"Σε μια στιγμή ανάβουν τα φώτακι η μουσική μας φέρνει τους μάγους στη σκηνή…"
Τα 60’s… στην Ελλάδα... Φτηνή ρεπλικα, από αυτές που παζαρευουν στις λαικές αγορές.
Τα 60’s… στην Ελλάδα... Φτηνή ρεπλικα, από αυτές που παζαρευουν στις λαικές αγορές.
Αν η τύχη η βαριόμοιρη σε πετάξει κανένα γλυκερό αλκοολικό βραδάκι, σε παρέα που εμπεριέχει αυτούς τους νεάζοντες 65αρηδες, ξέρετε ... αυτούς που αρέσκονται να αυτοπροσδιορίζονται σαν καλλιτεχνική πρωτοπορεία στην ελληνική...εκδρομή του 60, θα ακούσεις για εποχές ονειρικές, για παρέες μαγικές, για αγώνες, αντιστάσεις και εξεγέρσεις ηρωικές, για Νομικές και Πολυτεχνεία, για χούντες και Παρίσια, για την Μπουμπουλινας, για τους ελληνικούς απόηχους του Μάη, για... παραμύθια που ντύθηκαν με κουρελιασμένες πορφύρες Μύθου.
Αν έχεις την προνοητικότητα να κλείσεις τα μάτια, συνήθως από την ανία που φέρνουν τα αναμασήματα των παγωνιών, αλλά ακόμα περισσότερο γιατί παλεύεις να κάνεις ένα lifting στις οριζόντιες ρυτίδες του μετώπου τους, στους κρεμασμένους λαιμούς, και πάνω απο όλα στις κάθετες ρυτίδες εκει κοντά στο στόμα, σε αυτές που οι πλαστικοι χειρουργοι ονομάζουν «ρυτίδες πίκρας», έχεις σοβαρή πιθανότητα ....
"του τσίρκου τους ανθρώπους ν’ ανταμώνεις στη σκηνή,
Αν έχεις την προνοητικότητα να κλείσεις τα μάτια, συνήθως από την ανία που φέρνουν τα αναμασήματα των παγωνιών, αλλά ακόμα περισσότερο γιατί παλεύεις να κάνεις ένα lifting στις οριζόντιες ρυτίδες του μετώπου τους, στους κρεμασμένους λαιμούς, και πάνω απο όλα στις κάθετες ρυτίδες εκει κοντά στο στόμα, σε αυτές που οι πλαστικοι χειρουργοι ονομάζουν «ρυτίδες πίκρας», έχεις σοβαρή πιθανότητα ....
"του τσίρκου τους ανθρώπους ν’ ανταμώνεις στη σκηνή,
μαζί του να υποκρίνονται για σένα θεατή."
.
Αν θέλεις να δεις πολλούς, πάρα πολλους ...απο τους ... «ήρωες» του προαναφερθέντος παραμυθιού, ...πας στο Παλλάς, χώνεσαι στις βαθιές πολυθρόνες, κουρνιάζεις και σιγομουρμουρίζεις μαζί τους...
.
Αν θέλεις να δεις πολλούς, πάρα πολλους ...απο τους ... «ήρωες» του προαναφερθέντος παραμυθιού, ...πας στο Παλλάς, χώνεσαι στις βαθιές πολυθρόνες, κουρνιάζεις και σιγομουρμουρίζεις μαζί τους...
"γέρος για ροκ, νέος για θάνατο..."
Χθες το βράδυ στην παρέα, ένας φίλος, είπε... ο πρώτος δίσκος που αγόρασα με το παιδικό μου χαρτζηλίκι ήταν ο Μπάλλος...
Χθες το βράδυ στην παρέα, ένας φίλος, είπε... ο πρώτος δίσκος που αγόρασα με το παιδικό μου χαρτζηλίκι ήταν ο Μπάλλος...
Και με αυτές τις 5 λέξεις του, κατάλαβα τι αγαπάω και εγώ στον Σαββόπουλο και τι μισώ στον Νιόνιο.
Αγαπάω ...αυτό που νόμιζα ότι ήταν οι ήρωες της εφηβείας, των φοιτητικών, των νεανικών μου χρόνων. Μετά... έφαγα και εγώ στην μάπα
«τους μάγους, τους παλιάτσους με τα κόκκινα σκουφιά»...
Ο Σαββόπουλος είναι ένας γοητευτικός, αισθαντικός και ευαίσθητος τραγουδοποιός.
Ο Νιόνιος είναι ένα τυπικό και από τα πιο ...γελοία δείγματα της γενιάς του.
Αυτής της γενιάς που θα ...άλλαζε τον κόσμο.... αυτής της γενιάς που γάμησε αυτόν τον τόπο...
«Πού πήγαν οι φίλοι;
«Πού πήγαν οι φίλοι;
άνοιξαν σπίτια
βγάλαν κι αμάξι με κουκούλα.»
Προχθές στο Παλλάς, ο Νιόνιος πάλεψε με τον Σαββόπουλο.
Προχθές στο Παλλάς, ο Νιόνιος πάλεψε με τον Σαββόπουλο.
Άλλοτε κέρδιζε ο ένας και άλλοτε ο άλλος.
Άλλοτε ο Νιόνιος αυνανιζόταν ναρκισσιστικά και άλλοτε ο Σαββόπουλος τολμούσε να κοιτάξει την αλήθεια. Την ώρα που ο Νιόνιος, έλειωνε σε αυτάρεσκα νάζια και λυγμούς, ο Σαββόπουλος τόλμαγε να μιλήσει από σκηνής και απο καρδιάς, ...δυνατά και καθαρά...
Τολμησε να ομολογήσει, τόλμησε να εξομολογηθεί, ότι το μόνο απο το οποίο πάλεψε να ξεφυγει αυτή η γενιά...αυτοι οι εκδρομείς του 60, αυτοί που δεν εφτασαν ουτε μεχρι την Κορινθο φαντασιωνομενοι ότι πηγαιναν στο φεγγάρι, το μόνο για το οποίο αγωνιστηκαν, ήταν να ξεφύγουν απο την χυλόπιτα.
Κι η Ελσα, ευφυής όσο και φτηνιαρικος αναγραμματισμός του LSD…
Τολμησε να ομολογήσει, τόλμησε να εξομολογηθεί, ότι το μόνο απο το οποίο πάλεψε να ξεφυγει αυτή η γενιά...αυτοι οι εκδρομείς του 60, αυτοί που δεν εφτασαν ουτε μεχρι την Κορινθο φαντασιωνομενοι ότι πηγαιναν στο φεγγάρι, το μόνο για το οποίο αγωνιστηκαν, ήταν να ξεφύγουν απο την χυλόπιτα.
Κι η Ελσα, ευφυής όσο και φτηνιαρικος αναγραμματισμός του LSD…
Αυτοι ήταν οι έλληνες εκδρομείς του ‘60, ...η αυταρεσκη πρωτοπορία της Ψωροκώσταινας, δεν χρειαστηκαν καν LSD ... για να ταξιδεψουν. Τους «ταξιδεψε» μονο ο αυνανιστικός ναρκισσισμός τους. Και φτηνοι ναρκέμποροι το πουλησαν στους επόμενους, ξεπουλώντας τα πάντα...σε τιμή ευκαιρίας...
Τι ήταν τα «μυθικά» 60’s σε αυτόν τον τόπο; Ποιοι είναι οι αλήθεια οι έλληνες ...εκδρομείς του 60... Μα η Ζωζώ... Απλά η Ζωζώ...
"Και ποιος γυρίζει να τη δει
Τι ήταν τα «μυθικά» 60’s σε αυτόν τον τόπο; Ποιοι είναι οι αλήθεια οι έλληνες ...εκδρομείς του 60... Μα η Ζωζώ... Απλά η Ζωζώ...
"Και ποιος γυρίζει να τη δει
είναι φτωχιά, είναι χαζή
κι όμως μπορεί να καταστρέψει ένα παιδί"
Μισώ τον Νιόνιο... μου θυμίζει τόσο έντονα πόσο λίγοι, πόσο παλιάτσοι, ήταν οι ψευτοήρωες της εφηβείας μου. Αγαπάω τον Σαββόπουλο γιατί είναι το παραμύθι της εφηβείας μου...
Όλοι αυτοι που πραγματικά έχτισαν, πάλεψαν, αγωνιστηκαν, τόλμησαν ...τους έφαγε το μαυρο σκοτάδι. Συρθηκαν και διασυρθηκαν...απο τους ψευτοΝιονιους αυτης της χωρας που το μονο προιόν της, ειναι η φαιδρά πορτοκαλέα.... Για όλους αυτους...τα φωτα της σκηνής θα μεινουν πάντα σβηστά. Οι Νιονιοι...μεχρι τα βαθειά τους γεραματα, θα ακιζονται επί ...σκηνής. Θα αυνανιζονται δημόσια παλιατσοι σε ένα τσιρκο που ακομα τους ανεχεται...
Μια φορά κι έναν καιρό
Μισώ τον Νιόνιο... μου θυμίζει τόσο έντονα πόσο λίγοι, πόσο παλιάτσοι, ήταν οι ψευτοήρωες της εφηβείας μου. Αγαπάω τον Σαββόπουλο γιατί είναι το παραμύθι της εφηβείας μου...
Όλοι αυτοι που πραγματικά έχτισαν, πάλεψαν, αγωνιστηκαν, τόλμησαν ...τους έφαγε το μαυρο σκοτάδι. Συρθηκαν και διασυρθηκαν...απο τους ψευτοΝιονιους αυτης της χωρας που το μονο προιόν της, ειναι η φαιδρά πορτοκαλέα.... Για όλους αυτους...τα φωτα της σκηνής θα μεινουν πάντα σβηστά. Οι Νιονιοι...μεχρι τα βαθειά τους γεραματα, θα ακιζονται επί ...σκηνής. Θα αυνανιζονται δημόσια παλιατσοι σε ένα τσιρκο που ακομα τους ανεχεται...
Μια φορά κι έναν καιρό
ήταν ένας κότσυφας
που τον λέγαν Σταύρο.
Απέκτησε φωλιά και κοτσυφόπουλα
και τόσο περήφανος αισθάνθηκε
που βγήκε και κάθονταν στο κλαδί
καμαρωτός-καμαρωτός.
Από μακριά έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους...
Μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια,τσαλαπετεινοί και παγόνια
από μακριά τον χαιρετάνε κι από κοντά του λένε:
"Γεια σου Σταύρο!"
"Δε με λένε Σταύρο,
μον' με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη Τσουτσουλομύτη!"
Αλλάζει όμως ο καιρός,
να βροχές, να χαλάζια, να κεραυνοί
πάει η φωλιά πάν' τα κοτσυφόπουλα, παν' όλα,
βγήκε και κάθονταν στο κλαρί μονάχος.
Από μακριά
έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους...
Μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια,τσαλαπετεινοί και παγόνια
από μακριά τον χαιρετάνε κι από κοντά του λένε:
"Γεια σου Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη Τσουτσουλομύτη!"
"Δε με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη Τσουτσουλομύτη.
Μόνο Σταύρο με λένε, μόνο Σταύρο"...
Υ.Γ. Λιώναμε τις παραλίες, λιώναμε ...στις παραλίες, ακούγοντας Νιονιο... Αλλά ...ακουγαμε, λιωναμε και για τους πριγκηπες της ...Πλατείας, αυτούς που δεν πουλησαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες, αυτοι που δεν θα τραγουδησουν ποτέ στο ...Παλλάς, αυτοι που δεν άντεξαν την αυθεντικότητα και την αισθαντικότητα της ευαισθησίας τους, αυτους που η Ελσα... τους εστειλε στον ουρανό... Παύλο, Νικόλα, Κατερίνα... καλά που υπηρξατε και εσείς. Πάντα νέοι, πάντα όμορφοι. Ουτως ή άλλως καμιά ρυτιδα δεν θα σας ακουμούσε ...ΠΟΤΕ.
53 σχόλια:
Κατερίνα καλησπέρα..
Διαβολική σύμπτωση, σήμερα η δική σου ανάρτηση κι εκείνη της cynical..
Σ' όλες τις τέχνες εκείνο που θα κρίνει τελεσίδικα είναι ο χρόνος. Και δεν εννοώ δέκα και είκοσι χρονάκια. Ο Μπαχ έμεινε 'άπαιχτος' για έναν ολόκληρο αιώνα μετά τον θάνατό του, μέχρι να τον ανακαλύψει ξανά ο Μέντελσον.
Η 'γενιά του 60' στην Ελλάδα υπήρξε αντανάκλαση. Αλλού παιζόταν το παιχνίδι, στο Παρίσι, στην Αμερική, στις μητροπόλεις. Ο ίδιος ο Σαββόπουλος, αν το δούμε ιστορικά, κάλλιστα θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα κακέκτυπο του Ντύλαν, σε μια ασήμαντη περιφερειακή χώρα στην μέση του τίποτε.
Μετά, οφείλουμε να περιμένουμε να εκλείψουν οι συναισθηματικοί δεσμοί. Η δική μας γενιά άκουσε το Φορτηγό σε μια ηλικία που γυρνά το μυαλό με μια αυτόματη νοσταλγία, λυώναμε στις παραλίες λες, κι είναι αλήθεια, πώς τώρα να ξεχωρίσουμε το προσωπικό βίωμα, δεν είμαστε εκ των πραγμάτων κατάλληλοι να κρίνουμε εμείς.
Ούτε ακόμη και η ακραία συνέπεια που φτάνει μέχρι την αυτοκαταστροφή και τον φυσικό θάνατο, ούτε κι αυτή είναι το κριτήριο. Αυτή μπορεί να κρίνει τον ίδιο τον άνθρωπο, όχι το καλλιτεχνικό του αποτύπωμα. Ο Καρυωτάκης δεν ήταν καλός ποιητής επειδή αυτοκτόνησε, αυτό μόνο πρόσκαιρη δόξα μπορεί να του προσφέρει, θέλω να πω, η Γώγου έγραψε καλή ποίηση, το είχαμε καταλάβει πριν να χαθεί.
Για τον Σαββόπουλο, πιστεύω πως κάποια τραγούδια του, -πέντε; δέκα;- θα επιζήσουν και στο μέλλον, θα ακούγονται κι όταν το 'κοινό' δεν θα θυμάται καν ποιος τα έχει γράψει. Ο Καραγκιόζης; Η φωτογραφία με τη Μπέλου; Η Πλατεία; Προσωπικά τον παρακολούθησα μέχρι τη Ρεζέρβα. Έκτοτε άλλαξα κι εγώ γούστα, άλλαξε κι εκείνος. Αλλά μήπως με όλους το ίδιο δεν ισχύει; Μας ενδιαφέρει σήμερα το Νιάου Νιάου βρε γατούλα του Μάνου;
Γεια σου βρε Κατερινα,
διαβάζοντάς σε εβαλα αρκετα πράγματα σε ταξη, μιας και γω σημερα Σαββοπουλο επαιξα. Ε! τι να κανουμε, οπου και να γυρισεις στην Αθηνα αυτες τις μερες τις αφισες του βλεπεις.
Αμα καποιος ειναι αντιφατικος, πώς να τον ζυγιάσεις;
Αυτο που θυμαμαι σαν πανούκλα απο την πρωιμη μεταπολιτευση ηταν οι "αυτοεξοριστοι" του Παρισιού! Ακομα δεν μπορω να ξεπερασω την αναγούλα.
Κατερίνα μου πριν αρχίσω να σε διαβάζω είχα ήδη φορτώσει γιατί από τον τίτλο κατάλαβα ότι θα διαβάσω για το Νιόνιο αυτόν το καραγκιόζη όλων των εποχών που ρευστοποίησε πολλάκις μια τυχαία σύλληψη από ένα τυχαίο περιστατικό το Σεπτέμβρη του 1967 κι έκτοτε συχνά πυκνά ασελγεί σε εκείνη τη γενιά κι εκείνη τη εποχή.
Ευτυχώς για μένα δεν χρεάζεται να τον ξεβρακώσω όπως υπολόγιζα να κάνω μιας κι εσύ τον απομυθοποιείς με τον καλύτερο τρόπο.
Θα ευχηθώ το 2010 να είναι για σένα σταθμός και χρόνος εκπλήρωσης ανεκπλήρωτων ως τώρα ονείρων και άσε τα κουρέλια να αναπνέουν από το παρελθόν τους.
καλησπερά Κατερινιώ
ο δίκος σου κότσυφας τι όνομα έχει?
βιοτεχνολογία εεε?
για σκέψου να φτιάχναμε ένα πουλί με την πονηριά-τεμπελιά των σπουργιτιών και το "κύρος" της κουκουβάγιας!?
Υ.Γ. βρήκα τυχαία το blog σου χθες όταν έκανα google search
περί πολιτικής αυτοκτονίας
αλλά φαίνεται στη ζωή [και στη χημεία!] τίποτα δεν είναι τυχαίο!
χρόνια καλά!!!
Οι καλιτεχνες ειναι σαν τα ψηλα βουνα εχουν μεγαλες κορφες αλλα και μεγαλες χαραδρες.
Ασ μην πυροβολουμε τουσ μυθους της εφηβειας μας αλλωστε ο αναμαρτητος πρωτος τον λιθο βαλλετω
Καλησπέρα και χρόνια πολλά.
Ενδιαφέρουσα περίπτωση χαμαιλεοντισμού, ο ΔΣ. Και μπαλάντα ότν ήταν της μόδος, και ροκ στο Μπάλλο, γιατί μπήκε ο ηλεκτρισμός ακόμα και στον Dylan, και ζειμπέκικα στη Ρεζέρβα όταν όλη η νεολαία την έβρισκε στα ρεμπετάδικαξ και διασκευές όταν δεν μας ερχότανε ιδέα, και σαχλαμάρες όταν η εποχή ήταν της σάχλας (πάω για κούρεμα). Ταυτόχρονα, από την Αριστερά και το 114, πήγε στην νεορθοδοξία, όταν αυτή φάνηκε να παίζει, μετά το γύρισε στον ψιλοεθνικισμό και τραγούδαγε τον εθνικό ύμνο παρέα με το Βαρβιτσιώτη. Αλλά και με τον Αντρέα ήτανε και στην ΤV έκανε κάτι σαχλαμάρες και με τους λαικούς είχε συνεργασίες. Τέλος και στο μιλένιουμ και στους εκσυγχρονισμούς του Σημίτη μέσα ήτανε.
Έκανε ότι μπορούσε ο άνθρωπος για να σταθεί στη συνείδηση του κόσμου σαν ίσος με τον Χατζηδάκη και τον Θεοδωράκη, αλλά δεν τα κατάφερε ίσως γιατί τόθελε τόσο πολύ και αυτό φαινότανε και γιατί δεν είχε τέτοιο μουσικό ανάστημα.
Τώρα τον ακούνε κάτι μουσάτοι, αριστερίζοντες ψευτοδιανοούμενοι.
Καλά τραγούδια έφτιαξε και τα είπε ακόμη καλύτερα. Φρόντισε όμως να τα σβήσει μόνος του στις συνειδήσεις μας. Ματαιοδοξίες τι να κάνουμε.
@leo
μουσάτοι, αριστερίζοντες ψευτοδιανοούμενοι.
υπάρχουν ακόμα ...τοιούτοι???
οεο
@Yanni
Και βέβαια και καπνίζουνε και πίπα, sorry αλλά το ξέχασα.
Χρόνια πολλά σε σένα και στη Ν. Φιλάδέλφεια.
ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ.
ΕΥΧΟΜΑΙ Η ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ 2010 ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΜΕ ΥΓΕΙΑ-ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ.
Τα μόνα όνειρα που δεν είχαν αξία ήταν αυτά που δεν έγιναν. Και οι μύθοι που ήταν κούφιοι.
Οι μόνοι που γ..... αυτόν τον τόπο ήταν αυτοί που δεν τόλμησαν ποτέ αλλά μας περίμεναν στη γωνιά εκδικητικά ή να μας αναλώσουν ή να μας αφομοιώσουν ή να μας εξαγοράσουν ή να μας υποτάξουν.
Λίγοι γλύτωσαν… κάποιοι ξεπούλησαν, εξαργύρωσαν, κάποιοι έμειναν γραφικοί ονειροπόλοι, κάποιοι δογματικοί, κάποιοι προσγειώθηκαν σε νέο πεδίο μάχης πολύ πιο σκληρό.
Όχι, δεν είμαστε όλοι οι εκδρομείς του ΄60 που ανεβήκαμε στο «Φορτηγό» ίδιοι. Και δεν είχαμε την ίδια πορεία. Ούτε την ίδια ηθική. Αρνούμαι να μπω κάτω από τέτοιες σημαίες και τέτοιες ρετσέτες. Και δεν ξεχνώ. Η δικιά μου προσωπικότητα, η δικιά μου πορεία, ο δικός μου αγώνας δεν μπαίνουν σε κανένα σακί του Νιόνιου και της "γενιάς του". Είναι αυθύπαρκτες γιατί έτσι έγιναν και όχι για χάρη οποιοιδήποτε Νιόνιου. Και είναι ερώτημα αν αυτός τραγούδησε κάποτε εμάς ή εμείς αυτόν. Μάλλον το πρώτο ισχύει.
Γράφεις όμορφα «Όλοι αυτοι που πραγματικά έχτισαν, πάλεψαν, αγωνιστηκαν, τόλμησαν ...τους έφαγε το μαυρο σκοτάδι. Συρθηκαν και διασυρθηκαν...απο τους ψευτοΝιονιους αυτης της χωρας που το μονο προιόν της, ειναι η φαιδρά πορτοκαλέα.... Για όλους αυτους...τα φωτα της σκηνής θα μεινουν πάντα σβηστά».
Ναι, ίσως παραμείνουν για πάντα σβηστά. Όμως τίποτα δεν πάει χαμένο παρά μόνο αυτό που δεν έγινε ποτέ. Εμείς που δεν γίναμε μύθος γιατί ο αγώνας συνεχίζεται αενάως, συνεχίζουμε να σκάβουμε το μέλλον χωρίς να εισπράττουμε από το παρελθόν. Αυτή είναι η διαφορά κάποιων λίγων «εκδρομέων» που τότε δεν έκαναν εκδρομή αλλά έδιναν μάχη. ….
«Τα μαύρα τα μαλλιά μας κι αν ασπρίσαν δε μας τρομάζει η βαρυχειμωνιά….» Αυτό το τραγούδι δεν μπορεί να ακουστεί στο Παλλάς. Το μισεί κάθε συμβιβασμένος που πάτησε τα 60. Και λατρεύει τους Κωλοέλληνες… Εγώ προτιμώ τη «Συγκέντρωση…» κι ας ορφάνεψε από «πατέρα».
Έχει την τιμητική του ο Σαββόπουλος στη βλογόσφαιρα τελευταία.
Προσωπικά ποτέ δεν τον συμπάθησα. Έβλεπα κάτι ψεύτικο στο μάτι του.
Χρόνια πολλά κατερίνα :)
Κατερίνα μου,
και τα δικά μου αισθήματα απέναντι στο Σαββόπουλο είναι αμφίθυμα!
Ε ΡΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ
δυστυχως ετσι ειναι δομημενη η ελληνικη κοινωνια ...κοινωνια μυθων , κοινωνια αλληλομεγαλων ,θαυματων κλπ ολοι οσοι εχτισαν , παλεψαν ,αγωνιστηκαν ,τολμησαν τους εφαγε το μαυρο σκοταδι
απίστευτο το κείμενό σου. Να είσαι καλά :)
Θανάση, ξέρω απεξω όλους τους στιχους των τραγουδιών του Σαββόπουλου. Ακόμα και ότι με απωθεί γιατί τονίζει την «δηθενιά» του... το ξέρω.
Και να σου εξομολογηθώ και την αμαρτία μου, μια απλή συναυλία θα την φχαριστιόμουν. Αλλωστε για αυτό και πήγα. Να ακουσω απο τον δημιουργό, για μια ακόμα μια φορά, τα τραγουδια του, που κάθενα απο αυτά πια τα έχω συνδέσει με μια ή περισσότερες προσωπικές μου στιγμές. Εχω παρακολουθήσει πολύ καλές συναυλίες του, έχω φάει στην μάπα και πολλά επιεικώς ευτραπελα. Απο βυζαντινές ψαλμώδίες, μέχρι φασολάδες. Όμως τα έργα, τα τραγουδια του καλλιτέχνη δεν του ανηκουν πια. Ανήκουν στον καθένα μας, που τα ζωγραφισε, τα στολισε με κάτι απο τη ζωή του.
Προχθές, θες αυτη η «συνομιλία» με ένα κοινό που του έμοιαζε, θες το «δοξαστε» με, θες η «εξεγερση» των φαλακρών «wannabe» ...Κάποιοι, με χαλασε.
Όπως με χάλασε αφανταστα και ο ...Πριγκηπας της Κυψέλης, που ήταν ο guest… Οι δυο γεροντοΣπίθες... a la Μικ Τζαγκερ, να τραγουδάνε το χαζοτραγουδάκι του Γιωργου Θαλάσση...
Είχε όμως και στιγμές, που κοιταξε ...όχι το κοινό του, αλλά τον ίδιο με ειλικρινεια και πόνο. Και εκει... πάλι του τα συγχωρησα όλα.
Cynical, δεν ξέρω αν ειναι αντιφατικός ο Σαββόπουλος. Νομίζω ότι ειναι η κλασική περιπτωση που περιγραφεται με το «αν δεν εισαι αυτό που εισαι τι θα ήθελες να εισαι...»
Ο Σαββόπουλος νοιώθει ότι ο Νιονιος...πουλάει. Και τον πουλάει και τον ξεπουλάει...μπιρ παρα.
Και αν το ...κοινό του το ζητήσει, ο παλιατσος, ο αγυρτης παλιατσος, πνίγει, στραγγαλίζει τον Σαββόπουλο.
Είχε μια σκηνή, η συναυλία.
Μια σκηνή που έπαιξε απο το απολυτα θλιβερό μέχρι το απολυτα γελοίο.
Βρέθηκε λέει...εξοριστος απο την Χουντα στο Παρισι -εικοσι χρονια μετά την Χουντα, όταν έλεγες ότι είσαι Ελληνας, οι Παριζιάνοι ακομα γελουσαν με τους Ελληνες ...αυτοεξοριστους που περιφέρονταν όλη μέρα απο café σε café , διηγουμενοι τα "ηρωικά' τους κατορθώματα σε όποιον κέρναγε …ένα καφε.
Εκει λοιπόν εις Παρισίους, ο Νιόνιος λέει συχναζε σε ένα café, το Saint Claude, στο Saint Germain. Και τι ειχε ως μόνη αποσκευή ο Νιονιος μαζί του; Τι ένοιωσε την αναγκη να πάρει μόνο μαζί του; ... Τα ρόδινα ακρογυαλια του Παπαδιαμάντη.
Και ο Παπαδιαμάντης εκει, περιεγραφε τον Αγιο Κλαυδιο στον Αγιο Γερμανό. Τι μεταφυσική συμπτωση, τι άστρο της Βηθλέεμ!!!
Και εκει ο Νιονιος μας είπε, ότι ...ένοιωσε την Ελλαδα να αναρριγά, να πάλλεται μέσα του... Εκει καταλαβε τον προορισμό του...
Ευτυχώς μετα ήταν οι Ρουμάνοι έξω απο το Παλλάς με τα ντεφια και τα βιολιά...και ήρθαμε λίγο στα ίσα μας...
Λυκε και σε εσένα τα καλυτερα για την δεκαετία των ‘10.
Να σου πω και την αμαρτία μου, με τα όνειρα...έχω ένα θεμα. Την έχω δει και στην πραξη την ρήση «τα όνειρα σου μην τα λες γιατί μπορεί μια μέρα, ακόμα και οι φρουδιστές να ρθουν στην εξουσία...»
Ο Σαββόπουλος ειναι ένα τυπικά γελοιο δειγμα μιας γενιας. Αυτής της γενιάς, που η «πρωτοπορία» της-τρομάρα τους, διηγηθηκε φουμαρα, αυτής της γενιάς που έπλασε και πουλησε παραμυθια στις πλάτες άλλων. Αυτης της γενιάς που άπλωσε στα πεζοδρόμια μια πραματεια απο μπαλωμένους πορφυρους μανδυες. Όσοι αξιοπρεπεις, δεν μιλησαν ποτέ. Όσοι παλιατσοι περιφερονται ακόμα φορώντας τα πορφυρά κουρελια τους και τραγουδούν ακόμα.
Όμως ξέρεις, οι επόμενοι, αυτους ξέραμε, αυτοι ήταν οι Πριγκηπες της εφηβείας μας. Τρομάξαμε να βρουμε τους αφανείς... Ακομα οι Δράκοι κρυβονται πίσω απο τις πλάτες των ελάχιστων Πριγκήπων.
Καλώς τον Γιάννη.
Για όσους δεν τον ξέρουν (προσωπικά, τον γνωριζω απο τα γραφτά του και συνεντευξεις του στο ραδιοφωνο), ο Γιάννης Ζαμπετάκης ειναι ο Ρομπέν του Περιβάλλοντος.
O Ζαμπετάκης δεν ειναι ..."οικολόγος", είναι Αγωνιστής με τα όλα του, γνωστης, τεκμηριώνει, εξειδικευει, καταγγέλει, παλευει με Δράκους που το παιζουν και αυτοι προστατες Πριγκηπες, παλευει με την άγνοια και τον ωχαδερφισμό, παλευει με αυτους που θα έπρεπε να ξεσηκωθούν γιατί είναι οι πρωτοι που κινδυνεουν, κι όμως σωπαινουν. Αντιπαλευει το αν δεν το βλέπουμε ...δε υπάρχει.
Ρωτας το όνομα του δικού μου κοτσυφα Γιάννη... Ελπίζω να είναι πάντα Κατερίνα και ποτέ Τσουτσουρλομυτα. Αλλά ...ποιος ξέρει άραγε;
Υ.Γ. Για την Ζωή δεν ξέρω (και να σου πω και την αλήθεια...δεν θα ήθελα και να μάθω...), αλλά στην ...Χημεια, η τύχη ειναι σπάνια. Το διαβασα (σχολική παρασταση, για τα 200 χρόνια του Δαρβίνου) και ηθελα να το μεταφέρω, και που θα βρώ καλυτερη ευκαιρία απο απαντηση σε σχολιο ...Χημικου
Εμείς οι δυό σαν ένα
Δυο σώματα ενωμένα
Βιοποικιλότητα και εξελιξη δεμένα
Διακόσια χρόνια επετειο έχουμε του Δαρβίνου
Κι ακόμα δεν διδαξαμε την ανακαλυψη του
Την φυσική επιλογή που είναι η αιτία
Να έχουμε στα ειδη μας μεγάλη ποικιλία
Μεταλλαξη στο DNA λέει η Βιοχημεία
Δεν ειναι λάθος πάντοτε, είναι και επιτυχία
Μεταλλαξη και επιλογή καλή συνεργασία
Αυτη ειναι της εξελιξης η νέα θεωρία.
Και απο εδώ Γιάννη καλό κουραγιο, πολή δυναμη και τεραστιες αντοχές οι ευχές μου για την νέα χρονια...
Μα de profundis μου, δεν θα τον κρινω απο την ζωή του τον Μυθο της εφηβείας μου, αρκει να μην την κάνει την "ζωή' του, παρασταση για το κοινό. Με αφήνει παγερά αδιαφορη πως διάγει την προσωπική ζωή του. Δεν ξέρω καν. Αλλά ...
Το έγραψα και παραπάνω. Τα τραγουδια του δημιουργού, δεν του ανηκουν πια. Ανηκουν στον καθένα μας. Ανηκουν στις στιγμές μας και στις μνημες μας που ντυσαμε με μουσική υποκρουση. Και όταν κάνεις εσυ την ζωή σου απο σκηνής, φτηνό- «ηρωικό» και «πένθιμο» εμβατηριο- με χαλάς...
Είχε δυο μέρη η συναυλία, ένα πολύ τρυφερό πρωτο, ένα Σαββοπουλικό ποιητικό, και ένα δευτερο...τόσο πανηγυριωτικο, τόσο «δοξάστε με», τόσο φτηνιαρικο...
Ε, όταν με καλέις να σε ...δοξάσω, όταν νοιώθεις την αναγκη να σε δοξάσω εκει λιγο πριν ή λίγο μετά, την συνταξη...τότε μου δίνεις την δυνατότητα και το δικαιωμα...να σου πω... αει χάσου ρε φτηνέ παλιατσε....
Και γαμωτο μην με προδιδεις τόσο πολύ!!!
Καλως ήρθες leo.
Εχω την αισθηση ότι ο Σαββόπουλος, δεν άντεξε να μην ειναι πάντα με τους προβολείς στραμμενους πάνω του. Ακολουθησε αυτή την κλασικά αμερικάνικη συνταγή. Να λέτε και να γραφετε ότι θέλετε για μένα, αρκει να γραφετε σωστά το όνομα μου.
Κι αν θες, αυτό ήτνα και το κυριωτερο γνωρισμα αυτής της γενιάς. Σε όσους η χουντα ΠΡΟΣΦΕΡΕ, δυο στιγμές που στο μυαλό τους φανταζαν «ηρωικές», θεωρησαν εαυτους ταμένους να τις έχουν και να τις αναμασάνε, να τις περιφέρουν διανθισμένες με χιλιαδες λαμπάκια...
Το έχω δει τόσες φορές αυτο το έργο!!!
Είναι όλοι αυτοι που αν η Χουντα δνε υπήρχε θα έπρεπε ή να την εφευρουν για να έχουν να που ότι κάτι έζησαν.Η άλλη τοςυ επιλογή... να τινάξουν τα μυαλά τους στον αερα.
Και τελικά όλοι αυτοι...απλώς την αναπαρηγαν την Χουντα. Την πνευματική, την πολιτική, την κοινωνική Χουντα. Και δνε ήταν πια μια Χουντα με Παττακους και Ππαπαδόπουλους, δεν είχε ημερομηνια λήξης, ήταν πολύ πιο αποτελεσματική για όλους τους επομενους.
Ο Σαββόπουλος, έκανε επωνυμα αυτό που κάνουν χιλιαδες άλλοι της γενιας του, επωνυμα ή (τραγικό για αυτόυς...ανωνυμα). Παλευουν να ειναι αιρετικοι, εκεντρικοί, γινομενοι απλά γελοιοι....
Σκρουτζάκο και σε σένα πολλές ευχές για μια όμορφη, γλυκειά και τρυφερή χρονιά.
Στεργιε,
Στις πλάτες κάποιων ...σαν και αυτους που αναφερεις, χτισαν ουρανοξυστες δεκάδες Νιονοι και χιλιαδες άλλοι, που παριστάνουν τον ...Νιονιο, στον μικροκοσμο τους.
Ο Σαββόπουλος τουλάχιστον ήταν ευαισθητος ποιητής και χαρισματικός συνθετης. Αντεγραψε με χάρη, ανταποκριθηκε στην αναγκη των καιρών για «τραγουδι διαμαρτυρίας» και έδωσε δουλειά που ακομα μας συντροφευει. Σκέψου ποσοι άλλοι...δνε έκαναν ουτε καν αυτό!!!
Μάνο μου καλή χρονιά και σε σένα.
Μα όπου σταθείς και όπου βρεθείς σε αυτη την πόλη πάνω στον Νιονιο θα πέσεις.
Ξαφνικά ο Νιονιος -και όχι μόνο, ...αποφασισε να αντιπαραθέσει την «εξεγερση» των δεκαεξάχρονων με την την «εξεγερση» των 65χρονων, πριν την συνταξιοδοτηση.
Με ενοχλησε τόσο... όλο αυτή η σκυλευση. Σαν να φωναζαν όλοι αυτοι... μην μας αφηνετε στο περιθωριο... Θυμηθειτε μας καλέ... Ξαναδοξάστε μας...
Αλλωστε, ευαισθητος τροβαδουρος ο ίδιος, σε άσχετο χρονο το έχει προβλέψει και αυτός... «Και η Παρθένα με τον Σατανα»
Μεροπη μου καλημέρα,
Κραταω τον Σαββοπουλο που έκανε λέξεις και μουσικές αυτό που κάποτε ήθελα να ακουσω και εγώ, κλεινω τα μάτια στον Νιονιο που παλευει να μην ξεχαστεί, να μην ξεπεραστεί, να μην ...απαξιωθεί...
Ανωνυμε για μια ακομα φορά, καλές γιορτές και καλή χρονιά.
Μιας που είσαι τακτικός θαμώνας του τσαντιριου μου, και βλέποντας την ώρα του σχολιου σου, επετρεψε μου, μια συμβουλή:
Να κοψεις την πρωινή, απο μια ...ηλικια και μετά, ειναι ανθυγιεινή.
Καλημέρα Valamonte,
Το ζητημα ειναι που ριχνουμε πια εμεις τους προβολείς....
Στους ΜΙΚΡΟΥΣ «μεγάλους» ή στους ΜΕΓΑΛΟΥΣ «μικρούς»;;;
Ευαισθητε Mahlerακο μου, σου ευχομαι απο καρδιάς, πολύ πολύ πολύ τρυφεροτητα να σου χτυπήσει την πόρτα την φετινή χρονια. Ετσι να σε κατακλυζει σαν βουτυρωμένη άχνη ζαχαρη.
Φιλια.
Ο Νιόνιος της εφηβειας μας.
Το Κύτταρο,η Λύρα ,το νέο κύμα,το βινύλιο.
Μια χαρά τα πήγαινα μέχρι που άρχισαν εκείνες οι συνεντεύξεις με κάτι περί νεορθοδοξίας και διάφορες άλλες πίπες.
Κάτι άλλαξε.
Οχι ότι σταμάτησα να τον ακούω και τώρα.
όταν είμουνα δεκατριών χρονών και άκουγα το βρώμικο ψωμί από τα διαφημιστικά της Lyra, ταξίδευα χωρίς ουσίες. Αυτό χρωστάω στο Σαββόπουλο...
Μετά μεγάλωσα, ξεκίνησα διάλογο με το έργο του, τι μου αρέσει και τι όχι, αλλά στοίχειωσε την παιδική μου ηλικία...
Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά Κατερίνα μου, ελπίζω/εύχομαι το 2010 να σε βρει το ίδιο ευαίσθητη, αγνή και ψαγμένη όπως σε ξέρω και να σου/μας δείξει χίλιες ευκαιρίες να γίνουμε πιο αισιόδοξοι.
Μας άλλαξε τα φώτα η μιζέρια των τελευταίων ετών! Πίνουμε και εμείς κόκκινο κρασί στην υγειά σου!
Υ.Γ.
Μπορεί να ακούγεται αιρετικό αλλά δεν έχω συνολική άποψη για το Σαββόπουλο γιατί δεν με άγγιξαν ποτέ τα τραγούδια του (όπως ξέρεις, άλλα ακούσματα προτιμώ). Δεν ξέρω αν είναι "δήθεν" ή νάρκισσος/γεροντοφρικιό, μου φαίνεται όμως ότι έχει "κεραίες" και πιάνει μηνύματα... Η σύγκριση με τον Τζάγκερ (που έχει κάνει ο ίδιος) είναι ατυχής και "βέβηλη": ο μεν "πουλάει" φιλοσοφία (δήθεν ή όχι), ο δε κάνει το κέφι του χωρίς "δήθεν"...
Φιλιά πολλά!
ΤΑΞΗ ΤΩΝ ΗΘΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
1. Βραβείο Μαυρικίου - Αντωνίου Καζέ και Φανής χήρας Μ.-Αντ. Καζέ, με χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ, για βράβευση Έλληνα που διακρίθηκε για πράξη ανθρωπισμού και κοινωνικής αρετής, στον Πρεσβύτερο κ. Ιωάννη Οικονομίδη, ιερέα του Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνος Οινοφύτων, για το αξιολογότατο περιβαλλοντικό του έργο στην περιοχή των Οινοφύτων.
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1760213
@κατερίνα
ουπς...πρώτη φορά με υποδέχονται έτσι σε blog... :)
ρομπέν ...μμμ
καλό και λιγουλάκι πικρό!
έχουμε πάντως στην ομάδα κι ένα Παπά όπως ο πραγματικός Ρομπέν (βλ. σχόλιό μου από πάνου) ...και με Βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών!
έλα μια μέρα στο Sherwood να τα πούμε! κερνάμε κόκκινο κρασί από την Νεμέα! :)
με αντιοξειδωτικά!
το ποιηματάκι εκπληκτικό! και σε ευχαριστώ!
μετάλλαξη και επιτυχία
αυτή είναι η ομορφιά στη blogοκοινωνία
:)
@leo
αντευχομαι καλή μας απαλλαγή από τους ψευτοΑριστερούς!
ας κάνουμε την Αρχή με τον Κόντο, τον εδώ δήμαρχο που μας φροντίζει πάντως...
μέχρι και μπουρδέλο μάς άνοιξε...
http://www.aliengirls-gr.com/index.php
χρόνια καλά !
θα χαλάσω λίγο την ομοφωνία
Ο,τι ζήσαμε τη δεκαετία του 60,και την καθε δεκαετία ,οι μουσικες,οι ερωτες,οι αγωνες,οι περιπετειες,
ας μη τα βλεπουμε με τα μάτια του σήμερα....ΤΟΤΕ ,ηταν η εποχη της αθωότητας μας-ας την αφήσουμε ήσυχη.....το ΄΄φορτηγό΄΄ηταν το οχημά μας τι κι αν σήμερα δεν υπάρχει;/
φιλια και καλη χρονια Κατερινιώ μου και συνεπιβάτες
Μεγαλα λόγια ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΩΝ ανδρών και γυναικών. Που δεν έζησαν, δεν ένοιωσαν, που ούτε καν διάβασαν.
Χαιρετώ από τα βάθη του 60 τους άκαπνους, άνευρους, αδιάβαστους ανθρώπους του τεράστιου ελληνικού καναπέ. Εσας δηλαδή, που κρίνετε αυτούς που έπραξαν, επικρίνετε αυτούς που πάλεψαν, και που τελικά -στο σύνολό τους μόνο, όχι προσωπικά- απέτυχαν.
Εσείς δεν θα αποτύχετε ποτέ. Γιατί στην ζωή σας δεν κάνατε τίποτα. Μόνο το τεράστιο αποτύπωμα του τεράστιου, καλομαθημένου κώλου σας, στο καναπέ που λέγαμε. Από τη "ασφάλεια" του οποίου κρίνετε αυτούς που πέρασαν από άλλες "ασφάλειες και πολλές ανασφάλειες,αυτούς που τόλμησαν.
Μικρά, μικρούτσικα ανθρωπάκια, καλοί κριτικοί μου, Καλή Χρονιά.
σιγα ρε φιλε! τον σαββοπουλο κριναμε δεν κριναμε τον καζαντζακι! το σαββοπουλο που ονειρευοτανε τον καραγκιοζη..και τελικα τα καταφερε..εγινε
Θα έλεγα ότι η δεκαετία αυτή ήταν εκείνη που έχασε το παιχνίδι...τη μπάλα...να το πούμε πιο ωμά. Της δόθηκαν όλες εκείνες οι ευκαιρίες να κάνει κάτι...να σπρώξει στην άκρη τη σαβούρα και να κρατήσει το καλό, και με μια ευκολία έκανε ακριβώς το αντίθετο. Κι όπως κάθε γενιά που σέβεται τον εαυτό της τα έριξε στην επόμενη. Δεν έχω ξανακούσει γενιά, σαν εκείνη του 60-70, να βρίζει τόσο πολύ την αμέσως επόμενη. Τέτοιο μίσος για μια δουλειά που εκείνη άφησαν μισοτελειωμένη!!
Πάντα βέβαια κάτι μένει θα μου πεις. Μπορεί! Αλίμονο κι αν δεν μείνουμε να το πιστεύουμε κι αυτό!
Καλές γιορτές Κατερινιώ μου!
Χρόνια πολλά και σε σένα apneagr, καλη και όμορφη χρονιά να έχεις.
Καλησπέρα Habilis, μάλλον ο Νιονιος δεν άντεχε ότι η εποχή του απλά περασε, και έτσι έγινε «εκκεντρικός». Ουτε ο πρώτος, ουτε ο τελευταίος . Μα και εγώ τον ακούω, και το είπα και πιο πάνω, τα τραγουδια του πια μας ανηκουν. Κι ίσως και πολύ περισότερο από ότι ανηκουν στον κάθε ...Νιονιο.
Μά όλοι aerostatic χρωστάμε τα ταξιδια μας στο Σαββόπουλο, και για αυτό και τον μνημονευουμε ακόμα. Στην πραξη, την εφηβεία μας μνημονευουμε.
Ίσως είναι πολύ εγωιστικό, αλλά θάθελα να μεινει εκει… Και όχι μόνο αυτός. Με χαλάνε τα γεροντοφρικιά που παλευουν ακόμα να σταθούν στα φωτα των προβολέων, μαιντανοί να σκυλευουν το ίδιο τους το έργο, χωρίς να προφυλάσσουν …την εφηβεία ή ακόμα και τα νιατα κάποιων που ταξιδευαν χρησιμοποιώντας αυτους …για ουσίες… Και πάνω από όλα χωρίς να προφυλάσσουντον ίδιο τους τον εαυτό.
Χρόνια πολλά Τσοτσο μου, κάθε καλό, να μου προσέχεις τις ομορφες σου.
Μεγάλο πραγμα στον καλλιτεχνη να κάνει το κέφι του. Τότε το φχαριστιεται και αυτός και το εισπρατουμε και εμείς
Φιλια πολλά.
Γιάννη το διαβασα. Και κάποιοι, κόντρα στους άθλιους μεγαλοσχημους και τους δεσποτάδες, σώζουν το όποιο κυρος έχει απομεινει πια στην εκκλησία.
Θα περάσω για το κρασάκι, εσύ μεινε στο …δάσος. Και …δυναμη!!!
Σε λίγο θα πινουμε κρασί αντι για νερό. Και γιατί το νερό…θα είναι πια πολύ επικινδυνο, αλλά το πιο σημαντικό γιατί μόνο μεθυσμένοι θα αντεχουμε την ενοχή μας για το νερό που πια..κάψαμε.
Πεντανόστιμη, συμφωνώ μαζί σου. Αυτά είναι που θέλουμε να διαφυλάξουμε. Την εποχή της δικής μας αθωότητας. Αυτή «βεβηλωνεται».
Θα μου πεις ποιος είναι πια αθώος; Είπε πιο πάνω ο de profundis ο αναμαρτητος πρωτος τον λίθο βαλέτω…
Ίσως να είναι και αυτό Πεντανοστιμη μου, αντικρυζοντας τον Νιονιο, ίσως να ξορκιζουμε το ...μέλλον μας.
Φιλια πολλά
Βρε καλώς τον …Μήτσο!
Ω, ρε κατακαημένε …Μήτσο, ξεκαβάλα το καλάμι, κρεμασε το πια στον τοιχο. Ψωραλέο γαιδουρι, το καλάμι, που στα μάτια σου μονο, φανταζει αραβικό άτι.
Και επειδή «πολλά ήταν τα ψέμματα που είπαμε ως εδώ, ας πουμε και μια αλήθεια …κι ας πεσει στο ΚΕΝΟ.
Αχ… Μήτσο ακόμα δεν έμαθες αυτό που πάντα, ήξεραν…ΟΛΟΙ, ότι στην εποχή της τεχνολογίας, το διαδικτυο δεν προσφερεται για «ανωνυμους» τσαμπουκάδες, για τζάμπα –«ανωνυμες» πάντα- μαγκιές;
Όπως και να εχει το πραγμα… Μήτσο μου, σε συμπαθώ πολύ γιατί εισαι συγγενής μιας καλής μου φίλης, της ΕΠΙΣΚΕΨΙΜΟΤΗΤΑΣ μου.
Σε ευχαριστω λοιπόν που υποστηρίζεις την …φίλη μου, και σου ευχομαι τα 65 «αγωνιστικά» και «ηρωικά» σου χρόνια, να τα κάνεις και 75, και 85, και 95 και …105 (όχι απαραιτητα πίσω από έναν υπολογιστή).
Και επειδή αν πιασει η ευχή μου θα είναι πολλά τα χρόνια ρε …Μητσο, δεν ξεκινάς από φέτος την προσπάθεια…έτσι να βρεις και εσύ επιτέλους μια ζωή!!!
Και σε απταιστα ελληνικά…ευχή από καρδιάς, get a life…ρε Μητσο. Αντε γίνε τουλάχιστον αυθεντικός …Μητσάρας. For the sake of the game, βρε γαμώτο.
Μηδενικέ μου, δεν νομίζω ότι ήταν παντου έτσι.
Στην Ελλαδα, αυτή η γενιά, που γεννηθηκε στον Εμφυλιο, που βρεθηκε στην παραγωγικη της ηλικια τα χρόνια που η Ελλαδα, έμπαινε στο ευρωπαικό καράβι, που η Ελλαδα, έγερνε πια πιο πολύ προς την Δυση και λιγωτερο προς την Ανατολή, που το ποσοστό των πεινασμένων και των αναλφαβητων μειώνεται, πάτησε σε δυο βάρκες. Στο παρελθόν που ήξερε και στο μέλλον που …παραπατησε.
Αληθεια πριν από αυτήν την γενιά στην Ελλαδα, οι λέξεις εντιμοτητα, ηθική, αξιοπρέπεια …ειχαν ένοια, ειχαν υποσταση, είχαν ουσία, για την πλειοψηφία του πληθυσμου.
Μετά, η «πρωτοπορία» εκεινης της γενιάς έφτιαξε το γιουσουρουμ. Κι ακολουθησαν επωνυμοι και ανωνυμοι. "Μεγάλοι' και "μικροι'.
Και έμειναν λίγοι να φυλάνε Θερμοπυλες. ΑυΤους τους είπαν και γραφικούς. Βλέπεις αυτοι δεν ειχαν όνειρο το …τζιπ. …Μην δωσεις του φτωχού πόρτα και παραθυρι…
Αυτό το γιουσουρουμ, που για ένα κουστουμ, για τον μέσο όρο «ευτυχίας» ξεπουλησε μπιρ παρα, ότι ειχε και ότι δεν ειχε. Και ιδου η παραγκα των Καγιέν…
Ναι, …όσοι δεν αντεξαν να παραδώσουν την σκυτάλη στα παιδιά τους, τα αντιπαλεψαν λυσαλλέα. Αλλά οι νομοι της φυσης… απαραβιαστοι. Τα παιδιά, θα κερδιζουν πάντα.
Πολλά λόγια, και πολύ μίσος για τον Σαββόπουλο. Οποιος μισειέται τόσο πολύ, κάτι θα έχει κανει που ενοχλεί.
Προσωπικά μου αρέσουν όσοι δεν κάθονται στα αυγά τους, όσοι ενοχλούν.
Συμφωνώ σε πολλά από αυτά που είπε παραπάνω ο de profundis και ο Μήτσος, ποιοί είμαστε εμείς που κρήνουμε τόσο εύκολα;
Το θέμα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον... σχεδόν με αναγκάζει να πω δυό λόγια.
Ο Σαββόπουλος θεωρείται -κακώς- σαν εκπρόσωπος της "χαμένης γενιάς ττου Πολυτεχνείου".
Θα συμφωνήσω απόλυτα με την καταδίκη αυτής της ΑΘΛΙΑΣ γενιάς... που εξαργύρωσ ότι μπορούσε, αγώνες, φυλακές, βασανιστήρια, στον βωμό της επιτυχίας. Μια γενιά που προδωσε ότι ιδανικό είχε, που κατάντησε σφουγκοκωλάριος των αθλιότερων εκμεταλλευτών που γνώρισε ποτέ ο τόπος... μην πω περισσότερα, η άποψή μου σε όσουν διαβάζουν αυτό το blog ή και το δικό μου είναι γνωστή...
Θα διαφωνήσω όμως ΚΑΘΕΤΑ με την καταδίκη του Σαββόπουλου επειδή -γιά κάποιους- ταυτίστηκε με αυτή την γενιά.
Ο Σαββόπουλος (δεν γνωρίζω κανένα Νιόνιο...) είναι ένας καλλιτέχνης, σημαντικός. Και είναι ΑΠΟΛΥΤΟ λάθος να κρίνουμε τον καλλιτέχνη από τις συμπεριφορές του στην ζωή. (Η "θεατρική" δημόσια ζωή του Σαββόπουλου μπορεί ασφαλώς να κριθεί... αλλά ΚΑΙ αυτή στα πλαίσια της τέχνης- εδώ θα ανοίγαμε μεγάλη κουβέντα...). Η τέχνη είναι ανεξάρτητη από την ζωή που κάνει ο δημιουργός της... ένας καλλιτέχνης μπορεί να είναι μεγάλος γιά το έργο του και ελάχιστος ή τιποτένιος στην ζωή του. Τα παραδείγματα άπειρα, ποιό να πρωτοαναφέρω? Το Benvenuto Cellini, έναν κατ' επάγγελμα αλήτη, ταραχοποιό, αλλά χαρισματικό ζωγράφο, γλύπτη, κοσμηματοποιό... τον Gean Genet, αλήτη, εγκληματία, αλλά τεράστιο συγγραφέα... τον δικό μας Ταχτσή... και τόσους άλλους. Ο "καλλιτεχνικός ντετερμινισμός" δεν υπάρχει... ο "καλός" σαν χαρακτήρας καλλιτέχνης δεν είναι απαραίτητα και καλός καλλιτέχνης, ούτε ο καλός καλλιτέχνης και καλός άνθρωπος, δυστυχώς αυτά τα δύο δεν ταυτίζονται.
Ο Σαββόπουλος κακώς συγκρίνεται και με τον Dylan... κάποιο μάλιστα τόλμησαν να τον πουν και κακέκτυπο. Καμμία σχέση, εκτός από την αρχική επιρροή που είχε ο Dylan στον Σαββόπουλο. Αλλά μιά και συχνά γίνεται η αναφορά στην ανύπερκτη σχεση τους, να πω εδώ ότι ΚΑΙ o Dylan, που σχεδόν εξαναγκάστηκε γιά ένα διάστημα να παριστάνει τον "αριστερό επαναστάτη" χωρίς ποτέ να είναι, απαρνήθηκε τον αριστερό "ζουρλομανδύα¨" μέσα στον οποίο προσπάθησαν να τον χώσουν Baez και λοιποί "στρατευμένοι" καλλιτέχνες (τι αντίφαση μεταξύ των δύο όρων... κάτι σαν "Αλβανός τουρίστας" το '70...) και πέταξε πολυ μακρυά και -κυρίως- πολύ ψηλά...
Θα έγραφα όλα αυτά σαν σχόλιο στην τόσο λανθασμένη σχετική ανάρτηση της Cynical, αλλά δεν την πρόλαβα εγκαίρως, ούτε το site με ...σηκώνει. Θα πω όμως ότι όταν συγκρίνει το "σεμν'ο" Μητσιά με τον απολύτως άσεμνο, αντιφατικό Σαββόπουλο, συγκρίνει ένα μέτριο τραγουδιστή με ένα πραγματικό καλλιτέχνη...
Χρόνια σας πολλά... καλή χρονιά (αν και αμφιβάλλω...)
...και γιά να μην πέσετε να με φάτε ζωντανό, να αλλάξω το "μέτριο" γιά τον Μητσιά με το άνευρο και αποδεκτό "συμπαθή"...
Μια μέρα που μπήκα και δε σε βρήκα ...πάγωσα.
Κι ήθελα να σου πω για τον Αντώνη. Τον είδες;
"Χάσμα γενεών" είναι το θέμα μας λοιπόν;
Το είδα και σ' ένα τοίχο.
"Τώρα, που η γενιά του πολυτεχνείου παντρεύτηκε την εξουσία, τα παιδιά τους απέκτησαν ...Οιδιπόδειο "!!!
Κάτι δεν πάει καλά με τη σύγχιση.
Ρε, μήπως ζηλεύετε, που δε γεννηθήκατε νωρίς και δε γίνατε εξουσία;
Ο Νιόνιος και ο Σαββόπουλος είναι το πρόβλημα;
Και μόνο οι νεκροί δικαιώνονται;
Εμένα πάντως, που γεννήθηκα στη σωστή ώρα, "μόνο Σταύρο με λένε. Μόνο Σταύρο." Κι είναι χιλιάδες τέτοιοι, σαν τον Σταύρο.
Σιγά μην απολογηθώ για τη δική μου, την προηγούμενη ή την επόμενη γενιά.
Σαν ένας φοβισμέενος άνθρωπος έζησα και ακόμα ζώ τη γενιά μου.
Σαν σε εκδρομή, που δεν τέλειωσε ακόμα. (Ρωτείστε τον Γκαϊφύλια).
Καλή Χρονιά.
Levity Pen,
Αρχικά καλώς ήρθες
Κατα δευτερο, ο τελευταίος που θα είχα να ...μισησω, θα ήταν ο Σαββόπουλος. Με ταξιδευε κάποτε, με ταξιδευει ακόμα, αλλά και με χαλάει πια η σκηνική του παρουσία, όταν επενδυει τόσο χυδαία στην ηρωικήκαι ένδοξη «δηθενιά» .
Σχολιαστή,
Το έγραψα και παραπάνω, η προσωπική ζωή του Σαββόπουλου μου είναι και άγνωστη αλλά με αφήνει kai παγερά αδιάφορη. Την συναυλία του έκρινα. Αν ο καλλιτεχνης κάνει την προσωπική του ζωή ηρωική και κιτς ...παρασταση, όταν πληρώνω για να την δω, προφανώς δικαιουμαι να κάνω και κριτική. Την «ζωή» του έκανε ...συναυλία, δεν πήγα σπίτι του, δεν την διαβασα στα κουτσομπολιστικα.
Επίσης ο ίδιος είπε και 1000 φορές στην συναυλία του, ότι και ταυτιζεται και εκπροσωπει «καλλιτεχνικά» και όχι ...μόνο, αλλά και ηρωικά αυτήν την γενιά. Δεν το λέω εγώ.
Παρόλα αυτά, εμένα ακομα με ταξιδευει ο Σαββόπουλος, ακόμα με γοητευει, νομιζω ότι έχω παει σε όλες τις συναυλίες του. Απλά μετά απο τις 3 ή 4 τελευταιες τoυ συναυλίες, θα προτιμώ πια να τον ακουω μόνο απο cd, άντε και από κανένα απο τα παλια βινυλια, που έχουν πια φθαρεί τόσο πολύ απο τις χιλιαδες φορές που τα ακουσα, τα τραγουδησα, τα έζησα. Αλλωστε το ξαναείπα, σε εμας ανηκουν πια όλα τα εργα του τραγουδοποιου. Στις μνημες και στις στιγμές του καθενός μας. Η σκηνική παρασταση του ..δημιουργού με χαλάει.
Χρόνια πολλά, καλη χρονιά, τις ευχές μου θα τις ...εξειδικεύσω στο επόμενο post.
Οδυσσέα μου, εδώ είμαι.
Και ναι τον είδα τον Αντώνη, τα ...ήπιαμε και τα ...είπαμε. Και είναι καλά, πάντα ανατρεπτικός, πάντα ευαίσθητος, πάντα λεβέντης, πάντα μαχητικός- τώρα περισσότερο παρά ποτέ- πάντα ...Αντώνης.
Να σου πω την αλήθεια εσένα και κάποιος άλλους (λίγους είναι η αλήθεια) είχα στο μυαλό μου όταν εγραφα... Όλοι αυτοι που πραγματικά έχτισαν, πάλεψαν, αγωνιστηκαν, τόλμησαν ...τους έφαγε το μαυρο σκοτάδι. Συρθηκαν και διασυρθηκαν...απο τους ψευτοΝιονιους αυτης της χωρας που το μονο προιόν της, ειναι η φαιδρά πορτοκαλέα....
Δημοσίευση σχολίου