Διαφωνώ Στέργιε

Ενας παλιός, καλός, αλλά ....καταραμένος φίλος μου έστειλε με mail δύο σχόλια για δύο αντίστοιχα δικά μου post
Σας τα παραδίδω.
Υ.Γ. Τους φίλους τους αγαπάς και όταν διαφωνείς μαζί τους.Ή μάλλον τους αγαπάς ιδιαίτερα αν διαφωνείς μαζί τους.

Σχολιάζοντας τα σχόλια της Κατερίνας για το τι είναι Αριστερά

Αν κατάλαβα καλά ο καθένα μπορεί να έχει την Αριστερά «του»! Είναι όμως η Αριστερά μια αναρχική ιδέα που περιγράφεται κατά βούληση με χίλια συναισθήματα και λέξεις; Τι είναι αυτό που παράγει αυτά τα συναισθήματα τα ενοποιεί τα κάνει διακριτά με τη δική τους ποιότητα;

Διαβάζοντας μερικά χαρακτηριστικά σημεία στα σχόλια της Κατερίνας φοβήθηκα ότι η Βαρδινογιάννη που έχει συναισθήματα αγάπης, πόνου, ελπίδας είναι αριστερή, ο παπάς της γειτονιάς μου που είναι πιστός είναι αριστερός, ο βασανιστής που «ζει» αυτό που κάνει είναι αριστερός… Όχι δεν είναι τίποτα από αυτά.

Αν δω την Αριστερά στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της (ε, δεν θα τα διαγράφουμε κατά βούληση) τότε αυτά που μου έρχονται στο νου είναι η οργάνωση ενός κινήματος καταπιεζομένων, η ανατροπή ενός συστήματος, η αλλαγή και το κτίσιμο ενός κόσμου χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Την αξιολογώ ως ένα κοινωνικό εργαλείο ιστορικών ανατροπών για την παραπέρα εξέλιξη (ανέλιξη) της κοινωνίας σε μια ιστορική μεταβατική περίοδο που έχει αρχή (τον καπιταλισμό) και τέλος (τον σοσιαλισμό). Πάνω σε αυτή τη βάση μπορούμε να χτίσουμε ελεύθερα όσα ιδανικά, οράματα και δράσεις θέλουμε για έναν καλύτερο κόσμο του αύριο - καμία ταύτιση με κόμματα και φορείς που καλώς ή κακώς θέλουν να τα υπηρετήσουν και αφορούν ένα δεύτερο επίπεδο όχι αναγκαστικών επιλογών.

Οι γενεσιουργοί και συνεκτικοί κρίκοι (σκοποί) της Αριστεράς είναι που παράγουν συναισθήματα και ιδανικά με ποιοτικό και διακριτό περιεχόμενο μεταξύ των οποίων και αυτά που σημείωσε η Κατερίνα:
Αριστερά είναι όλα.
Αριστερά είναι να νοιάζεσαι.
Αριστερά είναι να αισθάνεσαι.
Αριστερά είναι να πιστεύεις.
Αριστερά είναι να πονάς.
Αριστερά είναι να κριτικάρεις.
Αριστερά είναι να αγαπάς.
Αριστερά είναι να προστατεύεις.
Αριστερά είναι να αγωνιάς.
Αριστερά είναι να ελπίζεις.
Αριστερά τελικά, είναι να ζεις.

Τα παράγωγα ιδανικά και στάσεις, όσο υψηλά και αν είναι καθορίζονται και δεν καθορίζουν το περιεχόμενο της Αριστεράς.

Κάποιοι «αριστεροί» που κατά καιρούς ξέχασαν από «ποια μάνα» γεννηθήκαν αλλά δήλωναν ότι ασπάζονταν τα παράγωγα συναισθηματικά ιδανικά της Αριστεράς, δεν παρέλειψαν στο όνομά τους να σηκώσουν τις σημαίες του νεοφιλελευθερισμού, των διαχειριστών του συστήματος, του πολέμου, του «Έθνους» της «Πατρίδος»… Ας μη τους αφήνουμε τέτοιο έδαφος.

Στέργιος
8.1.2008


Πολιτικές επενδύσεις της άρχουσας τάξης

Σχόλιο
Με αφορμή τη συνέντευξη του Α. Τσίπρα «σε όλα τα ΜΜΕ» στις 9.1.08.

Όταν το πολιτικό σύστημα πνίγεται στη κρίση και τη διαφθορά και αυτή έχει βγει σεργιάνι στη κοινωνία με αποτέλεσμα την πλήρη κατάπτωση του πολιτικού συστήματος (όποιο και αν είναι, αστική δημοκρατία, δικτατορία, συνταγματική μοναρχία κλπ) τότε ενεργοποιούνται αυτόματα και υποσυνείδητα τα αντανακλαστικά αυτοσυντήρησης της αστικής τάξης. ‘Έτσι σταδιακά ανασύρονται έξυπνοι και ικανοί φίλοι και αντίπαλοι με αδιάφθορο παρελθόν και καλούνται να αναλάβουν την σωτηρία της πολιτικής διαχείρισης των υποθέσεών της ή αλλιώς του πολικού συστήματος αδιατάραχτης κυριαρχίας της με οποιαδήποτε μορφή, δεν την ενδιαφέρει.

Καλά παραδείγματα τέτοιων εκδοχών αποτελούν ο Σάιντεμαν, ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι προπολεμικά. Στη νεώτερη Ελλάδα ένα παράδειγμα είναι ο Α. Παπανδρέου που κλήθηκε να καλύψει το κενό δεξιάς – Αριστεράς στη θέση της καταρρέουσας Ένωσης Κέντρου ως ανάχωμα στην Αριστερά. Είχε προηγηθεί μια δεκαετία καταγγελιών εναντίον του ως ακραίου αριστερού, συνομώτη, φιλοκομμουνιστή κλπ ώστε να φτιαχτεί καλά το προφίλ του. Στην Ιταλία μετά τον καταεξευτελισμό και διάλυση των αστικών πολιτικών κομμάτων από τις κομπίνες και τη διαφθορά που βγήκε στην επιφάνεια από τους «δικαστές», σύρθηκε σε μεταλλαγή ένα ολόκληρο κόμμα, το ΚΚΙ, που από καιρό διαβρώνονταν και το τραβούσε και ο οργανισμός του για να αναλάβει τη «σωτηρία» του συστήματος με τη μετάλλαξή του σε … «Ελιά»! Όπερ και εγένετο, με ακραία κατάντια την πρωτοπορία της «Ελιάς» στην εξαπόλυση του πρώτου πολέμου στην Ευρώπη μετά το 1945 κατά της Γιουγκοσλαβίας με υπογραφή Ντ’ Αλέμα!!! (Και ο σοσιαλιστής Σημίτης είχε υπογράψει τον βομβαρδισμό και την εισβολή του ΝΑΤΟ, την ώρα που το ΠΑΣΟΚ διαδήλωνε κατά του πολέμου (!!!) αλλά αυτός είχε προλάβει να αντικαταστήσει την αριστερή του ταυτότητα με την εκσυγχρονιστική ταυτότητα της αστικής τάξης). Νέα φαινόμενα τύπου αδιάφθορου Ομπάμα όπως παλιά του… σοσιαλιστή Κλίντον καλούνται να σώσουν την πολιτική διαχείριση στις ΗΠΑ κλπ.

Τελευταία στην Ελλάδα άρχισε να έχει πέραση το ξεχασμένο δογματικό σλόγκαν του ΚΚΕ «5 κόμματα 2 πολιτικές»! Κάποιοι που ξύπνησαν απότομα και τάχα τώρα δεν τους πολυαρέσει ο δικομματισμός. προσπαθούν τα 5 κόμματα να τα κάνουν 2+1 ώστε να αφήσουν απ’ έξω 2 «αδιάφθορα», τον ΣΥΝ και το ΛΑΟΣ. Αιτία είναι η ομοιότητα μέχρι αναισθησίας των δύο μεγάλων κομμάτων στον νεοφιλελευθερισμό και τα απίστευτα σκάνδαλά τους που βλέπουν το φως της δημοσιότητας με συνέπεια το γύρισμα της πλάτης στον δικομματισμό ενός αυξανόμενου ποσοστού πολιτών.

Ο κίνδυνος να καρπωθεί το ΚΚΕ τις απώλειες της αναταραχής είναι ορατός παρ’ ότι κάποιοι το κατηγορούν ότι κάνει ότι μπορεί για να το χαλάσει. Ακόμη πιο μεγάλος είναι ο κίνδυνος να ξεπεταχτεί κανένα ανεξέλεγκτο αριστερό κίνημα και τότε άντε να το μαζέψεις. Έτσι ψάχνουν για εφεδρικές λύσεις που, δεν ξέρεις, κάποια στιγμή θα αξιοποιηθούν όπως ο κ. Ντ’ Αλέμα.

Για όποιον δεν κατάλαβε γιατί ο Α. Τσίπρας του ΣΥΝ έχει γίνει ξαφνικά τόσο έξυπνος, συμπαθής, νέος, ωραίος, ικανός, ηγέτης, πρωτοπόρος κλπ, κλπ ε, ας ψάξει στις παραπάνω αναφορές.

Για την ιστορία λέω ότι όσο ο δικομματισμός θα κατρακυλάει τόσο Τσίπρας θα «πουλάει» και το αντίστροφο. Τα μέσα ενημέρωσης του κεφαλαίου, υποσυνείδητα για λόγους αυτοσυντήρησης και όχι με κάποιο συνωμοτικό σχέδιο, δουλεύουν με τον Τσίπρα όπως με τον Ανδρέα παλιά ή τον Ντ’ Αλέμα μετέπειτα. Να δείτε που θα γίνεται έξυπνος ή κουτός, ικανός ή ανίκανος ηγέτης αναλόγως των αναγκών της αστικής τάξης για «αδιάφθορο» διαχειριστή. Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και της ΤΒ θα είναι οι καλύτεροι ανεμοδείκτες για το πώς πάει το πράμα.

Στον Τσίπρα θέλουν να αναθέσουν δυο αποστολές. Η μια να ενώσει τα κομμάτια της εκτός ΚΚΕ Αριστεράς σε έναν ελεγχόμενο και αξιόπιστο ΣΥΡΙΖΑ ως λύση του συστήματος και η άλλη να αναγγείλει επί τέλους το νέο αδιάφθορο όραμα της κεντροαριστεράς που το έχουν κατακρεουργήσει η Πασόκοι και το έκαναν αναξιόπιστο. Οι κινήσεις του ΣΥΝ προς συγχώνευση των άλλων μερών στο ΣΥΡΙΖΑ και οι ταυτόχρονες πολιτικές κοκορομαχίες ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ για το ποιος κάνει καλύτερη αντιπολίτευση στη Ν.Δ. δεν είναι έξω από αυτές τις εξελισσόμενες διαδικασίες. Το όλο θέμα είναι κατά πόσο ο Τσίπρας θα μπορέσει να φανεί πιο αξιόπιστος διαχειριστής έναντι άλλων επιδόξων διαχειριστών ώστε να κληθεί να πάρει το… «δακτυλίδι» όχι του ΣΥΝ αλλά του υποψήφιου κυβερνήτη. Σχέδιο που αναλόγως των εξελίξεων θέλει 2 ή 10 χρόνια για να υλοποιηθεί.

Για όσους δεν αρέσει η ανάλυσή μου υπάρχουν και οι θαυμάσιες αλληλοσυμπληρούμενες αναλύσεις της Αυγής και του συγκροτήματος Λαμπράκη (παλιά του τέχνη κόσκινο) που με ανατρέπουν επαρκώς!

8.1.2008
Στέργιος