Ένας ολόκληρος λαός, εγκλωβισμένος μπροστά στο τηλεκουτί αναρωτιέται… θα πάρουμε τη δόση μας;Και οι έμποροι της …δόσης, όπως άλλωστε επιβάλλουν οι ...κανόνες του marketing των ναρκέμπορων απανταχού στο κόσμο, του κλείνουν το μάτι...του σφίγγουν το χέρι, του πουλάνε την δόση και τον διαβεβαιώνουν ότι όλα θα πάνε καλά. Οι τηλε-αστέρες βαποράκια, ανάμεσα σε γιαούρτια, σερβιέτες, απόηχους στεγαστικών και οργιαστικά σαμπουάν- που όμως όλο και μειώνονται-, του μεταπωλούν την δόση. Η καθαρότητα της δόσης... άγνωστη. Το πιθανότερο...θανατηφόρα.
26 του Ιουνίου, ημέρα κατά των Ναρκωτικών. Και κοίτα να δεις και Ημέρα κατά των Βασανιστηρίων. Αυτό το ...κατά. Αυτό το μικρό «κατά».
Στο ντούκου πέρασαν. Ούτως ή άλλως το σύστημα προγραμμένους τους έχει και τους τοξικοεξαρτημένους και τους βασανισμένους.
Κάποιος παλιός μου δάσκαλος έλεγε αν θέλεις να δεις το όλο, κοίτα καλά το ένα. Και έτσι απόψε , σε αυτή την ανάρτηση, θα γράψω ...δυο αναρτησεις. Μία, για αυτόν τον Ένα. Και μία για αυτό το Όλο.
Ο Ένας.
Όποιος από εμάς πέρασε ακόμα και μια φορά, ακόμα και έτσι περαστικός, βιαστικός διαβάτης, αγχωμένος να διεκπεραιώσει κάποια δουλειά, από τους δρόμους που η Τίνα ονειρεύεται να κάνει δρόμους των μπαχαρικών, θα είδε, θα άκουσε, θα ακούμπησε τους πιο δικούς μας από τους δικούς μας ανθρώπους, τα πιο θύματα από τα θύματα, τους πιο αδύναμους από τους αδύναμους, τους πιο ασθενείς από τους ασθενείς.
Και η Πολιτεία; Τι κάνει χρόνια τώρα η Πολιτεία για τα άρρωστα παιδιά της; Ποιο πρόσωπο της, βλέπουν οι ασθενείς και οι αδύναμοι; Ποιο χέρι της τα ακουμπάει; Και πως;
Η σκούπα. Πρόσωπο ...σκούπα. Οι επιχειρήσεις σκούπα. Έτσι, τα ...σκουπίδια τα σκουπίζεις, τα πετάς, τα πατικώνεις, τα χώνεις κάτω από τα τρύπια χαλιά για μία νύχτα, για μια βδομάδα, για ...ότι. Ότι δεν βλέπουμε δεν υπάρχει.
Αυτά τα παιδιά σου δεν είναι συνήθως ψηφοφόροι πελάτες σου. Σκούπισε τους. Άσε, παραχώρησε την ευθύνη της ζωής και του θανάτου τους, του πόνου και της αρρώστιας τους, της ανάγκης και της ελπίδας τους, στους ναρκέμπορους, στις μαφίες, στους εξαγριωμένους κάτοικους, στους βαριεστημένους μπάτσους, στους νεοφασίστες κυνηγούς κεφαλών που βρωμάνε πατριδίλα.
Πριν περίπου ένα μήνα στη Γερανίου, ένα παλικαράκι παραπαίει και παραπατάει προσπαθώντας να στηριχθεί από το μανίκι ενός φοβισμένου περαστικού που τραβιέται, από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο, από τον αέρα, και από ένα ... αυτοκίνητο εν κινήσει.
Δυο κοπελίτσες, αυτά τα κοριτσάκια με τον εφηβικό ακόμα, μαύρο δέρμα, που τόσο βιαία και τόσο βάρβαρα ενηλικιώθηκαν, παρατάνε για δυο λεπτά το κυνήγι του πελάτη, τον βουτάνε από τις μασχάλες, τον ακουμπάνε, τον αποθέτουν τρυφερά στο πεζοδρόμιο και ...ξαναγυρίζουν στη δουλειά.
Φωτογραφίζεις τον πόνο των ανθρώπων; Φωτογραφίζεις την αλληλεγγύη των ανθρώπων; Φωτογραφίζεις το κράτημα των αδύναμων και των θυμάτων;
Ναι, αλλά μόνο με τα μάτια. Και αφήνεις μέσα στο κεφάλι σου αυτήν την τόσο πολύτιμη εικόνα, την τόσο λαμπερή φωτογραφία, να ουρλιάζει ότι ακόμα και τη χειρότερη εξαθλίωση, την νικάει το χέρι που ακόμα τρέχει να ...κρατήσει.
Κι όμως μόλις τρεις δρόμους πιο πάνω από εκεί που η επίσημη Πολιτεία και οι επίσημες Κυβερνήσεις έχουν ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ για το πως θα αντιμετωπίσουν, τα βασανισμένα παιδιά τους που πονάνε, χθες βράδυ στήθηκε ένα αυτόνομο χωριό ηρώων. Των πιο ηρώων από τους ΗΡΩΕΣ.
Στην Ομόνοια, στον πεζόδρομο της Δώρου, πίσω από το λαμπερό μέγαρο της Εθνικής, η Παρέμβαση έφερε τα χειροποίητα νταούλια της, τα bendir της, τα χειροτύμπανα, και πάνω από όλα τους ανθρώπους που αντίκρισαν μέσα από πολύ πόνο, κόπο, δάκρυα και ιδρώτα, την καθαρή πλευρά της ζωής.
Και μέσα από τους πιο όμορφους ήχους που έχω ακούσει ποτέ μου, αυτοί οι άνθρωποι, μας είπαν ότι «η ζωή είναι μαγκιά».
Και δεν νομίζω ότι μπορούσε κάποιος άλλος, δικαιούται κάποιος άλλος, καλύτερα από αυτούς να αρθρώσει την λέξη ΜΑΓΚΙΑ. Εκστατική, μαγεμένη, συνεπαρμένη, ...πόσες λέξεις πρέπει να βάλω στη σειρά και πόσο λίγες θα είναι, ένοιωσα ντροπή που εμείς μιλάμε για την ...δική μας δόση του Σεπτέμβρη, του Οκτώβρη ή όποτε...
Το πεντακάθαρο, λαμπερό, ουρανός φωτεινός και ασυννέφιαστος, βλέμμα του Β. μας ιστορούσε καλύτερα από το στόμα του, ότι μετά από 17 χρόνια βρίσκει ότι ...η ζωή είναι ...εντάξει.
Αλλά ... υπάρχει και το όλο. Υπάρχουν οι αριθμοί τα ποσοστά, που κάθε άλλο παρά λαμπερά και φωτεινά είναι για αυτούς που είναι οι πονεμένοι, οι ασθενείς, οι βασανισμένοι και ως εκ τούτου ...οι πιο δικοί μας από τους δικούς μας ανθρώπους. Κια έτσι παραθέτω τα νουμερα, χωρίς σχολια. Έτσι, μονα τους. Έτσι στεγνά. Έτσι εκωφαντικά. Σαν πυροβολισμούς.
Ο παγκόσμιος τζίρος από τα ναρκωτικά είναι μακράν μεγαλύτερος ακόμα και από τον παγκόσμιο τζίρο των όπλων. Για κανέναν από τους δύο δεν υπάρχουν όχι ακριβή νούμερα, αλλά ουτε κατα προσεγγιση στοιχεία.
Στην Ελλάδα η τελευταία μεγάλη έρευνα έγινε για το έτος 2008 και από τα στοιχεία της έχουμε την εκτίμηση ότι ο συνολικός αριθμός χρηστών για το έτος 2008 κυμαίνεται από 17.502 – 23. 391 άτομα.
Η αναλογία ανδρών- γυναικών είναι περίπου 4/1
Το 85,3% κάνει χρήση ηρωίνης, το 8,7% κάνει χρήση κάνναβης και μόλις το 4% κοκαΐνης και το 0,8% άλλες ουσίες.
Τα άτομα με κύρια χρήση ηρωίνης ζουν σε σημαντικά πολύ χαμηλότερο επίπεδο διαβίωσης από οποιονδήποτε άλλο χρήστη, έχουν σημαντικά χαμηλότερο ποσοστό απασχόλησης και έχουν ολοκληρώσει σε σημαντικά χαμηλότερο ποσοστό το Λύκειο.
Οι μισοί από τους χρήστες δηλώνουν ότι κάνουν χρήση κοινής σύριγγας.
Συνολικά το 61,3% δηλώνουν άνεργοι.
Η μέση ηλικία έναρξης (ενέσιμη ή μη μορφή) είναι τα 16,4 έτη.
Η μέση ηλικία των ανθρώπων που απευθύνονται σε κέντρα απεξάρτησης είναι τα 29,6 έτη.
Το ποσοστό των χρηστών που απευθύνονται σε κέντρα απεξάρτησης έχουν κατά 94,1% ελληνική υπηκοότητα. Μεταξύ του 2002 και του 2008, αυξήθηκε το ποσοστό των με άλλη πλην ελληνικής υπηκοότητας, αιτούντων βοήθεια, από το 2,2% το 2002 στο 5,9% το 2008.
Σε μονάδες υποκατάστασης βρίσκονται 4.804 άτομα.
5.261 άτομα βρίσκονται σε λίστα αναμονής προγραμμάτων υποκατάστασης.
Για την μεθαδόνη: Το 3,98% αποχωρεί από το πρόγραμμα υποκατάστασης λόγω θεραπείας, το 25,85% λόγω παραπομπής*, το 58,52 με πρόωρο εξιτήριο**, το 5,97% οικειοθελώς, το 4, 26% λόγω θανάτου και τέλος το 1,4% λόγω φυλάκισης ή σοβαρών λόγων υγείας.
Αντίστοιχα τα ποσοστά και για την βουπρενορφίνη: θεραπεία 5,93%, παραπομπή 9, 31%, πρόωρο εξιτήριο 54,55%, οικειοθελώς 26,16%, θάνατος 2,44%, φυλάκιση ή σοβαροί λόγοι υγείας 2,46%.
Τα άτομα που έκαναν αίτηση το 2008, συμπληρώνοντας ερωτηματολόγιο για στεγνά προγράμματα απεξάρτησης είναι 4.862 (παλιοί που έχουν ξαναπαρακολουθήσει κάποιο πρόγραμμα και νέοι)
Σχεδόν 1 στα 3 (30, 9%) άτομα, πήρε την πρωτοβουλία να ζητήσει μόνο του βοήθεια, ένα στα 4 (23,3%) είχε την παρότρυνση φίλων (συνήθως ατόμων ήδη απεξαρτημένων), και το 22,7% είχαν την παρότρυνση της οικογένειας τους.
Για τα στεγνά προγράμματα θεραπευτικά προγράμματα το 2008 είχαμε ένταξη σε 1444 ατόμων.
Τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 40,78% ολοκλήρωση θεραπείας, 1, 29% παραπομπή, 10,68% πρόωρο εξιτήριο, 47,25% οικειοθελής αποχώρηση, ενώ δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα ποσοστά θανάτων ή φυλακίσεων.
*παραπομπή σε άλλο πρόγραμμα απεξάρτησης
**πρόωρο εξιτήριο δίνεται κατά κανόνα όταν παραβιάζονται οι κανόνες πλαισίου του προγράμματος, είτε του προγράμματος υποκατάστασης είτε των στεγνών προγραμμάτων.
Η επιμόλυνση των χρηστών από τον ιό της ηπατίτιδας C, της ηπατίτιδας Β, και τον ιό ΗIV, συνολικά κινείται σε ποσοστά από το 44,2% μέχρι 55.5%, ανάλογα το πρόγραμμα που ακολουθούν (στεγνό ή υποκατάστασης). Για όσους δεν ακολουθούν κανένα πρόγραμμα στοιχεία ΔΕΝ υπάρχουν.
Οι βεβαιωμένοι θάνατοι από τα ναρκωτικά το 2009 ανήλθαν σε 209 θύματα.
Για το έτος 2008 είχαμε 16.183 συλλήψεις με κατηγορίες για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών.
Η μέση περιεκτικότητα σε καθαρή δραστική ουσία, για την ηρωίνη το 2007 κινείται στο 19,3% ενώ το 2008 ανέρχεται στο 23, 0%. Για την κοκαΐνη αντίστοιχα παρουσιάζει αύξηση κατά 16.9% ενώ για τα δισκία τύπου έκσταση έχουμε υπερδιπλασιασμό της καθαρότητας και ποσοστό αύξησης που φτάνει το 125%.
Η τιμή της ηρωίνης κυμάνθηκε το 2008 από 10-80 ευρω/ g ενώ της κοκαΐνης από 45-100 ευρώ/ g. Τα δισκία τύπου Έκσταση οι τιμές τους κυμαίνονται από 8-25 ευρώ το δισκίο.
Η ΜΚΟ, Γιατροί του Κόσμου, με το πρόγραμμα «Δρόμοι της Αθήνας», είναι ουσιαστικά (από όσο τουλάχιστον γνωρίζω προσωπικά) η μόνη οργάνωση που διαθέτει υπηρεσίες άμεσης πρόσβασης που στοχεύουν σε παροχή βοηθείας σε χρήστες που βρίσκονται εκτός θεραπευτικών προγραμμάτων.
Η ΚΙΜ του ΟΚΑΝΑ δραστηριοποιείται ειδικά σε περιπτώσεις υπερδοσολογίας. Το 2008, ανταποκρίθηκε σε 2.428 αιτήματα του ΕΚΑΒ για παρέμβαση.
Στην Ελλάδα υπάρχουν δυο προγράμματα ανταλλαγής συριγγών και ένα διανομής, καθώς και τρία ξεχωριστά προγράμματα διανομής προφυλακτικών.
Το 2006 από την ΜΑΒΥ ΟΚΑΝΑ ανταλλάγησαν 64.958 σύριγγες ενώ το 2008 μόνο 36.969.
Όσον αφορά για την απεξάρτηση των χρηστών που βρίσκονται στην φυλακή, δραστηριοποιούνται το ΚΑΤΚ στις φυλακές του Ελαιώνα Θηβών και το ΚΕΘΕΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ στις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού.
Τα νούμερα τραγικότερα ακόμα και από την αλήθεια των θυμάτων. Η Πολιτεία, έχει προγράψει τα πιο όμορφα από τα παιδιά της. Αυτά με την ομορφιά του πόνου. Και πιστέψτε με συχωριανοί μου, μόνο όποιος έχει πονέσει πολύ γίνεται ...πολύ όμορφος. Και η μόνη αλήθεια σε αυτό το γαϊτανάκι είναι η αλήθεια που είπε ...έτσι απλά ο Β. σε ένα στενό πίσω από την Εθνική στην Ομόνοια. Η ζωή είναι μαγκιά. Μόνο που πίσω απο αυτή τη μαγκιά κρύβεται πολύς πόνος.
Και εμείς πάλι, ποτέ και ...πως θα πάρουμε τη δόση μας; Την επόμενη δόση μας...
Καληνύχτα.
Πηγές: EMCDDA (European Monitoring Centre for Drugs and Drugs Addiction
ΕΚΤΕΠΝ εθνικό κέντρο του EMCDDA
ΚΕΘΕΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Χημείο του Κράτους, Γ’ Χημική Υπηρεσία Αθηνών και Β΄ Χημική υπηρεσία Θεσσαλονίκης.
ΜΚΟ Γιατροί του Κόσμου
Ελληνική Αστυνομία
Η αναλογία ανδρών- γυναικών είναι περίπου 4/1
Το 85,3% κάνει χρήση ηρωίνης, το 8,7% κάνει χρήση κάνναβης και μόλις το 4% κοκαΐνης και το 0,8% άλλες ουσίες.
Τα άτομα με κύρια χρήση ηρωίνης ζουν σε σημαντικά πολύ χαμηλότερο επίπεδο διαβίωσης από οποιονδήποτε άλλο χρήστη, έχουν σημαντικά χαμηλότερο ποσοστό απασχόλησης και έχουν ολοκληρώσει σε σημαντικά χαμηλότερο ποσοστό το Λύκειο.
Οι μισοί από τους χρήστες δηλώνουν ότι κάνουν χρήση κοινής σύριγγας.
Συνολικά το 61,3% δηλώνουν άνεργοι.
Η μέση ηλικία έναρξης (ενέσιμη ή μη μορφή) είναι τα 16,4 έτη.
Η μέση ηλικία των ανθρώπων που απευθύνονται σε κέντρα απεξάρτησης είναι τα 29,6 έτη.
Το ποσοστό των χρηστών που απευθύνονται σε κέντρα απεξάρτησης έχουν κατά 94,1% ελληνική υπηκοότητα. Μεταξύ του 2002 και του 2008, αυξήθηκε το ποσοστό των με άλλη πλην ελληνικής υπηκοότητας, αιτούντων βοήθεια, από το 2,2% το 2002 στο 5,9% το 2008.
Σε μονάδες υποκατάστασης βρίσκονται 4.804 άτομα.
5.261 άτομα βρίσκονται σε λίστα αναμονής προγραμμάτων υποκατάστασης.
Για την μεθαδόνη: Το 3,98% αποχωρεί από το πρόγραμμα υποκατάστασης λόγω θεραπείας, το 25,85% λόγω παραπομπής*, το 58,52 με πρόωρο εξιτήριο**, το 5,97% οικειοθελώς, το 4, 26% λόγω θανάτου και τέλος το 1,4% λόγω φυλάκισης ή σοβαρών λόγων υγείας.
Αντίστοιχα τα ποσοστά και για την βουπρενορφίνη: θεραπεία 5,93%, παραπομπή 9, 31%, πρόωρο εξιτήριο 54,55%, οικειοθελώς 26,16%, θάνατος 2,44%, φυλάκιση ή σοβαροί λόγοι υγείας 2,46%.
Τα άτομα που έκαναν αίτηση το 2008, συμπληρώνοντας ερωτηματολόγιο για στεγνά προγράμματα απεξάρτησης είναι 4.862 (παλιοί που έχουν ξαναπαρακολουθήσει κάποιο πρόγραμμα και νέοι)
Σχεδόν 1 στα 3 (30, 9%) άτομα, πήρε την πρωτοβουλία να ζητήσει μόνο του βοήθεια, ένα στα 4 (23,3%) είχε την παρότρυνση φίλων (συνήθως ατόμων ήδη απεξαρτημένων), και το 22,7% είχαν την παρότρυνση της οικογένειας τους.
Για τα στεγνά προγράμματα θεραπευτικά προγράμματα το 2008 είχαμε ένταξη σε 1444 ατόμων.
Τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 40,78% ολοκλήρωση θεραπείας, 1, 29% παραπομπή, 10,68% πρόωρο εξιτήριο, 47,25% οικειοθελής αποχώρηση, ενώ δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα ποσοστά θανάτων ή φυλακίσεων.
*παραπομπή σε άλλο πρόγραμμα απεξάρτησης
**πρόωρο εξιτήριο δίνεται κατά κανόνα όταν παραβιάζονται οι κανόνες πλαισίου του προγράμματος, είτε του προγράμματος υποκατάστασης είτε των στεγνών προγραμμάτων.
Η επιμόλυνση των χρηστών από τον ιό της ηπατίτιδας C, της ηπατίτιδας Β, και τον ιό ΗIV, συνολικά κινείται σε ποσοστά από το 44,2% μέχρι 55.5%, ανάλογα το πρόγραμμα που ακολουθούν (στεγνό ή υποκατάστασης). Για όσους δεν ακολουθούν κανένα πρόγραμμα στοιχεία ΔΕΝ υπάρχουν.
Οι βεβαιωμένοι θάνατοι από τα ναρκωτικά το 2009 ανήλθαν σε 209 θύματα.
Για το έτος 2008 είχαμε 16.183 συλλήψεις με κατηγορίες για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών.
Η μέση περιεκτικότητα σε καθαρή δραστική ουσία, για την ηρωίνη το 2007 κινείται στο 19,3% ενώ το 2008 ανέρχεται στο 23, 0%. Για την κοκαΐνη αντίστοιχα παρουσιάζει αύξηση κατά 16.9% ενώ για τα δισκία τύπου έκσταση έχουμε υπερδιπλασιασμό της καθαρότητας και ποσοστό αύξησης που φτάνει το 125%.
Η τιμή της ηρωίνης κυμάνθηκε το 2008 από 10-80 ευρω/ g ενώ της κοκαΐνης από 45-100 ευρώ/ g. Τα δισκία τύπου Έκσταση οι τιμές τους κυμαίνονται από 8-25 ευρώ το δισκίο.
Η ΜΚΟ, Γιατροί του Κόσμου, με το πρόγραμμα «Δρόμοι της Αθήνας», είναι ουσιαστικά (από όσο τουλάχιστον γνωρίζω προσωπικά) η μόνη οργάνωση που διαθέτει υπηρεσίες άμεσης πρόσβασης που στοχεύουν σε παροχή βοηθείας σε χρήστες που βρίσκονται εκτός θεραπευτικών προγραμμάτων.
Η ΚΙΜ του ΟΚΑΝΑ δραστηριοποιείται ειδικά σε περιπτώσεις υπερδοσολογίας. Το 2008, ανταποκρίθηκε σε 2.428 αιτήματα του ΕΚΑΒ για παρέμβαση.
Στην Ελλάδα υπάρχουν δυο προγράμματα ανταλλαγής συριγγών και ένα διανομής, καθώς και τρία ξεχωριστά προγράμματα διανομής προφυλακτικών.
Το 2006 από την ΜΑΒΥ ΟΚΑΝΑ ανταλλάγησαν 64.958 σύριγγες ενώ το 2008 μόνο 36.969.
Όσον αφορά για την απεξάρτηση των χρηστών που βρίσκονται στην φυλακή, δραστηριοποιούνται το ΚΑΤΚ στις φυλακές του Ελαιώνα Θηβών και το ΚΕΘΕΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ στις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού.
Τα νούμερα τραγικότερα ακόμα και από την αλήθεια των θυμάτων. Η Πολιτεία, έχει προγράψει τα πιο όμορφα από τα παιδιά της. Αυτά με την ομορφιά του πόνου. Και πιστέψτε με συχωριανοί μου, μόνο όποιος έχει πονέσει πολύ γίνεται ...πολύ όμορφος. Και η μόνη αλήθεια σε αυτό το γαϊτανάκι είναι η αλήθεια που είπε ...έτσι απλά ο Β. σε ένα στενό πίσω από την Εθνική στην Ομόνοια. Η ζωή είναι μαγκιά. Μόνο που πίσω απο αυτή τη μαγκιά κρύβεται πολύς πόνος.
Και εμείς πάλι, ποτέ και ...πως θα πάρουμε τη δόση μας; Την επόμενη δόση μας...
Καληνύχτα.
Πηγές: EMCDDA (European Monitoring Centre for Drugs and Drugs Addiction
ΕΚΤΕΠΝ εθνικό κέντρο του EMCDDA
ΚΕΘΕΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Χημείο του Κράτους, Γ’ Χημική Υπηρεσία Αθηνών και Β΄ Χημική υπηρεσία Θεσσαλονίκης.
ΜΚΟ Γιατροί του Κόσμου
Ελληνική Αστυνομία
66 σχόλια:
Λένε σκληρό τον θάνατο που την ζωή μας λύνει,
σκληρός είναι για μένανε που στη ζωή μ΄αφήνει...
Θα σου γλιστρήσει από τα χέρια άλλη μια μέρα
θα τις μετράς και θα'ναι οι μισές
θα βλέπεις θάλασσα και θα΄σαι σε μια ξέρα
μόνο τα κύματα θα ακούς και τις φωνές
Κάνει στην άκρη ο καιρός να σε χωρέσει
μια αυταπάτη οι επιλογές
έχεις αφήσει το ταξίδι σου στη μέση
για το χατίρι σου αλλάζουν οι εποχές
Κρύβεις ακόμα μια φορά το πρόσωπό σου
μακάρι να'τανε τα πάντα αλλιώς
μακάρι να'ταν να περνούσε το δικό σου
νιώθεις χαμένος,αλλά είσαι ζωντανός
Σαν ναυαγός που ονειρεύεται καράβια
κρατώντας τη φωτιά του ζωντανή
ψάχνεις ακόμα στον ορίζοντα σημάδια
που θα σε φέρουν πάλι πίσω στη ζωή
Χάνεις αυτό που σου'χει τύχει για να ζήσεις
είναι το σήμερα,αίμα ζεστό
ένα τσιγάρο σου'χει μείνει να καπνίσεις
δεν έχει αλλού,δεν έχει αλλιώς,μόνο εδώ
μια αυταπάτη οι επιλογές....
Μα σκέψου ρε Λυκε,το ταξιδι της ζωής ειναι το μόνο που έχει απολυτα δεδομένο προορισμό. Κι όμως,ακόμα και αυτον ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ να τον ξεχνάμε. Τον παραβλέπουμε, τον τρεναρουμε με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο, με κάθε δυναμη. Να ταξιδεψουμε...
Ε, δνε μπορεί ρε Λυκε, τοσα δις, τρις,πεντακις.... ανθρωπινες ψυχές στην ανθρωπινη Ιστορία, δεν μπορεί παρα να έχουν δίκιο. Η ζωή ειναι ...ενταξει.
Κια δνε θα διαφωνησω, οι επιλογές ειναι αυταπάτη. Αλλά η ζωή δεν ειναι. Όπως κι αν ειναι. Αρκει να μην εισαι μόνος. Και οι πιο δικοι απο τους δικους μας ειναι και μόνοι και απροστατευτοι.
Πέρασα πριν 2 βδομάδες από το δρόμο των μπαχαρικών, μεσημέρι ήτανε και τρόμαξα... όχι δεν φοβήθηκα μόνο τρόμαξα μ' αυτή τη αφόρητη απόγνωση που έβλεπα στα μάτια τους.
Kατερινα,δυσκολο το θεμα.
Στο Πανεπιστημιο το μοναδικο μου δεκαρι το ειχα γραψει στην Εγκληματολογια,κ το ενα απο τα 3 θεματα ηταν τα ναρκωτικα.Προς Θεου,δε θελω να πω οτι το κατεχω.Αλλωστε κ στις εξετασεις ειχα τελειωσει με την εξης φραση,
"για να πεις την αληθεια,δε φτανει μονο να εισαι ειλικρινης,πρεπει κ να τη ξερεις,εχει πει ο Ευγενιος Αρανιτσης της εφημεριδας Ελευθεροτυπιας.Κ ειδικα στο ζητημα τω ναρκωτικων,η αληθεια ειναι δυσβατη κ απροσπελαστη"
Εν ολιγοις
1)Η πρεζα ειναι μια κατηγορια μονη της.Ολα τα αλλα δεν ειναι τιποτα μπροστα της.Απο ολα τα αλλα,μπορεις να απεγκλωβιστεις,ακομα κ απο τη κοκκαινη.Αλλωστε,στην κοκκαινη για να εθιστεις πρεπει να εισαι πλουσιος.Αλλα ακομα κ να εθιστεις,η ελλειψη πολλων χρηματων σε "βοηθαει" να ξεκολλησεις.
2)Η αντεγκληματικη πολιτικη στο ζητημα των ναρκωτικων που ακολουθειται στην Ελλαδα ειναι απαραδεκτη.Οταν συλλαμβανουν τα παιδακια για 4-6 τσιγαρα χασις,ο αντικτυπος που εχει στο περιβαλλον,ειδικα στην επαρχια,τα στιγματιζει,τα περιθωριοποιει κ τα σπρωχνει ακομα περισσοτερι στη παραβατικοτητα κ την χρηση.
Οσοι φωναζουν για αποποινικοποιηση,δε φωναζουν για να γινουμε ολοι χασικληδες.Φωναζουν γιατι η ποινικοποιηση ακομα κ μικροποσοτητας "πετυγχανει" τα αντιθετα απο αυτα που επιδιωκει η Πολιτεια.
Αν κ δεν ειμαι τοσο σιγουρος τελικα για το τι επιδιωκει η Πολιτεια.Ειναι πολλα τα λεφτα Κατερινα.Κ τα μοιραζονται οι "προστατες" μας
Ενω με την αποποινικοποιηση,η Πολιτεια θα μπορουσε να ελεγξει περισσοτερο το φαινομενο.
3)Ο διαχωρισμος μαλακων σκληρων υφισταται.Δεν εχει σχεση το χασις με τη πρεζα η τη κοκα.Χασις μπορεις να πινεις μια ζωη,απλα το πιθανοτερο ειναι να σου εμφανιστει καρκινος νωριτερα απο οτι αν καπνιζεις μονο.Ενω η πρεζα σκοτωνει.Οπως κ η κοκα,αν κ σε πολυ μικροτερο βαθμο.[τα εκστασι σπανια σκοτωνουν,ουτε εθιζεσαι ιδιαιτερα.Απλα αποβλακωνεσαι]
Ομως ειναι αληθεια οτι για πολλους τα μαλακα αποτελουν το προθαλαμο για τα σκληρα.
Αν κανεις τη μαλακια κ ασχοληθεις με το χασις,η μεταβαση μετα στα σκληρα καθισταται ευκολοτερη.Κ μετα αντε να ξεμπλεξεις.
4)Εχω δει ανθρωπους που εχουν παρει τα παντα.Η εξαθλιωση της πρεζας δε συγκρινεται με τιποτα.Ολα τα αλλα διορθωνονται.Η πρεζα δυσκολα.Μπορει να τη κοψεις για πολλα χρονια κ εκει που νομιζεις οτι ο εφιαλτης τελειωσε,ανα πασα στιγμη ξανακολλας.Η λυση?δε ξερω.Περισσοτερο προληπτικα κ αποτρεπτικα μπορουμε ναλειτουργησουμε παρα κατασταλτικα κ θεραπευτικα.Δηλαδη με πλυση εγκεφαλου,απο μικρες ηλικιες,να μαθουν τα παιδια οτι τιποτα καλο δεν υπαρχει εκει.
Αλλα κ παλι,ας μη νομισει κανεις οτι μπορουμε να απαλλαγουμε ποτε απο το προβλημα των ναρκωτικων.Οσο υπαρχουν προβληματα κ ανθρωποι αδυναμοι να τα αντιμετωπισουν,θα υπαρχουν κ ναρκομανεις.Δηλαδη,παντα.Τι μπορουμε να κανουμε εμεις?λιγα πραγματα.
Προστασια των δικων μας ανθρωπων.
Κ λιγη κατανοηση προς τους αδυναμους συνανθρωπους μας.Ενα χαμογελο,ενα ευρω
5)ο αλκοολικος δε διαφερει απο τον πρεζακια.Χιλιες φορες καλυτερα να εισαι χασικλης.Ουτε απο το ποτο ξεμπλεκεις
Λύκε εγώ πρωτογνωρισα αυτο το κομματι της ζωής,αυτο το κομματι των ...θα το επαναλάβω πολλές φορές πολύ ομορφων ανθρωπων, κάποια χρονια πριν, στο Ζεφυρι, όταν δουλευα σε ένα προγραμμα ένταξης τσιγκανοπαιδων σε εκπαιδευτικά προγραμματα.
Μέχρι τότε, απλά παρατηρουσα, δεν ξέρω μπορεί να ήμουν και ο βιαστικός διαβάτης που τιναζει το μανίκι του και προσπερνάει.
Αργοτερα, λιγο μετα τους Ολυμπιακούς τους ξαναβρηκα αυτους (άλλους αλλά τι σημασία έχει...)τους ανθρώπους παραιτημένους απο την επισημη Πολιτεία, περιθωριοποιημένους, παραπεταμένους μεσα σε ένα βοθρο ανθρωπινων ψυχών.
Κάποιοι ...ευφυείς ή ...μετεσταγσαν τον ΟΚΑΝΑ στην Πλ. Θεάτρου. Εσκεμένα(;;;) επεδιωξαν να κάνουν μια περιοχη γκετο, πετωντας εκει, μεταναστες, τοξικοεξαρτημένους, εξαθλιωμένους, ότι αυτή η πολη παλευει να κρυψει. Κάποιες ΜΚΟ, λίγα πραγματα, περισσότερο δικτυα μεταναστών. Προφανως διεστραμένη πολιτική, προφανώς απανθρωπες προσεγγισεις.
Η επισημη Πολιτεία, καταφανώς απουσα. Η μόνη της συνεισφορά...επιχειρησεις σκουπα. Εχεις τυχει σε επιχειρηση ...σκουπα Λυκε; Λες δεν ειναι δυνατόν. Δεν ειναι δυνατόν να συμβιανει αυτό στη χωρα μου, στοςυ ανθρωπους της, στη ζωή μας.
Δεν χωράει το κεφάλι μου, ότι τον 21ο αιώνα, αυτοι οι άνθρωποι που ειναι απλά και μόνο ασθενείς, επαφιενται στον πατριωτισμό κάποιων ελάχιστων ιδιωτών, κάποιων ελαχιστων ΜΚΟ, κάποιων ελάχιστων πρωτοβουλιών.
Οσο δεν αντιμετωπιζονται όπως ακριβώς και όλοι οι άλλοι ασθενεις, διαβητικοι, νεφροπαθείς, ασθενεις με νευλολογικές παθησεις, ή ότι, όσο υπάρχουν αυτές οι τεραστιες αναμονές και στα στεγνα αλλά και στα προγραμματα υποκαταστασης που πρέπει άμεσα να ενταχθούν ισοτιμα στο ΕΣΥ, όσο οι όμορφοι και πονεμένοι αυτοι άνθρωποι αφηνονται στην τυχη τους, η Ιστορία θα γραφει ότι ο ελληνικός πολιτισμός γραφει τις μελανοτερες σελιδες του.
Ο πολιτισμός Λυκε μου δεν γραφεται ουτε στο Ηρωδειο, ουτε στην Επιδαυρο, ουτε στο Φεστιβάλ Αθηνών. Γραφεται απο το πως η Πολιτεία αντιμετωπιζει τα παιδιά της, τα πιο αδυναμα απο τα παιδία της και το πως η δική μας αλληλεγγυη εκφραζεται.
Eμεις ουτε τι έχουεμ δεν ξέρουμε. Τα παντα υποχρηματοδοτουντια. Ακομα και οι ερευνες του τι έχουμε. Βλέπεις δεν περισσευει τίποτα απο τοςυ εθνικούς εργολάβους.
Καλησπέρα Celin,
Πολλά, πάρα πολλά έβαλες, κάτσε να τα προσεγγισω απο την αρχη. Κανείς δνε μπορεί να παραβλέψει τον τεραστιο τζιρο των ναρκωτικών. Προσωπικά πιστευω ότι απο εκει ξεκινάνε όλα. Ειναι πραγματικά πολλά πάρα πολλά τα λεφτά. Κια βέβαια όταν ειναι τόσα πολλά προμοταρεις το ...προιον σου με χιλιαδες μεσα και χιλιαδες τεχνικές.
Δευτερον, όταν η μεση ηλικία έναρξης ειναι τα 16,4 χρονια, ειλικρινά Celin, εγώ πολυ περισσότερο το αποδιδω στην τυχη, στην στιγμή, στην «μαγκια» της εφηβειας, στην αψηφισιά της εφηβείας, παρα σε οποιοδηποτε άλλο ΄λογο. Κάπως έτσι ξεκινησαμε όσοι ξεκινησαμε και το κάπνισμα. Πχ βλέπω παιδιά, γιατι παδιά ειναι τα 15αρικα ή τα 16αρικα για να ριξουν μια γκομενα να πινουν μπυρες ή τεκιλες και να γινονται λιαδα. Για την πλακα, για το χαβαλέ, για την εφηβική ...μικρομαγκιά. Μόνο που το μεθυσι μια μερα ή δυο ή 5 ή 10 απο μπυρες, ή το τσιγάρο... ή όποιια άλλη μαλακία περασει απο το εφηβικο μυαλό (και το μυαλό στα κάγκελα...)δεν σταματουν την παραγωγή των ενδορφινών και των εγκεφαλίνων , δεν αναστελλουν τον μηχανισμό αυτων των νευροδιαβιβαστών.
Ο μόνος τρόπος προστασίας που μπορώ εγώ να δω ειναι μεσα απο το σχολείο. Του λες την αληθεια και του την δειχνεις. Ευθεως. Δεν το κρυβεις, δεν το ηρωποιοείς,ουτε το ξορκιζεις. Βάζεις μαθητικές κοινοτητες, να δουν,να μιλήσουν, να ακουμπησουν, να βοηθησουν. Στο έφηβο, ότι του κρυβεις και του απαγορευεις τόσο του το μυθοποιείς. Απο καταβολής κόσμου.
Αλλά το προβλημα ειναι αλλου Celin. Οι τοξικοεξαρτημένοι ειναι πολύ απλά ασθενεις. Κια ως ασθενεις και ΜΟΝΟ πρέπει να αντιμετωπιστουν απο την πολιτεία. Όπως δνε μπορείς να πεις ότι εγώ τον διαβητικό ή τον καρδιοπαθή δνε το βάζω στο νοσοκομείο για να τον θεραπευσω, κατα τον ίδιο ΑΚΡΙΒΩΣ τρόπο δνε ειναι δυνατόν να υποχρηματοδοτείς και να παρατας στο έλεος του θεου όλους αυτοςυ τοςυ ασθενείς. Ναι και ξανα, και ξανα, και ξανα, και ξανα, με όποιο και όσο κόστος.
Τωρα για τα μαλακά και για τα σκληρά. Ναι τοξικολογικοι διαχωρισμοι σαφώς και υφιστανται. Αλλά ειλικρινά δνε ξέρω αν υφιστανται κοινωικοι. Τι έννοω. Οι μελέτες και όχι μόνο στην Ελλαδα, δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφια των χρηστών ξεκινά απο κάνναβη. Η κάνναβις αυτή καθ’ αυτή ειναι ένα απο τα θαυματουργά φυτά, έχει τεραστιες θεραπευτικές ικανότητες ιδιατερα σε επιληψίες και γλαυκώματα. Κια ε΄χουμε φτασει στο άλλο άκρο. Να απαγορευεται να διατεθεί ακομα και για νοσοκομειακή ή καθαρά ιατρική χρηση.
(συνεχιζεται)
Τωρα όσον αφορά την ποινικοποιηση. Το ειχα ξαναγραψει και θα ξαναβρώ τα στοιχεία για να σου πω επακριβως το ...απιστευτο. Οι φυλακισμένοι συνολικά για ναρκωτικά στην Ελλαδα, ειναι πάνω απο 60% του συνολου των φυλακισμένων. Το ποσοστό των φυλακισμενων για ναρκωτικά με ποινές πάνω απο 10 χρονια αν θυμαμαι καλά ειναι της τάξης του 10-12%. Τι καταλαβαινεις απο αυτό; Ότι οι έμποροι ειναι έξω και οι χρήστες μεσα. ΤΡΑΓΙΚΟ.
Τέλος οι τοξικοεξαρτημενοι, δνε νομιζω ότι θέλουν το ευρω ή το χαμογελο μας. Την κραυγή και την βροντη μας θέλουν, να αναλάβει η ΠΟλιτεια το χρεος της όπως και απεναντι σε κάθε ασθενή.
Το τους ...σκουπιζω, τους κρυβω, τους περιθωριοποιώ, τους εξολοθρευω ειναι ναζισμός. Δεν ειναι δημοκρατία και πολιτισμός.
Ναι, δεν έχουν ...εκπροσωπηση, φωνή, συνδικαλισμό. Αλλά πρέπει να έχουν την δική μας φωνή. Κια αυτο εννοω λέγοντας για τοςυ πιο δικούς απο τοςυ δικούς μας ανθρώπους. Εμάς έχουν. Δική μας η ευθυνη. Αποκλειστικά.
Kατερινα,εννοειται οτι πρεπει η Πολιτεια να πραξει τα δεοντα.Κ εμεις να φωναζουμε οσο μπορουμε για αυτο.
Αυτή η κοινωνία, η καπιταλίστική, πετάει εκτός όσους δεν είναι "άξιοι" να ζήσουν. Πετάει τους γέρους, τους μετανάστες, τις γυναίκες, πετάει έξω τους τοξικομανείς, τους ασθενείς, τους ανάπηρους.
Τα ναρκωτικά όμως, εκτός απο το ότι προσφέρουν σε κάποιους μεγάλους τζίρους, έχουν και μια άλλη μεγάλη διάσταση, την εξάρτηση. Όταν κάποιος είναι εξαρτημένος, και κάνουν ότι μπορούν για να μας κάνουν εξαρτημένους είτε απο τζόγο, είτε απο ναρκωτικά, είτε απο οτιδήποτε, δεν λειτουργεί ως φυσιολογικός νοήμων άνθωπος.
Υπάρχουν λοιπόν δυο είδη εξαρτημένων, αυτοί που ως ενα βαθμο "το ελέγχουν" και καταφέρνουν να δουλεύουν, να "προσφέρουν" στην "κοινωνία" και που και καλά όλα καλά, και εκείνοι που τους έχει πάρει η κάτω βόλτα και η κοινωνία τους απορρίπτει επειδή σε μια τέτοια κοινωνία δικαιούνται να επιβιώσουν μόνο οι άξιοι.
Στον μεσαίωνα, οι μεγάλοι γαιοκτήμονες έκαναν κατά καιρούς γιορτές που πρόσφεραν άφθονο ποτό στους δουλοπάροικους, έτσι οι δουλοπάροικοι αισθανόταν ότι εξαρτώνταν απο τον κύριο τους και ξέσπαγαν όλα τους τα προβλήματα στο ποτό, έτσι χειραγωγούνταν πιο εύκολα.
Έτσι και τώρα, όταν έχεις τους νεους να εξαντλούν την "επαναστατικότητα" τους στους μπάφους, να ξεκινούν δηλαδή τον βίο τους με εξαρτήσεις, μαθαίνουν να συνεχίζουν έτσι. Οπότε αργότερα θα ανοίγουν μπουκάλια, θα κάνουν σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις και καμιά γραμμή και ούτε γάτα ούτε ζημιά, αφού πάντα θα υπάρχει για εκείνους η εύκολη λύση.
Αυτός είναι και ο λόγος που τα ναρκωτικά έχουν μπεί τόσο πολύ στην "ποπ κουλτούρα", επειδή αποπροσανατολίζουν, ζωοποιούν και αποχαυνώνουν, μας κάνουν δηλαδή ακύνδινους για εκείνους και επικύνδυνους μόνο για τον εαυτό μας.
Προσωπικά έχω χάσει εναν εξάδερφο απο ηρωίνη, έχω δεί πολλά στη γειτονιά μου, έχω δει ανθρώπους να λειώνουν, έχω δει ανθρώπους στο στρατό να χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο επειδή δεν μπορούν να βγούν να πάρουν τη δόση τους. Βέβαια στο cinema αυτά σπάνια τα δείχνουν, η "φαντασία" των δημιουργών σταματά στις πλακίτσες, τις ονειρικές παραισθήσεις, τα χάχανα και τον χαβαλέ, λένε δηλαδή την μισή αλήθεια.
Συμφωνώ επίσης με την Κατερίνα που διαβάζοντας τις στατιστικές λέει ότι οι περισσότεροι απο χασίς ξεκίνησαν. Εγω εχω αρκετούς γνωστούς και φίλους που κάνουν χασίς, και που πιθανόν να μείνουν στο χασίς, και που πιθανόν να μην έχουν καμιά επιπλοκή για την υγεία τους, όμως ποιές είναι οι επιπτώσεις στην προσωπικότητα τους;
Το ποτό, τα ναρκωτικά, τα MMORG(mass multiplayer rpg στην οποία λούμπα είχα μπεί και εγω για 2-3 χρόνια), υποκαθιστούν τη ζωή σου, την πραγματική ζωή, που αν και είναι εφιαλτική ωρες και φορές είναι καλύτερα να την διάγεις εν σώας τας φρένας, έχεις σίγουρα περισσότερες πιθανότητες να βγείς απο τον εφιάλτη με αυτον τον τρόπο.
Συμφωνό ότι τα άτομα που έχουν βγεί απο τον εφιάλτη είναι ηρωικά, όμως τέτοιου είδους εφιάλτες αφήνουν για πάντα το στίγμα τους και καλύτερα να μην μπλέξεις καθόλου.
Αυτά για τώρα...
Το ποίημα btw Πολλύ ωραίο
Και φυσικά στα ναρκωτικά δεν πάει κανείς στην τύχη, σε κανενός είδους εξάρτηση, βρίσκονται σε άμεση σχέση με τα αδιέξοδα που δημιουργεί η κοινωνία στα πρότυπα "καιάδα" η οποία έχει οικοδομηθεί παγκοσμίως.
Kαλημέρα Κατερίνα, δεν είναι μόνο τα λεφτά πάρα πολλά από το τζίρο. Είναι και ότι μεγάλο κομμάτι του τζίρου ελέγχεται από πολύ μεγάλη οικογένεια, που δεν αγγίζει κανείς. Είναι όμως και τα λεφτά που "παράγονται" από τη διαδικασία απεξάρτησης.
Πρώην χρήστης μου έχει πει ότι σε ό,τι αφορά την απεξάρτηση, είναι χίλιες φορές πιο εύκολο να απεξαρτηθείς από τα ναρκωτικά παρά από το ποτό. Και όταν μη κερδοσκοπική οργάνωση σου ζητά 25.000 ευρώ για 9 μήνες κλειστής θεραπείας, καταλαβαίνεις τι γίνεται.
Οταν βλέπεις επιχειρηματία με βαρύ επώνυμο να πεθαίνει από κόκκα, στο κρεβάτι ίσως της πιο γνωστής ευρύστερνης, αντιλαμβάνεσαι ότι το να μιλάς για τις συνθήκες και τους αποκλεισμούς που αυτές δημιουργούν, είναι απλούστευση.
Είναι σαφές ότι η αποποινικοποίηση θα βοηθούσε πολύ. Ελα όμως που αν εσύ το βρίσκεις ελεύθερα κι ελεγχόμενα, εγώ θα χάσω το τζίρο που μου κάνουν τα ναρκωτικά...
14 ετών, καλεσμένος σε πάρτι, πηγαίνω πρώτα σε περίπτερο και ζητάω ένα πακέτο ASTOR φίλτρο. Ο περιπτεράς με ρώτησε ειρωνικά αν υπάρχει και σκέτο. Ηταν το πρώτο μου πακέτο.
Καλή εβδομάς!
ΥΓ. Αφεχτα γιατί τα παιδιά φοβούνται τα μπουμπουνητά...
Αχ βρε Κατερίνα μου, τώρα έχουμε να σώσουμε τη χώρα απ' την πτώχευση ! Το πολιτικό σύστημα απ' την ξεφτίλα ! Με τους 'εξαρτημένους' θα ασχοληθούμε;;;;.....
Εξ' άλλου, σε λίγο ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΥΣ θα μπορούμε να περιθάλπτουμε. Θα τους δίνουμε οδηγίες, αλλά επειδή θα είναι 'χρόνιο' το πρόβλημά τους και ακριβή η ινσουλίνη θα τους παραπέμπουμε σε ΜΚΟ, ή στον ιδιωτικό τομέα, οπότε ο πτωχός θα πεθαίνει ο πλούσιος θα ζει, προς δόξαν της πολιτείας μας, της μεταπολίτευσής μας, της δημοκρατίας μας, κλπ κλπ κλπ ζήτω το έθνος !
Καλημέρα Κατερίνα!
Δεν έχω και πολλά να πω! Με κάλυψε πλήρως το άρθρο σου και σε μεγάλο βαθμό τα σχόλια. Απλά εμείς που είμαστε στα νοσοκομεία κάποια χρόνια, βλέπουμε μια πτυχή αυτών των ανθρώπων... κυρίως την αδύναμη και αυτή που ζητάει βοήθεια... το κακό στην Ελλάδα είναι ότι το κράτος δεν την προσφέρει και απλόχερα...
Καλημερα Κατερινα!
Το θεμα που βαζεις ειναι οντως πολυπλευρο και πολυπλοκο.Για μενα ομως διαφερει πολυ ο τροπος προσεγγισης του και απο τα ατομα αλλα και απο τη πολιτεια που ισοπεδωνει τα παντα και βαζει ταμπελες σε 'θυτες' και 'θυματα' ενω δεν ειναι παντα ετσι...Επειτα υπαρχει και εκεινη η εξαρτηση που δεν εχει αναγκαστικα να κανει με ουσιες....Η χειροτερη 'πρεζα' για μενα ειναι η καταχρηση εξουσιας, αλλα αυτο ισως πει κανεις οτι ειναι ενα αλλο θεμα...
δυστυχώς σαν κοινωνία θα έπρεπε να είμαστε κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους και είμαστε μακριά τους. Ο παραστρατημένος έχει την ανάγκη μας, όχι ο υγιής, ο εύρωστος. Ούτε και μπορώ να φανταστώ πως βγάζει τη μέρα ενας τέτοιος άνθρωπος, στο δρόμο, με τη πείνα, το φόβο του θανάτου, της φυλακής, της αρρώστιας.Αλλά, όπως είπες, τα ναρκωτικά είναι χοντρη μπίζνα, συμφέρει πολλούς να υπάρχουν εξαρτημένοι
Επίσης, για να μην τα εξιδανικεύουμε όλα, ένα εξαρτημένο απο βαρυά ναρκωτικά άτομο είναι συχνά ιδιαίτερα "δύσκολο" στην συμπεριφορά του. Όταν έχει φτάσει σε μια κατάσταση πολύ προχωρημένη, ούτε το μυαλό του λειτουργεί σωστά, ούτε αντιλαμβάνεται τι είναι καλό ή κακό για τον ίδιο, ούτε αναγνωρίζει την προσπάθεια. Συχνά επίσης ούτε να τον βοηθήσουμε μπορούμε, πως να βοηθήσεις; Ναι μεν μπορείς να μην τον αντιμετωπίζεις με περιφρόνηση, αλλά απο κει και πέρα; Έχετε δει τους τοξικομανείς όταν κυκλοφορούν σαν ζόμπι; Φαντάζομαι τους έχετε δει, τι να κάνεις εκεί; Τι να του πεις; Τι θα καταλάβει;
Εγω προσωπικά μπροστά σε τέτοιες περιπτώσεις αισθάνομαι αμηχανία στεναχώρια και φόβο, μιλώ ειλικρινά, ίσως κάποιοι άλλοι είναι πιο ικανοί και πιο ψύχραιμοι απο εμένα.
Θυμάμαι μια φορά είχε έρθει στο μαγαζί μας ενας τοξικομανής σε κατάσταση "εκτάκτου ανάγκης", άρχισε να ζητιανεύει λεφτά απο τους πελάτες και να γίνεται ενοχλητικός αφού επέμενε. Ήταν 20-30 λεπτά στο μαγαζί και δεν χρειαζόταν ούτε φαγητό, ούτε σωτηρία, ήθελε λεφτά για να πάρει τη δόση του και μόνο. Κάποια στιγμή αναγκάστικα να του φωνάξω, του είπα, "κάτσε αν θες ρε φίλε ύσηχα σε ενα τραπέζι και άσε τους ανθρώπους να φάνε ή φύγε". Μετά αισθάνθηκε προσβεβλημένος και ήρθε και μου μίλησε. Εξέφρασε τα παράπονα του επειδή του μίλησα έτσι απότομα και μεταξυ ασυναρτησιών κατάλαβα ότι και ο ίδιος αισθανόταν άσχημα που το έκανε αυτό.
Και ρωτώ, τι να έκανε κάποιος σε αυτή τη φάση; Τι να του έλεγα; Να του έδινα λεφτά; Να του μίλαγα; Οκ του μίλησα, ίσως να αισθάνθηκε για λίγο και αυτός "άνθρωπος", όμως αυτό το λίγο δεν φτάνει, και ούτε εγω ήμουν ειδικός για να του κάνω κάτι περισσότερο.
Κατά τη γνώμη μου πρέπει να εστιάσουμε σε 2 σημεία, 1) να εξαλείψουμε τους λόγους που οι νέοι φτάνουν να ακολουθούν αυτό το μονοπάτι ώστε να μην χρειαστεί να γίνουν έτσι, 2) να πιέσουμε την πολιτεία να φτιάξει αρκετές μονάδες με ειδικούς που να στεγάζουν και να υποστηρίζουν αυτά τα άτομα(να στεγάζουν όχι να τα φυλακίζουν για να τα κρύβουν κάτω απο το χαλί όπως τη σκόνη).
Αρκετά λεφτά δίνουμε σε ελατωματικά υποβρύχια και εξοπλισμούς που σαπίζουν. Αρκετά λεφτά σκορπίζει το κράτος για χάρη των επενδυτών και των μεγαλοβιομηχάνων, ας αρχίσουμε κάποτε να επενδύουμε και στον άνθρωπο επιτέλους.
η ουσια του προβληματος ειναι καθαρα πολιτικη . ο μονος τροπος που εχουν οι αμερικανοι για να στηριξουν καθεστωτα κρατων που εφκιασθηκαν τεχνητα και που τους κληροδοτηθηκαν απο την αποικιοκρατια ειναιεκτος απο στρατους κυβερνησεις κλπ ειναι να χρισιμοποιουν και το παρακρατος. αλλα επισημα κονδυλια για τετοιου ειδους επιχειρησεις ουτε να εγκριθουν μπορουσαν , ουτε απο "αδηλες" πηγες να προκυψουν , διοτι προκειται περι κολοσσιαιων ποσων. ο ρολος της γερουσιας και του τυπου αλλωστε στην αμερικη ειναι γνωστος . επομενως για να κινηθουν οι μυστικες υπηρεσιες ηταν αναγκη να υπαρχη αφθονο παρανομο χρημα. το χρημα αυτο θα προεκυπτε απο το εμποριο ναρκωτικων και απο την μαυρη αγορα οπλων.
poexania καλημέρα,
δεν είμαι κοινωνιολόγος ούτε ψυχίατρος και έτσι δεν μπορώ να πω ποια μπορεί να είναι κοινωνιολογικά ή ψυχιατρικά η αιτία έναρξης. Απλά το 16,4 με παραπέμπει στο τυχαίο της εφηβείας.
Πολύ πιθανά όμως να μην είναι ευρέως γνωστό το τι σημαινει τοξικοεξαρτημένος. Η εξαρτηση είναι και χημική (φυσιολογική) και ψυχολογική. Εγώ θέλω να μιλήσω μόνο για την χημική. Ο εγκέφαλος και η υποφυση μας παράγουν ορισμένα νευρο-ολιγοπεπτιδια τις ενδορφίνες (με ισχυρη αναλγητική δράση). Από αυτές με αποικοδόμιση παραγονται ακόμα μικροτερα πεπτιδια οι εγκεφαλίνες. Οι εγκεφαλίνες προκαλουν και ευφορία. Αντιστοιχα και άλλοι νευροδιαβιαστες όπως η ντοπαμίνη και η σεροτονίνη. Αυτή η διαδικασία συμβαινει σε μένα, σε εσένα, σε όλο τον κόσμο που δεν χρησιμοποιεί οπιούχα.
Ακριβώς αναλογα αποτελέσματα, έχουν όλα τα οποιουχα (αναλγητική δραση και ευφορία). Τα οποιουχα συνδυάζονται ΑΚΡΙΒΏΣ με τους ίδιους υποδοχείς των νευρώνων και ΜΕΙΩΝΟΥΝ έως ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ την φυσιολογική παραγωγή των ενδορφινών.
Δηλαδή πολύ χοντρικά να σου πω, ότι, το γεγονός εσένα και εμένα δεν μας πονάει ο αερας που μας ακουμπάει, τα γόνατα μας που λυγιζουμε για να καθισουμε σε μια καρεκλα, τα χιλιαδες πραγματα που μας ακουμπανε ή οι εκατομυρια κινησεις που κάνουμε οφειλεται στην φυσιολογική παραγωγή των ενδορφινών μας. Όταν αυτές τις υποκαταστησουμε με οποιουχα, στην πράξη η στερηση περαν όλων των άλλων δημιουργεί μαρτυρικούς πονους, σε αυτά που είναι αδυνατον να αντιληφθουμε σε φυσιολογική κατασταση.
Poexania, η τοξικοεξαρτηση από βιοχημική τουλάχιστον άποψη είναι καθαρή ασθένεια. Σε αυτό δεν χωράει η παραμικρή αμφιβολία.
Μπορώ να σου φέρω και το παραδειγμα, ενός μοτοσυκλετιστή που δεν φοράει κρανος. Και έχει ένα ατυχημα. Ή έναν πεζο που δεν προσεχει καλά και περνάει το δρόμο και τον χτυπάει ένα αυτοκινητο. Εκει τι κάνει η Πολιτεία; Του λεει και τι με νοιάζει εμένα, καλά να πάθεις;
Γειά σου Swell,
Λοιπόν και εγώ θυμαμαι τα εφηβικά παρτυ, τα τσιγάρα, την έννοια μου να αντεξω το ποτο και να μην κάνω εμετο. Επισης όταν θυμάμαι τι επικινδυνες μαλακίες κάναμε στα 15, στα 16 αλλά και στα 20, τρομάζω. Η ιδέα ότι θα μπορουσε να κάνει τα ίδια πραγματα που έκανα εγώ το παιδί μου, μου φερνει τρόμο. Στα 18 μου παντως κατεβαιναμε τα σκαλιά του Πανεπιστημίου με μια enduro.
Προσωπικά θεωρώ εντελώς τυχαίο, ότι δεν έγινα ναρκομανής, γιατί όποια άλλη μαλακία μπορουσα να κάνω, την έκανα. Αυτή να σου πω την αλήθεια, δεν ξέρω πως μου διεφυγε.
Το αλκοόλ δημιουργεί άλλου ειδους εξαρτησεις, αλλά όσο είναι νόμιμο τουλάχιστον δεν περιθωριοποιεί τόσο έντονα. Επισης είναι πολύ μεγαλυτερη η χρονική περίοδος για τον εθισμό. Και βέβαια απευθύνεται σε άλλες ηλικιακές ομάδες και σε άλλα κοινωνικά status. Αλλιώς αντιμετωπιζεις την εξαρτηση στα 40 και αλλιως στα 18. Άλλη κοινωνική κατακραυγή και περιθωριοποιηση αντιμετωπιζεις σαν αλκοολικός και άλλη σαν τοξικοεξαρτημένος.
Τωρα όσον αφορά τις εξαρτησεις υπάρχει και το σενάριο της γονιδιακής προδιαθεσης, αλλά ουτως ή αλλως υπάρχουν πια τόσα επιστημονικά και «επιστημονικά» σενάρια που ορεξη να έχεις να μελετάς.
Το ακομα σημαντικοτερο είναι ότι σαν αλκοολικός και θα έχεις εισοδηματα να αγοράσεις το αλκοολ σου, και δεν θα μπεις στην λογική του μικρεμπορα που πουλάει για την δοση του. Ας μην κοροιδευομαστε, όποιος χρήστης πιαστηκε για μικρεμπορία, και μπηκε σε σωφρονιστικό ιδρυμα, και βέβαια δεν απεξαρτηθηκε και έζησε μια κόλαση.
Το μόνο καλό με τα στεγνά προγραμματα απεξαρτησης είναι ότι τουλάχιστον παυει όποια διωξη έχεις για την περιοδο της απεξαρτησης. Και αυτό είναι ένα δελεαρ για να το αποφασισει ο ασθενής.
Αλλά …ας δουμε τα νουμερα από τις λιστες της απολυτης ντροπής. Συμφωνα με τα στοιχεία… περίπου 10.000 άνθρωποι υπερβαινοντας τον εαυτό τοςυ φωνάζουν σωσε με και η Πολιτεία τους λέει… χεστηκα. Αν αυτό δεν είναι δολοφονία, τι είναι;
Υ.Γ. Τα παιδιά τρελαθηκαν από τα μπουμπουνητα; Αληθεια γιατί όλα τα σκυλιά έχουν τόσο εντονη κροτοφοβία. Ο Παυλος, κοτζαμ θηρίο καταφερνε να σφηνώσει κάτω από κρεβάτι κάθε Μ. Σαβατο και δεν εβγαινε με τίποτα.
Θανάση μου, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια στο blog σου, τα έγραψα και εκεί.
Μα και εμεις… την δοση μας περιμένουμε. Παγωμένοι και πελιδνοι…περιμενουμε τον ναρκεμπορο μας. Και εμεις δεν εχουμε και δικαιολογία. Η δική μας δοση ξερουμε ότι και δεν θα σταματησει έστω και προσκαιρα τοςυ πονους μας, και δεν θα μας προσφερει την παραμικρη ευφορία, καθώς επισης και το πιθανότερο είναι να είναι θανατηφόρα.
Δημο μου, η δική σου μαρτυρία σαν γιατρου έχει την μεγαλυτερη σημασία.
Ξερω πολύ καλά ότι οι γιατροι του ΕΣΥ, δουλευουν πραγματικά με συνθηκες τραγικες, καθημερινοι ηρωες. Φανταζομαι ότι δεν πηγαν ποτε τους ελεγκτες μας σε εφημερία του Ευαγγελισμου ή στο ΚΑΤ. Θα λιποθυμούσαν.
Το συστημα αντεχει μόνο από τον ηρωισμό και την φιλοπατρια του νοσηλευτικου προσωπικου, γιατρών και νοσηλευτών. Τίποτα άλλο δεν το κραταει ορθιο.
Και με την ευκαρία, να πω …και τι να πρωτοπω για τις οργανώσεις των γιατρων που υποκαθιστουν το χρεος της πολιτειας, προσφεροντας σε τραγικές συνθηκες ιατρική περιθαλψη σε όλους τους αποκλεισμένους.
Είναι ποτε δυνατόν να κωφευει μια Πολιτεία με 30.000 χρήστες που οι μισοι το δηλώνουν ότι κάνουν χρηση κοινης ένεσης και σε ποσοστο 50% έχουν προσβληθεί ειτε από ιο ειτε ηπατιτιδα B, ειτε C είτε HIV ;
Και γαμωτο …δεν τρέχει μια;
Βλέπω τους κατά καιρους υπουργους υγείας, και νοιωθω τόσο έντονη ταση για εμετό…
Elva, κάποιες εξαρτησεις είναι θανατηφορες για τον χρηστη και κάποιες άλλες για αυτοςυ που υφιστανται τον χρηστη (της εξουσίας εν προκειμένω). Εμεις ανηκουμε στην δευτερη περιπτωση.
Οι Πριγκηπες κάνουν χρηση της εξουσίας και εμεις περιμενουμε …τη δοση μας. Το ειπα και παραπάνω, εξαιρετικα αμφιβολης καθαροτητας και μάλλον θανατηφορας.
Pink fish, ναι είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν φωνή. Η μονη φωνη που μπορεί αν υψωθεί είναι η δική μας. Το ακόμα χειροτερο είναι ότι περα από την αδυναμία τους να υψωσουν φωνή, είναι περιθωριοποιημένοι, δεχονται την κατακραυγή, δεχονται απεραντη λάσπη.
Ένα πολύ κλασικό παραδειγμα είναι …τα Εξαρχεια. Αν κάποιος μπει σε sites… αναρχοαυτονομης μαγκιας (και κλανιάς θα συμπηρώσω) θα ανατριχιασει. Με το προσχημα (που μπορεί να είναι και αληθεια, δεν αντιλεγω) ότι οι μπατσοι πουλάνε την πρεζα και την προωθουν για να κατασυκοφαντησουν την πλατεία, κάνουν ντου και χτυπάνε, βριζουν, κλωτσανε, λοιδωρουν τοςυ τοξικοεξαρτημενους. Αντί να δειξουν εκει που πραγματικά υπαρχει αναγκη την αλληλεγγυη τους, στοςυ πιο αδυναμους από τοςυ αδυναμους, χτυπάνε το τραυματισμένο σαμαρι γιατί δεν τολμάνε να αντιμετωπισουν τον γαιδαρο.
Αν η Πολιτεια είναι καταπτυστη μια φορά για την σταση της στοςυ τοξικοεξαρτημένους, αυτά τα παλικάρια της φακής…είναι εξισου για φτυσιμο.
Γιωργο, ναι η αιτία ειναι γνωστη. Είναι πάρα πολλά τα λεφτά. Κια εγώ με τον τζιρο ξεκινάω. Κια για τον τζιρο ...υπάρχουν διαφορες προσεγγισεις και αναγωγές που φτανουν σε ποσά Ιλιγγιωδη.
Ειμαι βέβαι η τελευταία που μπρώ να μιλήσω για την αποποινικοποιηση τουλάχιστον των μαλακών. Το έγραψα και παραπαάνω ...τα στατιστικά μας διαψευδουν. Η πλειοψηφια των χρηστών απο μαλακά ξεκινάει. Αλλά ειναι τελειως διαφορετικό το κεφαλαιο της προληψης και τελειως διαφορτικό το κεφάλαιο της θεραπειας.
Εδω εχουμε ασθενεις που η Πολιτειας αντι αν τους θεραπευει ή να τοςυ δινει το δελεαρ και την ελπιδα της θεραπείας, τοςυ σκουπιζει και τοςυ χωνει στα σωφρονιστικά κολαστηρια.
Δεν χρειάζεται να είμαστε κοινωνιολόγοι για να έχουμε δικαίωμα να λέμε αυτά που βλέπουμε. Οι καταχρήσεις είναι για κακή μας τύχη μέσο ένταξης στην κοινωνία. Το να μεθάμε στα bachelor party, να καπνίζουμε με την παρέα τη σχολική στην κοπάνα, να πίνουμε μπάφους το καλοκαίρι στην παραλία η στην κατάληψη κλπ. Οι καταχρήσεις υπάρχουν ως εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής, καθορίζονται και καθορίζουν τη ζωη, έτσι όταν σε απατά η "γκόμενα" θα πιείς για να ξεχάσεις, όταν θες να μπείς στην ψυχή του πάρτυ θα πάρεις μερικά χαπάκια κλπ.
Η ασθένεια η βιολογική έπαιται όλων αυτών, δεν προηγείται, η ψυχολογική ίσως προηγείται. Στα σχόλια μου όμως δεν μίλησα μόνο για αυτό, έθιξα και άλλες πλευρές του ζητήματος.
Η ανάλυση σου πάντως στα "τεχνικά" ζητήματα ήταν αρκετά διαφωτιστική ευχαριστώ.
"Εδω εχουμε ασθενεις που η Πολιτειας αντι αν τους θεραπευει ή να τοςυ δινει το δελεαρ και την ελπιδα της θεραπείας, τοςυ σκουπιζει και τοςυ χωνει στα σωφρονιστικά κολαστηρια."
Όπως στην περίοδο των ολυμπιακών αγώνων που τους μπουζουριάσανε όλους τους "μη συμβατούς" για να μην στεναχωρηθούν οι κύριοι "επισκέπτες". Μου θυμίζει το στρατό που ολα ήταν μπορδέλο και τίποτα δεν λειτουργούσε σωστά αλλά όταν είχαμε ταξιαρχική επιθεώρηση σκουπίζαμε σφουγγαρίζαμε και βάζαμε τα καλά μας. Ο επιθεωρητής βέβαια, γνωρίζοντας την πραγματικότητα δεν σήκωνε ποτέ το χαλί να δει απο κάτω γιατί μετά θα δημιουργούταν πρόβλημα.
Κατερίνα μου, γειά σου. Ενδιαφέρον το άρθρο σου και ο τρόπος προσέγγυσης του προβλήματος. Το κράτος πριν την θεραπεία θα πρέπει να ρίξει το βάρος στην πρόληψη. Αλλά το συμφέρει? Οχι. Γιατί παίζονται πολλά λεφτά. Γιατί υπάρχουν πολλές μαφίες και στα λεγόμενα " μεγάλα σαλόνια" Τώρα, δυστυχώς με την λαθρομετανάστευση, και η διακίνηση έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Και,δυστυχώς, έχουμε περάσει πιά το στάδιο που τα 16χρονα από επίδειξη έκαναν χρήση. Τώρα οι επιτήδιοι τα πασάρουν ακόμα και στα 12χρονα και η κατάσταση ξεφεύγει πολύ.
Συμφωνώ με την εκπαίδευση και την ενημέρωση από την παιδική ηλικία, αλλά με τον σωστό τρόπο. Οπως επίσης συμφωνώ απόλυτα ότι οι χρήστες μένουν φυλακή, ενω οι έμποροι βγαίνουν αμέσως έξω και αυτό είναι ένα σημείο προβληματισμού για το διαβρωμένο κράτος [δικηγόροι, αστυνομία, δικαστές]. Σε δύο σημεία θα σταθώ, λόγω επαγγέλματος. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι όταν κάνουμε χρήση μπορούμε να το ελέγχουμε.Ενα κλικ χρειάζεται για να χαθεί ο έλεγχος. Και το δεύτερο, επειδή όλοι προτείνουν να μεταφερθεί ο ΟΚΑΝΑ στα νοσοκομεία, το βλέπω λίγο δύσκολο και νομίζω ότι χρειάζεται να προταθούν άλλες λύσεις. Διότι δεν θα γίνει τίποτα και το πρόβλημα θα διογκούται.
Τα νοσοκομεία παρέχουν δευτεροβάθμια περίθαλψη. Ούτε τους διαβητικούς, ούτε τους καρδιοπαθείς περιθάλπουν σε μόνιμη βάση, παρά μόνον αν έχουν κάποιο έκτακτο περιστατικό [σοκ, ανακοπή, εμφραγμα].Οι εφημερίες επίσης είναι δύσκολες για τους εργαζόμενους των εργαστηριακών χώρων που συνήθως είναι σε απομονωμένους χώρους και άσχημα φυλασσόμενους.
Προσωπικά έχω αντιμετωπίσει αρκετά δύσκολες περιπτώσεις και ναρκωμανών καιψυχικά ευάλωτων επιτυχώς, λόγω χαρακτήρα και νοοτροπίας, με αποτέλεσμα να κερδίσω την εμπιστοσύνη τους, που -πίστεψέ με - είναι δύσκολο πράγμα, αλλά αυτό δεν λέει τίποτα στο γενικό πρόβλημα. Μαίρη
Κινούμενος περιοδικά για δουλειές στη Γερανίου και στους χώρος γύρω από την Ομόνοια και τη πλατεία Βάθης, πάνω από 10 χρόνια, τα μάτια μου είδαν πολλά. Τα πρόσωπα αλλάζουν σχετικά γρήγορα αλλά όλα τα άλλα μένουν ίδια. Ανθρώπινα υπόλοιπα σέρνονται κινούμενα για μια δόση και μισό ευρώ, στη τελευταία περίοδο της ζωής τους, που επιστροφή δεν έχει και ανάγκη καμιά να κρυφτούν δεν υπάρχει.
Κάποιες περιπτώσεις με εντυπωσίασαν. Όπως μια πανέμορφη μαθήτρια που την έσερνε από το μπράτσο ένα βαποράκι τριγυρίζοντάς τη να βρει δόση κόκας στη Γερανίου. Λίγους μήνες μετά ήταν ήδη κάτι σαν γριά! Στη Γερανίου τα τυπογραφεία και τα χαμαιτυπεία είναι αξεδιάλυτα.
Στα γενικά.
Οι μυστικές υπηρεσίες δεν ξέρουν τίποτα για τα ναρκωτικά. Ούτε που παράγονται, ούτε τους δρόμους μεταφοράς, ούτε τους διανομείς… όμως κάποιους μιρκέμπρους και βαποράκια τα ξέρουν καλά. Πως γίνεται άραγε αυτό;
Κάποιες μυστικές υπηρεσίες «δεν ξέρουν τίποτα» για δικά τους προγράμματα διείσδυσης και διάβρωσης με ναρκωτικά σε εν δυνάμει επικίνδυνους πληθυσμούς (μαύροι ΗΠΑ κ.α.
Πως είναι τόσο καλά γνωστό ότι τα κέντρα παραγωγής διαφόρων τύπων ναρκωτικών βρίσκονται στα ανταρτοκαρατούμενα μέρη Κολομβίας και Περού, σε χώρες – «εχθρούς της δημοκρατίας» όπως Λάος, Καμπότζη, Βιρμανία και δειλά - δειλά και σε Βολιβία, Βενεζουέλα, καθώς και στα εδάφη των τρομοκρατών Ταλιμπάν, μου είναι αδύνατο να το εξηγήσω! Τέτοια ικανότητα εντοπισμού δεν παίζεται!
Εδώ στην Ελλάδα πως τους ξεφεύγουν ολόκληρες περιοχές σε Ηλεία, Μεσσηνία, Κρήτη κλπ, δεν το γνωρίζω εκτός αν κάνω λάθος και εκεί δεν υπάρχει ούτε δενδρύλλιο…
Σε λίγο θα βγουν τα ναρκωτικά και στα χρηματιστήρια αλλά και πάλι θα είναι αδύνατο να εντοπισθούν όπως τώρα είναι αδύνατο να εντοπισθεί το μαύρο ναρκοχρήμα που ξεπλένεται εκεί.
Όταν οι εξουσίες δεν θέλουν όλα τα παράλογα είναι δυνατά.
Τα βασανιστήρια και η μέρα τους
Για τα βασανιστήρια, αγρίως παθών εγώ, θεωρώ πως η αμνησία τους, φέρνει όλο και ποιο κοντά μια νέα επάνοδο και δόξα τους.
Όταν η «ηγέτιδα» δύναμη του «ελεύθερου κόσμου» τα έχει υιοθετήσει στο Γκουαντάναμο κ.α. και δεκάδες «πολιτισμένες δημοκρατικές χώρες» συνεργούν σε απαγωγές, μεταφορές (Ελλάδα πες αλεύρι…) και κρατήσεις για βασανιστήρια σε «μυστικές φυλακές» πώς να είμαι αισιόδοξος; Ποιοι ήταν εκεί οι βασανιστές, το έμαθε κανείς ποτέ; Που είναι η Χάγη, για τους Σέρβους μόνο υπάρχει;
Και μια συμβουλή για όσους νομίζουν ότι τα βασανιστήρια είναι ένα μακρινό παρελθόν στη χώρα μας. Το ίδιο είπα και εγώ προδικτατορικά, πριν τα δω να εκτυλίσσονται στο κορμί μου!
Κανείς δεν ξέρει πότε και πως η κάθε εξουσία θα τα χρειαστεί. Αν όμως τα χρειαστεί δε θα ορρωδήσει μπροστά σε τίποτα και θα τα κάνει, μη σας ξεγελάει κανένας «πολιτισμός» και καμιά σημερινή επανάπαυση.
Πως σας φαίνονται τα βασανιστήρια με γιατρούς επιστήμονες(!!!) από πάνω να δίνουν συμβουλές στους βασανιστές μέχρι που αντέχει το θύμα για να ομολογήσει χωρίς να πεθάνει γιατί θα τους είναι πολύτιμο φυτό, μάρτυρας ή πράκτορας;
Πως σας φαίνονται τα βασανιστήρια χωρίς ίχνη που σε βγάζουν τρελό και μετά σε λένε τρελό, άρα αναξιόπιστο;
Έτυχε να γνωρίσω τρελούς στο ψυχιατρείο της Λέρου από σωματικά βασανιστήρια της Μακρονήσου. Ελπίζω να μη δω τρελούς από ψυχικά βασανιστήρια αλλά δεν είμαι αισιόδοξος.
Μην υποτιμάτε το τέρας γιατί θα σας εκδικηθεί σαν φίδι που κλωτσήσατε αφελώς.
Κατερίνα, παίζονται ακόμα στην τηλεόραση κάποιες παλιές ταινίες με τον μοτοσυκλετιστή που κάνει το γύρο του θανάτου.
Ερευνώντας την περιοχή,ένοιωσα ακριβώς το ίδιο συναίσθημα που ένοιωθα μαθητής στο σινεμά. Αυτή τη φορά σαν πραγματικός θεατής στο γύρο του θανάτου.
"Κινούμενος περιοδικά για δουλειές στη Γερανίου"... ώστε έτσι! Εκεί πήρες το proficiency για τα ναρκωτικά, ε;
Είχες ποτέ παιδί που το έτρεχες σε νοσοκομείο μετά από τη δόση, μη ξέροντας αν είναι ακόμα ζωντανό; Εχεις ψάξει μέρες το παιδί σου σε κάθε βρώμικη γωνιά της Αθήνας, μη ξέροντας αν θα το βρεις και σε τι κατάσταση θα το βρεις; Εχεις ανέβει στον Παράδεισο, ελπίζοντας, για να ξαναβυθιστείς, εκατοντάδες φορές στην κόλαση, κάθε φορά και ποιό βαθειά; Εχεις ζήσει την απελπισία και την ανημπορια να βοηθήσεις το ίδιο σου το παιδί;
Δεν θα σου πω άλλα. Το μονο που θα σου πω είναι πως όλοι βρήκαν να γράψουν κάποια λόγια συμπόνοιας , ανθρωπιάς. Εσύ προσπαθείς να εκμεταλλευτείς ακόμα και τα ναρκωτικά για να "αναδείξεις" το γαμημένο κομμουνισμό σου.
Παλιομαλάκα. Κάτι τέτοιοι σαν εσένα θα μας κάνουν όλους φασίστες.
Και εγω είμαι κομμουνιστής btw και με προσβάλει ο τρόπος που μιλάς ανώνυμε.
Δεν χρειάζονται "καλά λόγια" "καλά έργα χρειάζονται" βασικά.
Σε συμπονώ πραγματικά αφού έχεις περάσει ότι έχεις περάσει όπως λες, αλλά δεν πιστεύω ότι ο Στέργιος μίλησε προσβλητικά, απλά είδε το θέμα απο άλλη σκοπιά.
Όσο και να σε συμπονέσω όμως εγω, λίγο θα σε βοηθήσει, το μόνο που μπορεί να κάνει ο κόσμος είναι να περιθωριοποιεί όσο το δυνατόν λιγότερο αυτά τα άτομα, δεν μπορεί όμως να τα θεραπεύσει. Δουλειά του κράτους είναι και η πρόληψη(να δημιουργούνται όσο το δυνατόν λιγότερα αδιέξοδα) και η θεραπεία(ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι).
Ακόμα και άτομα που δεν είναι τοξικομανείς έχουν ενα σωρό προβλήματα, δεν διαφέρουμε πολύ μη νομίζεις. Το ότι εγώ είχα μια δουλειά που μου έτρωγε όλη μου την διάθεση για ζωή μιας και δούλευα 12ωρα μου δημιουργούσε πολλά προβλήματα και συναισθηματικά και κοινωνικά. Το ότι ο άλλος με 2-3 παιδιά μένει χωρίς δουλεία, νιώθει και αυτός ανήμπορος και αβοήθητος. Καταλαβαίνω ότι το δράμμα τον ναρκωτικών είναι μεγαλύτερο, όμως ενα μέρος του πόνου το έχουμε νιώσει και εμείς, και το ίδιο το πρόβλημα των ναρκωτικών μέσω συγγενών και φίλων.
Ελπίζω να μην χτύπησα κάποια ευαίσθητη χορδή, απλά το να επιτεθόμαστε σε τέτοια θέματα ο ενας ταλαίπωρος στον άλλον δεν νομίζω ότι είναι πρέπον.
Ανώνυμε δεν ξέρω αν είσαι θλιμμένος πατέρας. Αν όμως είσαι λυπάμαι, σε συμπαραστέκομαι αλλά γιατί βρίζεις χυδαία;;; Είμαστε σε κάτι αντίπαλοι εδώ; Από πού συμπεράνεις ότι δεν είμαι με τα θύματα των ναρκωτικών; Μήπως αυτά που λέω είναι κάτι ψέμα; Κάτι έστω ας πούμε για το ρόλο των κρατών στα ναρκωτικά;
Μήπως δεν κατάλαβες ότι η 26/6 ήταν εκτός από μέρα κατά των ναρκωτικών και μέρα κατά των βασανιστηρίων και γι αυτό το λόγο το σχόλιο είχε δύο μέρη;
Μήπως σε πείραξε που είμαι ένα θύμα βασανιστηρίων για τα οποία αν κατάλαβα καλά ούτε μια λέξη συμπόνιας έχεις; Γιατί εγώ ξέρω ότι… «όλοι (σ: κατά καιρούς) βρήκαν να γράψουν κάποια λόγια συμπόνιας, ανθρωπιάς. Εσύ προσπαθείς να εκμεταλλευτείς ακόμα και τα ναρκωτικά για να "αναδείξεις" το γαμημένο (σ: αντι)κομμουνισμό σου».
Τα δικά σου λόγια χρησιμοποίησα, τι να κάνω, να μη δίνεις μόνος αφορμές.
Που είναι δηλαδή η δική σου συμπόνια για τα θύματα των βασανιστηρίων; Αυτά δεν υπάρχουν; Μόνο τα ναρκωτικά υπάρχουν;
Μήπως μπέρδεψες τα πράγματα για να κάνεις φτηνή χυδαιολογία;
Νομίζω πιάνεις την ευκαιρία και συ για να αναδείξεις τον αντικομουνισμό σου τάχα διαμαρτυρόμενος; Αν έχεις παιδί στα ναρκωτικά αυτό δεν δικαιολογεί τη χυδαιότητα. Αντίθετα θα έπρεπε να σε κάνει σεμνότερο. Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι κάτι έμαθα να διαβάζω κάτω από τις γραμμές.
Τι σχέση έχουν αυτά που λες με τον πόνο του κάθε πατέρα; Αν δηλαδή έτρεχα εγώ για τον γιό μου που δεν ήξερα σε ποιο υπόγειο ασφάλειας τον τραβολογούσαν κάθε τρεις και μια γιατί συμμετείχε σε απεργιακές κινητοποιήσεις σε τι διαφέρουμε; Θα έπρεπε να τρέχω για ναρκωτικά;
Στη Γερανίου σε πληροφορώ ότι έχει πολλές επιχειρήσεις που καμιά σχέση δεν έχουν με ναρκωτικά. Εκεί τυπώνουν κλαδικές εφημερίδες και περνάω ανάμεσα από ανθρώπινα ναυάγια, νομίζεις ότι θα έπρεπε να είναι το παιδί μου πρεζάκιας για να καταλάβω τη τραγικότητα αυτών των ανθρώπων;
Γράφεις: «Το μόνο που θα σου πω είναι πως όλοι βρήκαν να γράψουν κάποια λόγια συμπόνιας , ανθρωπιάς. Εσύ προσπαθείς να εκμεταλλευτείς ακόμα και τα ναρκωτικά για να "αναδείξεις" το γαμημένο κομμουνισμό σου.
Παλιομαλάκα. Κάτι τέτοιοι σαν εσένα θα μας κάνουν όλους φασίστες».
Ευχαριστώ για την ύβρη. Δεν θέλεις να δεις τι φταίει για το δράμα του κάθε παιδιού και του δικού σου πιθανόν και μας λες ότι η αλήθεια είναι κομμουνιστική προπαγάνδα!!!
Φασίστας αν δεν είσαι, έχεις πολλές ευκαιρίες να γίνεις μην αναζητάς εδώ ψεύτικες αφορμές.
Λόγια συμπόνιας και όχι μόνο έχω για τους ναρκομανείς αλλά νομίζω πως εσύ ήθελες να πεις τον κομμουνισμό «γαμημένο»!!! Το είπες πολύ χοντροκομμένα…
Ηλήθιε!
Νομίζεις ότι δεν ασχολούμαι με τίποτα άλλο από το να "αναδείξω τον αντικομμουνισμό μου"; Νομίζεις ότι αυτή είναι η έγνοια κάποιου που το παιδί του είναι στα ναρκωτικά από τα 13 του; Ψάχνεις να βρείς άλλοθι για την σκληρότητά σου και την εκμετάλλευσή που κάνεις του πόνου τόσων και τόσων;
Και αν βασανίστηκες από την χούντα, λυπάμαι πολύ. Μπράβο σου, είσαι ήρωας ρε φίλε! Και ξέρω ότι κάποιοι σαν και σένα το εξαργύρωσαν, και μάλιστα ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ! Ηταν όμως ΕΠΙΛΟΓΗ σου η αντίσταση, μην συγκρίνεις αυτά που ΔΕΝ συγκρίνονται. Ο γυιός μου δεν υπήρξε ήρωας. Δεν αποφάσισε τίποτα ο ίδιος. Το 13χρονο παιδάκι δεν είχε καμμία επιλογή.
Αει σιχτιρ λοιπόν εσύ και οι όμοιοί σου, οι εκμεταλλευτές, σε όποια παράταξη και αν ανήκουν.
Και ξέρεις τι σιχάινομαι περισσότερο; Σιχάινομαι τους "συντρόφους" σου στις λίγες συζητήσεις που γίνονται για τα ναρκωτικά. Που ενώ όλοι οι άλλοι προσπαθούν να προτείνουν λύσεις, αυτοί αγωνίζονται να αποδείξουν ότι ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ φταίει ο καπιταλισμός! Που μπορεί και να φταίει, αλλά όταν όλοι εμείς κρεμόμαστε από την ελπίδα να γίνει κάτι, αυτό μας ακούγεται σαν ύβρις, σαν ευκαιρία να εκμεταλλευτελιτε τον πόνο των άλλων, σαν να λέτε "στα αρχίδια μας οι προτάσεις, μόνο αν αλλάξει το σύστημα θα γίνει κάτι"
Μόνο που, παλιομαλάκα, στο μεταξύ πεθαίνουν παιδιά. Παιδιά αθώα,παιδιά δεξιά, αριστερά, ΠΑΣΟκια.Παιδιά όμως. Και για εσάς, που επενδύεται στον πόνο, που πιστεύετε πως, αν ΔΕΝ ΔΙΟΡΘΩΘΕΙ ΤΙΠΟΤΑ, θα κάνετε την "επανάστασή σας", ο θάνατος αυτών των παιδιών και τα μαρτύρια τα δικά μας, νομίζετε ότι ρίχνουν νερό στο μύλο σας! Μόνο που δεν είναι έτσι, το μόνο που καταφέρνετε είναι να μας κάνετε να σας φτύνουμε!
Λυπάμαι για την κατάχρηση χώρου και χρόνου των υπολοίπων, λυπάμαικαι για το λεκτικό, αλλά η αγανάκτηση ΞΕΧεΙΛιΖΕΙ ΠΙΑ!
@Ανώνυμε,
"Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις"
Πόσο προφητικοί είναι καμιά φορά οι στίχοι του Καβάφη....
Προς τον Ανωνυμο και τον Στεργιο
Υπάρχει πονος που ειναι μόνο προσωπικός; Ναι, ΞΕΡΩ πολύ καλά ότι υπάρχει. Και όσο πιο προσωπικός ειναι, τόσο πιο τεραστιος ειναι. Για ότι κι αν ειναι.
Ειναι αυτο το τεραστιο «γιατί»,που «διότι» δεν έχει. Κανένα διοτι, δεν του κουμπώνει. Κι ειναι πολύ άχαρο να βάζεις ή και να τσουβαλιάζεις, τον κάθε προσωπικο πόνο, μεσα σε συνολα.
Και αυτο το ξέρω πολύ καλά. Ειμαι απο τους ανθρώπους που δεν θυμωνουν ευκολα, αλλά θυμώνω μόνο όταν για πονους που δεν γνωριζουν, μου δίνουν ευκολα «διότι».
Κρατάω πάντα φυλαχτό, μια κουβεντα που συνηθιζε η μακαριτισα η γιαγιά μου. Ελεγε «σε ξένο κώλο χίλιες ξυλιές».
Είμαι απο τους ανθρωπους που έχουν πονέσει πολύ, που αυτο το «γιατί σε μένα», δέκα χρονια όλα τα «διοτι» δεν το απαντησαν. Κι αν το απαντησαν λογικά, δεν μου το απαντησαν προσωπικά.
Έμαθα όμως κάτι. Και το έμαθα καλά. Καλυτερο γιατρικο,πιο αποτελεσματικό φαρμακο, απο το χερι που μπορεις να ακουμπήσεις δεν υπάρχει. Όχι γιατί ο Αλλος θα σου λυσει το προβλημα,όχι γιατί ο Αλλος θα σου δωσει ένα πειστικο «διότι».
Ο καθένας μας, θα βρει το δικό του, λογικό ή παραλογο, ουσιαστικό ή εωλο, αυθεντικό ή ονειρικό, θεραπευτικό ή αναλγητικό της στιγμής, ίσα για να ησυχάσει λίγο το μυαλό και η ψυχή του. Η αναγκη της ζωής σου δινει κάποια δελεαρ για να συνεχιζεις το ταξίδι σου. Συχνά και ψευτοαπαντησεις.
Αλλά ο Άλλος είναι εκει για να σου πει «κατανοώ». Όχι καταλαβαινω. Κανεις ΔΕΝ καταλαβαινει. ΚΑΝΕΙΣ. Απλά ...κατανοεί.
Ειναι πολιτικό θέμα, ο προσωπικός πόνος; Ναι για μένα είναι. Κι απο όλες τις Αριστερές του κόσμου, συστημικές και αντισυστημικές, δογματικές και φιλελευθερες, μαρξιστικές και ρεφορμιστικές- πειτε με αφελή -αλλά εγω μια Αριστερά κρατάω. Μια και μόνο καταλαβαινει όχι το μυαλό μου, αλλά η ψυχή μου. Αυτή που έσωσε εμένα. Την Αριστερά που προσδιοριζεται σαν διαρκής ευαισθησία. Σε ότι. Σε όποιον. Στο ΌΛΟ κρατώντας πάντα ευλαβικά ότι το ΟΛΟ, αποτελειται απο τον κάθε ΕΝΑΝ.
(συνεχίζεται)
Και η αναρτηση αυτή δεν εχει τυχαία δυο μερη. Τον ΕΝΑΝ, ειναι ΕΝΑΣ μόνος του, ειτε στη Γερανίου, ειτε προχθές το βραδυ στην Δωρου, και το ΟΛΟ, που ειναι τα φρικιαστικά νουμερα, τα ψυχρά ποσοστά, τα άψυχα διαγραμματα, οι αριθμοι.
Εγραψα και λιγο πιο πάνω,δεν ειμαι κοινωνιολογος, δεν ειμαι ψυχιατρος, δεν έχω τις λυσεις, δεν έχω τις απαντησεις, και όσα πιο πολλά μαθαινω, ειτε απο τα χαρτιά ειτε απο τον ανθρωπινο πονο κάθε μέρα, τοσο λιγωτερες σιγουριές, απαντησεις και λυσεις βλέπω.
Εμαθα όμως με προσωπικο κοστος ότι, όταν λέω οι τσιγγάνοι να φερνω στο μυαλό μου ΕΝΑ προσωπο, όταν λεώ οι μετανάστες, να φερνω στο μυαλό μου ΕΝΑ προσωπο, όταν λέω οι τοξικοεξαρτημένοι να φερνω στο μυαλό μου ΕΝΑ προσωπο. Δυο ματια, δυο χερια,μια φιγουρα, ένα σωματοτυπο. Και να νοιώθω ότι αυτος ο κάθε ΕΝΑΣ, εχει μονο εμενα.
Πολλοι θα πουν ότι ειναι χαμενος κόπος, χαμενος χρονος, χαμενα χρηματα, το να είναι ο καθένας μας ...εκει. Και αν δεις συνολα, το ΟΛΟ, σε πιανει η ψυχή σου απο αυτη την αισθηση του ...χαμένου κοστους. Αλλά ο μόνος τροπος να δεις το ΟΛΟ, ειναι να δεις πολύ καλά το ΕΝΑ. Και να του δωσεις το χερι σου. Όχι απο πάνω προς τα κάτω. Ισοτιμα. Συχνά απο κάτω προς τα πάνω.
Δεν θα το πάρει ευκολα. Ο κυνηγημένος,ο πονεμένος έμαθε να φοβάται. Εμαθε να αμφισβητεί, έμαθε να κρυβεται. Θα σε τεσταρει χιλιαδες φορές, θα σε απορριψει άλλες τόσες, μπορεί και να σε κλωτσησει γιατί ο φόβος, ο πόνος, η περιθωριοποιηση, χειροτερο εξευτελισμό δεν έχουν απο την ..."φιλανθρωπία".
Θα σε αποδεχτεί μόνο αν το νοιωσει, ότι οι πονοι σας μπορεί να ειναι διαφορετικοι, αλλά γινονται πολύ μικροτεροι όταν μοιραζονται. Ο μόνος τρόπος να προσεγγισεις τον πονεμένο, ειναι του μιλήσεις με απολυτη ειλικρινεια για τον δικό σου πόνο. Να εκτεθεις, να λυτρωθείς. Ειναι το δωρο που τυλίγεις όχι απο κοινωική υποχρεωση, αλλά απο την χαρά να το ανοιξει ο Αλλος.
Ο καθένας μόνος του, όσο μπορεί και όσο ...δεν μπορεί κραταει την αλυσιδα, παλευει να κολησει τοςυ κρικους που σπάνε, και όλοι μαζί να βροντοφωναξουμε: Πολιτεια, ανελαβε την ευθυνη σου απεναντι στους αδυναμους, στους ...πιο δικους απο τους δικούς μας.
Εγω τουλάχιστον, έτσι και μόνο έτσι καταλαβαινω την αλληλεγγυη. Κια έτσι βιώνω και την Αριστερά. Κι αυτήν την Αριστερά αγαπώ πολύ, γιατί εμενα προσωπικά με λυτρωσε.
Μαιρη μου,
το έγραψα και λίγο πριν. Δεν έχω λυσεις, δεν έχω απαντησεις. Πάντα όσο πιο πολλά μαθαινεις, τόσο πιο λιγα ξέρεις.
Υπάρχει όμως μια και μονη αληθεια. Οτι αυτη την στιγμή που μιλάμε, 25.000,30.000 άνθρωποι, ένας "στρατός" πολύ νεων ανθρωπων,ειναι εκει έξω, διπλά μας, μόνος του, αβοηθητος, απροστατευτος, αφημενος στις κάθε λογής μαφιες.
Αλλά βλέπεις τα ΜΜΕ ασχολουνται με τον στρατό του γιου του Ζαγοριτη.
Ναρκωτικά. Ο ορατός κίνδυνος
(1)
Ανώνυμε, «παλιομαλάκα, Ηλίθιε! Αϊ σιχτιρ» δικές σου είναι οι λέξεις σου τις επιστρέφω, εγώ στον δικό μου κήπο δεν έχω έτοια «λουλούδια».
Τι μας λες! Νομίζεις ότι μόνο εσύ αγωνίζεσαι κατά των ναρκωτικών; Πέρα από όσα έχω κάνει πρακτικά έχω γράψει πληθώρα άρθρων για να συνειδητοποιήσει ο κόσμος σε τι κίνδυνο βρίσκονται τα παιδιά μας. Και πέρασα τις ίδιες αγωνίες με αυτές που γράφεις για τα παιδιά μου, όπως χιλιάδες γονείς, άσχετα αν πρόλαβα... Δεν θα έλλειπα από αυτή τη μάχη και λες μπούρδες.
Τα γραπτά διαβάζονται, διαμορφώνουν συνείδηση και μένουν. Αυτό μπορούσα να κάνω αυτό έκανα. Αν νομίζεις ότι αυτό δεν είναι τίποτα κύριε «παλιομαλάκα, Ηλίθιε! Αϊ σιχτιρ» διάβασε έστω κάποια αποσπάσματα από άρθρο μου το 2001 σε επαγγελματικό και όχι λαϊφ στάιλ, περιοδικό με 50.000 παραλήπτες επιχειρηματίες για να μη νομίζεις ότι δεν έχω αίσθηση του προβλήματος και μετά ξαναβρίσεμε…
Ναρκωτικά. Ο ορατός κίνδυνος
Ιούνιος 2001
Πάνε αρκετά χρόνια από τότε που οι πάντες προσπαθούσαν να κρύψουν την εξάπλωση των ναρκωτικών στη χώρα μας. Σήμερα έχουν γίνει Λερναία Ύδρα με απλωμένα τα πλοκάμια σε κάθε στρώμα και ηλικία του πληθυσμού
Ο τρόπος αντιμετώπισης των ναρκωτικών είναι ένα θέμα που διχάζει την κοινωνία, το κράτος και τις πολιτικές δυνάμεις. Από τις απόψεις για μοιρολατρική αποδοχή του φαινομένου και νομιμοποίηση της χρήσης των «μαλακών» ναρκωτικών, μέχρι τη σκληρή, χωρίς οίκτο, αντιμετώπιση ακόμη και των θυμάτων, όλα τα είδη απόψεων “πλασάρονται” κατά καιρούς με ένα και μοναδικό αποτέλεσμα: Επικάλυψη της ενοχής της Πολιτείας, αδράνεια αντιμετώπισης, εξάπλωση των ναρκωτικών.
Η χώρα μας, από την «εποχή της σιωπής» μέχρι σήμερα, γνώρισε την ταχύτερη εξάπλωση των ναρκωτικών στην Ε.Ε
(…)
Η Πολιτεία είναι αυτή που αδρανεί, δεν παίρνει μέτρα και, όταν κάτω από την πίεση υποχρεώνεται να πάρει, οι μηχανισμοί της είναι ανίκανοι να λειτουργήσουν αποτελεσματικά. Δεν είναι τυχαίο ότι η χώρα μας κατέχει το ρεκόρ της διαφθοράς(…) Έτσι, μετά από κάθε προσπάθεια και κάθε «πρόγραμμα», οι μετρήσεις δείχνουν μόνο την αύξηση των ναρκωτικών.
Όλοι οι πολίτες αυτού του κόσμου γνωρίζουν ή διαισθάνονται, πλέον τη φρικτή αλήθεια: Οι κυβερνήσεις γνωρίζουν, αλλά δε θέλουν! Γνωρίζουν ότι έχουν διαβρωμένες υπηρεσίες, γνωρίζουν ότι οι ναρκέμποροι κυκλοφορούν ελεύθεροι(...)
Στη χώρα μας, τα ναρκωτικά απλώθηκαν παντού. Στην υψηλή κοινωνία, στους καλλιτέχνες, στα πρόσωπα του σταρ σύστεμ, στα σχολεία, στις υπηρεσίες, στους επιστήμονες, στους εργαζόμενους, στους άνεργους, τους άστεγους και τους απόκληρους.
Κανένας θρήνος και καμιά μοιρολατρία δεν επιτρέπεται πια απέναντι στο φαινόμενο αυτό. Η κοινωνία οφείλει να συσπειρωθεί και να χτυπήσει τα ναρκωτικά.
Πώς να αντιδράσει, όμως, μια κοινωνία που κρύβει το φίδι στον κόρφο της; Η ανάδειξη του εύκολου κέρδους σε υπέρτατη αξία της "σύγχρονης" κοινωνίας, που νομιμοποιεί κάθε παρανομία όταν αποκτηθεί, μηδενίζει τις άλλες κοινωνικές αξίες και αφοπλίζει τους διώκτες των ναρκωτικών.
(…)
Τελευταίο θρανίο,
Αν περισσότερο απο ότιδηποτε άλλο κάτι με ΣΟΚΑΡΕ, αλλά κυριολεκτικα με ΣΟΚΑΡΕ, ήταν ότι την παγκοσμια μερα κατα των ναρκωτικών, τα ΜΜΕ απευθυνθηκαν στους πελάτες τους, σε εμάς, μιλώντας και καταναλώνοντας ώρες και ώρες απο τον πολυτιμο τηλεοπτικό χρονο, για τον γιο του Ζαγοριτη, για τον Πατιτσα και το Αβερωφ, και όποια άλλη μαλακία του αγροικου πλουτου.
Ε, λοιπόν με πληρη συναισθηση αυτου που λέω, αν εγώ ήμουν decision maker, και κλαιγομουν...ότι δεν εχω λεφτά, θα το πουλαγα το ΑΒΕΡΩΦ, προκειμένου να δωσω την ελπιδα στα παιδιά μου. Αλλά ποτε η Πολιτεία ειδε σαν παιδιά της τοςυ αδυναμους. ΠΟΤΕ.
Ξερεις μπορεί αν ειχε και τηλεθεαση, το να μιλήσουν ουσιαστικά τα ΜΜΕ για ατ ναρκωτικά. Να βάλουν το δαχτυλο στο τυπο των ηλων. Αλλά με σεβασμό. Με το γονυκλισία στον ανθρωπινο πόνο, όχι κουτσομπολιστικα, όχι απο την κλειδαροτρυπα, όχι με απαξία.
Αυτη την ερημη την ευαισθησία, που ειναι πια ειδος εν ανεπαρκεια.
Στέργιος και για το προηγούμενο
Ναρκωτικά. Ο ορατός κίνδυνος
(2)
Για όσους δεν αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο, επισημαίνουμε ότι τα ναρκωτικά σκαρφαλώνουν ταχύτατα στις κορυφές της εξουσίας. Θέλουν να μας οδηγήσουν στη σιωπηρή ή φανερή αποδοχή των ναρκωτικών σαν φυσικό κοινωνικό φαινόμενο, θέλουν μια κοινωνία αδρανή ανίκανη, υποταγμένη. Μια υποταγή που δε θα περιορίζεται στα ναρκωτικά, αλλά θα φτάνει στα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα, στις ανθρώπινες αξίες και σ’ αυτήν ακόμη την εθνική μας συνείδηση. Οι εξαρτημένοι, άλλωστε, από τα ναρκωτικά είναι τυπικό δείγμα ανθρώπων χωρίς καμιά συνείδηση.
Τα υποψήφια θύματα των ναρκωτικών παράγονται κατά εκατοντάδες χιλιάδες κάθε χρόνο. Νέοι με αδιέξοδα, χωρίς ιδανικά και μέλλον, άνεργοι, απελπισμένοι, φτωχοί και κοινωνικά απόκληροι, είναι η μεγάλη μάζα των υποψηφίων, πολλοί από τους οποίους γίνονται θύματα. Από την άλλη, υπάρχουν οι έμποροι που πιέζουν και δελεάζουν, υπάρχουν οι «φίλοι» που πλασάρουν, υπάρχουν τα πάρτυ, τα μπαρ και οι «παρέες». Πιο ψηλά, υπάρχει το «κλίμα», η «ιν» συμπεριφορά και η ασυλία της υψηλής κοινωνίας που παίρνει «υψηλής ποιότητας» (!) ναρκωτικά. Παντού το δίχτυ των ναρκωτικών έχει τα θύματα του και τον τρόπο να τα εγκλωβίζει. Έχουμε, δηλαδή, ένα κοινωνικό οικοδόμημα διαβρωμένο σε όλες τις βαθμίδες του που παράγει μαζικά εμπόρους, χρήστες, διεφθαρμένους και θύματα.
Δεν πρέπει να αγνοήσουμε εδώ ότι η τεράστια και εύκολη συγκέντρωση του πλούτου στον ένα πόλο και η αύξηση της φτώχειας στον άλλο αποδιαρθρώνουν την κοινωνία, απαξιώνουν τα ιδανικά, αμαυρώνουν τις αξίες και διαβρώνουν τις συνειδήσεις. Σε ποιες αξίες να πιστέψει ο άνεργος νέος; Σε ποιες, αυτός που συγκεντρώνει άκοπα πλούτο σε βάρος των άλλων;
(…)
Τέλος, επειδή τελευταία στη χώρα μας προβάλλονται καλοπροαίρετα προσπάθειες αντιμετώπισης των συνεπειών των ναρκωτικών οδηγώντας μερικούς μέχρι και στην αποδοχή της νόμιμης χρήσης των «μαλακών» ναρκωτικών, πρέπει να πούμε ότι οι καλές προθέσεις δεν αρκούν. Το πρόβλημα δε λύνεται, αν ξεκινούμε από τη θεραπεία των συνεπειών, που είναι η εξάρτηση και η διάλυση της προσωπικότητας. Γι’ αυτούς να κάνουμε ό,τι μπορούμε. Το θέμα είναι να χτυπήσουμε τις αιτίες, αυτό είναι το πρόβλημα. Πώς, όμως, και με ποιους; Αυτό, δυστυχώς, είναι ένα ακόμη πιο δύσκολο πρόβλημα. Επειδή, όμως, η κοινωνία, στην πραγματικότητα, αδιέξοδα δεν έχει, είναι καιρός να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση και να συσπειρωθούν οι υγιείς δυνάμεις κατά των ναρκωτικών. Είναι μια δύσκολη και χωρίς οίκτο μάχη. Πρέπει όμως να τη δώσουμε και να την κερδίσουμε.
Άλλη λύση δεν υπάρχει.»
Δεν απολογούμαι σε σένα, το κάνω για τους αναγνώστε του blog και για μετρήσουν τον καθένα.
Έχω γράψει και πολύ πιο ευαίσθητα κείμενα αλλά είμαι στην απεργία καιδεν έχω χρόνο να ψάξω τα χειρόγραφα...
@monaxikoslikos
Σου εύχομαινα μην χρειαστεί ποτέ να "εξευτελίσεις" την ζωή σου όσο και -κυρίως- όπως εμείς. Εξ' άλλου την εξευτέλισε ήδη με την προτροπή σου, τις εξυπνάδες και τα στιχάκια σου. Μόνο που το θέμα είναι κάπως βαρύ για "ελαφρούς".
@Κατερίνα
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με την άποψη που εκφράζεις. Μόνο που... δεν την βρίσκουμε πουθενά, και από κανένα, δυστυχώς! Βρίσκουμε προτροπές, παραινέσεις, και καθόλου, μα καθόλου έργα. Και από ορισμένους, πολύ εκμετάλλευση. Κυρίωςς όμως, από δύο κατηγορίες: Από αυτούς που "κερδίζουν" -άμεσα ή έμμεσα- από την χρήση και το εμπόριό της.
Και από την πολιτική εκμετάλλευση, κυρίως από το ΚΚΕ, που αποπροσανατολίζει από την ΑΜΕΣΗ και ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ λήψη μέτρων.
Οσο για τους άλλους,που σχολιάζουν εύκολα, που κρίνουν και κατακρίνουν: Αυτοί, απλά, ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ. Κανείς που δεν το έχει ζήσει, δεν ξέρει. Ουτε καν οι ¨επιστήμονες" των ναρκωτικών. Μόνο όσοι έχουν ασχοληθεί με την απεξάρτηση ενεργά, ξέρουν. Και κάποτε, η κοινωνία, πρέπει να ακούσει ΑΥΤΟΥΣ. ΑΥΤΟΥΣ και ΕΜΑΣ.
Και να απομονώσει τους παλιομαλάκες, τους συνειδητούς εκμεταλλευτές, από όπου και αν ξεφυτρώνουν, σε όποια παράταξη και αν ανήκουν. Αν δεν πάψουν να μιλάνε, αν δεν πάψουν να προκαλούν "θόρυβο", ακόμα καιοι λίγες ελπίδες να γίνει κάτι, θα εξανεμιστούν.
Οσο για τον "αντικομμουνισμό" που μου προσάπτουν κάποιοι, μου θυμίζει τους "Ανθέλληνες". Είναι η ίδια αντιμετώπιση, νομίζουν ότι τιποτα άλλο δεν ενδιαφέρει, τίποτα άλλο δεν μας καίει.
Λυπάμαι που θα το ομολογήσω, αλλά όλοι εμείς που έχουμε χτυπηθεί από τα ναρκωτικά, που τα έχουμε και τα πολεμάμε μέσα στο σπίτι μας, θα πήγαίναμε με τον ίδιο το διάβολο αν μας έδινε την λύση. Ο κομμουνισμός σας, ο σοσιαλισμός σας, ο φασισμός σας, είναι γραμμένος στα αρχίδια μας, αν δεν μπορεί να βοηθήσει ΑΜΕΣΑ, αν δεν συνεισφέρει εποικοδομητικά μεπροτάσεις. Και είναι ΕΞΑΙΡΕΤΚΑ μισητός, όταν χρησιμοποιεί τοπρόβλημα για να κάνει αντιπολίτευση.
Μπράβο ρε φίλε, εκτόςαπό Ηρωας αντιστασιακός, είσαι και Ευαίσθητος.
Μόνο που δεν χρειαζόμαστε την ευαισθησία σου, Χρειαζόμαστε προτάσεις, πράξεις ΑΜΕΣΕΣ.
Εισαι ένας ακόμα από αυτούς που ΝΟΜΙΖΟΥΝ οτι ξέρουν. Οι περισσότεροι είναι καλοπροαίρετοι. Εσύ είσαι κακοπροαίρετος, γιατι ακόμα και από το "ευαίσθητο" κείμενο που μας πετάς στα μούτρα, την κοινωνική αλλαγή περιμένεις και προτείνεις. Αλλά ξέρεις κάτι; ΔΕΝ ΠΡΟΦΤΑΙΝΟΥΜΕ, τα παιδιά μαςπεθαίνουν ΣΗΜΕΡΑ, ο γυιός μου αριθμεί 4 φίλους νεκρούς. Σου λέέι κάτι αυτό;
Μάλλον ,όχι.
"Δεν απολογούμαι σε σένα, το κάνω για τους αναγνώστε του blog και για μετρήσουν τον καθένα.
Έχω γράψει και πολύ πιο ευαίσθητα κείμενα αλλά είμαι στην απεργία καιδεν έχω χρόνο να ψάξω τα χειρόγραφα.."
Εδώ γίνεσαι και ΠΟΛΥ ΓΕΛΟΙΟΣ!
Μπράβο ρε φίλε! Σε... "μετρήσαμε"! Είσαι ΠΟΛΥ ευαίσθητος. Και πέρα από ευαίσθητος (και Ηρωας της αντίστασης) όπως μαςπληροφόρησες πριν, ε3ίσαι και "στην απεργία!"
Και όλη η έγνοια μου ήταν να μας ...μετρήσουνε! Αυτό κατάλαβες, γι' αυτό έγραψα εδώ. Για να μετρηθουμε!
Μπράβο! Την έχεις μακρύτερη!
Επαναλαμβάνω, είσαι ΠΟΛΥ ΜΑΛΑΚΑΣ! Και πέρα από μαλάκας, είσαι και καραγκιόζης!
Την ψυχή μας στο διάολο την έχουμε πουλήσει για αυτό έχουμε φτάσει εδώ που φτάσαμε, και την πουλήσαμε και φτηνά.
Σε ενα συμφωνώ με σενα ανώνυμε, (παρόλο που γενικά θεωρώ τη στάση σου λανθασμένη και ότι ρίχνεις βέλη εκεί που δεν πρέπει), στο γεγονός ότι δεν μπορείς να περιμένεις γιατί το πρόβλημα σου είναι άμεσο και απαιτεί λύση τώρα πρίν να είνα αργά.
Όμως, για να μην βρεθούν κι άλλα παιδιά στο ίδιο λούκι με τα δικά σου, πρέπει να παρθούν και τα μέτρα, πρέπει να υπάρξει υπεύθυνη πολιτική, πρέπει να αλλάξει η κοινωνία, κακά τα ψέματα, σήμερα είναι το παιδί σου, αύριο θα είναι το δικό μου. Η έλλειψη ευαισθησίας, προβάλεται σήμερα σαν αγαθό, δεν προβάλεται απο το ΚΚΕ, προβάλεται απο τα αστικά κόμματα(όμως δεν θέλω να επεκταθώ για να κάνω τη συζήτηση κομματική, διότι απο ενα σημείο και πέρα είναι εκτός θέματος).
Εγω λοιπόν, που θέλω να βοηθήσω πρέπει να βρω απο εσένα θέληση για να βοηθηθείς, ειδικά απο εσένα που δεν παίρνεις ο ίδιος ναρκωτικά, γιατί εκείνος που παίρνει βρίσκεται σε περίεργη κατάσταση(εχω δεί άτομα στο στρατό να χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο επειδή έχουν στέρηση).
Πρέπει να μου εξηγήσεις, να με αποδεχθείς για να σε αποδεχθώ, όχι να με θεωρείς εχθρό σου, επειδή "δεν το έχω ζήσει" ή επειδή είμαι ΚΚΕ. Ναι ο ίδιος δεν το έχω ζήσει, δεν έχω πάρει ναρκωτικά και ούτε θέλω, αλλά και εγω αισθάνομαι να με πολεμάνε, να περιθωριοποιούνε τα ονειρά μου, έχουμε κοινά σημεία, είμαστε θύματα των ίδιων "αφεντάδων" πως να το κάνουμε;
Προσπάθησε να γινεις λιγότερο εχθρικός-η και οξύθημος-η, καταλαβαίνω ότι είσαι σε άσχημη θέση, αλλά με συγκρούσεις και αφορισμούς με λάθος άτομα δουλειά δεν γίνεται.
Προσωπικά σέβομαι και τη δική σου εμπειρία και του Στέργιου για αυτό δεν θέλω να πολεμήσω ούτε εσένα ούτε αυτόν, θέλω να πολεμήσω αυτούς που σας-μας, έφεραν σε αυτήν την κατάσταση, θέλω και να βοηθήσω αυτούς που είναι σε αυτήν την κατάσταση, για αυτό μην με πολεμάς.
Λαγωνικάκης Φραγκίσκος
Αγαπητέ άγνωστε, κατανοώ το πρόβλημα σου και την αγανάκτησή σου. Ομως νομίζω οτι εκείνο που προέχει για σένα είναι η σωτηρία του παιδιού. Εαν λοιπόν μου επιτρέπεις και με όλο το σεβασμό στο πρόβλημα, θα ήθελα να σου πω κάτι από εδώ, μια και δεν σε γνωρίζω για να στο πω από κοντά. Για να μπορέσεις να βοηθήσεις το παιδί σου,-αφού μόνο εσένα έχει για να κρατηθεί-, χρειάζεσαι μεγάλη δύναμη ψυχής, αντοχή και προπαντός ψυχραιμία.
Το ταξίδι σου είναι δύσκολο και σκληρό, όμως έχεις έναν προορισμό -την σωτηρία του παιδιού σου-.
Γι΄αυτό γαλήνεψε την ψυχή σου πρώτα, για να βρείς το κουράγιο και τη δύναμη να αντέξεις και να σταθείς στο παιδί.
Το ξέρω ότι είναι δύσκολο, όμως υπάρχουν ειδικοί που μπορούν να σε βοηθήσουν, γιατί απαιτείται συγκεκριμένη στάση ζωής και προ παντός, επαναλαμβάνω, δύναμη και ψυχραιμία. Μαίρη
Ντρέπομαι που το γράφω αλλά το χάρηκα το μπινελίκι που εισέπραξε ο Στέργιος. Δεν θα τον έβριζα ποτέ, οι τρόποι μου δεν μου το επιτρέπουν, αλλά τέτοιοι γλοιώδεις τύποι δεν αντέχονται. Και το λέω όχι με αφορμή τα σημερινά, άλλα την όλη στάση του απέναντι στα πράγματα. Κάθε φορά που σχολιάζει δεν παραλείπει να μας υπενθυμίζει ότι βασανίστικε από την χούντα. Μας το είπες! Έλεος πια.
Ανωνυμε,
Κατανοώ πολύ καλά και τον πονο και την απελπισία. Ξέρω. Κλάσμα ειναι η επιδα,όταν στον παρονομαστή έχει το άπειρο...θα,θα, θα, ... να, να,να....αν, αν, αν..., το κλασμα γινεται ένα μηδενικό. Και το μηδενικό γινεται πετρα. Πέτρα στο στομάχι μας.
Αλλά κι οι λέξεις πετρες είναι.
Και οι πετρες που πετιώνται γιατί απλά το χέρι τις πετάει, γιατί όταν ο φόβος γινεται θυμός μας ανακουφιζει, γιατί πονάμε λιγωτερο όταν πονάμε τον άλλον, η ανακουφιση είναι ισχυρή αλλά ειναι βραχυχρονια. Την έχω νοιωσει και εγώ. Το έχω κάνει και εγώ. Κατανοώ.
Κι αν πραγματικά ήθελα να σε ανακουφισω, έπρεπε να σε πολώσω, να σου αντιμιλήσω, να σε βρισω, να με βρισεις, να εκτονωθείς, να μπορεσεις να αναπνευσεις. Το έχω νοιωσει και εγώ, Το έχω κάνει και εγώ. Κατανοώ.
Και ενώ το ξέρω, ενώ ξερω ότι το μαχαιρι της απελπισιας που κρατάς πρέπει να το στρεψεις πάνω μου για να μην το στρεψεις πάνω σου,- γιατί εμενα δεν μπορεί να με τραυματισει αυτο το μαχαιρι- θα γραψω ένα σχόλιο, θα γραψω μια άλλη αναρτηση, θα χαζεψω κάτι άλλο, εμενα δεν με πονάς- δεν σου κάνω έστω αυτο το ελαχιστο χατηρι, σου λέω...κατανοώ.
Και τόσο αφελής δεν ειμαι, ξερω ότι στο "δικο σου το παιδί", όπως και στο κάθε παιδί δεν μπορώ να προσφερω ουσιαστικά. Όχι γιατί δεν θέλω, αλλά γιατί οι δυναμεις του καθενός μας ειναι εξαρετικά περιορισμένες. Αλλά οι δυναμεις όλων μας, ειναι μεγάλες. Εγώ δεν μπορώ να θεραπευσω το παιδί σου, θα ειμαι όμως εκει μαζί με πολλους άλλους, όποτε ξερω ή υποψιαζομαι ή πεφτει συρμα, ότι πάνε να το ...σκουπισουν ή άλλοτε χειροκροτωντας και ζητωκραυγαζοντας όταν μας λεει ότι η ζωή ειναι μαγκια.
Κι όχι γιατί ειμαι ευαισθητη ή φιλανθρωπη. Αλλά γιατί το κάθε "δικό σου παιδί", εμενα με έμαθε ότι η ζωή ειναι ...ενταξει. Τοσο ταπεινο το ελατηριο μου.
Παρε λοιπόν την πετρα, αυτη που και εγώ κρατησα πολύ καιρό στο χερι και στο στομαχι μου, και ξαμολησου να προστατεψεις, το δικό μου το παιδί,το παιδί του Στεργιου, εμένα, τον δίπλα. Αλυσιδα ανωνυμε.
Και θα σου πω και κάτι άλλο και μπορεί να χαρακτηρισεις την ειλικρινεια κυνικότητα. Δεν ξέρω, για καθέναν μας οι λέξεις έχουν άλλο βιωματικό νοημα. Αλλά τη δική μου αλήθεια καταθέτω και πιστεψε με δεν ειναι ευκολο, εγω το κάθε «δικό σου παιδί» ...«χρησιμοποιησα» για να καταπιώ την δική μου πετρα, για να σηκωσω τον δικό μου σταυρο. Ελπιζω, ότι ταυτοχρονα, με τις ελάχιστες δυναμεις μου, το προστατεψα. Μπορεί όμως να μην ειναι καν έτσι... Ουτε αυτο το ξέρω. Ξερω όμως ότι τα θυματα, οι πονεμένοι, οι τοσο αδυναμοι δυνατοι, μου έμαθαν και μου έδωσαν τετοια μαθηματα ομορφιάς, θάρρους, ηρωισμου, δυναμης και κουραγιου που ειναι πολύ περισσότερα απο όσα θα μπορέσω ποτε να τους ανταποδωσω. Ξερω ότι θα τους χρωσταω πάντα.
Ακου ανωνυμε 4,54.
Θα μπορουσα να σβησω το σχολιο σου και τις κρισεις σου για το τι έχει ή δεν έχει κάνει ο Στεργιος στη ζωή του, και όχι ότι δεν το σκεφτηκα κιολας. Αλλά δεν το σβηνω για να σου απαντησω.
Ο καθένας έχει τα παρασημα του σε αυτη την ζωή. Κάποια χαραγμένα στο πετσί του. Μπορεί ο δικός σου καθωσπρεπισμός να σου υπαγορευει ότι ...τα παρασημα μας, τα κρυβουμε, τα αφηνουμε με κάποιου ειδους νεοπλουτιστικη κομψοτητα, να εννοηθούν. Άποψη σου.
Αλλά υπάρχουν και παρασημα, που ο καθένας έχει δικαιωμα να τα φοραει στο πετο. Σε παρακαλώ θερμά να αφήσεις τις εξυπναδιτσες για αλλου. Ιδιατερα σε ένα θέμα, σε μια αναρτηση, που μπορεί να θιγει πραγματα που για κάποιους έχουν πολύ πονο.
Και μιας που υποθέτω ότι είσαι πολύ comme il faut… να μιλήσω στην γλώσσα σου. Noblesse oblige!
Για να κλείσω, από την πλευρά μου, τη συζήτηση αυτή:
Δεν έχω "στάση οργής" με τα πάντα. Μακάρι να είχα,όπιος έχει το δικό μου πρόβλημα χρόνια, ξέρει ότι η "στάση οργής" απέναντι σε όλους είνι μια εκτόνωση, αλλά δεν κρατάειπολύ. Ξεκινάει όταν καταλάβεις ότι η λύση είναι ανέφικτη, και τελειώνει όταν καταλάβεις ότι η οργή δεν οδηγεί πουθενά.
Αλλά οργίζομαι με τους υποκριτές. Οργίζομαι με τους εκμεταλλευτές.Και δεν θα πάψω να οργίζομναι με αυτούς.
Ασφαλώς η πρόληψη είναι το Αλφα και το Ωμέγα. Ασφαλώς πρέπει να υπάρξουν δράσεις προς αυτή την κατέυθυνση. Αλλά η πρόληψη δεν είναι το άλλοθι της αδράνειας προς αυτούς που έχουν πρόβλημα σήμερα. Αυτοί ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ σήμερα. Δράσεις μπορούν να υπάρξουν και προς τις δύο κατευθυνσεις. Αυτό θέλουμε να δούμε. Δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχει δράση προς ΚΑΜΜΙΑ κατεύθυνση.
Κατερίνα, ευχαριστώ για την φιλοξενία και την υπομονή. Και για την κατανόηση που δείχνεις.
Δεν μετανοιώνω όμως για τίποτα από ότι είπα, και επιμένω στους χαρακτηρισμούς, όσο βαρείς και αν είναι. Γιατί οι εκμεταλλευτές και οι υποκριτές τους αξίζουν.
Δεν με ενδιαφέρει αν θα σβήσεις το σχόλιο και αυτά που λέω δεν είναι εξυπνάδες. Εγώ αυτό που ξέρω, και το ξέρεις και εσύ αλλά δεν το παραδέχεσαι, είναι ότι τα παράσημα μας; ΔΕΝ τα μοστράρουμε και δεν τα πετάμε στη μούρη των άλλων όταν συνομιλάμε μαζί τους. Ας εσύ το θεωρείς αυτό σωστό, οκ τότε!
Και ειδικά από ένα άτομο που χαρακτηρίζει διαρκώς όλους τους συνομιλητές του, που τυγχάνει να μην συμμερίζονται την κούφια ιδεολογία του, ως υποταγμένους, βολεμένους και δεν συμμαζεύεται...
@Ανώνυμε 6:25 σε συμβουλεύω να πάρεις μαύρα, κατάμαυρα γυαλιά σαν αυτά που έχουν οι οξυγονοκολητές γιατί τα παράσημα του Στέργιου βγάζουν τόση λάμψη που σε στραβώνουν κι αυτό είναι που σε ενοχλεί γιατί για να τα κοιτάξεις στα ίσια πρέπει να 'χεις αρκετές οκάδες αρχίδια και φαίνεται πως δεν τα 'χεις.
Ανωνυμε,
το να σου πω ότι απεναντι σας έχετε τεραστια συμφεροντα, ας μην σε ξέρω, βλέπω ήδη το ειρωνικό σου χαμόγελο πισω απο την οθόνη του υπολογιστή.
Θα σου πω όμως την άποψη μου,σωστή ή λάθος, και πεταξε την. Η Πολιτεία και οι κάθε λογής Κυβερνησεις και Αντιπολιτευσεις, δουλευουν με δημοσκοπήσεις. Τι ...ευαισθητοποιεί τοςυ ψηφοφορους, εκει θα δωσουμε το κατι τις. Ισα για να μην φανουμε αναλγητοι. Ίσα για να το πουλησουμε στην επομενη προεκλογική περίοδο.
Τα ναρκωτικά και πισω τους έχουν τεραστιους τζιρους, αλλά και η θεραπεια απαιτεί τεραστια κονδυλια. Τι κάνουν λοιπόν οι ...Πολιτειες και για να μην θιξουν συμφεροντα αλλά και να μην ξοδεψουν σε κάτι που δεν φερνει άμεσα ψηφους. Κάτι που ειναι μακροχρονιο και απαιτει εξαιρετικές αντοχες και τεραστια αποθέματα υπομονής.
Περιθωριοποιούν, χωρίς να κατηγορούν άμεσα, αφηνουν να έχει αιχμές ...ενοχής, ότι ...να μωρέ ποινικοι, παιδιά κατωτερων θεών, συμορίες, κακοι, κλπ. Βέβαια τα κροκοδειλια δακρυα τα ριχνουν, αλλά μονο μπροστα στα γιαλια των τηλεορασεων.
Τα ναρκωτικά ειναι όμως υποθεση ΟΛΩΝ μας. Είναι το κρυμενο σκαλί που πολύ ευκολα μπορείς να σκουντουφλησεις και να πεσεις. Και για τον πεσμένο και τοςυ ανθρωπους του-κατα την ταπεινή μου γνωμη- μια λυση υπάρχει. Η ευαισθητοπιηση της κοινής γνωμης. Τι εννοώ με αυτό; Να καταλάβει ο καθένας, μα ο ΚΑΘΕΝΑς, απο τον επιχειρηματία μεχρι την τελευταια γιαγιά στο τελευταιο χωριό, ότι η τυχόν εξαρτηση γινεται τυχαία,σε εφηβικές ηλικιες (αρα αφορά ΚΑΘΕ παιδι και ΚΑΘΕ γονιο) και δευτερον και σημαντικωτερο τι σημαινει εξαρτηση απο καθαρα βιοχημική άποψη. Ειναι ΑΣΘΕΝΕΙΑ. Δεν ειναι ότι δεν θέλει, δεν μπορεί. Θέλει τεραστιο κοπο, τεραστια κονδυλια, τεραστιες αντοχές.
Ειναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ σημαντικό, να ευαισθητοποιηθεί η κοινωνία, οι ψηφοφοροι ρε αδελφέ, ότι όπως ανατριχιαζουμε,δεν το χωράει η ευαισθησία και ο ανθρωπισμος μας, να αφηνουμε ένα παλληκάρι που χτυπησε με το μηχανακι αιμοφυρτο στο δρόμο, όπως ειναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ αντι αν το πάμε στο νοσοκομείο και αν ξοδεψουμε απο τον κρατικό κορβανα όσα λεφτα, το ίδιο ειναι και για ένα τοξικοεξαρτημενο.
Δεν ειναι καθόλου τυχαίο ότι οι Κυβερνησεις επι τουτου πάνε να πεταξουν, εξωθούν τοςυ τοξικοεξαρτημένους με κάθε λογής αποβρασματα. Ειναι συνειδητή και απολυτα χυδαία η πολιτική τους.
όλα αυτά ατ παιδία, χρειαζονται μαζί τους μια εξαιρετικά ευαισθητοποιημένη κοινωνια. Αρκει η κοινωνία να ξερει την ΑΛΗΘΕΙΑ και όχι την ψευτοαλήθεια που πάνε να της πλασάρουν.
(συνεχιζεται)
Τα παιδιά δεν έχουν την δυνατοτητα αν το κάνουν. Μένει σε εμάς αυτο το χρεος.
Οι γιατροι του κοσμου, έχουν παρεμβει στα διαφημιστικά κοινωνικά μηνυματα,να υπάρχει ακριβώς αυτό. Οτι μιλάμε για ασθενείς. Το ειδε ποτέ κανένας;
Αυτο έχει κοστος, προυποθέτει χρημα.
Τι κάνουν λοιπόν, ακομα και για το κοινωνικό μηνυμα, που διατιθεται ο χρονος στην τηλεοραση πατσιζοντας προστιμα απο το ΕΣΡ. Υποτιθεται το Υπουργείο...ότι φτιαχνει μηνυματα προληψης. Αλλά και αυτά τόσο ηλιθια, που περισσότερο προκαλουν τον περιεργο έφηβο παρα λένε την αληθεια.
Μπορεί να ειμαι λάθος, αλλά η δική μου (και όχι μόνο η δική μου) προσεγγιση, ειναι τονιζουμε και εξηγουμε γιατί προκειται για ασθενεις, τυχαία ασθενεις, που η πολιτεια ..στην καλυτερη των περιπτωσεων (γιατί υπάρχει και η χειροτερη που ειναι τα κολαστηρια των φυλακών) παραταει στη τυχη τους.
Ειναι μεγάλο το project, ειναι πολλές οι ελπιδες έστω και για αυτο το ελαχιστο. Να μάθει ο κοσμος, να ευαισθητοποιηθεί η κοινωνια, να ...πιεζουν οι ψηφοφοροι. Παλευεις να τους πολεμησεις με τα οπλα τους.
Κατερίνα, το πάθος να υπερασπιστείς πράγματα και καταστάσεις που εσένα σε ευαισθητοποιούν, σε κάνει άδικη. Υπάρχουν πολύ συχνές και πολύ εμπεριστατωμένες έρευνες για το θέμα των ναρκωτικών στα ΜΜΕ.
.."Ξέρω. Κλάσμα ειναι η ελπιδα,όταν στον παρονομαστή έχει το άπειρο..."
Ti άλλες μαλακίες θα γράψεις χρυσή μου;
Έχεις ζήσει κοντά σε χρήστη;
Α χέσου που θα πουλήσεις πορδοφιλοσοφίες πάνω στα κορμιά των χρηστών.
άλλος ανώνυμος είμαι, όχι εκείνος ο βασανισμένος άνθρωπος πιο πάνω. Αλλά έχω ζήσει δίπλα σε χρήστη χρόνια και όλοι έδώ γράφετε παπαρολογίες !
Την τύφλα σας δεν γνωρίζετε για το ζήτημα όπως οι περισσότεροι, γι αυτό χειροτερεύει το πρόβλημα.
Ιδεολογίες και ευφυολογήματα από σκεπτικιστές του κώλου!
Διαφώτισε μας τότε με τον "εμπειρισμό" σου.
Δεν ξέρω αν προσεγγίζουμε σωστά το πρόβλημα ή όχι ανώνυμε, όμως είναι κακό όταν βλέπεις έστω και έτσι μια τάση για προσφορά βοήθειας, ή εναν προβληματισμό σχετικά με το θέμα, και αφού έχεις εμπειρία και γνώση όπως λες να τα βάζεις με τους πάντες.
Αν εσυ νομίζεις ότι κάνει κακό η συζήτηση και ο στοχασμός, όχι για νοητική άσκηση, αλλά μπάς και βγεί τίποτα απο όλα αυτά, τότε κάνεις λάθος. Εγω κάποια πράγματα παραπάνω έμαθα απο εδώ, κάποια πράγματα που ίσως σε βάθος χρόνου επηρρεάσουν τον δικό μου κύκλο γνωριμιών, τους δικούς μου ανθρώπους, και γιατί όχι τα παιδιά μου αργότερα. Η συζήτηση ανοιχτά τέτοιων θεμάτων, και οχι η απωσιώπηση, όπως συνηθίζει να κάνει η ελληνική κοινωνία, τα μετατρέπει απο ζητήματα taboo, σε μείζωνα(σωστά το έργαψα;) κοινωνικά ζητήματα.
Κάποιες οικογένειες λοιπόν, των οποίων τα μέλη δεν είναι πάνσοφα όπως εσύ, ίσως μέσα απο τέτοιες συζητήσεις να βρούν μια άκρη, να δουν ότι υπάρχουν και άτομα που προσπαθούν και αυτά, απο την άλλη πλευρά να προσεγγίσουν το πρόβλημα. Να το προσεγγίσουν όχι ως σχέση επαιτική, αλλά επειδή τα κοινωνικά προβλήματα είναι προβλήματα όλων μας και παρόλο που φαίνονται ως ατομικά, πρέπει να αντιμετωπίζονται ως συλλογικά, γιατί σήμερα είμαι εγώ αύριο είσαι εσυ.
Και βέβαια τον πιο σημαντικό ρόλο το παίζει το επίσημο κράτος, το οποίο άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει...τους περισσότερους τους κατεβάζει και τους κρατά χαμηλά...ψέματα είναι;
Το σκέφτηκα πολλύ για να απαντήσω μιας και το σχόλιο σου ήταν πολλύ χαμηλού επιπέδου, δεν πρόσφερε τίποτα, δεν ήταν ούτε καν κραυγή αγωνίας, ούτε καν συσσωρευμένη οργή, τζάμπα μαγκιά ήταν αν θες τη γνώμη μου.
Αυτά και συγνώμη ζητώ απο τους υπόλοιπους συνομιλητές για το ύφος μου.
Εγω προσωπικά έχασα κοντινό συγγενικό μου πρόσωπο επειδή οι γονείς του δεν ήθελαν να παραδεχθούν αυτό που γνώριζαν και δεν το μοιράστηκαν με κανέναν, ενω λοιπόν ο ξάδερφος μου έπαιρνε σκληρά ναρκωτικά για χρόνια, εμείς το μάθαμε 1 μήνα πριν πεθάνει μιας και μέναμε σε άλλη πόλη και δεν τον ζούσαμε.
ρε ανθρωπε (ανωνυμε) δηλαδη για να γραψη καποιος περι ναρκωτικων πρεπει να ειναι πρεζακιας η να εχει ζησει με χρηστες? καλα σου λεει ο poexania , πες μας εσυ που ξερεις .
πω πω μεγάλο κείμενο
καλημέρες
@GIORGOS Ε, ΝΑΙ!!!!
ΤΟ ΡΩΤΑΣ;;;;
ναι το ρωταω φιλε , αλλα η απαντηση σου δεν λεει τιποτε , γιατι διαφορετικα αντιμετωπιζη την κατασταση του ενας συνηδειτοποιημενος χρηστης..(εξ αιτιας των ναρκωτικων εχουν υπαρξη αριστουργηματα στην τεχνη) και αλλιως το καθε χαμενο που νομιζει οτι παιρνοντας ναρκωτικα θα γινει βαν γκοκ η που ριχνει την καταντια του στη κοινωνια , γιατι αν ειχε την ικανοτητα να φιλοσοφηση τα της δυστυχιας του , θα γινοταν επαναστατης η εστω ληστης τραπεζων και οχι ναρκομανης γιωργος -λευκαδα
Δημοσίευση σχολίου