-Είμαι ήδη πολύ ηλικιωμένος για αυτό το χώρο.-Ηλικιωμένος στα 42 σου χρόνια, ρώτησα έκπληκτη
-Απόλυτα ηλικιωμένος, μετά από λίγα χρόνια σε αυτή την δουλειά, το καις… 5 χρόνια μπορείς να κάνεις αυτή την δουλειά, άντε στην Ελλάδα που όλα εχουν την μισή ταχυτητα 10, μετά τέλειωσες, ανακυκλώνεσαι, γυρίζεις γύρω γύρω στα ίδια σου τα όρια, στερεύεις...
Όχι, η συζητηση δεν ήταν με φωτομοντέλο. Όχι, ούτε με ποδοσφαιριστή. Η κουβέντα ήταν με φίλο διαφημιστή.
Λατρεύω την διαφήμιση, θεωρώ απόλυτα χαρισματικούς τους ανθρώπους που με μια φράση, ένα σύνθημα, μια αφίσα, ένα σποτάκι ενός λεπτού καταφέρνουν να επικοινωνήσουν τόσα πολλά. Να ξεδιπλώσουν μια ιστορία. Αυτή η αδιανόητη οικονομία, χώρου και χρόνου. Μια εικόνα που πρέπει να σε κάνει να φωνάζεις... «το χρειάζομαι».... «το θέλω»...«θα πεθάνω αν δεν το έχω». Αυτό το τόσο ίδιο με αυτό που έχεις, με αυτό που συνηθίζεις να έχεις, αλλά που πρέπει να φαντάζει... τόσο άλλο, τόσο διαφορετικό.
Διαφήμιση, η πιο εφήμερη τέχνη... η μαγεία του να σε πείσει ότι ...το χρειάζεσαι. Η δημιουργία, το ξύπνημα της ανάγκης.
Να απευθύνεται σε όσο πιο ευρύ κοινό, να περνάει υπόγεια πράγματα, να είναι ευχάριστη ή να κινδυνολογεί, εύπεπτη ή ακατανόητη, να μετράει άμεσα επιτυχία και αποτυχία, να βλέπει το ίδιο πράγμα από 10 διαφορετικές σκοπιές και οπτικές. Να περνάει στην καθημερινή γλώσσα, καινούργιες ατάκες, νέα γλώσσα, γέλιο, συγκίνηση, αφύπνιση, και να χάνεται σε 2 μήνες.
Ήρωες καλλιτέχνες. Παραγνωρισμένοι καλλιτέχνες.
-Τι θα έκανες αν είχες αναλάβει την διαφημιστική καμπάνια του ΠΑΣΟΚ τον ρωτάω στο δεύτερο ποτηράκι;
- Τι δεν μπορεί να πουλήσει αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ μου λέει;
-Ελπίδα ίσως; Ο κόσμος θεωρεί πια τελειωμένο, αναξιόπιστο το πολιτικό σκηνικό
-Κολοκύθια. Αυτά είναι κουβέντες του κώλου για μένα. Ο κόσμος είναι καταδικασμένος να ελπίσει. Αν κάποιος είναι στριμωγμένος αυτός είναι ο ...κόσμος, δεν είναι η Ν.Δ. ή ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο κόσμος, δεν έχει διέξοδο, τα Κόμματα έχουν. Αυτό που λείπει από το ΠΑΣΟΚ, είναι να δώσει στο κόσμο κέφι, ρυθμό, όρεξη, αισιοδοξία, συμμετοχή. Το επικεντρο να ειναι ο κόσμος και όχι το Κομμα. Να φωνάζει ο κοσμος το Κομμα να κυβερνησει και όχι να καλει το Κομμα τον κοσμο στην κάλπη. Κοίτα πως σέρνουν οι δημοσιογράφοι τους πολιτικούς αρχηγούς. Κοιτα πως τους απαξιώνουν πριν βγουν καν στο γηπεδο. Γυμνοι να έβγαιναν, παρτουζα να έκαναν, χαμένοι είναι. Θα δούμε το debate, όχι για να δούμε το έργο, αλλά για να καταλάβουμε την ...κριτική των ...«αναλυτών» μετά.
-Δηλαδή τι θα έκανες εσύ;
- Κάτι πολύ απλό, ένα κεφάτο τραγούδι, με ένα ρυθμό που δεν θα ξεκολλούσε από τα αυτιά σου, ένα μόνο, τραγούδι, που θα έπαιζε παντου, που θαθελες να το βάλεις ringtone στο κινητό σου, το πρωί στο ξυπνητηρι σου, που θα τσακωνες τον εαυτο σου να το σιγοτραγουδάει, ότι και να αποφασιζες να ψηφισεις, που θα βουιζε στα αυτιά σου, ακομα και την ώρα που θα ήσουν στην κάλπη να ψηφισεις ότι άλλο..
Ανοιγει το κινητό του, ψάχνει σε αυτά με ετικέτα... «ζηλεύω» και μου δειχνει....
Ξεκινάω να βλέπω βαριεστημένα, ειμαι ήδη στο τρίτο...και... μυριζω Ιταλία, μυριζω κέφι, μυριζω χαρά μυρίζω τη χαρά της πολιτικής
Πατάει το pause sto 0.52, η απόλυτη μαύρη διαφήμιση για τον Silvio και το γλυκό μυστικό της ζωής...αλλά λες ...το είδα;;;). και όλα αυτά μέσα σε 3, 5 λεπτά...
Εγώ πάλι...σήμερα το πρωί, σιγοτραγουδάω... I’m PD. Κι ας ήταν ο Veltroni…μια από τα ίδια... Άλλωστε... το μέσο είναι πια το μήνυμα. Τουλάχιστον, ας απολαύσουμε. ...το μέσο...
Για να μην πουμε κιόλας ότι εμεις την πληρώνουμε την πολιτική διαφημιση... οπότε, ας φχαριστηθούμε ρε παιδιά τουλάχιστον το ...κόντρα λούσιμο.
21 σχόλια:
Τραγούδι σε προεκλογικό σποτ κόμματος; Ως επαγγελματίας προφανώς θα ξέρει γιατί το λέει, αλλά εμένα ως ψηφοφόρο θα με απωθούσε. Ίσως βέβαια να είναι και διαφορετικό το target group.
Αν και αρχικά μου φάνηκε και μένα παράλογο πώς στο χώρο της διαφήμισης μετά από χρόνια εμπειρίας μπορείς να θεωρείσαι αναλώσιμος, νομίζω τελικά πως έχει να κάνει με το φρέσκο της υπόθεσης. Τόσο στον τρόπο σκέψης, πχ ατάκες, αλλά και ίσως στο πεπερασμένο καλών ιδεών που μπορεί να δώσει ένα μυαλό.
Πραγματικά, κατά την άποψή μου, οι διαφημιστές και οι γελοιογράφοι είναι οι εξυπνότεροι και από τους πιο δημιουργικούς ανθρώπους σήμερα.
Θέλει μεγάλη ικανότητα και ταλέντο να συνοψίσεις σε ένα σκίτσο μια ολόκληρη εφημερίδα, όπως και σε 20'' μια φιλοσοφία.
Ειλικρινά τους ζηλεύεω γι' αυτές τους τις ικανότητες.
Ενδιαφέρων!
Καποιες επιτυχημένες διαφημίσεις απογειώνουν αλλά φορές ξεχνάνε να πάρουν μαζί τους και το προιόν.
Μου έλυσες μια τεράστια απορία που είχα για χρόνια: το πως καταφέρνει ο Μπερλουσκόνι να είναι πρωθυπουργός. Ευχαριστώ!
Το ντιμπέιτ της μελωδίας
Δημοσιογράφος: Ποια είναι η πιο αισιόδοξη νότα του προγράμματός σας;
Καραμανλής: Η Ισπανική Υποχώρηση
Δημοσιογράφος: Ποιος είναι ο τίτλος του νέου ύμνου σας;
Παπανδρέου: Θα τον βαλτώσουμε τον ήλιο σίγουρα λεν…
Δημοσιογράφος: Με ποιο τρόπο τραγουδάτε το κόκκινο μέλλον;
Παπαρήγα: Θα ξανάρθει, κάποια μέρα θα ξανάρθει
Δημοσιογράφος: Πόσες γραμμές και ηγέτες έχει ο ΣΥΡΙΙΖΑ;
Τσίπρας: Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι-δέκα-τρεις…
Δημοσιογράφος: Τι εμποδίζει την εφαρμογή της πολιτικής σας;
Καρατζαφέρης: Αν ο Θεός δεν ήταν μαύρος…
Δημοσιογράφος: Τι λέει το πρόγραμμά σας για το περιβάλλον;
Χρυσόγελος: Τρία πουλάκια κάθονταν
Δημοσιογράφος: Τι θα ψηφήσετε;
Λαός: Τη Κατερίνα του τσαγκάρη (Ντιρλαντά)
Κάνω για δια(σ)φημιστής;
Χμμμμ....σποτ του ΠΑΣΟΚ με υποκρουση της τσούλες της Βίσση! Μμμμ...φτιάχτηκα!!!!
Καλησπέρα Μανο,
Δυστυχώς ουτε εγώ ειμαι διαφημίστρια, δυστυχώς τα μονα μηνυματα που διακιουμαι να επικοινωνήσω είναι μονο τα δικά μου, και συχνά δεν το κάνω και πολύ επιτυχημένα.
Η επιτυχία της διαφημισης και κατ’ επεκταση η …ηθική της, είναι να πουλήσει ένα προιόν στον εν δυνάμει αγοραστή.
Καμια διαφημιση δεν μπορεί να πουλήσει σε εμένα ένα τρακτέρ.
Σε ποιον «αγοραστή» στοχευει τώρα το ΠΑΣΟΚ;
Στην Ελλαδα τα οπαδικά συναισθηματα είναι παρα πολύ ισχυρά, δεν στοχευει στον ορκισμένο ψηφοφορο, συγκεκριμένου κομματος. Στοχευει στον αναποφάσιστο, σε αυτόν που λεει…άντε μωρε, για να δουμε…
Αυτός τι δεν έχει; Κέφι, όρεξη, διαθεση. Όταν η «πολιτική» κουβέντα εξαντλειται στο «γιατί δεν το κάνατε 5, 5 χρονια» και στο «που θα βρειτε τα λεφτά», όταν τα επιχειρηματα και τα αντεπιχειρηματα είναι πια στατικά και εξαντλημένα, πας να φτιαξεις κλιμα. Πετάς την μπάλα από το Κομμα στον κοσμο, κάνεις την ανατροπη να μεταφερεις την εικονα μιας πλειοψηφιας που φωνάζει…έλα. Και παλευεις, να πουλήσεις αισιοδοξία, ακομα και έωλη σε ένα διαλογο που είναι θέατρο σκιών και μονολογοι κουφών. Προσωπικά σαν concept μου άρεσε. Αλλά ξαναλέω, εγώ δεν ειμαι επικοινωνιολογος.
Υ.Γ. Εχεις δει τι γινεται πια στις πορειες, στις διαδηλώσεις, στις συγκεντρωσεις. Λιγοι άνθρωποι, ψιλοκουβέντα, βαρεμάρα, οι παρισταμενοι πάνε από υποχρεωση και όχι γιατί πιστευουν ότι κάνουν κάτι, ή περιμένουν κάτι, άντε να γινει και κανενα ντου να σπάσει η μιρλα και η ανία. Όταν όμως στην συγκεντρωση τα ηχεια παιζουν κάτι επικο… εχω παρατηρησει τις φυσιογνωμιες των ανθρωπων… αλλάζουν….
Γιάννη, και εγώ τους θεωρώ τόσο ηρωικούς και τόσο εφημερους.
Και ναι τους θαυμάζω απεριοριστα, τους χαζευω στη δουλεια τους, στην παρέα, στην σκέψη τους. Είναι φοβερό χάρισμα να βλέπεις τα πραγματα από την άλλη άποψη, να συμπυκνωνεις αυτή την άποψη σε 5 λέξεις, να το κάνεις συνθημα και να κατορθωνεις να το επιβάλλεις. Και το εκπληκτικό, να πρέπει να αυτοανατρεπεσαι ανα πάσα στιγμή, να πετάς από πάνω σου αυτό που μόλις καθιερωσες και εσυ ο ίδιος να το ανατρέπεις εξισου πειστικά. Και να κεντράρεις όχι στο λογικό επιχειρημα, αλλά στο θυμικό.
Να εξομολογηθώ την αμαρτία μου… με ιντριγκάρει τόσο πολύ το …δημιουργικό κάποιων διαφημιστών, που συχνά αγοραζω ένα προιόν ή αλλάζω τις συνηθειες μου, όχι για το προιόν αυτό καθ’ αυτό, αλλά για να επιβραβευσω τον διαφημιστή του.
Habilis, προφανώς η διαφημιση επικοινωνει το μηνυμα… αλλά όταν μήνυμα δεν υπάρχει… τοτε γινεται η ίδια μήνυμα. Τι διαφορετικό μπορεί να ‘εχει ένα γιαουρτι από κάποιο άλλο, ένα γάλα, ή …ένα Κόμμα;
Μα Xavier, ο Μερλουσκόνι, απλά εκπληρώνει το ονειρο του μέσου Ιταλου. Για την προσωπική του «ιστορία» ψηφιζεται, όχι για την πολιτική του.
Πιστευεις εσυ, ότι θιχτηκε κανένας επειδή ο Silvio, γουσταρει τις ωραιες γυναικες, οι όποιες βέβαια πεφτουν σαν …ωριμα ροδακινα επειδή διαθετει το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ αφροδισιακό…. την εξουσία. Αν εξαιρεσεις όσες μυξοπαρθενες και …εξ αναγκης φεμινιστριες που …πολύ θα ήθελαν να είναι στην θέση τους, που ποιησαν την αναγκη φιλοτιμία, όλοι οι άλλοι… ηθικολογοι και ηθικολαγνοι, νομιζεις ότι δεν τον χειροκροτουν;
Το προβλημα του Silvio δεν είναι πολιτικό Xavier μου… στην ηλικία του βιολογικό είναι… Αυτό να δεις ποσο ιντριγκάρει, τι ελπιδα είναι για τους ψηφοφορους του.
Δόξα τω θεω...δεν ψηφιζω στην Ιταλία, να μπω στον πειρασμό να τον ψηφισω. Σε επιπεδο όμως προσωπικής ιστορίας τον γουσταρω τρελά για τις γυναικες του. Εσπασε τα μυξοπαρθενα ταμπου, έβγαλε την γλώσσα έξω.
Αλλωστε το έχω γραψει, εγώ τον Ανδρεα τον ψηφισα το 89, μονο γιατί μας έβγαλε τη γλώσσα και μας ειπε φατσα κάρτα... οριστε αυτο θέλω. Τωρα αν αυτο που ηθελε εμενα δεν μου άρεσε...ε, δεν μας προσκάλεσε να κοιμηθουμε όλοι μαζί της.
Από ότι ειδα σ. Στεργιε, θεωρείς ότι η Αλεκα δεν χρηζει διαφημισεως… Σωστό βρε, η Αλέκα είναι διαφημιση από μόνη της.
Κοιτα Zero, εγώ από διαφημιση δεν ξέρω… αλλά το να τραγουδάει ο ΓΑΠ το «μπορείς αποψε να βγεις με όλες τις τσουλες της γης»… δεν νομιζω ότι θα το αποτολμουσε κανένας διαφημιστής. Δεν ξέρεις πάλι… έχουμε δει και πολλες άλλες ανατροπές.
Αραγε ο γιατρός του Κριαρά του επετρεψε την ισχυρή συγκινηση να ακουσει τον ΓΑΠ να μιλάει ελληνικά;
Δε με απασχολούν πολύ τα γκομενικά του Μπερλουσκόνι. Η πολιτική του και ο πολιτικός του λόγος είναι που δε μου κάθονται καλά. Αλλά αν ήμουν Ιταλός ψηφοφόρος και έβλεπα αυτό το σποτάκι, θα ψήφιζα Silvio από φόβο μη και κυβερνήσει αυτός ο Walter. Μπρρρ...
Σας πληροφορώ κυρία Κατερίνα ότι η Αλέκα απόκτησε πρόσφατα σκληρή εσωκομματική ανταγωνίστρια. Μιλάμε για σκέτη διαφήμισης όχι ίσον διαφήμιση.
Μόλις απόλαυσα τη μοναδική Διαμάντω στην ΝΕΤ! Νομίζω ότι μαζί με τις εξίσου ακτύπητες Παπακώστα και Χριστοφιλοπούλου πρέπει να σχηματίσουν άμεσα την αγία τριάδα των αυτοδιαφημιζόμενων γυναικών υποψηφίων αρχηγών με το κοινό χαρακτηριστικό της κατάποσης της κασέτας.
Μα Xavier, έχεις καταλάβει εσυ ποια ειναι η πολιτική και ο ...πολιτικός λόγος του Μπερλουσκόνι;
Τα γκομενικά του, ειναι η πολιτική του, ο δε πολιτικός του λόγος εκφραζεται ...κυριολεκτικά και μεταφορικά μονο απο την γλώσσα του σώματος του..
Υπάρχει στο youtube κομματι απο την κοινή συνεντευξη τύπου που έδωσε με τον Θαπατέρο. Φανταζομαι, ότι θα την χρησιμοποιήσουν οι ιστορικοί του μέλλοντος, πιθανότατα και πολλες σχολές επικοινωνιολόγων.
Δεν γουσταρω καθόλου, στην πραγματικότητα σιχαινομαι τις συνωμοσιολαγνείες αλλά... στο πισω μέρος του μυαλού μου, ειδικά για τον Silvio, κρατάω μηπως όλο αυτό, δεν ειναι παρα ένα επικοινωνιακό τεχνασμα και στην πραγματικότητα δεν ειναι παρά ένας ηλικιωμένος άνθρωπος που απλά χρησιμοποιεί όλα αυτά, τα ελαφρώς ...νεωτεριστικα, για την τονωση του...αχ να δεις πως ειναι της μόδας να λέγεται; Α...του ηγετικού του προφιλ...
Δε ξέρω για τα επικοινωνιακά του, εμένα ένας κοινός τζιτζιφιόγκος μου φαίνεται από αυτούς που βγάζει σε αυθονία η πατρίδα του, αλλά δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς την πολιτική του. Είναι ο Καρατζαφέρης της Ιταλίας.
Στεργιε ζητώ ταπεινά συγνωμη για την προηγουμενη απαντηση μου στο σχόλιο σου. Προερχόταν απο το γεγονός ότι δεν ειχα δει το debate των 6 και μόλις προ ολίγου απολαυσα την Αλέκα στην προχθεσινή της εμφανιση.
Grand succes. Μέχρι και κοκκινη ευμεγεθης καρδιά να αναπαυεται πάνω στο στιβαρό της μπουστο. Τι σημειολογία!!!!
Έχω ξετρελαθεί με αυτή την κοκκινη καρδιά, αντι της παραδοσιακής γραβάτας των ανδρων συναδελφων της ή του άθλιου κουστουμιού χωρίς γραβατα των νέων εταιρων του debate (γεια σου ρε Πολυζωγοπουλε και λοιποί εργατοπατερες, που προβιβάσατε το κιτς, σε ενδυματολογικό στυλ ...υπερβασης)
Xavier, με νοιαζουν τα επικοινωνιακά του, αυτου ή όποιου άλλου, με την έννοια ότι πια το όποιο μηνυμα της πολιτικής, ειναι πολύ ισχνοτερο, έχει πολύ μικροτερη δυναμική, απο το μέσο που το επικοινωνεί.
΄Και το ποστ αυτό προσπαθεί να βγάλει. Το μηνυμα κοντρα στην επικοινωνια του. Ποιος κερδιζει την μάχη; Νομιζω ότι το ξέρουμε όλοι. Ειτε μας αρεσει, ειτε όχι.
Τωρα επειδή ο Μπερλουσκόνι προηγειται του Καρατζαφερη, μάλλον ο ευτραφής Έλλην προσπαθεί αν τον μιμηθεί, προσεγγιζοντας το προτυπο του, στο πιο βαλκάνιο, στο πιο εθνικιστικό, στο "πατριωτικό", στο πιο ...με ολίγη απο τζατζικι.
Και πολύ μου άρεσε! Μα πολύ!
Ετσι κι' αλλιώς, αφού και ο ορθός πολιτικός λόγος, μόνο λόγος παραμένει, γιατί να μην το διασκεδάσουμε κι' όλας;
Ζούμε την εποχή των shows και ο καλύτερος showman "τσακώνει" τα φράγκα και τη δόξα. Εμείς απλά "πληρώνουμε" τη παράσταση...
Let's dance, λοιπόν!
(Σχετικά με τούς διαφημιστές πάντως Κατερινιώ μου, πραγματικά τούς θαυμάζω κι' εγώ και συχνά αναρωτιέμαι, η έμπνευσή τους, είναι αποτέλεσμα μόνο ευστροφίας του μυαλού τους, ή απλά, εξάσκηση στο σκανάρισμα της ψυχολογίας της μάζας;)
Βιολιστρια μου!!! Καλό χειμώνα.
Ακριβώς πληρωνουμε που πληρωνουμε την ...ορχηστρα, let's dance.
Να σου πω την αλήθεια, δεν μπορώ να καταλάβω πως δουλευει το μυαλό των creative directors, αλλά έχω κάποιους φίλους, κάποιους μάλιστα πολύ καλούς φίλους και ομολογώ ότι με εντυπωσιάζει πάντα το ψυχολογικό σκαναρισμα που κάνουν μόλις βρεθουν σε ένα χωρο. Επαγγελματική διαστροφή.
Αλλά απο ότι εξομολογουνται το μεγαλυτερο ζόρι ειναι να πειστεί ο πελάτης διαφημιζόμενος, να ακολουθήσει το ένστικτο, την γνωση τους και το δημιουργικό τους. Ο πελάτης αγοραστής ειναι μάλλον πιο ευκολο...θυμα τους.
Δημοσίευση σχολίου