Όποιος δεν έκανε αυτήν την ερώτηση ποτέ στην ζωή του, ....ε, ας φύγει.
Ή είναι πολύ άτυχος ή είναι πολύ...., (συμπληρώστε ότι θέλετε εσείς συχωριανοί....εγώ σας αγαπάω ακόμα και έτσι )
Όποιος απλά...δεν θέλει, να την θυμάται, ε, καλώς όρισε.
Ποια απάντηση περιμένουμε όλοι όσοι την κάνουμε;;
Ναι, ρε, εμείς οι ανασφαλείς, εμείς οι φλύαροι, εμείς που δεν πατάμε στα πόδια μας, εμείς που ψάχνουμε το βλέμμα του ..ερωτώμενου και ...απαιτούμε να κοιτάει ...εμάς όταν απαντάει και όχι ...πίσω από μας, εμείς που καραδοκούμε για το μικρό κόμπιασμα ...στο «βεβαίως», «μα τι λες τώρα», στο «μα, καλά τι έπαθες», εμείς που ρωτάμε μόνο αν είμαστε ...βέβαιοι για την απάντηση, εμείς που ρωτάμε γιατί είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα τολμήσει να πει «όχι», αν και το βλέπουμε το «ΟΧΙ» γραμμένο στο κούτελο του, ίδιο με αυτά τα ασπρογάλαζα της 28ης Οκτωβρίου, εμείς που εκμαιεύουμε αναστενάζοντας, το ευφυολόγημα (του στυλ, γιατί;;; τι έκανες για να μην σε αγαπάω;;) αντί του «ΝΑΙ», αυτού του μαγικού ναι που συντάσσεται με μια μόνο λέξη, με μια μόνο πράξη. Την αγκαλιά.
Τι περιμένουμε όλοι εμείς;; Τι ξορκίζουμε όλοι εμείς;;; Τι φοβόμαστε όλοι εμείς;;;
Γιατί το κάνουμε όλοι εμείς;;;
Τα πυζαμάκια, αυτά με τα δεινοσαυράκια , μου φαίνεται, της κοντύνανε, η μυρωδιά δεν είναι πια λεβάντα αλλά βανίλια, ο Lil θέλει ένα καλό πλύσιμο, αλλά ποτέ δεν προλαβαίνει να στεγνώσει σε μια μέρα και η νύχτα δεν ...περνάει χωρίς την σιγουριά του Lil, τα μάτια της μισόκλειστα, το φως ροζ....
«Μ΄ αγαπάς» την ρωτάω....
«Γιατί βρε μαμά μου να μην σε αγαπάω, τι έκανες;;;»
Τουλάχιστον, είπε αυτό το «μου»
Και μάλλον αυτό το παιδί δεν θα κάνει ποτέ blogging.
Και ευτυχώς, δόξα τω Θεώ, δεν θα γίνει ....Κατερίνα.
49 σχόλια:
Κατερίνα μ΄ αγαπάς;
μ΄αγαπάς; όσο ακους αυτή την ερώτηση είσαι σίγουρος/η για τα αισθήματά του/της, μόλις αρχίσουν να αραιώνουν οι ερωτήσεις καιρός για ...άλλες πολιτείες.
καλημέρα.
ΝΑΙ, Λύκε, σ' αγαπάω.
σκηνη 1η, πλάνο 1ο
Αγκαλιά.
Αμέρικαν μπαρ, το κάναμε εδώ πέρα!!! Μοιράζουμε αγάπες πέρα-δώθε...!!! Χαχαχαχαχα!!!!
Τι έχει βρε Κατερίνα μου; Ανασφάλειες; Γιατί το παιδί δεν θα γίνει ευτυχώς Κατερίνα;...Είναι ωραίο να είσαι "Κατερίνα". Εγώ αγαπάει Κατερίνα!!! Αυτό σαν αλλοδαπό ακούστηκε.
Άντε ηρέμησε και φιλια πολλά!!!
ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙ, έτσι μου απάντησε από μέσα...βαριεστημένα γιατί κυνηγάει ένα hacker που έχει κλέψει τα πόκεμον από κάτι παιδιά που παίζουν το παιχνίδι που έφτιαξε, χεχε!
Διάβασα την ανάρτηση και είπα να τσεκάρω...
Δεν ξέρω βρε Κατερίνα, τελευταία σαν να μην με νοιάζει αν με...αγαπάνε! Προτιμάω να αγαπάω εγώ!
Σε φιλώ!
Διάβασέ της το Μονόγραμμα...αλλά σε καμιά 4-5 χρονάκια που θα έχει διανθίσει τις αγάπες....:)
Υπάρχει κι η άλλη βερσιόν Κατερίνα μου. Αυτή που ζω εγώ με το γιό μου (17 ετών).
Κάθε μέρα αλλά κάθε μέρα (ποτέ δε το ξεχνάει) με παίρνει μια αγκαλιά με σφίγγει πολύ πολύ και μου λέει "Μανούλα μου, πολύ σ΄ αγαπάω".
Μέχρι σήμερα δεν χρειάστηκε να τον ρωτήσω. (αλλού χρειάστηκε μη λέμε κι ότι θέμε δηλ.)
Φιλί κοραλένιο και μια αγκαλιά.
Αχ Κατερίνα, να΄ ξερες πόσο τυχερή είσαι που σου λέει ακόμη το "μου". Γιατι σε λίγα χρονάκια το "μου" θα αντικατασταθεί από το "ρέ" και σε ακόμα λίγα, η απάντηση θα ΄ναι "δε μας παρατάς ρε Μάνα".
Υ.Γ.Εντάξει δεν μιλάω απο την εμπειρία μου ως πατέρας(, αφου δεν την διαθέτω) , αλλά απο την εμπειρία μου ως γιος.
Γίνομαι για λίγο Κατερίνα και απαντάω στα σχόλια...(δεν φταίω εγω το τσαντίρι ηταν ξεκλείδωτο και μπήκα!)
@ VK,
Ξέρεις κανένα Αμέρικαν μπαρ οπου μοιράζουν αγάπες αντι για σφαίρες;
η εστω ενα μπαρ γενικώς ,που να μοιράζουν αγάπες; Στείλε διεύθυνση!
@Lilly,
Και μένα τελευταία δεν με νοιάζει που αν μ΄άγαπανε. Σωστό. Αρκει που αγαπάω εγώ...
@tractatus.
Σε 4-5 χρόνια δεν θα ακούει κανέναν
@ ζανζιβαρη.
Ψεμααααααα! Σιγά μην το κάνει ακόμη. Αν ναι, μάλλον θα πρέπει να ανησυχείς.
@ λιολιοπουλος
Κόφτο ρε και μας τα΄ χεις πρήξει, με την κλάψα σου. Θα γίνεις και΄συ πατέρας μια μέρα!
@ κατερινα
Άλλη φορά μην αφήσεις ξεκλείδωτα!!!
Νομίζω πως υπεκφεύγεις σκοπίμως την απάντηση. Η ερωτηση ήταν σαφής. "Εκανες τίποτα για να μην σε αγαπάω;". Απάντησες; Μην περιμένεις να απαντάνε μόνο οι αλλοι...
Και μην νομίζεις. Και αυτή περιμένει το "Φυσικά και δεν άκανα τίποτα μωρό μου" και μια αγκαλιά. Μετά θα έρθει και η δική της.
Καλά, anyway, μπορεί και να κάνω λάθος, δεν είμαι μπαμπάς. Αν γίνω το συζητάμε διεξοδικότερα. Απλά προσπάθησα να μπω στη θέση της μικρής.
27/8/1905.........
Που πήγε η ιστορική μνήμη ρε πούστη μου...........
Καλησπέρα
αυτές οι ερωτήσεις πρέπει να γίνονται μεταξύ των ώριμων ανθρώπων. Όλα τα προσπέκτους το γράφουν άλλωστε.
Η κόρη σου μου όμως που δεν είναι ακόμα ώριμη (άρα αργεί να πέσει απ΄το κλαρί) δεν ρώτησε ποτέ τον Lil αν την αγαπάει, γιατί το ξέρει!
Α, τρώω κοχλιούς μπουμπουριστούς.
Πολλά φιλιά!!!!
Το παιδί αυτό είναι απλά πολύ τυχερό που σας έχει μητέρα.
Τελεία είπα!
vk, είσαι ένας απο αυτούς που δεν μπορώ να κρυφτώ....
Κάθε φορά έχω την αίσθηση, ότι ...ξέρεις.
Κάθε φορά μου επιβεβαιώνεις τον Νιονιο στο "πως να κρυφτείς απ' τα παιδιά, έτσι και αλλοιώς τα ξέρουν .....όλα...."
Και το ...παιδί, στο μαγικό άσμα του Νιόνιου...είσαι εσύ εν προκειμένω.
Και VK, Κατερίνα αγκαπάει VK, και εφκαριστεί VK, που αγκαπάει Κατερίνα.
Λιλλυ, είσαι η ...τέως Κατερίνα.
Εγώ έχω ανάγκη να με αγαπάνε.
Και να μου το λένε Λιλλυ.
ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΛΕΝΕ!!!
Ελένη μου για την .....μαμά έχεις να προτείνεις κάτι ή να μελετήσω την λίστα της Εστίας;;;
Ωχχχ μας ανακάλυψε...Λοιπόν τώρα που δεν έχει νόημα να κρύβομαι μπορώ να στο πω. Τον ωραίο τον γείτονα - το κουκλί ντε - απέναντι, τον έχεις προσέξει; Έλα που δεν τον έχεις προσέξει!!! Ναι, ναι είσαι κυρία, αλλά μην κοροϊδευόμαστε, αφού τον έχεις προσέξει.
Εεεεεε ναι, λοιπόν, εγώ είμαι. Τώρα μπορείς να βρεις το θάρρος και να ρθεις να μου μιλήσεις...!!!!!
Zanzi....είσαι μια πολύ τυχερή γυναίκα που προλαβαίνουν τις επιθυμίες της.
Αν ήταν καμιά δεκαριά χρόνια μικρότερος ο γιός σου ή καμιά εικοσαριά μεγαλύτερος θα σου ζητούσα, στο όνομα της διαδικτυακής φιλίας μας, να μου τον δανείσεις.
Δυστυχώς το 17 ....δεν με βολευει σαν αριθμός...για καμία χρήση.
Και το ρωτάς;; Εννοείται κοριτσάρα μου.
Έτσι κι αλλιώς για πρώτη φορά οι νόμοι της φύσης λειτουργούν πελατειακά. Αν δεν αγαπάς, δεν σε αγαπάνε...και τελικά Κατερίνα μου ξέρεις κάτι; Πόλυ πριν από μένα το είχε πει η φωνή: Ζωή που δεν μοιράζεται, είναι ζωή χαμένη.
Κάποια στιγμή θα σου γράψω για τις σχέσεις, που είναι σαν το παρκάρισμα. Κάποια στιγμή...
Τι γίνεται ρε Λιολιοπουλε εδω μέσα;;;
Ο Μπους του διαδικτύου έγινες.
Τι ιμπεριαλιστικές διαθέσεις έιναι αυτές;;;
Φευγουμε απο το γραφείο μας και κλειδώνουμε την καρέκλα μας, μην μας την πάρει άλλος (μωρέ αν χωρούσε στο πορτ-μπαγκαζ μαζί μου θα την έπαιρνα) θα κλειδώνουμε και το blog τώρα;;;
Αυτά που κοροιδευαμε μια ζωή με τα "κυριε, κυριε, μπορώ να μιλήσω;;;" ή επι το blogοτερο moderation θα κάνουμε εδω μέσα;;;
Λοιπόν μαζέψου, και άμα γίνω Καραμανλής (έχεις κανένα κονέ βρε, ή τζάμπα γράφω;;;) θα σε κάνω τον Ρουσόπουλο μου.
Αλλά μέχρι τότε....στο blog σου και γρήγορα!!!!!!!!!
NdN μου, try again.
Και δεν έχει σχέση με το αν είσαι μπαμπάς, έχει σχέση με το πόσο ...ανασφαλής είσαι.
Εντάξει Sinistra αγαπάω και τον Αρη.
Στέλιο μου σε λάθος blog είσαι.
Εγώ δεν θα ωριμάσω ποτέ.
Και δεν σου κρύβω ότι το να μεγαλώσω ποτε δεν με φόβησε, μάλλον το αντίθετο, αλλά το να ...ωριμάσω....αυτό μου φέρνει τρόμο.
Μου ανοίγεις όμως τους ορίζοντες Στέλιο.
Αλλή φορά την ώρα που με πιανει η μαυρη κρίση, την ώρα που παγώνω και ρίχνω πασίεντζες αν πρέπει να ρισκάρω να ρωτήσω.....θα διαβάζω τα προσπέκτους
Υ.Γ. Τι είναι οι κοχλιοι οι μπουρμπουριστοι;;;
Ήθελα να γράψω αυτό που έγραψε ο spy.
Δύο σχόλια ίδια=δύο φορές τυχερό που σε έχει μαμά.
Τελεία.
Spy,
Η μαμά του παιδιού αυτου είναι πολύ τυχερή που σας συνάντησε.
Τελεία είπα.
Σε αγαπάω CIndy.
Και ναι...εσένα δεν σε ρωτάω.
ΣΕ ΑΓΑΠΆΩ CINDY!!!!!!!
Apos,
Η μαμά αυτού του παιδιού γίνεται καλύτερη μαμά, καλυτερος άνθρωπος, πιο χαρούμενος, πιο γεμάτος άνθρωπος, απο συχωριανούς, σαν και σένα.
Τώρα Apos μου, αν γίνει και εφοπλίστρια μαμά....το τυχερό αυτό παιδί θα εκτιμήσει περισσότερο την μαμά του.
Άσχετο...είσαι μανούλα; Δεν το είχα καταλάβει εδώ και ένα χρόνο!!!
VK, δεν τον έχω προσέξει απλώς.
Που με χάνεις που με βρίσκεις όλη μέρα στην βεράντα είμαι. Ξέρεις αυτή που βλέπει στην κρεβατοκαμμαρα σου.
Ασε τα σκουπίδια!!!!! Και ένα αποτσίγαρο να έχω ...στον σκουπιδοντενεκέ στο πεζοδρόμιο το βγάζω.
Καλέ προχθες ο Δήμαρχος ρώταγε στο ΔΣ αν είμαι τρελη ή τρομοκράτισσα, να περνάω όλη μου την μέρα στο πεζοδρόμιο δίπλα στον σκουπιδοντενεκε.
Το ΔΣ αποφάσισε ομόφωνα ότι είμαι τρελη.
Ναι είμαι μανούλα.
Και με συνθλίβεις vk.
1ον....δεν με διαβάζεις
2ον ...μην στείλεις σε κανέναν εισαγγελεα την διευθυνση του blog μου με το αίτημα να μου πάρουν την κηδεμονία του παιδιού μου(διαβάστε, είναι τρελή κ. εισαγγελευ!!!!)
3ον....ένας έρωτας πέθανε πριν καν αρχίσει (ναι VK, το παιδί αυτό έχει τεράστια έξοδα, δεν ξέρω αν είσαι σε θέση να τα αναλάβεις)
Βρε άντε από εκεί. Μια χαρά είσαι και μανούλα. Η καλύτερη θα είσαι. Καλά όχι σαν τη δικιά μου...ξέρεις ο μαμάκιας τώρα.
Μη μου πεις ότι δεν με αγαπάς πια Κατερίνα. Θα φαρμακωθώ, θα πιω βιτριόλη... Τη θυμάσαι τη Χέλμη στα Κόκκινα Φανάρια...εεεε...ένα τέτοιο πράγμα!!!
VK μου, σε λατρευω καλέ μου.
Αγκαλιά.
Μεγάλη.
ΤΕΡΑΣΤΙΑ!!!!!
Δεν σου είπα να ωριμάσεις. Η ζωή είναι μια τρέλα. Δεν ερμηνεύεται, γιαυτό δεν χρειάζεται να την πολυφιλοσοφούμε (τη δικιά μας τουλάχιστον!)
----------
Κοχλιοί (ή κοχλιοί) μπουμπουριστοί
Είναι μια εύκολη παραδοσιακή Κρητική συνταγή για να φτιάχνετε τα σαλιγκάρια σας με ένα απλό διαφορετικό και νόστιμο τρόπο.
Υλικά ( για 4-6 άτομα ):
* 1 κιλό χοχλιούς
* 1 ποτηράκι του κρασιού ξύδι ή κόκκινο κρασί
* 1 ποτηράκι του κρασιού αλεύρι (για όλες τις χρήσεις)
* ελαιόλαδο
* αλάτι, πιπέρι, δεντρολίβανο
Εκτέλεση:
Αλατίζουμε τους χοχλιούς, τους αλευρώνουμε μετά και τους βάζουμε στο καυτό λάδι με το στόμιο τους προς τα κάτω για τρία περίπου λεπτά. Ρίχνουμε το δεντρολίβανο, λίγο αλάτι, το πιπέρι, τους ανακατεύουμε μία φορά και μετά από 2 λεπτά τους σβήνουμε με το ξύδι ή το κρασί. Τους αφήνουμε να πάρουν μια βράση ακόμη κι είναι έτοιμοι για σερβίρισμα.
Συγνώμη Κατερινιώ μου που δεν σε βολεύει η ηλικία του γιού μου, αλλά εγώ αν θες στον δανείζω μετά από καμμιά δεκαριά χρόνια (κι ας θα είναι μικρότερός σου), δεν έχω τέτοια κολλήματα στη ζωή μου.
Φιλί κοραλένιο και μια αγκαλιά.
Μη με ξαναπείς ανασφαλή! :)
Ωχ!!Καλοκαιριάτικα τι μας βγάζεις!!Και βέβαια όλοι μας τόχουμε ανάγκη να μας αγαπάνε,ιδιαίτερα όταν αγαπάμε εμείς με πάθος,κάποτε χωρίς ανάλογη ανταπόκριση,κάποτε με την αναπόφευκτη(?)διάψευση!!Αλλά ρε Κατερινάκι μου το θέμα δεν είναι η αγάπη των παιδιών στους γονείς τους αλλά η αγάπη,ποιά αγάπη-η ερωτική,στις μακροχρόνιες σχέσεις,γάμο,βραχυχρόνια,σε ένα ή περισσότερα πρόσωπα και πολλές παραλλαγές στις σχέσεις μας ερωτικές και λοιπές!Εκεί λοιπόν πες μας τι παίζει και μη μας τα "κουκουλώνεις"..(sic!) με τη γονική που είναι και ωραία και καλή,αλλά σε άλλο επίπεδο..Φοβάμαι πως μόνο η Cindy το άγγιξε μιλώντας για το.."παρκάρισμα" στις σχέσεις,που σηκώνει πολύ συζήτηση αλλά και εκείνη το "σκούπισε" κάτω απο το χαλί..!!Αυτό είναι το θέμα παιδιά!!!!!Κατερίνα μου το αντέχουμε???
Περικλής του real χωριού
Σε βρήκα από τα σχόλιά σου στην ανάρτηση του De La Mettrie. Νομίζω ότι εκεί, από αυτόν, έχουν ειπωθεί όλα γιά την αγάπη και τον έρωτα. Πες με ρομαντική, πες με ότι θέλεις, αλλά εκεί είδα την ΜΕΓΑΛΗ αγάπη να εκφράζεται χωρίς ψευτοντροπές και ψευτοεγωισμούς.
Αντρες, διαβάστε ΕΣΕΙΣ την ανάρτηση ενός πραγματικού ΑΝΤΡΑ (όλα κεφαλαία).
Και ποιά δεν θέλει να ακούει το "μ' αγαπάς;" Ακόμα και αν προέρχεται από κάποιον που ..δεν αγαπάει!
Η μαμά μου μου έλεγε γιά το μάδημα της μαργαρίτας: μ'αγαπάς, δεν μ'αγαπάς. Αγαπάω όλους, σε ένα βαθμό, και κάποιους περισσότερο. Πολύ περισσότερο. Από αυτούς περιμένω την απάντηση στην ερώτησή σου, Κατερίνα. Δεν έχω παιδί, αλλά καταλαβαίνω ότι η απάντηση από αυτό θα είναι η πιό σπουδαία, η πιό σημαντική γιά μιά μάνα.
Καληνύχτα.
Χαρη με το κοινό μέτρο...είμαστε και οι δύο ανασφαλείς.....
Αλλά εμένα μου αρεσει.
Ή μάλλον, για να ακριβολογούμε με .....χαλάνε οι ασφαλείς Χάρη.
Πολύ απλά με χαλάνε.
Περικλή, εσύ με απελπίζεις.
Ναι είδα ότι οι συχωριανοί...κατάλαβαν ότι μιλάω για την μητρική αγάπη....
Αλλά εγώ αντίθετα ...κάθε άλλο παρα για αυτή μιλάω....
Απλά λέω ότι ακομα και στην πιο δεδομένη αγάπη, στην πιο ασφαλή αγάπη την αγάπη του παιδιού στην μάννα του, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙ..., θέλεις να το ακουσεις, να το επιβεβαιώσεις, να το ...ζήσεις.
Ακόμα και εκει.....χρειάζεσαι το ΝΑΙ της αγκαλιας.
Πόσο μάλλον στις ...άλλες.
"Αντρες, διαβάστε ΕΣΕΙΣ την ανάρτηση ενός πραγματικού ΑΝΤΡΑ (όλα κεφαλαία)."
Παραβιάζεις ...ανοιχτές πόρτες Belinda.
Δεν θα διαφωνήσει....κανείς μαζί σου.
Καληνύχτα.
Κουράστηκα απ όλα...
Και μετά απο μια ζωή αναζήτησης, ονείρων, απογοητεύεσων και άνυπότακτης ελπίδας το μόνο που θέλω να ρωτήσω είναι: Μ' αγαπάς;;;;
Στέργιος
Η ανασφάλειά μας καμμια φορά μας κάνει να ρωτάμε "μ' αγαπάς ; " και ενω ξέρουμε την απάντηση, θέλουμε να δούμε μια κίνηση, ενα κάτι για επιβεβαίωση.
Δεν άντεχα ποτέ να ρω5τάω και αντι για απάντηση να παίρνω ενα βλέμμα που δεν μπορούσα να ερμηνεύσω.
Δεν ρώτησα ποτέ την μητέρα μου αν με αγαπάει.
Ρώτησα πολλούς άλλους ανθρώπους και μάλιστα ειχα την απαίτηση να με αγαπάνε το ίδιο όπως εγω και κάποιες απο τις σχέσεις μου, κάποιες γυναίκες.
Εκει ειναι που τα χαλάμε λιγάκι.
Νομίζω τελικά οτι μόνο η αγάπη παιδιού σε γονιό ειναι δεδομένη ... ( ή σχεδόν ; )
Καλημερα.
Τι είναι δανεική αγάπη;
φλυαρεις.....
για το καλό μου
Εξαιρετικό Κατερίνα
Δημοσίευση σχολίου