Απάτη

Ε λοιπόν δεν ξέρω πώς την πάτησα έτσι. Λες Πρωταπριλιά σήμερα θα είμαι υποψιασμένος. Άλλωστε τι θα ακούσεις; Τα γνωστά χιλιοειπωμένα και ανόητα αστεία.

Άντε να διαβάσεις σε καμιά εφημερίδα ότι θα φτιαχτεί το Γήπεδο του ΠΑΟ (πολύ συναρπαστικό), άντε να διαβάσεις ότι ο καταλληλότερος ξεκουράστηκε κάνοντας ειδικό spa με διπλό club sandwich από την Πίτα Παππού (ανακατεύτηκα ήδη), άντε στα κοσμικά να ακούσεις για καμιά τραγουδιάρα που αποφάσισε να αποσυρθεί για νηστεία, προσευχή και μερικά botox λιγότερα στην Αγία Αικατερίνη του Σινά (φουκαριάρες καλόγριες).

Μέχρι εκεί σε πάνε τα Πρωταπριλιάτικα σε μια χώρα, σκέτο ανέκδοτο.

Εγώ όμως την πάτησα: Βλέπω πρωί-πρωί στην TV ρεπορτάζ με τα ΕΛΤΑ εντελώς άδεια. Εικόνα εγκατάλειψης. Μέσα δεν υπήρχε ούτε ένας γέρος με λογαριασμό ΕΥΔΑΠ (των 5 ευρώ) στο χέρι. Τίποτα. Ένα μάτσο καρέκλες, οι τοίχοι, οι μίζερες αφίσες και στους γκισέδες οι γνωστές ντάνες να χαμογελάνε στις κάμερες.

Λέω λοιπόν ας βγω να κάνω καμιά δουλειά ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΥ. You know, όταν φτιάχτηκαν τα ΕΛΤΑ ήταν για να ρίξεις κάνα γράμμα, να κολλήσεις κάνα γραμματόσημο, να στείλεις κάνα δέμα στον ξάδελφο στην Αστόρια και καλά ότι δεν τον έχεις ξεχάσει ενώ στην πραγματικότητα τον έχεις εντελώς χεσμένο και το μόνο που θέλεις είναι να σε καλέσει Ν.Υόρκη και να μείνεις τσάμπα... Απλά, γλυκά, καθημερινά, ταχυδρομικά πράγματα.

Άντε λέω ας πάω. Αφού το έδειξε η TV έτσι θα είναι. Υπάρχει περίπτωση η ζωή να είναι αλλιώς από αυτό που θέλει η TV? Τι λέμε τώρα; Ξέρουμε εμείς καλύτερα από την τηλεόραση;
Ε λοιπόν, εκεί κάπου την πάτησα. Γιατί όταν άνοιξα την πόρτα των ΕΛΤΑ, ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα: το σούπερ τρελό παρεάκι των 50 γέρων με τους λογαριασμούς της ΕΥΔΑΠ (των 5 ευρώ) στο χέρι έδινε το γνωστό ταχυδρομικό σόου. Γκρίνια, μιζέρια, φωνές, δικαιολογίες, τραγιάσκες, κοστούμια ψαροκόκκαλο και καφέ ρόμπες. Κοντολογίς, ΕΛΤΑ το μεγαλείο σου.

Στέκομαι να πάρω νούμερο προτεραιότητας. The story of my life. Πατάω το κουμπί και περιμένω το ρημαδόχαρτο που θα γράφει νούμερο 550 (ενώ εξυπηρετούσε το 40 ας πούμε), αλλά τίποτα. Χαρτί δεν έβγαινε. Ξαναπατάω και περιμένω. Και εκεί που κοιτούσα την οθόνη, βλέπω επάνω την ένδειξη: ΑΠΑΤΗ.

Δεν μου έκανε εντύπωση. Τίποτα δεν σου κάνει εντύπωση όταν μπαίνεις εκεί μέσα. ΑΠΑΤΗ λοιπόν...

Πώς την πάτησα έτσι Πρωταπριλιάτικα...