις τις χριστουγεννιάτικες εκδρομές, πόσα σχέδια επί χάρτου, πόσα πολλλλλά επενδύεις, πόσο λίγα γίνονται. Εντάξει, μη μιζεριάζω. Ωραία ήτανε.
Αλλά μια εικόνα θέλω να σας τη μεταφέρω. Το φωτάκι της βενζίνης αναμμένο, ταμπέλες που σου ζητάνε συγνώμη για την ταλαιπωρία, ο Μαλιακός υπό κατασκευή, παρακάμψεις και εκτροπές, τα γνωστά γαλλικά στον κ. Σουφλιά, ψυχοσωματική η έλλειψη καφεΐνης, και εκεί που αρχίζεις να διαπραγματεύεσαι με την ιδέα ότι θα μείνεις στην Εθνική οδό (ο Θεός να την κάνει Εθνική οδό , επιτέλους, στη μέση του πουθενά ο Άγιος Βασίλης σε συσκευασία βενζινά και καφετζή ταυτόχρονα.
Αφού καλύπτονται οι βασικές ανάγκες αυτοκινήτου και επιβατών, χάζι. Και τι χάζι... Απογευματινός καφές ......κοριτσιών, αλλοδαπών «κοριτσιών» πριν ξεκινήσουν δουλειά στο διπλανό ευαγές κω.....αδικο. Ρούχα sexy, πλουμιστά, καλλυντικά χύμα αλλάζουν χέρια, γλώσσες βαριές, γέλια βαλκανικά.
Μια παρέα κυνηγών διαπραγματεύεται κερνώντας τσίπουρα και ουίσκι.
Μια κοπελιά με ένα πεντάχρονο κοριτσάκι αγκαλιά που οι συναδέλφισσες της ταΐζουν κάτι που μοιάζει με καρμπονάρα ενώ αυτή μπουκώνεται με κάτι στραπατσαρισμένα τσιπς που βγάζει από τη τσέπη της, και εμείς ξενέρωτοι πίνοντας καπουτσίνο με γεύση ασφάλτου.
Ο παραγιός-βενζινάς ντυμένος με πλουμιστό παντελόνι Versace, μπαινοβγαίνει και τις πειράζει.
Στη μικρή φαινόμαστε διαφορετικοί. Μας πλησιάζει, μας κερνάει τσιπς και μας ζητάει να τη κεράσουμε τσιγάρο. Στο δασκαλίστικο ύφος μας για τις βλαβερές συνέπειες του καπνού στα πεντάχρονα, η μαμά της μας απαντάει ότι δεν πειράζει ......αφού δεν κατεβάζει τον καπνό.
Βγαίνουμε έξω από το μαγαζί χαζεύοντας τις Μερτσέντες με τις βουλγάρικες πινακίδες. Αφήνουμε πίσω μας τις μικρές Σβετλάνες που έχουν ήδη απομυθοποιήσει τους Άγιους Βασίληδες.
Η άλλη Ελλάδα είναι εκεί. Ένα παγωμένο χριστουγεννιάτικο σούρουπο στην Εθνική, κάπου κοντά στη Λαμία.