Πόσο γρήγορα ξεφτίζουν
τα τσιτάτα. Οι Τεχνοκρατες.
Η Αριστεία. Με πόσες παράταιρες ιστορικά αθλιότητες έχουμε
βομβαρδιστεί από τους ιεροκήρυκες?
Και τι καταλάβαμε από τα συμπεράσματα της κοινής συνεδρίας Διεθνούς
Νομισματικού Ταμείου-Παγκόσμιας Τράπεζας, στο Τόκιο?
Ότι η παγκοσμιοποίηση
θρυμματίζει την αλαζονεία της Δύσης. Ξαφνικά οι οικονομίες χρειάζονται ένα σύστημα
διακυβέρνησης. Μαθαίνουμε δια στόματος Λαγκαρντ ότι δεν υπάρχει οικονομία χωρίς
πολιτική.
Μαθαίνουμε
ότι όταν οι οικονομικές εξουσίες εγκαταλείπουν πληθυσμούς σε συνθήκες επισφαλείας
τίποτα δεν μπορεί να είναι ...φυσιολογικό. Οι εγκαταλελειμμένοι συγκροτούν ένα «Εμείς»
που καμιά ...τεχνοκρατική λύση δεν μπορεί
να το αποτρέψει από το να συγκρουστεί με κατασκευασμένα ή αυθεντικά «Εσείς».
Κανενός είδους
δημοκρατία δεν μπορεί να σταθεί χωρίς την κοινωνική δημοκρατία της αλληλεξάρτησης
των πολιτών. Οι Μηδοι διαβαίνουν γιατί κανείς πια δεν έχει να υπερασπιστεί τίποτα.
Σκλάβοι που μικρή σημασία έχει το που και
πως θα πεθάνουν
Και πάνω που οι ...Άριστοι
των Τεχνοκρατών, περιφέρονται ως εικόνα του «Άξιον Εστί», μας ανακοινώνουν το ...λάθος! Ένας πολλαπλασιαστής
ρε αδερφέ! Κοίτα να δεις που τελικά ότι κόβεις από το κρατικό έλλειμμα ουσιαστικά
το κόβεις από το ΑΕΠ. Έγινε παρεξήγηση κι εξήγηση ...δε δόθηκε. Ποιος θα την ζητήσει
ακόμη κι αυτήν την...εξήγηση? Οι άστεγοι
πιθανότατα δεν θα μάθουν ποτέ το «λάθος». Αυτοί θα πιστεύουν ότι το λάθος ήταν
...η ύπαρξη τους. Αν δε, διέθετα και 10.000 ευρω, θα ανέθετα σε έναν δημοσκόπο
να μου ...επιβεβαιώσει τεχνοκρατικά αυτό που γνωρίζω: οι άστεγοι δεν ψηφίζουν
Δεν υπάρχει κανενός είδους
...δημοκρατίας στην φτώχεια και στην εξαθλίωση.
Θα γελούσα-αν δεν έκλαιγα- με τα ανθρωπάκια
της ρητορευουσας Ευρώπης που τους φρικάρει η ΧΑ. Αν η ΧΑ επενδύει στο ότι οι
...ξένοι είναι κατώτεροι, οι ίδιοι, επενδύουν
στο ότι οι άστεγοι απλά, δεν ήταν ...Άριστοι.
Τι σημασία έχει το κριτήριο, όταν στην Αξία, βάλεις τιμή?
Τα τείχη της Πόλης θα είναι
πάντα οι Πολίτες της. Κανένα σιδερόφρακτο τείχος, πάσης φύσεως μπάτσων, δεν προστάτευσε
ποτέ καμία Πόλη. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να την ισοπεδώσει. Και σε αυτά
τα χαλάσματα μικρή σημασία θα έχει ποιοι θα επιβιώσουν. Οι ...Άριστοι ή οι ...Ιθαγενείς...
9 σχόλια:
ΑΡΙΣΤΟ...!!
Ευχαριστω Κατερινα..
πολυ δυνατο!!!
εξαιρετικό όπως όλα!!!!
Γεια
αν θες διαβασε το ποστ μου :
http://anisixosblog.blogspot.gr/2012/10/blog-post_21.html
θελω τη γνωμη σου σαν μπλογκερ. εσυ πως θα ενιωθες στη θεση μου; θα ενιωθες το ιδιο; εχεις περασει ποτε την ιδια φαση με μενα; να σου λειπουν εντονα πραγματα απο το παρελθον; και πως το αντιμετωπισες και πηγες παρακατω;
απαντα αν θες στο ποστ μου.
ευχαριστω.
ευγε, ενημερωμενη, κ εξυπνη στην αναλυση σου.
ΠΠ
Δεν ξέρω πόσο καλό είναι να δικαιώνεσαι μετά από χρόνια, όταν το κακό έγινε και παράγινε.
Θυμήθηκα με αυτό το κείμενο τις υποτιμητικές επιθέσεις που δέχτηκα ως «αναχρονιστικός κομμουνιστής που δεν καταλαβαίνει από τις νέες εξελίξεις της κοινωνίας» και έχει μείνει ακόμη στον ξεπερασμένο Μαρξ!
Ο λόγος για την σχέση της εξουσίας με τους διαχειριστές της, κοινώς τα τσιράκια της.
Έλεγα πάντα το πολύ απλό: Ο ιδιοκτήτης αποφασίζει και ο μάνατζερ εκτελεί. Ο πολιτικός αποφασίζει και ο τεχνοκράτης εκτελεί. Η ταξική εξουσία αποφασίζει και η πολιτική εξουσία εκτελεί. Ποτέ δεν συμβαίνει το αντίθετο. Και όπου πάει να συμβεί, κατά μία παλαβή ερμηνεία του Πουλαντζά, ο ιδιοκτήτης απολύει το μάνατζερ, ο πολιτικός απολύει τον τεχνοκράτη και η ταξική εξουσία απολύει την πολιτική εξουσία. Το αντίθετο είναι αδύνατο να συμβεί.
Όλη σχεδόν η δεκαετία του ΄90 και η μισή του 2000, πέρασε με αυτή την θεωρία, ότι κυβερνάνε οι μάνατζερ και οι τεχνοκράτες! Και όποιος έλεγε τις απλές αλήθειες που επανέφεραν τα λόγια των σημερινών εκπροσώπων των μεγαλοκαπιταλιστών για την πολιτική κλπ, ήταν απλά «καθυστερημένος κομμουνιστής»! Η γελοιότητα στις δόξες της. Στο μεταξύ όμως ξεχαρβάλωσαν όλο το εποικοδόμημα και οι λαοί καλούνται να πληρώσουν και πάλι την κρίση του συστήματος.
Ο συνδετικός κρίκος σε όλα αυτά, μαζί και το πρόβλημα, είναι οτι οι κυβερνήσεις δανείζονται.
Γιατί δανείζονται; Για να προλάβουν να κάνουν πράγματα, θες από ανάγκη, θες από λαϊκισμό, θες για να φάνε, αντί να περιμένουν τα κεφάλαια που η ίδια τους η χώρα θα παράγει.
Η συζήτηση στο τι πρέπει να γίνει με αυτό είναι περίπλοκη.
Πρακτικά και άμεσα βλέπω καλύτερο να μπει ένα πλαφόν συνολικού δανεισμού στο σύνταγμα κάθε χώρας, ΚΑΙ, να μην μπορεί να αναπροσαρμόζεται προς τα πάνω αν δεν γίνει δημοψήφισμα ή κάτι άλλο πολύ σημαντικό σε επίπεδο απόφασης.
Το μόνο πρόβλημα εφαρμογής που βρίσκω, σε αυτό, είναι οτι τα τεράστια συμφέροντα που έχουν χτιστεί παγκόσμια γύρω από την υπόθεση του δανεισμού δεν υπάρχει περίπτωση να επιτρέψουν να θεσμοθετηθεί σε όλες τις χώρες. Το πολύ σε δυό-τρείς χώρες, όπως είναι ήδη στη Γερμανία και την Αμερική. Αλλά ακόμη και στην Αμερική, για παράδειγμα, δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο (αν τα βρουν μεταξύ τους τα δύο μεγάλα κόμματα) να αλλάξει το πλαφόν προς τα πάνω.
Λίγο καθυστερημάνα
αλλά...
Εύγε Κατερίνα μας.
σε διαβάζω απο χτές που έψαχνα την άρνηση του Σεφέρη κι έχω κολλήσει πάνω στις λέξεις σου. Η γραφή σου είναι τόσο συμπαγής, στέρεη κ υπέροχα δομημένη.
Δημοσίευση σχολίου