Είμαι μελαχρινή και όμορφη, Ω! θυγατέρες της Ιερουσαλήμ

To 2003, ...7 χρόνια πριν, η Ρέιτσελ Κόρι ήταν 24 χρόνων.

Αμερικανίδα πολίτης, που είχε το ...χούι να τρέχει απο εδώ και από εκεί στον πλανήτη και να συμπαραστεκεται στους αδυναμους.

Και κάπως έτσι βρεθηκε στην Παλαιστινη, και κάπως έτσι βρέθηκε γονατιστή και με τα χέρια απλωμένα σε αλυσιδα προστασίας των σπιτιών των Παλαιστινίων που γκρέμιζαν οι θηριώδεις Ισραηλινές μπουλντόζες.

Το μυαλό της Ρέιτσελ Κόρι, δεν χωρούσε την αδικία του ισοπεδώματος των σπιτιών των οικογενειών Παλαιστινίων. Το μυαλό της Ρέιτσελ Κόρι δεν χώραγε ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν κάποιος να περάσει την μπουλντόζα που οδηγούσε, πάνω απο κάποιον άνθρωπο. Την γονατισμένη Ρέιτσελ Κορι έλειωσε κυριορεκτικά η Ισραηλινή μπουλντόζα.

Ήθελα να περάσουν λίγο οι μέρες, να πέσουν οι πέτρες, να μιλήσει πρώτα το μυαλό και μετά το θυμικό... για να ρωτήσω.
Είναι γουρούνια οι Ισραηλίτες;
Και ποιοι είναι οι Ισραηλίτες;
Είναι οι υπήκοοι;
Είναι οι πολίτες;
Είναι οι Κυβερνήσεις;
Είναι οι στρατοί;
Είναι οι αστυνομίες;
Είναι η Μοσάντ;
Είναι οι γιοι, οι κόρες και οι εγγονές αυτών που το Ολοκαύτωμα ήταν βιβλίο αλλά γραμμένο...ΜΕΣΑ στο κεφάλι τους. Ήταν φιλμ αλλά γυρισμένο ...ΜΕΣΑ στα μάτια τους; Κι αν αυτοί ήταν γουρούνια, ε, τότε ο ναζισμός, έκανε ότι καλύτερο μπορούσε, αλλά προφανώς δεν πρόκανε να τους εξοντώσει όλους...

Ε, σήμερα, που οι πέτρες ίσως και να λιγόστεψαν, αλλά κι αν δεν λιγόστεψαν τους λιθοβολισμούς τους αντέχω, θα απαντησω ΟΧΙ. Δεν είναι γουρούνια οι Ισραηλίτες ...γενικώς. Όπως γουρούνια δεν είναι ΠΟΤΕ γενικώς όλοι. Το ΟΛΟΙ είναι ο φασισμός.

Μα δεν έχουν δικτατορία. Μα οι Κυβερνήσεις τους δημοκρατικά εκλεγμένες είναι. Ναι, οι λαοί, στα περισσότερα των Κρατών που συμπεριφέρονται σαν γουρούνια, δημοκρατικά εκλεγμένες Κυβερνήσεις και είχαν και έχουν.

Τι είναι το Ισραήλ;

Ένα μόρφωμα που υφίσταται ως χώρα, με μόνο ρόλο, τον ρόλο του τραμπούκου των ΗΠΑ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και όχι μόνον.

Τι θα ήταν το Ισραήλ χωρίς την απόλυτη συμπαράσταση, οικονομική, πολιτική, στρατιωτική των ΗΠΑ; Αμφιβάλλω κι αν θα υπήρχε σήμερα.

Και πως ξεκίνησε η Χαμάς, αν όχι στα εργαστήρια της Μοσάντ με την ευγενική χορηγία της CIA; Μόνο που ακόμα και τα πειράματα των πιο κλειστών εργαστηρίων, όταν βγουν από το εργαστήριο, τραβάνε τον δικό τους δρόμο, γίνονται μεγάλα και ανεξέλεγκτα.

Ελέγχει το Ισραήλ την Χαμάς; Κάποιους λίγους ναι, κάποιους άλλους όχι. Ο κάθε ένας από τους ...υψηλόβαθμους της Χαμάς έχει και τον δικό του τον προστάτη, με τα δικά του τα συμφέροντα στην περιοχή. Και όχι μόνο στην περιοχή...
Το Ισραήλ προσπάθησε πολύ και πέτυχε να πείσει τους Παλαιστίνιους για τον ενδοτισμό του Αμπας. Κατορθωσε να αναδείξει την Χαμάς, σαν τον μόνο προστάτη των Παλαιστίνιων.

Ποιοι είναι τα απόλυτα θύματα; 1.500.000 ψυχές, που ζουν στην αποκλεισμένη λωρίδα της Γάζα, στρατόπεδο κανονικό, το Μαουτχάουζεν της Μέσης Ανατολής. 1,500.000 άνθρωποι, στερούνται των βασικών ειδών διατροφής, υγιεινής, τα βασικά και τα στοιχειώδη για μια ζωή που να προσομοιάζει έστω και στο ελάχιστο στην ανθρώπινη. Μα και αυτοί ψηφίσαν την Χαμάς.

Τόμπολα.

Οι Ισραηλινοί υπήκοοι, γεννήθηκαν, ανδρώθηκαν, έζησαν -και το πιθανότερο κάπως έτσι και- θα πεθάνουν, ακολουθώντας ένα εκβιαστικό δίλημμα. Κι όπως κάθε εκβιασμός, είναι και αυτό ένα ψευτοδίλημμα. Ή θα αφανίσουμε τους Παλαιστινίους ή θα αφανιστούμε.
Είναι το ίδιο δίλημμα ή ψευτοδίλημμα που απάντησαν αντίστοιχα οι Γερμανοί την περίοδο του ναζισμού.
Είναι το ίδιο δίλημμα ή ψευτοδίλημμα που απάντησαν οι Αμερικάνοι με το Ιράκ
Είναι το ίδιο δίλημμα ή ψευτοδίλημμα που απάντησαν οι Γάλλοι μαυροπόδαροι στην Αλγερία. Και πόσοι άλλοι...

Και είναι ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο δίλημμα ή ψευτοδίλημμα, που καλούμαστε να απαντήσουμε εμείς. Ή θα καταδικάσουμε σε αργό ή και γρήγορο θάνατο, τα αδύναμα μέλη της κοινωνίας μας ή θα... «πτωχεύσουμε».


Αχ, αυτά τα διλήμματα ή τα ψευτοδιλήμματα που λατρεύουν οι Εξουσίες. Αυτοί οι χυδαίοι, οι πρόστυχοι ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ. Αυτά που είναι πιο δυνατά, πιο ισχυρά, πιο αποτελεσματικά από όπλα, κανόνια, άρματα, γκλομπς και δακρυγόνα. Αυτά που είναι το ναρκωτικό στο μυαλό των υπηκόων τους. Κι αυτα που είναι ταυτόχρονα το μπαρούτι στο μυαλό των πολιτών. Γιατί συχωριανοί μου, άλλο ο υπήκοος και άλλο ο πολίτης. Και για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι συμπληρωματικές έννοιες, αντίθετες, απόλυτα αντίθετες έννοιες είναι. Υπήκοοι... Πολίτες...

Δεν θα μιλήσω για τα δίκια. Όταν το ΔΙΚΑΙΟ γίνεται δίκιο, είναι πια το δίκιο του ισχυρού. Και το δίκιο του Ισραήλ στηρίζεται στην απεριόριστη Αμερικάνικη υποστήριξη. Είναι το γνωστό ...αμερικάνικο ΙΣΧΥΡΟ «δίκιο». Και βέβαια όλων των κολαούζων του. Και ημών πρώτων και καλύτερων στην λίστα των ...φίλων τους.

Δεν θα μιλήσω εδώ για τον νεο-Οθωμανικό ρόλο της Τουρκίας, για τις συμφωνίες με τον Αχμαντινετζάτ και με τον Λούλα.

Δεν θα μιλήσω για το αραβικά τσιράκια του Ισραήλ την Κυβέρνηση Μουμπάρακ της Αιγύπτου και τον Αμπντάλα της Σαουδικής Αραβίας.

Δεν θα μιλήσω για την πρόστυχη, τη χυδαία Κυβέρνηση Χριστόφια της Κυπρου. Του Χριστόφια που πέταξε πολύ γρήγορα τον μπερέ του Τσε στα αζήτητα. Τσιράκι και αυτός του δολοφόνου Νετανάχιου και του Μπαρακ. Και μάλιστα, την ίδια στιγμή που ζητάει την αραβική αλληλεγγύη, για τα κατεχόμενα. Οι Κύπριοι λοιπόν... που απαγόρευσαν τον απόπλου της αντιπροσωπείας βουλευτών και ακτιβιστών. Οι Κύπριοι που απαγόρευσαν την προσεγγιση σε Κυπριακό λιμάνι, των έτοιμων να βυθιστούν πλοίων του Στόλου Ελευθερίας, με 100 ανθρωπους πάνω τους- η Μοσάντ παραδεχθηκε την δολιοφθορά-, στέλνοντας τους κουτοπόνηρα στα λιμάνια των κατεχόμενων.

Και πάνω απο όλα, δεν θα μιλήσω για την δική μας κυβερνητική ...νεο-ισραηλινή προσέγγιση, για την απόλυτη αλλαγή της πορείας της εξωτερικής μας πολιτική, που δεν συζητιέται, που περνάει στο ντούκου και στα ψιλά, μιας που εδώ έχουμε να συζητήσουμε τους cabinet men και τους μπατζανάκηδες. Λες και η Ελλάδα δεν είναι στην Ν.Α Μεσόγειο. Λες και η χώρα αυτή είναι στον Ατλαντικό. Δεν θα μιλήσω λοιπόν για τα παιχνίδια των ισχυρών. Αυτών των ...δημοκρατικά εκλεγμένων ...ισχυρών.
Γουρούνια οι Ισραηλίτες. Γουρούνια όμως, κι όλοι εμείς.


Και πόσα γουρούνια ακόμα...
Γουρούνια κι οι Ρώσοι στο Αφγανιστάν, γουρούνια κι οι Τούρκοι στην Αρμενία, γουρούνια κι οι Σέρβοι στην Βοσνία, γουρούνια, γουρούνια, γουρούνια....

Και αίμα, και πόνος, και φτώχεια, και ανέχεια, και αρρώστια, και θάνατος, και άνθρωποι...άνθρωποι ...άνθρωποι. Κάθε ένας άνθρωπος που στα αποπατήματα των κάθε λογής γουρουνιών, παλεύει να ζήσει ή να επιζήσει.

Θα θυμάμαι πάντα τον Τζεμίλ τον Κούρδο, των παιδιών από το Αραράτ, που μην μπορώντας να αντέξει το ότι του απαγόρευαν να είναι Κούρδος, σηκωνόταν απο το κρεβάτι του με την βουβή οργή να τον πνίγει, έβγαινε το βράδυ κρυφά από το σπίτι του, και χαστούκιζε με μανία το άγαλμα του Κεμάλ. «Γουρούνι» ούρλιαζε ψιθυριστά...

Και απέναντι στα γουρούνια ποιος είναι; Ο Ένας, ο Καθένας, ΜΟΝΟΣ του. Αυτός που θα υπερασπιστεί τον αδύνατο, το θύμα, όποιο κι αν είναι, όπως κι αν είναι, όπου κι αν είναι. Χωρίς εκπτώσεις, χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς ναι μεν... αλλά, χωρίς ...δίκια και ...άδικα, αλλά με αυτό το μεγαλειώδες ΔΙΚΑΙΟ, που λέει ότι ο αδύναμος θα έχει αυτόν τον Ένα, αυτόν τον Καθένα, να τον υπερασπιστεί. Αυτό είναι το ΔΙΚΑΙΟ.

Κι όταν η Ιστορία θα σκέφτεται τι βαθμό θα βάλει στην υστεροφημία μας, ...ημών των ιδίων, ας σκεφτούμε ότι και εμείς σήμερα... «Ισραηλίτες» στον μικροκοσμό μας είμαστε.

Γιατί και εμείς, έχουμε να απαντήσουμε στο δικό μας δίλημμα. Στο δικό μας ψευτοδίλημμα. Στον δικό τους ανήθικο εκβιασμό, που τέλος δεν θα έχει ποτέ. Που θα γκρεμισει το κοινωνικό κρατος, που θα γκρεμισει την κοινωνική αλληλεγγυη, την κοινωική συνοχή, που θα γκρεμισει τα πάντα, οπως ακριβώς οι Ισραηλινές μπουλντοζες ισοπεδωσαν τα σπιτια των Παλαιστινιων.

Θα αφήσουμε να πεθάνουν οι δικοί μας αδύναμοι, πυροβολημένοι από την πιο χυδαία πολιτική επιλογή που γνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος, θα αφήσουμε τα κοντά 2.000.000 ανθρώπων, των διπλανών μας, που καταδικάζονται, σε φτώχεια, σε ανεργία, σε ανέχεια, σε πόνο, σε αρρώστια, σε αργό θάνατο ή θα καβαλήσουμε και εμείς το όποιο καράβι του Στόλου της. Ελευθερίας;

Γιατί όταν οι Εξουσίες ρίχνουν στα ματωμένα σεντόνια και στα βρωμερά τραπέζια τα πρόστυχα ψευτοδιλήμματα και τους χυδαίους εκβιασμούς τους, η Ιστορία βάζει το πραγματικό δίλημμα. Με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις.

Γουρούνια...

Βαριά κουβέντα. Σαν σαλαγιά από μαστίγιο. Γουρούνια λοιπόν ή...Πολίτες;


Υ.Γ. Αν κάτι υπέροχο χάρισαν οι Εβραίοι σε αυτό τον κόσμο, είναι το πιο ερωτικό ποίημα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το Άσμα Ασμάτων. Για πολλά χρόνια τσακώνονταν οι ραβίνοι για το αν αυτό το ποίημα που τραγουδιόταν στις ταβέρνες και τα καπηλειά, έπρεπε να συμπεριληφθεί στην Βίβλο (Τορά). Τελικά, μετα απο αιώνες συζητησεων, επεκρατησε η άποψη του ραβίνου Ακιβά :«Αν όλη η Τορά είναι άγια τότε, το Άσμα Ασμάτων είναι τα άγια των αγίων».

Και κάπως έτσι συμπεριλήφθηκε το Ασμα Ασμάτων στην Τορά. Και ξέρετε... ακόμα και τα γουρουνια οι Εβραίοι...ερωτευονται ακόμα, ίσως παλευοντας να ξεπλυνουν ακόμα και το αιμα απο τα εγκληματα.

Ασμα Ασμάτων Σολωμόντας 4ος π.χ. αιώνας