Από τις πολλές ....φιλοσοφίες που κατά καιρούς ενστερνίστηκα, μία υποστηρίζω απαρέγκλιτα όλη μου τη ζωή και αυτό συνοψίζεται στο «μην κάνεις ποτέ σήμερα, αυτό που μπορείς να κάνεις αύριο»..
Η νέα χρονιά μπήκε φουριόζικα Όλα αυτά που αφήσα σαν μικρές ....ψιλοδουλειές, όλα αυτά που θάπρεπε να έχω τελειώσει και παραδώσει τον προηγούμενο χρόνο, όλα όσα αμέλησα, όλα όσα επιμελώς αγνόησα αλλά και τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια των γιορτών, ήρθαν και έπεσαν εδώ και πέντε μέρες στο κεφάλι μου σαν τσουνάμι.
Τώρα τα πόδια στον ώμο και ....τρέχουμε.
Μου έλλειψε το blogging, ψιλοαποκόπηκα και απο τα τεκταινόμενα σε εφημερίδες,σε blogs καθώς και απο τα πολιτικά «δρώμενα». Προφανώς όμως τα «δρώμενα» κάθε άλλο παρά «δρώμενα» είναι, μιας που το πολιτικό σκηνικό ακόμα σέρνεται πίσω από ιστορίες με «σεξ, ψέμματα και βιντεοταινίες».
Ας πει επιτέλους κάποιος, κάτι.
Κάποιος που δεν θα μυρικάζει αναμασημενες και απαξιωμένες ιδεολογίες, κάποιος που δεν θα ανακυκλώνει αριστερίζουσες μπουρδολογίες, κάποιος που θα μπορεί να αρθρώσει δυο πολιτικές λέξεις. Κάποιος που θα μπορεί να επικοινωνήσει κάτι ουσιαστικό, κάτι νέο.
Φοβάμαι ότι πριν μας εξοντώσει η κλιματική αλλαγή, πριν μας εξοντώσει η φιλολαϊκή πολιτική της πολυχρονεμένης μας κυβέρνησης, πριν μας εξοντώσει η flexicurity, πριν μας εξοντώσουν τα ακηδεμονευτα ΜΜΕ, πριν μας εξοντώσει η αδέκαστη δικαιοσύνη, θα προλάβει να μας εξοντώσει ως πολίτες, η ανία. Ο βάλτος. Το απόλυτο τίποτα.
Υ.Γ. Μέσα σ’ αυτό το πολιτικά ακίνητο «τίποτα». έτυχε να γνωρίσω ένα ζευγάρι. Δύο ανθρώπους που δεν έχουμε κοινούς φίλους, κοινά βιώματα, επαγγελματικές σχέσεις, ή κάποιο άλλο από αυτά τα μικρά «κοινά» που συνδέουν τους ανθρώπους και τους δίνουν έδαφος να συνομιλούν, να επικοινωνούν. Και εμείς επικοινωνήσαμε τόσο ουσιαστικά, τόσο γρήγορα, τόσο άμεσα. Και μοιραστήκαμε γλυκά, ευαίσθητα, πολιτικά, αυτή την ανησυχία, την αγωνία όλων μας για το τι θα κάνουμε, πως μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Λύση δεν βρήκαμε. Και ίσως δεν υπάρχει. Αλλά είναι τόσο μεγάλη παρηγοριά η επικοινωνία, το μοίρασμα, η αποδοχή της κοινής μας έννοιας, η γνώση ότι εκεί έξω είμαστε πολλοί που μπορεί να μην ξέρουμε πως θα το κάνουμε αλλά ξέρουμε ότι ...... non pasaran
11 σχόλια:
Γεια σου Κατερίνα και καλή χρονιά.
Ενα σχόλιο ήθελα να κάνω σχετικά με το στημένο και αδρανές ελληνικό πολιτικό σκηνικό που αναφέρεις.Μπορεί στην χώρα μας να είναι οντως έτσι τα πράγματα αλλα νομίζω οτι στην άλλη όχθη του ατλαντικού (προς αμερική μεριά)πνέει ενας διαφορετικός άνεμος που λέγεται Ομπαμα.Θα ήθελα πραγματικά την γνώμη σου γι'αυτόν τον τύπο.Πραγματικά με ενδιαφέρει.'Εχω κάνει ενα postακι στο blog μου με μια ομιλία του.Θα με ενδιέφερε το σχόλιο σου....
Εγώ Κατερίνα δεν πιστεύω ότι τα δυναμικά κομμάτια της κοινωνίας που ανησυχούν είναι μεγάλα. Απλά είναι τα κρίσιμα. Χαρίζουν και αφαιρούν πλειοψηφίες. Χρειάζονται απαραίτητα μία μεγάλη Βάση από κάτω για υποστήριξη.
@ vaios
Στην αμερικάνικη κοινωνία συντελείται μία αλλαγή που βάση έχει το δημοκρατικό κόμμα. Παραδοσιακά χαράσσουν το δρόμο που ακολουθεί η Ευρώπη μετά από δεκαετιες. Καλή επιτυχία στον Obama...
Καλησπέρα.
Επειδή την πρώτη φορά που σε είχα επισκεφτεί έγραφες για την έρευνα στην Ελλάδα, απλά να σου πω (αν και λογικά θα το ξέρεις) ότι σε αυτό το πολιτικό τίποτα των ημερών αποφασίζεται η μεταφορά κονδυλίων από την έρευνα στο ταμείο Κοινωνικής Συνοχής ή κάπως έτσι λέγεται.
Όσο για την ανία, εγώ προσωπικά έχω νεύρα, αλλά αξίζει?
PS. Από αυτές τις αριστερίζουσες μπούρδες πήξαμε, και στα blog παρατηρείται συχνά το φαινόμενα.
Καλή Χρονιά!
Καλημέρα Κατερίνα, είναι αδύνατον, ακόμα και μέσα στη δίνη της δουλειάς, να μη ρίξω μια ματιά στο blog σου για να νοιώσω την "αύρα" της σκέψης σου και να χαλαρώσω...
Είμαι σίγουρος ότι και οι καινούργιοι φίλοι σου ένοιωσαν τη ζεστασιά της επικοινωνίας μαζί σου και την "δημιουργική αγωνία" που σε διακατέχει, το πάθος που σε χαρακτηρίζει και συγκλονίστηκαν...
Άλλωστε η ψυχική επαφή έχει τη δύναμη να "διακορεύει" τον μικρόκοσμο του καθενός μας και να βρίσκει το στόχο, να επικοινωνεί με τον μέχρι χτες άγνωστο.
Δεν έχει σημασία αν εσύ και αυτοί είναι λίγοι, συμφωνώ με το γραμματέα, έτσι ήταν, είναι πάντα "το άλας της γης".
Μη σκιάζεσαι, ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ...
Το ποσο αδυναμοι ειμαστε μονοι μας, το γνωριζουμε, το ποσο δυναμη αποκταμε ενωμενοι επισης.
Εκεινο που δεν γνωριζουμε ειναι πως να βρουμε τον τροπο να ενωθουμε αφου οι προσφερομενοι τροποι δεν μας κανουν δεν μας ταξιδευουν οπως αλλοτε...
@vaios
όπως σου έγραψα και στο δικό σου blog, 1ον δεν έχω όλα τα στοιχεία για την πολιτική «πρωτοπορία» του Ομπάμα και 2ον είμαι πολύ καχύποπτη με το Δημοκρατικό κόμμα. Μην ξεχνάμε ότι ο νέος προφήτης για την κλιματική αλλαγή, ο Γκορ, ήταν ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, όταν βομβαρδιζόταν ανηλεώς (εμπλουτισμένο ουράνιο;;;;) η Γιουκοσλαβία.
Από την άλλη μεριά δεν είμαι καθόλου σίγουρη για τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστεί το γεγονός ότι είναι μαυρος.
Η μέχρι τώρα πάντως στάση του δεν θα έλεγα ότι τον διαφοροποιεί από την Αμερικάνικη πολιτική λογική της υπερδύναμης και του μεγάλου αφεντικού.
@ grammateas
θα διαφωνίσω μαζί σου. Προσωπικά ψυχανεμίζομαι ότι όλη η ελληνική κοινωνία έχει μια έντονη αγωνία για την κατρακύλα της πολιτικής ζωής. Ακόμα και οι απολύτως ευνοημένοι. Όλοι ξέρουν ότι σε ένα παιχνίδι που παίζεται χωρίς κανόνες, ανα πάσα στιγμή κινδυνευεις. Η ελληνική κοινωνία λειτουργεί χωρίς πλαίσιο, χωρίς αξίες, χωρίς κοινά αποδεκτές διαδικασίες.
Οι δύο μεγάλοι πυλώνες της δημοκρατίας, η δικαοσύνη και ο συνδικαλισμός ειναι απόλυτα αναξιοπιστοι. Και το χειρότερο από όλα είναι η ανυπαρξία επιλογών.. .
Καμμιά πολιτική δύναμη σήμερα στην Ελλάδα δεν δίνει μια ουσιαστικά διαφορετική εναλλακτική. Όλοι, εγκλωβισμένοι στα άυλα μικροκεκτημένα τους, απευθύνονται σε ένα κοινό που απλά τους ανέχεται.
Το ότι κάποιοι πολίτες δυσφορούν, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να συγκεκριμενοποιήσουν τα αίτια της δυσφορίας τους μπορεί να δηλώνει ανοχή αλλά όχι συγκατάθεση.
@matrix
το ξέρω φίλε μου. Αντί να φορολογηθούν τα διανεμόμενα κέρδη των επιχειρηματιών, αποφασίστηκε ποσοστό 20% επί των εισπράξεων των ειδικών λογαριασμών έρευνας των πανεπιστημίων να πηγαίνει στο Ταμείο Κατά της Φτώχειας . Αυτό, το απίστευτο θα ειναι και το επόμενο μου post.
@tsotso
σε ευχαριστώ για τα τόσο κολακευτικά σου λόγια. Με συγκινείς.
@vagnes
Μα αυτό δεν είναι φίλε μου το μεγάλο ζητούμενο;; Οι πολίτες είναι πια μπροστά από τους κομματικούς μηχανισμούς. Οι πολιτικές δυνάμεις καθηλωμένες ιδεολογικά αλλά και σε επίπεδο παραγωγής πολιτικής σέρνονται πίσω από τις εφήμερες πρακτικές των μιντιάδων επιχειρηματιών. Και εμείς, ξέρουμε. Μπορούμε;;;;;;
Συμφωνώ με αυτό που λές στον vagnes...αλλά έχω τις επιφυλάξεις του grammatea ως προς την ποσότητα του κόσμου που ανησυχεί πραγματικά. Ισως γι' αυτό οι προκλήσεις είναι το non pasaran και το venceremus. Οσο για το αν μπορούμε κάτι έχω γράψει για τη σιωπή που πρέπει να σπάσει. Πίσω απο τη σιωπή για μένα κρύβεται ένας ανερχόμενος συντηρητισμός ακόμα και στους νέους, δυστυχώς...
Οσο για το ταμείο της φτώχειας (τύπου ΟΠΑΠ;) έχω την ίδια άποψη που έχω γενικά για τα ταμεία....Ο φερετζές του....
Ας παλέψουμε όλοι μας, Κατερίνα, να προωθήσουμε την αισθητική (...), την ποιότητα σκέψης, έκφρασης, το πάθος για την καινοτομία (τί διάολο, οι Έλληνες πάντα καινοτόμοι είμασταν, τώρα ξεπέσαμε να ζούμε στο βάλτο;), την αγάπη για τον "αδελφό" (αυτόν που συμβατικά τον λέμε "ξένο" όπως είπε στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο σύγχρονος άγιος, ο Αλβανίας Αναστάσιος). Έχουμε τη δύναμη της "πένας", της άδολης έκφρασης, είμαστε "νέοι" όσοι "μπλογκάρουμε".
Μας υπολογίζουν σιγά-σιγά: ο Τσίπρας συνεντευξιάζεται μαζί μας, ο Κακλαμάνης απολογείται, ο Killτίδης απαντά, ο περίγυρός μας μας θαυμάζει για τις κοφτερές σκέψεις και το πάθος μας να αλλάξουμε τα πράγματα...
Αυτός είναι ο σύγχρονος αγώνας μας, μα, πάνω από όλα, το ζωντανό παράδειγμά μας με την "σοσιαλιστική" ζωή μας: σκληροί με τον εαυτό μας, επιεικείς με τους συνανθρώπους μας, ολιγαρκείς στις ανάγκες μας, "σπάταλοι" με τα συναισθήματά μας, πρόσω ολοταχώς!
Και αν ακόμα πολλοί δεν μας ακούσουν, εμείς το βράδυ, μπροστά στο "θεό" μας, τον καθρέφτη μας θα έχουμε την ικανοποίηση να μην χαμηλώσουμε το βλέμμα...
Καλό βράδυ, καλή ξεκούραση από μία, ασφαλώς κουραστική αλλά και δημιουργική, μέρα.
Μετά απ'όλα όσα διάβασα (ανάρτηση και σχόλια) θυμήθηκα μια ψυχή που αναρωτιότανε εχθές γιατί το counter των επισκεπτών στα blogs ανεβαίνει χωρίς να ανεβαίνει με αντίστοιχο ρυθμό και ο αριθμός των σχολιαστών. Είναι απίστευτα ευφυή και αιχμηρά όσα διαβάζω. Τα δικά μου σχόλια σίγουρα περιτεύουν...
Ναι tractatus, η σιωπή πρέπει να σπάσει. Και η δκή μας όμως δημόσια σιωπή. Ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός ότι είχε να δώσει το έδωσε. Ακόμα και ο Λένιν στο τέλος τον χλευαζε.
Ξέρεις tsotso, αυτό που με τρομάζει δεν είναι μην τυχόν και παθιαστώ με λάθος αντικείμενο πάθους, αλλά ότι όλη αυτή η σαπίλα, μου στέρησε τη δυνατότητα να παθιαζομαι. Με έκανε επιφυλακτική. Με ακρωτηρίασε. Και ξέρεις, έκοψε το πιο παραγωγικό μέλος της υπαρξης μου. Τον ενθουσιασμό μου. Σύντομα θα ανοίξουμε μια μεγάλη κουβέντα για το blogging.Και τους άτυπους αλλα εμφανώς απεικονιζόμενους κανόνες του.
Αννη μου, τα δικά σου σχόλια δεν τα θέλω απλά ή τα αποζητω. Τα χρειάζομαι.
Κατερίνα η επιφυλακτική: το πιο σύντομο ανέκδοτο...
Μάλλον πολύ κουρασμένη θα είσαι σήμερα...
Καλό βράδυ, καλή ξεκούραση, Κατερίνα!
Δημοσίευση σχολίου