«Φανερά συγκινημένος στα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, τόνισε ότι η Ελλάδα αποδεικνύει το σεβασμό της προς την ιστορία. «Ο Παρθενώνας είναι ένα μεγαλοπρεπές μνημείο που οικοδομήθηκε για να τιμήσει τις σπουδαιότερες των αρετών, αυτές που αντιπροσώπευε η λατρεία προς τη θεά Αθηνά». Ο Κάρολος Παπούλιας δεν παρελειψε να στείλει το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση για την ανάγκη επιστροφής των μαρμάρων που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο…
Στο γραφείο του Κάρολου Παπούλια, σε λίγες μερες, αμεσως μόλις περάσει από το ΣΤΕ, για το τυπικο έλεγχο, θα βρίσκεται ζητώντας την υπογραφή του, το νέο Π.Δ. που τροποποιεί το ΠΔ 90/2008, και καταργεί τον δεύτερο βαθμό εξέτασης των αιτημάτων των προσφύγων για την χορήγηση άσυλου. Το άσυλο της ντροπής. Το άσυλο που στην Ελλάδα χορηγείται στο χαμηλότερο ευρωπαϊκό ποσοστό. Στο 0.83% των αιτούντων προσφύγων.
Η Ελλάδα, ζητάει τα μάρμαρα της πίσω, τα εισιτήρια του Μουσείου, είναι προπωλημένα μέχρι το τέλος Αυγούστου, το γεγονός των εγκαινίων, καλύπτουν 48 κάμερες και αυτές με την σειρά τους αναμεταδίδουν στιγμιότυπα της λαμπρης γιορτής του πολιτισμού, σε όλα τα ενημερωτικά μέσα του πλανήτη.
Το μήνυμα μας σαφές προς …Άγγλους και όσους πάνε να μας κουνηθούν. Η Ελλάδα του 21ου αιώνα φορώντας τα καλά της, ..φωνάζει:"φέρτε πίσω τα κλεμμένα". Άλλωστε αυτό είναι ένα διαχρονικό ...σύνθημα στην Ελλάδα… Και η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει…Η Ελλάδα της Μανωλάδας, η Ελλάδα, της Πέτρου Ράλλη, που κάθε Σαββατοκυριακο μαζεύονται ουρές εξαθλιωμένων, καραβοτσακισμένων, και επιζησάντων του ναρκοπέδιου του Έβρου, προσφυγες, ζητώντας στον ήλιο μοίρα. Σε έναν ήλιο… μια μοίρα.
Το μήνυμα μας σαφές προς …Άγγλους και όσους πάνε να μας κουνηθούν. Η Ελλάδα του 21ου αιώνα φορώντας τα καλά της, ..φωνάζει:"φέρτε πίσω τα κλεμμένα". Άλλωστε αυτό είναι ένα διαχρονικό ...σύνθημα στην Ελλάδα… Και η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει…Η Ελλάδα της Μανωλάδας, η Ελλάδα, της Πέτρου Ράλλη, που κάθε Σαββατοκυριακο μαζεύονται ουρές εξαθλιωμένων, καραβοτσακισμένων, και επιζησάντων του ναρκοπέδιου του Έβρου, προσφυγες, ζητώντας στον ήλιο μοίρα. Σε έναν ήλιο… μια μοίρα.
Σε ένα εξάμηνο, έξω από την Αστυνομική Διευθυνση της Πέτρου Ράλλη, είχαμε τρεις ανθρώπους νεκρούς… κανείς δεν ξέρει γιατί, κανείς δεν έψαξε πως… δεν πειράζει …ήταν λαθρομετανάστες. Ποιος νοιάζεται για τα λαθραία;
Η Ελλάδα υστερικά τηλεπαραθυριαζεται κουνώντας το δάχτυλο οι μεν στους δε, όχι δεν είναι του Καραμανλή το Μουσείο, είναι της Μελίνας.
Η Μελίνα, δεν ζει πια εδώ...
Κι ίσως αν ζούσε, θα την πονούσε πολύ, να ακούει την επίσημη θέση του ΠΑΣΟΚ, για «μηδενική λαθρομετανάστευση». Ίσως η Μελίνα της Αθήνας…να ειχε το κουραγιο να ονομασει τις επαναπροωθήσεις… όπως τους πρέπουν... ξενηλασίες
«Η Ελλαδα, διδάσκει πολιτισμό», η Ελλαδα του 21ου αιώνα που φτιάχνει στρατόπεδα, η Ελλάδα που δεν σέβεται κανέναν διεθνή κανόνα δικαίου στο θέμα των προσφυγων, η Ελλάδα που έχει κλειστές με λουκέτα παιδικές χαρές και απέξω κρεμάει την πινακίδα «απαγορεύονται οι ξένοι»
«Για όλους τους Έλληνες τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου Ακρόπολης ήταν μια στιγμή υπερηφάνειας για αυτό το σύγχρονο μνημείο Πολιτισμού».
Στην Ελλάδα που από το 2000 μέχρι και σήμερα, τώρα αυτην τη στιγμή που μιλάμε, ισχύει η κατάπτυστη εγκύκλιος (Υ4α/οικ.8992, 13-7-2000) του πρώην υπουργού Υγείας Αλ. Παπαδόπουλου. Ναι του Αλεκου Παπαδοπουλου, αυτου με τα «Βηματα του Εστερναχ» που στην εκδηλωση παρουσιασης του βιβλίου του, στην Παλαια Βουλή, συνέρευσε όλη η πολιτική «αφρόκρεμα» της Αθηνας. Η εγκύκλιος που ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στα δημόσια νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας της χώρας, δηλαδή ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στους γιατρούς αυτής της χώρας, να αντιμετωπίζουν τακτικά, αλλά και έκτακτα περιστατικά μεταναστών, οι οποίοι στερούνται των νομιμοποιητικών εγγράφων παραμονής στην Ελλάδα. Η εγκυκλιος που εκφοβιζει τους γιατρους των δημοσιων νοσοκομέιων με πειθαρχικές κυρωσεις, αν περιθαλψουν τον...παρανομο, τον άρρωστο ή τραυματία ΛΑΘΡΑΙΟ άνθρωπο.
Αν ένας θεσμός κατόρθωσε να μείνει στο απυρόβλητο σε αυτήν την έρημη χώρα, που την κατοικούν …ως επί το πλείστον …Υπερήφανοι Έλληνες, είναι ο θεσμός της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Και άντεξε …και με τον Κώστα Στεφανόπουλο, αλλά και με τον Καρολο Παπουλια. Ας αντεξει τουλάχιστον αυτός ο ελαχιστος...
Ας κρατησει κάποια ψηγματα αξιοπρέπειας αυτή η χώρα. Μην την καταρρακώσετε και αυτή, κ Παπουλια. Μην βάλετε την υπογραφή σας στο σχεδιο Προεδρικού Διατάγματος που καταγγέλλεται και από την Διεθνή Αμνηστία, και από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, σαν κατ’ ευθείαν παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, σαν προσβολή κάθε έννοιας νομικού πολιτισμού.
Πιθανότατα τα μάρμαρα να ζητούν και την Πατρίδα τους, και προστασία και ήλιο. Αλλά στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, άνθρωποι, πρόσφυγες, ζητούν την προστασία μας. Ζητουν εδώ ή αλλου μια μοίρα στον ήλιο. Προσφυγες αλλά και γηγενείς, ζητούν να γίνουν στοιχειωδώς σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα...
Έλληνες ζητούν να κρατήσουν κάποια στοιχειώδη αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια.
Το Γουανταναμο, δεν είναι μόνο στην Κούβα.
Η Γάζα δεν είναι μόνο στην Παλαιστίνη.
Ο Παρθενώνας, είναι στην Ελλάδα. Ας τον κρατήσουμε εδώ. Όσο λαμπερό του αξίζει. Όσο περήφανους μας αξίζει.
Οδος Σαλαμινας, πισω αυλή της Πετρου Ράλλη, Γενάρης 2009, Σαβατο ξημερωματα"Ο δρόμος είναι αθέατος από την Πέτρου Ράλλη, όπως αθέατοι είναι για το κράτος όσοι πλημμυρίζουν το δρόμο κάθε Παρασκευή βράδυ."
Δικηγοροι για τα δικαιωματα των μεταναστών
29 σχόλια:
Όπου κι αν γυρίσω η Ελλάδα με πληγώνει. Σεφέρης.
Η Ελλάδα των μεγάλων αντιθέσεων, η Ελλάδα του ύψους και του βάθους, η Ελλάδα παρθένα και η Ελλάδα τροτέζα, η Ελλάδα ατέλειωτη παράγκα.
Ίσως γι αυτό την αγαπάμε, γιατί πάντα η καρδιά μας στην Ελλάδα τουφεκίζεται...
Ισως ξανάζούμε στιγμές Νέων Παρθενώνων όπως πολύ παλιότερα.
Ναι...αλλά παραξεπαρθενευτηκε αυτή η χωρα φίλε Κουκο. Παραγινε τροτεζα.
Και ξερεις, η Ελλαδα, εισαι εσυ, ειμαι εγώ, ειναι ο διπλανός, ο συχωριανός, ο συνιστολογος, όλοι εμεις. Όλοι εμεις, που πρέπει να αποφασισουμε πόσο περηφανοι μικρο-νταβατζηδες της, ειμαστε.
Δεν το συζητώ τους μεγάλους νταβατζηδες τους έφαγε ο Καραμανλής μαζί με την γαρδουμπά στον Μπαιρακταρη. Κατι ψηλά μεινανε... και εμεις... Εμεις...
De profundis,
Έζησα τα παιδικά μου χρόνια με γιαγιάδες που διηγούνταν ιστορίες από αυτές, τις πραγματικές και μυθικές ιστορίες, για χαμένες πατρίδες, και που το σημαντικότερο δεν είχαν σε καμία υπόληψη την …καινούργια τους πατρίδα. Πολύ δεν περισσότερο …τους νέους τους συμπατριώτες.
Πολύ συχνά, όταν νοιώθω να με κατακλύζει η αναπηρία της …έλλειψης εθνικής συνείδησης, ανατρέχω σε εκείνα τα παιδικά χρόνια, που… καταρράκωσαν ίσως πολύ άκομψα, ίσως παράλογα, τα πατριωτικά σκιρτήματα που μοιραία έχει κάθε παιδί, της προσχολικής και της σχολικής ηλικίας.
Τις θυμαμαι πάντα, να μιλάνε για τους απαραδεκτους μεγαλοιδεατισμούς των Ελληνων, για τα πολιτικά και τα ανθρωπινα εγκληματα των ...Ελληνων, θυμάμαι, τις φρικιαστικές ιστορίες, του να τους μεταφερουν απο νησί σε νησί, όπου πουθενά δνε τους δεχονταν...στην Πατριδα τους, θυμάμαι, ότι ...ένοιωθαν απατριδες, προδομένοι στην ίδια τους την Πατριδα.
Θυμάμαι την γιαγια μου να μου λεει για τις πορτες που χτυπουσε η μάννα της, ζητώντας λιγο νερό για τα μωρά και τα πορτοφυλλα που κι όταν ακομα μισανοιγαν, ξανακλειναν με την απαντηση «δεν εχουμε νερό» και θυμαμαι, ότι στο σπιτι μας υπήρχε πάντα μια μεριδα φαγητό ...παραπάνω. Μια μερίδα... για τον ξενο που μπορεί κάποτε να χτυπουσε την πορτα μας...
Ακομα και τωρα... το πρωτο κομματι της βασιλοπιττας, μας έμεινε να το κοβουμε για τον ...Ξένο.
Κάτι θα ξέρεις και εσύ...
Και, ακομα και ο Κανελοπουλος...ακομα και αυτός κάποτε ζητησε συγνωμη... για τους συγχρονους Παρθενωνες. Εμεις ποτε θα ζητησουμε;
Σ' ευχαριστώ για αυτό που μου έδωσες να διαβάσω .
Σ' ένα τοπίο στεγνό και άνυδρο , σ' ένα τοπίο που τσακώνονται οι κάθε λογής "δήθεν" για το κατασκεύασμα του Κου Μ. Τσουμί , μην μπορώντας να αναγνώσουν την αλήθεια και την πραγματικότητα .
Δεν ζητώ την άδειά σου να το αναδημόσιεύσω , το τολμώ και συγχώρεσέ με ...
καλή νύχτα
Καλησπέρα, τελικά, φοβάμαι ότι δεν έμεινε τίποτα σ' αυτή τη χώρα, που να μη με κάνει να ντρέπομαι. Αλλά πως να μη συμβεί αυτό, όταν η Βουλή είναι γεμάτη από ανθρώπους που δύσκολα θα βάζαμε στο σπίτι μας, και που εμείς τους στείλαμε εκεί.
Ασφαλώς Κάκο, δεν χρειαζεσαι καμια άδεια για να αναδημοσιευσεις ότι θέλεις, αντιθετα εγώ σε ευχαριστώ για την αναδημοσιευση.
Σημερα διατυπώνεται η θεωρία ότι για να κυβερνήσει η Δεξιά... πρέπει να ενσωματώσει την Ακροδεξιά και να υιοθετησει το προγραμμα της. Η ιστορία το έχει ξαναδει το φιανομενο, γυρω στην δεκαετία του 30. Αποτελεσμα...ένας θριαμβευτικός φασισμός...
Αλλά οι συνθηκες δεν ειναι πια ιδιες με τον Μεσοπολεμο. Δεν κινδυνευουμε να μας κυβερνησουν οι ευρωπαϊκές ακροδεξιες, αλλά κινδυνευουμε οι πολιτικές της Ακροδεξιάς να εγκατσταθουν στην κεντροαριστερα΄του πολιτικου συστηματος. Δεν ανησυχώ όταν ο Καρατζαφέρης λέει «μηδενική ανοχή στη λαθρομετανάστευση». Με φοβίζει όμως, και πολύ μάλιστα, όταν το σύνθημα αυτό το υιοθετεί ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ. Με ανησυχεί όταν η έγνοια του ...Πασοκ, εξαντλειται, στο σε ποιον ανηκει το Μουσείο.
Γνωριζω οικογενειες απο το Μπαγκλαντές που αυτες τις μερες φοβουνται να κυκλοφορήσουν, έξω απο το σπιτι τους, γιατί παρα΄τα χρονια...χαρτιά δεν αποκτησαν ποτέ. Ο τρομος χαραγμένος στα ματια των παιδιων τους, που κάποια γεννηθηκαν εδώ, κάποια ειναι παληκαράκια. Αυτός ο τρομος που χαρασσοταν στο προσωπο όλων των θυμάτων των πογκρομ και των καταδιώξεων της Ιστορίας, συμπεριλαμβανομενων και των προγονων πολλών απο εμας. Αλλά τωρα... εμεις, έχουμε το κουκουλι του Παρθενώνα μας.
Ξερεις σκεφτομουν, ότι στο παιδί μου μπορώ να δειξω ευκολα τα γυψινα εκμαγεια των μαρμαρων που λειπουν, αλλά πως να δειξω ...τον τρομο στα μάτια αυτών των παιδιών;
Ασε που του πιπιλάω το μυαλό, ότι η ανοχή...ειναι συνενοχή. Για τον Ελγιν έχω να του απαντησω... αλλά για τα άλλα;...
Ξερω...θα πω ότι φταινε οι ...Κυβερνώντες.
Ναι ,
μεγάλη κουβέντα είπες .
" Η ανοχή είναι συνενοχή " .
και πρέπει να την αποβάλουμε επιτέλους .
Καλως τον,
Ξερεις βρε Swell, πολυ συχνά σκεφτομαι ότι δεν μπορεί κάπου θα τους μοιαζουμε σε όλους αυτους.
Και παρα τα περι αντιθετου θρυλουμενα, για το ότι η αποχη μαθές, δεν ειναι πολιτική πράξη... τουλαχιστον πραξη προστασίας της ...αισθητικής, ε, ειναι.
Και ...μιλώντας για αισθητική... τι όμορφο θα ήταν αντι ο Παντερμαλής να ξεναγεί, τον Καραμανλή, τον Μπαρόζο, τον Παπανδρεου, την Φανη Χαλι κια τον τεως τηλεαστερα μεσημεριαναφικου και νυν αντιπροεδρου της Βουλής, Βαιτση, να ξεναγεί στα εγκαινια τυχαιους μαθητές απο κάποια σχολεια της Ελλαδας. Ελληνες και μεταναστες...
Σε αυτα τα παιδιά που πραγματικά, ανηκει το μελλον και οι Παρθενώνες...
Κι όμως ρε Κάκο, να λέμε και τα καλά. Υπαρχει και η άλλη Ελλαδα. Αυτή η Ελλαδα, που ειτε ο καθενας μονος του, ειτε μεσα απο κάποια δικτυα, (όχι δεν λέω ΜΚΟ), μεσα απο γνωστους, απο γειτονες, απο φίλους, βοηθάει, στεργει, προσφερει, απο το περισσευμα και απο το υστερημα.
Χωρίς φανφαρες, χωρίς βαρυγδουπα πολιτικα και ιδεοολογικα ταραταζουμ, χωρίς φιλανθρωπια. Με απολυτη αξιοπρέπεια. Και με συνεπεια, προστατευουν. Όχι φιλανθρωπικά. Εθελοντικά.
Τουλαχιστον ο φαρμακευτικός συλλογος Αττικής, προσφερει τεραστια βοηθεια.
Κατερίνα συγκλονιστικό κείμενο. Κοντράστ να σε πιάνουν τα κλάματα...
Πιθανότατα έχουμε να πάμε στην Ακροπολη, απο τα μαθητικά μας χρόνια. Κάποιοι λίγο ρομαντικοτεροι, κάποια καλοκαιρινά βραδυα, με πανσεληνο, που μένει ανοιχτή. Αλλά αν σηκώσεις λίγο το βλέμμα σου, απο την Αθηνάς, απο την Ζηνωνος, απο την Γερανίου μετά την στροφή, την βλέπεις.
Απο την Πετρου Ράλλη, όχι, απο εκει νομιζω δεν φαινεται. Πολυ περισσότερο, δεν φαινεται απο την οδό Σαλαμίνας, και το «φονικό χαντάκι». Εκει, υπάρχει ενα πολύ μεγάλο αμαξοστάσιο της ΕΘΕΛ, βιοτεχνίες, αποθήκες και μηχανουργεία. Τεραστια χαντακια με λασπονερα.
Συναντας πολλους πεζους τις Παρασκευες τα βράδυα. Η δ/νση Ασυλου, έχει ερμηνευσει το ΠΔ 90/2008, ως εξης... κάθε Σάβατο χαραματα, μοιράζει αριθμημένα χαρτακια που με αυτά μπορείς την επομενη εβδομάδα να μπεις στο τμημα Αλλοδαπών και να καταθέσεις αιτηση ασυλου. Οι ουρές ξεκινανε απο την Παρασκευή το απογευμα.
Ασυλο, δεν δινεται. Απλά οι άνθρωποι απο το Μπαγκλαντες, απο τον Ιρακ, απο το Πακιστάν, απο το Αφγανιστάν, απο την Σομαλία, προσπαθουν να κάνουν μια αιτηση, που δεν θα κριθει ποτέ, ή θα απορριφθει.
Βέβαια, τα μαγικά χαρτάκια ειναι πολύ λιγα, και οι ανθρωποι πάρα πολλοι. Οι ουρε΄ς πολύ μεγάλες, και κάποια στιγμη, θα βγει το περιπολικό και οι αστυνομικοί χτυπώντας παλαμάκια, θα φωνάξουν «go, go, next week».
Κάποιος μπορεί να πηγαινει για μηνες ολοκληρους, κάθε Παρασκευή βράδυ. Εκει, διπλά στο «φονικό χαντακι» με τα λασπονερα.
Αρθρο 4 του ΠΔ 90/2008 «κάθε υπήκοος τρίτης χώρας ή ανιθαγενής έχει δικαίωμα υποβολής αιτήσεως ασύλου. Οι αρμόδιες αρχές παραλαβής και εξέτασης της αίτησης μεριμνούν, ώστε κάθε ενήλικας να μπορεί να ασκήσει το δικαίωμα να υποβάλει αίτηση, υπό την προϋπόθεση ότι θα παρουσιασθεί αυτοπροσώπως ενώπιον των ως άνω αρχών»
Φταιω εγώ που αγαπάω τόσο πολύ τον Σαβοπουλο;
Τόσος κόσμος πλάι του πέρασε και τον προσπέρασε
τι να ζητάει επαρχιώτης στην Ομόνοια μες το ψιλόβροχο αρχές του Μάη
Ψυχές πολύβουες κι ούτε ένα πρόσωπο τι καρτεράει κλαρίνα παίζουν
κόσμος γλεντάει η ώρα πάει η ώρα πάει
Ξένος ως και στη χαρά του μεσονύχτι του Σαββάτου
τραγουδάκια μου κατάμονα αν σας αντάμωνα θα 'πεφτα κάτου
στο ρυθμό σας ονειρεύομαι και ξενιτεύομαι στα βήματα του
κάπου εδώ έχω γνωστούς αλλά τέτοιαν ώρα μη βαρύνω τους
Ζήτω η Ελλάδα και καθετί μοναχικό στον κόσμο αυτό
Ελασσώνα Λειβαδιά Μελβούρνη Μόναχο
Αλαμάνα και Γραβιά Αμέρικα
Βελεστίνο Άγιοι Σαράντα Εσκι Σεχήρ
Κώστας Κώστας Μανώλης Πέτρος Γιάννης Τάκης
Πλατεία Ναυαρίνου Διοικητηρίου κι Εξαρχείων
Αλέκος Βασίλης Aγγελος
Μπιζανίου κι Αναλήψεως Αγίας Τριάδος κι 25ης Μαρτίου
η Ελλάδα που αντιστέκεται η Ελλάδα που επιμένει
κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει
Καλημέρα Κατερίνα,
Δεν έχει νόημα για να πλατιάσω γιατί θα ξαναπω αυτά που έχω γράψει και σε άλλα ποστ σου για τους μετανάστες.
Υπάρχει πρόβλημα με τον αριθμό των ανθρώπων που έχουν έρθει για μία καλύτερη ζωή στην Ελλάδα. Ημουν πρόσφατα στην Αθήνα και ειλικρινά αυτό που είδα δεν το έχω ξαναδει πουθενα. Και έχω ταξιδέψει πολύ, σε πολύ φτωχότερες πόλεις.
Φυσικά κάτι πρέπει να γίνει και δεν μιλάμε απλά για θέληση να , αλλά για τη δυνατότητα να κάνουμε κάτι τόσο ως κράτος όσο και σαν πολίτες.
Δεν μπορώ να σου πω ότι έχω προτάσεις άμεσα εφαρμόσιμες που θα λύσουν το πρόβλημα. Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχουν τέτοιες. Είνια "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα". Προφανώς δεν θα βυθίζουμε τα πλοία πυροβολώνμτας τους ζωντανούς, αλλά φυσικά είναι δεν μπορούμε ως κράτος να μιλάμε περί "ανθρωπιάς" όταν είναι βέβαιο ότι μια χώρα σαν την Ελλάδα δεν μπορεί να διαχειριστεί τόσο μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Οι συνθήκες διαβίωσης είναι άσχημες και γι αυτούς, αλλά και για τους μέχρι σήμερα πολίτες της χωρας.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχτεί άλλους. Μάλιστα οι περισσότεροι από αυτούς θα πρέπει να φύγουν. Που θα πάνε; Δεν ξέρω...αλλά η σωστή ερώτηση είναι όχι το "που θα πάνε", αλλά "τι θα κάνουν αν μείνουν". Στην Ελλάδα είναι αδύνατον να ζήσουν με αξιοπρέπεια και αυτό είναι κάτι που το βλέπουμε όλοι μας.
Η Ελλάδα μπορεί να θέλει, αλλά δεν μπορεί να διδάξει πολιτισμό. Και αυτό είναι το πρώτο πράγμα όταν πάει κάποιος να βρει τη λύση σε ένα πρόβλημα. Να μελετήσει αν πραγματικά "μπορεί".
Δύο πεπιλογές έχουμε Κατερίνα. Η μία είναι να τους "σωσουμε", αλλά τότε είναι παράλογο να τους περιμένουμε να έρθουνε στη χώρα μας αφού πρώτα κάνουν τα πάντα για να ξεπληρώσουν του δουλεμπορους.Καλύτερα να πάμε να τους πάρουμε εμείς. Ας στείλει το ελληνικό κράτος όλα τα καραβια, τα λεωφορεία, τα αεροπλάνα για να μαζέψουν όποιους από το Ιρακ, το Αφγανιστάν, τη Σομαλία και όπου αλλού θέλουν να έρθουν στην πατρίδα μας. Η άλλη λύση Κατερίνα είναι να τους στείλουμε πίσω. Εκτός και αν πραγματικά έχει αυτή η χώρα τη δυνατότητα να θρέψει, να περιθαλψει, να φιλοξενήσει όλους τους κατατρεγμένους του πλανήτη...πιστεύεις ότι την έχει;
Κατερίνα,
Αυτό είναι ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ στο μάξιμουμ... είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ότι κατηγορείς... και αδικείς κατάφωρα ένα θέμα γιά το οποίο έχεις ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο...
Ασε την Ακρόπολη ήσυχη... αν πω περισσότερα θα σε στενοχωρήσω περισσότερο...
Ndn,
Ουδεποτε είπα να ...διδαξουμε πολιτισμό. Εμεις το πιπιλάμε, σαν καραμελα.
Ειπα πολύ απλά να σεβαστουμε τους κανόνες του διεθνους δικαιου, να σεβαστουμε αν μη τι άλλο ότι έχουμε δεσμευτέι να ...σεβαστουμε. όπως το Δουβλίνο ΙΙ, το όποιο υπέγραψε η Κυβερνηση Πασοκ, και ο τότε υπουργός εξωτερικών της και λεει ΣΑΦΩΣ : οι πρόσφυγες από χώρες εκτός Ε.Ε. είναι υποχρεωμένοι να παραμείνουν στην πρώτη χώρα ασφαλή χώρα που θα φτάσουν μέχρι να τελεσιδικήσει η απόφαση για τη χορήγηση ή μη ασύλου. Η πρώτη ασφαλής χώρα που συναντάνε είναι συνήθως η Ελλάδα, η οποία είτε δεν τους αναγνωρίζει ως πρόσφυγες είτε καθυστερεί ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ τις διαδικασίες.
Νομιζεις Ndn, ότι έχει κανείς απο όλους αυτόυς τους ανθρωπους την διαθεση να μεινει στην Ελλαδα; Τα καλά που έζησε, τον ρατσισμό που χαρακωσε το πετσι του; Κια ξερεις πολιτικό άσυλο, δεν ζητουν ουτε οι Βουλγαροι, ουτε οι Ρουμάνοι, ουτε οι Αλβανοι.
Ζητουν οι Πακιστανοι, ζητουν οι Αφγανοί, ζητουν οι Ιρακινοι, ζητουν οι Παλαιστινιοι, ζητουν οι Νιγηριανοι, ζητουν οι Σουδανοι του Νταρφουρ. Ζητουν όλοι αυτοι, που υπογραψαμε ότι θα τους παρεχουμε άσυλο. Ζητουν αυτοι, που ...κατεβηκαμε στους δρομους αποτροπιασμενοι με το τι γινεται στην χωρα τους... Ποσα δακρυα χυθηκαν για το Ιρακ; Τζαμπα...τζαμπα δακρυα, τζαμπα μαγκιες...
Και να μιλησουμε με ...νουμερα. Το ΙΜΕΠΟ, έδωσε τους αριθμούς των ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΏΝ(αυτο σημαινει ότι κάποιος μπορέι να πιαστηκε και 2 και 3 φορές) που επιχειρησαν να μπουν στην Ελλαδα. Ειναι 46.500 για το 2008.
Και για να τελειωνει αυτό το παραμυθι των αριθμών...μπορει εμενα να μου πει κάποιος ποιος ειναι ο αριθμός των ...λαθρομεταναστών στην Ελλλαδα; Ο αριθμός που βολευει ...να τον πεις στην τηλεόραση. Η δική μου ερωτηση ειναι θα σεβαστεί ...κάποιος την υπογραφη του;
Και εν πάσει περιπτωσει έχει καταλάβει ...κανείς τι σημαινει πολιτικό άσυλο; Ή ουτε αυτό δεν έχει καταλάβει... ο υπογραφων;;;
Σχολιαστη, εξαιρετικά βαρια η κατηγορία που μου αποδίδεις.
Εξακολουθώ όμως να πιστευω, ότι ο Προεδρος της Δημοκρατίας που ορθως συγκινειται για το Μουσείο της Ακροπολης, πρέπει εξισου, αν όχι περισσότερο, να συγκινηθεί για την καταργηση της εξετασης σε δευτερο βαθμό, των αιτησεων πολιτικου ασυλου.
Και να μην υπογραψει την τροποποιηση του ΠΔ.
Δεν ειπα ΠΟΤΕ ότι δεν θα έπρεπε να γινει το Μουσείο της Ακροπολης, ειπα ότι με ενοχλει αφορητα η μικροκοματική πλειοψηφια «οραματων».... Γιατί σε αυτήν την χωρα δεν μπορουμε να πουμε ποτέ, ότι απο την γεφυα του Ριο μεχρι την Εγνατία, και το Μουσειο, την φτιαχνει το Κρατος που έχει συνεχεια;
Όσο επισης με ενοχλεί, και δεν συμεριζομαι αυτήν την...a la carte εθνική υπερηφάνια.
Πρώτα απ' όλα:
Δεν καταλαβαίνω KΑΘΟΛΟΥ γιατί το ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟ (όπως το θέτεις) θέμα των μεταναστών πρέπει να συγκριθεί με κάτι ...άλλο, γιά αναδειχθεί? Γιατί, δηλαδή, πρέπει να το αναδείξουμε συγκρίνοντάς το με το ...Μουσείο της Ακρόπολης ή -ακόμα χειρότερα- με την επιστροφή των ελγινείων, ουσιαστικά υποτιμόντας -στην σύγκριση- τα δεύτερα?
Ποιά η ανάγκη? Ποιά η σχέση μεταξύ τους? Γιατί θα πρέπει να ...αναδείξουμε την ανοησία των διαφόρων σχολιαζόντων που σπεύδουν να φωνάξουν "Ναι, Ναι... δίκιο έχεις" συγκρίνοντας τα ...ασύγκριτα?
Και γιατί πρέπει σώνει και καλά να αναγκάσεις κάποιους "σκεπτόμενους" που και που, να πούν "Λυπάμαι, ρε παιδιά, αλλά τα Ελγίνεια ή η Ακρόπολη είναι ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ κάθε μετανάστη" γιά να πέσουν μετά βορρά στους λαικίζοντες "ευαίσθητους"... γιατί, αλήθεια?
Εινα ΤΟΣΟ δύσκολο να αποδεχτούμε τους μετανάστες ΚΑΙ ταυτόχρονα να ζητάμε πίσω τα Ελγίνεια, ή να είμαστε υπερήφανοι γιά το Μουσείο της Ακρόπολης?
Το έγραψα και αλλού, ...κάτι σαν έκκληση: Μην απαξιώνετε όσα μας ενώνουν... μην απαξιώνετε πράγματα καλά, επιτυχίες σημαντικές, συγκρίνοντάς τα με τα τόσα κακά, με έκείνο το απόλυτα απαξιωτικό "Εδώ δεν μπορούμε ΑΥΤΟ... τι αξία έχει ΕΚΕΙΝΟ?..."
Αν δεν θέλεις σκληρή κριτική, πρόσεχε τις γράφεις...
... χωρίς αυτό να μειώνει την εκτίμησή μου... αν δεν σε εκτιμούσα, δεν θα έγραφα εδώ...
Γεια σου Κατερίνα.
Ενδιαφέρον το σπιτικό σου, ήρθα με λουλούδια και καλό κρασί :)
Πρέπει να σου πω, ότι συμφωνώ με όσα γράφεις. Αλλά συμφωνώντας μερικώς και με τον Σχολιαστή νομίζω πως η συγκεκριμένη σου ανάρτηση θα μπορούσε να είναι μοιρασμένη σε 2 ή ίσως και 3 κομμάτια. Ασφαλώς και δεν κάνω υποδείξεις, μην παρεξηγηθώ, απλά νομίζω πως το θέμα του μουσείου είναι διαφορετικό από αυτό των μεταναστών και της ΠτΔ. Και ίσως όταν συγχέονται να αποπροσανατολίζουν τον αναγνώστη από τα ομολογουμένως πολύ σοβαρά ζητήματα, που ορθώς αναδεικνύεις.
Δε θεωρώ ότι πρόκειται για λαϊκισμό, απλά ήθελες να τονίσεις την αντίθεση των καταστάσεων.
Όπως και να΄χει, το μουσείο καλώς έγινε, θα το επισκεφτούμε, θα νιώσουμε υπερήφανοι, αλλά πάμε παρακάτω.
Θα τα λέμε συχνά :)
Ξέρεις, κάποτε Κατερίνα βρισκόμουν στη Μάντοβα στο παλάτι των Δόγηδων. Θαυμάζοντας λοιπόν τα αριστουργήματα της ζωγραφικής που εκτίθονται στον υπέροχο αυτό χώρο αναρωτήθηκα κάτι με περισσή αφέλεια. Πώς είναι δυνατόν σε μια πόλη που έσφιζε τότε από οικογενειακές ίντριγκες, δολοπλοκίες, βασανιστήρια να φιλοτεχνούνται τέτοια έργα που προυποθέτουν, ιδωμένα εκ των υστέρων, μια ανθρωπιστική παιδεία, ένα υψηλό πολιτισμικό επίπεδο, εν τέλει μια δημοκρατία; Μια αντίστοιχη αμφιθυμία τη νιώθουμε τώρα με το νέο μουσείο αρκετοί από μας. Ότι συμβαίνει με το μουσείο της Ακρόπολης έχει ήδη συμβεί με δεκάδες άλλα μουσεία σε ολόκληρο τον κόσμο. Αρκεί να τα δούμε: Στέκονται σαν φρούρια αμείληκτα, σκιάχτρα που φοβίζουν τους αμύητους, ενώ απέξω τους συσσωρεύονται δεκάδες άστεγοι και μετανάστες. Αν κάτι σήμαινε ο Παρθενώνας και όλοι οι άλλοι Παρθενώνες είναι ήδη χαμένο για μας, γιατί αδυναμούμε να νιώσουμε ή καλύτερα να βιώσουμε τη θρησκευτική ιδιότητα του αντικειμένου. Έτσι, τα κτήρια αυτά φρουρούν τα άψυχα, μη χρηστικά αντικείμενα αλλά όμως αθάνατα σώματα του κοινωνικού συλλογικού, αποτελούν χώρο μνήμης και άσκησης ιδεολογικών πρακτικών. Ενώ όλα τα σώματα φθείρονται και τελικά πεθαίνουν, τα κράτη μας υπενθυμίζουν ότι ο άνθρωπος μπορεί να κατακτήσει την αιωνειότητα μόνο σε ένα τέτοιο συλλογικό, μουσειακό σύστημα. Δυστυχώς βλέπω ότι οδεύουμε (όχι σαν Ελλάδα, θα ήταν αστείο) σε μια νέα αισθητική "μουσειοποίησης της ζωής", γινόμαστε τέλειοι θεατές στα προβλήματα της ζωής μας, στα εκθέματα αλλά ποτέ δεν τα αγγίζουμε! Η κατάκτηση της μόρφωσης και της αισθητικής καλλιέργειας θα πρέπει να προηγείται της επίσκεψης στα Μουσεία. Πολιτισμός δεν είναι μόνο το μουσείο. Πολύ περισσότερο ότι βρίσκεται έξω από αυτό.
Κατερίνα μου σε μια παράγραφο του κειμένου γράφεις
««Η Ελλαδα, διδάσκει πολιτισμό», η Ελλαδα του 21ου αιώνα που φτιάχνει στρατόπεδα, η Ελλάδα που δεν σέβεται κανέναν διεθνή κανόνα δικαίου στο θέμα των προσφυγων...»
Γιαυτό κι εγώ είπα ότι η Ελλάδα δεν είναι ότι δεν θέλει, αλλά δεν μπορεί να διδάξει πολιτισμό. Οσο για του κανόνες του διεθνους δικαιου, ναι να τους σεβαστούμε, αφού τους υπογράψαμε να τους σεβαστούμε και φυσικά να τους αλλάξουμε όταν θα έρθει η ώρα να ξανασυζητήουμε το θεμα με τα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ. Αλλά δεν είχα αντιληφθεί ότι μιλάμε απλά για το «γράμμα του νόμου» και την καθυστέρηση της διαδιακασίας με την οποία θα «απορριφθεί» το άσυλο τους.
Κατερίνα το ζήτημα είναι αν πραγματικά μπορούμε να τους δώσουμε άσυλο (αφήνω το θέμα αν το δικαιούνται γιατί είναι πολύ μεγάλο). Οχι αν είναι ανθρωπιστικά σωστό ή αν αυτό επιτάσσει η συνείδηση μας. Ναι ξέρω ότι πολιτικό άσυλο ζητάνε όλοι αυτοί που αντιμετωπίζουν προβλήματα στη χώρα τους, αλλά σε ρωτάω και πάλι αν μπορούμε ως χώρα να υποδεχτούμε όλο αυτό τον όγκο μεταναστών, μπορούμε να τους περιθάλψουμε, να τους ταίσουμε, να τους φερθούμε αξιοπρεπώς, ή πολύ απλά δεν έχουμε αυτή τη δυνατότητα ως χώρα; Εγώ από ότι βλέπω γύρω μου συμβαίνει το δεύτερο και από ότι βλέπω δεν μπορεί να το αρνηθεί κανένας.
Κατερίνα επίσης αδιαφορώ πλήρως για το τι πρόθεση έχει ο κάθε ένας από αυτούς τους ανθρώπους. Δεν είναι το θέμα μας οι προθέσεις τους, αλλά το τι πραγματικά συμβαίνει Και αυτό που συμβαίνει ειναι ότι μένουν στην Ελλάδα με ότι αυτο συνεπάγεται και για την δική τους ποιότητα ζωής, αλλά και για των υπολοίπων.
Και τέλος να μην μιλήσουμε για νούμερα σε αυτό το θέμα. Ολοι μας γνωρίζουμε ότι δεν είναι ακριβη. Δεν ταιριάζουν με αυτά που βλέπουμε γύρω μας (45000 είδα εγώ από τον Σταθμό Λαρίσης μέχρι την Λιοσίων). Οπως για παράδειγμα το νούμερο των κακοποιημένων γυναικών από τους συζύγους τους δεν είναι αυτό που ανακοινώνεται.
Επιμένω λοιπόν ότι έχουμε μόνο εκείνες τις δύο επιλογές που έγραψα παραπάνω. Δεν ξέρω ποια είναι η σωστότερη, αλλά ξέρω ποια είναι εφαρμόσιμη.
άσυλο σε έλληνες δίνουν;
Σχολιαστή,
Πουθενά στο ποστ μου δεν αναφερεται ή εκφραζεται ουτε κατ’ ελάχιστον, η παραμικρή αντιρηση ή ένσταση για την δημιουργία του Μουσειου της Ακροπολης, ουτε για την επιστρογή των Ελγινειων.
Το ποστ συνδεει το Μουσείο και του λαθρομεταναστες ή προσφυγες (ο καθενας ας διαλεξει λέξη), με ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ εννοια.
Ναι, μας κάνει εθνικά υπερηφανους και το Μουσείο και ο Παρθενώνας. Ναι η Ελλαδα, βρισκεται, στο επικεντρο όλων των ΜΜΕ του πλάνητη (έστω και μονο για το βράδυ των εγκαινίων του Μουσείου), με τον καλυτερο δυνατό τρόπο, ναι ζητάμε πισω ότι ΧΥΔΑΙΑ αποσπαστηκε, κλαπηκε, απο αυτόν τον τόπο.
Αλλά την ίδια στιγμή, την ίδια ακριβώς στιγμή, υπάρχει και η άλλη Ελλαδα. Η Ελλαδα, που δεν σεβεται εστω ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΩΣ, τα ανθρωπινα δικαιώματα, η Ελλαδα, που δνε συγκινειται απο ανθρωπινα δράματα, η Ελλαδα που ονομάζει προσφυγες ...λαθρομεταναστες, η Ελλαδα που αναπαράγει ...ευρωπαικά Γκουανταναμο, η Ελλαδα που γραφει στα παλαιοτερα των υποδημάτων της, διεθνείς συνθηκες. Η Ελλαδα, που μαζί με το Μουσείο της Ακροπολης που προαγει την περηφανια μας, συντηρεί την Δ/νση Ασυλου της Πέτρου Ράλλη.
Λεω το πολύ απλό. Ειναι στο χερι του Προεδρου της Δημοκρατίας, να μην υπογραψει την τροποποιηση του ΠΔ 90/2008, αυτου που θα έπρεπε να μας κάνει να σκυβουμε ντροπιασμένοι το κεφάλι, στην Ιστορια. Και αυτου του τόπου, και της Ευρώπης και των κεκτημενων της.
Δεν είπα ΠΟΤΕ «το απόλυτα απαξιωτικό "Εδώ δεν μπορούμε ΑΥΤΟ... τι αξία έχει ΕΚΕΙΝΟ?..."
Είπα το ακριβώς ΑΝΤΙΘΕΤΟ. Δεν ειναι δυνατόν να μπορουμε ΑΥΤΟ και να αγνοουμε τοσο χυδαία ΕΚΕΙΝΟ;
Όσο για το αν δεχομαι ή όχι κριτική, εχω αποδειξει, ότι δεχομαι, και μάλιστα πολύ σκληρή και απο πάρα πολλους. Και η εκτιμηση Σχολιαστή, αμοιβαια.
Μάνο, καλώς ηρθες, και ευχαριστώ... για το κρασί. Πάνω στην ώρα ήρθε. Θα το πιω σπρωχνοντας τον χρόνο. Ειμαι σε φάση αναρωσης μετά απο μια μικρή επεμβαση, και όντας κλεισμένη στο σπιτι, μετά απο πολύ καιρο με φρενηρεις ρυθμούς, νοιωθω σαν το λιονταρι στο κλουβί.
Ουδολως αμφισβητώ ειτε την αναγκαιοτητα του νέου Μουσείου, ειτε πολύ περισσότερο την επιστροφή των Ελγινείων.
Αντιθετα, θεωρω ότι έχοντας να συντηρησουμε μια τόσο βαριά κληρονομιά, ο πηχυς ανεβαινει ακομη ψηλοτερα για μας. Το έγραψα και προηγουμένως. Η εθνική υπερηφάνια δεν μπορεί αν ειναι a la carte.
Και για να το κάνω πιο ...παραστατικό, ζηταω απο τον ΠτΔ, να επιδειξει την ίδια συγκινηση, την ίδια ευαισθησία, τον ίδιο σεβασμό, και στα μνημεια πολιτισμού και στα ανθρωπινα δικαιώματα. Και δεν το ζητάω απο τα πολιτικά κομματα, που κάνουν το παγώνι, μπροστά στην επελαση της Καρατζαφερειας λογικής, ...στο ότι φερνει ψηφαλάκια...το υποδεχομαστε και το αναδεικνυουμε, αλλά απο τον Προεδρο της Δημοκρατίας, και ακομα περισσότερο απο τον θεσμό που εκπροσωπει. Ας αποδειξει, ότι... δεν ειναι διακοσμητικός, ότι αυτή η Δημοκρατία, έστω και αγκομαχώντας... ακομα αναπνεει.
Arnold Böcklin, καλως ηρθες.
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου, και δεν θα σχολιασω τίποτα άλλο, διακινδυνευοντας να το στραπατσάρω.
Ndn, όλα αυτά που σημερα λογιζουμε σαν εγκληματα, στην ιστορία της ανθρωποτητας, πίσω τους ειχαν πάντα ένα σκεπτικό. Πολύ συχνά λογικοτατο και ακομα συχνοτερ...χρησιμοτατο.
Το Γκουανταναμο πχ, ως εγγυηση της ασφάλειας των Αμερικάνων και Ευρωπαιων πολιτών. Αυτό δνε ισχυριζεται ο Τσεινι; Αυτό δεν αναγκαστηκε να παραδεχτεί ο Ομπάμα;
Αληθεια θα έπρεπε να πεσει η βομβα στην Χιροσιμα και στο Ναγκασάκι, προκειμενου να τελειωσει με λιγωτερα θυματα ειναι η αλήθεια, ο Β’ Παγκοσμιος Πολεμος;
Ειπε ποτέ κανείς ότι η Δημοκρατία ειναι το πιο αποτελεσματικό πολιτευμα; Όχι οι δικτατορίες ειναι σαφώς ...αποτελεσματικότερες...
Ndn, για κάθε ανθρωπιστικό εγκλημα υπάρχουν πισω σωρό δικαιολογίες, που εκεινη την ώρα πάρα πολλοι πολίτες τις ασπαζονται. Αν μετά απο αιώνες η ανθρωποτητα κατεληξε να θεσπισει κάποιους κανονες δικαιου, δεν ήτνα κάν γα φιλανθρωπικους λόγους. Ήταν πολύ απλά για λογους κοινωνικου κοστους. Η Ηθική, δεν ειναι μονο ...«καλή», ειναι πάνω απο όλα χρησιμη.
Αν η Ελλαδα, ΕΓΚΛΩΒΙΣΤΗΚΕ, απο μονη της, διαχρονικά και διακομματικά, και στην συνθηκη Σενγκεν, και στο Δουβλίνο ΙΙ, αλλά και στο Ευρωπαικο Συμφωνο Μεταναστευσης, ειναι απλά κουτοπονηρη, αν πιστευει ότι μπορεί να παιζει με τα ανθρωπινα δικαιωματα κατα πως κάθε φορά βολευεται.
Μηπως άλλωστε, απο τα μεσα του 18ου αιώνα, απο την αρχή της βιομηχανικής επαναστασης δεν ειναι παρα πολύ έντονο το φαινομενο της μεταναστευσης. Ειτε απο την ύπαιθρο ειτε απο άλλες χώρες. Και που δνε περιγραφεται, το φαινομενο πληθυσμών που συνωστιζονταν ειτε στο κεντρο της πολεων ειτε στις παρυφες τους, εξαθλιωμενοι και κατ’ επεκταση εξαιρετικά επιρρεπείς στην παραβατικότητα;
Για την τότε μεσαια τάξη, αυτοι οι "άθλιοι' συνιστουσαν την classe dangereuse, τους εστελναν στην Νεα Καληδονία, στην Τασμανια και σε άλλα ευαερα και ευηλια κάτεργα.
Σήμερα βέβαια μιλάμε για ...την τότε γενοκτονία.
Μόνον όταν εφαρμόστηκαν κοινωνικές μεταρρυθμίσεις όπως η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, τα σχολικά συσσίτια, η κοινωνική κατοικία, η αναδιάταξη των δημόσιων χώρων των πόλεων, η εργατική νομοθεσία, οι κοινωνικές ασφαλίσεις, άλλαξαν οι «τάξεις» αυτές και τότε οι Αρχές, αλλά πάνω απο όλα η ...μεσαια τάξη, δεν τις έβλεπαν πλέον ως επικίνδυνες. Κυρίως όταν ενσωματώθηκαν στους πολιτικούς θεσμούς και απέκτησαν δικαίωμα ψήφου. Με τα χρόνια, και όχι χωρίς κινδυνολογία και συγκρούσεις, βρέθηκε μια θέση για όλους αυτούς που έφερε στις πόλεις η βιομηχανική επανάσταση και αποδείχθηκε ότι υπήρχε τρόπος να χωρέσουν όλοι στη νέα κοινωνία,. Κάποτε αυτό θεωρείτο ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ.
Εδώ και 20 χρονια, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες ξαναγυριζουν πισω. Θες η παγκοσμιοποιηση,οι πολεμοι, οι δικτατορίες, φέρνουν νέους αποκληρους, και το πρωτο ειναι να βγουμε στα κεραμιδια, για να πουμε ναι θέλουμε κάποιους, φτηνο εργατικό δυναμικό, ανθρωπους μιας χρησης, και οι άλλοι ...δνε χωράνε βρε αδελφε!!!!!
Και θες και το ακομα χειιροτερο...σε αυτό το σουπερ μάρκετ ιδεολογιών απο όπου αγοράζουν τα κομματα, φαίνεται να μην υπάρχουν ουτε ιδεολογίες ουτε πολιτικές ένταξης.
Ξαναγυρίσαμε λοιπόν στις νοοτροπίες της εποχής των «επικινδυνης τάξης»;
Μπα... μάλλον η παρουσια της μιας χρησεως ανθρωπων, άλλαξε πρωτίστως και ανεπαισθήτως εμάς. Σαν να μην έφτασε ποτέ στη Ευρώπη ο λόγος για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ή σαν αυτά να αφορούν μόνο τους ομοίους μας και όχι τα ανθρώπινα όντα ανεξαρτήτως ιδιότητας.
Στειλτους πισω μωρε... Αυτοι ειναι μιαροι και πολιτισμικά ασυμβατοι με εμας.
Εμεις... άντε να πιουμε και κανενα φρεντο, μετά την διαδηλωση για το Ιρακ....
Αχ Οδυσσεα... όχι πολιτικό άσυλο...στους Ιθαγενεις ...δεν δινεται.
Αχ, φιλε Οδυσσεα... προχθες στην προηγουμενη αναρτηση μου, που θα έπρεπε να εχει τιτλο... «ζητειται αξιοπρέπεια» και αφορουσε στην «παραιτηση Αλαβάνου», μου είπες να ζητησσω συγνωμη γιατί έκανα λάθος.
Σου απαντησα τότε, ότι έγώ ζητω πολύ ευκολα συγνωμη, γιατί κάνω και ευκολα λάθη. Και να σου πω και την αμαρτια μου, προτιμουσα να ζηταω εγώ συγνωμη, όταν έλεγα ότι ο Αλαβάνος θα ειναι ο νεος Μανώλης, παρα όλο αυτό το απιστευτο ρεζιλικι.
Ρε Οδυσσεα, δεν βρεθηκε να πει κανείς στον Αλαβάνο, ότι οι ναζιαρες γκομενιτσες ειναι πια ....πολύ ξεπερασμενες; Ιδιατερα δε, αν ειναι και εκει γυρω στα 65, και γραφικές τις λες. Εγώ θα εφευγα, μην με κρατατε βρε, αχ μονο η αγάπη των συντροφων μου, με φερνει πισω!!!!!
Δεν βρεθηκε κάποιος να του πει ότι τα δαχτυλιδια δεν επιστρεφονται; Τοσο δυσκολο ήταν να πάρει ένα τηλεφωνο να ρωτησει και τον Σημιτη....
Κατερίνα,
Γράφεις: "Αλλά την ίδια στιγμή, την ίδια ακριβώς στιγμή, υπάρχει και η άλλη Ελλαδα. Η Ελλαδα, που δεν σεβεται εστω ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΩΣ, τα ανθρωπινα δικαιώματα, η Ελλαδα... κλπ κλπ"
Ναι... υπάρχει... όπως ΠΑΝΤΑ άλλωστε, όπως ΠΑΝΤΟΥ άλλωστε η αντίφαση είναι ο ΚΑΝΟΝΑΣ, και όχι η εξαίρεση.
Το έgrαψα και στην Cindy... δεν υπάρχει, Κατερίνα μου, αυτός ο ντετερμινισμός που λέει ότι "Αυτός που κάνει κάτι καλό, τα κάνει ΟΛΑ καλά"... είναι κλασσική παγίδα αλλά και κλασσική "πονηριά" των λαικιστών, ο ηθικός ντετερμινισμός... ο μεγάλος καλλιτέχνης είναι και "ηθικός" και μεγάλος άνθρωπος... ο λαός που κτίζει Παρθενώνες είναι και μεγάλος στα πάντα...
Δυστυχώς, δεν είναι έτσι... ο λαός που έκτισε τον Παρθενώνα, που δημιούργησε την μεγαλύτερη καλλιτεχνική και αρχιτεκτονική σύνθεση που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, υπήρξε ο ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΣ ιμπεριαλιστής που ισοπέδωσε νησιά, σκλάβωσε λαούς, εξανδραπόδισε, βίασε, έκαψε... τούτο όμως δεν κάνει τον Παρθενώνα λιγότερο αριστούργημα, δεν τον απομοιώνει ούτε στο ελάχιστο...
Η Ελλάδα λοιπόν έφτιαξε ένα μουσείο -αριστούργημα γιά τα Μάρμαρα... και ταυτόχρονα έχει μιά άθλια μεταναστευτική πολιτική... αλλο το ένα, άλλο το άλλο...
Και εσύ μεν, μπορεί να αισθάνεσαι και να "διαρρηγνύεις τα ιμάτιά σου" ότι ΠΟΥΘΕΝΑ δεν ανάφερες ότι "Εδώ δεν μπορούμε ΑΥΤΟ... τι αξία έχει ΕΚΕΙΝΟ?"... αλλά οι νοήμονες αναγνώστες σου -δυστυχώς- αυτό καταλαβαίνουν...
Και αν ο μεγάλος Σεφέρης είπε "Όπου κι αν γυρίσω η Ελλάδα με πληγώνει", εγώ, ο ελάχιστος, θα τολμήσω να συμπληρώσω "...και με κάνει υπερήφανο που ζω στα χώματά της..."
Ζητώ συγγνώμη από τον Arnold Böcklin που δεν σχολίασα την ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ παρέμβασή του... νομίζω ότι τονίζει και περιγράφει ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που προσπαθώ να τονισω στο σχόλιό μου...
Σχολιαστή, δεν θα διαφωνησω καθολου με αυτό το σχόλιο σου.
Και ασφαλώς η τεχνη δεν προυποθετει την ηθική, πολύ δε περισσοτερο δεν την εξασφαλιζει...στους αιωνες.
Εμεινα μονο στην εθνική μας υπερηφάνεια, για το καινουργιο κοσμημα της Αθηνας, της Ελλαδας. Εμεινα στην συγκινηση, και στην εθνική υπερηφάνεια, του ΠτΔ. Και το μονο που ζητησα, ειναι να μας ξανακάνει εθνικά υπερηφανους με το μεγάλο ΟΧΙ του.
Λυπάμαι, αν κατάλαβαν κάτι άλλο οι σχολιαστές του ποστ, η ασαφεια δική μου.
Και ισως η φορτιση να προερχεται απο το ότι ένα τόσο σοβαρο θέμα, που θιγει την λογική, νομική και ανθρωπιστική, της έννοιας της παροχής ασυλου, δνε περασε καν στα ψιλά των εφημεριδων.
Για να εξομολογηθώ και την αμαρτια μου, το ειχα γραψει... με τίτλο «απο άσυλο...σε άσυλο», και αναρωτιομουν πως ειναι δυνατόν η ελληνική κοινωνια να ειναι τόσο ευαισθητη στο Πανεπιστημιακό Άσυλο, που έχει καταντησει άσυλο επικινδυνων ηλιθίων, και να ειναι τόσο αναισθητη στο άσυλο προσφυγων.
Απλά πονταρα ότι θα ενεργοποιησει τα αντανακλαστικά μας, περισσότερο η εθνική υπερηφανεια για το νέο Μουσειο και για αυτό και το ποστ ...τελειωνει
«Ο Παρθενώνας, είναι στην Ελλάδα. Ας τον κρατήσουμε εδώ. Όσο λαμπερό του αξίζει. Όσο περήφανους μας αξίζει.»
Και ναι μας αξιζει "να μας κάνει υπερηφανους που ζουμε στα χωματα της."
Δημοσίευση σχολίου