Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Η σφαίρα που σκοτώνει την εφτάψυχη

Πίσω στο 1974.
Ας θεωρήσουμε σαν αφετηρία του σημερινού ελληνικού πολιτικού συστήματος την πτώση της Χούντας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δημιουργεί τη Ν.Δ. Και ας πουμε ότι αυτή παίζει τον ρόλο των «Συντηρητικών», των «Ρεπουμπλικάνων» επί το ευρωπαικοτερο, των Χριστιανοδημοκρατών.
Στον αντίπαλο χώρο-των …Εργατικών, των …Δημοκρατικών, των …Σοσιαλιστών, ας πούμε στο χώρο της κεντροαριστεράς, δημιουργούνται 3 κόμματα. Νομίζω ότι είναι σχεδόν ιστορικά αποδεδειγμένο ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν σαφώς πιο διορατικός και απείρως ευφυέστερος από τον Γεώργιο Μαύρο ή τον Γιάννη Ζίγδη, και το γεγονός του ενός ισχυρού πόλου που εξέφραζε τότε η Ν.Δ. επέτασσε να υπάρχει το ισχυρό αντίπαλο δέος.

Θεωρητικά και …καταστατικά, και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ήταν πολυσυλλεκτικά και κόμματα που ευαγγελίζονταν την εσωκομματική δημοκρατία. Στην πραγματικότητα εκείνη την εποχή λειτούργησαν σαν μαγαζιά δυο πολύ ισχυρών αλλά και ευφυών και χαρισματικών …ιδιοκτητών. Και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου είχαν και την αυτοπεποίθηση και την διορατικότητα αλλά και την δυνατότητα να αφομοιώνουν τις συχνά έντονα πολιτικά διαφοροποιημένες τάσεις μεσα στα κομματα τους. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αν και πρεσβευτής της λαϊκής δεξιάς κατηγορήθηκε για την …σοσιαλμανία του όταν κρατικοποίησε πολύ μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις φτιάχνοντας ισχυρότατους κρατικούς πυλώνες ανάπτυξης , και ο Ανδρέας Παπανδρέου παρά την αντιΕΟΚικη ρητορεία του είναι αυτός που βάζει τα θεμέλια για τα περίφημα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα. Ο αντι-εοκικός Αντρέας Παπανδρέου είναι ουσιαστικά ο θεμελιωτής της ευρωπαϊκών διαρθρωτικών ταμείων.

Στην πραγματικότητα και οι δυο, διαμόρφωσαν ένα πολιτικό πλαίσιο στην εποχή, στα μέτρα αλλά και στις δικές τους δυνατότητες. Τα τεραστια λάθη τους, συχνά καταστροφικά όπως και οι αναξιοποίητες δυνατότητες τους, κρίνονται και θα κρίνονται διαρκώς από την ιστορία αλλά δεν θέλω να εστιάσω σε αυτό το σημείο.

Και η Αριστερά;
Φαντάζομαι ότι σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού- στην Ελλάδα είναι ταμπού- θα διδάσκεται η τακτική αλλά και η ικανότητα του Ανδρέα Παπανδρέου να την αφοπλίζει και να την λεηλατεί εκλογικά. Και βέβαια αυτό δεν ήταν ευθύνη του "βιαστή", ήταν ευθύνη του βιαζόμενου"
Δεν έχω την παραμικρή ιδέα αν ήταν ζήτημα πολιτικής τακτικής ή πολιτικής πεποίθησης, αλλά ο Ανδρέας Παπανδρέου κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Τη ίδια στιγμή που δικαίωνε πατριωτικά, οικονομικά, και πάνω από όλα ηθικά τους ...ηττημένους του Ελληνικού Εμφυλίου πολέμου, ταυτόχρονα επικοινωνούσε την καθαρόαιμα ελληνική περηφάνια του γιου, για τον «Γερο της Δημοκρατίας», τον πατέρα του, που βέβαια όλοι γνώριζαν ότι αυτός ο …Γέρος δεν ήταν παρά ο υποτακτικός του Σκόμπυ.

Θυμάμαι στην Ικαρία με την … γκρούβαλη φοιτητική παρέα μου (όσοι έχουν κάνει διακοπές στην Ικαριά, καταλαβαίνουν τι εννοώ με την λέξη…γκρούβαλη), που μια από τις μεγάλες νύχτες, μου είπε κάποιος γέρος παλιός Ελασιτης με μια μικρή συνταξη εθνικής αντιστασης, σε ένα καφενέ στον Αρμενιστή: «Ο Αντρέας έκανε κόλλυβα για να συχωρεθεί η ψυχή απο τα ...αποθαμένα του.»

Μπορεί πάγιο και απόλυτα δίκαιο αίτημα της Αριστεράς να ήταν πάντα η απλή αναλογική αλλά η Αριστερά δεν βρήκε ένα δυναμικό ακροατήριο για να το υποστηρίξει. Ή μάλλον να πειει για την αναγκαιοτητα του. Ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, βολεύτηκε σε ρόλους καταγγελτικούς ή στις ελάχιστες (ίσως και όχι τόσο ελάχιστες τελικά) περιπτώσεις σε συμφωνίες …προθύμων με ανταλλάγματα κάποιες καρέκλες. Ονόματα δεν λέμε, προσωπατα δεν θίγουμε..

Αλήθεια αν ποτέ η κοινωνία απαιτούσε και βροντοφώναζε ότι η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία για να λειτουργήσει οφείλει και πρέπει να είναι ουσιαστικά αντιπροσωπευτική, το πολιτικό προσωπικό της Αριστεράς δεν θα είχε μπει σε άλλες πολιτικές διεργασίες;
Ναι αλλά για να το βροντοφωνάξει ο κόσμος, έπρεπε να τον πείσει η Αριστερά. Το αυγό του Κολόμβου. Κακά τα ψέματα…βολεύτηκε η Αριστερά, όταν ήξερε πολύ καλά ότι ή θα μπει να γίνει ένα γρανάζι κυβερνήσεων μέχρι να την συνθλίψουν και να την καταπιούν ή η κοινωνία θα την αντιμετωπίζει εν πολλοίς με την θεωρία της χαμένης ψήφου, εφοσον δεν υπάρχει εκλογικό συστημα απλής αναλογικής.


Το δικομματικό λοιπόν μοντέλο που έχτισαν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου έφτασε στο τέλος του.
Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η Κυβέρνηση είναι η τελευταία μονοκομματική Κυβέρνηση. Και αυτό θα είναι επιτέλους και το τέλος της μεταπολίτευσης. Αυτής της εφτάψυχης μεταπολίτευσης που δεν λέει να πεθάνει…

Και γιατί να πεθάνει τώρα;

Μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου και την απόσυρση από την ενεργό πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή, έγιναν πολλές φορές …απόπειρες να διασπαστούν τα Κόμματα. Στο τέλος υποτίθεται ότι χάριν της …ενότητας, αυτού του ιερού τοτέμ του κομματικού πατριωτισμού, βρισκόταν η λύση, εφευρίσκονταν οι ισορροπίες και τελικά γινόταν η… μοιρασιά.
Στην πραγματικότητα οι διαφορές για την όποια επαπειλούμενη διάσπαση ήταν καθαρά προσωπικές. Ο Αβέρωφ, ο Ράλλης, ο Μητσοτάκης, ο Έβερτ, ο Καραμανλής, ο Σαμαράς, η Ντόρα και εν πάσει περιπτώσει οι όποιοι κατά καιρούς πρίγκιπες και βασιλιάδες της Ν.Δ. όπως και ο Σημίτης, ο Τσοχατζοπουλος, ο Παπανδρέου, ο Βενιζέλος, αντίστοιχοι πρίγκιπες και βασιλιάδες του ΠΑΣΟΚ, ειχαν μόνο προσωπικές διαφορές, αυτοί και οι αυλές τους.

Από την άλλη, η μάχη των διάδοχων είτε του ΠΑΣΟΚ, είτε της Ν.Δ., δινόταν πάντα μετά από μια εκλογική ήττα. Την ώρα που ο αρχηγός του «αντίπαλου» πολιτικού χώρου, ήταν στην πιο ισχυρή στιγμή του. Ποιος θα αναλάμβανε το προσωπικό ρίσκο να «ιδεολογικοποιησει» μια ανύπαρκτη πολιτική διαφορά και να γίνει το πρόβατο που θα το φάει ο λύκος.

Η ενότητα ξαφνικά γινόταν το άγιο δισκοπότηρο, το Κόμμα γινόταν Πατρίδα, και βέβαια κανείς τους στην πραγματικότητα δεν είχε καμιά ιδεολογική διαφοροποίηση από την άλλη αυλή. Στην πράξη καμιά δικαιολογία που να μπορεί στοιχειωδώς να σταθεί. Να εφευρεθεί ένα Filioque, ρε αδερφέ.

Και τα δυο Κόμματα, σακάτεψαν καταστατικά και εσωκομματικές δημοκρατίες, οι διαφορετικές πολιτικές τάσεις αντιμετωπίζονταν ή με την προσφορά μιας θεσούλας ή με λάσπη για …προδοσίες και άλλα φαιδρά. Φαντάζομαι ότι οι Κομνηνοί , οι Ίσαυροι και οι Ραγκαβέ θα βρήκαν άξιους συνεχιστές της Βυζαντινοκρατίας μέσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ...

Ας μου πει κάποιος ποια ήταν η ιδεολογική διαφορά ανάμεσα στην διαμάχη Παπανδρέου- Βενιζέλου. Το στυλ; Το προφίλ; Το image; Μια καθαρά προσωπική διαμάχη και φιλοδοξία αυτών και των αυλών τους ήταν. Δεν είναι απαραίτητα κακή η φιλοδοξία, αλλά κανείς τους δεν κατάφερε να της προσδώσει έστω ένα στοιχειώδες πολιτικό περιεχόμενο. Απόδειξη ότι τώρα μετά από αυτήν την αδιανόητα χυδαία πολιτική στροφή του ΠΑΣΟΚ, στον νεοφιλελευθερισμό, έχοντας βρει τις ισορροπίες των εξουσιών τους , οι δυο τους είναι αγκαλιά και αντάμα.

Αποφασίζοντας ο Σαμαράς να μην ψηφίσει το Μνημόνιο, δίνει το εναρκτήριο λάκτισμα στο τέλος της μεταπολίτευσης. Οριοθετεί την λαϊκή πατριωτική δεξιά. Βρίσκει την χρυσή ευκαιρία να ξωπετάξει την Ντόρα Μπακογιάννη, αλλά και η Μπακογιάννη βρίσκει επιτέλους τον δικό της πολιτικό χώρο στο δεξιό πολιτικό στερέωμα, αυτό της νεοφιλευθερης διαχειριστικής πολιτικής. Θα μου πείτε, μα προσωπικές διαμάχες ήταν και αυτές. Ναι, αλλά επιτέλους υπάρχει πολιτικό πρόταγμα. Ή έστω εφευρέθηκε από τους δυο τους που αποφάσισαν να πάρουν διαζύγιο. Καμία σημασία δεν έχει ή δεν θα έχει για τα μελλούμενα της ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Όσο θα υπάρχει αντιπροσωπευτική δημοκρατία θα υπάρχει και Δεξιά. Το ζητούμενο ειναι να σπάσει επιτελους το μονομπλοκ.

Χαζεύω το ΛΑΟΣ. Ένα κόμμα που μέχρι τώρα ήταν ένα one man show. Μπορεί ο Καρατζαφέρης, ο κυρίαρχος του παιχνιδιού στο μαγαζί του να κάνει διάφορες οβιδιακές μεταστροφές τακτικισμου, αλλά στην πράξη και η δική του η καρέκλα αρχίζει να τρίζει. Μεγάλη δυσκολία για υποψηφιότητες. Η αλεπού …απειλείται από τα παιδιά της. Και το πολιτικό προσωπικό του ΛΑΟΣ θα βρει τι ισορροπίες και τις συμμαχίες του με τους χώρους στους οποίους πραγματικά ανήκουν ιδεολογικά. Πιθανότατα θα έχουμε και πιο ακροδεξιό πολιτικό χώρο.

Επιτέλους ο ένας πόλος του τέρατος του δικομματισμού σπάει. Τώρα υπάρχει ο χώρος να σπάσει και ο άλλος.
Το ΠΑΣΟΚ βέβαια είναι στην εξουσία, η εξουσία δρα πάντα συγκολλητικά στο πολιτικό προσωπικό. Αλλά επιτέλους υπάρχει πολιτικό πρόταγμα. Και αυτό είναι το μνημόνιο.

Δεν είμαι αιθεροβάμων. Ξέρω πολύ καλά ότι καμία πολιτική persona «πρώτης γραμμής» για να χρησιμοποιήσω την τηλεοπτική γλώσσα, δεν θα πάρει τέτοια προσωπικά ρίσκα. Θα συνδιαλεγουν, θα πάρουν το κάτι τις, φάνηκε και από τον ανασχηματισμό, και άντε μπορεί να πετάνε και κανένα τροχιοδεικτικό βολιδοσκοπώντας για την επόμενη μέρα και κρατωντας κανένα στασιδι. Ή το αντίστροφο. Πολιτικό προσωπικό που μπορεί να έχει προσωπικά παράπονα ή προσωπικές φιλοδοξίες που δεν ικανοποιήθηκαν, μπορεί να χρησιμοποιήσει την αντιμνημονική ρητορεία προκειμένου να πιάσει στασίδι για τα επόμενα βήματα.

Μικρή σημασία έχουν πια όλα αυτά. Τα πράγματα τρέχουν, αυτό έχει σημασία. Τα πρόσωπα που ενσαρκώνουν τους ρόλους, προσωπικά δεν με αφορούν. Το έργο με νοιάζει.

Σημασία έχει ότι το μνημόνιο και ότι αυτό αντιπροσωπεύει είναι επιτέλους η σφαίρα που θα σκοτώσει την μεταπολίτευση. Η σφαίρα που θα σκοτώσει τον δικομματισμό. Και ή θα υπάρξουν Κυβερνήσεις συνασπισμών με προγραμαμτικέ συμφωνίες ή στην χειρότερη περίπτωση πολυτασικά κόμματα με ουσιαστικές εσωκομματικές δημοκρατίες. Αυτά τα αμπελοχώραφο του κάθε ηγημένος, ειτε ΠΑΣΟΚ, ειτε Ν.Δ. τελειώνει...
Η Αριστερά- όπως φοβάμαι βεβαια ότι αυτο μπορεί να συμβει και με την άκρα Δεξιά- θα επιβάλλει ορους.

Δεν με τρομάζει καθόλου η πολλαπλή διάσπαση της Αριστεράς. Με στεναχωρεί συναισθηματικά, αλλά δεν με τρομάζει. Ναι και εκεί προσωπικές είναι οι διαφορές και …ιδεολογικοποιουνται, αλλά δεν έχει σημασία. Ή τουλάχιστον δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία, εφόσον κάποιος δεν συμμαχήσει με το ΠΑΣΟΚ σαν κεντρικό φορέα της πολιτικής του μνημονίου. Εφοσον κάποιος όπως η Δημοκρατική Αριστερα, δεν του προσφερει δεκανικια, σε αυτη την τοσο κρισιμη στιγμή, στην καταστροφική πολιτική του μνημονίου που εφαρμόζει.
Πείτε με και αιθεροβάμονα αλλά είμαι ίσως από τους ελάχιστους ανθρώπους που πιστεύω ότι και το ΚΚΕ θα αλλάξει. Ή για να το πω πιο συγκεκριμένα, δυνάμεις μεγάλες και πολιτικά σημαντικές που κουβάλαει μεσα του το ΚΚΕ, θα απαγκιστρωθούν από ιστορικές ιδεοληψίες, τακτικισμούς, ισορροπίες τρόμου και θα ξαναδιαβάσουν προσεκτικότερα τα …ευαγγέλια.

Μόνο που σε αυτό το καινούργιο τοπίο που είναι πια ζήτημα χρόνου να διαμορφωθεί- συχωριανοί μου, η ιστορία δεν υπήρξε ποτέ συνεπής στα ραντεβού που εμείς της δίνουμε-, η Αριστερά έχει ένα πολύ μεγάλο χρέος και ένα ακόμα μεγαλύτερο ρόλο να παίξει. Πιθανότατα και πρωταγωνιστικό. Να βρει, να συναντηθεί με την κοινωνία και τους εργαζόμενους και να τους εκφράσει. Παντού. Συμμαχώντας και συμφωνώντας. Διαφωνώντας και πολεμώντας.

Όπως και η βαρύτητα υπήρχε πριν τον Νεύτωνα, έτσι και η Αριστερά υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει περα από το όποιο πολιτικό προσωπικό την αντιπροσωπεύει στην Βουλή, στα Κόμματα, στα Συνδικάτα ή στις τηλεοράσεις.
Η Αριστερά θα είναι πάντα ζωντανή εκφράζοντας όχι αριθμούς αλλά ανθρώπους.
Η Αριστερά θα είναι ζωντανή, όσο τουλάχιστον θα υπάρχει σε αυτόν τον πλανήτη το αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη.
Η Αριστερά θα είναι ζωντανή όσο θα υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που αδικείται από την όποια εξουσία τον τσαλαπατάει.
Η Αριστερά θα είναι ζωντανή όσο κάποιος θα μπορεί να ελπίζει και να ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή μαζί με τους …άλλους.

Το μνημόνιο έδωσε σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, αλλά και σε όλη την κοινωνία το πρώτο έναυσμα να συνταχθουν σε δυο γραμμές. Να έχουμε μια πολύ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΉ, απλή, απτή, ακόμα και ευκολοκατανοητη διαφορά.
Σήμερα δεν υπάρχουν ναι μεν…αλλά. Όποιος σήμερα, σε αυτήν την κρίσιμη μάχη, στηρίξει τον εχθρό μου, είναι εχθρός μου.
Σήμερα όποιος δεν είναι εδώ, είναι εκεί.
Όλα τα άλλα θα …διαλευκανθούν στην πορεία. Και η πορεία θα είναι και μακρυά και δύσβατη και ακανθώδης. Αλλά κανένα κάρο δεν προχώρησε μπροστά από το άλογο.
Τώρα πάμε να σκοτώσουμε την μεταπολίτευση.

39 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Ομολογώ ότι σπάνια έχω διαβάσει μια τόσο εμπεριστατωμένη ανάλυση της κατάστασης στην οποία έχουμε περιέλθει. Μέσα από ένα σύντομο κείμενο διέτρεξες όλη την "μεταπολιτευτική" περίοδο μέχρι σήμερα με τρόπο αντικειμενικό κατά το δυνατόν βέβαια. Αλλά απολύτως έγκυρο.
Και συμφωνώ: "Τώρα πάμε να σκοτώσουμε την μεταπολίτευση."
Σου αξίζουν συγχαρητήρια!

monahikoslikos είπε...

"Όποιος σήμερα, σε αυτήν την κρίσιμη μάχη, στηρίξει τον εχθρό μου, είναι εχθρός μου."
Με τη Δεξιά Κατερίνα δεν με χωρίζουν μόνο ιδεολογικές διαφορές αλλά κι ένα ποτάμι αίμα που ποτέ ως τώρα δεν είχα διανοηθεί ότι δικαιούμαι να το περάσω.
Επειδή όμως δεν θα το αντέξω να βγει ο Πεταλωτής την επομένη των αυτοδιοικητικών εκλογών και να πει πως ο λαός με την ψήφο του επικροτεί την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική, έχω αποφασίσει στο δεύτερο γύρο να ψηφίσω οποιονδήποτε είναι απέναντι από τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ έστω κι αν αυτός είναι ο Κικίλιας.

celin είπε...

"Σήμερα δεν υπάρχουν ναι μεν…αλλά. Όποιος σήμερα, σε αυτήν την κρίσιμη μάχη, στηρίξει τον εχθρό μου, είναι εχθρός μου."

Kατερινα,μετα απο αυτη σου τη φραση,μπορει να βγουν καποιοι ψευτοευαισθητοι,να σε κατηγορησουν οτι ασπαζεσαι το δογμα Μπους,οτι δηλαδη,οποιος δεν ειναι μαζι μας,ειναι εναντιον μας.
Να μιλησω λιγο αθυροστομα;θα μιλησω,κ αν ενοχληθεις,να διαγραψεις το σχολιο μου κ εγω θα ζητησω συγγνωμη.
Χεσμενους τους εχω.Οπως εχουν χεσμενο κ αυτοι εμενα.
Γιατι η αληθεια ειναι μια κ αναμφισβητητη,
κ την εκφραζεις πετυχημενα στην αναρτηση σου.
Οποιος στηριζει τον εχθρο,ειναι εχθρος.Οποιος δεν ειναι μαζι μας,ειναι εναντιον μας.

Και για να ευλογησω λιγο τα γενια μου,αυτη την αληθεια την εχω εκφρασειν κ εγω,εδω κ μηνες,στο ιστολογιο σου,αλλα κ αλλου.

Ενα ειναι το διακυβευμα,ενα ειναι το διλημμα,ενα ειναι το ερωτημα.Ολα τα αλλα ειναι μπουρδες.
Κ το ερωτημα ειναι το εξης,οπως το γραφω εδω κ μηνες.
Αριστερα η ΔΝΤ;

ΔΝΤ δεν ειναι μονο οι διεθνεις μαφιοζοι-τοκογλυφοι.Δεν ειναι μονο το ΠΑΣΟΚ.Δεν ειναι μονο το ΛΑΟΣ.Δεν ειναι μονο η Ντορα.
Ειναι κ η ΝΔ.Μη φαει κανεις το παραμυθι του Σαμαρα.Ο ιδιος αφου το καταψηφισε,βγηκε μετα κ δηλωσε οτι η καταψηφιση ειναι συμβολικη κ οτι ο ιδιος θα το εφαρμοσει.

ΔΝΤ ειναι επισης τα μαγαζια που κλεινουν,οι ανεργοι νεοι,η κλιμακουμενη φτωχεια κ εξαθλιωση.

ΔΝΤ ειναι κ η αποχη απο τις εκλογες.Η αποχη απο τις εκλογες ειναι εγκλημα.Η αποχη βοηθαει τον δικομματισμο.Θα βγουνε πολλοι αυτες τις μερες για να πουνε οτι με την αποχη,θα στειλουμε ενα μηνυμα στο ΠΑΣΟΚ.
Ολοι αυτοι ειναι κατευθυνομενοι.
Οποιος θελει να στειλει ενα ηχηρο μηνυμα εναντιον της πολιτικης που ρημαζει τη χωρα,πρεπει να παει κ να ψηφισει Αριστερα.

Κ αυτο μας οδηγει στην επομενη συνιστωσα του διλημματος.
Ειπαμε τι ειναι ΔΝΤ.Αλλα δεν ειπαμε τι ειναι Αριστερα.
Αν η Αριστερα αναλωθει σε ενα στειρο αντι-δντ λογο,δε προκειται να βγει τιποτα καλο.Θελουμε προτασεις απο την Αριστερα,θελουμε μια διαχειριση της θετικοτητας,
δε θελουμε μιζερια κ γκρινια κ εσωτερικα μαχαιρωματα.
Επισης εγω δε θελω τα απομειναρια του ΠΑΣΟΚ κ του Αυτια,τυπου Μητροπουλου.Μακρυα απο θαμωνες των τηλε-πρωιναδικων,των συνδαιτημονων του Αυτια κ του Ψωμιαδη.

Πολλες απογοητευσεις μας εχει προσφερει η Αριστερα.Κ για να μη παραμυθιαζω τον κοσμο,θελω να πω οτι δεν της εχω απολυτη εμπιστοσυνη.
Αλλα τωρα προεχει να δοθει μια απαντηση σε αυτους που υποθηκευσαν το μελλον της χωρας.
Οχι μονο σε αυτους που φεραν το ΔΝΤ.
Αλλα κ σε αυτους που τη ρημαξαν ολα αυτα τα χρονια κ μενουν ατιμωρητοι.

Γιατι δε κατεστρεψε τη χωρα το ΔΝΤ.
Η χωρα ηταν ηδη κατεστραμμενη.
Κ αυτοι που τη κατεστρεψαν πρεπει να τιμωρηθουν.Σκληρα.
Δε μπορουν τα κομματα που κατεστρεψαν τη χωρα κ συγκαλυπτουν τους εγκληματιες πολιτικους,
δε μπορουν αυτα τα κομματα να ζητουν τη ψηφο μας.

Οσο δε σαπιζουν στη φυλακη οι ληστοαπατεωνες,τα κομματα αυτα θα ειναι αναξιοπιστα.

Χαρ. Αλβερτος είπε...

ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!

ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ, ΘΑ ΠΑΩ ΝΑ ΨΗΦΙΣΩ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ 15 ΧΡΟΝΙΑ.

Χαρ. Αλβερτος είπε...

ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!

ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ, ΘΑ ΠΑΩ ΝΑ ΨΗΦΙΣΩ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ 15 ΧΡΟΝΙΑ.

katerina είπε...

Χριστόφορε σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Φωνάζω όπου σταθώ και όπου βρεθώ εδώ και πολύ καιρό, την «βεβαιότητα» μου ότι η μεταπολίτευση θα τελειωσει συντομα, γιατί πια έφαγε τις σάρκες της και βεβαια και τις δικές μας.

Το πιο βασικό στοιχείο της μεταπολίτευσης ειναι ο δικομματισμός. Ο δικοματισμός,δεν είναι τυχαίος, έχει ισχυρο ιστορικό υπόβαθρο.

Έχω διαβάσει δεκάδες πηγές για την εποχή του 74. Πολύ πιθανά εκείνες τις ταραγμένες εποχές, που τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα, τόσο...αυτονόητα ας πω, μπορεί και αν χρειάζονταν δυο ισχυρά πολιτικά κόμματα, για την εδραίωση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Αυτό όμως έπρεπε να κρατήσει κάποια ελάχιστα χρόνια. Από το 85 και μετά, μια δεκαετία μετά την χούντα αυτή η ιστορία ήταν καταδικασμένη.

Κρατήθηκε και συντηρηθηκε με το φοβο.
Δεν υπάρχει κουλτούρα συνεννοήσεις, να η αριστερά δεν έχει ρεαλιστικές θέσεις, θα καταρρεύσουμε, να η άκρα δεξιά καραδοκεί, και διάφορα άλλα φαιδρά.

Χριστόφορε δεν θέλω να απαξιώσω εύκολα και αφοριστικά, ότι κατάφερε η μεταπολίτευση. Δεν θέλω να απαξιώσω ούτε ότι ειναι η μεγαλύτερη περίοδος συνταγματικής νομιμότητας από την δημιουργία του ελληνικού κράτους, ούτε το ΑΕΠ που είναι στα 250 δις ευρώ, ποσό αδιανόητο για την Ψωροκώσταινα, ουτε τιποτα. Αλλά ΤΕΛΕΙΩΣΕ. Ότι και να πουμε, ότι παραμυθι και να μας διηγηθούνε τελειωσε.

katerina είπε...

Λύκε καλησπέρα
Πρώτα από όλα να πούμε ότι η απόφαση του Σαμαρά για το αν θα ψηφίσει ή όχι το μνημονιο, πιθανοτατα να ειναι ένας τακτικισμός. Κια κατα την άποψη μου,μακροπροθεσμα ευfυεστατος τακτικισμός. Παρακολουθησα πολύ προσεκτικά την πρόταση του για την έξοδο απο την κρίση. Ξέρεις τι μου έκανε εντυπωση, στην πραγματικότητα ο Σαμαράς κάνει ένα κουρεματάκι του χρεους ...μουρλια. Και δεν είδα να αντιδράσει κανείς, να το μνημονεύσει έστω. Αρα θεωρω ότι η αναδιαρθρωση ήταν πάντα απολυτος ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ.

Προσωπικά δεν αποκλείω να συμφωνησαν και με την Μπακογιάννη, για το πως θα χειριστουν το διαζυγιο με τις μικροτερες δυνατές απωλειες και για τους δυο. Ειναι και οι δυο αλεπουδες στην Ελληνική πολιτική σκηνή.

Αληθεια όμως θα έχουν σημασία όλα αυτά; Αυτά θα τα απαντησει η πολιτική και η ιστορία.
Μετα από λίγα χρονια, ίσως να μην θυμάται κανείς τους τακτικισμούς ή την αυθεντική προθεση καταψηισης του μνημονίου του Σαμαρά.

Μια είναι η ουσία Λυκε μου και εσυ την ξερεις πολυ, πολύ καλυτερα απο εμενα. Διαχρονική και πιο επικαιρη απο ποτε. Η ακροτελεύτια διάταξη του σημερινου Συνταγματος, το παλιο 114. «Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν Θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.»

Ξέρεις αυτή η εποχή θυμίζει αναλογικά τόσο έντονα την απάντηση του Γέρου, στην προπαγάνδα και στα συχωροχάρτια του Ιμπραημ που μοιραζε ο Νενεκος. Φωτιά και τσεκουρι στους προσκυνημένους. Φωτιά δεν έχουμε ,αλλά έχουμε τσεκούρι. Την ψήφο μας, τη φωνή μας, τον δρομο.

Υ.Γ. άντε να γελάσουμε λίγο, σημερα μου έλεγε ένας φίλος, ρε Κατερινα δεν θα ψηφισω τον Κικιλια στον 2ο γυρο,απλά θα εφαρμοσω το Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ

katerina είπε...

Celin,
Αν μου έλεγαν κάτι, ένα μόνο να αλλάξω στην μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας, ή ακόμα και σημερα, μια και μόνη δομική αλλαγή, μια θα έκανα. Θα άλλαζα τον εκλογικό νόμο και θα έκανα ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΉ.

Δεν έχω την παραμικρή διάθεση να δώσω σε κανένα πρόσωπο από την αριστερά συχωροχάρτι. Έχουν τεράστιες ευθύνες. ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ. Αλλά ... όσο ο δικομματισμός τους πέταγε απέξω, ήταν μια καταδικασμένη περίπτωση. Τα έγραψα και παραπάνω. Το αυγό του Κολόμβου. Όλο αυτό καλλιεργουσε επαγγελματίες πολιτικούς της Αριστερας, καλη ώρα όπως και στα δυο μεγάλα Κομματα, πολύ συχνά τους υποχρέωνε σε ένα στείρο καταγγελτισμό,αλλά οφειλουμε να ομολογησουμε ότι έτσι όπως ήταν μοιρασμένη η τραπαουλα, δεν ειχαν και μεγάλο περιθωριο για ότιδηποτε ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΆ διαφορετικό.

Όχι κανέναν δεν εμπιστευομαι a priori Celin μου,και σε κανέναν δεν δινω λευκή επιταγή. Αλλά... δεν θα κάτσω να διυλίσω τον κωνωπα καταπινοντας την κάμηλο. Τωρα ειναι η ώρα για να παλεψουμε όλοι μαζί για για να σπάσουμε το συγκεκριμενο βρογχο αυτής της καταστροφικής νεοφιλευθερης πολιτικής που εφερε το ΠΑΣΟΚ και που επιχειρεί την ληστρικοτερη αναδιανομή πλουτου, υποθηκευει εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, και διαλύει τα πάντα, οποιαδήποτε δυνατότητα εξόδου απο αυτο το στραγγαλιστικό σπιραλ θανάτου. Σήμερα αυτό. Αύριο...είναι αύριο.

katerina είπε...

Μα όσο κι αν προσπάθησαν να απαξιώσουν τα κόμματα την ψηφο μας, εξακολουθεί να παραμένει ισχυρότατο όπλο, Ταξιδευτή μου. Καμιά φορά, ανάλογα με την συγκυρία μπορεί να γινει και πυρηνικό όπλο.

Πάντως προσωπικά έχω ψηφισει πολλά και διαφορα, μπορεί κάποιες φορές να εχω ριξει Λευκό, μπορεί κάποιες άλλες να έχω ψηφισει με μεγάλο θυμό παντελώς άσχετα απο-κομματα, αλλά έχω ψηφισει ΣΕ ΟΛΕΣ τις εκλογές.

αντωνης είπε...

Δεν εχω να σχολιασω πολλά πραγματα, σκεπτομαι ομως το εξης οσον αφορα τις εκλογες που ερχονται.
Εχει μαλλιασει η γλωσσα μου να προσπαθω να πεισω κοσμο που ξερω να μην ψηφισει ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ και να ψηφισει τα κομματα της αριστερας.
Το πόσο εχει επηρεαστει ο κοσμος απο την προπαγανδα των δυο κυβερνητικων κομματων δε λεγεται. Και απο την συνακολουθη προπαγανδα των ΜΜΕ βεβαιως.

Μηπως Κατερινα το αβγο του Κολομβου πρεπει να σπασει και να λυθει ο γορδιος δεσμος της σχεσης αριστερας-εξουσιας;
Με προτασεις συγκεκριμενες και οχι με αφοριστικες δηλωσεις ή με μεγαλοστομες κουβεντες οπως αυτες που τσαμπουνανε καθε 3 και λιγο;
Ωστε να δειξουν επιτελους αν ειναι προετοιμασμενοι και ικανοι για το μεγαλο αλμα.

Μεγαλο επικοινωνιακο ατου των δυο κυβερνητικων κομματων ειναι και η πολυδιασπαση της αριστερας, η οποια κανει κακο πολυ μεγαλυτερο απο οσο φανταζομαστε. Μια ενωμενη -οσο το δυνατον- αριστερα θα εδινε άλλη ωθηση στον κοσμο.

Δεν ξερω, ειναι πολλά αυτα που μας βασανιζουν και δεν βλεπω να υπαρχουν απαντησεις. Προς το παρον τουλαχιστον.

Dimitris είπε...

Ναι! η αριστερά θα υπάρχει πάντα όπου υπάρχουν αδικημένοι, άνθρωποι που ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή, άνθρωποι που βάζουν τον άνθρωπο πάνω από το χρήμα.....
Συμφωνώ απόλυτα Κατερίνα μου.....
Μόνο που βλέποντας τις αντιδράσεις μας μετά την επιβολή του μνημονίου δεν μπορώ να μη θυμηθώ και τον Σοπενάουερ:"Για να μπορούν οι λίγοι να αυξάνουν τα πλούτη τους , θα πρέπει οι πολλοί να παραμείνουν ηλίθιοι.....
Τους ηλίθιους φοβάμαι , Κατερίνα μου,,,,,,,αυτούς που είναι και πολλοί.....

Ανώνυμος είπε...

Κατερίνα μου, εύστοχη όπως πάντα. Μιά αλήθεια σου, είναι βγαλμένη, λες και την έζησες πραγματικά. Η μεταπολίτευση ήταν δημιουργική μέχρι το 85.
Από εκεί και πέρα άρχισε η κατάρρευση, η διαπλοκή και όπως φωνάζαμε πιό νέοι τότε, η ""αρπα και η κονόμα"". Αλλά, δυστυχώς, τότε οι μνήμες ήταν ακόμα νωπές και το "δεν είναι της παρούσης", έδωσε αρκετό χρόνο στη λαμογιά να αποκτήσει ρίζες και να διακλαδωθεί.
Η εμπειρία μας διδάσκει, ένα βήμα κάθε φορά, γιατί όλο το πακέτο ειναι πιό δύσκολο.
Αυτή την στιγμή προέχει να μην πετύχει το πασοκ τα αποτελέσματα που επιθυμεί.
Και ελπίζω η αριστερά να αφήσει πιά τον δογματισμό και την ανταγωνιστικότητα και να προχωρήσει στα χνάρια που απαιτούν οι καιροί.
ΜΑΙΡΗ

Χαρ. Αλβερτος είπε...

Η ΜΗ ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΜΟΥ ΣΤΗ ΚΑΛΠΗ, ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 15 ΧΡΟΝΙΑ, ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΑΞΗ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΜΟΥ.
1. ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗ ΤΟΥ ΔΙΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΡΝΗΣΗΣ ΨΗΦΟΥ, ΟΤΑΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΗ ΧΡΗΣΙΜΕΥΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΟΣ ΦΑΥΛΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΚΑΙ ΜΙΑΣ ΚΑΤ' ΕΠΙΦΑΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
2. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΧΑΙΟ ΠΟΥ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΑ ΑΥΤΑ ΤΑ 15 ΧΡΟΝΙΑ. ΑΠΟ ΤΗ ΠΕΙΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΜΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ(ΕΙΜΑΙ 69 ΧΡΟΝΩΝ), ΚΑΤΕΣΤΗ ΣΑΦΕΣ ΣΕ ΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΠΡΩΤΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΗΜΙΤΗ - ΟΤΑΝ ΑΝΕΛΑΒΕ ΤΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΑ, ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ - ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙΤΟ ΤΟ ΠΑΣΟΚ, Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΜΟΙΡΑΙΟ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΟ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΤΟ ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.
ΕΧΩ ΤΗΝ ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ, ΙΣΩΣ, ΓΡΗΓΟΡΑ ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ, ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΑΥΤΗ - ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ ΜΟΝΟ ΔΙΚΗ ΜΟΥ.
ΣΗΜΕΡΑ Η ΣΥΓΚΥΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ, ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΞΑΝΑΔΩΣΩ ΤΟ ΠΑΡΟΝ.

Χαρ. Αλβερτος είπε...

Η ΑΡΝΗΣΗ ΨΗΦΟΥ(ΚΑΚΩΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟΧΗ), Σ' ΕΝΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ, ΑΠΑΞΙΩΝΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΣΚΟΥΝ ΚΑΙ, ΟΧΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ ΦΑΥΛΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥΣ.
ΑΥΤΟ ΟΤΑΝ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ Η ΜΑΖΙΚΕΣ ΛΑΙΚΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ.

ELvA είπε...

Καλημερα Κατερινα μου,

Προσυπογραφω οσα λες και εσυ, οπως και ο φιλος celin,στο σχολιο του.
Ετσι ακριβως ειναι, ασχετα αν καποιοι ενθεν και ενθεν θελουν να μας παραπλανησουν με ψευτικα διλημματα και δηθεν διαφωνιες που τελικα ειναι μεγαλες συμφωνιες συμφεροντων και τιποτα αλλο. Που ''διαφωνουν'' αυτοι δηλαδη; Δεν το βλεπω...
Το μονο σοβαρο διλημμα, που (κι εγω)βλεπω, ειναι: ''Αριστερα, ή ΔΝΤ;''
Ποιοι ειναι, λοιπον, σημερα αυτοι που ειναι ξεκαθαροι στις πολιτικες επιλογες τους και ποιοι δεν ειναι;
Ας σκεφτουμε και ας κανουμε επιτελους το βημα να προχωρησουμε καμμια φορα σ αυτη τη χωρα, που εχει κολλησει, χρονια τωρα, στην ''μεταπολιτευση'' οπως πολυ σωστα λες..

Χαιρετισμους απο το Βορρα!

Xavier είπε...

Μπράβο Κατερίνα. Πραγματικά πολύ ωραία ανάλυση.

poexania είπε...

Πάντως η πολιτική των κομμάτων, απο τη μεταπολίτευση, αλλά και πιο πρίν, είναι να δώσουν τα διαπιστευτήρια τους, παλιότερα στις ισχυρές χώρες της δύσης και τώρα στην οικονομική αριστοκρατία. Πάνω εκεί γινόταν οι μάχες ουσιαστικά, άσχετα τι έλεγαν λίγο πριν τις εκκλογές.
Όσο για τον Ανδρέα, αυτό το άτομο κάθε άλλο παρά καλές προθέσεις είχε και το έδειξε η ιστορία, και η προσωπική του, αλλά και του κόμματος του.

poexania είπε...

Επίσης, προτάσεις της αριστεράς υπάρχουν, που αφορούν τα πάντα και είναι αναλυτικές, απλά για να τις βρεί κανείς πρέπει να τις ψάξει. Εδω πρέπει προεκλογικά να ψάξει τις προτάσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αν θέλει να τις δει(δηλαδή έλεγε το ΠΑΣΟΚ πράσινη ανάπτυξη αλλά τι σήμαινε αυτό;), που έχουν απο πίσω τους και τα κανάλια και τα υπόλοιπα ΜΜΕ.

Το ΚΚΕ για παράδειγμα έχει ενα Ριζοσπάστη ενα 902 και τα διάφορα φυλάδια που εκδίδει κατα καιρούς με τις αποφάσεις συνεδρίων και τα ρέστα ενώ το άλλο κόμμα τις αριστεράς(ας πούμε) που δεν ξέρεις πια πως να το πείς έχει την αυγή.

Κατά τη γνώμη μου για να πει κάποιος ότι δεν έχουν προτάσεις πρέπει να έρθει πρώτα σε επαφή μαζί τους, έστω και έμμεση μέσω των εφημερίδων τους, και μετά να κρίνει.

1/2

poexania είπε...

2/2
Όχι ότι το ΚΚΕ τα έχει κάνει όλα τέλεια, αλλά δεν μπορούμε να το κρίνουμε ότι δεν τα έχει καταφέρει σαν να θεωρούμε την αριστερά μια οντότητα που λειτουργεί απο μόνη της και οφείλει να δουλεύει επιτυχημένα για εμάς χωρίς εμάς, αυτές οι λογικές ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Ισχύει δηλαδή το αν θες να φας ψάρι βρέξε κώλο.

Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, επειδή βλέπω τι δραστηριότητα έχουν τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και ας μην είμαι πια ενεργό μέλος, με στεναχωρεί όταν ο κόσμος χωρίς να ξέρει ακυρώνει ή απαξοιεί την προσπάιθεια αυτών των ανθρώπων που οργανώνουν τις πορείες, τα φεστιβάλ. Αυτών δηλαδή που βγαίνουν καθημερινά στο δρόμο με τα φυλάδια με το ριζοσπάση, που πηγαίνουν απο καφενείο σε καφενείο για να συζητησουν με τους θαμώνες την πολιτική κατάσταση.

Για να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα η αριστερά, εντός αλλά κυρίως εκτός βουλής, πρέπει να ταχθεί ο κόσμος έμπρακτα, και όχι μόνο με την ψήφο του, δίπλα της. <> που έλεγαν κάποτε.

Τώρα Κατερίνα αν κατηγορείς το ΚΚΕ για καιροσκοπισμό, να σου θυμήσω ότι αν και έχει βγάλει πολούς προδότες, κατάφερνε και τους απέβαλε, δεν παρέσερναν δηλαδή για πολύ καιρό το κόμμα στους δικούς τους δρόμους ώστε να καταφέρουν να το διαφθείρουν.

Αυτά προς το παρόν:)

poexania είπε...

μέσα στις αγκύλες πάνω απο το που έλεγαν κάποτε, είχα γράψει το ρητό δώσε δύναμη στην δύναμη σου, δεν ξέρω γιατι μου το αφαίρεσε.

katerina είπε...

Αντώνη καλημέρα,
Έχω μια «βεβαιότητα», μία από τις ελάχιστες.
Οι κοινωνίες είναι πάντα πολύ πιο μπροστά από τα Κόμματα ή τους αρχηγούς, ή τους Ηγέτες ή ότι τέλος πάντων. Μάλιστα προσωπικά πιστεύω ότι οι εποχές αναδεικνύουν κατάλληλους ανθρώπους. Το πιο χαρακτηριστικό ιστορικό παράδειγμα νομιζω ότι είναι ο Ουιστον Τσωρτσιλ. Ήταν ο πιο αποτυχημένος και ασημαντος πολιτικός της γενιάς του, αναδείχτηκε γιατί ύψωσε το αναστημα του στον Τσαμπερλαιν, και όταν η εποχη δεν τον χρειαζόταν…κατακρημνίστηκε.

Αντώνη μου, πολλές φορές τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από όσο τα βλέπουμε. Να σου φέρω ένα μικρό παράδειγμα. Ας πούμε ότι υπάρχει ένα επαγγελματικό project. To πρώτο πράγμα είναι να δεις εκεί που πραγματικά θέλεις να πας γιατί πάντα καραδοκεί το μεγάλο, το καταστροφικό λάθος να πας εκεί που βλέπεις.
Το δεύτερο είναι να οργανώσεις μια στοιχειώδη και εξαιρετικά ευέλικτη στρατηγική, που διαρκώς θα τροφοδοτείται με τα καινούργια δεδομένα και θα αναπροσαρμόζεται.. Πολύ συχνά υπερασπιζομενοι δογματικά την στρατηγική, χανεται ο στόχος. Το τρίτο είναι να βάλεις κάποιους κανόνες αρχής. Να πεις, αυτά τα 5 πράγματα ΔΕΝ θα τα κάνω, όσο δελεαστικά και να είναι, έχοντας πάντα κατά νου ότι η αναπροσαρμογή δεν είναι τυχοδιωκτισμός αλλά επίσης και ότι ποτέ ΙΣΤΟΡΙΚΑ κανένας σκοπός δεν εξαγίασε τα μέσα. Πέρα από την ηθική, πολύ συχνά τα μέσα καταντάνε να γίνονται …σκοπός.
Αν αποτύχεις, αν κάνεις λάθος, μετράς πόσο πολύ μπορείς να προσεγγίσεις τον αρχικό σου στόχο, αλλά ΠΟΤΕ δεν τον αναδιαπραγματευεσαι. Αν αποτύχεις, κέρδισες πολύ περισσότερα από όσα είχες φανταστεί.

Ο στόχος Αντωνη μου. Πάνω από όλα ο στόχος. Και μετά ένα ένα βήμα. Δεν μπορείς να εξειδικεύεις το αύριο αν δεν κάνεις το βήμα που απαιτείται ΣΗΜΕΡΑ.

katerina είπε...

Καλημέρα Δημήτρη,
Σήμερα τα ΜΜΕ θρηνούν για την χαμένη ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας. Λες και δεν ξέραμε τι πραγματικά μετράει η ανταγωνιστικότητα. Και όχι η ανταγωνιστικότητα δεν μετράει την …ευελιξία στην εργασία, αντιθετα μετράει την απασχοληση και μάλιστα με βασικό δεικτη την ποιοτική και ασφαλή εργασία.

Ξέρεις η αριστερά δεν εκφράζει μόνο την ηθική, την αλληλέγγυοι και την κοινωνική δικαιοσύνη, πάνω από όλα εκφράζει την αναγκαιότητα της ηθικής, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης, για να μιλάμε για ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ πρόοδο και ανάπτυξη.
Πολύ συχνά η αριστερά- σαν στάση και όχι σαν κομματική γραμμή- θεωρείται …πολυτέλεια. Αλλά είναι ο μόνος ουσιαστικά και μεσομακροπρόθεσμα ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ δρόμος, για την καλύτερη ζωή όλων.

Σε όσους μου μιλάνε για ανταγωνιστικότητα, τους ζητάω να μου πουν τον ορισμό της ανταγωνιστικότητας
Ας αντιγραψω εγώ τον ορισμό του ΟΟΣΑ (και ο ΟΟΣΑ, ξερουεμ πολύ καλά με τι …μάτια βλεπει)
«Ανταγωνιστικότητα μιας χώρας ορίζεται η ικανότητα διατήρησης και βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της χώρας που αναφέρεται στην
Αναβάθμιση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος
Ενίσχυση της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής
Περιβαλλοντική προστασία
Βελτίωση της παραγωγικότητας»
και επιμένω ότι αν αυτή η ισορροπία διαταραχθεί τότε όλο το οικοδομημα της ανταγωνιστικότητας καταρεει.

Είναι αδιανοητο να διαλυεις τη κοινωική συνοχή, την βάση της πυραμίδας της ανταγωνιστικότητας και μετά αν κλαις κάτω από τα ερειπια.

katerina είπε...

Μαίρη μου, καλή σου μέρα.
Κάποια στιγμή πρέπει να εχουμε το θάρρος να δουμε τα πραγματα συνολικά, να δουμε όλες τις παραμετρους της εξίσωσης. Ναι η Αριστερά και έκανε ΚΑΙ κάνει λάθη. Αλλά γιατί;
Ξέρεις θεωρώ την δημοκρατία και τους αυθεντικά δημοκρατικούς θεσμούς όχι αυτοσκοπό. Η δημοκρατία, είναι ο σημαντικότερος, ο ουσιαστικότερος παραγοντας της οικονομίας. Να το πω αλλιώς. Δε μπορείς να έχεις υγιή αγορά με καρτέλ. Δεν μπορεί να έχεις ΥΓΙΗ πολιτική με καρτελοποιημενα κόμματα. Πιστεύω πολύ βαθιά, ότι αν κάτι έπρεπε να αναδείξει σαν το μείζον πρόβλημα της δημοκρατίας στην Ελλάδα η Αριστερά, είναι η απλή αναλογική.
H Αριστερά στην Ελλάδα πάνω από όλα εχει περιθωριοποιθεί από την πλειοψηφία του κόσμου ειτε σαν το σκυλάκι του καναπέ, ειτε σαν το μπουλντογκ που δαγκώνει. Την αγαπάμε, περιπου σαν τα καλοκαιρινά σινεμά. Για να δουμε φετος θα παιξει καμια ταινια να πάμε να τη δουμε.
Το χειροτερο βέβαια είναι ότι η Αριστερά έχει καλοβολευτεί σε αυτό το ρόλο.

Μαίρη μου πιστευω βαθιά, ακραδαντα θα έλεγα, ότι αν η Αριστερα δεν συμμετάσχει όχι σαν τσοντα, όχι σαν ελεημοσυνη, όχι για να βελτιωσει η κάθε Κυβερνηση την εικονα της αλλά σαν ισοτιμος εταιρος, που πρωταγωνιστεί και βάζει το πλαίσιο της συνεργασίας, σαν χωρα ειμαστε καταδικασμένοι.

Για να συμβεί αυτό, ΠΡΕΠΕΙ να εχουμε απλή αναλογική. Η ελληνική Αριστερα σε ρόλο κομπάρσου απετυχε. Σαν πρωταγωνιστρια, πιστευω ότι θα μιλουσαμε για άλλη ελληνική αριστερα σημερα.

katerina είπε...

Ταξιδευτή μου,
Δεν θα διαφωνούσα επι της ουσίας μαζί σου, αν πραγματικά είχαμε ένα έντιμο πολιτικό παιχνιδι. Αν η αποχή μετρούσε σαν καταδικαστική απόφαση. Δυστυχώς τα κομματικά καρτέλ απλά την χρησιμοποιούν για τους δικούς τους ιδιοτελείς σκοπούς.

katerina είπε...

Elva μου καλημέρα,
Η μεταπολιτευση ψυχορραγεί εδώ και χρονια. Μας έχει κατσικωθεί σαν τον ανημπορο συγγενή που οφειλουμε να γηροκομησουμε. Όλοι όσοι έζησαν και πλούτισαν, δημιουργησαν την κουλτουρα της και ταυτοχρονα ζουν από την ρητορική καταδικη της εφαρμοζοντας την στο επακρο, θα την συντηρουν ακομα και στην εντατική. Εμεις…ας την αποχαιρετισουμε.
Φιλιά απο το Νοτο

katerina είπε...

Xavier χαιρετώ σε και φιλώ σε και βεβαιως ευχαριστώ σε

katerina είπε...

Poexania καλημέρα
Τα εχουμε ξαναπει, σε αυτή τη φάση κοιτάμε τι μας ενωνει και όχι τι μας χωριζει. Επενδυουμε στα συν. Προσωπικά αυτή την τακτική θα προσπαθησω να την τηρησω …κατά το δυνατόν απαρεγκλιτα.

poexania είπε...

Αμα δεν το συζητήσουμε πως θα βρούμε τι μας ενώνει;:P

poexania είπε...

κατερίνα μιας και ανέφερες το θέμα των δεικτών ανταγωνιστικότητας, έχω κάνει μια δημοσίευση επι του θέματος με τίτλο "φτιάζουν χώρες στα δικά τους μέτρα και σταθμά" , για να μην τα ξαναλέα αν θέλεις ρίξε μια ματιά.

http://poexania.wordpress.com/2010/09/10/%CF%86%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-83%CE%B7-%CE%B8%CE%AD/

celin είπε...

"Κατά τη γνώμη μου για να πει κάποιος ότι δεν έχουν προτάσεις πρέπει να έρθει πρώτα σε επαφή μαζί τους, έστω και έμμεση μέσω των εφημερίδων τους, και μετά να κρίνει."

poexania,εχεις δικιο.

cinderella είπε...

Σου έφερα υλικό για γέλιο. Για πολύ γέλιο!

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=75&smid=400&ArticleID=3744&reftab=37&t=%CE%91%CE%BD%CE%BD%CE%B1,-%CF%84%CE%BF-%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CF%8C

celin είπε...

Φιλη ελβα,αν δε κανουμε τωρα το βημα που λες,δε μας βλεπω να το κανουμε ποτε.

ΥΓ Διαβαστε το αρθρο που μας εφερε η cinderella,χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα,δε μπορω,κλαιω απτα γελια!!!!!!!!!!!Δε ξερω τι ειναι χειροτερο,να κοροιδευει τον κοσμο ο Δαβαρακης η να τα πιστευει οντως αυτα που λεει!!!

Poe είπε...

Το ΠΑΣΟΚ με ΝΤΑΛΑΡΑ και η ΝΔ με ΠΑΝΟΥΣΗ, αυτή θα είναι η εκκλογική αναμέτρηση της εκατονταετίας.

poexania είπε...

Επ, χρησημοποίησα λάθος nick

Ανώνυμος είπε...

συμφωνω με οσα εγραψες...φοβερη αναλυση

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

Πίσω από όλες τις πολιτικές διαδρομές και εναλλαγές που περιγράφεις κρύβεται σαν καθοριστικός μαέστρος ο συσχετισμός των ταξικών δυνάμεων της κοινωνίας. Τίποτα δεν έγινε έξω από αυτούς. Η ήττα των κομμουνιστικών κομμάτων ήταν ο ανεμοδείκτης των νέων, αρνητικών συσχετισμών από το ’80 ακόμη. Οι εμφανιζόμενοι «έξυπνοι» αστοί πολιτικοί του χθες και του σήμερα μπορεί να ήταν απλά πολύ κουτοί και ανίκανοι αλλά το σύστημα που τους έδωσε ρόλους και καθήκοντα τους έδωσε και ανάλογη αξία. Τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα ο ΓΑΠ και ο Σημίτης. Για τον μικρό Καραμανλή δε λέω, ήταν απλά λάθος της… ιστορίας!

Για την Αριστερά οι νέες εξελίξεις είναι στη πραγματικότητα άγνωστες. Όλα τα σενάρια πλην της εξαφάνισης παίζουν. Η εξαφάνιση δεν παίζει γιατί δεν είναι δικό της θέμα (ευτυχώς θα πουν κάποιοι…) αλλά της εργατικής τάξης που γεννάει τους οργανισμούς πολιτικής έκφρασής της.

Όταν η εργατική τάξη, ιδίως η πρωτοπορία της, αρχίζει να συνειδητοποιεί τη νέα τάξη πραγμάτων τότε οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Σήμερα ψυχανεμιζόμαστε αλλά κανένας δεν ξέρει τις διεργασίες στα καζάνια της Αριστεράς που βράζουν.

Επιφανειακά αυτό μεταφράζεται σε αμηχανία, στασιμότητα, συντηρητισμό, κομματικό πατριωτισμό και κλείσιμο στο κάστρο. Μεταφράζεται και σε πρόωρες αλλοπρόσαλλες διασπάσεις από τις μικρές βαλβίδες εκτόνωσης του καζανιού.

Όλοι έχουμε κάτι να πούμε. Η… ιστορία το ακούει;;;;

Στέργιος

stefanos είπε...

Πως μπορείς να σκοτώσεις κάτι που δεν υπάρχει;
Κάτι που έχει τελειώσει;
Τριγυρνάτε να βρείτε και να εκτελέσετε την Μεταπολίτευση κι αυτή έχει κάνει φτερά...
έχοντας αφήσει πίσω της αυτούς που συντηρούν απλά την μνήμη της και που προσπαθούν να πυροβολήσουν το φανταστικό της περίγραμμα...
Για να τελειώσει και ο τελευταίος απόηχος της Μεταπολίτευσης χρειάζονται ασημένιες σφαίρες για να χτυπήσουν τα zombies του δογματισμού που θέλουν να συντηρήσουν μια ανύπαρκτη κατάσταση.
Έχουμε ήδη μπει σε μια νέα εποχή και έχουμε ανάγκη από μια σταθερότητα όπου οι αποχρώσεις της ανθρώπινης ελπίδας για Ισότητα, για Δικαιοσύνη, για Ελευθερία, για Ισονομία, για Αλήθεια, για Εντιμότητα και για Ρεαλισμό, θα απεικονιστούν στις δυνάμεις του σοσιαλισμού και της δημοκρατίας.
Όσο το ΠΑΣΟΚ θα παραπαίει στο νέο ταξίδι, και όσο ΚΚΕ, ΣΥΝ, ΣΥΡΙΖΑ, κοκ θα φοβούνται να μπουν στα καράβια για τον πλου προς τη νέα εποχή, τόσο θα δικαιώνεται ο λόγος της ποιήτριας:
«Η Αριστερά ζει μόνο στα λόγια και τα όνειρα των ποιητών»...
(κάπως έτσι θαρρώ το εξέφρασε η Ιωάννα Καρυστιάνη, και ας μην εκληφθεί ως βλασφημία αν πρόσθετα ότι ο ουτοπικός μας παράδεισος ζει και στα όνειρα των αθώων και των παιδιών)

Poe είπε...

Αχ αυτό το ΠΑΣΟΚ, σε ρόλο Μάκβεθ, που άκουσε την αγαπητικιά του τη Δύση, που πίστεψε τους χρησμούς των μαγισσών, και σκότωσε το σοσιαλιστικό όνειρο στην Ελλάδα πιάνοντας το στον ύπνο.

Μα ο χρησμός των μαγισσών είχε δυο μέρη αλίμονο για σας, και τώρα που ακούτε τις αλυσύδες και που πέρασε ο καιρός των παχιών αγελάδων-βουλευτών,(καλά αν εξαιρέσουμε τον Πάγκαλο και τον Βενιζέλο) προσπαθείτε μάταια να πιστέψετε πως δεν τελειώσαν οι μέρες σας.

Μα τα φαντάσματα, που πιστεύετε ότι θα σας κάνουν τη χάρη να μείνουν και να στρυφογυρνούν στον τάφο, θα κάνουν κάτι παραπάνω απο το να τρίζουν τα μνήματα. Οι νεκροί θα αναστηθούν μεσα απο τις μνήμες, μέσα απο την υπόσχεση που δώσαν πριν φονευθούν και η οργή τους, έχοντας πια περάσει απο όλους τους κύκλους της κόλασης, θα είναι αποκαλυπτική.

Περίμενε και θα δεις,
την ιστορία να πέφτει στο κεφάλι σας,
και το κομματάκι σας να θάβεται στην άμμο μιας κοινωνικής ερήμου που το ίδιο δημιούργησε...

...γιαυτό σε καταλαβαίνω να φοβάσαι και να αντιδράς έτσι και δεν απορώ, η ανυπαρξία δεν αρέσει σε κανένα.

Poe είπε...

Αντίθετα ο καιροσκοπισμός είναι το αγαπημένο σπορ τον Πασόκων οπότε μερικοί δεν θα ντραπείτε να καβαλικέψετε την κιβωτό προσποιούμενοποι τους αλλαξοπιστησμένους, όπως κάθε παράσιτο που σέβεται τον εαυτό του.