Ο ...κ. Πρόεδρος

Η πρώτη αίτηση για δουλειά όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, έγινε σε ένα οργανισμό του ευρύτερου δημόσιου τομέα, σε μια προκήρυξη με αρκετά εξειδικευμένο αντικείμενο, που όταν την είδα νόμιζα ότι κάποιος ...φύλακας άγγελος συνηγορώντας στην απόφαση μου να μείνω στην πατρίδα, είχε κάνει copy paste το αντικείμενο των σπουδών μου. Απεδείχθη βέβαια ότι δεν ήταν ...ακριβώς ο δικός μου άγγελος...
Κατέθεσα λοιπόν πτυχία, τίτλους σπουδών, εντόπια και αλλοδαπά και με την βεβαιότητα ότι ΥΠΕΡΚΑΛΥΠΤΩ κατά πολύ τα προσόντα της προκήρυξης -που αν και το αντικείμενο ήταν αρκετά εξειδικευμένο ως μοναδικό προαπαιτούμενο είχε μόνο πτυχίο ΑΕΙ- και περίμενα τα αποτελέσματα.

Όταν τα αποτελέσματα ...βγήκαν, έμεινα άναυδη.

Το εξαιρετικά «ενδιαφέρον» της ιστορίας ήταν ότι ενώ προκηρυσσόταν μία μόνο θέση υπήρχαν δύο επιτυχόντες και εγώ είχα κριθεί 1η επιλαχούσα.
Το να μάθω τα τυπικά προσόντα των δυο επιτυχόντων ...της μιας θέσης, στάθηκε λίγο δύσκολο, αλλά απαιτησα και τα ...έμαθα. Πτυχίο ΑΕΙ. Τελεία. Ακόμα και ο βαθμός πτυχίου τους, ήταν πολύ κάτω από τον δικό μου.

Προσπάθησα να κλείσω ραντεβού με τον Πρόεδρο του Οργανισμού, στάθηκε αδύνατο. Κατσικώθηκα λοιπόν στον προθάλαμο του γραφείου του, περνώντας πολλές ώρες με το να χαζεύω τις ξανθές γραμματείς που μεταξύ των κουδουνισμάτων των τηλεφώνων αντάλλασσαν πληροφορίες για ζώδια, ωροσκόπους, δίαιτες και άλλα εξίσου ενδιαφέροντα. Δυστυχώς τα πιο ενδιαφέροντα, τα έλεγαν πολύ χαμηλόφωνα και έτσι δεν έμαθα ποτέ γιατί ο Γιάννης δεν πήρε τηλέφωνο ή ο Κώστας δεν θέλει να πάει weekend στο Ναύπλιο.
Αρνήθηκα να δω τους περιφερομενους συμβούλους και 2 μέρες μετά με δέχτηκε ο κ. Πρόεδρος.
Θυμάμαι πολύ έντονα ότι διασχίζοντας το γραφείο του, πριν καν φτάσω να τον χαιρετήσω και να του συστηθώ, είχε ήδη αρχίσει να μου λέει «Ξέρω ότι έχετε δίκιο, αλλά δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς!!!!!!!!!!»
Πριν προλάβω να αρθρώσω μια κουβέντα μου έδωσε την ...λύση. «Θα σας στείλω σε ένα συνεργάτη μου να αφήσετε τα στοιχεία σας(αυτόν που είχα ήδη αρνηθεί να με ...εξυπηρετήσει) και η επόμενη θέση που θα προκύψει οπουδήποτε, μα ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ(!!!!!!!!), σας υπόσχομαι ότι θα είναι δική σας, είναι ζήτημα ελάχιστου χρόνου». Θυμάμαι το χαμόγελο του, βιασμένο μεν, αλλά μεγάλο και αυτάρεσκο. Ε, ρε και πόσο γρήγορα λύνει η διοίκηση τα προβλήματα της.... Προπαντός αποτελεσματικότης!!!!

Θυμώνω πολύ σπάνια, στην πραγματικότητα αρνούμαι να θυμώσω και ακόμα πιο ειλικρινά ΑΡΝΟΥΜΑΙ να δώσω την χαρά σε κάποιον που με έκανε να θυμώσω να το καταλάβει. Αλλά εκεί ΘΥΜΩΣΑ. Και οι άνθρωποι που θυμώνουν σπάνια, όταν θυμώσουν ...θυμώνουν ΠΟΛΥ.

Είδα τον ...κ. Πρόεδρο, τέως Πρόεδρο πια, σε μια εκδήλωση, κάποια χρόνια μετά, να γλυφοστριφογυριζει και να ψαρεύει ψηφοφόρους. Αδίκως όπως τελικά αποδείχτηκε, όσους κι αν βόλεψε... δεν του έφτασαν. Μου ήταν αδύνατον να αντισταθώ στον πειρασμό να μην τον χαιρετήσω. Αλλωστε μακροπροθεσμα μου ειχε κάνει τελικά ...καλό. Δεν χρειαζόταν να του θυμίσω καν το όνομα μου. Με θυμόταν. Τιμή μου...κ. Πρόεδρε.

Ο μεγαλύτερος αντίπαλος των Κυβερνήσεων ήταν το Κομματα. Και αυτός ειναι αυτή την στιγμή και ο μεγαλυτερος αντιπαλος του ΓΑΠ. Το Κομμα.
Τα Κόμματα, ...ΘΕΩΡΗΤΙΚΏΣ έχουν μόνο ένα σκοπό. Την παραγωγή πολιτικής, την ζύμωση πολιτικών θέσεων και απόψεων, την σύγκρουση πάντα σε πολιτικό επίπεδο, την επικοινωνία του μηνύματος του Κόμματος στην Κοινωνία και αντίστροφα την μεταφορά του μηνύματος της Κοινωνίας στο Κόμμα.
Στην πράξη τα Κόμματα έγιναν σταβλοι καρεκλοκενταυρων, ανθρώπων που σφάζονται για το πιο βουλευτή, πολιτευτή, δήμαρχο, θα προωθήσουν, περιμένοντας ...απτά ανταλλάγματα, και το πιο σημαντικό, τα Κόμματα έγιναν εργοστάσια που παράγουν νταβατζηλίκι, προστασία, καρέκλες και εκδουλεύσεις.
Όποια διαδικασία απειλεί αυτά τα άτυπα αλλά τόσο ισχυρά «κεκτημένα» τους, τους χαλάει τη σούπα. Μια χρυσοφόρα σούπα. Την σούπα της ζωής τους.

Βλέποντας την προκήρυξη πολιτικών θέσεων γενικών και ειδικών γραμματέων, θυμήθηκα τον δικό μου...κ. Πρόεδρο, που χρωστούσε στο Κόμμα που τον έβαλε να φυλάει τις δικές του Θερμοπύλες.
Ναι, έχει πολλά προβλήματα αυτή η διαδικασία με τόσο στενά περιθώρια χρόνου (ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να επανδρωθεί άμεσα), έχει κίνδυνους, έχει ανακολουθίες, έχει λάθη, έχει στοιχεία ερασιτεχνισμού. Αλλά ... ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ. Είναι ένα πρώτο βήμα. Είναι μια ρήξη με καθεστηκυίες λογικές από ιδρύσεως ελληνικού Κράτους. Μπορεί να μην δουλέψει, μπορεί να μην επανδρωθεί ο κρατικός μηχανισμός με ότι πιο κατάλληλο, μπορεί να γίνουν λάθη, μπορεί πολλοι να εκμεταλευτουν τα λάθη, αλλά και πάλι δεν πειράζει. Ένα βήμα... Ας περιφρουρηθεί, ας χαιρετιστεί όπως ακριβώς του αξίζει σαν τέλος εποχής.
Οι επαγγελματίες των κομματικών μηχανισμών, ότι είχαν να δώσουν το έδωσαν και ήταν ολέθριο. Αν κάτι μπορεί να αλλάξει σε αυτό το βαλτωμένο τοπίο, ας αλλάξει και ας γίνει η αλλαγή και πιο ερασιτεχνικά.

Κι αν επιτέλους το προϊόν που χρόνια ολόκληρα πουλάνε οι κομματικοί μηχανισμοί, δεν θα έχει πια αντίκρισμα, ...δαρβινικά θα εξελιχθούν και τα Κόμματα. Δεν θα παράγουν πια νταβατζηλίκι και χειροκροτητές, θα παράγουν ΠΟΛΙΤΙΚΉ. Κοινώς με ένα σμπάρο... δύο τρυγόνια.