Να είσαι άυπνη έχοντας πιει όλη νύχτα το Βόσπορο, να έχεις παραστεί ημιθανής στο οικογενειακό τραπέζι ακούγοντας ευχές συνδυασμένες με εφιαλτικές συμβουλές που αντί να σε ανακουφίζουν σε τρομοκρατούν, να σέρνεσαι από καναπέ σε πολυθρόνα καταπίνοντας παυσίπονα και κάνοντας βαρείς όρκους ότι την επόμενη φορά θα σταματήσεις στο ........ (ποιο άραγε;;) σφηνάκι, και ταυτόχρονα (έλεος!!!) να βομβαρδίζεσαι από τις ερωτικές συνευρέσεις του Ζαχόπουλου. Αυτό δεν είναι γιορτή, ο «δρόμος με τις λεύκες» είναι.
Ανάμεσα σε σόδες που ανεπιτυχώς, προσπαθούν να κατεβάσουν από τον οισοφάγο προς το στομάχι μου εκείνα τα δαμάσκηνα με χοιρινό, προσπαθώ να συνθέσω στο μυαλό μου τη κατάσταση της Εύης Τσέκου, ξέρετε εκείνης ......της 35χρονης που ξαφνικά μας έγινε τόσο οικεία.
Το υλικό στη φαντασία μου μια φωτογραφία, ξέρετε αυτή που εμφανίζεται υπομειδιώντας πίσω από τον εργοδότη-εραστή-Γενικό Γραμματέα. Αυτή η φωτογραφία στοιχειώνει το μυαλό μου. Όχι τόσο για την ίδια αυτή καθαυτή, αλλά για όλες τις Εύες Τσέκου αυτού του κόσμου. Και είναι πολλές, και είναι παντού, και είναι δίπλα μας.
Καταβολές μικροαστικές, ίσως η πρώτη από το σόι της που μπαίνει στο Πανεπιστήμιο, ίσως η πρώτη από την οικογένεια της που προορίζεται να ξεφύγει από τη εργασιακή μιζέρια και την κοινωνική μετριότητα. Αφήστε με να αυτοσχεδιάσω. Τη φαντάζομαι φοιτήτρια στη Θεσ/κη, οι συμφοιτητές της ποντάρουν στις σημειώσεις της για να περάσουν καταραμένα μαθήματα, συνελεύσεις, αμφιθέατρα, μπαράκια, φλέρτ.
Άραγε ερωτεύτηκε ποτέ; Υπάρχουν άραγε άντρες που τους πονάει η εικόνα της με χειροπέδες, που την θυμούνται ερωτευμένη, ευάλωτη στην αγκαλιά τους;; ΠΑΣΠίτισα επί ΠΑΣΟΚ, βλέπει που γέρνει η πλάστιγγα και δικτυώνεται με τους εκπορθητές της εξουσίας. Είναι έξυπνη, με αυτή την μεγαλόπρεπη και ταυτόχρονα τόσο χυδαία ευφυΐα της επιβίωσης. Ο Ζαχόπουλος πρέπει να ήταν εύκολο θήραμα. Καθηγητάκος, παραγοντίσκος, που στα πενήντα του γίνεται άρχοντας, δεν μπορεί να διαχειριστεί τα καινούργια δεδομένα της ζωής και της εξουσίας του, αποκρουστικά άσχημος, παντρεμένος χρόνια με μια από αυτές τις φιλολόγους με ταγεράκια που στοιχειώσανε την εφηβεία όλων μας, ψευτοδιανοούμενος που παπαγάλισε τους κλασσικούς αντί να εμβαθύνει στοιχειωδώς στην τραγωδία.
Το τέλος μοιραίο και αναμενόμενο. Αφροδισιακά παιχνίδια εξουσίας, φτηνιάρικο σεξ, εκβιασμοί, οργή, θυμός, φόβος, θάνατος. Ακόμα και όταν αποφασίζει να ξεσκίσει τη ζωή της, το αντίτιμο που απαιτεί είναι μια μόνιμη θέση στο Δημόσιο. Οι γονείς της έχουν εγγράψει στο DNA της το όνειρο μιας δουλειάς γραφείου, μιας δουλειάς μήνας μπει, μήνας βγει....
Ανάμεσα σε σόδες που ανεπιτυχώς, προσπαθούν να κατεβάσουν από τον οισοφάγο προς το στομάχι μου εκείνα τα δαμάσκηνα με χοιρινό, προσπαθώ να συνθέσω στο μυαλό μου τη κατάσταση της Εύης Τσέκου, ξέρετε εκείνης ......της 35χρονης που ξαφνικά μας έγινε τόσο οικεία.
Το υλικό στη φαντασία μου μια φωτογραφία, ξέρετε αυτή που εμφανίζεται υπομειδιώντας πίσω από τον εργοδότη-εραστή-Γενικό Γραμματέα. Αυτή η φωτογραφία στοιχειώνει το μυαλό μου. Όχι τόσο για την ίδια αυτή καθαυτή, αλλά για όλες τις Εύες Τσέκου αυτού του κόσμου. Και είναι πολλές, και είναι παντού, και είναι δίπλα μας.
Καταβολές μικροαστικές, ίσως η πρώτη από το σόι της που μπαίνει στο Πανεπιστήμιο, ίσως η πρώτη από την οικογένεια της που προορίζεται να ξεφύγει από τη εργασιακή μιζέρια και την κοινωνική μετριότητα. Αφήστε με να αυτοσχεδιάσω. Τη φαντάζομαι φοιτήτρια στη Θεσ/κη, οι συμφοιτητές της ποντάρουν στις σημειώσεις της για να περάσουν καταραμένα μαθήματα, συνελεύσεις, αμφιθέατρα, μπαράκια, φλέρτ.
Άραγε ερωτεύτηκε ποτέ; Υπάρχουν άραγε άντρες που τους πονάει η εικόνα της με χειροπέδες, που την θυμούνται ερωτευμένη, ευάλωτη στην αγκαλιά τους;; ΠΑΣΠίτισα επί ΠΑΣΟΚ, βλέπει που γέρνει η πλάστιγγα και δικτυώνεται με τους εκπορθητές της εξουσίας. Είναι έξυπνη, με αυτή την μεγαλόπρεπη και ταυτόχρονα τόσο χυδαία ευφυΐα της επιβίωσης. Ο Ζαχόπουλος πρέπει να ήταν εύκολο θήραμα. Καθηγητάκος, παραγοντίσκος, που στα πενήντα του γίνεται άρχοντας, δεν μπορεί να διαχειριστεί τα καινούργια δεδομένα της ζωής και της εξουσίας του, αποκρουστικά άσχημος, παντρεμένος χρόνια με μια από αυτές τις φιλολόγους με ταγεράκια που στοιχειώσανε την εφηβεία όλων μας, ψευτοδιανοούμενος που παπαγάλισε τους κλασσικούς αντί να εμβαθύνει στοιχειωδώς στην τραγωδία.
Το τέλος μοιραίο και αναμενόμενο. Αφροδισιακά παιχνίδια εξουσίας, φτηνιάρικο σεξ, εκβιασμοί, οργή, θυμός, φόβος, θάνατος. Ακόμα και όταν αποφασίζει να ξεσκίσει τη ζωή της, το αντίτιμο που απαιτεί είναι μια μόνιμη θέση στο Δημόσιο. Οι γονείς της έχουν εγγράψει στο DNA της το όνειρο μιας δουλειάς γραφείου, μιας δουλειάς μήνας μπει, μήνας βγει....
Καημένη Εύη, καημένη 35χρονη Εύη, μόνη πια να αντιπαλεύεις θεριά. Βορά όλων μας.
Υ.Γ.1. Αν κάποιος άντρας πέσει τυχαία πάνω σ’ αυτό το post, ας αγκαλιάσει τη καλή του σφιχτά ξορκίζοντας τη μοναξιά της Ευης. Μπορεί να σας ανταγωνιστήκαμε, μπορεί να σας ευνουχίσαμε, αλλά μην παραμυθιαζόσαστε. Σας χρειαζόμαστε.
Υ.Γ.2. Συγνώμη για τους συναισθηματισμούς, αλλά ο οργανισμός μου αντιδρά περίεργα στον συνδυασμό αλκοόλ, χοιρινού, χρονιάς που φεύγει και χρονιάς που έρχεται. Αύριο πάλι θα είμαι εξαιρετική επαγγελματίας, ως άλλωστε οφείλω στους γονείς, στο μέλλον και στον εργοδότη μου....
21 σχόλια:
Κατερίνα, η "αισθητική της ψυχής" αντικατοπτρίζεται στο post σου: ενώ όλοι επικεντρώνονται στο "ροζέ" χρώμα της κασέτας και αν υπάρχουν στοιχεία για σκάνδαλα πολιτικής/οικονομικής φύσης, εσύ σκάβεις εκεί που μια κοινωνία με "αισθητική" (θα μας στοιχειώσει εμάς τους δύο αυτή η λέξη...) θα εστίαζε την προσοχή της ακριβώς σ'αυτό που λες: μια γυναίκα "διαλύεται" σωματικά, ηθικά και κοινωνικά έναντι "πινακίου φακής", μιας μόνιμης θέσης στο Δημόσιο. Αναρωτήθηκε κανείς τί είναι αυτό το κίνητρο για ένα νέο άνθρωπο με αρκετά προσόντα όπως η συγκεκριμένη; Μπα, "πουτάνα είναι που ξελόγιασε τον 50άρη, αυτή φταίει" έρχεται σαν ηχώ στα αυτιά μου η ετυμηγορία των "ενόρκων" μας με τη μαιζονέττα και το Καγιέν...
Πολύ νερό και ξάπλα η "συνταγή" για το hangover!
Καλό βράδυ!
Α, ρε Κατερίνα, όπως πάντα στην καρδιά του προβλήματος!
Εγώ τώρα την λέω Εύη, εάν την είχα γνωρίσει όταν έλυνε κι έδενε στο ΥΠΠΟ πιθανότατα να την είχα πει σκύλα Τσέκου... Ποιός ξέρει εάν μπορούσε να βρει κι αλλού δουλειά κι εκείνη επέλεξε να παλέψει για μια θέση στο δημόσιο με την πιθανή ελπίδα μελλοντικής εξουσίας; Πούλησε την ψυχή της για το "μήνας μπαίνει-μήνας βγαίνει". Πούλησε τα όνειρά της, το χαμόγελό της για να περπατάει καμαρωτή στον μικροαστικό περίγυρό της. Τι κι αν δεν είχε αυτό το τραγικό τέλος ο αρχικός στόχος της. Τι κι αν είχε στεφθεί με επιτυχία η προσπάθειά της και είχε αποκτήσει την πολυπόθητη μονιμότητα... Τι θα έλεγε όταν αντίκρυζε το πρόσωπο της στον καθρέπτη...;
Μέσα στον οίστρο μου να γράψω το σχόλιό μου στην ανάρτησή σου, ξέχασα να ευχηθώ κι εγώ Καλή Χρονιά, πιο αυθεντική, γεμάτη με νέες εμπειρίες που θα μας κάνουν πιο ολοκληρωμένους ανθρώπους! Κι ας πίνουμε πού-και-πού το φαρμάκι της λησμονιάς για να ξεχνάμε τους κάθε λογής Ζαχόπουλους που κυκλοφορούν γύρω μας και, δυστυχώς, πληθαίνουν μέρα με τη μέρα...
Αν η Τσέκου είχε διοριστεί σε λίγο καιρό πιθανότατα θα ήταν ένας θηλυκός Ζαχόπουλος. Σε αυτήν την ζωή ο αγώνας δεν είναι πάντοτε μεταξύ καλών και κακών αλλά και μεταξύ κακών και κακών και μεταξύ καλών και καλών.
Να μην σκεπτόμαστε σχηματοποιημένα , δεν είναι θέμα καλών και κακών ανθρώπων. Είναι η ανεξέλεγκτη εξουσία που διαφθείρει ΟΛΟΥΣ, καλούς κακούς, αριστερούς δεξιούς, καουμπόηδες και ινδιάνους.
Χρόνια πολλά, καλή χρονιά!
Χρόνια πολλά παιδιά.
Σίγουρα η ζωή είναι match point, αλλά τώρα είναι μόνη. Και εμείς που απο σύνεση, τύχη, ευκαιρία, βιώματα, αξιοπρέπεια ή ότι άλλο δεν είμαστε στη θέση της, ας μην την αφήσουμε μόνη. Ας είμαστε "μαζί". Και κάπου διασθάνομαι ότι η .....35χρονη δεν έχει εισπράξει ποτέ την μαγεία της λέξης ΜΑΖΙ.
Σωστός ο τρύφων.....
Νομίζω ότι και οι δύο πρωταγωνιστές θα κοιμηθούν όπως έστρωσαν. Η μεν Εύη, επέλεξε να πετύχει τη μονιμοποίηση χρησιμοποιώντας το σεξ, ενώ θα μπορούσε όπως τόσοι και τόσοι άλλοι μέσω του έστω και ευνουχισμένου ΑΣΕΠ. Ο δε Ζαχόπουλος, τον οποίο έτυχε να γνωρίσω ως καθηγητή, η ΝΕΜΕΣΙΣ τον καταδίκασε να μην μπορεί να έχει ούτε το τέλος που επέλεξε... Καλή τους τύχη λοιπόν.
YΓ: Άραγε γιατί δεν δείχνουμε τέτοια σπουδή και για τη μάνα που έπεσε με το παιδί της στον Ισθμό; Ίσως επειδή δεν πρωταγωνίστησε σε κανένα DVD...
Καλή χρονια grammatea.
Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου ότι υπάρχουν πολύ πιο μεγάλα δράματα από αυτό της Τσέκου. Πριν και πάνω από όλα γιατί η Τσέκου είχε δυνατότητα επιλογών που εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι δεν έχουν. Απλά είναι διδακτική η ιστορία της, με την εννοια ότι όλοι μας, κάποια στιγμή της ζωής μας, ρισκάρουμε να απλωσουμε τα φτερά μας πάνω από εκεί που η ηθική και η αξιοπορέπεια μας, αντέχει.
Το δευτερο είναι, ότι κάθε μέρα βλέπω χιλιάδες μοναχικές Εύες, που υπερεκτιμώντας τη δύναμη που τους προσφέρει η γυναικεία φύση τους και καπατσοσύνη τους, προσεγγίζουν και ενίοτε ξεπερνούν τα όρια.
Πιθανά, μια γυναίκα μπορεί να καταλάβει καλύτερα...
Αν κοιτάξεις στο blog μου, τέοτια σύμπτωση...!!!!
Μια κουβέντα: Είσαι ξηγημένη!
Κι όσο για τα χειρότερα ε! βέβαια υπάρχουν αλλά αυτή η σαδιστική ανάγκη να βλέπουμε τα χειρότερα για να καταλάβουμε τα καλύτερα...μοιάζει με το να νομίζουμε ότι κι ο θάνατος ακόμα αφορά κάποιους άλλους κι όχι εμας τους ίδιους...
Κατερίνα συμφωνώ με αυτό για τις γυναικες που χρησιμοποιούν τη γυναικεία τους φύση και τις αντρικές ορέξεις για να ανελθουν. Το βλέπω και εγώ. Στο πανεπιστημιο παλιότερα, τώρα στη δουλειά. Ας ελπίσουμε το περιστατικό αυτό να διορθώσει τις πρακτικές μερικών!
Χαιρετώ τις ξενιτεμένες των γιορτών.
Καλή Χρονιά.
Ας ασχοληθούμε, τούτο το χρόνο, με τι θα αντικατασταθεί ο κ. Ζαχόπουλος και οι προϊστάμενοι του, γιατί προς απόσυρση οδεύουν.
Δύσκολα θα τους σώσει ο εκλογικός νόμος, που ετοιμάζουν.
Η καλύτερη μου, είναι να σας γράφω και να ακούω Ψωμιάδη να τραγουδά σε μεσημεριανή "πολιτιστική" εκπομπή. Αφού πρώτα δήλωσε ότι εμφανίζεται στην τηλεόραση συχνά, για να περνά ηθικά μηνύματα, που οι άλλοι δεν περνάνε.
Καλή χρονιά ξανά.
Όπα, όπα...βρε Κατερίνα μου, γιατί μου τα χαλάς;; Άντε θα το ρίξω στο ποτό και το χοιρινό αν είναι.
Όντως οι Ζαχόπουλοι είναι καταδικαστέοι. Αλλά αν τους καταδικάζουμε αυτούς, πρέπει να είμαστε και εξ ίσου σκληροί με τις Ευούλες ανά τον κόσμο. Δεν έχει δικαίωμα στη δεύτερη διάσταση μόνο η Εύη, αλλά και ο Ζάχος...
Αν έστω και κοινωνικά αξιολογείς και εν μέρει δικαιολογείς την Τσέκου ως φαινόμενο, τότε πρέπει να πράξεις και το ίδιο για τον Ζαχόπουλο. Για χάρη της δικαιοσύνης ρε γαμώτο.
Και επειδή εγώ δεν έχω τη διάθεση κανέναν από τους δύο να υπερασπιστώ - πόσο μάλλον δε να αναλύσω - είμαι αυστηρός απέναντι και στους δυο τους.
Γιατί μια μονόπλευρη ανάλυση, ίσως είναι και επικίνδυνη...
Λοιπόν παρατηρώ ότι μόνο οι γυναίκες (Αννυ, tractatus)καταλαβαίνουν, ψυχανεμίζονται είναι πιο δόκιμη λέξη.
Ανδρες της παρέας, για διδαχθείτε λίγο για τον ψυχισμό μας......
Αυτό, που δικαίωμα ανάλυσης του "ψυχισμού" τους έχουν μόνο οι γυναίκες, ποτέ μου δε το κατάλαβα. Δηλαδή τι, εμείς στο πηγάδι κατουρήσαμε; Δεν έχουμε εμείς ψυχή, απωθημένα και κοινωνικούς καταναγκασμούς;
Βρε κορίτσια λίγο ηρεμία συνιστώ...
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ,ΤΕΛΙΚΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ?
Καλά εγώ να σας βοηθήσω προσπαθώ. Λοιπόν, μια μικρή συμβουλή. Επειδή η δικιά μου η γενιά είναι η πρώτη, στην Ελλάδα τουλάχιστον, που ανιχνευει τα όρια ανάμεσα στην ισότητα (ως το Σύνταγμα ορίζει) αλλά και στην ανάγκη προστασίας (ως το εθιμικό δίκαιο ορίζει), σχοινοβατούμε.
Στο σχολείο μάθαμε ότι πρέπει να σας ανταγωνιστούμε στα ίσα, αλλά στο σπίτι βλέπαμε μια μητέρα που περνούσε ότι ήθελε αλλά με την επίφαση της πατριαρχικής κοινωνίας.
Μην μου πείς ότι η μαμα σου δεν σου έδινε μεν τη συγκαταθεση της αλλά ταυτόχρονα σου έλεγε "καλα αλλά ρώτα και τον μπαμπα".
Μην ξεχνάς, Κων/νε, ότι μπορεί να είμαστε άνθρωποι, ενίοτε και καλλιεγημένοι άνθρωποι, αλλά δεν παυουμε πρωτίστως να είμαστε θηλαστικά.
...κατερίνα, άστο, ακόμα είμαστε ρατσιστική ως κοινωνία και γι' αυτό τα σεξιστικά ανέκδοτα πάντα έχουν υποτιμητικά σχόλια για τις γυναίκες....και για να πούμε και κάτι άλλο, λοιπόν "Το μάρμαρο θα το πληρώσουν τώρα τα αρχαία...στην κυριολεξία" ακούσατε το BBC?
Ε, βέβαια, αναγαλιάζει το BBC με όλα τα ωραία που βλέπει στο ΥΠΠΟ μας. Και γιατί όχι; Αυτοί έχουν στόχο, να κρατήσουν τα μάρμαρά μας! Εμείς τι στόχο έχουμε εκτός από το να μασάμε με δέκα μασέλες όταν βρεθούμε στο κατάλληλο πόστο;
Κατερίνα,
Μόλις σήμερα είδα το post αυτό.
Νομίζω ότι αυτή είναι η σωστή θέση αλλά και ανάλυση. Και θεωρώ ότι αυτή η αντιμετώπιση σε χαρακτηρίζει.
Αφού εξέφρασα την κάθετη διαφωνία μου στο προηγούμενο σχετικό σου σχόλιο, νομίζω ότι χρωστώ την συμφωνία μου σε αυτό, έστω και ετεροχρονισμένα...
Έχεις δικιο που βλεπεις περα απο το ροζ γαργαλιστικο της ολης ιστοριας αλλα οχι και να δικαιολογουμε της Ευες αυτου του κοσμου "επειδη η κοινωνια ειναι αδικη". Ο σκοπος δεν αγιαζει τα μεσα πιο ευκολα σ εναν αδικο κοσμο. Δεν μπορεις να κανεις ανταλλαγη -η αδικια σας με την αδικια μου- χωρις να δεχθεις οτι μετα είσαι μερος του αδικου αυτου κοσμου: Εσυ χρησιμοποιεις τα μεσα σου για να παρεις οτι 8ες οποτε συνεχιζει να ειναι αδικος ο κοσμος καθως εσυ κλεβεις μια θεση απο τις υπολοιπες.
Επισης, παρουσιάζεις το μικροαστικο ονειρο βολεματος στο δημοσιο σαν την απολυτη μια επιλογη χωρις εναλλακτικες. Λες και βρισκεται προ επερχομενου βιασμου χωρις διαφυγη, ενω απλα δεν εχει την υπομονη να βρει καποιο αλλο τροπο να ανελιχθει. Αυτη η μοναξια της 35αρας δικαιολογει τα παντα πια; Τι να πουν δηλαδη οι 35αρες που ειπαν "οκ, ως εδω μπορω, κατι μονιμο δεν εχω ουτε στη καρδια ουτε στη δουλεια, αλλα δε μπορω να με ξαναδω στον καθρεφτη αν αρχισω να καθομαι σε ολους τους γενικους".
Ανώνυμε γειά σου, είχα ξεχάσει τι είχα γράψει σ' αυτό το post. Το ξαναδιάβασα. Και μου έκανε καλό.
Όχι, ανώνυμη, δεν υπερασπίζομαι κανέναν και καμμία. Απλά, και τα λάθη, έχουν τη γοητεία τους. Και η ήττα επίσης. Αυτό που με ιντριγγάρει (η λέξη δεν είναι τυχαία, ιντριγγάρομαι, δεν συμφωνώ και δεν διαφωνώ με τίποτα και με κανέναν), είναι η έλλειψη ορίων. Και όριο, δε εννοώ το να πάει ή να μην πάει, με τον Ζαχόπουλο. όριο, εννοώ την απάντηση σε αυτό που η Τσέκου εισέπραξε ως ....προδοσία. Η έλλειψη αυτοπροστασίας, η απόφαση, είναι αυτο που ...παρατηρώ.
Δημοσίευση σχολίου