Διαβάζω... χαζεύω μάλλον, είναι η σωστή λέξη, τις Κυριακάτικες εφημερίδες και ...σκανδαλίζομαι.
Άλλωστε τι έννοια έχει πια, η λέξη «σκάνδαλο» στα Ελληνικά; Το μόνο που είναι πραγματικό σκάνδαλο, είναι ότι ο Έλλην πολίτης ...σκανδαλίζεται... Κολοκύθια...απλά κουτσομπολεύουμε πια συχωριανοί...
Η ιστορία Παυλίδη, για μένα ήταν ...σημαντική. Όχι, γιατί περίμενα τον κάθε Μανούση να μου πει τι γίνεται στις άγονες γραμμές, όχι γιατί περίμενα τον Αγούδημο να κάνει απόπειρα αυτοκτονίας...
Αν τα αγαπάς τα ...άγονα, αν έχεις ταξιδέψει σε αυτά, (και δεν χρειάζεται καν πολλές φορές, την δική μου μανία, κατατάξτε την στις διαστροφές), αν έχεις διασχίσει με τα σαπιοκάραβα, το Αιγαίο, ε...ξέρεις... ε, φαντάζεσαι...
Η ιστορία Παυλίδη όμως ταρακούνησε ένα Μύθο μου, ένα Μύθο που πιπίλαγα αφελώς, το παραμύθι ότι ...οι Δεξιοί είναι Αδέξιοι.
Όχι συχωριανοί... οι Δεξιοί... είναι επικοινωνιακοί. Οι κάθε είδους «Δεξιοί»... ξέρουν...
Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. πέφτει. Μα έτσι, μα αλλιώς, πέφτει. Και ρίχνει αυλαία, κάνει φινάλε, με μια ιστορία... τόσο ελληνική... Με μια ιστορία τόσο κοινή, τόσο γλυκανάλατη, τόσο δική μας. Αν ο Παυλίδης δεν υπήρχε ...ε, θα έπρεπε να τον εφεύρουν.
Τον Ανδρέα Παπανδρέου, δεν τον αγάπησα ποτέ. Άλλωστε ήταν ο Πρωθυπουργός της επαναστατημένης εφηβείας μου. Τότε λέγαμε ότι …κανιβάλισε την αριστερά, μια ... «αριστερά» βέβαια, που εγώ, μόνο γριά και μάλιστα κακογερασμένη, την γνώρισα, μια φτιασιδωμένη, κακοβαμενη ντάμα που έπαιζε και ...κοίτα να δεις... εξακολουθεί ακόμα να παίζει, στο Ελληνικό πολιτικό Bollywood, τον ρόλο της τρυφερής ενζενύ. Αυτό το ρεπερτόριο που κινείται πάντα μεταξύ Κοκκινοσκουφίτσας και Σταχτοπούτας.... Η τόσο αθώα, τόσο «χαριτωμένα» φτιασιδωμένη, τόσο ναζιαρια, τόσο ηρωικά σεμνότυφη, αιώνια παρθένα... Αυτή που στις βαλίτσες της, το μόνο που κουβαλούσε ξεπουλώντας σε τιμή ευκαιρίας, ήταν θυσίες άλλων. Μια ...κυρία, που συναινούσε σε όποιον είχε την διάθεση να την «βιάσει».
Τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον ανακάλυψα, τον κοίταξα, μου «μίλησε», στο τέλος του... Και εκεί ...του έβγαλα το καπέλο, εκεί.... υποκλίθηκα...όταν ...ερωτεύτηκε. Και όταν ..βίωσε, έπραξε και ...εισέπραξε τον έρωτα του, όπως αξίζει στους έρωτες.
Και μην μου πείτε τώρα, πόσο ...vulgaire ήταν η Δήμητρα.
Και μην μου πείτε πόσο σας έλκουν οι λεπτές, καλλιεργημένες, intellectual γυναίκες. Η Δήμητρα ήταν η πιο αντιπροσωπευτική Ελληνίδα γκομενάρα.
Ναι, η Δήμητρα, η Μιμή, η Λιάνη, ήταν η αντιπροσωπευτική αλανιάρα γκόμενα, φτιαγμένη με τα υλικά που θα την έφτιαχνε, ο οποιοσδήποτε Αμερικανός σκηνοθέτης blockbuster.
Δίμετρη, …χυμώδης, βαμμένη ξανθιά - αυτό το ξανθό που ιντριγκάρει τους πάντες, με το ψήγμα της μαύρης ρίζας, που δηλώνει μεσογειακή libido σε συσκευασία χυδαιότητας. αυτή που ...νομοτελειακά, θα καλόπιανε, θα κυνηγούσε, θα απειλούσε, θα εκβίαζε, θα έπαιρνε, αυτό που ήθελε.
Τι λέξη θυμήθηκα τώρα;... Θα ...κουλάντριζε, έλεγε η Σμυρνιά. Αυτή που θα έχτιζε κιτς ροζ βίλες και θα στηνόταν στις κάμερες ασπροντυμένη νύφη δίπλα σε ένα ετοιμόρροπο γαμπρό.
Αλλά αυτή, που ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν μας ζήτησε να την ερωτευτούμε όλοι μαζί, μας είπε απλά, μας είπε φάτσα κάρτα, ότι εκείνος την...αγάπησε.
Έκανε αυτό που στη θέση του, στην ηλικία του, στην κατάσταση του ...ελάχιστοι κάνουν. Γελοίο;;; ...μπορεί... Αλλά τόσο ερωτικά γελοίο...
Και βέβαια δεν ταυτίσθηκε με τον ...μέσο Έλληνα. Και ... πετροβολήθηκε τόσο για αυτό. Απο εχθρούς...αλλά και τους φίλους του... Αλλά ...τα έχω ξαναπεί, ήταν αυτό, που εγώ κράτησα βαθιά μέσα μου, για το ότι, τελικά ήταν ξεχωριστός.
Και πόσο θα αηδιάζω πάντα, με τους κάθε λογής Γιαννόπουλους, τους τότε... τους μετά... τους όποιους.... όταν χαμογελώντας ειρωνικά έλεγαν «Έ δεν θα μας ρίξουν από την εξουσία για ένα κωλόσπιτο». Αυτοί, που έπιναν νερό στο όνομα του, αυτούς που δεν τους ήξερε ούτε ο θυρωρός τους, αυτούς που γίναν υπουργοί και μεγαλόσχημοι στις πλάτες και στην πορεία του...αυτοί που τον εξευτέλιζαν... τόσο άνανδρα, τόσο χυδαία...μετατρέποντας τον σε ένα ανθρωπάκι που ...ξεμωράθηκε για έναν γεροντοερωτα...
Μόνο που όλοι αυτοί πέθαναν ή θα πεθάνουν μια και έξω... Πέθαναν ή θα πεθάνουν χωρίς ποτέ να καταλάβουν ότι ...άμα σου λάχει, να πεις δυο κουβέντες ....ενώπιος ενωπιω με τον Αρχάγγελο, και για όποιον λόγο...ο Αρχάγγελος αποφασίσει να σου πει ...καλά πήγαινε τώρα και τα ξαναλέμε... μπορεί να συνεχίζεις στο ...φαινεσθαι της ζωής να κοστολογείς τιμές...αλλά το τι έχει Αξία... το μαθαίνεις, το εμπεδώνεις, και ζόρικα και μια και έξω. Όσοι... έζησαν το θαύμα, ξέρουν τι χρωστάνε να προσφέρουν στην Ζωή. Την Ζωή.
Και τώρα ο Τέλης... Ο Τέλης, ο μέσος Έλληνας, αυτός που θα χτίσει το πανωσήκωμα για τις κόρες του, αυτός που θα τις διορίσει, αυτός που θα τις παντρέψει, αυτός που θα ... αμαρτήσει για τα τόσο μεγάλα πια, παιδιά του. Αυτός που ....ο μέσος Έλληνας ...ταυτίζεται μαζί του, αυτός στον οποίο ο μέσος Έλληνας αναγνωρίζει την εαυτό του, αυτός που ο μέσος Έλληνας ....τακιμιάζει μαζί του...
Εντάξει...η σκηνοθεσία λίγο παλλαϊκή, το decor... λίγα χρόνια πίσω, αδέλφια μετανάστες, που σκότωναν τίγρεις και λιοντάρια στην ζούγκλα, και πουλούσαν τα τομάρια ...για να τα στολίζουμε μπροστά στο τζάκι των εξοχικών, που άκληροι, στέλνουν τον ιδρώτα του προσώπου τους, στην ανιψιά να αγοράσει το προικώο, να νοικοκυρευτεί και να τους δώσει και ένα ποτήρι νερό στα γεράματα τους.
Από την Μιμή... στην Αγγελικούλα. Η ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.
Χαζεύοντας τον Τέλη, και το ταλέντο του, σκέφτηκα ότι ... καθόλου ....αδέξιοι δεν είναι. Αντίθετα, οι ....δικοί του, είναι βαθείς γνωστές μας
Χαζεύοντας τους δηλωμένους «λάτρεις» του μακαρίτη του Παπανδρέου, και το πόσο αυτοί οι λάτρεις, προσπαθησαν να αγνοήσουν, να θάψουν, να ξεχάσουν, να παραγνωρίσουν και να παραχώσουν στην λήθη, την πιο μεγάλη στιγμή της ζωής του (και για μένα προσωπικά, την πιο μεγαλειώδη στιγμή της ζωής του) σκέφτηκα, ότι και αυτοί...είναι βαθείς γνώστες μας.
Οι μόνοι ...αδέξιοι ή ...μπορεί και εξαιρετικοί δεξιοτέχνες, είμαστε εμείς....
Άλλωστε τι έννοια έχει πια, η λέξη «σκάνδαλο» στα Ελληνικά; Το μόνο που είναι πραγματικό σκάνδαλο, είναι ότι ο Έλλην πολίτης ...σκανδαλίζεται... Κολοκύθια...απλά κουτσομπολεύουμε πια συχωριανοί...
Η ιστορία Παυλίδη, για μένα ήταν ...σημαντική. Όχι, γιατί περίμενα τον κάθε Μανούση να μου πει τι γίνεται στις άγονες γραμμές, όχι γιατί περίμενα τον Αγούδημο να κάνει απόπειρα αυτοκτονίας...
Αν τα αγαπάς τα ...άγονα, αν έχεις ταξιδέψει σε αυτά, (και δεν χρειάζεται καν πολλές φορές, την δική μου μανία, κατατάξτε την στις διαστροφές), αν έχεις διασχίσει με τα σαπιοκάραβα, το Αιγαίο, ε...ξέρεις... ε, φαντάζεσαι...
Η ιστορία Παυλίδη όμως ταρακούνησε ένα Μύθο μου, ένα Μύθο που πιπίλαγα αφελώς, το παραμύθι ότι ...οι Δεξιοί είναι Αδέξιοι.
Όχι συχωριανοί... οι Δεξιοί... είναι επικοινωνιακοί. Οι κάθε είδους «Δεξιοί»... ξέρουν...
Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. πέφτει. Μα έτσι, μα αλλιώς, πέφτει. Και ρίχνει αυλαία, κάνει φινάλε, με μια ιστορία... τόσο ελληνική... Με μια ιστορία τόσο κοινή, τόσο γλυκανάλατη, τόσο δική μας. Αν ο Παυλίδης δεν υπήρχε ...ε, θα έπρεπε να τον εφεύρουν.
Τον Ανδρέα Παπανδρέου, δεν τον αγάπησα ποτέ. Άλλωστε ήταν ο Πρωθυπουργός της επαναστατημένης εφηβείας μου. Τότε λέγαμε ότι …κανιβάλισε την αριστερά, μια ... «αριστερά» βέβαια, που εγώ, μόνο γριά και μάλιστα κακογερασμένη, την γνώρισα, μια φτιασιδωμένη, κακοβαμενη ντάμα που έπαιζε και ...κοίτα να δεις... εξακολουθεί ακόμα να παίζει, στο Ελληνικό πολιτικό Bollywood, τον ρόλο της τρυφερής ενζενύ. Αυτό το ρεπερτόριο που κινείται πάντα μεταξύ Κοκκινοσκουφίτσας και Σταχτοπούτας.... Η τόσο αθώα, τόσο «χαριτωμένα» φτιασιδωμένη, τόσο ναζιαρια, τόσο ηρωικά σεμνότυφη, αιώνια παρθένα... Αυτή που στις βαλίτσες της, το μόνο που κουβαλούσε ξεπουλώντας σε τιμή ευκαιρίας, ήταν θυσίες άλλων. Μια ...κυρία, που συναινούσε σε όποιον είχε την διάθεση να την «βιάσει».
Τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον ανακάλυψα, τον κοίταξα, μου «μίλησε», στο τέλος του... Και εκεί ...του έβγαλα το καπέλο, εκεί.... υποκλίθηκα...όταν ...ερωτεύτηκε. Και όταν ..βίωσε, έπραξε και ...εισέπραξε τον έρωτα του, όπως αξίζει στους έρωτες.
Και μην μου πείτε τώρα, πόσο ...vulgaire ήταν η Δήμητρα.
Και μην μου πείτε πόσο σας έλκουν οι λεπτές, καλλιεργημένες, intellectual γυναίκες. Η Δήμητρα ήταν η πιο αντιπροσωπευτική Ελληνίδα γκομενάρα.
Ναι, η Δήμητρα, η Μιμή, η Λιάνη, ήταν η αντιπροσωπευτική αλανιάρα γκόμενα, φτιαγμένη με τα υλικά που θα την έφτιαχνε, ο οποιοσδήποτε Αμερικανός σκηνοθέτης blockbuster.
Δίμετρη, …χυμώδης, βαμμένη ξανθιά - αυτό το ξανθό που ιντριγκάρει τους πάντες, με το ψήγμα της μαύρης ρίζας, που δηλώνει μεσογειακή libido σε συσκευασία χυδαιότητας. αυτή που ...νομοτελειακά, θα καλόπιανε, θα κυνηγούσε, θα απειλούσε, θα εκβίαζε, θα έπαιρνε, αυτό που ήθελε.
Τι λέξη θυμήθηκα τώρα;... Θα ...κουλάντριζε, έλεγε η Σμυρνιά. Αυτή που θα έχτιζε κιτς ροζ βίλες και θα στηνόταν στις κάμερες ασπροντυμένη νύφη δίπλα σε ένα ετοιμόρροπο γαμπρό.
Αλλά αυτή, που ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν μας ζήτησε να την ερωτευτούμε όλοι μαζί, μας είπε απλά, μας είπε φάτσα κάρτα, ότι εκείνος την...αγάπησε.
Έκανε αυτό που στη θέση του, στην ηλικία του, στην κατάσταση του ...ελάχιστοι κάνουν. Γελοίο;;; ...μπορεί... Αλλά τόσο ερωτικά γελοίο...
Και βέβαια δεν ταυτίσθηκε με τον ...μέσο Έλληνα. Και ... πετροβολήθηκε τόσο για αυτό. Απο εχθρούς...αλλά και τους φίλους του... Αλλά ...τα έχω ξαναπεί, ήταν αυτό, που εγώ κράτησα βαθιά μέσα μου, για το ότι, τελικά ήταν ξεχωριστός.
Και πόσο θα αηδιάζω πάντα, με τους κάθε λογής Γιαννόπουλους, τους τότε... τους μετά... τους όποιους.... όταν χαμογελώντας ειρωνικά έλεγαν «Έ δεν θα μας ρίξουν από την εξουσία για ένα κωλόσπιτο». Αυτοί, που έπιναν νερό στο όνομα του, αυτούς που δεν τους ήξερε ούτε ο θυρωρός τους, αυτούς που γίναν υπουργοί και μεγαλόσχημοι στις πλάτες και στην πορεία του...αυτοί που τον εξευτέλιζαν... τόσο άνανδρα, τόσο χυδαία...μετατρέποντας τον σε ένα ανθρωπάκι που ...ξεμωράθηκε για έναν γεροντοερωτα...
Μόνο που όλοι αυτοί πέθαναν ή θα πεθάνουν μια και έξω... Πέθαναν ή θα πεθάνουν χωρίς ποτέ να καταλάβουν ότι ...άμα σου λάχει, να πεις δυο κουβέντες ....ενώπιος ενωπιω με τον Αρχάγγελο, και για όποιον λόγο...ο Αρχάγγελος αποφασίσει να σου πει ...καλά πήγαινε τώρα και τα ξαναλέμε... μπορεί να συνεχίζεις στο ...φαινεσθαι της ζωής να κοστολογείς τιμές...αλλά το τι έχει Αξία... το μαθαίνεις, το εμπεδώνεις, και ζόρικα και μια και έξω. Όσοι... έζησαν το θαύμα, ξέρουν τι χρωστάνε να προσφέρουν στην Ζωή. Την Ζωή.
Και τώρα ο Τέλης... Ο Τέλης, ο μέσος Έλληνας, αυτός που θα χτίσει το πανωσήκωμα για τις κόρες του, αυτός που θα τις διορίσει, αυτός που θα τις παντρέψει, αυτός που θα ... αμαρτήσει για τα τόσο μεγάλα πια, παιδιά του. Αυτός που ....ο μέσος Έλληνας ...ταυτίζεται μαζί του, αυτός στον οποίο ο μέσος Έλληνας αναγνωρίζει την εαυτό του, αυτός που ο μέσος Έλληνας ....τακιμιάζει μαζί του...
Εντάξει...η σκηνοθεσία λίγο παλλαϊκή, το decor... λίγα χρόνια πίσω, αδέλφια μετανάστες, που σκότωναν τίγρεις και λιοντάρια στην ζούγκλα, και πουλούσαν τα τομάρια ...για να τα στολίζουμε μπροστά στο τζάκι των εξοχικών, που άκληροι, στέλνουν τον ιδρώτα του προσώπου τους, στην ανιψιά να αγοράσει το προικώο, να νοικοκυρευτεί και να τους δώσει και ένα ποτήρι νερό στα γεράματα τους.
Από την Μιμή... στην Αγγελικούλα. Η ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.
Χαζεύοντας τον Τέλη, και το ταλέντο του, σκέφτηκα ότι ... καθόλου ....αδέξιοι δεν είναι. Αντίθετα, οι ....δικοί του, είναι βαθείς γνωστές μας
Χαζεύοντας τους δηλωμένους «λάτρεις» του μακαρίτη του Παπανδρέου, και το πόσο αυτοί οι λάτρεις, προσπαθησαν να αγνοήσουν, να θάψουν, να ξεχάσουν, να παραγνωρίσουν και να παραχώσουν στην λήθη, την πιο μεγάλη στιγμή της ζωής του (και για μένα προσωπικά, την πιο μεγαλειώδη στιγμή της ζωής του) σκέφτηκα, ότι και αυτοί...είναι βαθείς γνώστες μας.
Οι μόνοι ...αδέξιοι ή ...μπορεί και εξαιρετικοί δεξιοτέχνες, είμαστε εμείς....
27 σχόλια:
Τα περιέχει όλα ετούτο δω που διάβασα . Εντελώς συμπτωματικά ακουγόταν ο "πολιτευτής" του Διονύση .
Καλή βδομάδα "Κατερίνα¨!
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΤΑ ΛΕΤΕ! ΑΛΛΑ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΛΕΤΕ;
Πολύ ωραίο κείμενο! Να μπορούσα να καταλάβω και τι ακριβώς θέλει να πει!... Τα μόνα που ξεχώρισα είναι πως ο Αντρέας αγαπήθηκε από κάποιες γυναίκες επειδή υπερασπίστηκε τον έρωτά του με την Μιμή. (Κι ο παππούς μου παντρεύτηκε τρεις φορές αλλά έφτασε μόνο μέχρι Συνταγματάρχης! Α ρε παππού! Έπρεπε να ζεις τώρα! Ισόβιος αρχηγός του ΠΑSHOCK θα ‘σουνα!...).
Α, ξεχώρισα και το άλλο: Ότι η Αριστερά δεν αρέσει σε μερικές γυναίκες επειδή είναι γριά, κακογερασμένη και κακοβαμμένη. Ε καλά, θα κοιτάξουμε να την πείσουμε να κλείσει ραντεβού με τον Φουστάνο. Και μετά θα φωνάξουμε και τον Χαρίτο.
Θα την δουν οι μικροαστοί και θα πάθουν πλάκα! Δεν θα προλαβαίνουμε να μετράμε ψήφους!
Αυτή είναι Επαναστατική τακτική, όχι οι τυχοδιωκτισμοί του Βλαδίμηρου. Να θυμηθώ να την εισηγηθώ στην επόμενη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής.
Εξάπαντος!
σταθερή αξία το σπίτι και η οικοδομή γενικώτερα...
Υ.Γ. γενικώτερα = ηχητικός συνειρμός κότερα
Κάκο καλημέρα,
Έχω χάσει και τον μπουσουλα πια με τα σκάνδαλα. Ξεχασα το ...κωλοσπιτο του Μαγγίνα.
Ελληνικότατη ιστορία και αυτή... Αυθαιρετα, δασικές εκτάσεις, διπλασιασμοί του συντελεστή δόμησης, μην σου πω και τριπλασιασμοί... υμιυπαιθριοι, υπογεια playrooms, και ότι άλλο, πιθανό και απιθανο βάζει ανθρωπου (Ελληνα...) νους.
Στο καπάκι, Πακιστανοί ...φιλοξενουμενοι, 700 ευρώ, ανασφαλιστοι... κοιτα που ο Ελλην έμαθε να έχει και κηπουρό...
Τι να λέμε τώρα... Μάλλον, ότι όλοι μαζί ειμαστε μια μεγάλη οικογένεια. Μια ωραία ατμοσφαιρα που έλεγε και ο Ηλιοπουλος...
κ. Δρακονάριε... τι να σου κάνει και ο Φουστανος;
Αν έχεις πάψει να μεταβολιζεις, η κυταρική ανανεωση...τελειωνει... κλεινει τον κυκλο της.
Ενταξει ..μπορεί και να επιβιώνεις, εν προκειμένω τρεφεσαι με σάρκες ...άλλων ...πεθαμένων, κανιβαλιζεις...αλλά προπεθαμένος εισαι πια.
Εμεις οι μικροαστοί...λέμε ότι τα πτωματα όσο και να τα μακιγιάρεις... γκραν γινιολ είναι αγαπητέ μου... φρεσκαδουρα δεν τα λες...
Τωρα πάλι ...οι επαναστατες μπορεί να εχουν άλλη άποψη... για το μακιγιαρισμα του μακαρίτη
Αεροστατε, καλημερα,
Τι συνδρομο και αυτό το Ελληνικό με τα σπιτια...
Και αφου το χτισεις το ...κωλοσπιτο, και αφου χτισεις και το εξοχικόν... μετά ονειρευεσαι το κότερον και μιας και δεν το έχεις κακολογείς, αυτους που το έχουν(αν εισαι πολιτικός βέβαια, δεν χρειαζεται ...το εχουν οι φίλοι σου) και μετά έκλεισες το κυκλο σου, ως ανθρωπος και ως Ελλην.
Α, έχεις να διορισεις και τον γιο, έχεις να προικισεις και την κόρη. Αμα είσαι και πολύ large να το πω... έχεις να προικισεις και την γκόμενα...
Πάμε και λίγο απο Μποστ...
Ένα πλοίον ταξιδέβον με υπέροχον κερόν ,
εφνιδίος εξοκήλη ανοικτά των Αζορών,
φοβιθέντες των κηρίων και ανήσυχοι κυρίε,
πίπτουν όλοι εις το κύμα και τους τρώγουν καρχαρίε.
Ένας νέος κε μια νέα ,ορεότατα πεδιά,
φθάνουν κολυμβών γενέος εις πλησείον αμουδιά.
Νήστις όντες και διψώντες εις την νήσον αφιχθείς
έτρογον καρπούς των δένδρων με συλάβοντες ιχθείς.
Ζώντες βίου πρωτογόνου κε ο νέος με την κόρη,
κύταζαν και κάπου-κάπου, εάν έρχεται βαπόρι,
απεβίωσεν ο νέος και απέθανεν η κόρη.
Αργότερα, αργότερα πλησίασαν δυο κότερα
κ’ηρθε κι’ ένα βαπόρι, ματέος ψάχνων για να βρη
τον νέον και την κόρη.
Κατηραμένη νήσος, νήσος των Αζορών,
που καταστρέφεις νέους και θάπτης των κορών,
Να πέσει τιμωρία από τον ουρανόν,
να λείψης απ’τους χάρτες κε τον οκεανόν ¨.
Κατερινα σιγουρα υπηρχαν και οι Κατσιφαρες, γνωστοι κυριως των μητερων τους αλλα υπηρχαν και Γιαννοπουλοι που ειχαν ιστορια και τους αδικεις...με γλαφυρο τροπο παντως....
κατερινα καλημερα.
Εμενα μου εκανε εντυπωση πώς ξεπεσε για ενα τοσο μικρο ποσο. 100,000 ειναι περιπου ο μηνιαιος μισθος του. 50 χρονια στην πολιτικη, ε! δεν ειχε βαλει στην ακρη 100,000 για να προικισει την κορη του;
ή εχει ξεμωραθει τελειως και ξεπεσε στα φραγκοδιφραγκα , ή τον συκοφαντουν τον ανθρωπο!
Μαριε καλημέρα,
Αν σου πω ότι τους Γιαννοπουλους…σε καμια υπόληψη δεν τους έχω… όσο για τους αγώνες του, ναι έκανε τον Αυριανισμό, Εθνική παντιερα... εθνικό σπορ.
Ασε τους αγώνες του με το άλλο γεροντιο τον Κατριβάνο, για το ποιος έχει…μεγαλύτερη αντιστασιακή δράση…
Αλλά ναι υπήρχαν και άνθρωποι, που προδοθηκαν, που ένοιωσαν προδομένοι… Μάλλον αυτούς που τους έχουμε ξεχάσει ή ακόμα χειρότερα δεν θα τους μάθουμε ποτέ.
Τουλάχιστον ο Κατσιφάρας, είπε και αλήθειες. Άλλοι, ούτε αυτό δεν τόλμησαν. Αντίθετα παλευαν να πετάξουν το φορτίο στη θάλασσα… πως το είπε να δεις ο Παυλίδης… «αβαρία δηλαδή - ναυτικών Ροδίων νόμος - πετάμε το φορτίο στη θάλασσα, άνευ αποζημιώσεως μάλιστα, για να σωθούμε».
Ξέρεις Μαριε, τότε μόλις έφευγα έξω, τα μάθαινα πολύ εξωραϊσμένα απο τον ξένο τύπο, και θυμάμαι πολύ καλά, ότι όλοι έγραφαν, πόσο πιο απλά, ποσο λιγοτερα ανωδυνα για ένα πολιτικό, θα μπορουσε να ειχε εξασφαλίσει την κάθε …Μιμή, ο οποιοσδήποτε…
Αλλά το να λες φάτσα κάρτα την αλήθεια σου, την όποια αλήθεια σου, σε έναν λαό, που εχει μαθει να κουκουλώνει, θελει …κουράγια. Και τα αποκτας μόνο αν χρωστάς στην ζωή.
Καλημερα Cynical,
Ο μισθός του Υπουργού, ο πραγματικός μισθός, είναι πολύ μικρός, πραγματικά μικρός. Ο Νομος … θεωρεί το Υπουργιλίκι…προσφορά στο Έθνος.
Υπάρχουν εκατοντάδες άλλες θέσεις, πολύ πολύ καλυτερα αμειβόμενες από αυτές του Υπουργού.
Αλλά δεν είναι εκει το θέμα. Το Θεμα είναι ότι ο Παυλίδης είναι το πιο αντιπροσωπευτικό δειγμα του μέσου Ελληνα πολιτικού, αλλά και …πολίτη, που μπορώ να φανταστω. Ειτε έχει προσωπική ενοχή, ειτε όχι. Και πραγματικά διασκεδασα που κουνούσε το δαχτυλο του…απειλητικά. Προσωπικά, δεν το εξελαβα ότι απειλούσε την Κυβέρνηση, αλλά έλεγε στην Ελληνική κοινωνία… Ρε παιδιά…ρε παιδιά… ελάτε να κοψουμε το δουλεμα…
Καλησπέρα Κατερίνα μου,
όπως ακριβώς το είπες κάπου αλλού: εδώ τακιμιάσαμε.
Την έχουμε όλοι την εικόνα: πρώτος όροφος για νοίκι (καβάντζα), δεύτερος όροφος ο γιος, τρίτος η κόρη και τέταρτος ο γονιός (επιβλέπων, πληρώνων και διατάσσων). Μια πολυκατοικία, μια ολόκληρη κοινωνία.
(εμένα πάλι οι γονείς μου, γιατί δεν ήταν έτσι;)
Απος καλησπέρα,
μήπως αυτό το Αργεντινικο γεννετικό υλικό, ήταν πιο ισχυρό, απο όσο του αναλογουσε;
Μυστηρια επιστημη η γεννετική φίλε μου.
Ουτε καν σε διορίσανε; Εναν γνωστό, έναν κουμπάρο, έναν μπατζανάκη, να σε βάλει σε μια τράπεζα, στο δημοσιο, στον Δήμο ρε αδελφέ... τίποτα;
Ε, Εδω πια, η επιστημη σηκώνει τα χερια ψηλά...
Καλησπέρα ,
καλά έχω ξεκαρδιστεί στο γέλιο για να μην πω και τίποτα χειρότερο .
Νάσαι καλά βρε "Κατερίνα" που με τόση μαεστρία προκαλείς και φέρεις στο πικραμένο μας χειλάκι την θυμηδία !
Συγχωριανοί μου , αν , λέω αν , όλη η ιστορία με τον Τέλη , έγινε για εκατό ψωροχιλιάρικα , τόσο το χειρότερο του "Γύφτου" κι ας με συγχωρήσουν οι Γύφτοι αφού είναι γνωστό πως ακόμα κι αυτοί φυσάνε το νερό που θα πιουν !
Το μόνο δίκιο που μπορεί να έχει ο άνθρωπος , είναι και έχει να κάνει , με το εθνικό μας σπορ ως Ελληνες , την μανία καταδίωξης για την οικιστική μας αποκατάσταση ! Ε τουλάχιστον ως προς αυτό φέρθηκε σαν πατριώτης .
Για τον Α. Παπανδρέου ήθελα κι εγώ να συμπληρώσω κάτι , αν έχω τον χρόνο .
Ποτέ μου , οι επιλογές του , οι πολιτικές δεν με βρήκαν σύμφωνο . Αντίθετα , ήταν και η εποχή που ήμουν πολιτικά υπερενεργός , τις πολέμησα και θεωρώ πως έπραξα σωστά . Σαν άντρας όμως , τον παραδέχομαι !Για να διασκεδάσω το θέμα , κι εγώ αν είχα μιά τέτοια Μαργαρίτα πλάι μου , θα την είχα κάνει την υπέρβαση αρκεί να είχα ...
Καλή μεγαλοβδομάδα νάχουμε !!!
Εχει η ζωη γυρίσματα που λέγανε και οι γιαγιαδες μας.
Οπως λενεκαι μερικοι άλλοι η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα.
Ισως σε τυχαια αγνοια λογω της παραμονης σου στο εξωτερικο να δικαιολογειται η μη υποληψη για καποιον σαν τον Γιαννοπουλο και για την δραση του που καταγραφεται πολυ πριν την εποχη του αυριανισμου σε αλλους δυσκολους καιρους, ασχετως των αισθητικων διαφωνιων που μπορει να εχουμε περι του υφους του.
Δεν είναι δυνατή η εξίσωση.
Ορθή η κριτική προς όλες τις κατευθύνσεις αλλά εδώ και σήμερα υπάρχει ιδιαίτερα βαθύ πρόβλημα σε όλο το εύρος των θεσμών.
Δεν μιλάμε πλέον για ένα κόμμα που πέφτει μιλάμε για μια παράταξη που υποστήριξε και υποστηρίζει αυτό το κόμμα !
Μιλάμε για 1/4 ανυποψίαστων Ελλήνων οι οποίοι συνειδητά η όχι, από συμφέρον ή όχι, από ανάγκη ή όχι τραβούν με λύσσα την χώρα προς τα πίσω !
Αυτό όμως που με ενοχλεί περισσότερο είναι το δυσώδες ομογενοποιημένο μείγμα της υποκρισίας με την αλαζονεία και τον άκρατο υπέρ-συντηρητισμό !
Εκφρασμένα μάλιστα αρχαιοπρεπώς από ‘διανοούμενους’ κακέκτυπα του Δραγούμη και έχοντες ιδιαίτερο ταλέντο στον διορισμό ... αγροφυλάκων !
Είδαμε ‘σπίτια’, είδαμε ‘Μιμή’, είδαμε όπως λες θυρωρούς να γίνονται Υπουργοί, είδαμε χρηματιστήρια και Ολυμπιακούς (με ολίγη Siemens) αλλά τέτοια εμετική μηχανή καταστροφής δεν είδαμε !
Πρώτη φορά - μετά τον Β’ πόλεμο - την βλέπουμε !
ωραίες εποχές εκείνες που οι γκομενάρες τσούλες φαίνονταν γιαυτό που ήταν. Καλή Μ. Εβδομάδα.
Καλημέρα de profundis… σαν να παραεπαναλαμβάνεται αυτή η ιστορια με τα σπίτια δεν σου φαινεται; Όποιο σκάνδαλο σηκώσεις, εχει πισω του και ένα ή περισσότερα σπιτια (εκεινος ο Ρουσοπουλος πια... μονο στην Βουλή δνε έκανε πανωσήκωμα) Γκώσαμε πια.
Θα πρέπει να υπάρχει συνταγματική ρυθμιση... μόνο ο έχων αποκαταστησει τον εαυτο του με σπίτι, εξοχικό, τα παιδια του με προικώα, και την φιλενάδα του με βίλα, να έχει το διακιωμα του εκλεγεσθαι.
Καλημέρα Μάριε, δεν ξέρω και πολλά π΄ραγματα για τον Γιαννοπουλο, και να σου πω και την αληθεια, μου ήταν πάντα τόσο.... αντιαισθητικός (πολύ επιεικής ο χαρακτηρισμός), που δεν με ενδιεφερε και ποτέ να εντρυφήσω στο όποιο παρελθόν του.
Και ...εκεινη την απιστευτη αντιδικία με τον Κατριβάνο...ε, μου αφαιρεί κάθε διαθεση, να ψάξω παραπάνω για αυτόν. Αλλωστε, δεν πιστεψα ποτέ ....ότι το όποιο παρελθόν δικαιολογεί το όποιο παρόν...
Grsail καλημέρα,
Μήπως απλά συνηθισαμε. Το εχω ξαναπει, το να αναρωτιομαστε αν η κοινωνια διαφθειρε τους πολιτικούς και τους θεματοφυλακες και της εκτελεστικής και της δικαστικής και της νομοθετικής αλλά και της μιντιακής εξουσίας.... ή αν αυτοί μας διεφθειραν, ειναι το γνωστό ερωτημα της κότας και του αυγού.
Μα δνε θα φτάναμε και εκει; Κατρακύλα δνε ειναι; Ελλειψη αντανακλαστικών της κοινωνιας δεν ειναι όλα αυτά. Το πιστευω grsail, δεν το έγραψα ...χάριν λογοτεχνικού στυλ. Δεν σκανδαλιζομαστε πια για τίποτα και απο τίποτα. Απλά κουτσομπολευουμε. Δεν υπάρχει ‘Εμεις’ πια, μια διεφθαρμένη, φοβική, συντηριτική (που εκφωνεί δεκάρικους .. συντηρητικής αριστεροσύνης) κοινωνια υπάρχει... που κάνει απλά τς, τς, τς, χαζευοντας τα δελτία των 8.
Καλη σου μερα mahler,
Συμφωνώ απολυτα μαζί σου. Πάνε οι καλές εποχές που οι γκομενάρες τσουλες, ως άλλη Μαλάμω, βροντοφωναζαν αυτό που ήταν. Ξαφνικά ... όλοι κάναμε παρθενοραφή.
Ουτε ομως Κατερινα μου το οποιο παρρον αναιρει το παρελθον.
Καλημέρα (εκ Σόφιας...) Κατερίνα,
Μιζέρια και επαρχιωτισμό αποπνέει ο Παυλίδης που, ναι δυστυχώς, αντικατοπτρίζει τον ψυχισμό μας ("αμάρτησα για το παιδί μου").
Φυσικά και οι φταίχτες είμαστε εμείς που πολύ θα θέλαμε να είμαστε στη θέση του να προλάβουμε την αρπαχτή και μετά "να καθόοομαστε", άρα "επιδοκιμάζουμε" την επιλογή του και τέτοιους ψηφίζουμε.
Όσο για το Αντρέα, αποδοκιμάζω την αισθητική του στην επιλογή της "τελικής" συντρόφου (εκτός αν δεχτούμε ότι ο μέσος,υψηλού επιπέδου, αστός όπως ο Αντρέας μέσα του κρύβει λίγο από τη βαρβατίλα του χωριάτη - πολύ πιθανόν...).
Καλά να περνάς, φιλιά πολλά!
Τσοτσο μου, Αννη μου γλυκειά, όμοργη Αλεξιαννα να περνάτε καλά.
Kατερίνα! Το έχω πει κι εγώ αυτό! Τότε συμπάθησα τον Ανδρέα, όταν ερωτεύτηκε κι έβαλε δίπλα του μια γυναίκα "τσόκαρο" , "λαϊκιά γκόμενα", επειδή αυτήν ήθελε αυτός και όχι ο καθωσπρεπισμός και η πολιτική ορθότης. Συμφωνούμε ως προς το τι λέμε "κότσια" στη ζωή και στην πολιτική, νομίζω.
Δημοσίευση σχολίου