Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

Όσο αλεύρι σηκώσει…



- Εγώ θα κοπανήσω τα καρύδια.
- Πρόσεχε το χέρι σου με το γουδοχέρι και όσο τα κοπανάς να το μελετάς αυτό που θέλεις να σου φανερώσει…
Τα καρύδια, οι σταφίδες, η ζάχαρη …όχι πολλή, έτσι ίσα να ακουμπάει η γλύκα στη γλώσσα, η κανέλλα, το γαρύφαλλο, τα πορτοκάλια, η σόδα και το baking powder, το λάδι, στο άσπρο μεγάλο μαρμάρινο πάγκο, και το αλεύρι…αχ, αυτό το αλεύρι, η μαγκιά της μαγείρισσας. Αλεύρι… όσο σηκώσει. Με την αφή, με το μάτι, με το χέρι, με το νου…

Δεν ξέρω πια αν το λένε μεταξύ τους οι νοικοκυρές όταν ανταλλάσσουν συνταγές, δεν ξέρω πια αν υπάρχουν …νοικοκυρές, αλλά στην κουζίνα της γιαγιάς μου ακουγόταν πάντα…ε, και …αλεύρι, όσο σηκώσει. Εδώ κυρά μου, δεν έχει συνταγή, εδώ βαδίζεις στα τυφλά, εδώ το ρίσκο δικό σου, εδώ …όσο σηκώσει, εδώ όσο …σηκώσεις, εδώ θα δούμε την …τέχνη σου και την ...μαγκιά σου.

Τα υλικά μπαίνουν με σειρά, και είναι πάντα ή 7 ή 9 ή 11. Γιατί; «Γιατί, γιατί… τι θα πει γιατί, γιατί έτσι τα βρήκαμε».
Από αυτό το γλυκό, που βγαίνει μοσχομυριστό και φουσκωτό από το φούρνο δεν έχει να πάρεις στο μικρό πιατάκι, το πρώτο το κομμάτι σου. Η φανουρόπιτα θα σταυρωθεί "για να συγχωρέσει ο Θεός τση μάνας του Αγίου" και θα κοπεί σε σαράντα κομμάτια και τα κομμάτια θα μοιραστούν. Οι φίλες της γιαγιάς θα φέρουν κομμάτια από την δική τους και εμείς θα μοιράσουμε την δική μας.
- Πάρε και εσύ το κομμάτι σου, και παρακάλα τον Άγιο να σου φανερώσει αυτό που εσύ χρειάζεσαι.
- Σαν τι γιαγιά;
- Δεν ξέρω εγώ, ότι χρειάζεσαι τώρα, εσύ είσαι πολύ μικρή ακόμα για άντρες.

Στο μυαλό των 5-6 χρόνων μου, ο Άγιος Φανούριος …φανέρωνε συνήθως άντρες. Άντρες που να σε αγαπάνε, άντρες που να σε φροντίζουν, άντρες που να σε κάνουν βασίλισσα, άντρες που να μην σε τραβολογάνε αστεφάνωτη, άντρες που να μην ξενοκοιτάνε, άντρες που κι αν ξενοκοιτάξανε, να …ξεστραβωθούνε (ή να στραβωθούνε, αυτό παρέμενε αξεδιάλυτο μυστηριο) …ε και, κάτι ο Άγιος, κάτι το τι θα πει ο κόσμος, κάτι η γοητεία της -με αυτήν ακριβώς τη σειρά- να τους ξαναδέσει η τάζουσα στην νυφική παστάδα. Οι Σμυρνιές, αφού κάνανε τα μάγια τους, αφού βλέπανε στα χαρτιά και στους ντελβέδες του καφέ, τα μελλούμενα, πιάνανε πόρτα και τον Άγιο… μιγάδες της Ανατολής και της Δύσης, ποτέ δεν ξέρεις, γιατί να κλείνεις πόρτες;

Τώρα εγώ άντρες, αγόρια, φίλους που να με παίζουν ήθελα, να με παίρνουν μαζί τους στη βάρκα όταν πηγαιναν στο βράχο απέναντι, να παίζουμε μήλα και να μην παίζουν συνέχεια ποδόσφαιρο, να μην με κάνουν όλο Ινδιάνα που μαγειρεύει παντρεμένη με την Γιούλη που επειδή ήταν πιο νταβραντισμένη από μένα, έκανε όλο τον Ινδιάνο σύζυγο μου, και αυτοί έκαναν όλο τους καουμπόηδες. Αλλά δεν είχα καλοκαταλάβει αν ο Άγιος Φανούριος, κάνει και τέτοιες χάρες ή ασχολείται αποκλειστικά με ερωτοδουλειές. Το θέμα παρέμενε αδιευκρίνιστο, ο πατέρας μου γέλαγε και με τσιγκλούσε, η μαμά μου, φώναζε για δεισιδαιμονίες, και η γιαγιά μου έλεγε… να ζητάς στον Άγιο, αυτά που σου πρέπουνε. Τώρα τι μου έπρεπε;;; Ποτέ δεν μπόρεσα να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση….
Και έτσι μαζί με τον Άγιο Βασίλη, τους είχα για πιο πρακτικά ζητουμενα. Καινούργιο ποδήλατο, πατίνια σαν του Ανδρέα, φορμάκι μπαλαρίνας με μακρύ τούλι, να φωτίσει την μαμά μου να μη με αναγκάζει να κοιμάμαι τα μεσημέρια. Γενικώς ο Άγιος Φανούριος ήταν ο καλοκαιρινός μου Άγιος Βασίλης.

Ο Άγιος επίσης, έβρισκε, φανέρωνε και πράγματα που είχες χάσει. Κλειδιά, λεφτά, πελατεία, μέχρι και πονοκεφάλους γιάτρευε, φανερώνοντας την χαμένη υγειά του άρρωστου.
Πάντως εμένα, όταν έχασα τον Τσάρλυ, ένα μικρό μπάσταρδο κόλλευ, δεν μου τον βρήκε.

Πολύ με πείραξε που με αγνόησε έτσι ο Άγιος, ενώ εκείνη την εποχή, είχε βρει και αρραβωνιαστικό στην ξαδέλφη της μαμάς μου και το πορτοφόλι μιας θειας μου, που το είχε παρατήσει σε ένα ταξί. Μου έλεγαν όμως ότι θα έχει βρει μια σκυλίτσα, θα εχουν κάνει παιδάκια, και θα έρθουν κάποτε όλοι μαζί. Να να μεγαλώσουν τα κουταβακια τους, να γυρισουν λίγο στο δρομο, να να ξαναβρεί το σπιτι μας. Όταν την επόμενη χρονιά, του κάκιωσα του Άγιου Φανουρη, μπροστά στον φόβο της αμφισβήτησης που έβλεπε να ζωγραφιζεται ολοκάθαρα στα μάτια μου, η γιαγιά μου, μου εξομολογήθηκε ότι τον Τσάρλυ τον είχε χτυπήσει αυτοκίνητο, ο πατέρας μου τον είχε θάψει στον κήπο, και ο Άγιος Φανούριος δεν είναι και ο Χριστός να ανασταίνει… Μόνο φανερώνει… ότι υπάρχει για να φανερωθεί.

Έτσι όπως έμαθα ότι είχαν εξελιχτεί τα πράγματα, έτσι όπως έμαθα την… αλήθεια, δεν μπορούσα παρά να συγχωρήσω τον Άγιο, αλλά ίσως από τότε να έγινα πολύ επιφυλακτική για το πόσο υπερεκτιμημένη αρετή είναι η αλήθεια. Ίσως από τότε να την κατέταξα στα μαχαίρια που λαβώνουν, που ξεσκίζουν, στους καλοακονισμένους σουγιάδες που ξεριζώνουν την ελπίδα σαν αγριοχορτο. Και μου μελλε να παλέψω, με γυμνά χέρια, με πολλούς τέτοιους καλοακονισμένους σουγιάδες.

Σήμερα, στον καλοκαιρινό Άγιο μου Βασίλη, αυτόν που …κόλαζαν οι Σμυρνιές μου με τις ερωτοδουλειές τους, έτσι κρατώντας στο χέρι, ένα κομμάτι φανουρόπιτα που μοσχομυρίζει κανέλα και γαρίφαλο, φτιαγμένο από τα χέρια κάποιας που μεγάλωσε, με άλλους Άγιους μακρινούς, και που έκαμε άλλες … συμφωνίες μαζί τους, συμφωνίες που μάλλον δεν τις τήρησαν οι δικοί της Άγιοι, δεν έχω να «μελετήσω» ή να διαπραγματευτώ τίποτα. Ίσως γιατί έμαθα πια ότι η ευτυχία δεν είναι σπάνιο εκ Θεού δώρο, αλλά δικαίωμα μας. Οφείλουμε να την διεκδικούμε σαν κάτι που μας αξίζει, μας ανήκει και πρέπει να απολαυσουμε... όσο διαρκεί, χωρίς το παραμικρό ίχνος δισταγμού. Όσο για την δυστυχία, όταν η ζωή σου ρίξει ένα χαστούκι, εσύ πρέπει να της ρίξεις δύο! Κι άμα το άλογο σε γκρεμίσει, εσύ να σπεύσεις να το ξανακαβαλήσεις, έστω και με σακατεμένα πόδια.

Και έτσι …Άγιε μου, μεγάλη η χάρη σου αλλά δεν έχω τίποτα να σου ζητήσω.
Να, κάτσε και εσύ εδώ κοντά μου να ξεκουραστείς από τα …φανερώματα, να σε φιλέψω και σένα ένα κομμάτι, και πες μου, αν σήκωσε όσο αλεύρι έπρεπε… γιά του πρέπει …κι άλλο.

31 σχόλια:

de profundis είπε...

Και στο τέλος μας πήρε και μας σήκωσε

Swell είπε...

Tο κακό (ή μήπως καλό) είναι ότι δεν χρειαζόμαστε τον Αγιο Φανούριο για να μας φανερώσει τον επόμενο πρωθυπουργό. Την έχουμε βάψει κανονικά.

katerina είπε...

Μπά de profundis, βρεγμένοι ειμαστε και κολλαει πάνω μας το αλευρι... Τόνους σηκώνουμε απο δαυτο...

katerina είπε...

Κοίτα swell, και ο Άγιος έχει τα όρια του. Είπαμε ...φανερώνει, ότι υπάρχει και ειναι κρυμένο...
Εσυ λΕς η πολιτική ικανότητα να υπάρχει ...καλά κρυμμένη (μα πάρα πολύ καλά λέμε) στον ....επομενο Πρωθυπουργό, εμεις να μην την βλέπουμε και ο Άγιος να κάνει το θαυμα του;;;;
Ε, φίλε μου, όσο και να πιστευεις στα θαυματα... ε, ειπαμε, υπάρχουν και όρια...

NdN είπε...

Εγώ πάντοτε είχα ένα πρόβλημα με τα "φανερώματα". Πάντα μου άρεσαν τα καλά κρυμμένα, τα μυστικά. Εξάλλου κάποτε, κάποιος μου είχε πει ότι "όσο πιο λίγα ξέρεις τόσο πιο ευτυχισμένος είσαι".

cynical είπε...

Κατερινα μου, μ' αυτα και με κεινα των ημερών, μου διεφυγε η γιορτη.
Στο σπιτι μας δεν τον γιορταζαμε ποτε τον αγιο, και ουτε εχω δει, ποσο μαλλον φαει, φανουροπιττα!
Ετσι ομως παραστατικα που την περιγραφεις ειναι σαν να την εχω κιολας δει και φαει!

Ο Αγ Φανουριος ειναι μονο για να φανερωνει τους γαμπρους. Ολα τα αλλα ειναι για να ριχνουν σταχτη στα ματια.

Εχεις και τον Swell που θελει να αποσπασει τον αγιο απο τις γυναικες και να τον βαλει να κατασκοπευει τη βουλή. Ιεροσυλία ολκής!

apos είπε...

Bάλε και σε μένα ένα κομμάτι, γλυκιά μου Κατερίνα, μήπως και φανερώσει την ημέρα που θα σε δω.

(ή μήπως ανέβηκαν οι μετοχές του αγίου και δεν ασχολείται με τόσο 'ερασιτεχνικά';)

b|a|s|n\i/a είπε...

άγιος εξαφανούριος υπάρχει;

de profundis είπε...

Με αλλα λόγια Κατερίνα μου λες οτι είμαι ενας γαυρος αλευρωμένοσ ετοιμοσ για τιγάνισμα.

thamnos είπε...

και η Siemens ένα Φανούρη χρειάζεται και μετά να δεις σηκώματα...

katerina είπε...

Καλησπέρα NdN,

Πολλοί ενστερνίσθηκαν την άποψη του Σβάιτσερ ότι οι δυο προϋποθέσεις της ευτυχίας είναι η καλή υγεία και η κακή μνήμη. Και πιθανότατα για την προσωπική ευτυχία του καθενός να αρκούν αυτά.

Από την άλλη η ανθρώπινη φιλοδοξία και η ανθρώπινη περιέργεια είναι αυτά που κινούν επί χιλιετίες την ανθρωπότητα. Αλλά είναι προφανές ότι δεν αποτελούν προϋπόθεσεις προσωπικής ευτυχίας.

cinderella είπε...

Κάτι θέλω να γράψω αλλά δεν ξέρω τι. Για τον άγιο, για τη φανουρόπιτα, για το αλεύρι, για τι; Δεν ξέρω. Αγκαλιά και φεύγω μάλλον.

katerina είπε...

Cynical η φανουρόπιτα, είναι από τα πιο ιδιαίτερα κεικ. Πρέπει αν την δοκιμάσεις.
Η γιαγιά μου, είχε μια ας πούμε ειδωλολατρική σχέση με κάποιους Αγίους και δεν είχε την παραμικρή σχέση με την εκκλησία. Θα μπορουσα να πω ότι ειχε φτιάξει ένα προσωπικό Δωδεκαθεο. Καθόλου δεν γουσταρε τον Θεό, τον θεωρουσε πολύ άδικο για τα γουστα της, τον δε Χριστό τον θεωρουσε πολύ άμυαλο και αχαριστο που ταλαιπωρουσε την μάννα του. Βέβαια …φρουδική, χωρίς να γνωρίζει καν την ύπαρξη του Φρουντ, τον συγχωρουσε…αστο κι αυτό το τρελοπαιδο, τους εγλκατελειψε και εκεινος ο αδικιορισμένος ο Ιωσήφ και το παιδί μεγάλωσε χωρίς πατέρα.

Αντιθετα λάτρευε την Παναγία, και ειχε …ιδιατερες συνομιλίες μαζί της. Αυτό δεν την εμποδιζε να καυγαδίζει πολύ συχνά μαζί της. Μιλαμε για ομηρικούς καυγάδες.

Θυμάμαι πολύ έντονα την βραδυνή της προσευχή. Καθόταν στο κρεβάτι έπαιρνε στα χέρια μια εικόνα που της ειχε κάνει δωρο ο παπαπους μου και της μιλαγε όπως με την γειτονισσα. Ξεκιναγε γαλυφικα, Πχ. Ξερεις τωρα Παναγιά μου ποσο σ’ αγαπάω και σε συμπονω για τη μοναξιά και για το παλληκάρι σου, αλλά σήμερα δεν τα εκανες καλά τα πραγματα.... και ξεκιναγε τον εξαψαλμο.
Κάποια στιγμή θα γράψω για την …θρησκεια της γιαγιάς μου. Λιγο δε πριν πεθάνει, ειχε πιασει κονέ με τον αρχαγγελο Μιχαήλ. "Μιχαλάκη μου, τουλεγε, ξερω περιμένει και ο άντρας μου, αλλά όχι ακομα, δεν τις τελειωσα τις δουλειες μου". Η δουλειά μπορεί αν ήταν ότι δεν εχει δέσει ακομα το γλυκό βερυκοκκο. Επεμενε δε, ότι αυτός θα την κρινει και όχι ο Πετρος. Δεν την ξέρει ο Πετρος.

Ο Αγιος Φανουριος, ναι βασικά …φανερωνε γαμπρους. Μάλιστα υποτιθεται ότι η μάννα του ήταν μια κακιστρω και η αδελφή του πόρνη, κι έτσι εξιλεωνοταν στους ανθρώπους που προσφεραν την φανουροπιτα (κάτι σαν κόλυβα) για να συγχωρεθεί η ψυχή της μάννας του και της αδελφής του. Φανταζομαι ότι έβρισκε γαμπρους, εξασφαλίζοντας την νομιμότητα, μπας και αν παρεμενες …αστεφανωτη, μπορεί να το ρίξεις και εσύ στις …κακές συνηθειες. Κοινώς το γάμο τον έπειρνες σαν χάπι, κατώ των κακών...συνηθειών.

Ε, αν προλάβαινε, σου εβρισκε και τα χαμένα που σου …πρέπανε όμως. Δηλαδή, σου φανερωνε το κλειδί που ειχες παρατησει στη γειτονισσα και δεν μπορουσες να μπεις σπίτι σου κι ειχες και το φαί στη φωτιά, αλλά δεν σου φανερωνε το άθλιο φουστανι που ειχες ράψει περσυ και δεν σου πηγαινε καθόλου, τραβαγε και το μανίκι…

Προφανώς ο Αγιος έχει αποφασίσει ότι δεν μας πρέπει νοημων και ικανός Πρωθυπουργός… κι έτσι μας βρισκει μόνο γαμπρους της εξουσίας.

katerina είπε...

Απος μου καλησπέρα,
Η φανουροπιτα βρε δεν εχει σοκολάτα, αλλά κομματι θα σου φέρω όταν θα πιουμε καφέ. Παει πολύ με τον καφέ η φανουροπιτα.

katerina είπε...

Basnia,
Δεν ξερω αν λειτουργεί αντιστροφα το πράγμα. Παρόλα αυτά μπορείς πάντα να κάνεις μια προσπάθεια.

Μπορεί όμως να υπάρχει κάποιος άλλος Αγιος, που εξαφανιζει δάση, τεκμηρια, κατηγορίες και μίζες. Μηπως να ρωτησουμε τον Τσουκάτο;

katerina είπε...

Στασε βρε de profundis να σε γυρισω, έκαιγε και το λάδι και άρπαξες από την μια μεριά

katerina είπε...

Θάμνε μου, η μόνη που έκανε καλά τις δουλειές της ήταν η Siemens. Πληρωσε τις υπηρεσίες που της προσφεραν. Αλλά φαινεται στην συγκεκριμένη περιπτωση οι καλοί λογαριασμοί …δεν κάνουν τους καλούς φίλους.

Αν πάλι ψαχνουμε όπως καπποιοι...ονοματα δεν λέμε, οικογενειες δεν θιγουμε...για το «που πηγαν τα λεφτά»… Ειπαμε φανερώνει…ότι μπορεί να φανερωθεί.

Αλλωστε, κανείς δεν θέλει να φανερωθεί τίποτα, τρελός είναι ο Αγιος να τα βάλει με το ελληνικό Κράτος, τους "θεσμούς', τους πολιτικούς και τους πολιτες του;

katerina είπε...

Καλως την μου,
Αγκαλιά και εγώ Σταχτοπουτα και ...όσο αλευρι σηκώσει...

Γεφυριστές είπε...

Είχα μια γιαγιά σαν τη δική σου κι έτσι παρόλο που ήταν και Σμυρνιά δεν έτυχα ποτέ της ιεροτελεστίας που λέγεται "φανουρόπιτα" σε σημείο που να με περάσουν για ηλίθια προχτές στη δουλειά όταν βλέποντας κουτιά γλυκών σε κάθε τμήμα ρώτησα -και καλά αθώα- αν έχει τα γενέθλιά του ο διοικητής του νοσοκομείου:)

Κατερίνα, απόλαυσα την διήγηση και σε ευχαριστώ. Απόλαυσα και τα επίκαιρα-πολιτικά σχόλια των φίλων σου. Και αυτούς ευχαριστώ επίσης, αν και οι κάλπες στην Ελλάδα είναι 50-50 σε πιθανότητες και ... χρώματα.

Σε χαιρετώ
Αλέκα

Στέργιος είπε...

«Και έτσι …Άγιε μου, μεγάλη η χάρη σου αλλά δεν έχω τίποτα να σου ζητήσω».
Να, κάτι τέτοια είπαν οι νέες της νέας γενιάς και απογοήτευσαν τον άγιο. Το αποτέλεσμα είναι να μη ξέρουν τι τους ξημερώνει. Και αντί να φανερώνει ο άγιος « Άντρες που να σε αγαπάνε, άντρες που να σε φροντίζουν, άντρες που να σε κάνουν βασίλισσα», φανερώνει άντρες κυνικούς, υπολογιστές και συμφεροντολόγους, βασανιστές... Χαλάνε δλδ και εμάς απαρνούμενες τον άγιο! Να η… αιτία μας!

Άχ άγιε Φανούριε, δώστες φώτιση να ξαναέρθουν στον ίσιο δρόμο και αντί να πιστεύουν στις δικές τους δυνάμεις να πιστεύουν στα παιδικά τους όνειρα. Και να μη τρώνε τη φανουρόπιτα σαν πίτα… χατ.

Αυτό που λέω να το διαδώστε αμέσως σε 10 blog γιατί η γειτόνισσα Σόνια που αρνήθηκε πάτησε πρωί - πρωί ένα αγκάθι!!!! Τα θυμάστε αυτά τα γραμματάκια του αγ. Νεκταρίου; Τώρα πιάνουν και του αγ. Φανουρίου!!!

katerina είπε...

Καλώς την, την Αλέκα, καλώς ήρθες.
Τελικά, αυτή η πόλη, κατα πως φαινεται, είναι γεμάτη απο απογόνους προσφυγων.

Μα να μην ξέρεις την τελετουργία της φανουροπιτας;
Απο την άλλη μου κάνει εντυπωση, ότι ακομα φτιαχνεται και μοιράζεται η φανουροπιτα. Εγώ το κάνω περισσότερο σαν μνημοσυνο(και στην γυναικα που πολύ, πάρα πολύ αγάπησα (ο Σεπτεμβρης ήταν πάντα σημαντικός στην κουζίνα του πατρικού μου), αλλά ακόμα περισσότερο στις παιδικές μου μνήμες, που τον τελευταίο καιρό με κατακλυζουν.... πολύ συχνά, και... εντελώς απροσκλητες.
Περισσότερο για την μυρωδιά, και πολύ λιγότερο για την γευση. Ξέρεις ότι η οσμή ειναι αυτή που ανασυρει εντονοτερες τις μνήμες, πιο πολύ απο κάθε αλλη αισθηση.
Θα τα λέμε.

katerina είπε...

Προβοκάτορα Στέργιε.
Ειπαμε βρε, ο Αγιος, φανερώνει ότι υπάρχει για να φανερωθεί. Ειπαμε δεν ειναι και ο Χριστός να ανασταινει.

Είναι και αυτή η θεωρία της εξέλιξης βλέπεις....Αχ, άτιμε Δαρβίνε... Το κατ’ εξοχήν ανδρικό χαρακτηριστικό, το «μη φοβάσαι αφού εγώ είμαι εδώ» εξελιχθηκε σε αυτοκινητο, και στους πολύ ...προικισμένους, στους πολύ "χαρισματικούς", το ανδρικό αυτό χαρακτηριστικό εμφανιζεται σαν θηριώδες Jeep. E, τι να του ζητήσω ρε Στέργιε, φανερωσε μου ένα Cayenne S…
Αστο να πάει στο διαολο... να μου μεινει και η υποχρεωση.

ο κύριος "αμ" είπε...

Προχτές αν με βοηθά η μνήμη μου , δοκίμασα ένα κομματάκι που είχε φέρει η Ουρανία η μοδίστρα στο εργοστάσιο . Υπέροχη γλυκιά γεύση που εκτός από το να γλυκάνει το στόμα μου από την πίκρα του τσιγάρου , "μαλάκωσε" και την καρδιά μου και πήγε το νου μου πίσω , εκεί στα παιδικά μου χρόνια που συχνά - πυκνά η γειτονιά μοσχοβόλαγε από τις πίτες που πηγαινοερχόντουσαν , κάτι σαν πασαρέλα φανουρόπιτας . Πάνε αυτά .

Φοβάμαι βέβαια πως θα μείνω με την περιέργεια , γιατί ο Αη Φανούρης , φανέρωνε μόνο στις γυναίκες .
Ισως κάποια Πολίτισσα να ξέρει !

Εχεις την καλησπέρα μου και σου θυμίζω την υποχρέωση σου απέναντι μου , που ναι μεν δεν μου την υποσχέθηκες αλλά ... :)

σ.σ.: δεν έχεις δίκιο , μπορεί νάναι "μπανάλ" η φανουρόπιτα να συνοδεύει το καφεδάκι , αλλά σαν συνδυασμός είναι τέλειος , άλλωστε πιο εύκολα πετυχαίνει αυτή παρά ένα maffin !!!

KitsosMitsos είπε...

Βρε τον Άγιο που όλα τα βρίσκει...
Καλημέρα

gyristroula2 είπε...

Καλά και ήρθα να βάλω μια τάξη εδώ...
Λοιπόν, διάβασα με πολλή προσοχή τη συνταγή: μπέκιν, σόδα...Ε, τι περιμένεις να σου φανερώσει κι ο άγιος με μια τέτοια φαστ φουντ πίτα;;
Μικρή μου, η φανουρόπιτα θέλει μαγιά, προζύμι, ανέβασμα, σκέπασμα με ανδρικό ρούχο, να περιμένεις, να περιμένεις...(έχω κάνει σχετική ανάρτηση κάποτε για τη βασιλόπιτα).
Τουτέστιν, τα φανερώματα θέλουν χρόνο, υπομονή, ζύμωση, παρακολούθηση και...βραδύτητα.
Αχ! Πού να σας προλάβω!

Ανώνυμος είπε...

Και χρειαζόταν, δηλαδή, αναφορά στον Σβάιτσερ, γιά να τεκμηριωθούν τα αυτονόητα?
Η ευτυχια ηταν, είναι και θα είναι συνυφασμένη με την ηλιθιότητα... οσο μεγαλύτερη η ηλιθιότητα,τόσο ευτυχέστερος κανείς.

Και, δυστυχώς,δεν υπάρχει... επιλογή. Γεννιέσαι ηλήθιος, δεν γίνεσαι.

Να ευχηθώ... ευτυχία σε όλους?

katerina είπε...

Καλησπέρα κ. Α.Μ.
Η ...υποχρέωση μου... ως προς το παρόν ξεπληρώνω τα χρεη μου, στην Μιχαλού. Εκει να δεις τι χρωστουμενα και τι υποχρεώσεις έχω.

katerina είπε...

Κιστομήτσο καλησπέρα.... Ο Αγιος δεν βρισκει....φανερώνει.

katerina είπε...

Γυριστρουλα μου καλή χρονια και απο εδώ. Κουντερική σε βρισκω... ναι τα πράγματα να γίνονται με τον ρυθμό της απόλαυσης και της μνήμης. Η ταχυτητα άλλωστε συνδεεται με την λήθη.

katerina είπε...

Καλησπέρα Ανωνυμε. Σε βρισκω ...εριστικό ή εγώ δεν καταλαβα;
Όχι ότι τραβάω κανενα ζόρι με τις...έριδες, μια χαρά ειναι, αλλά τις παιζω καλυτερα, συμμετεχω πιο ενεργά, ειναι πιο απολαυστικές ρε αδερφέ, όταν καταλαβαινω και περι τίνος προκειται.

Kος Μηδενικός είπε...

Εγώ τα κλάμματα δεν τα βάζω. Δεν είμαι παιδαρέλι! Έλα εδώ για ένα φιλί και μια μεγάλη αγκαλιά. Με συγκίνησες σκατό!

(μου άρεσε πάρα πολύ το κείμενο)